Referendum Krim had rechts-extremistische waarnemers

In de Oekraïense crisis klinken over en weer de verwijten aan de tegenstander fascistisch of neo-nazistisch te zijn. Omdat de verwijten naar twee kanten kloppen hebben zowel Rusland als Oekraïne boter op hun hoofd. Ze bestrijden feitelijk wat ze zelf zijn, hoewel er verschillen zijn. Hun democratisch tekort is immens.

De regering-Jatsenjoek die op 24 februari aantrad bevat vier leden van de rechts-nationalistische Svoboda. Volgens Der Spiegel onderhoudt deze partij banden met de Duitse NPD. Er zijn volop bewijzen van rechts-extremisme. Kritiek van Russische, Oost-Oekraïense en Europese kant dat opname van rechts-nationalisten de verzoening niet dient is terecht.

Het was een blunder die ontstond in de hectiek door de vlucht van president Janoekovitsj. Hij werd door de oproerpolitie in de steek gelaten. Zo kon een met steun van Duitse, Poolse en Franse buitenlandministers getekende overeenkomst niet uitgevoerd worden. De straatvechters van de Rechtse Sektor en Svoboda grepen hun kans en eisten posities op. Dit gaf de Russische president Putin weer een excuus om de regering-Jatsenjoek niet te erkennen en op de Krim z’n eigen gang te gaan.

Wie kijkt naar de samenstelling van de waarnemersgroep die door de regering van de Krim uitgenodigd was om het referendum op de Krim te monitoren ziet opnieuw verdachte personen opduiken. Vooral rechts-extremisten en enkele links-radicalen. Vanwege de omstandigheden die geen objectief referendum mogelijk maakten ontbraken officiële waarnemers van de OVSE of VN. De pro-Oekraïense Anton Schechovzov benadrukt voor Ukraine Nachrichten de rol van de EODE (Eurasian Observatory For Democracy & Elections).

In een verklaring stelt de EODO dat het pluralistisch is en neemt het afstand van beschuldigingen dat het rechts-nationalistisch zou zijn en gelieerd aan het Front National. Maar wie nader kijkt naar de achtergrond van de persoon achter de EODE de Belgische extreem-rechtse, anti-Amerikaanse, voormalig neo-nazistische en anti-semitische politicus Luc Michel ontdekt wat anders.

Niet een ongebonden, paneuropese, objectieve en pluralistische NGO, maar een rechtse mantelorganisatie die vuile zaakjes opknapt voor bedenkelijke regimes. Michel is een nationaal-bolsjevist (type Eduard Limonov die Putin weer juist vijandig gezind is) en dat verklaart waarom de Russen bij hem en z’n organisatie uitkwamen voor pseudo-legitimiteit. Om de eerste kritiek op de legitimiteit van het referendum en de opmerkelijke uitslag van bijna 97% voorstemmers te neutraliseren.

De rechts-extremist Fabrice Beaur die bij de EODO betrokken is deelt op z’n Facebook-pagina een bericht van Michel over het Krim-referendum met de volgende passage: ‘Avec mes réseaux transnationaux, (..) nous avons pris une part décisive à l’organisation et la validation de ce référendum.’ (‘Met mijn transnationale netwerken (..) namen we een beslissende rol in de organisatie en validatie van het referendum.’). Met de slotzin: ‘Avec le Peuple de Crimée, ce dimanche nous avons fait l’Histoire …’(‘Met de mensen van de Krim hebben we deze zondag geschiedenis gemaakt …’) Zoiets klinkt niet als een objectieve waarnemersmissie.

Het ontbreken van neutrale waarnemers geeft aan dat het referendum op de Krim als objectieve maatstaf niets waard is. Ontluisterend is dat zowel in Oekraïne als op de Krim rechts-nationalistisch groeperingen het initiatief konden nemen. Verschil is dat Svoboda door een samenloop van omstandigheden in Kiev een greep naar de macht kon doen, maar deze niet ongedeeld in handen heeft gekregen. En uit eigen land en de EU kritiek krijgt op haar extremisme.

