Amerikaans ultra-rechts probeert Nederlandse radicale boeren in te lijven. Een weerwoord

Schermafbeelding van deel blogpost ‘Dutch Resistance Grows as Farmers Block Highways‘ van Michael Yon 27 juli 2022.

Op de protesten van de radicale Nederlandse boeren reageert ultra-rechts in de VS met instemming. Zoals voormalig president Donald Trump die de protesten aanstipte in een toespraak of de controversiële Amerikaanse militaire reporter Michael Yon die zich op dit moment vanuit Nederland in enkele stukjes uitlaat over de boerenprotesten in Nederland.

Yon is het er niet om te doen om zijn lezers te informeren, maar om ze een frame in te leiden van alternatieve feiten. Hij ziet de boerenprotesten als opstand ‘(uprising‘) tegen de gevestigde orde. Dat beeld knoopt hij eraan. Hij ontkent de klimaatproblematiek. Zijn missie is zijn verdienmodel.

In de retoriek van het ultra-rechtse gedachtengoed praat Yon over het WEF en OGNETH. Dat eerste staat voor het World Economic Forum dat in een niet onderbouwde stelling volgens hem in binnenkamertjes de wereld bestuurt en dat laatste voor Occupying Government Netherlands.

Die vermeende binnenlandse bezetting door de regering Rutte gaat voorbij aan de fijnmazige werking van de Nederlandse democratie met een Tweede Kamer met 20 fracties waarin alle maatschappelijke geledingen zijn vertegenwoordigd, zoals de boeren (BBB), radicaal-rechts (PVV, FvD, JA21, SGP, Groep van Haga) en gematigd-rechts (VVD, CDA). Het klimaatbeleid van het kabinet wordt in beide kamers door een parlementaire meerderheid gesteund.

Yon gebruikt als een leunstoel-commandant de taal van misnoegen, verbolgenheid en illusie als wapen. Het jargon van de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021 legt Yon op de Nederlandse situatie. Door te proberen de Nederlandse radicale boeren in zijn strijd en gedachtengoed in te lijven doet Yon een poging tot internationalisering én legitimatie van dat ultra-rechtse Amerikaanse gedachtengoed. Maar er ligt een oceaan tussen de Amerikaanse en Nederlandse democratie.

Bij de blogpost ‘Dutch Resistance Grows as Farmers Block Highways‘ van 27 juli 2022 heb ik vandaag onderstaande reactie aangeboden, die nog niet goedgekeurd is door Yon en waarvan ik betwijfel of die door hem geplaatst wordt. Ultra-rechts eist voor zichzelf vrijheid van meningsuiting, maar gunt dat opponenten niet omdat het niet terecht wil komen in een inhoudelijk openbaar debat. Het wil gecontroleerd zenden, maar niet ontvangen. Zeker niet in het eigen domein van de ultra-rechtse sociale media waar elke nuancering als ongepast en storend wordt opgevat:

It is too simple to speak about farmers or Dutch farmers.

The context of the actions is not mentioned. How do they come about? 

Well, it’s all about a small group of radical ranchers. They are actively supported by the multinational Dutch agro-industry and financiers, such as Rabobank.

In other words, the agro-industry defends its own revenue model of more production over better production. The farmers are trapped in that revenue model.

The actions of the small group of radical farmers have further radicalized in recent weeks. With the latest actions they endanger road safety and public order. What they did is a criminal act punishable by 12 years in prison.

The Rutte government responds cautiously and wants to deescalate. It will sit down with the largest farmers’ organization LTO.

The Netherlands has a tradition of talking, consultation and moderation. The radical farmers break through that and the government does not have a suitable answer.

The government is bound by international treaties to reduce nitrogen emissions. Agriculture is responsible for about half of those emissions.

American readers may not know this, but Dutch agricultural production is the second largest in the world. Dutch agriculture is mainly export-oriented. But the Netherlands is a small country.

The pollution of soil, water and air is too great due to that production. This is not only legally unfeasible, but also unsustainable for the health of the inhabitants and a balanced living environment. That is why the government must intervene.

It is unfortunate that an economic and health issue that can reasonably be solved by the radical farmers and political activists is being politicized.

