Oliver Stone krijgt kritiek op zijn uitleg van de Maidan-opstand

De Amerikaanse filmregisseur Oliver Stone heeft zich nooit beziggehouden met Rusland of Oekraïne, maar vooral met Amerikaanse onderwerpen. Zoals JFK en Nixon. Nu draait Stone een documentaire over de vorige Oekraïense president Viktor Janoekovitsj die in februari 2014 naar Rusland vluchtte vanwege de Maidan-opstand. Opzet was een film over president Vladimir Putin, maar dat kreeg Stone niet rond. Op zijn Facebook-pagina plaatste Stone op 30 december een verklaring die hem het verwijt van naïviteit opleverde. Vooral wegens zijn standpunt dat de Maidan-opstand volledig opgehangen kon worden aan de CIA en daarom weinig waard zou zijn: ‘A dirty story through and through, but in the tragic aftermath of this coup, the West has maintained the dominant narrative of “Russia in Crimea” whereas the true narrative is “USA in Ukraine.”‘

Omdat het past binnen het frame van de Russische propaganda wordt Stone’s uitleg er niet geloofwaardiger door. In een nieuwe reactie verdedigt Stone zich tegen kritiek door toe te geven dat Janoekovitsj wellicht de meest corrupte Oekraïense president ooit was en het goed mogelijk is dat een meerderheid van de Oekraïners hem kwijt wilde, maar stapt hij opnieuw in het frame van de Russische propaganda door zich over de Maidan-doden af te vragen: ‘Why for instance are so many policemen dead and wounded, and yet no one has investigated this in the new government?’ Een terechte vraag met een simpel antwoord. Het komt door de corruptie in Oekraïne, de nog overal aanwezige Russische spionnen, en het volledig gebrek aan doelmatigheid van de overheid. De echte redenen waarom een meerderheid van de Oekraïners aansluiting bij de EU zoekt.

In een open brief aan Oliver Stone weerlegt de Canadees-Oekrainse historicus Stephen Velychenko Stone’s lezing van de Maidan-opstand. Hij schetst in een rondgang langs gebeurtenissen uit de moderne geschiedenis dat geheime diensten altijd onderdeel uitmaken van opstanden maar deze daarmee nog niet gediscrediteerd zijn. Velychenko meent dat een film die slechts focust op de aanwezigheid van een geheime dienst en die van andere landen buiten schot laat goedkope propaganda bedrijft. Hij zegt een kritische blik op de Amerikaanse regering en bedrijven te hebben, maar: ‘But I am among those who do not allow their critical view of the US and corporate power to blind them to the reality of Stalinist or Putinist Russia.’ Ofwel, wat hier al ontelbare keren gezegd is, de agressie van de VS wast de agressie van Rusland in en jegens Oekraïne niet schoon.

Oliver Stone is een filmregisseur die fictiefilms met een documentaire-achtig voorkomen maakt die gebaseerd zijn op waar gebeurde verhalen. Stone’s handelsmerk is het mengen van fictie en non-fictie die een nieuwe lezing van de geschiedenis probeert te geven. Op zijn best leidt dat tot de reactie ‘aannemelijk dat het zo gebeurd had kunnen zijn’ en op zijn slechts tot ‘onwaarschijnlijk’. Mogelijk heeft Stone de publiciteit gezocht door het afgeven van een verklaring die zo controversieel was opgesteld dat die wel reacties uitlokken moest. Niet ongewoon in de filmwereld. Maar nu Stone komt met een documentaire over Janoekovitsj roept dat andere tegenkrachten op dan Stone in de VS gewend is. Vraag is hoe hoog Stone deze keer de lat wil leggen.

Foto: Oliver Stone en Viktor Janoekovitsj in Rusland, december 2014.

Advertentie

Vice News terug naar rampplek MH17. Obstakels in het schuld spel

Simon Ostrovsky van Vice News bezoekt op 11 november de rampplek van de MH17 in Oost-Oekraïne en stelt vragen. Zoals waarom vier maanden na de crash het wrak en de resten nog steeds niet geborgen zijn. Hij spreekt ook met de Russische kozakkenhoofdman Nicolai Kozitsyn in Perevalsk (Lukansk) en met een woordvoerder van de Oekraïense geheime dienst SBU in Kiev. Over waarheid, propaganda en de zoektocht vol valse sporen, vertragingen en afleidingen naar het antwoord op de schuldvraag wie de MH17 neerschoot.