Op de Krim hebben rechts-nationalisten wel ongedeeld de macht in handen. Met ondersteuning van een kernmacht die de campagne organiseert. Toch van een andere orde. Rusland zet een goedbewapend leger dat over kernwapens beschikt in tegen ongeregelde strijdgroepen. Het is daarom absurd om het geweld van de Russische staat zoals zich dat de laatste weken manifesteert op de Krim of in Oost-Oekraïne gelijk te stellen aan het geweld van extremistische groepen in West-Oekraïne.

Foto 1: Cartoon van Chapatte over het referendum op de Krim: Putin en Russische militairen zeggen: ‘Wij zijn de internationale waarnemers.’

Foto 2: Luc Michel namens de EODE als ‘internationaal waarnemer’ op de Krim, Simferopol, 16 maart 2014.

Amnesty: Do Not …

Een video van Amnesty International over wat niet mag. Opvoeding, aanpassing en politiek komen er akelig in samen. Zoals deze video zien, op het gras lopen en harde muziek spelen. Of kunst maken die de overheid bevraagt, er grapjes over twitteren, tegenspreken of een blog schrijven dat de overheid bekritiseert. Vrijheid van informatie en expressie. Het ontbreekt in vele landen. Zorgelijk. Hoe moet dat bekritiseerd worden. Zo?

Waarom kiest Amnesty voor een niet-Westerse dissident als Ai Weiwei? Wanneer kiest het voor Assange, Manning of Snowden? Hoe moedig is Amnesty International zelf? Do Not criticise Western governments. Zo.

Foto: Still uit video van Amnesty International, 6 augustus 2013.

Petitie om Manning als politieke gevangene te erkennen. Druk op Amnesty

Wie vindt dat Bradley Manning erkend moet worden als ‘politieke gevangene’ of ‘gewetensgevange’ kan de petitie ondertekenen. Opzet is om de resultaten al voor komende donderdag 2 juni aan Amnesty aan te bieden. Dan wordt het proces van april 2013 hervat. Zijn gevangenschap is op een marteling uitgelopen.

De militair Manning hangt een zware straf boven het hoofd. Hij wordt ervan beticht de vijand geholpen te hebben. De federaal-militaire aanklagers halen de Espionage Act van 1917 van stal om hem aan te klagen. Onder president Obama worden klokkenluiders en activisten harder aangepakt dan onder welke regering ook. Hierop hebben  mensenrechtenbewegingen kritiek. De harde aanpak van Manning wordt eruit verklaard dat de regering een voorbeeld wil stellen en andere militairen wil afschrikken informatie naar buiten te brengen.

Dat de petitionisten Amnesty erin betrekken heeft een voorgeschiedenis. Amnesty en Human Right Watch weigerden eerder om Manning als politieke gevangene te beschouwen. Wikileaks beschuldigde ze daarop van lafheid en ongeloofwaardigheid. In maart 2013 schreef ik: ‘WikiLeaks heeft gelijk. Amnesty of HRW spreken zich makkelijker uit voor niet-westerse dan westerse dissidenten. Ze zijn terughoudender als het om een westerse dissident gaat. Zo roepen ze de schijn op de confrontatie met westerse regeringen niet aan te durven. Hun hoofdkantoren zetelen in Londen, New York of andere westerse steden. Niet in Teheran, Moskou, Caïro of Beiijng. Deze NGO’s staan onder druk van westerse regeringen en laten zich beïnvloeden.’ Denk na.

Joe Emersberger vroeg zich af waarom Bradley Manning na een detentie van jaren door de VS nog steeds niet door Amnesty tot gewetensgevangene was verklaard. Hij vroeg het aan Amnesty USA en kreeg een ontwijkend antwoord. Hem werd gezegd dat het nog wordt onderzocht. Want Amnesty zou niet zeker zijn over twee criteria: of Manning zijn informatie verantwoord geopenbaard heeft en of de regering hem gestraft heeft om te voorkomen dat de mensenrechtenschendingen aan het licht kwamen. Zie hier m’n commentaar.

Foto 1: Schermafbeelding van petitie over Bradley Manning op Avvaz.org, 27 mei 2013.

