Verwarrende journalistiek van WNL en verwarrende vraagstelling van Peil.nl met een opvallende rol voor de achterban van de PvdD

Mijn reactie bij deze video:
Uiteraard gaat een pleidooi voor de afschaffing van welke soort bijzonder onderwijs te ver. Maar dat is ook helemaal niet de kwestie die aan de orde is. Een flodderige en verkeerd geformuleerde vraag in de wekelijkse peiling van De Hond zet het debat op een dwaalspoor.

De vraag is of het bijzonder onderwijs door de belastingbetaler bekostigd moet worden. Dat is wat anders. Die vraag wordt in overgrote meerderheid met ‘nee’ beantwoord.

Ofwel, de vraag of het het christelijk onderwijs ‘afgeschaft’ moet worden is niet aan de orde omdat het in strijd is met de vrijheid van onderwijs. De vraag die wel aan de orde is, is of dat christelijk onderwijs uit de staatskas bekostigd moet worden.

Steeds meer partijen, zoals de PvdA en de VVD, spreken zich nu uit om scherpe voorwaarden te stellen aan die bekostiging van het bijzonder onderwijs. Dat is een eerste stap voor de afschaffing van die bekostiging.

Opvallend aan de vraag in de wekelijkse Stemming van 15 september 2019 van Peil.nl van Maurice de Hond is dat de achterban van de PvdD het met afstand het meest eens is met de stelling dat ‘alle scholen op basis van een religie in Nederland zouden moeten worden afgeschaft’. Dit is een inpertinente vraag die een impertinent antwoord oplevert omdat dit in strijd is met de grondwet. Wat opvalt is dat de achterban van de PvdD het minst de stelling steunt dat de vrijheid van godsdienst een groot goed is. Wat is er met de PvdD-achterban aan de hand dat het zich laat kennen als anti-rechtsstatelijk? Dit is des te onbegrijpelijker omdat de top van de partij, te weten Marianne Thieme en Niko Koffeman zijn verbonden aan het protestantse kerkgenootschap van de Zevendedagsadventisten. Het is merkwaardig dat Peil.nl niet de voor de hand liggende vraag stelt dat ‘de bekostiging van scholen op basis van een religie of levensovertuiging in Nederland zou moeten worden beëindigd’. Men kan alleen maar gissen waarom Peil.nl deze fundamentele vraag niet stelt en laat liggen.

Foto: Schermafbeelding van deel wekelijkse Stemming van 15 september 2019 van Peil.nl van Maurice de Hond

Oproep aan jonge generatie in de PvdD om afstand te nemen van de SP. Die relatie dient de eigen doelstelling niet

Zo’n kop stuurt de meningen. Weliswaar geven de aanhalingstekens aan dat het een citaat is, maar het bepaalt wel in hoge mate de strekking van het artikel van regionale omroep L1. Door het zo vanuit het perspectief van een van de deelnemers aan een radiodebat te presenteren, ontstaat de indruk dat de redactie partij in dit debat kiest. Dat is voor objectieve journalistiek een doodzonde. De kop geeft de mening weer van PvdD-kamerlid Frank Wassenberg en doet zijn opponent Henk Donners (docent aan de universiteit van Kiev) tekort.

De kop roept naast twijfel aan de journalistieke integriteit van L1 vragen op. Dat betreft aspecten die hieronder worden behandeld. Het gaat om 1) de werking van de associatie-overeenkomst tussen de EU en Oekraïne; 2) de relatie van de PvdD met de SP en 3) de rol en machtspositie van SP-senator Niko Koffeman.

