Simon Ostrovsky herbeleeft het leed van z’n detentie in Sloviansk

Simon Ostrovsky gaat terug naar het Oost-Oekraïense Sloviansk dat op 5 juli door het Oekraïense leger werd ingenomen. De pro-Russische opstandelingen zijn naar Donetsk gevlucht. En hergroeperen zich. Ostrovsky doet verslag van de sfeer in Sloviansk en het leed van de oorlog, maar lijkt vooral bezig met de verwerking van zijn eigen leed uit april 2014. Hij werd toen drie dagen door de separatisten vastgehouden in het voormalige SBU-gebouw. Hij overleefde het, in tegenstelling tot andere gevangenen die gemarteld en vermoord werden. De schade aan gebouwen, mensen en onderlinge relaties is immens. Hoe kan dat ooit gerepareerd worden?

Advertentie

Miriam Dragina was 10 uur in Sloviansk. En vertelt z’n verhaal

Journalist Miriam Dragina van de Wit-Russische oppositionele krant Novy Chas was 10 uur in Sloviansk. Het centrum van de pro-Russische separatisten in Oost-Oekraïne. Hij geeft z’n indrukken in ‘Ten Hours in Sloviansk‘ dat door het pro-Europese Voices of Ukraine is vertaald. Hij geeft bijzonderheden en nuanceringen.

Dragina bevestigt het vermoeden dat Russische militairen betrokken zijn bij de opstand. De zogenaamde ‘groene mannetjes’ van wie president Putin vorige week toegaf dat ze ook bij de Russische annexatie van de Krim betrokken waren. Ze zijn doorgereisd naar Oost-Oekraïne. Zoals vermeend kolonel Igor Strelkov van de Russische militaire inlichtingendienst. Hoewel het door hun anoniem opereren lastig is om dat direct aan te tonen. Indirect tellen talloze aanwijzingen op tot de slotsom dat niet-lokale, Russische militairen de kern van de opstand vormen. Aangevuld met en aan het zicht onttrokken door amateurs, Orthodoxe fundamentalisten en lokale strijders. Merkwaardig blijft dat de Oekraïense en Westerse inlichtingendiensten die de activiteiten van de Russische speciale troepen al weken in beeld hebben dat onvoldoende in de publiciteit brengen.

Gezien het economische, politieke en militaire belang van Oekraïne voor Rusland valt de betrokkenheid van reguliere Russische militairen in Oekraïne te verwachten. Het gaat met ondermijnende activiteiten alleen verder dan vergaren van inlichtingen en het aansturen van het Oekraïense leger. Die rol is sinds kort overgenomen door de Amerikanen en andere westerse landen die de Oekraïense geheime dienst SBU facilitair steunen en helpen bij de anti-terreur campagne in Oost-Oekraïne. Op dit moment voeren in Oekraïne Rusland en de VS een schemeroorlog die zich grotendeels aan het zicht onttrekt van het publiek. Met als inzet de invloed over Oekraïne. En financieel gewin. Het ware gezicht van deze strijd zal pas later duidelijker worden.

Een meerderheid van ‘gewone’ Oekraïners ter plekke lijkt geen boodschap te hebben aan de separatisten die met geweld anderen hun wil opleggen. Het heeft er niks bij te winnen. Dat soort krijgshaftigheid en beroep op nationalisme of onafhankelijkheid verhult allerlei doelstellingen die tegen de zin van de gewone Oekraïners afgedwongen worden. Ze willen geen conflict dat op de spits wordt gedreven door buitenlandse inmenging. Inclusief de tegenreacties van de Oekraïense regering en hun westerse bondgenoten. De meeste Oekraïners zijn verstandig genoeg om zich niet voor het karretje van anderen te laten spannen. Maar ze moeten zwijgen.

