Schermafbeelding van deel artikel ‘Russia spent millions on secret global political campaign, U.S. intelligence finds‘ van Missy Ryan in The Washington Post, 13 september 2022,
Het Kremlin gebruikt niet traceerbare kleine bedragen uit een geheime kas om invloed te kopen bij politici in Europa, Afrika en elders. In totaal zou het om 300 miljoen USD gaan. Dat blijkt uit dit artikel van 13 september 2022 voor de Washington Post van Missy Ryan.
De Amerikaanse regering gaat door gedeeltelijke openbaarmaking van dit Russische schema in de tegenaanval om de Russische invloed te neutraliseren. In het bijzonder waar het de doelmatigheid van sancties tegen de Russische Federatie betreft.
Vraag in elk land is of een deel van die Russische geheime fondsen daar terecht is gekomen. In Nederland wordt Thierry Baudet met zijn politieke partij FvD ervan verdacht om via de Russische tussenpersoon Vladimir Kornilov contact met het Kremlin te hebben gehad. Of wellicht nog te hebben met andere Russen. De informatie uit het artikel maakt de vraag naar de Russische relatie van Baudet opnieuw actueel.
Zembla heeft er nog in 2020 onderzoek naar verricht, maar kon het bewijs niet rond maken. De onthulling of er Russisch geld is doorgesluisd naar FvD zal moeten komen uit Amerikaanse bronnen. Want die hebben naar verluidt FvD in het vizier als onderdeel van het Russische propaganda-apparaat in het Westen.
Baudet herhaalt in Tweede Kamer en publiciteit steevast de talking points van het Kremlin. Zonder dat het erop lijkt dat hij op de ideologische lijn van het Kremlin zit. Want hoe kan een Nederlandse nationalist die zich sterk maakt voor de Nederlandse natiestaat tegelijk het militair-nationalisme van Poetin omarmen dat dat exclusief claimt voor de Russische natiestaat? Een en ander rijmt niet.
Vraag is als die informatie bestaat die in dit artikel wordt genoemd wanneer de Amerikaanse regering het opportuun vindt om delen daarvan te openbaren. Bijvoorbeeld over FvD. Gebeurt dat dan in samenspraak met Europese partners?
Denkbaar is dat over Europese partijen die in een relatie tot het Kremlin staan en in peilingen voor landelijke verkiezingen hoog scoren deze informatie naar buiten wordt gebracht. Hoe is dat bijvoorbeeld in Italië waar Salvini’s partij niet en Giorgia Meloni’s partij wel de sancties tegen de Russische Federatie steunt?
Hoe noem je een lookalike of dubbelganger die totaal niet lijkt? Een plaatsvervager? Artiestenbureau JB Productions maakt publiciteit voor iemand van wie het claimt dat die op koning Willem-Alexander lijkt. Naar eigen zeggen was hij te zien in campagnes voor De Staatsloterij, Ter Stal, Toto, Burger King en Albert Heijn. Artiestenbureau JB Productions zegt over zichzelf ‘al 32 jaar uw partner voor het boeken van artiesten, winkelcentrum promotie, huren van attracties, kindershows en Sinterklaas entertainment en Kerst entertainment‘ te zijn.
De tragiek van het Nederlandse koningshuis is dat koning Willem-Alexander de beste dubbelganger van zichzelf is. Het verschil tussen schijn en wezen is immens. De kloon van Artiestenbureau JB Productions komt niet in de buurt van wat Willem-Alexander is.
Het kenmerk van de Nederlandse monarchie is de gespletenheid ervan. Een voorbeeld daarvan is de omgang met kunstbezit dat goed de mentaliteit verraadt. De koninklijke familie claimt belang te hechten aan kunst en als vertegenwoordiger daarvan heeft het de kunstminnende prinses Beatrix naar voren geschoven omdat ze op goede voet zou staan met allerlei kunstenaars. Maar tegelijk liegt, fraudeert, steelt en verkoopt de monarchie op slinkse wijze kunstbezit dat het zichzelf heeft toegeëigend en zeer vermoedelijk rijksbezit is. Dus van u en mij.