1) Wassenberg stelt dat bij een associatie-overeenkomst van de EU met Oekraïne producten uit het Oost-Europese land zonder enige beperking naar Nederland kunnen komen. Maar dat valt te bezien. De tekst van de overeenkomst spreekt op verschillende plaatsen over dierenwelzijn, zoals in artikel 404, ad c: ‘bevorderen van moderne, duurzame landbouwmethoden waarbij milieu en dierenwelzijn worden gerespecteerd’. De terechte vraag is of dat een dode letter is of concreet kan worden gemaakt door toezicht en regulering. Wassenberg doelt op een grootschalig kippenbedrijf in Oekraïne. NRC maakte er op 16 maart melding van in een bericht en was niet mals over de nadelen van de vrijhandel. De Nederlandse pluimveesector vreest de goedkope Oekraïense kip en enkele vertegenwoordigers ervan zeiden zich daarom tegen de associatie-overeenkomst te keren vanwege wat het ziet als oneerlijke concurrentie. Protectionisme als noodrem.

Achterliggende vraag is wat het meest doelmatig is om de uitwassen van de vrijhandel te verhinderen, het dierenwelzijn te bevorderen en steun te onthouden aan foute bedrijven in Oekraïne. Een cirkelredenering is het om te menen dat de associatie met Oekraïne afgewezen moet worden vanwege nadelen die alleen gerepareerd kunnen worden met behulp van de verplichtingen die de associatie biedt. Als Wassenberg als volksvertegenwoordiger invloed wil uitoefenen op het dierenwelzijn in Oekraïne, dan dient hij juist voor de overeenkomst te stemmen om via de EU te zorgen dat het dierenwelzijn in Oekraïne verbetert. In plaats van de associatie af te wijzen kan de Nederlandse pluimveesector beter inzetten op monitoring en opleggen van verplichtingen. Voor de korte termijn helpt voor het bedrijfsresultaat wellicht het afgrendelen van de eigen markt, maar voor de toekomst is Nederland gediend bij open grenzen en goede toepassing van regelgeving.

De associatie-overeenkomst is geen handelsverdrag, maar een gemengd verdrag met politieke en juridische componenten. De handelsbetrekkingen vallen wettelijk gezien onder de bevoegdheid van de Europese Unie en daar heeft de Nederlandse kiezer geen invloed op. Ze kunnen niet teruggedraaid worden en over deze 80% van de overeenkomst vraagt het referendum op 6 april geen uitspraak. Dus om verdragstechnische redenen zijn de bezwaren van Wassenberg of de pluimveesector verkeerd gericht en verkeren ze in hun tegendeel omdat ze de juridische en politieke component die hun doelstelling dichterbij kan brengen niet benutten.

2) Voor de vraag waarom de PvdD tegen de associatie-overeenkomst is kan de SP niet ongenoemd blijven. De PvdD voert in de schaduw van de SP campagne tegen de associatie met Oekraine. Het is te wensen dat de PvdD zich onafhankelijker opstelt van de SP en definitief afscheid neemt van de rol van spreekwoordelijke bijwagen. Het standpunt van de PvdD om tegen de associatie te zijn is met grote waarschijnlijkheid onder geestelijke druk van de SP voorjaar 2015 tot stand gekomen zonder de gevolgen ervan goed in te schatten.

Electoraal was het voor de PvdD wellicht in het verleden voordelig om programmatisch, facilitair, financieel en persoonlijk aan te haken bij de SP, maar de partij verdient een open debat om te evalueren of dat niet een nadeel is geworden voor verdere groei naar volwassenheid. Het wordt tijd voor een paleisrevolutie binnen de PvdD van een jongere generatie leden. De PvdD verdient betere standpunten en betere vertegenwoordigers die op een meer vrije en open manier standpunten voor het voetlicht kunnen brengen. Het is tijd dat een nieuwe generatie kaderleden in de PvdD afstand neemt van die nauwe ongeschreven relatie met de SP en definitief een eigen weg inslaat. Want hoe kan het dat SP en PvdD al jarenlang programmatisch nauw verweven zijn en de afstand tot een meer natuurlijke partner als GroenLinks nauwelijks kleiner wordt? Dat oogt onlogisch.