Laks optreden van regering en politie beschadigt Nederland meer dan de radicale boerenprotesten

‘Boeren dumptenhttps://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5323679/boeren-afval-dumpen-snelweg-aannemer-bedreigd-rijkswaterstaat-a1 gisteren afval, onder andere bij een oprit van de A1 bij Enter‘. RTL Nieuws, 28 juli 2022

Goedwillende burgers worden steeds verbaasder over de incompetentie van de politie en de lethargie van de regering. Het lakse optreden beschadigt het vertrouwen in de politiek. 

De openbare orde wordt ernstig verstoord door radicale boeren en daar wordt bijna niet tegen opgetreden. Waarom niet? Het land hangt vol met observatiecamera’s, maar de politie heeft blijkbaar onvoldoende informatie om de radicale boeren die de openbare orde verstoren en aannemers intimideren op te pakken.

Terwijl er toch in 2019 ook al boerenprotesten waren. Waarom hebben veiligheidsdiensten zich er niet beter op voorbereid? Waarom laat de regering zich opnieuw verrassen?

Ach, als het klimaatactivisten waren, dan zaten ze al in de bak. 

Het gaat niet om maffia-achtige criminele organisaties, maar om radicale boeren die gesteund worden door de agro-industrie die via deze boeren het eigen verdienmodel van met name de intensieve veeteelt probeert veilig te stellen. Hoe moet dat dan wel niet zijn als de Nederlandse politie komt te staan tegenover internationale professionele criminele organisaties die keihard en meedogenloos zijn? 

Ik kan maar een reden bedenken waarom de regering niet ingrijpt. Naast labbekakkerigheid. Namelijk dat het eerst de slag om de publieke opinie probeert te winnen en pas als die is gewonnen gaat optreden. Het idee is dat hoe radicaler de acties van de radicale boeren worden, hoe meer de steun voor hen afneemt. 

De regering toont angst door niet op te treden. Dat triggert de radicale boeren nog meer tot acties. Het lakse en te late optreden van de regering leidt tot escalatie.

Maar wat wordt er in die tussentijd niet beschadigd aan het zelfbeeld van Nederland en de Nederlanders. Zoals het geloof in een betrouwbare en doelmatige overheid en een neutrale politie waar burgers op kunnen rekenen. De goedwillende burger weet niet meer welke politieke partij nog een stem waard is.

Inzet van politie bij wedstrijden van betaald voetbal moet minder, zodat de capaciteit beter ingezet kan worden om de criminaliteit te bestrijden

Schermafbeelding van deel artikel ‘Druk op politie vorig jaar hoog, vooral door coronahandhaving‘ van de NOS, 18 mei 2022.

Mijn reactie op de FB-pagina van de NOS bij het artikel ‘Druk op politie vorig jaar hoog, vooral door coronahandhaving‘ van 18 mei 2022. Het capaciteitsprobleem van de politie is complex. Het wordt niet opgelost als de problemen bij de inzet bij wedstrijden van het betaald voetbal sterk worden verminderd, maar het zal regio’s met relatief veel betaald voetbal clubs ruimte geven voor een inzet die meer is gericht op de bestrijding van de criminaliteit dan nu. Het maakt ook de weg vrij om de expertise, opleiding en capaciteit van de politie specialistischer op te bouwen dan nu mogelijk is:

Tabel 3.1 over de politie-inzet in aantal uren per seizoen voor het betaald voetbal in het Jaarverslag Voetbal en Veiligheid 2018/2019.

Evenementen zoals wedstrijden in het betaald voetbal leggen een hoge druk op de capaciteit van de politie. Volgens critici te hoog. Te bedenken valt dat dit gaat om commerciële organisaties. 

De bestaande regeling is dat de clubs zorgen voor de veiligheid in het stadion en de politie voor de veiligheid buiten het stadion. Vaak worden door clubs in het stadion niet-professionele, vrijwillige stewards ingezet die niet het vermogen hebben om de veiligheid in het stadion te garanderen. Daar gaat het mis. 

Dat heeft twee effecten. De politie wordt ingeroepen om de veiligheid in het stadion te waarborgen, terwijl dat volgens de afspraken haar taak niet is. Of een deel van het rellende publiek dat binnen het stadion niet in de hand wordt gehouden gaat buiten het stadion door met rellen. Bij een betere handhaving binnen het stadion zou dat laatste minder op hoeven te treden. 