Onderzoeksjournalisten van onder meer Zembla en NRC hebben afgelopen jaren misstanden en financiële en juridische scheve schaatsen van leden van de koninklijke familie blootgelegd. Het heeft de Tweede Kamer in beweging gebracht. Want wat rijkseigendom is moet niet door de familie van Oranje ontvreemd kunnen worden.
Het recent verschenen boek Tussen Kunst en Cash van NRC-journalisten Arjen Ribbens en Pieter van Os zet de malversaties door leden van het Nederlandse koninklijke huis op een rijtje in het hoofdstuk ‘Familie Van Oranje’. Ook voor iemand die de feiten al kent is voor het aanzien van de Nederlandse monarchie de opsomming vernietigend om te lezen.
Eruit blijkt dat de leden ervan worden gedreven door hebzucht, elk ontbrekend respect voor kunst en erfgoed, de brutaliteit en arrogantie om procedures opzij te zetten en mensen die van hen afhankelijk zijn voor hun karretje te spannen en het totaal gemis aan verbondenheid met de Nederlandse kunst, geschiedenis en samenleving. Het beeld ontstaat dat het eigen welzijn en het spekken van de bankrekening het enige is dat telt voor de familie Van Oranje. Botheid, lompheid en intimidatie van ‘onderdanen’ blijkt een Oranje-traditie te zijn. Die verhuld wordt voor de Nederlanders.
Onrecht kan nooit in zichzelf bestaan. Dat wordt pas mogelijk als anderen het mogelijk maken. In dit geval degenen die óf tegen hun zin onder druk worden gezet door de familie Van Oranje om frauduleus te handelen óf uit vrije wil de nabijheid van de kroon zoeken om daar enig voordeel uit te kunnen halen. Dat houdt in dat de Nederlandse monarchie niks is als de samenleving er afstand van neemt en niet accepteert.
Oranjepropaganda is het tegengif tegen deze kritische houding. De meer populaire media worden door de Rijksvoorlichtingsdienst gemuilkorfd door een mediacode en journalisten van serieuze media worden gefêteerd en uitgenodigd door de monarchie zodat elke neiging om kritiek te hebben door Oranje wordt geneutraliseerd.
Hoe dat werkt en hoe ver die steun kan gaan bleek toen prinses Beatrix in 2013 aftrad en ze werd bewierookt in de media. PowNews noemde toen de ‘Beatrix-journalistiek’: ‘Historisch slechte televisie’. Ribbens en Van Os hebben met terugwerkende kracht met hun boek de eer van NRC gered die de toenmalige Vlaamse hoofdredacteur Peter Vandermeersch in 2013 door zijn kritiekloos pro-Oranje mediaoptreden te grabbel gooide.
Wat me elke keer weer verbaast als er een koningsdag of een andere festiviteit is waarbij de leden van de monarchie opdraven is de schaamteloosheid van de gladstrijkers, hermelijnvlooien, jaknikkers, hofmuizen en hielenlikkers van Oranje die zich naar voren dringen om zich te onderwerpen. Waarom doen ze het? Wat winnen ze erbij? Zijn ze betoverd door de magie van de operette waarvan ze hopen dat die op hen afstraalt en niet meer verantwoordelijk voor hun daden?'
Dit gedrag is bevreemdend. Ik kan er niet aan wennen. Hoeveel kritiekloze aandacht voor het koningshuis kan de weldenkende burger aan? Wat heeft dit gedrag nog te maken met een volwassen democratie met mondige burgers die menen zich in de nabijheid van de troon te moeten aanstellen als clowns of ondergeschikten bij wie door een hersenoperatie het zelfbewustzijn is verwijderd?
Wat moet Nederland met een door een artiestenbureau het land ingestuurde slecht lijkende dubbelganger van koning Willem-Alexander die aan het hoofd staat van een controversiële familie, om het neutraal en netjes te zeggen? Het valt het artiestenbureau niet kwalijk te nemen dat het inspeelt op een behoefte die blijkbaar in Nederland bestaat. Het raadsel is waarom de Nederlandse samenleving nog interesse wil tonen in een familie die de kantjes er zo afloopt. Als het een gewone familie was geweest waren ze allang aangeklaagd en veroordeeld wegens wangedrag.