Hoogste tijd dat waarheid over MH17 naar buiten komt

Deze inmiddels oude petitie is in de constatering kort door de bocht. Maar het verzoek om openbaarheid over het neerschieten van de MH17 is verstandig en verdient ondersteuning. Ommekeer kan slechts een reden bedenken waarom het onderzoek stilvalt. Maar het is niet zo lastig om andere redenen te bedenken. De belangrijkste is dat westerse landen -en de leiders president Obama, president Hollande, kanselier Merkel en premier Renzi- de confrontatie met het Rusland van Putin uit de weg gaan. Bevreesd om nu in de Oekraïense oorlog gezogen te worden doordat de Navo nog niet opgewassen is tegen de Russische agressie. Door het niet openbaar maken van satellietgegevens waaruit onmiskenbaar blijkt dat de separatisten met behulp van het Russische leger de MH17 hebben neergeschoten kopen de westerse landen tijd.

Hoe het stelselmatig weglopen voor het beantwoorden van de schuldvraag door premier Mark Rutte begrepen moet worden is een steeds opduikende de vraag: gebrek aan lef, onkunde of het zich voegen in de consensus van deze westerse leiders die tijd kopen? Uit de harde opstelling van de Australische premier Tony Abbott die komende week president Putin gaat confronteren met de schuldvraag -in een sterk staaltje van Australische shirt-fronting dat er een sportwedstrijd van maakt- blijkt dat westerse leiders geen twijfel hebben over wie er schuld heeft. Australië heeft als Five Eyes-partner van de VS directe toegang tot de meest geheime informatie. Voor Nederland zal dat hooguit op onderdelen onder voorwaarden gelden.

Waar westerse leiders duiken en de Russisch-Oekraïense oorlog geen oorlog willen noemen rekenen ze buiten de onderzoeksjournalisten van Bellingcat die zich op openbare bronnen baseren en geen politieke belangen hebben om de beantwoording van de schuldvraag uit de weg te gaan: ‘It is the opinion of the Bellingcat MH17 investigation team that there is undeniable evidence that separatists in Ukraine were in control of a Buk missile launcher on July 17th and transported it from Donetsk to Snizhne on a transporter. The Buk missile launcher was unloaded in Snizhne approximately three hours before the downing of MH17 and was later filmed minus one missile driving through separatist-controlled Luhansk.’  Opvallend wordt dit onderzoek door de gevestigde media zo goed als niet opgepakt. Het is tijd voor een ommekeer in de waarheid over de MH 17. De confrontatie uit de weg gaan is een teken van zwakte.

Foto: Petitie ‘Onderzoek aanslag op vlucht MH17 moet openbaar‘

Kasparov: Putin zonder twijfel gevaarlijkste man ter wereld

Garry Kasparov gaat lekker tekeer in de talkshow van Bianna Golodryga voor Yahoo News. Het is niet nodig om het met Kasparov eens te zijn om zijn interessante kijk op president Putin en Rusland toch te erkennen. Nadeel is dat hij geradicaliseerd is en wel erg vanuit een rechts-conservatieve hoek praat. Maar daarmee is wat hij zegt nog geen onzin. Kasparov meent dat Putin een groter gevaar is voor de wereld dan ISIS. Een waarheid als een koe omdat Rusland een groot aantal nucleaire wapens heeft. Wie de Nederlandse media en de paniekreacties over ISIS volgt zou bijna denken dat ISIS de grootste bedreiging voor de wereldvrede is.

De wetmatigheid van een niet-democratische leider als Vladimir Putin is volgens Kasparov het continu creëren van onrust en onveiligheid. Om als sterke man aan de macht te blijven. Hij meent ook dat door staatscontrole en staatspropaganda het lastig te zeggen is wat de exacte steun voor Putin is. Volgens hem zeker geen 80 of 85%. Putin die het na-oorlogse systeem van Europese veiligheid verbrak. Kasparov ziet bij het Europese establishment zwakke knieën en een gebrek aan ruggengraat wat het indammen van de Russische agressie betreft. De reactie van de VS en de EU was te laat en te zwak. Maar als het de bestaande sancties tot maart 2015 in stand weet te houden, dan vermoedt Kasparov dat de sancties invloed op de bevolking zullen hebben.

Foto: Schermafbeelding uit interview van Bianna Golodryga voor Yahoo News met Garry Kasparov. Zie voor interview hier (onderin).