De omgeving van een voetbalstadion is openbare weg waar de politie de veiligheid dient te handhaven. Het waterbed-effect van onnodige onrust in het stadion die geëxporteerd wordt naar buiten het stadion die door de politie moet worden opgevangen is de zwakte van de huidige afspraken in het betaald voetbal. 

Er bestaat een patstelling in de afspraken over de inzet van politie bij evenementen. Daar dient een doorbraak in bereikt te worden om de capaciteit van de politie maatschappelijker in te zetten voor de kerntaken die met de openbare orde te maken hebben. Zoals de bestrijding van de zware criminaliteit, drugsgerelateerde criminaliteit en witte boorden criminaliteit. 

Het is een bizar luxe probleem om de beperkte capaciteit van de politie in de zetten bij wedstrijden van het betaald voetbal. De politie wordt nu onnodig ingezet bij evenementen die in de kern commercieel van karakter zijn. 

Er dient toegewerkt te worden naar nieuwe afspraken tussen de KNVB, de betaald voetbal clubs, de gemeenten waarin deze clubs zijn gevestigd en de politie die twee uitgangspunten hebben. Het beroep dat door de clubs of een gemeente op de politie wordt gedaan voor de handhaving van de openbare orde bij voetbalstadions dient sterk te verminderen en de clubs dienen zelf met een scala van maatregelen meer actieve verantwoordelijkheid te nemen in het handhaven van de openbare orde en het terugdringen van de inzet van de politie. 

Een regeling zou de volgende elementen kunnen bevatten: 1) de betaald voetbal clubs uit de Eredivisie en Eerste divisie dienen te zorgen voor voldoende professionele handhaving van de openbare orde binnen de stadions; 2) de handhaving binnen de stadions waarvoor de clubs verantwoordelijk zijn dient uitgebreid te worden naar de naaste omgeving van de stadions; 3) de kosten van de inzet van de politie dienen, boven een gezamenlijk af te spreken redelijke basisinzet die overeenkomt met normale handhaving van de openbare orde buiten het stadion, bekostigd te worden uit de gezamenlijke televisie inkomsten van de betaald voetbal clubs; 4) als de kosten voor de inzet van de politie bij wedstrijden van het betaald voetbal niet in evenwicht gebracht kunnen worden met de inkomsten van de totale betaald voetbal sector, dan dient die sector gesaneerd te worden door het fuseren of opheffen van clubs.

Reacties op carnavalslied ‘Voorkomen is beter dan Chinezen’ en de belediging van Maxima schieten hun doel voorbij in beknotting

Er is een relletje ontstaan over bovenstaand carnavalslied ‘Voorkomen is beter dan Chinezen’ van Rotterdamse Toon dat ’s nachts op radio 10 werd uitgezonden. Op zijn Facebook-pagina legt Lex Gaarthuis van Radio 10 uit dat het bedoeld was als satire en niet als discriminatie. Hij zegt het nummer niet meer te zullen draaien en offline te halen. Onderstaande petitie ‘Wij zijn geen virussen, reageer op het discriminerende lied’ roept de regering op afstand te nemen van racisme, Radio 10 zich publiekelijk te laten verontschuldigen en kennis over het coronavirus te verspreiden. Aan de verontschuldiging door Radio 10 is inmiddels al voldaan.

Wat zegt de reactie op dit carnavalslied over het publieke debat in Nederland? Dit doet denken aan een uitspraak over een 63-jarige uit Utrecht die op 23 januari 2020 door de politierechter veroordeeld werd voor het beledigen van koningin Maxima. De man zou haar hebben beledigd door haar uit te maken voor ‘kankerhoer’, ‘dochter van een moordenaar’ en ‘kankerwijf’. De politierechter zei het met de officier van justitie eens te zijn dat deze woorden van de man niet vallen onder de vrijheid van meningsuiting omdat ze niet bijdragen aan het publieke debat. De politierechter: “Deze woorden gaan zodanig ver dat dit niet geaccepteerd hoeft te worden”. Waar de politierechter de aanname op baseert dat de woorden van de man niet vallen onder de vrijheid van meningsuiting ‘omdat ze niet bijdragen aan het publieke debat’ is de vraag.

