Miriam Dragina was 10 uur in Sloviansk. En vertelt z’n verhaal

Journalist Miriam Dragina van de Wit-Russische oppositionele krant Novy Chas was 10 uur in Sloviansk. Het centrum van de pro-Russische separatisten in Oost-Oekraïne. Hij geeft z’n indrukken in ‘Ten Hours in Sloviansk‘ dat door het pro-Europese Voices of Ukraine is vertaald. Hij geeft bijzonderheden en nuanceringen.

Dragina bevestigt het vermoeden dat Russische militairen betrokken zijn bij de opstand. De zogenaamde ‘groene mannetjes’ van wie president Putin vorige week toegaf dat ze ook bij de Russische annexatie van de Krim betrokken waren. Ze zijn doorgereisd naar Oost-Oekraïne. Zoals vermeend kolonel Igor Strelkov van de Russische militaire inlichtingendienst. Hoewel het door hun anoniem opereren lastig is om dat direct aan te tonen. Indirect tellen talloze aanwijzingen op tot de slotsom dat niet-lokale, Russische militairen de kern van de opstand vormen. Aangevuld met en aan het zicht onttrokken door amateurs, Orthodoxe fundamentalisten en lokale strijders. Merkwaardig blijft dat de Oekraïense en Westerse inlichtingendiensten die de activiteiten van de Russische speciale troepen al weken in beeld hebben dat onvoldoende in de publiciteit brengen.

Gezien het economische, politieke en militaire belang van Oekraïne voor Rusland valt de betrokkenheid van reguliere Russische militairen in Oekraïne te verwachten. Het gaat met ondermijnende activiteiten alleen verder dan vergaren van inlichtingen en het aansturen van het Oekraïense leger. Die rol is sinds kort overgenomen door de Amerikanen en andere westerse landen die de Oekraïense geheime dienst SBU facilitair steunen en helpen bij de anti-terreur campagne in Oost-Oekraïne. Op dit moment voeren in Oekraïne Rusland en de VS een schemeroorlog die zich grotendeels aan het zicht onttrekt van het publiek. Met als inzet de invloed over Oekraïne. En financieel gewin. Het ware gezicht van deze strijd zal pas later duidelijker worden.

Een meerderheid van ‘gewone’ Oekraïners ter plekke lijkt geen boodschap te hebben aan de separatisten die met geweld anderen hun wil opleggen. Het heeft er niks bij te winnen. Dat soort krijgshaftigheid en beroep op nationalisme of onafhankelijkheid verhult allerlei doelstellingen die tegen de zin van de gewone Oekraïners afgedwongen worden. Ze willen geen conflict dat op de spits wordt gedreven door buitenlandse inmenging. Inclusief de tegenreacties van de Oekraïense regering en hun westerse bondgenoten. De meeste Oekraïners zijn verstandig genoeg om zich niet voor het karretje van anderen te laten spannen. Maar ze moeten zwijgen.