Putin zou EU gedreigd hebben Europese hoofdsteden in te nemen

Opvallend aan een bericht in de Süddeutsche Zeitung over nieuwe bedreigingen van de Russische president Vladimir Putin is dat ze deels waar zijn en deels uit het hoofd van een waanzinnige lijken te komen die alle realiteitszin kwijt is en anderen eenzijdig zijn wil wenst op te leggen. En daarmee de Europese vrede bedreigt.

Putin zou zijn Oekraïense ambtgenoot Petro Porosjenko afgelopen vrijdag gedreigd hebben dat als hij wil het Russische leger snel Oost-Europese hoofdsteden kan bezetten. Putin zou Porosjenko in een gesprek gezegd hebben: ‘Wenn ich wollte, könnten russische Truppen in zwei Tagen nicht nur in Kiew, sondern auch in Riga, Vilnius, Tallinn, Warschau oder Bukarest sein.’ Porosjenko heeft dat aan de EU gerapporteerd. Putins dreiging past in een patroon. Begin september dreigde hij EU-commissievoorzitter José Barroso dat als hij wilde Rusland binnen twee weken Kiev zou bezetten. Opvallend is dat Putin de troepen van de Russische Federatie steeds sneller laat opereren. Wat begin september nog twee weken was, is een halve maand later twee dagen. Als dat zo doorgaat kunnen straks de Russen in twee uur in genoemde hoofdsteden zijn. Of in twee minuten.

Of Putins waarheid kwalijker is dan zijn waanzin is de vraag. Hij zou gezegd hebben door bilaterale contacten zoveel invloed in de Europese Raad van regeringsleiders te hebben dat hij een meerderheid die negatieve besluiten over de Russische Federatie neemt te kunnen blokkeren (‘Er könne durch bilaterale Kontakte Einfluss nehmen und eine “Sperrminorität” im Europäischen Rat bewirken, die für Russland negative Entscheidungen verhindere, soll Putin demnach gesagt haben.’). Deze grootspraak klinkt aannemelijk. Landen als Hongarije, Slowakije, Bulgarije, Tsjechië en Cyprus staan onder sterke invloed van het Kremlin en ze ondermijnen een krachtdadig optreden en de eensgezindheid van de EU. Putin wijst op het failliet van de buitenlandse politiek van de EU dat geen antwoord weet op het dreigen van een waanzinnige die daarnaast de waarheid spreekt.

Foto: President Vladimir Putin.

Oekraïense crisis militair beslist. Is dat geheim?

In de week dat NATO-leden de leverantie van zogenaamde lethale wapens aan Oekraïne zijn gestart, wordt door de Oekraïense president voor de bühne gezegd dat een militaire oplossing niet mogelijk is. Tevens wordt president Obama nu ook door partijgenoten onder druk gezet om het Oekraïense leger te voorzien van wapens en real time informatie. Dus niet alleen president Putin liegt de waarheid over Oekraïne, ook president Porosjenko doet dat.

Een militaire oplossing moet juist wel een uitweg bieden uit de huidige crisis. Des te meer omdat het bevriezen van het conflict geen neutrale positie is, maar een belang dat de Russische Federatie nastreeft. Dat geen verantwoordelijkheid wil nemen door delen van Oost-Oekraïne in te lijven, maar evenmin het strijdveld wil verlaten. De uitkomst op het slagveld bepaalt de uitkomst aan de onderhandelingstafel.

De Russische escalatie wordt komende tijd dus beantwoord door directe betrokkenheid van enkele NATO-landen. Toch valt niet makkelijk in te zien waarom het Russische leger zich vrijwillig terug zou trekken uit Oekraïne. Daar heeft Putin geen belang bij. Een nederlaag van de separatisten zet hem in eigen huis alleen nog maar verder onder druk van rechts-nationalisten die Oekraïne als ondergeschikt aan hun eigen nationale zaak zien. Putin heeft dus belang bij het voortzetten van de geheime oorlog die is en niet is.

De militaire oplossing ontstaat als het Oekraïense leger opgewassen is tegen het Russische leger. Zowel in slagkracht van het materiaal als in satellietinformatie om snel posities onder vuur te nemen met vliegtuigen en artillerie. De militaire oplossing ontstaat als de Russische Federatie niet langer kan veinzen in Oekraïne niet aanwezig te zijn. Dan kan Putin in de Russische Federatie en daarbuiten diplomatiek en publicitair niet langer de vermeende onschuld spelen. Dat leidt dan tot inbinden of verdere escalatie. Of wat in lijn met de gevoerde tactiek tot nu toe is: een nieuwe geheime oorlog met weer ander stromannen, zetstukken, schaduwen en volmachten.