De politierechter schiet in de kramp en verklaart de vrijheid van meningsuiting buiten werking als er een mening wordt verkondigd die niet uitkomt en controversieel of beledigend. De politierechter voelt zich plaatsvervangend beledigd. Dit geeft aan dat in Nederland de vrijheid van meningsuiting sterk ingeperkt wordt. Het is overigens goed verdedigbaar dat de uitspraak ‘dochter van een moordenaar’ juist wel bijdraagt aan het publieke debat. Jorge Zorreguieta was als representant van de machtige landbouw-lobby een steunpilaar onder het Videla-regime en had weliswaar geen bloed aan zijn handen, maar maakte de moord op meer dan 9000 ‘verdwenen’ personen indirect mogelijk. Dat ter discussie stellen dient het publieke debat.

Over het carnavalslied van Rotterdamse Toon kan men zeggen dat het smakeloos, flauw en weinig fijnzinnig is. Het is beledigend voor Chinezen. Maar om het te benoemen als racistisch, zeer discriminerend of inhumaan en op te roepen het te verbieden is een weg die we beter niet op kunnen gaan. Want dat blokkeert juist het publieke debat. Iedereen kan zich op enig moment gekwetst voelen door een grap of een opmerking.

Dat betekent voor de vrijheid van meningsuiting en het publieke debat dat de uitzonderingen de regel gaan bepalen. Terwijl iedereen in Nederland de mogelijkheid heeft om zelf of via anderen krachtig weerwoord te geven op een belediging door er een andere mening tegenover te zetten. Straks mag niets meer gezegd worden omdat altijd wel iemand zich beledigd voelt. Dan wordt alles als discriminatie ervaren en opgevat als misdrijf tegen de openbare orde. Dat is een heilloze weg die het publieke debat beslissend op slot gooit.

Uiteraard is oproepen tot geweld in combinatie met haatzaaien wettelijk strafbaar. Dat moet hard aangepakt worden. Het is tekenend voor het maatschappelijke klimaat dat de Utrechtse politierechter niet beseft zelf het publieke debat in te perken onder verwijzing naar de bescherming van het publieke debat. Rotterdamse Toon en Radio 10 hebben zich belachelijk gemaakt met dat carnavalslied, maar het is te zwaar om de meningsuiting in te perken onder verwijzing naar begrippen als discriminatie. Bij een open, tolerante, diverse samenleving horen incasseringsvermogen, zelfvertrouwen en beheerste kalmte. Dat pas tekent het volwassen debat.

Foto 1: Schermafbeelding van deel petitie ‘Wij zijn geen virussen, reageer op het discriminerende lied’ van Yeersheng Alafate op Petities.nl.

Foto 2: Schermafbeelding van persverklaring ‘Taakstraf voor beledigen koningin Maxima’, van de Rechtbank Midden-Nederland, 23 januari 2020.

Radicale boeren en radicale dierenactivisten claimen met oogkleppen op het eigen gelijk. Het is een heilloze handelwijze

Er zijn boeren en boeren. Een meerderheid van de Nederlandse boeren is gematigd, een minderheid is radicaal. Datzelfde geldt voor de dierenactivisten. Waar de gematigde boeren zijn verenigd in de LTO, zo zijn de democratische, gematigde activisten die opkomen voor dierenwelzijn onder meer verenigd in de PvdD.

Het is begrijpelijk dat de acties van de geradicaliseerde boeren reacties oproepen. Want de geradicaliseerde boeren gingen de afgelopen maanden meermalen over de schreef. Dat heeft bij delen van de Nederlandse bevolking kwaad bloed gezet. Daar kwamen bizarre, niet te verdedigen uitspraken over de Holocaust bovenop die niet goed te praten waren, maar toch binnen kringen van de FDF tegen beter weten in goedgepraat werden. Een meer tekenende manier op aan te tonen dat daar de redelijkheid zoek was is nauwelijks mogelijk.

Maar het is niet logisch dat nu de gematigde boeren bedreigd worden. Zij hebben zich welwillend, maar passief opgesteld bij de blokkades van snelwegen en het negeren van aanwijzingen van de politie. Vraag is hoe talrijk de radicale dierenactivisten zijn. Is het een splintergroep of een kleine minderheid van zo’n 10 of 20% van het totaal aantal dierenactivisten? Het is dezelfde vraag die over de radicale boeren wordt gesteld.

