Drie miljoen Uyghuren zitten in Chinese concentratiekampen en de wereld laat het gebeuren

Het is een onbehaaglijke boodschap. Op het YouTube-kanaal ‘Stichting Uyghur Cultuur en informatie Centrum’ verschijnen de laatste week dagelijks video’s over de benarde politiek, religieuze, maatschappelijke en culturele positie van de Uyghuren in West-China. Of Oost-Turkistan, zoals de maker het zelf noemt. Het in Haarlem gevestigde centrum presenteert zich als ‘Sociaal-maatschappelijke en Mensenrechtenorganisatie‘.

De teneur van de video’s is dat vrijheid, cultuur en religie, ofwel de eigen samenleving, de Uyghuren door het Chinese communistische bewind met geweld wordt afgepakt. Drie miljoen Uyghuren zijn verdwenen in strafkampen of concentratiekampen en de wereld laat het oogluikend gebeuren. Het doet denken aan het verwijt aan de geallieerden die tijdens de Tweede Wereldoorlog wisten van de Duitse concentratiekampen zonder daar hun oorlogsinspanning op te richten. Niemand neemt het op voor de Uyghuren.

De Uyghur die de vaste spreker is op deze video’s is ontwapenend. Hij verwoordt én symboliseert de machteloosheid die de Uyguren treft. Zijn kracht is dat hij argumenten geeft en de redelijkheid zoekt. Dat terwijl hij weet dat hij tegen de Chinese communistische dictatuur niets kan uitrichten. Zelfs Turkije zwicht voor de Chinese macht. Dat is vergelijkbaar met de Palestijnen die door de Arabische wereld in de steek worden gelaten. De video’s zijn ontroerend omdat ze zo aantoonbaar wijzen op de pijn en het onrecht in de wereld. De maker ervan kan weten dat ze niet helpen omdat de Chinezen de wereld intimideren, maar hij voelt toch de noodzaak om het te melden. Zodat de wereld achteraf niet kan zeggen: ‘Wir haben es nicht gewusst’.

Personeelstekorten op arbeidsmarkt vragen om integrale aanpak met Deltaplan. Migratie kan bescheiden deel van de oplossing zijn

In een reactie op het opinie-artikel ‘Migratie als oplossing‘ van lector Jaswina Bihari-Elahi op de FB-groep We Have a Dream (WHD) heb ik onderstaande reactie geplaatst. Bihari-Elahi is kernlid van WHD, zoals ik dat ook ben. WHD is een soort denktank van overwegend linkse mensen die nadenken over een andere vorm van politiek. In mijn reactie vraag ik om een projectminister voor Arbeid die als doelstelling krijgt om de personeelstekorten op de arbeidsmarkt op te lossen, maar ook de arbeidsvoorwaarden te verbeteren:

De arbeidsmarkt is complex. Het is naar mijn idee te simpel om te zeggen dat de oplossing voor het tekort aan arbeidskrachten in migratie moet worden gezocht. Er is ook nog zoiets als maatschappelijke acceptatie van migranten. Of we de weerstand ertegen afkeuren is ondergeschikt, het is een feit dat dit bestaat. Wat niet wil zeggen dat voor speciale sectoren de toestroom van migranten geen uitkomst kan bieden. Maar het lijkt te grof om immigratie als oplossing voor de problemen op de arbeidsmarkt voor te stellen.

Een betoog dat in migratie een oplossing voor personeelstekorten in onder meer zorg, onderwijs en bouw ziet draagt een paradox in zich. Want door de toestroom van niet-tijdelijke migranten neemt hoe dan ook het beslag op de voorzieningen (wonen, onderwijs, gezondheidszorg) toe. Dat zijn dezelfde migranten die dat tekort vervolgens moeten helpen oplossen. Dat is een circulair proces. Uiteraard zijn de aantallen niet identiek, maar dit aspect behoort wel in het betoog ingecalculeerd te worden.