Schermafbeelding van deel artikel ‘De hypocrisie van het ‘vrije’ Westen: over Navalny en Assange’ op Forum voor Democratie, 28 april 2021.
Elke staat moet niet te gevoelig zijn voor tegenspraak zeker als die vanuit de marge klinkt. Maar er zijn grenzen aan het begrip ervoor. Een voorbeeld van merkwaardig gedrag is het anonieme artikel ‘De hypocrisie van het ‘vrije’ Westen: over Navalny en Assange’ op de site van Forum voor Democratie. Het volgt nauwgezet de talking points van het Kremlin. Al talloze keren weeerlegde beweringen worden herkauwd. Het is een invuloefening van politieke correctheid à la Kremlin.
Het leest als een schreeuw om aandacht en onduidelijk is aan wie het gericht is. Het Nederlandse publiek interesseert zich er weinig voor en zal nog nauwelijks weten wat Juilan Assange de afgelopen jaren is overkomen en waar hij zich bevindt. In Engeland, Zweden, Australië of de VS? De Russische regering die zweert bij machtspolitiek heeft weinig aan een kleine Nederlandse politieke partij zonder veel macht. Forum voor Democratie lijkt met zo’n artikel vooral met zichzelf in gesprek te zijn. Vermoedelijk dient het artikel vooral interne belangen van een bij tijd en wijle chaotische partij waar de schrijver zich door het innemen van een radicale positie omhoog probeert te schrijven in de pikorde van de partij.
De strekking van het artikel is dat de pro-Kremlin activist Julian Assange wordt verdedigd en de anti-Kremlin politicus Alexei Navalny wordt aangevallen. Overtuigingen zijn vrij en daarom mag deze partij zo’n opinie op haar site plaatsen. Maar het is veelzeggend dat het dit doet. De vervolgvraag is waarom een Nederlandse politieke partij het opneemt voor een activist die is gerecruteerd door het Kremlin en zich uitspreekt tegen een tegenstander ervan.
Het valt lastig te begrijpen waarom Forum voor Democratie met partijleider Thierry Baudet die zegt voor de Nederlandse natiestaat op te komen de Russische Federatie omarmt die standpunten verkondigt die vijandig zijn jegens Nederland. In al zijn uitingen valt hij de EU aan en verdedigt hij de Russische Federatie die de EU probeert te verzwakken. Het is bizar dat Baudet zich opwerpt als spreekbuis van het Kremlin, terwijl zijn invloed op de Nederlandse politiek en economie nihil is.
Een Russisch gasproject als Nord Stream II waar het Nederlands bedrijfsleven (Gasunie, Shell) ) actief in investeert en binnen de EU politiek verdedigt is niet kostendekkend, of pas na vele tientallen jaren, en dient als middel om geld van de bevolking naar de machthebbers in het Kremlin door te sluizen. Maar het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken noemt het in antwoord op kamervragen van onder meer D66 en GL een economisch project met politieke implicaties. Terwijl het om verschillende redenen vanuit Russisch perspectief geen economisch project is, maar een middel om de Russische staatskas te tillen. Ook vanuit het perspectief van de EU is het voor de langere termijn geen economisch project omdat het belang ervan vanaf 2030 snel afneemt vanwege het klimaatakkoord. Er is binnen de EU afgesproken dat het belang van fossiele brandstoffen zoals gas in het volgende decennium wordt teruggedrongen.