Foto 2: Schermafbeelding van Twitter Wikileaks, 17 maart 2013.

OffShoreLeaks gaat ook namen van Nederlandse belastingontduikers noemen. En de bedrijven dan?

Rijken brengen hun spaarvarkens onder in belastingparadijzen, in tax havens. Naar schatting is ongeveer 1/3 van de totale wereldrijkdom er op bankrekeningen ondergebracht, zo’n 21 en mogelijk 32 biljoen dollar. Da’s ongeveer de omvang van de Amerikaanse en Japanse economie samen, zo stelt de International Consortium of Investigative Journalists (ICIJ) in een artikel. Een biljoen is 1000 miljard. Belastingparadijzen brengen de democratie om zeep. Financiële instellingen en advocatenfirma’s verdienen aan dit verduisteren en omsluizen.

Door de verstorende effecten is belastingontduiking ongewenst. Over geld dat individuen verduisteren wordt geen belasting betaald. Het wordt door de rijken, de scharrelaars en de machtigen ontdoken. Da’s niet goed voor de inkomsten, de solidariteit en de belastingmoraal. Nog eens verscherpt door de crisis waarbij reserves van overheden zijn gaan zitten in de redding van financiële instellingen. Op kosten van de betalingbetaler die niet in de omstandigheid verkeert om z’n geld elders onder te brengen. Degenen die aangeslagen worden moeten daardoor zwaarder belast worden. Ze dienen bij te passen wat de rijken en machtigen ontduiken.

Overheden kiezen de makkelijke weg en draaien door lastenverzwaringen steeds meer de duimschroeven aan van de burgers. Van die burgers welteverstaan die ze eenvoudig te pakken krijgen. Dat zijn voor een groot deel de goedwillende burgers in het middensegment. Bij de armsten is weinig te halen, en rijken gebruiken foefjes om minder te betalen dan ze normaal gesproken zouden moeten betalen. Landen die met elkaar concurreren om inkomsten van anderen binnen te halen komen lastig tot maatregelen om de rechtvaardigheid in de belastingmoraal terug te brengen. Bewustwording door publiciteit van ngo’s is het enige wat overblijft.

Da’s precies wat de onderzoeksjournalisten van de ICIJ doen met OffShoreLeaks. Een project van een jaar. Ze hebben 2,5 miljoen bestanden gekraakt met de geheimen van meer dan 120.000 offshore-bedrijven en trusts. Ze onthullen de verborgen deals van politici, oplichters en superrijken. Naar verluidt staan er zo’n 130.000 namen uit 170 landen op. Afgelopen donderdag publiceerden onder meer The Guardian, Le Monde en de Süddeutsche Zeitung de eerste resultaten. In Nederland werken Joop Bouma en Martijn Roessingh van Trouw mee. Ze lichten toe, noemen buitenlandse namen, maar hebben nog geen Nederlandse namen onthuld. Staatssecretaris van Financiën Frans Weekers (VVD) wil inzage in de lijst, maar Trouw weigert die te geven.

In een opiniestuk in De Morgen is econoom Ewald Engelen niet onverdeeld gelukkig met de onthullingen. Hij ziet ze als explosief, maar: ‘Het leidt de aandacht maar af van de echte boeven. De piraterij van plutocraten, fraudeurs, zichzelf verrijkende politici en andere dolende zielen is namelijk kinderspel vergeleken bij de legale belastingontwijking door de keurige blazerbrigade die multinationals als Shell, Philips, Unilever, Amazon, General Electric, Wall Mart, Volkswagen – even ademhalen – GDF Suez, Arcelor Mittal, Anheuser-Busch, BP en ExxonMobil aanvoert.’ Hij vreest het scenario dat OffShoreLeaks afleiding wordt om niet op te treden tegen multinationals. Zoals VPRO’s Tegenlicht ze in de Tax Free Tour schetst. Of staan er actieve politici op de lijst?