Trouwens, pikant in het verlag van Vice News is dat president Porosjenko een lid van het Azov-vrijwilligersbataljon een medaille uitreikt. De vrijwilligersbataljons liggen vanwege hun ideologie van twee kanten onder vuur. Ze worden fel bestreden door de separatisten en voelen zich in de steek gelaten en door uitblijvende steun zelfs geslachtofferd door het reguliere Oekraïense leger. Ze vormen nu de meerderheid van de strijdkrachten. De opbouw en uitbreiding van het reguliere leger met behulp van NATO-landen kan ervoor zorgen dat de strijd aan Oekraïense kant gedeïdeologiseerd wordt. Militair aan kracht wint, maar politiek minder onaanvaardbaar wordt voor de Russische Federatie.

Breng Putin en Obama vanwege hun misdaden voor tribunaal

De Poolse voormalige vakbondsleider en oud-politicus Lech Walesa stelt in een gesprek met de Poolse krant Rzeczpospolita voor om president Putin voor het ​​Internationaal Strafhof in Den Haag voor z’n Oekraïne-politiek te berechten. Of voor een andere rechtbank. Want Putin breekt regels en zou een gevaar voor andere landen zijn. Die berechting zal echter niet uitgevoerd worden. Want Putin met een kernmacht achter zich kan niet zomaar opgepakt worden. Van het recht wordt niet voor niks gezegd dat het het recht van de sterkste is.

Toch is het geen gek idee om de immuniteit van politieke leiders eens tegen het licht te houden. Het idee is dat als ze beseffen dat ze ooit voor een wereldse rechter verantwoording af moeten leggen voor hun daden ze beter nadenken voordat ze internationale verdragen of de soevereiniteit van andere landen schenden.

Wellicht is het vanwege de haalbaarheid een goed voornemen om allerlei politieke leiders die bovengemiddeld de mensenrechten hebben geschonden en een negatief voorbeeld vormen samen voor het Internationaal Strafhof te brengen. Met een interval van 10 jaar zou zo’n tribunaal kunnen plaatsvinden. Dan wordt het recht opgeschoond met de meest grove overtreders. Onder inhalen van achterstallig onderhoud kan een begin worden gemaakt met reeds afgetreden leiders als president George ‘W’ Bush die in Irak op grootschalige wijze de mensenrechten geschonden heeft. Of met president Paul Kagame van Rwanda die betrokken was bij de genocide. Of met de Indiase presidentskandidaat Narendra Modi of de Egyptische maarschalk Abdul Fatah al-Sisi. Door z’n drones-politiek komt president Barack Obama ook in aanmerking om berecht te worden.

Het zal er niet van komen omdat politieke leiders zich niet in het openbaar ter verantwoording laten roepen. Alleen kleine vissen als Radovan Karadžić of Slobodan Milošević worden gepakt. Zodat het nog lijkt ook dat het internationaal recht werkt. Maar Putin en Obama kunnen voortmodderen met hun onethische politiek die andere landen schaadt en de wereld er niet beter op maakt. Als het voor het Internationaal Strafhof niet lukt, biedt een revitalisatie van een NGO-achtig Russell Tribunaal wellicht een oplossing. Met als machtig wapen de publicitaire aanklacht en de aantasting van het aanzien van genoemde leiders. Waarbij de signatuur loepzuiver moet zijn: neutraal, veelzijdig en politiek ongekleurd. Niet vooringenomen zoals het huidige Russell Tribunaal geworden is. Als voorbeeld en waarschuwing kan bezinning op fundamentele principes geen kwaad. Doen. 

Foto: Gravure uitgegeven door Jean-Baptiste Huet, Tribunaal in het revolutionaire Frankrijk, 1795.

Uitslag van Russische referenda worden vooraf bepaald. Traditie

Het draait niet om het tellen van de stemmen, maar om de mensen die de stemmen tellen. Aldus een regel uit de overlevingsgids voor dictators die Josef Stalin in de praktijk bracht. Dat de resultaten van het zogenaamde Krim-referendum vervalst waren was vanaf het begin het vermoeden. Statistisch klopte het niet, de 13% Krim-Tataren waren niet in de uitslagen terug te vinden. Of de 25% Oekraïners. Het was te mooi opgeklopt door het Kremlin. Er is nu een rapport van een Russische mensenrechtencommissie dat dit vermoeden onderbouwt. Zo was de opkomst met hooguit 50% lager dan het Kremlin het voorstelde. Die cijfers lijken meer in lijn met de demografie van de verschillende bevolkingsgroepen. Het bedrog werd mogelijk gemaakt door het ontbreken van onafhankelijke internationale waarnemers, verwarrende vraagstelling, onvoldoende voorbereiding, intimidatie en geweld tegen de tegenstanders en gebrek aan democratisch besef bij de leiding van Rusland.