Er spelen vele aspecten. Zoals de robotisering en standaardisering van werk. Dat is een ontwikkeling die nog maar net begonnen is. Naar verwachting zal er in de komende decennia op middenniveau veel werk verdwijnen. Het betekent dat in bepaalde sectoren geen personeelstekorten, maar overschotten ontstaan. Het aldus vrijkomende personeel kan indien geschikt via omscholing doorstromen naar de sectoren waar het personeelstekort het meest nijpend is. Dan is er het percentage deeltijdwerk van vooral (getrouwde) vrouwen dat in Nederland naar verhouding hoog is. Ofwel, deze vrouwen zijn tijdelijk verloren voor de arbeidsmarkt, maar zouden met een goed flankerend overheidsbeleid weer terug aan de slag kunnen. Bijvoorbeeld door een beter schoolsysteem dat kinderen beter opvangt, hogere salariëring, minder werkdruk en betere pensioenvoorwaarden. Zo’n aanpak zou een deel van de personeelstekorten in de zorg en het onderwijs op kunnen lossen. Ook zijn er gepensioneerden die vanwege fiscale maatregelen ervoor (moeten) kiezen om hun functie definitief te verlaten, terwijl hun het werk feitelijk onmogelijk wordt gemaakt.

Het is de vraag of de reden voor de personeelstekorten in andere genoemde sectoren, te weten de NS, de detailhandel, de horeca, de ICT sector, en zelfs de IND ondubbelzinnig ligt in de demografie. Problemen in de horeca en de detailhandel hebben te maken met de lage salariëring, van de IND met de slechte, om niet te zeggen chaotische politieke aansturing en in de ICT sector door een verkeerde scholing ofwel een onvoldoende afstemming van het onderwijsaanbod en de vraag van de ICT sector. Ook bij de NS kunnen door omscholing via het reguliere onderwijs of het eigen NS-omscholingsonderwijs de tekorten aangepakt worden. Bij sectoren die snel groeien zoals horeca, bouw of IND is de vraag niet afgestemd op het aanbod. Dat is het naijlend effect van de bekende varkenscyclus. Dat is een tijdelijk probleem.

Daarbij komt de economische en maatschappelijke vraag of vluchtelingen en arbeidsmigranten voldoende kunnen meedraaien in het arbeidsproces en daarvoor de juiste startkwalificatie hebben. Het valt te bezien of het macro-economisch nuttig is om ze die kwalificatie bij te brengen. Uiteraard zijn er binnen deze groepen gemotiveerde en geschoolde mensen. Het ligt voor de hand om deze categorie in te zetten op de arbeidsmarkt. Maar dat gaat minder ver dan de oplossing van personeelstekorten in migratie te zoeken. De spreekwoordelijke apotheker uit Aleppo van voormalig vice-premier Lodewijk Asscher was bij de Syrische vluchtelingen de uitzondering. Volgens het SCP uit 2018 had slechts 20% een universitair diploma en eenderde alleen basisonderwijs. Voor andere migranten en vluchtelingen uit landen als Eritrea of Afghanistan zal dat percentage niet anders liggen. Migranten uit Iran zijn de gunstige uitzondering.

Er zou een Deltaplan voor de arbeidsmarkt moeten komen. Met een projectminister die dat coördineert. Per sector zou een plan van aanpak gemaakt moeten worden dat ernaar kijkt hoe de arbeidsvoorwaarden verbeterd kunnen worden en hoe vraag en aanbod beter op elkaar afgestemd kunnen worden. Aspecten die dan als eerste bekeken moeten worden zijn onderwijs; omscholing; deeltijdwerk voor 67-plussers; fiscale maatregelen; betere salariëring en minder werkdruk; herintreding, opwaardering en de omslag naar voltijdwerk van vooral vrouwen. In zo’n integraal plan kan migratie een rol spelen als deel van de oplossing. Maar beseft moet worden dat de betekenis daarvan vanwege maatschappelijke en economische overwegingen voor de korte termijn bescheiden zal zijn.