De paradox is dat de huidige Nederlandse regering vanwege wederzijdse economische belangen met de Russische Federatie (gas, belastingontwijking Zuidas) achter de schermen uitstekende banden heeft met het Russische establishment en het Kremlin Baudet niet nodig heeft. Dit soort Lange-halen-gauw-thuis artikelen van Forum voor Democratie komen er daarom in de praktijk op neer dat ze afleiden van de nauwe band tussen de Nederlandse en Russische regering en de zakenelites van beide landen. Dat kan de opdracht van het Kremlin aan Forum voor Democratie zijn in het schaduwspel van de macht waarin deze rechts-radicale partij tussen de schuivende panelen een bijrol als bliksemafleider speelt, terwijl het zelf meent als tragische held het vuur op te stoken.
Gezien Baudets banden met de aan het Kremlin verbonden inlichtingenman Vladimir Kornilov waarover in april 2020 Zembla in de uitzending ‘Baudet en het Kremlin‘ berichtte en de getuigenissen daarover is het mogelijk dat Baudet ooit geld van het Kremlin heeft ontvangen en daarmee gechanteerd wordt (komprimat). Of het veel uitmaakt is de vraag. Baudet gedraagt zich als opportunist en niet als idealist. Hij is net als Trump een narcist en dat is het type persoonlijkheid dat inlichtingendiensten makkelijk weten te werven. Inlichtingenmensen die Zembla heeft gesproken verklaren dat Baudet ‘een politicus is die onder controle staat van Moskou’.
Het kan dat het Kremlin voor de lange termijn in Baudet investeert voor het geval hij in de toekomst aan macht wint. Zoals naar verluidt de toenmalige Sovjet-inlichtingendiensten Donald Trump rekruteerden in de jaren 1980 en zich dat pas in 2016 uitbetaalde. Het is onduidelijk welke tegenprestatie Baudet geboden wordt voor zijn tegenspraak op de achterste rang.
Voorlopig zullen we het daarom moeten doen met artikelen van Forum voor `Democratie die geen enkele politieke relevantie of analytische diepgang hebben, maar opgevat moeten worden als een proeve van goede wil en een sollicitatiebrief aan de patroon in Moskou. Om in het gevlij te blijven én ons een idee van belangrijkheid op te dringen.
Het valt lastig te begrijpen waarom de politieke leider van Forum voor Democratie Thierry Baudet die zegt voor de Nederlandse natiestaat op te komen de Russische Federatie omarmt die standpunten verkondigt die vijandig zijn jegens Nederland. Dat maakt iemand toch geen Nederlandse nationalist, maar een landverrader?
Zo’n opstelling valt alleen te verklaren uit het feit dat iemand gechanteerd wordt door het Kremlin, zoals dat ook de enige aannemelijke verklaring voor president Trumps handelen jegens de Russische Federatie is. Eenmaal een betaling ontvangen is men voorgoed gecompromitteerd. Baudet kan dan niet anders dan in arren moede wegvluchten in ironie omdat hij zijn handelen niet meer uit kan leggen. Ooit zal de waarheid uitkomen.
Gezien Baudets banden met de aan het Kremlin verbonden inlichtingenman Vladimir Kornilov en de getuigenissen daarover is het aannemelijk dat Baudet ooit geld van het Kremlin heeft ontvangen en daar mee gechanteerd wordt (komprimat). Henk Otten weet als toenmalig penningmeester van Forum dat er nooit Russisch geld in de partijkas is gestort. Dat klinkt aannemelijk. Maar dat laat de optie open dat het Kremlin geld aan Baudet heeft gegeven buiten de partijkas om. Baudet gedraagt zich vooral als opportunist en niet als idealist. Zijn liefde voor het Kremlin loopt via zijn maag. De inlichtingenmensen die de onderzoekers van Zembla hebben gesproken verklaren dat Baudet ‘een politicus is die onder controle staat van Moskou’.