Zo bereikt de actie van de radicale dierenactivisten het omgekeerde van wat het beoogt. Terwijl de boeren verschillend reageren op het stikstofprobleem. Het gooit namelijk alle boeren op één hoop. Zodat ze partij voor elkaar kiezen. Zoals de acties van de radicale boeren de Nederlanders verenigden in hun afwijzing van de blokkades van wegen, vliegvelden en bedrijventerreinen. Boeren zijn zowel daders als slachtoffers van een milieubeleid dat door de agro-industrie, de banken, de landelijke politiek van CDA, VVD en PvdA en de landbouwlobby zelf in de steigers is gezet. Als onverantwoord en onhoudbaar krediet op de toekomst.

De conclusie is dat radicalisme van zowel de boeren van de FDF als het radicalisme van de dierenactivisten ongewenst is omdat het in strijd is met de democratische rechtsstaat. Deze dierenactivisten en boeren zijn twee kanten van dezelfde medaille. Beide radicale groeperingen die alleen op zichzelf gericht zijn en geen oog hebben voor de samenleving als geheel blijven met oogkleppen op vanuit het eigen gelijk op elkaar reageren.

De les is dat gematigde boeren en redelijke dierenactivisten niet zozeer afstand moeten nemen tot wat ze als vanouds als traditionele vijand zien, maar tot de geradicaliseerden in eigen kring. Er moet geprobeerd worden radicalen in eigen kring tot de orde te roepen. Niet in het minst om de cyclus van actie-reactie te doorbreken.

Foto’s: Schermafbeelding van deel artikel ‘Agractie: Boeren in Nederland ernstig bedreigd met vernieling, sabotage en brandstichting’ op melkveebedrijf.nl met een brief van radicale dierenactivisten (met door de geadresseerde zwartgelakte passages).

OM geeft zichzelf brevet van onvermogen voor handhaving bij boerenprotesten. Ontsla baas OM en politie, en Justitieminister

Officier van justitie Linda Bregman geeft het OM een brevet van onvermogen betreffende het handhaven bij de recente boerenprotesten, aldus een bericht in het AD. Ze kondigt het failliet van rechtsstaat en democratie aan als ze zegt waarom er niet opgetreden werd tegen blokkades van boeren op de openbare weg: ‘Niet omdat we het niet wilden. Niet omdat we de wet niet snapten. Maar omdat het gewoon niet tegen te houden was.’ Dit is een ontluisterende bekentenis van onmacht door een vertegenwoordiger van het openbaar bestuur.

Het is begrijpelijk dat zowel politie als OM door het eerste massale boerenprotest op 1 oktober overvallen werd. Maar dat vervolgens in de weken erna bij de overheid een houding bleef bestaan van ‘we kunnen het niet tegenhouden’ is van een onverantwoorde lichtzinnigheid en een totaal gebrek aan creatief en zelfbewust handelen. Waarom werd er niet proactief gedacht en gehandeld op het hoogste niveau van politie, OM en kabinet? Waarom werd er geen plan ontwikkeld om de boerenprotesten op 14, 16 en 25 oktober te counteren? Die notabene in de media ook nog eens vooraf werden aangekondigd? Waarom zijn de leiders van de radicale boeren (FDF) niet vooraf gewaarschuwd dat ze persoonlijk verantwoordelijk zouden worden gehouden bij onregelmatigheden? Waarom zijn er geen tractors in beslag genomen die gevaarlijke verkeerssituaties hebben veroorzaakt? Nu blijft het beeld bestaan dat de politie bang is voor zich agressief gedragende boeren en zich er uit compensatie toe beperkt om klimaatactivisten die geweldloos protesteren van de straat te plukken.

Zoeken van zondebokken is niet altijd nodig, maar als het ernstig is en de kern van de rechtsstaat raakt, dan kan er niet anders dan opgetreden worden. Dat is hier het geval. De apathische en zich te terughoudend opstellende leiding die hier namens de overheid bij betrokken was heeft collectief gefaald. Dwing de voorzitter van het College van procureurs-generaal Van der Burg, de minister van Justitie Grapperhuis en de landelijke korpschef van politie Akerboom tot aftreden. Ze hebben gefaald door niet of niet passend op te treden bij de blokkades van de geradicaliseerde boeren. Hun collectieve aftreden is het signaal dat dit niet nog een tweede keer kan gebeuren en dat dit in de toekomst niet meer door de overheid getolereerd wordt.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘OM: Gefaald bij optreden tegen boze boeren op snelweg’ van Peter Winterman in AD, 26 december 2019.