Foto 1: Deel van artikel ‘Migratie als Oplossing’ van Jaswina Bihari-Elahi op FB-groep We Have a Dream (WHD)

Foto 2: Vacature van Eetwinkel Kwebbles waarbij ervaring niet nodig is.

Waarom blijven we zaken doen met autoritaire landen die grof, aantoonbaar en grootschalig de mensenrechten schenden?

Staten en individuen leven niet naar hun eigen standaard. Mensen eten vlees, terwijl ze tegen het industrieel slachten van dieren zeggen te zijn. Mensen gaan meermalen per jaar met een vliegtuig op vakantie, terwijl ze tegen de opwarming van de aarde en de uitstoot van CO2 zeggen te zijn. Op individueel niveau verdringen mensen hun tegenstrijdigheid om in harmonie te leven met hun innerlijke zwakte. Staten handelen hetzelfde. Ook als het niet noodzakelijk is om zaken te doen met autoritaire landen die de mensenrechten schenden. Landen als de Russische Federatie, China, Saoedi-Arabië, Iran of Azerbeidzjan vallen buiten de norm, maar dat verdringen we. Martijn van Helvert van het CDA wilde zelfs zaken doen met Syrië. Hoon was zijn deel.

Verdient een staat als Nederland niet collectief spot en afkeur omdat het met beroep op een eigen ethische standaard met autoritaire landen samenwerkt? Dat is niet alleen verwerpelijk, maar vooral schijnheilig. Het is de onethische ruil die pijn doet. We kijken weg voor onze eigen zwakte, terwijl we weten dat ons profijt alleen kan bestaan door de onderdrukking van de ander. Of dat nu op individueel de dieren en het klimaat zijn, of op collectief niveau de Oeigoeren, minderheden van Saoedi-Arabië of de bevolking van de Russische Federatie.

Joseph Stiglitz neemt afstand van Marine Le Pen. Hij acht haar ongeschikt als president

Hoe de Franse presidentskandidaat Marine Le Pen te stoppen? Ze loopt goede kans de laatste ronde te halen. Net als Donald Trump neemt ze het niet zo nauw met de feiten, hoewel ze die wel beter lijkt te kennen. Er is een twitterstormpje opgestoken door de linkse econoom en Nobelprijswinnaar Joseph E. Stiglitz die afstand neemt van Le Pen omdat ze hem voor haar karretje spande. De Franse Huffington Post doet er verslag van in een bericht. Stiglitz is weliswaar net als Le Pen kritisch over het globalisme, maar niet anti-EU of anti-westers.

Met 24 andere economen heeft Stiglitz een brief in Le Monde gepubliceerd die onder meer zegt: ‘Het Europese systeem (‘La construction européenne’) is van vitaal belang, niet alleen om de vrede op het continent te handhaven, maar ook voor de economische vooruitgang van de lidstaten en hun politieke macht in de wereld.’ Dat staat haaks op Le Pens streven om Frankrijk de EU te laten verlaten  (‘Frexit’). Volgens de economen zal dat de stabiliteit van de EU en Frankrijk beschadigen. Schrijnend is Stiglitz’ tweet waarin hij opmerkt joods te zijn en dat zijn vrouws familie Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog verliet: ‘(..) I am Jewish and my wife’s family fled France during the war.’ Het racisme en anti-semitisme van het Front National komen bovenop het nationalisme en het anti-Europese sentiment dat Le Pen exploiteert. Gevoegd bij een slecht economisch beleid zal dat niemand in Frankrijk duurzaamheid bieden. In het verstikkende en verziekte politieke Franse klimaat is het een Amerikaan als Stiglitz die met argumenten aantoont dat Marine Le Pen ongeschikt is als president.

Foto: Schermafbeelding van tweets van Joseph Stiglitz, 18-19 april 2017.

Petitie: Russische Federatie moet organisatie WK 2018 ontnomen worden

Een petitie vraagt om de Russische Federatie het WK voetbal in 2018 te ontnemen. De reden is het geweld bij de wedstrijd Engeland-Rusland in Marseille. Russische hooligans gebruikten in en buiten het stadion geweld en waren daar duidelijk op uit. Het lid van het dagelijks bestuur van de Russische Voetbalbond Igor Lebedev keurde dat geweld goed. Hij moedigde de Russische hooligans zelfs aan zo door te gaan.