3) De spil die de verbondenheid van PvdD met SP symboliseert en in stand houdt is PvdD-senator en SP-sympathisant Niko Koffeman die blijkbaar achter de schermen nog steeds aan de strategische touwtjes trekt en de hoofdlijnen uitzet. Tot aan Frank Wassenberg toe die zich voegt in de partijdiscipline. Essentieel is dat Koffeman jarenlang intens betrokken is geweest bij de SP. Zijn uitspraak dat hij afscheid genomen heeft van de SP klinkt ongeloofwaardig. Daarbij is hij zevendedagsadventist en heeft zo een persoonlijke band met fractieleider Marianne Thieme. Dat onttrekt zich aan het democratisch debat in de partij. Het wordt tijd dat de PvdD democratiseert en verjongt, op eigen benen gaat staan en zich niet meer spiritueel baseert op de SP.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Verdrag met Oekraïne betekent meer dierenleed’ op L1, 20 maart 2016.

‘In onbeschoftheid steken de Oranjes hun lakeien naar de kroon’

Update 26 april 2014: Campagneleider Hans Maessen van het Nieuw Republikeins Genootschap doet alsnog aangifte tegen de Amsterdamse politie. Hij werd bijna een jaar geleden op 30 april 2013 op de Dam samen met activiste Joanna van der Hoek door de politie gearresteerd en vastgezet. Ondanks de afspraak met burgemeester Van der Laan dat demonstreren tegen de monarchie mocht. Op de arrestatie kwam kritiek. Het Amsterdamse bevoegd gezag bood excuses aan. Een door de politie zelf samengesteld feitenrelaas volgde. Een persoonsverwisseling en miscommunicatie bij de politie zouden geleid hebben tot de aanhouding. Hans Maessen gelooft er niks van. Het feitenrelaas kreeg kritiek niet onafhankelijk en geloofwaardig te zijn. Hij denkt eerder dat de politie Amsterdam de instructies van burgemeester Van der Laan niet heeft opgevolgd. Een onafhankelijk onderzoek kan deze keer uitkomst bieden over de precieze gang van zaken. 

Meindert Fennema vindt koningin Beatrix, nu prinses Beatrix een takkewijf. Zo’n geluid is een welkome, want afwijkende afwisseling van de Oranje-propaganda die Nederland al sinds 28 januari in z’n greep houdt. Toen kondigde Beatrix haar aftreden aan. Ontdaan van hun gewone redelijkheid en kritisch vermogen kwamen de hermelijnvlooien, jaknikkers en hielenlikkers tevoorschijn om Oranje’s lof te uiten. Fennema legt aan de hand van Oranjefanaat en aftredend Senaatsvoorzitter Fred de Graaf in De Volkskrant uit hoe dat in z’n werk gaat.

Fennema biedt hoogst vermakelijke kost. Niet alleen omdat hij de kleinheid van mensen in de nabijheid van Oranje zo grappig tekent. Maar bij lezing groeit het besef hoe zelden deze kritiek eigenlijk klinkt. Is dat niet bizar? We lezen volop negatieve verhalen over Obama, Merkel, Hollande of Putin. Maar in de Nederlandse gevestigde media blijft dat soort kritiek op het koningshuis achterwege. Het lijkt daarom bijna of Fennema bewust een taboe probeert te doorbreken. Ter emancipatie van Nederland en de Nederlandse media.

Dat heeft in zijn ogen alles met de verstorende werking van de democratie te maken: ‘De kern van de zaak is dat de Oranjes een verkeerd soort gezagsgetrouwheid aanwakkeren.‘ Oranje kweekt amechtige horigheid en geen kritisch burgerschap. Fennema laat ongenoemd dat het openbaar bestuur geen raad weet met een ander geluid. Demonstranten tegen het koningshuis worden gearresteerd. En daarna met een smoes vrijgelaten.

Volgens Fennema zit het Oranjegevoel achter de ellebogen. ‘Het gaat er om zo dicht mogelijk bij het centrum van de macht te geraken: bij de koning.‘ Daar verliezen politici, journalisten, bestuurders en iedereen die in de nabijheid van Oranje komt hun fatsoen en verstand bij. ‘Het hebben van een vorstenhuis roept bij veel mensen het slechtste naar boven. Veel van die zelfbenoemde lakeien zouden er de maagdelijkheid van hun dochter voor over hebben om in de nabijheid van de koning te geraken.’ Een thema dat past bij sprookjes.

