Erdogan praat over islamofobie, maar vervolgt zelf moslims

Turks premier Recep Tayyip Erdogan zei afgelopen woensdag op een bijeenkomst van de Verenigde Naties in Wenen volgens de Engelse vertaling: ‘We should be striving to better understand the culture and beliefs of others, but instead we see that people act based on prejudice and exclude others and despise them. And that is why it is necessary that we must consider -just like Zionism or anti-Semitism or fascism- Islamophobia as a crime against humanity.’ Ofwel: ‘We moeten streven naar een beter inzicht in de cultuur en het geloof van anderen, maar in plaats daarvan zien we dat mensen handelen op basis van vooroordelen en anderen uitsluiten en verachten. En dat is de reden waarom het nodig is dat we moeten overwegen -net als het Zionisme of anti-semitisme of fascisme- islamofobie als een misdaad tegen de menselijkheid te beschouwen’.

Volgens aanwezigen verbond de Turkse premier dat aan het idee dat moslims ‘die wonen in andere landen dan hun eigen’ vaak geconfronteerd worden met ernstige discriminatie. Velen zijn over Erdogan heengevallen omdat-ie zionisme met fascisme vergelijkt en het een misdaad tegen de menselijkheid noemde. De nieuwe Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry heeft op z’n eerste Europese reis de vergelijking tussen zionisme en fascisme verwerpelijk genoemd. In Nederland stelden SGP (Van der Staaij) en ChristenUnie (Voordewind) vandaag kamervragen aan minister Timmermans van Buitenlandse Zaken. Ze missen de kern.

Opmerkelijk zetten zowel minister Kerry als de kamerleden van ChristenUnie en SGP in hun kritiek op Erdogan de relatie met Israël en de situatie in het Midden-Oosten centraal. Daarbij gaan ze voorbij aan de kern van zijn uitlatingen. Namelijk dat moslims in Europa ernstig gediscrimineerd worden. Hoe durft Erdogan dat te zeggen? Meer moslims genieten meer godsdienstvrijheid in Europa dan in Turkije, waar bijvoorbeeld Alevieten of Koerdische moslims stelselmatig vervolgd worden. Premier Erdogan laat zich in de kaart kijken als onverdraagzaam, kortzichtig en agressief. Hij gunt het Turken in Europa niet om te assimileren. Anders zou-ie niet spreken over moslims die wonen in andere landen dan hun eigen land. De vergelijking tussen fascisme en zionisme is evenveel waard als Geert Wilders die de islam en het nazisme vergeleek. Het zal wel. Hij roept maar. Een vergelijking tussen appels en peren is ook een vergelijking. Erdogan verdient de juiste kritiek.

Foto: De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry op bezoek bij de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan. Maart, 2013. Credits: EPA.

Advertenties

Geert Wilders en Abdullah Gül zijn voor velen een inspiratie en een voorbeeld

Heeft de Turkse president Abdullah Gül geklaagd over intolerantie? Wilders zegt het in een tweet: ‘Turkse humor: christen-pester, koerden-mepper, hamas-vriend en islamist Gul klaagt over intolerantie.’ Minister Rosenthal noemde dit op kamervragen van Frans Timmermans (PvdA) tijdens het Vragenuurtje ‘weinig fraai en weinig gastvrij‘. President Gül en Geert Wilders zien elkaar als intolerant en discriminerend.

Ze hebben groot gelijk, want ze zijn allebei intolerant en discriminerend. Waarbij Abdullah Gül islamofobie verwart met religiekritiek. De vrijheid van godsdienst is in Nederland groter dan in Turkije, ook voor moslims. Maar het is nu eenmaal de intimidatie door islamitische landen van de OIC om elke kritiek als islamofobie te bestempelen. Waarbij ze de meningsuiting beknotten, zelfs binnen de Verenigde Naties. Wilders gooit alle moslims op een hoop en vergeet in welke uiteenlopende stadia van emancipatie en individualisering ze zijn.

Twee hardliners als Abdullah Gül en Geert Wilders hebben ons niets te bieden. De tragiek is dat Nederland de een met pluimstrijkerij moet ontvangen alsof-ie een democraat is en een hart voor zijn eigen minderheden heeft. En de ander het tegengeluid dat president Gül anders van alle kanten zou krijgen ongeloofwaardig maakt door zijn eigen geluid. In hun gekef en gemep heffen ze elkaar op tot volledige nietszeggendheid.

Maar in hun ideologie hebben zowel Gül als Wilders iets authentieks. Ze staan waarvoor ze staan. Wat dat ook is. Triest is pas het Nederlandse staatshoofd dat mooie woorden moet liegen: ‘Voor velen is uw land een inspiratie en een voorbeeld.’ Dat kan op vele manieren opgevat worden. Maar het hoort bij haar functie. En het Nederlandse bedrijfsleven wringt zich in bochten om in de Turkse politiestaat een graantje mee te pikken. Gül en Wilders menen ten minste wat ze zeggen. Hoewel velen het onzin vinden wat ze zeggen. Het is niet anders.

Foto: Staatsieportret bezoek Turkse president Gül en zijn vrouw aan Nederland, 17 april 2012. Credits ANP