Een bericht in The Independent geeft citaten van Lebedev in de Russische media: ‘In negen van de 10 gevallen gaan voetbalfans naar wedstrijden om te vechten, en dat is normaal. De jongens verdedigden de eer van hun land en lieten de Engelse fans ons moederland niet ontheiligen. We moeten vergeven en onze fans begrijpen.’  Lebedev is als parlementslid van de extreem-rechtse Liberale Partij van Vladimir Zhirinovsky weliswaar niet representatief voor de Russische sportwereld, maar als bestuurslid van de voetbalbond treedt hij wel naar buiten met zijn zienswijze en billijkt hij het gebruik van geweld door de Russische hooligans.

De petitie om het WK 2018 niet in de Russische Federatie te houden, maar te verplaatsen naar elders is niet de eerste in zijn soort. Zo vroeg oud-voetballer Johnny van ’t Schip vanwege het neerhalen van de MH17 in juli 2014 om een boycot. Het idee is dat de wereld aan normbesef verliest door grote publieksevenementen in niet-democratische landen als Rusland of Qatar te houden. Vanwege geruchten over fraude in de toewijzing bij FIFA en in het Kremlin en corruptie in de aanbesteding riep een petitie op om het WK 2018 naar Nederland te verplaatsen. En dan was er sinds februari 2014 nog de steeds weer terugkerende kritiek op de Russische Federatie vanwege de annexatie van de Krim, de ondermijning van Oekraïne door de inzet van Russische troepen in de Donbas en de verslechtering van de mensenrechten, inclusief de homorechten. En nu dus de Russische hooligans van wie het lijkt dat ze Europa ingestuurd worden om het softe Europa een lesje te leren.

Sport is politiek. Achter de schermen bestond een geheim plan om het WK 2022 van Rusland naar Qatar te verplaatsen en het WK 2022 in de VS, Australië of Japan te houden. Dat als straf voor de Russische agressie in Oekraïne, waarvan het door de halfslachtige implementatie van de Minsk II-akkoorden en de toenemende gevechten in de Donbas de vraag is tot welk niveau  in juni 2018 de Russisch-Oekraïense oorlog geëscaleerd is. Maar de sportwereld is zo corrupt dat stemmen makkelijk worden gekocht om zo’n plan te torpederen. Als verplaatsing niet mogelijk is, dan blijft een boycot van het WK 2018 over. De Russische Federatie zit door de teruglopende economie trouwens toch al met het WK 2018 in haar maag. Mede omdat de logica van de mega-projecten (Sochi, Kerch-brug) die eruit bestaat om geld rond te pompen en te laten verdwijnen in de zaken van bevriende zakenrelaties van het Kremlin niet meer werkt omdat het geld schaars is geworden.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Russia should not host the 2018 world cup’ op change.org.

French Connection bij FIFA: Sarkozy zorgde dat WK naar Qatar ging. Niet naar VS

Sepp Blatter was nog in charge geweest als FIFA-baas als de toenmalige Franse president Nicolas Sarkozy niet had ingegrepen. Malcolm Moore van de FT interviewde Blatter en legt het uit. Dat zit zo, er was een afspraak achter de schermen dat de WK’s van 2018 en 2022 aan de Russische Federatie en de VS toegewezen zouden worden. Maar vermoedelijk vanwege de verkoop van Franse vliegtuigen aan Qatar kwam via Sarkozy de Franse UEFA-president Michel Platini tussenbeide. En zei het akkoord op. Blatter was niet blij dat op 2 december 2010 Qatar als gastheer voor het WK van 2022 werd gekozen. Hij had juist de stemming willen beïnvloeden ten gunste van de VS. Omdat de VS het niet pikten ging de Amerikaanse justitie vervolgens achter Blatter aan.