Fennema heeft niet alleen geen goed woord over voor de aanstellers die voordringen en zich vergeten in de nabijheid van Oranje, maar ook voor de Oranjes zelf: ‘In onbeschoftheid steken de Oranjes hun lakeien naar de kroon. Leden van de Staten-Generaal die om staatsrechtelijke redenen geen trouw aan de koning hadden gezworen werden door de koning niet begroet. Toen Marianne Thieme niettemin op Willem-Alexander afstapte, gaf hij haar een hand ‘met afgewend hoofd, terwijl hij doorsprak met iemand anders‘. Waarschijnlijk heeft Fennema gelijk. Hoe dan ook is het verfrissend dat iemand eens niet meegaat in de Oranje-propaganda.

Foto: ‘Mensen kijken naar de nieuwe koning Willem-Alexander en zijn moeder, koningin Beatrix, tijdens de abdicatieceremonie. Amsterdam, 30 april 2013.’ Credits: AFP.

Toename protesten tegen troonopvolging en monarchie

Over de troonsopvolging begint een ander geluid te klinken. De avond van 28 januari toen koningin Beatrix haar aftreden bekend maakte is een dieptepunt in de berichtgeving. Elk tegengeluid ontbrak. Dat verandert. De rechter bij de Amsterdamse rechtbank Peter Ingelse solliciteerde in de NRC van 1 april naar de functie van staatshoofd. Dat het geen grap is bleek toen-ie zijn bezwaren een dag later herhaalde in Nieuwsuur.

De argumenten van Ingelse zijn niet nieuw. Bijzonder is dat ze klinken in een land waar Oranjecomitees en maatschappelijke groeperingen het idee in de lucht houden dat er geen oppositie is tegen de monarchie. Dat lijkt zo omdat door zelfcensuur de media zijn gelijkgeschakeld. Er is het protest ‘Weg met de monarchie. Het is 2013! dat ontstond na het onrechtmatig wegvoeren in Utrecht door de politie van ‘Joanna VH’. De hoogte van de donaties geeft de wervingskracht bij derden aan: 118 euro. In Amsterdam zijn zes zones aangewezen om op kroningsdag te demonstreren en er is de optie van verspreide acties met maximaal drie personen. Maar een debat over het bestaansrecht van de monarchie wordt tot nu toe juridisch en politiek geblokkeerd.

Ingelse probeert dat te doorbreken. Hij merkt op een en ander 15 jaar geleden in een juridisch vakblad al uiteengezet te hebben. Volgens hem zijn de voordelen van de baan van staatshoofd zo groot dat velen er belangstelling voor hebben. Zo noemt-ie een CAO voor de hele familie, een dienstwoning en tal van andere aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden. Hij doet dat met aantoonbaar genoegen. Op haar beurt stelt Marianne Thieme van de PvdD kamervragen over het pensioen van koningin Beatrix dat 7,2 maal de Balkenendenorm bedraagt. Hiermee doorbreekt ook zij het beeld dat in Nederland kritiek op de monarchie vrijwel ontbreekt.

Ingelse roert een principieel aspect aan door te stellen dat de troonopvolging door prins Willem-Alexander illegaal is. Een geluid dat ook veelvuldig binnen de SP klinkt. Hij meent dat de grondwettelijke bepaling waarin staat dat ‘het koningschap erfelijk vervuld wordt door de wettige opvolgers van Koning Willem I, Prins van Oranje-Nassau’ onverbindend is: ‘Het is regelrecht in strijd met het verbod van discriminatie, dat niet voor niets als artikel 1 is opgenomen in diezelfde Grondwet. Het is evenzeer in strijd met het internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten. Dat verbiedt iedere vorm van discriminatie, uitdrukkelijk ook die op grond van geboorte, bij de toelating van een burger ‘tot de overheidsdiensten van zijn land”.