Standbeeld Erdogan op kunstmanifestatie Wiesbaden voortijdig verwijderd

Het is ook nooit goed. Kunst is nauwelijks relevant en als het eens een keer relevant is dan mag het niet relevant zijn en wordt het ontmanteld. In het Duits een kwestie van ‘abbauen’. Het gaat om een vier meter hoog goudkleurig standbeeld van de Turkse leider Recep Erdogan in de pose van het iconische standbeeld van Saddam Hoessein dat op het Firdos Plein in Bagdad in 2003 bij de intocht van de Amerikaanse troepen onder media-aandacht van zijn sokkel werd getrokken. Het betonnen beeld van Erdogan werd afgelopen maandag geplaatst op het Plein van de Duitse Eenheid in het kader van het kunstenfestival ‘Wiesbaden Biennale’ dat van 23 augustus tot 2 september in Wiesbaden plaatsvindt. De namen van de kunstenaars zijn door de organisatie niet bekendgemaakt. Ook werd er door de organisatie vooraf bewust geen informatie verstrekt ‘omdat we een dialoog wilden starten die hier ter plaatse wordt uitgevoerd’. Afgelopen nacht is het echter door de brandweer vroegtijdig verwijderd omdat het tot onrust en verstoring van de openbare orde leidde. Het zou zelfs tot handgemeen en gebruik van steekwapens zijn gekomen, aldus een bericht in de lokale krant.

Is de provocatie gelukt of niet? Een ander bericht van de lokale ‘Wiesbadener Kurier’ somt enkele reacties op Facebook op. ‘Is dat kunst of kan het weg?’, ‘Moet een slechte grap zijn?’, ‘Wat een onzin’ of ‘Dat is absoluut nep! Ik kan me niet voorstellen dat zoiets is goedgekeurd’. Merkwaardig is wel dat de politie door de organisatie van de Biënnale niet geïnformeerd was over de plaatsing van dit controversiële standbeeld. De politiek verantwoordelijken onder wie burgemeester Sven Gerich (SPD) besloten na overleg dat het standbeeld ‘geen politieke demonstratie’ was, maar het ‘in de context van de artistiek vrijheid kan worden getolereerd’.

Deze kwestie maakt duidelijk dat de Turkse president Erdogan agressieve voor- en tegenstanders op de been brengt en dat kunst in de openbare ruimte tot onrust kan leiden. Het is jammer dat het tijdelijke standbeeld niet tot 2 september kon blijven staan. Voortijdige verwijdering geeft met terugwerkende kracht aan dat alle verklaringen van lokale bestuurders over de vrije meningsuiting en artistieke vrijheid vooral mooie woorden waren die de praktijk niet konden weerstaan. Mede door slechte afstemming tussen Biennale, stadsbestuur en politie. Dat hadden de verantwoordelijken zich beter vooraf gerealiseerd. Nu ontspoort het halverwege.

Foto: ‘As viewers watched on television, Marine Gunnery Sergeant Leon Lambert and Corporal Edward Chin prepared to bring down the statue of Saddam Hussein in Baghdad’s Firdos Square. Photograph by Alexandra Boulat / VII‘

Opnieuw kritiek op rondreizende tentoonstelling ‘Real Human Bodies’. Onzekerheid over herkomst lijken. Dakloze Chinezen?

RTV Oost bericht over het protest tegen de al vijf jaar rondreizende tentoonstelling Real Human Bodies die nu Raalte aandoet. De toelichting zegt over de herkomst van wat er te zien is: ‘Deze verzameling bestaat uit bewaarde menselijke lichamen, skeletten, ledematen, organen, simulatie van functies, proefmodellen en 3D afdrukken.’ De tentoonstelling is een productie van Primetime Exhibiton Las Vegas en is tot nu toe in 24 Nederlandse gemeenten te zien geweest. Een bericht van het ED van 28 augustus 2017 geeft meer details. Manager Eddy Mareco van dit tentoonstellingsbedrijf beweerde eerst dat de lijken van overleden Amerikanen afkomstig waren, maar gaf daarna toe dat het om lijken van Chinezen ging. ED: ‘De getoonde lichamen zouden volgens Corcoran afkomstig zijn van overleden dakloze Chinezen, wier lichamen door de overheid op straat gevonden zijn en die illegaal zijn doorverkocht.’ Zoals blijkt uit de kritiek van de activist in het verslag verwijzen burgemeesters defensief naar de openbare orde, maar lijkt er meer mis met deze tentoonstelling.