Wat deze uitspraak van Blatter betekent voor het onderzoek naar de toekenning van beide WK’s van 2018 en 2022 aan de Russische Federatie en Qatar is de vraag. Het zou krom zijn als de VS ingrijpen in dezelfde besluitvorming die het meende te kunnen sturen en waarover het tevreden was, enkel en alleen omdat het uiteindelijk geen WK toegekend kreeg. Maar door de dynamiek van de onthullingen over corruptie bij de FIFA die door het ingrijpen van de Amerikaanse en Zwitserse justitie naar boven zijn gekomen en tot op de bodem gaan is alles mogelijk geworden. En is ook de ‘gewone’ koehandel zonder corruptie verdacht geworden. De doos van Pandora bij de FIFA staat wijdopen en maakt elk vervolg onvoorspelbaar.

Foto: Schermafbeelding van begin artikel ‘Lunch with the FT: Sepp Blatter’ van Malcolm Moore voor de FT, 30 oktober 2015.

Kocht Duitsland het WK 2006? Hoe zit het met het EK 2016 en het WK 2018? Sport is politiek

Voetbal en corruptie worden synoniem. Er is verdenking, maar nog geen spijkerhard bewijs dat Duitsland het WK 2006 kocht door omkoping van gedelegeerden. De Duitse voetbalbond DFB ontkent. Ook door de onregelmatigheden binnen de voetbalbonden FIFA en UEFA krijgt de belangrijkste bijzaak ter wereld -wat voetbal voor velen is- een bittere bijsmaak. Omkijken heeft zin, maar vooruitkijken heeft nog meer zin. Zoals naar het EK 2016 in Frankrijk en het WK 2018 in de Russische Federatie. Als het weinig corrupte Duitsland al zo corrupt blijkt te zijn, dan kan het niet anders dat het op één na meest corrupte land van Europa dat de Russische Federatie is nog corrupter is. Onderzoek gevraagd naar toekenning van het EK2016 en het WK2018.

PvdA: notitie ‘Met vertrouwen linksom!’ bevat bruikbare elementen

De samenbindende sleutelzin van de notitie ‘Met vertrouwen linksom!’ van verontruste PvdA-ers luidt: ‘Echter, als wij blijven hangen in het naar rechts opgeschoven politieke centrum, zullen de extreem-rechtse, conservatief-nationalistische en xenofobe bewegingen zoals PVV, Front National, de Liga Nord, De Gouden Dageraad en vele anderen aan de macht komen.’ Dat wordt uitgewerkt in het laatste van de aandachtspunten ‘Vijf over Links’: ‘Het assertief uitdragen en verdedigen van onze Europese waarden uit de Verlichting’:

‘Wij pleiten ook voor meer aandacht voor het uitdragen van en de verdediging van onze Europese waarden die zijn oorsprong vinden in de Verlichting, zoals tolerantie, pluriformiteit, vrijheid, democratie, mensen- en burgerrechten, non-discriminatie, rechtstaat en scheiding van kerk en staat. Ze worden aan onze buitengrenzen openlijk aangevallen door jihadisten en autoritair- islamitische regeringen als ook door de conservatief-nationalistische autoritaire regimes in Rusland en China. De soft-power van Europa moet geloofwaardiger worden met een Europees geïntegreerd buitenlands beleid, een humaner en effectiever asielbeleid, meer hulp aan vluchtelingen en meer en effectievere ontwikkelingssamenwerking, en worden versterkt met hard-power van een moderne, effectieve Europese defensie.’

In drie zinnen wordt een helder perspectief voor de Nederlandse- en Europese buitenlandpolitiek geschetst die erop neerkomt dat om de EU te redden de EU moet veranderen door terug te gaan naar de eigen waarden. Dit is ook richtinggevend voor de binnenlandse politiek. Hier valt weinig op af te dingen, hoewel het de vraag is of de beschikbare middelen deze principes kunnen dragen. Maar de richting tussen aantasting van waarden door externe (Rusland) en interne krachten (‘neoliberalisme’) is een geloofwaardige en realistische koers.