Ingelse concludeert: ‘Dit verbod heeft hogere rangorde dan onze Grondwet en zet het erfelijk koningschap dan ook aan de kant’. De rechter heeft zijn openbare sollicitatie verstuurd aan koningin, premier Rutte en de voorzitters van de Eerste en Tweede Kamer. Hij pleit voor een open procedure. Hij merkt nog op dat de benoeming van Piet Hein Donner tot vicepresident van de Raad van State niet voor herhaling vatbaar is. Het is nog vier weken tot de inhuldiging. Tegengehouden lijkt het niet te kunnen worden. Te veel machtige neuzen wijzen dezelfde kant op. De brede betuiging dat het volk het onder protest slikt is nu het hoogst haalbare.

Foto: Actie ‘Foto Campagne‘ op het is 2013

Bultrug Johannes leidt aandacht voor dierenleed af

De bultrug is dood. Levenloos op zandplaat de Razende Bol bij Texel. Dierenactiviste Lenie ’t Hart meldde het overlijden vanochtend als eerste. In zijn laatste dagen kreeg-ie om onverklaarbare redenen de naam ‘Johannes’. Dat betekent ‘God is verzoenend‘. Het heeft de bultrug niet geholpen. De gemeente Texel heeft op haar site een bevestiging van zijn dood geplaatst. Liefdadigheidsinstelling Sea Shepherd roept op tot een stille tocht over de dijk in Den Helder, aldus het Noordhollands Dagblad. Met lichtjes en lampionnen. Zucht.

Zijn de mensen gek geworden? Weten ze niet meer wat de gewenste afstand tot de dieren is? Het toeschrijven van menselijke eigenschappen aan dieren wordt met een moeilijk woord ‘antropomorfisme‘ genoemd. In de publiciteit kennen we dat verschijnsel zo goed van tekenfilms, strips of advertenties. Eend, muis, hond of kat handelen als mensen. Tot en met de manier van denken die menselijk wordt gemaakt. Door mensen.

Twee maanden zorgde de dood van bulldog Diesel in een Puttens bos voor veel steunbetuigingen. Hij werd door een echtpaar doodgetrapt. Op de aparte Facebook-pagina ‘Justice for Diesel‘ werd stilgestaan bij zijn overlijden. Onder het motto: ‘Zeg NEE tegen dierenleed!!!‘ Een roep met uitroep. Een stille tocht die was georganiseerd werd uiteindelijk afgelast omdat de burgemeester van Putten een te grote toeloop verwachtte.

Moeilijk om niet te spotten met alle aandacht voor dit dierenleed. Hoewel het gemeend kan zijn. Maar het oogt zo selectief dat het op onderdrukking van gevoelens duidt. In een samenleving met een vee-industrie die groeit over de ruggen van de dieren, zoals Wakker Dier zegt. Consumenten kijken weg voor leed dat met deze industrie is verbonden. Zonder dierenactivist te zijn moet weldenkende burgers toch de tegenstrijdigheid opvallen. Het knuffelend koesteren van Johannes als aflaat voor ander dierenleed dat we verdringen.

Foto 1: Aandacht en zorg voor bultrug Johannes

Foto 2: Angus Clifford Racey Helps, Cinema de Luxe, ‘The Case of the Missing Carrots starring Bill Bunkin’.

Willem-Alexander geeft koninklijk voorbeeld met de eendenjacht

Nederlandse media schrijven wat ze moeten schrijven. Prinses Máxima zwemt voor een goed doel door Amsterdam. Google geeft 166 nieuwsartikelen die het vermelden. Prins Willem-Alexander jaagt met z’n vrinden op eenden langs de Dinkel en zijn Labrador Skipper wordt gewond, haalt op Google 55 vermeldingen. Mede omdat Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren er kamervragen aan premier Mark Rutte over stelt.

