Opkomen voor dierenwelzijn kost PVV joodse sponsors

De PVV heeft afgelopen jaren in de VS veel geld opgehaald onder joodse conservatieven. Vanwege het pro-Israël standpunt van de partij. Nu heeft Wim Kortenoeven naar eigen zeggen Amerikaanse sponsors op de hoogte gebracht dat in het partijprogramma een verbod op ritueel slachten is opgenomen. Hij trad begin juli samen met Marcial Hernandez met onmin uit de partij. Ze zouden niet meer terugkeren op de kandidatenlijst.

De PVV is na de Partij voor de Dieren een van de de meest diervriendelijke partijen. Kamerlid Dion Graus is pleitbezorger voor dierenwelzijn. Het partijprogramma zegt het onomwonden: Het ritueel slachten moet wettelijk worden verboden. De PVV zal wetsvoorstellen die daartoe strekken ook in de toekomst blijven steunen. Dit betekent dat de PVV zich blijft scharen achter de initiatieven van Marianne Thieme en haar partij.

Kortenoeven ziet zijn tegenactie als ontmaskering van de PVV. Joodse organisaties reageren voorspelbaar. Volgens Welingelichte Kringen liet Rabbijn Abraham Cooper, directeur van het  Simon Wiesenthal Centrum in Los Angeles, aan Wilders weten: ‘Demoniseren van fundamentele Joodse riten is historisch altijd het terrein geweest van tirannen en dictators, vaak leidend tot ernstige discriminatie, geweld en zelfs genocide op het Joodse volk. De verbale aanval van Dion Graus, waarin hij de rituele slacht ‘marteling’ noemt, raakt alle Joden.’

Als echter een partij niet van antisemitisme of een anti-Israël standpunt kan worden beticht dan is het de PVV. In het debat over de rituele slacht slaan joodse organisaties dweepzuchtig om zich heen tegen iedereen die voor een verbod op de rituele slacht is. Maar die partijen zetten in de afweging het dierenwelzijn voorop. Het gaat niet om het inperken van de godsdienstvrijheid. Sommige buitenlandse joodse organisaties erkennen dat, maar andere erkennen niet of slechts met moeite dat partijen oprecht kiezen voor dierenwelzijn.

Ook moslims zijn tegen een verbod op de rituele slacht, maar maken zich er minder druk om dan joden. Het Eindhovense PvdA-raadslid Ertan Isik haalde in mei 2011 veel overhoop: ‘Het ritueel bestaat al 1400 jaar en wordt voorgeschreven door Allah. Hij weet beter dan mevrouw Thieme of dieren al dan niet lijden.’  Geen standpunt dat bij een seculiere partij als de PvdA past, maar evenmin in het politieke debat bruikbaar is.

De PVV is minder kwetsbaar dan een paar jaar geleden omdat het haar bakens verzet heeft richting Europa en een hard islam-standpunt niet meer nodig heeft om kiezers of sponsors te trekken. Wim Kortenoeven is de conservatief die banden doorsnijdt die de PVV zelf al aan het doorsnijden is. De PVV heeft zo de kans om met haar mix van linkse en rechtse standpunten terug te keren naar haar beginpunt: een seculiere opstelling. Zodat de partij allerlei progressieve standpunten over godslastering, ritueel slachten en bijzonder onderwijs de komende jaren aan een meerderheid kan helpen. De PVV heeft dan de vrijheid om voor zichzelf te denken.

Foto: Rituele slacht

Advertentie

Gregorius Nekschot stopt en vindt Hirsch Ballin de allerergste

De cartoonist die bekend is onder het pseudoniem Gregorius Nekschot stopt per 1 januari 2012. Volgens een interview in De Volkskrant tekent-ie voortaan voor zichzelf. Zijn veiligheid en de kosten van zijn website zijn redenen voor dat besluit. Nekschot zal verbonden blijven met zijn aanhouding in mei 2008, Fitna en Ernst Hirsch Ballin. Zijn terugtreden sluit een tijdperk af.

Nekschot zegt geen boodschap te hebben. Volgens hem gingen zijn tekeningen er juist over dat mensen zichzelf moeten zijn en zich niet moeten laten leiden door ideeën of ideologieën. Toch werd Nekschot geannexeerd en spreekbuis van een politiek die gelijk op liep met de opkomst van de PVV. Van die ideeën heeft-ie nooit afstand genomen. Zijn beroep op volledige vrijheid en onafhankelijkheid klinkt theoretisch.

Nekschot verklaart de afgenomen aandacht voor de problemen rond integratie door de economische problemen. De redenen waarom-ie zijn cartoons begon bestaan naar zijn idee nog steeds. Hij brengt dat terug tot een intolerante islam en islamkritiek die onmogelijk wordt gemaakt. Dat staat haaks op het publieke debat. In Amsterdam maakten begin december moslimextremisten Irshad Manji het spreken onmogelijk.

Nekschot richt zijn pijlen op oud-minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin. In 2008 werd Nekschot door 10 agenten van zijn bed gelicht en verdween in de cel. In de Tweede Kamer vonden partijen dat buiten proportie. Hirsch Ballin werd door toenmalig VVD-kamerlid Fred Teeven beschuldigd van een politieke arrestatie. In 2010 liet het OM na een 5-jarig looptijd van de aanklacht weten dat Nekschot niet vervolgd wordt.