Wikileaks noemt Amnesty en HRW laf en ongeloofwaardig

Verbazingwekkend nieuws dat allang niet meer verbaast. Amnesty en Human Rights Watch weigeren Bradley Manning als politieke gevangene te beschouwen. WikiLeaks noemt dit op Twitter ongeloofwaardig en ziet het als een laffe houding van beide NGO’s die zich inzetten voor mensenrechten. WikiLeaks heeft gelijk. Amnesty of HRW spreken zich makkelijker uit voor niet-westerse dan westerse dissidenten. Ze zijn terughoudender als het om een westerse dissident gaat. Zo roepen ze de schijn op de confrontatie met westerse regeringen niet aan te durven. Hun hoofdkantoren zetelen in Londen, New York of andere westerse steden. Niet in Teheran, Moskou, Caïro of Beiijng. Deze NGO’s staan onder druk van westerse regeringen en laten zich beïnvloeden.

Bradley Manning betaalt de prijs van de westerse dissident. Zoals Julian Assange ook doet. Hun belangrijkste steun komt vanuit de westerse marge en van niet-westerse media en regeringen. Westerse media en politici winden zich terecht op over de zware straffen die leden van Pussy Riot treft. Of Ai Weiwei. Of welke dissident dan ook in een niet-westers land. Vanaf een afstand wordt deze verontwaardiging in vrijheid geuit. Het is de uitdaging voor Amnesty of HRW om dat vanuit hun westerse kantoren op dezelfde manier te doen als het een westerse dissident betreft. Maar dat gebeurt niet. Zo worden NGO’s tot een verlengde van de Amerikaanse of Britse buitenlandse politiek gemaakt. De globale wetmatigheid is dat regeringen doelgericht de ‘eigen‘ dissident buiten de orde plaatsen. Dat Amnesty en HRW daarin meegesleept worden tekent hun onvermogen.

Foto: Schermafbeelding van Twitter Wikileaks, 17 maart 2013.

Minister Timmermans laakt Russische democratie en rechtsstaat

Dat het in Rusland onder president Putin de verkeerde kant opgaat met de democratie kan iedereen die het nieuws volgt niet zijn ontgaan. De inperking van de burgerrechten is zo manifest dat daarover geen enkele twijfel bestaat. In 2009 toen er onder president Medvedev een liberale wind in Moskou waaide werd tussen Rusland en Nederland overeengekomen om in 2013 een Nederland-Ruslandjaar te houden. Maar nu sinds eind 2011 de oostenwind ijzig waait zit Nederland met een partner waarmee het liever niet gezien wil worden. Natuurlijk wel economisch als het om de winsten uit gas gaat, maar niet cultureel of politiek. Wat te doen?

Minister van Buitenlandse Zaken Timmermans neemt in zijn Kamerbrief inzake inzet Nederland-Ruslandjaar 2013 geen blad voor de mond. Hij schetst drie pijlers: Economische, culturele en politieke-maatschappelijke relaties. En er zijn dwarsverbanden tussen de pijlers. Juist daar kunnen de zorgen over de ontwikkeling van de Russische democratie en rechtsstaat bespreekbaar worden gemaakt. Zegt-ie ter geruststelling.

Hij moffelt de problemen niet weg: ‘Het Nederland-Ruslandjaar vindt plaats tegen de achtergrond van een aantal zorgwekkende ontwikkelingen in Rusland sinds de Doemaverkiezingen van december 2011. Het betreft onder meer het aan banden leggen van oppositie en betogingen, van Russische NGO’s (en het beperken van hun buitenlandse financiering) en het inperken van internet-vrijheid. Zeer recent is hier nog bij gekomen de nieuwe LHTB-wetgeving (..), waarbij “propaganda” voor LHTB strafbaar wordt gesteld en die discriminerend kan uitpakken voor LHTB‘. Dit is de afkorting voor Lesbiennes, Homoseksuelen, Transgenders en Biseksuelen.