Thieme vindt de actie van de kroonprins een ‘sneu beeld’. Ze meent dat de plezierjacht het beeld van het Koninklijk Huis beschadigt. Ze wil ook weten of er gemeenschapsgeld mee was gemoeid om ‘een zeer omstreden hobby met publieke middelen‘ te faciliteren. Thieme vraagt om afspraken tussen de premier en het Koninklijk Huis over de beperking van dit type plezierjacht en om een spijtbetuiging van de kroonprins.

Foto: Philips Galle, Eendenjacht, 16de eeuw. Over stervende en gewonde eenden die als de bliksem worden getroffen. Credits: Museum Boijmans van Beuningen Rotterdam

Opkomen voor dierenwelzijn kost PVV joodse sponsors

De PVV heeft afgelopen jaren in de VS veel geld opgehaald onder joodse conservatieven. Vanwege het pro-Israël standpunt van de partij. Nu heeft Wim Kortenoeven naar eigen zeggen Amerikaanse sponsors op de hoogte gebracht dat in het partijprogramma een verbod op ritueel slachten is opgenomen. Hij trad begin juli samen met Marcial Hernandez met onmin uit de partij. Ze zouden niet meer terugkeren op de kandidatenlijst.

De PVV is na de Partij voor de Dieren een van de de meest diervriendelijke partijen. Kamerlid Dion Graus is pleitbezorger voor dierenwelzijn. Het partijprogramma zegt het onomwonden: Het ritueel slachten moet wettelijk worden verboden. De PVV zal wetsvoorstellen die daartoe strekken ook in de toekomst blijven steunen. Dit betekent dat de PVV zich blijft scharen achter de initiatieven van Marianne Thieme en haar partij.

Kortenoeven ziet zijn tegenactie als ontmaskering van de PVV. Joodse organisaties reageren voorspelbaar. Volgens Welingelichte Kringen liet Rabbijn Abraham Cooper, directeur van het  Simon Wiesenthal Centrum in Los Angeles, aan Wilders weten: ‘Demoniseren van fundamentele Joodse riten is historisch altijd het terrein geweest van tirannen en dictators, vaak leidend tot ernstige discriminatie, geweld en zelfs genocide op het Joodse volk. De verbale aanval van Dion Graus, waarin hij de rituele slacht ‘marteling’ noemt, raakt alle Joden.’

Als echter een partij niet van antisemitisme of een anti-Israël standpunt kan worden beticht dan is het de PVV. In het debat over de rituele slacht slaan joodse organisaties dweepzuchtig om zich heen tegen iedereen die voor een verbod op de rituele slacht is. Maar die partijen zetten in de afweging het dierenwelzijn voorop. Het gaat niet om het inperken van de godsdienstvrijheid. Sommige buitenlandse joodse organisaties erkennen dat, maar andere erkennen niet of slechts met moeite dat partijen oprecht kiezen voor dierenwelzijn.

Ook moslims zijn tegen een verbod op de rituele slacht, maar maken zich er minder druk om dan joden. Het Eindhovense PvdA-raadslid Ertan Isik haalde in mei 2011 veel overhoop: ‘Het ritueel bestaat al 1400 jaar en wordt voorgeschreven door Allah. Hij weet beter dan mevrouw Thieme of dieren al dan niet lijden.’  Geen standpunt dat bij een seculiere partij als de PvdA past, maar evenmin in het politieke debat bruikbaar is.

De PVV is minder kwetsbaar dan een paar jaar geleden omdat het haar bakens verzet heeft richting Europa en een hard islam-standpunt niet meer nodig heeft om kiezers of sponsors te trekken. Wim Kortenoeven is de conservatief die banden doorsnijdt die de PVV zelf al aan het doorsnijden is. De PVV heeft zo de kans om met haar mix van linkse en rechtse standpunten terug te keren naar haar beginpunt: een seculiere opstelling. Zodat de partij allerlei progressieve standpunten over godslastering, ritueel slachten en bijzonder onderwijs de komende jaren aan een meerderheid kan helpen. De PVV heeft dan de vrijheid om voor zichzelf te denken.