Nekschot noemt Hirsch Ballin een godsdienstwaanzinnige, ‘die zijn geloof als de maat der dingen ziet en meent dat zonder geloof het leven geen betekenis heeft. Het bestrijden van Geert Wilders was voor de CDA-bestuurder een obsessie en in het kielzog daarvan richtte hij zich op Gregorius Nekschot, die met godsdienst de spot dreef. Hij ziet zichzelf daarom als het wisselgeld in de Fitna-affaire; mocht het de regering niet lukken om Fitna, de film van Geert Wilders, tegen de houden, dan waren er altijd nog Nekschot en zijn cartoons.’

Voor Femke Halsema heeft Nekschot respect omdat ze consequent bleef in haar steun voor hem. Ernst Hirsch Ballin is volgens Nekschot de allerergste. Met beide observaties ben ik het eens. Halsema wist zich altijd onafhankelijk op te stellen. Hirsch Ballin is het ultieme gevolg van religieuze politiek die onder abstracties die niks kosten continu op de rem van de modernisering trapt. Net als Balkenende vindt-ie dat iemand zonder geloof niet kan functioneren. Nekschot, Halsema en Hisch Ballin zijn nu verdwenen uit het publieke debat.

Foto: Cartoon van Gregorius Nekschot, 22 juni 2011

PvdA zonder Job Cohen terug naar de basis

UPDATE 22 januari 2012: De PvdA doet het slecht in de peilingen en zakt weg. In de peiling van Maurice de Hond staat de PvdA na SP, VVD en PVV op de vierde plek. Hoewel peilingen niet veel zeggen. Maar met 17 zetels staat het op een verlies van 13 sinds de Tweede Kamer verkiezingen van ruim anderhalf jaar geleden. De PvdA onder Cohen weet niet te overtuigen. Al anderhalf jaar niet. Vraag is wanneer de partij het roer omgooit. 

De PvdA is een bus die als het voor het rode licht staat wijst naar symboliek en bij groen niet doorrrijdt omdat het niet weet welke kant het op moet. Vanwege een ontbrekende koers suggereert de partij dat stilstand vooruitgang is. Politiek leider Job Cohen praat bij gebrek aan richting over verbinden, maar weet dat zelfs binnen de bus niet in praktijk te brengen in het vinden van een nieuwe route. Steeds meer passagiers zijn het zat en spuien kritiek op de inertie van de PvdA.

Jelle Menges, de voorzitter van de Jonge Socialisten laat in mei 2011 opnieuw van zich horen in een VK-opiniestuk dat-ie samen met JS-secretaris Thomas Hendrix schreef. In november 2010 wees-ie eerder in het ledenblad Rood op de fouten van de huidige PvdA. Die kwamen erop neer dat de partij niet kiest voor het sociaal-democratisch gedachtengoed, de sociaal-economie niet centraal stelt, opportunisten te veel ruimte geeft, door relativeringen van oudlinks de eigen achterban heeft verraden en om electorale redenen aan cliëntelisme voor culturele minderheden doet.

Binnen de PvdA woedt een strijd tussen fundamentalisten en realisten. Menges is realist en wil de PvdA zuiveren. In het VK-opiniestuk ‘De PvdA moet weer volkspartij worden‘ noemt-ie het een grote schoonmaakbeurt. Menges wijst opnieuw op de richtingloosheid van de PvdA, de verwording van volkspartij tot bestuurderspartij en het verhaal dat de PvdA mist om hoog- en laagopgeleiden, autochtonen en allochtonen te verbinden. Hij brengt het verbinden van Job Cohen terug tot een parkeerstand bij gebrek aan beter en een excuus om niet door te pakken.

Menges staat niet alleen. De fundamentele kritiek van hem en Hendrix wordt gedeeld door onder andere Paul Scheffer, René Cuperus, Mohammed Mohandis, Arne Mosselman, zogenaamde liefdevollen Eddy Terstall en Marcel Duyvestijn en Monika Sie Dhian Ho van de Wiardi Beckman Stichting. Ook Eberhard van der Laan en Wouter Bos behoren tot de realistische vleugel. Bos die volgens Terstall ‘niet zo’n beetje door zijn eigen partij werd tegengewerkt’. 

Naast de kritiek op de partij om niet te kiezen treft de PvdA ook de vloek van het verkeerd handelen. Zoals rond de discussie over de onverdoofde rituele slacht. Moslims en Joden uit de PvdA stellen terecht dat het verbod op ritueel slachten de vrijheid van godsdienst aantast. Maar als Eindhovens PvdA-raadslid Ertan Isik stelt: ‘Het ritueel bestaat al 1400 jaar en wordt voorgeschreven door Allah. Hij weet beter dan mevrouw Thieme of dieren al dan niet lijden’ dan heeft-ie in een seculiere partij als de PvdA niets te zoeken.

De oproep van Menges voor een grote schoonmaakbeurt en het vinden van een nieuwe partij-identiteit komt op het juiste moment. Het valt samen met de discussie over het aantreden van een partijleider die geloofwaardig een nieuwe koers weet in te zetten. Het is overigens opvallend dat kritische geluiden altijd uit de marge van de PvdA komen. De fractiediscipline en de waan van de dag beperken het denken zoals het kritische boek ‘Politiek voor de leek’ over het functioneren van de politiek van Mei Li Vos leert.

Foto: Otto e mezzo, 1963 van Federico Fellini