En Frans Timmermans vervolgt: ‘In Nederland zijn in dit verband twijfels geuit over de zin van samenwerking met het huidige Rusland, wanneer wetgeving wordt aanvaard die op gespannen voet staat met Ruslands internationale verplichtingen in VN-, OVSE- en Raad van Europa-verband. Deze twijfels strekten zich daarbij voor sommigen ook nadrukkelijk uit tot de invulling van het bilaterale jaar met Rusland’ . Verder dan dit kan de minister niet gaan. Hij mag de diplomatieke wegen met Rusland niet blokkeren, moet de kritiek van de kamerleden tegemoetkomen en wil de mensenrechten in zijn beleid niet verslonsen. Op 8 april ontvangt koningin Beatrix de door haar uitgenodigde president Vladimir Putin. Protesten tegen het bezoek van de Russische president zijn aangekondigd. De mening van de Nederlandse regering over Rusland is duidelijk.

Foto: Protest in Madison Park Seattle tegen de repressie van president Vladimir Piutin, Credits: Bryan Taga.

Van der Plas stuurt Helsinki Comité open brief over Demmink

Er komt geen eind aan de zaak Demmink. Deze tot voor kort hoogste ambtenaar van Justitie die in verband wordt gebracht met pedofilie en obstructie van de rechtsgang. Maar het kan altijd absurder. Vele landen zoals Nederland hebben een ngo Helsinki Comité voor Mensenrechten dat weer is aangesloten bij de Internationale Helsinki Federatie van Mensenrechten in Wenen. Op 4 oktober 2012 hield de U.S. Helsinki Commission een briefing over ‘Child Sex Trafficking’. Onderwerp van gesprek: Joris Demmink. Wat blijkt? Op 24 oktober 2012 is Demmink benoemd als lid van het Nederlandse Helsinki Comité. Op z’n minst een opmerkelijk benoeming voor iemand die publicitair onder vuur ligt vanwege schending van de mensenrechten. Hiermee lijkt het establishment met een stiff upper lip te zeggen dat het leven doorgaat en het zich nergens iets van aantrekt. Ook als de bommen vallen. Advocaat en mensenrechtenactivist Adèle van der Plas reageert in een open brief:

Aan de heren I.M. de Jong en H. Hummel

Voorzitter en Directeur van het Nederlands Helsinki Comité

(..) Amsterdam, 11 februari 2013

Ref. : Netherlands Helsinki Committee

Benoeming Joris Demmink

Mijne heren,

Ik schrijf u in de hoedanigheid van advocaat van vier slachtoffers van ernstige mensenrechtenschendingen in Nederland danwel  Turkije, gepleegd door een hoge Nederlandse justitieambtenaar.

Op 4 oktober jl. is door drie Nederlanders waaronder ikzelf, tegenover uw zusterorganisatie de U.S. Helsinki Commission  in Washington  kond gedaan van deze schendingen en de gebleken onmogelijkheid daartegen in Nederland adequaat te kunnen optreden. Centraal in de aanklacht staat de rol van de toenmalig secretaris-generaal van justitie Joris Demmink.  Voor een verslag van de hoorzitting van die datum verwijs ik u naar de website van de U.S. Helsinki Commission:  Zie hier en hier.

De slachtoffers van Demmink en van de anderen die al of niet in zijn opdracht hebben gehandeld, zijn twee Turkse jongemannen, die verklaren op 11 respectievelijk 14 jarige leeftijd door Demmink seksueel te zijn misbruikt en verkracht. Op 24 oktober 2012 zijn door beide jongemannen klaagschriften ex artikel 12 Wetboek van Strafvordering  ingediend bij het Gerechtshof te Den Haag wegens de weigering van het Openbaar Ministerie de kwestie daadwerkelijk te onderzoeken.  De betreffende klaagschriften kunt u downloaden via de website van de Bakker Schut Stichting.   Mocht u behoefte hebben aan inzage in de documenten die als bijlage zijn gevoegd bij de klaagschriften, ben ik bereid u deze ter hand te stellen.

Na indiening van deze klaagschriften en de internationale publiciteit die daarmee gepaard ging, zijn de jongemannen en de Turkse journalist Kazmali die over hun ervaringen had gepubliceerd ernstig bedreigd en fysiek mishandeld. De NVJ heeft hiertegen nog recentelijk geprotesteerd. Voor verdere informatie hierover verwijs ik u wederom naar de website van de Bakker Schut Stichting: http://www.bs-foundation.nl/turkse-slachtoffers-bedreigd-na-verzoek-demmink-te-vervolgen en http://www.bs-foundation.nl/nvj-in-actie-turkse-journalist-kazmali-bedreigd/.