Nu komt de SBU, de geheime dienst van Oekraïne in het kader van de bestrijding van terreur met het bericht over bovenstaand afgeluisterd telefoongesprek tussen een leider van de extreem-rechtse Russische Nationale Eenheid Aleksandr Barkasjhov en een van de leiders van de zelfbenoemde Volksrepubliek Donetsk Dmitro Boitsov over een ander pseudo-referendum in Oekraïne. Deze keer gepland voor 11 mei. Beide hardliners lijken zich te ergeren aan het Kremlin dat zich naar hun idee niet hard genoeg opstelt. Het is de vraag hoeveel ze in de melk te brokkelen hebben. Hoe dan ook maakt het inzichtelijk dat in Rusland gedacht wordt dat de resultaten van een referendum niet door het tellen van de stemmen, maar vooraf bepaald kunnen worden.

Intussen zal president Putin mensen als Barkasjhov of Boitsov van zich vervreemden door z’n aankondiging vandaag dat het referendum van 11 mei beter niet kan doorgaan. Putin roept weliswaar in de openbaarheid op tot een dialoog met Kiev en lijkt zo afstand te nemen van de hardliners en het vuile werk, maar kan -en zal- tegelijkertijd niet meer verhinderen dat het referendum op 11 mei gewoon doorgaat. Het is immers al op de rails gezet. De uitslagen liggen al klaar. In de goed Stalinistische traditie. Alles voor het moederland.

Ruslandjaar 2013: Kamerdebat gevraagd om autoritaire landen uit te sluiten van feestjaar

PvdA-kamerlid Michiel Servaes meent dat het Nederland-Ruslandjaar 2013 moet worden stilgelegd naar aanleiding van de mishandeling van de Nederlandse diplomaat  Onno Elderenbosch in z’n appartement waar werd ingebroken door de twee daders. Volgens minister Timmermans maakt de diplomaat het goed. De minister vraagt de Russen om opheldering. De Russische justitie is een strafrechtelijk onderzoek begonnen.

‘Het lijkt een doelgerichte, goed voorbereide aanval wat hier is gebeurd‘ verklaarde Servaes in de pers. D66 voegt zich bij monde van Sjoerd Sjoerdsma bij de opstelling van de PvdA en gaat nog een stap verder door de stekker er nu al uit te willen trekken. De opstelling van de buitenlandwoordvoerders van PvdA en D66 is opvallend. Hoewel het Nederland-Ruslandjaar 2013 van beide kanten een mislukking is omdat de incidenten en wederzijdse irritaties tussen de twee landen zich aaneenrijgen zou het ook een diplomatieke blamage voor Nederland zijn als het Nederland-Ruslandjaar voortijdig wordt afgebroken. Nog voor het bezoek op 9 november van koning Willem-Alexander aan Moskou. Ter afsluiting van het Nederland-Ruslandjaar 2013.

Sjoerdsma is op Twitter in de verdediging gedrongen. Hij krijgt de beschuldiging aan z’n broek voortijdig te handelen. ‘Eerst feiten , dan een mening‘ en ‘Niet te stoer willen doen nu!‘, merken twitteraars op. Sjoerdsma antwoordt: ‘heb je gevolgd wat er in dit “feestjaar” allemaal gebeurd is? Homowetgeving, greenpeace, diplomaat mishandeling, visumprobleem‘. Oud-D66-leider Jan Terlouw doet ook een duit in het zakje: ‘Wat heeft de daad van een enkele crimineel met het Ned.-Rusland jaar te maken? Of zat Poetin er achter?‘

Sjoerdsma heeft gelijk dat het geen feestjaar is. Hoewel iets succesvoller voorkwam het Nederland-Turkijejaar 2012 niet dat er eerder dit jaar irritaties ontstonden over het pleegkind Yunus. Wat is dan het nut van zo’n feestjaar? Ik schreef toen: ‘In 2013 worden wel 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Rusland gevierd. Gezien de slechte mensenrechtensituatie in Rusland is hiervoor bij zowel de Nederlandse politiek als het publiek evenmin enig enthousiasme. Een en ander roept de vraag op waarom deze nationalistische feestjes met autoritaire landen als Turkije en Rusland gevierd moeten worden. Door te moeten verkeren met autoritaire leiders als Erdogan of Putin wordt ons staatshoofd onnodig gecompromitteerd. Een democratische toets vooraf door de Tweede Kamer bij dit soort feestjes is gewenst. Zodat een conclusie kan zijn, Japan wel, maar Turkije en Rusland niet.‘ Gewenst is dat de Tweede Kamer daar een fundamenteel debat over houdt.