Deze week werd de programmering van het komend seizoen van de publieke omroep gepresenteerd. Dat ging gepaard met een publiciteitsoffensief van de NPO in de eigen media door directeur Video Frans Klein. Hij beweerde met onwaarheden, halve waarheden en verdraaiingen dat er niet bezuinigd wordt op journalistiek, maar dat is onjuist. Want er wordt wel degelijk stevig bezuinigd op de journalistieke programma’s van de publieke omroep. Jan-Hein Visser geeft in een commentaar voor TotaalTV duidelijk en overtuigend aan dat de NPO-top de feiten bewust verdraait en wel degelijk aanzienlijk bezuinigt op de journalistieke programma’s:
Dat directeur Klein draait en liegt dat het gedrukt staat is nog tot daar aan toe – hij is immers een politieke omroepbobo – maar dat vervolgens de journalistieke programma’s van de publieke omroep zijn onwaarheden herkauwen is kwalijker en geeft te denken over de redactionele onafhankelijkheid van programma’s zoals het NOS-Journaal. Die vooral gefocust is op het behoud van het eigen budget. Terwijl een artikel van 28 augustus van de online redactie NOS weliswaar de juiste details geeft is de kop ervan misleidend als het zegt: ‘Publieke omroep: journalistiek wordt ontzien, meer geld van tv naar online’. Nee, de journalistiek wordt niet ontzien, maar fors uitgekleed. Zelfs als zoals gebruikelijk is het citaat van Klein tussen aanhalingstekens was gezet – wat om onbegrijpelijke reden niet gebeurde – kon nog volgehouden worden dat ermee een opinie van de top van de publieke omroep werd weergegeven. Waarom de online-eindredactie van de NOS echter een opinie die aantoonbaar onjuist is in de kop plaatst is merkwaardig. Opnieuw, deze gang van zaken roept vragen op over de redactionele onafhankelijkheid van de journalistiek van de publieke omroep die nu zo onder vuur ligt.
Het is bedenkelijk dat de journalistieke uitingen (online, NOS-Journaal) van de publieke omroep de leugens van de NPO-top pruimen en doorslikken. Dat is niet objectief en eerlijk, dat is geen evenwichtige journalistiek. Dat is bewust meewerken aan misleiding. Terwijl het notabene gaat om het inperken en devalueren van eigen journalistieke programma’s. Sport wordt gespaard en de journalistiek opgeofferd. De NPO-top heeft niet het lef en de ruggengraat om dat volmondig toe te geven. En de NPO-journalistiek heeft niet het lef en de durf om de leugens van de NPO-top door te prikken. Als het zo moet met de kwaliteit en onafhankelijkheid van de journalistiek van de publieke omroep, dan kan het gemist worden als kiespijn en doet het er nog weinig toe als er bezuinigd op wordt. Zo brengen de journalistieke uitingen van de publieke omroep zichzelf om zeep.
Foto 1: Schermafbeelding van NPO-directeur Frans Klein in het NOS-Journaal van 28 augustus 2018 met ondertiteling: ‘Op de journalistiek bezuinigen we niet, maar we gaan wel geld omleggen van televisie naar online’.
Foto 2: Schermafbeelding van artikel ‘NPO verdraait feiten rondom bezuinigingen op journalistiek’ van Jan-Hein Visser voor TVTotaal, 28 augustus 2018.
Foto 3: Schermafbeelding van deel artikel ‘Publieke omroep: journalistiek wordt ontzien, meer geld van tv naar online’ van de NOS, 28 augustus 2018.
Het net sluit zich langzaam rondom president Trump. Onderzoekers komen nader en nader in het ontrafelen van de criminele banden van Trump. Het Nederlandse onderzoeksprogramma Zembla leverde daar onlangs ook een verdienstelijke bijdrage aan door in een reportage te wijzen op dubieuze vrienden van Trump als de Russische maffiabaas Felix Sater. Die feiten zijn al maandenlang publiek geheim en werden door onder meer John Schindler naar buiten gebracht in tweets en commentaren. Vooral om het congres tot actie te bewegen.