Deze principiële stellingname stelt de vergezichten over een linkse meerderheid in de schaduw die klinken als een uitgevonden traditie die nooit was en zelfbedrog is als gevolg van groepsdynamiek. Het schetst het tekort van de PvdA dat romantisch blijft terug-verlangen naar een linkse meerderheid die Nederland nooit gekend heeft. Als de PvdA van dat denken en die retoriek afstand kan doen en beseft dat het beter een sterke linkse eigenheid en standvastigheid kan combineren met een soepele en niet rigide toenadering tot partijen in het politiek midden (D66, CDA) dan kan de PvdA weer relevant worden en in zichzelf gaan geloven. Uitgevonden traditie en symboliek met rozen zit de PvdA in de weg. Dat moet slijten om de PvdA bij de tijd te brengen.

PvdA-denker René Cuperus zag Nederland voor drie vuurproeven staan: de uitweg uit de financiële crisis, het antwoord op het politieke onbehagen, en herstel en rehabilitatie van het publieke ethos van overheid en publieke sector. Het accent op de Europese waarden verbindt in de notitie deze drie vuurproeven en voorziet ze van een positief stempel. Weg van het verwijt van jaloezie. Bovenop de alarmtoestand die alle sociaal-democratische partijen treft en niet typisch PvdA is. Nu de praktijk nog. In de PvdA wordt goed nagedacht, maar verkeerd gekozen. Leiders zijn te pragmatisch (Kok), te weinig tactisch (Bos), te weinig operationeel (Cohen), te weinig strategisch (Samsom) of te wendbaar (Asscher). Welke leider past bij het nieuwe profiel?

Foto: Anya Gallaccio ‘The Beautiful Life and Death of 10,000 Roses’.

Voor volk en vaderland. Zo wordt gezegd

Wat is erger voor de geloofwaardigheid van Nederland? Onder het motto ‘niets bijzonders aan de hand’ vriendschappelijk omgaan met leiders van foute landen of net doen alsof het geen foute landen zijn? Het eerste getuigt van cynisme en het laatste van leugenachtigheid.

Het beste is uiteraard om direct betrokkenen van leden van verkeerde  Argentijnse regeringen niet toe te laten tot het Nederlandse koningshuis, geen gezellige biertjes te drinken met dictators of handel te drijven met landen waar de mensenrechten in erge mate worden geschonden.

Maar da’s utopisch denken. Om het kwaad in harmonie te brengen met onszelf ontkennen we gewoon dat het kwaad bestaat. Zodat we er niet eens tegen op hoeven te treden. Voor de symboliek wordt af en toe afgesproken om het allerergste aan te pakken. Win-win-win, dus? En wees nou eerlijk, er is geen beginnen aan. Volk en vaderland willen geen gedoe.

Rusland: Mistral-schepen passen niet in militaire doctrine. Dus?

Het beste antwoord op iets wat men niet kan krijgen is dan men het niet meer hoeft. Het Russische leger en de politieke leiding hebben de Franse regering in 2014 onder druk gezet om twee Mistral-helicopterschepen aan Rusland te leveren. Na de annexatie van de Krim door Rusland werd dat door de Franse regering al teruggebracht tot een schip. Dat uitgerekend bij de Krim in de Zwarte Zee inzetbaar zou zijn wat het politiek gevoelig maakte. De levering van de Mistral aan Rusland werd symbool voor de machtsverhoudingen. De druk van de VS en de EU ten gunste van Oekraïne was blijkbaar sterker. Nu zegt de Russische vice-president van het Russische militair-industriële complex Youri Mikhaïlov dat de Mistral niet meer in de militaire doctrine van Rusland past. Een tegenstrijdigheid omdat de Russen gedurende 2014 hun best hebben gedaan de schepen geleverd te krijgen. Wat rest is een rechtszaak over de betaling en een symbolische nederlaag voor Rusland.

Foto: Schermafbeelding van ‘Les Mistral ne correspondent pas à la doctrine militaire russe (responsable)’ op La Voix de Russie.