Sint-Maarten: Een klucht vol verwarring met premier Marlin en generaal Verkerk

Orkaan Irma is niet de enige ramp die Sint-Maarten getroffen heeft. Er is ook de incompetentie van het lokale bestuur. Het is een land binnen het koninkrijk met 40.000 inwoners. Vaticaanstad, San Marino, Monaco of andere kleine eilandstaten hebben minder inwoners, maar wel een langere bestuurlijke en democratische traditie. Criminele netwerken hebben door de zwakte van het lokale bestuur een flinke machtspositie.

Premier William Marlin van Sint-Maarten gaf een interview aan Eppo König van NRC waarin hij de inzet van de Nederlandse mariniers bekritiseerde. De titel is veelbetekekend: ‘Mariniers deden niks bij plunderingen’. Binnenlandse Zaken in Den Haag zocht naar aanleiding van dit interview afgelopen weekend contact met de regering van Sint-Maarten wat leidde tot een aanvullende reactie vanuit Sint-Maarten: ‘Premier Marlin heeft ons laten weten geen enkele kritiek te hebben op de Nederlandse militairen of hulpverleners’.

Hoe dan ook riep de eerste uitspraak van premier Marlin vanochtend bovenstaande tweet van generaal Rob Verkerk op. Overigens na de aanvullende reactie waarin de regering van Sint-Maarten liet weten geen kritiek te hebben op de mariniers. Verkerk is sinds 2014 de Commandant Zeestrijdkrachten waaronder ook de mariniers resorteren die in Sint-Maarten ingezet worden. Generaal Verkerk kan gelijk hebben met zijn kritiek op een niet op zijn taak berekenende premier Marlin, maar hij heeft ongelijk dat hij het in een tweet de wereld instuurt. In Nederland zijn het niet de generaals die de politiek aansturen, maar worden de generaals door de politiek aangestuurd. Zelfs als het een brokkenpiloot als William Marlin betreft. Het zijn minister Plasterk of Hennis of premier Rutte die in gesprek zijn met premier Marlin. Niet Verkerk. Hij had beter kunnen zwijgen. Nu scoort hij voor z’n mannen en de publieke opinie, maar toch had hij dat om bestuurlijke redenen moeten nalaten. Wellicht een korte opfriscursus staatsrecht voor generaal Verkerk? Dan kan Marlin ook aanschuiven.

Foto: Schermafbeelding van tweet van generaal Rob Verkerk met reactie, 18 september 2017.

Winkeliers in de Kalverstraat willen uitsluitend bezoekers die komen om te winkelen

Het is begrijpelijk dat de winkeliers van de Amsterdamse Kalverstraat met de gemeente in gesprek gaan om drukte en zelfs opstoppingen te voorkomen. Dat kan door het gedrag van de passanten te beïnvloeden en andere looproutes te promoten. In dit verslag zondigen zowel AT5 als de winkeliers tegen de logica en zien er geen bezwaar in om onzin te beweren. De verslaggever opent met een onbegrijpelijke opmerking: ‘Uit onderzoek blijkt dat slechts 37% van de bezoekers de Kalverstraat bezoekt met de intentie te gaan winkelen. En die groep zijn ze [= de winkeliers] dus liever kwijt dan rijk.’ Echt? Dus de winkeliers zijn de bezoekers die de intentie hebben om te winkelen liever kwijt dan rijk? Bij AT5 is onzin blijkbaar de nieuwe waarheid.

‘Winkelmanager’ Pauline Buurma gaat nog verder en eigent zich namens de winkeliersvereniging de hele straat toe als ze over de passanten zegt: ’Ze zijn natuurlijk welkom, maar dan moeten ze hier komen om te shoppen’. Bepalen in Amsterdam tegenwoordig winkeliers wie toegang tot de openbare ruimte heeft? Want de Kalverstraat is een vrij toegankelijke straat en geen afgesloten privéterrein. De winkeliersvereniging zou zich beter beraden over hoe en met wie het in de publiciteit treedt en hoe gerechtvaardigd het is om de Kalverstraat te reduceren tot ‘hun’ straat waar winkeliers bepalen wie er wel of niet in mag komen.