Foto 1: Tweet Michiel Servaes (PvdA), 15 oktober 2013.

Foto 2: Tweet Sjoerd Sjoerdsma (D66), 15 oktober 2013.

Turkije en Nederland profileren en profiteren van kwestie Yunus

Update 17 maart: De betoging op 21 maart in Rotterdam is door de organisatoren afgelast. De reden is nog niet bekend gemaakt. Op een nieuwe Facebook-pagina wordt wel opgeroepen om te demonstreren: ‘Ze willen voorkomen dat we de protest houden, alles gaat gewoon door!’ Initiatiefnemer is de ‘Islamitische Universiteit’. Feitelijk geen academische instelling maar een Turkse instelling die de Groot Turkse gedachte uitdraagt.

De Turkse premier Recep Erdogan is voor zowel vice-premier Lodewijk Asscher (PvdA) als oppositieleider Geert Wilders (PVV) een geschenk uit de hemel. Door zich tegen hem af te zetten kunnen ze hun eigen democratisch profiel oppoetsen. Het biedt Asscher de kans om zich rechtsstatelijk en gouvernementeel te profileren. Wilders grijpt de kans om zich te tonen als iemand die opkomt voor vrijheid en universele waarden.

Erdogan die in Europa een steeds slechtere pers krijgt is de ultieme bad guy. Reporters Without Borders  omschrijft Turkije als de grootste gevangenis voor journalisten. Het is vrij schieten op de autoritaire Erdogan. Wilders noemt hem een ‘homohater, een zionistenhater, een christenhater en een koerdenhater’. Erdogan bezoekt ons land op 21 maart. Turken grijpen de kwestie Yunus aan om die dag in Rotterdam te betogen tegen de pleegzorg om hun Turkse gezindheid en verbondenheid met Turkije te benadrukken. Dat mag in Nederland. Wilders roept premier Rutte op de uitnodiging te schrappen. Wilders wil dat de ‘smakeloze’ Erdogan lekker in Turkije blijft, want ‘wij hebben hier in Nederland die gekke praatjes niet nodig‘.

Het is de interviewer ontgaan dat de viering van 400 jaar diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Turkije al achter de rug is. Het vond in 2012 plaats. Het heeft blijkbaar weinig indruk op hem gemaakt. Mede door de problematische politieke situatie in Turkije kunnen Nederlanders zich moeilijk vereenzelvigen met Turkije. Het feest is plichtmatig gevierd. Was de viering uitsluitend een vehikel voor economische expansie?

In 2013 worden wel 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Rusland gevierd. Gezien de slechte mensenrechtensituatie in Rusland is hiervoor bij zowel de Nederlandse politiek als het publiek evenmin enig enthousiasme. Een en ander roept de vraag op waarom deze nationalistische feestjes met autoritaire landen als Turkije en Rusland gevierd moeten worden. Door te moeten verkeren met autoritaire leiders als Erdogan of Putin wordt ons staatshoofd onnodig gecompromitteerd. Een democratische toets vooraf door de Tweede Kamer bij dit soort feestjes is gewenst. Zodat een conclusie kan zijn, Japan wel, maar Turkije en Rusland niet.

Hoe moet het verder met Erdogan en Turkije? Wilders’ suggestie om de uitnodiging in te trekken geeft het foute signaal. Alsof Nederland bang is voor de confrontatie met Erdogan. Voorwaarde is wel dat hem in de contacten met Nederlandse politici ondubbelzinnig te verstaan wordt gegeven dat-ie zich niet heeft te bemoeien met intern Nederlands beleid. En dat-ie niets te zeggen heeft over Turken in Nederland. Yunus is een in Nederland geboren Nederlander waarover Erdogan niets te zeggen heeft. De Nederlandse regering kan aan geloofwaardigheid winnen door de invloed die Turkse bewegingen in Nederland op Turkse-Nederlanders uitoefenen actiever dan tot nu toe terug te brengen. Dit Pan-Turkisme bemoeilijkt het leven van Turkse-Nederlanders die willen integreren. Dan levert het bezoek van premier Erdogan nog iets constructiefs op.