Simon Ostrovsky vindt op zoek naar waarheid pro-Russische cel

Het conflict in Oekraïne is deels een media-oorlog. Daarin passen geen kritische journalisten die op zoek naar nuances de propaganda doorprikken. Simon Ostrovsky van Vice News maakte afgelopen weken als razende reporter verslagen op de Krim en in Oost-Oekraïne. Bovenstaande rapportage speelt zich af  in Sloviansk, het hart van de zogenaamde Donetsk Republiek en is z’n laatste verslag voordat-ie afgelopen maandagnacht bij een checkpoint door pro-Russische separatisten uit een auto werd getrokken. Geblinddoekt, geslagen en vastgebonden met tape werd-ie verhoord en beschuldigd voor de CIA, FBI en de Rechtse Sektor te werken. Toen Ostrovsky weigerde het wachtwoord van z’n laptop te geven werd-ie geslagen met een wapenstok en weer terug in een cel gegooid. Tot donderdagavond toen-ie werd vrijgelaten. Hij was er getuige van hoe een tiental andere journalisten en activisten in het door de pro-Russische militairen bezette gebouw van de Oekraïense geheime dienst SBU gevangen worden gehouden. En er vermoedelijk nog steeds zitten.

Inmiddels wordt het 120.000 inwoners grote Sloviansk in de tweede fase van de anti-terrorisme campagne van de Oekraïense geheime dienst SBU geïsoleerd van de buitenwereld. Ingrijpen brengt te veel risico’s voor de bevolking met zich mee. Inzichtelijk is om te zien welke vraag Ostrovsky aan de separatisten stelde voordat ze hem vier dagen zonder geldige reden detineerden. De waarheid past de eendimensionele mens slecht.

Zie hier het beste van Simon Ostrovsky in Oekraïne tot nu toe. Russian Roulette, hoe beslist het lot?

 

PVV voelt zich aangesproken door Duitse brochure over neonazi’s

Geert Wilders maakt zich kwaad over een brochure ‘Zwischen Propaganda und Mimikry – Neonazi-Strategien in Sozialen Netzwerken‘ van de Amadeu Antonio Stiftung die in opdracht van het Duitse ministerie van Justitie wordt verspreid. De titel suggereert dat neonazi’s door veinzen hun ideologie camoufleren. De brochure moet dienen om een jong publiek van 13 tot 18 jaar hiervan bewust te maken en van tegenargumenten te voorzien.

Media-educatie is niet nieuw en komt mede voort uit de kritische mediatheorie van Hans Magnus Enzensberger en Neil Postman. In het digitale tijdperk verzamelen stammen zich met gebruik van de techniek rond gedachtengoed, komen tot een afgesloten identiteit en trachten anderen te beïnvloeden. Tegen de achtergrond van een continu bombardement van een cultuurindustrie dat ons allen treft. De theorievorming is inmiddels verder, maar in grote lijn kan men zeggen dat de brochure een specifieke groep aanpakt en de status quo laat liggen. Het voorwoord is van FDP-minister van Justitie Sabine Leutheusser-Schnarrenberger.

De Amadeu Antonio Stiftung ageert samen met no-nazi.net tegen anti-semitisme en rechts-extremisme, maar ook tegen racisme, anti-Roma en alles wat het als mensonvriendelijke uitingen ziet. Zo timmert de Stiftung politiek aan de weg en mobiliseert het krachten tegen de doelen dat het zich gesteld heeft.

De volgende passage is illustratief hoe de brochure uitwaaiert: Unter dem Banner von rechtspopulistischen Parteien, wie »Die Freiheit« oder den »Pro«-Bewegungen, versammeln sich jene, die den Islam als die Gefahr für Europa wahrnehmen, die mit allen Mitteln abwehrt werden müsse. Neben dem Islam wird die multikulturelle Gesellschaft abgelehnt und ebenso die Grünen, die man für die jetzige Gesellschaft verantwortlich macht. Alles wordt op een hoop geveegd. Het staat een politieke partij immers vrij om de islam als gevaar te zien, het multiculturalisme af te wijzen en de ‘oude’ politiek daarvoor verantwoordelijk te stellen.

In kamervragen aan minister van Buitenlandse Zaken Uri Rosenthal veronderstelt Wilders dat-ie op de korrel genomen wordt. Da’s merkwaardig, want de PVV wordt nergens genoemd. Wilders fungeert wel op een gereproduceerde Facebook-pagina van een bijeenkomst van de partij ‘Die Freiheit‘. Da’s misschien een goedkope manier van ‘guilt by association’, maar tekent voornamelijk het gebrek aan focus van de brochure. Die is gericht op de Duitse situatie met neonazi’s en merkwaardig is dat Wilders zich aangesproken voelt.

Foto: Gereproduceerde Facebook-pagina met verwijzing naar Geert Wilders op p.11 van de brochure ‘Zwischen Propaganda und Mimikry – Neonazi-Strategien in Sozialen Netzwerken’