Trump beseft wat er op het spel staat. Afgelopen week gaf hij duidelijk toe dat het Rusland-onderzoek door de FBI reden was voor het ontslag van haar directeur. Dat is geen hersenschim van hem, maar een rationele stap om de onderzoeken te ondermijnen en zijn zakelijke belangen veilig te stellen. Velen zagen in Comey’s ontslag obstructie van de rechtsgang en een voldoende reden voor afzetting. En dat is het ook. Interessant is de opstelling van journalist Carl Bernstein. Hij meent dat Trump ongeschikt is voor het presidentschap wegens ontbrekende stabiliteit en mentale conditie. Hiermee doet hij een beroep op Republikeinse wetgevers in Huis en Senaat om het landsbelang voor het partijbelang te zetten. Maar Trump vecht voor zijn politieke leven en gedraagt zich als een straatvechter die goed beseft wat er op het spel staat. De optie dat hij irrationeel is in zijn presidentschap en rationeel in zijn zakelijk belang lijkt de beste verklaring voor zijn uitzonderlijk gedrag.
Het onderzoeksprogramma van de VARA Zembla besteedt aandacht aan een onderwerp dat het lastig noemt. Mag de overheid ouders die niet voor zichzelf kunnen zorgen verbieden kinderen te krijgen? In een persbericht merkt Zembla ‘Verslaafde moeders, psychiatrische patiënten, verstandelijk gehandicapten‘ aan als probleemgroep. Volgens Zembla zeggen deskundigen uit jeugdzorg, psychiatrie en de rechterlijke macht dat er wetgeving moet komen ‘die in het uiterste geval ongeschikte ouders kan verplichten tot anticonceptie‘.
KNMG reageert met een persbericht onder de titel KNMG: geen anticonceptie onder dwang. Volgens de artsenorganisatie kleven er principiële en praktische problemen aan de oplossing die in de uitzending van Zembla wordt geschetst. KNMG pleit voor terughoudenheid omdat de integriteit van het menseljk lichaam in het geding is. Daar mogen anderen niet over oordelen. De maatregel van verplichte anticonceptie is in strijd met de fundamentele mensenrechten. KNMG vreest ook voor een hellend vlak. Who’s next?
In de uitzending zegt Pieter van Vollenhoven dat de overheid de verantwoordelijkheid heeft om kinderen van probleemgevallen te beschermen. Vorig jaar rapporteerde deze voormalig voorzitter van de Onderzoeksraad van Veiligheid met zijn raad over 27 gevallen van kindermishandeling met bijna fatale afloop. Specialisten op het gebied van jeugdzorg en geestelijke gezondheidszorg onderschrijven het standpunt van Van Vollenhoven.
De welzijns- en gezondheidswerkers schieten niet alleen door in hun zorg, ook hun analyse schiet ernstig tekort. Slachtoffers zijn er altijd. Deze deskundigen ontlopen hun verantwoordelijkheid. Kinderbescherming moet in individuele gevallen kinderen beschermen. Verplichte anticonceptie ‘in het uiterste geval’ van ouders uit probleemgroepen laat die individuele benadering los. Het is evenmin in te zien hoe zo’n algemene maatregel past bij de beroepsregels van artsen om het belang van alle patiënten voorop te stellen en te eerbiedigen. Verslaafde moeders, psychiatrische patiënten en verstandelijk gehandicapten verdienen zorg.
De vraag over verplichte anticonceptie van probleemgroepen gaat ook over de rol van de overheid in onze samenleving. Hoeveel verantwoordelijkheid moet de overheid hebben? Zembla omschrijft een onderwerp als lastig dat simpel is. Zoals de KNMG puntig en zakelijk in het persbericht zegt. De oproep van Van Vollenhoven en consorten past in de roep om regelgeving en overheveling van steeds meer macht naar de overheid. Maar het perkt burgerrechten in en da’s de verkeerde richting die Van Vollenhoven voorstaat. Een algemene regel om hele doelgroepen te verbieden kinderen te krijgen gaat te ver, is onnodig en strijdig met de grondrechten.
Foto: De Stem, 21 september 2009. Met intensieve begeleiding mogen de verstandelijk gehandicapte ouders hun baby Hendrikus zelf opvoeden. In sommige gevallen biedt begeleiding echter geen soelaas. De PvdA wil gedwongen anti-conceptie bij verslaafde en verstandelijk gehandicapte moeders mogelijk maken. foto Raphaël Drent/GPD.
George Knight 