Foto: Rituele slacht

PvdA zonder Job Cohen terug naar de basis

UPDATE 22 januari 2012: De PvdA doet het slecht in de peilingen en zakt weg. In de peiling van Maurice de Hond staat de PvdA na SP, VVD en PVV op de vierde plek. Hoewel peilingen niet veel zeggen. Maar met 17 zetels staat het op een verlies van 13 sinds de Tweede Kamer verkiezingen van ruim anderhalf jaar geleden. De PvdA onder Cohen weet niet te overtuigen. Al anderhalf jaar niet. Vraag is wanneer de partij het roer omgooit. 

De PvdA is een bus die als het voor het rode licht staat wijst naar symboliek en bij groen niet doorrrijdt omdat het niet weet welke kant het op moet. Vanwege een ontbrekende koers suggereert de partij dat stilstand vooruitgang is. Politiek leider Job Cohen praat bij gebrek aan richting over verbinden, maar weet dat zelfs binnen de bus niet in praktijk te brengen in het vinden van een nieuwe route. Steeds meer passagiers zijn het zat en spuien kritiek op de inertie van de PvdA.

Jelle Menges, de voorzitter van de Jonge Socialisten laat in mei 2011 opnieuw van zich horen in een VK-opiniestuk dat-ie samen met JS-secretaris Thomas Hendrix schreef. In november 2010 wees-ie eerder in het ledenblad Rood op de fouten van de huidige PvdA. Die kwamen erop neer dat de partij niet kiest voor het sociaal-democratisch gedachtengoed, de sociaal-economie niet centraal stelt, opportunisten te veel ruimte geeft, door relativeringen van oudlinks de eigen achterban heeft verraden en om electorale redenen aan cliëntelisme voor culturele minderheden doet.

Binnen de PvdA woedt een strijd tussen fundamentalisten en realisten. Menges is realist en wil de PvdA zuiveren. In het VK-opiniestuk ‘De PvdA moet weer volkspartij worden‘ noemt-ie het een grote schoonmaakbeurt. Menges wijst opnieuw op de richtingloosheid van de PvdA, de verwording van volkspartij tot bestuurderspartij en het verhaal dat de PvdA mist om hoog- en laagopgeleiden, autochtonen en allochtonen te verbinden. Hij brengt het verbinden van Job Cohen terug tot een parkeerstand bij gebrek aan beter en een excuus om niet door te pakken.

Menges staat niet alleen. De fundamentele kritiek van hem en Hendrix wordt gedeeld door onder andere Paul Scheffer, René Cuperus, Mohammed Mohandis, Arne Mosselman, zogenaamde liefdevollen Eddy Terstall en Marcel Duyvestijn en Monika Sie Dhian Ho van de Wiardi Beckman Stichting. Ook Eberhard van der Laan en Wouter Bos behoren tot de realistische vleugel. Bos die volgens Terstall ‘niet zo’n beetje door zijn eigen partij werd tegengewerkt’. 

Naast de kritiek op de partij om niet te kiezen treft de PvdA ook de vloek van het verkeerd handelen. Zoals rond de discussie over de onverdoofde rituele slacht. Moslims en Joden uit de PvdA stellen terecht dat het verbod op ritueel slachten de vrijheid van godsdienst aantast. Maar als Eindhovens PvdA-raadslid Ertan Isik stelt: ‘Het ritueel bestaat al 1400 jaar en wordt voorgeschreven door Allah. Hij weet beter dan mevrouw Thieme of dieren al dan niet lijden’ dan heeft-ie in een seculiere partij als de PvdA niets te zoeken.

De oproep van Menges voor een grote schoonmaakbeurt en het vinden van een nieuwe partij-identiteit komt op het juiste moment. Het valt samen met de discussie over het aantreden van een partijleider die geloofwaardig een nieuwe koers weet in te zetten. Het is overigens opvallend dat kritische geluiden altijd uit de marge van de PvdA komen. De fractiediscipline en de waan van de dag beperken het denken zoals het kritische boek ‘Politiek voor de leek’ over het functioneren van de politiek van Mei Li Vos leert.

Foto: Otto e mezzo, 1963 van Federico Fellini