Een derde slachtoffer van Demmink is de Nederlander B. die op 4 oktober 2012 aan uw zusterorganisatie in Washington over zijn ervaringen als jongensprostituee in een Amsterdams bordeel heeft verteld. Ik verwijs u naar het verslag van deze briefing op 4 oktober jl. op de website van de U.S. Helsinki Commission. Het verhaal van B. is ook opgetekend in de documentaire ‘Dutch Injustice, When Child Traffickers Rule a Nation:http://www.arrestdemmink.com/ 

Een vierde slachtoffer van Joris Demmink is de Koerdische activist en zakenman Huseyin Baybasin, die op 31 augustus 2011 officieel aangifte heeft gedaan tegen Joris Demmink wegens onrechtmatige bemoeienis met een vals opgezette strafzaak tegen hem. Ook deze aangifte kunt udownloaden via de website van de Bakker Schut Stichting.  Nu ook deze aangifte zonder enig onderzoek door het openbaar ministerie van tafel is geschoven, zal ook namens Baybasin een artikel 12 Sv. procedure tegen Demmink worden geïnitieerd, tegelijkertijd met een onrechtmatige daad actie wegens de schade die de onrechtmatige bemoeienis van Demmink met de strafzaak en detentiesituatie van Baybasin heeft veroorzaakt. In de door Baybasin aangespannen procedure tot revisie van zijn veroordeling wordt momenteel onderzoek verricht door de advocaat-generaal bij de Hoge Raad naar de ernstige misstanden en corruptie die tot de (fake)veroordeling van Baybasin hebben geleid. Voor het betreffende verzoek tot herziening van 18 april 2011 kunt u kennis nemen via wederom de website van de Bakker Schut Stichting.  Mocht uw comité geïnteresseerd zijn in één van de bij dat verzoek geproduceerde bijlagen dan ben ik bereid u ook daarin inzage te geven.

Mijn vraag aan uw comité is wat uw beweegredenen zijn geweest om de heer Demmink op 24 oktober 2012 als lid van uw comité te benoemen, terwijl op dat moment al deze feiten en nog vele andere over Joris Demmink genoegzaam publiek bekend waren gemaakt.  Met de benoeming van deze door meerdere slachtoffers van corruptie, wederrechtelijke vrijheidsberoving en verkrachting van minderjarigen beschuldigde ex-overheidsambtenaar, geeft u in feite een signaal af, lak te hebben aan de idealen waarvoor u zegt te staan. Het kan toch niet zo zijn dat uw drijfveer in deze puur en alleen is geweest dat uw comité wordt gesponsord door het Ministerie van Buitenlandse Zaken en  het Ministerie van Justitie en naar ik heb begrepen de afdeling Dienst Justitiële Inrichtingen van dit ministerie? In dat geval draagt uw comité ten onrechte (nog) de naam Helsinki Comité en ‘non-governmental organization’. Voor het dragen van deze naam is toch een minimale onafhankelijkheid van de Staat vereist alsmede een minimale respectering van de idealen –bescherming van mensenrechten waaronder die van kinderen – waarvoor men zich zegt in te zetten.

Deze brief  zal worden gepubliceerd op de website van de Bakker Schut Stichting, een stichting die haar research overigens verricht zonder enige subsidie van buitenaf.

Gaarne van u vernemend,

Hoogachtend, A.G. van der Plas

Foto: Greensboro mensenrechten demonstratie, 1960. ‘In early February 1960, people demonstrate to oppose racial segregation outside the Kress department store in Greensboro, NC. Some hold signs reading “WANTED: EQUAL RIGHTS” and “ELIMINATE THE DOUBLE STANDARD.” The protest began as a sit-in at the nearby Woolworth lunch counter, when four African-American students from A&T College sat in seats designated for whites.‘