Europarlement stemt in meerderheid voor ontwerpresolutie die auteursrechten beschermt en de internetvrijheid inperkt

Vandaag stemde het Europees Parlement over een ontwerpresolutie over auteursrecht, ‘over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake auteursrechten in de digitale eengemaakte markt’. De resolutie werd volgens de telling van Votewatch.eu met 438 tegen 226 stemmen met 39 onthoudingen aangenomen. Voorstanders van een vrij en open internet zien dit als een slechte en inperkende ontwikkeling. Maar zoals een artikel van Politico uitlegt is hiermee de kous nog niet af, hoewel de auteursrechtenlobby op winst staat. Op nationaal niveau kunnen liberale landen als Nederland of Zweden de bepalingen afzwakken.

Rapporteur was de Duitse christen-democraat Axel Voss die na de stemming juichend zijn armen in de lucht stak. De montage van de video van het Europees Parlement is misleidend, omdat het lijkt dat D66’er Marietje Schaake (na 25‘’) voor stemde. Ze stemde tegen. Hij suggereerde in 2014 dat klokkenluider Edward Snowden het leven van onschuldigen in gevaar had gebracht en met Russische en Chinese inlichtingendiensten samenwerkte. Dat is tot nu toe niet aangetoond. In de strijd tussen Silicon Valley en de auteursrechtenlobby lijkt de laatste voorlopig aan de winnende hand. Interessant is dat meer dan de helft van de Nederlandse Europarlementariërs afwijkend stemde tegen de eigen fractie in. Alleen christenen en conservatieven stemden voor. Dat geeft perspectief dat de Nederlandse Tweede Kamer deze ontwerpresolutie niet ondersteunt:

Foto: Schermafbeelding van het stemgedrag in het Europees Parlement van de Nederlandse europarlementariërs over de ontwerpresolutie ‘over het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad inzake auteursrechten in de digitale eengemaakte markt’ op 12 september 2018.

Glenn Greenwald toont aan dat beschuldigingen tegen Snowden bedrog zijn. Maar hiermee is de kwestie nog niet afdoend beslist

De vraag of Edward Snowden een Russische spion is valt vooralsnog niet te beantwoorden. Op 25 januari 2017 stelde ik dat in een commentaar aan de orde aan de hand van een boekbespreking door Charlie Savage van‘How America Lost Its Secrets: Edward Snowden, the Man and the Theft’ van Jay Epstein. Mijn conclusie: ‘Het blijft vooral speculatie of Edward Snowden een Russische spion is. Harde bewijzen ontbreken, maar ook ondersteunend bewijs. Van de andere kant valt evenmin te bewijzen dat Snowden geen Russische spion is. Maar zolang er geen harde bewijzen zijn is het onterecht om Snowden een Russische spion te noemen.’

Ik vervolgde: ‘Tekenend voor de makkelijke manier van argumenteren van de Snowden-bashers is de gezaghebbende informatie-analist John Schindler die op z’n site ‘The XX Committee’ de erkenning door de hoge spion Franz Klintsevich als bewijs geeft.

Schindler verwijst ook steeds naar het hoofd van de Duitse BND Gerhard Schindler als bewijs dat Snowden een spion is die gerund zou worden door het Kremlin. Maar Gerhard Schindler komt helemaal niet met hard bewijs. Hij noemt Snowden een verrader. Dat is een mening of observatie, geen bewijsvoering.’

Glenn Greenwald die in 2013 samen met Laura Poitras de onthullingen van Edward Snowden de wereld in bracht komt nu met aanvullend ontlastend bewijs in een artikel voor The Intercept. Theorieën die de schuld van Snowden zouden moeten aantonen beweerden dat hij eind mei 2013 11 dagen niet traceerbaar zou zijn geweest en in die tijd geheime informatie aan de Chinese of Russische inlichtingendiensten zou hebben gegeven. Die theorie werd gretig in de pers gedeeld. Greenwald toont aan de hand van notarieel vastgestelde documenten aan dat Snowden niet onvindbaar was, maar gewoon zijn intrek had genomen in het Mira Hotel in Hong Kong waar Greeenwald, Poitras en Guardian-journalist Ewen MacAskill dagenlang met hem spraken.

Snowden is een middel geworden. Snowden is een lakmoesproef voor politieke correctheid. Snowden is een richtpunt voor kritiek op het autoritaire bewind van Putin en ondersteuning voor bestedingen van de Amerikaanse veiligheidsindustrie. Of juist het tegenovergesteld om het Amerikaanse neoconservatisme in de beklaagdenbank te zetten. Zo wordt ‘Snowden’ een valkuil van politieke meningen die nog weinig met het handelen van de historische persoon Edward Snowden te maken hebben. In Nederland is journalist Hans de Vreij iemand die de theorie van Schindler volgt en zo zijdelings de Amerikaanse veiligheidsindustrie steunt.

In een update bij genoemd Intercept-artikel zegt Greenwald dat Schindler hem op Twitter heeft geblokkeerd : ‘former NSA employee Schindler, who responded by blocking me on Twitter and then suggesting that both myself and the Intercept are controlled by Putin’. De beschuldigingen over en weer vliegen in het rond zonder te landen. Ik ben het eens met Greenwald dat er geen bewijs is dat aantoont dat Snowden een Russische spion is, maar ik acht het mogelijk dat dat bewijst nog ooit aan de oppervlakte komt. Alleen aan de hand van de openbare bronnen is dat naar mijn idee op dit moment niet vast te stellen. Op de achtergrond speelt ook het probleem dat gespecialiseerde, geprofileerde journalisten als Schindler of Greenwald in hun eigen bubbel zitten en vanuit hun invalshoek gelijk hebben, maar toch het overkoepelende beeld niet goed weergeven.

Mijn reactie bij het artikel van Greenwald: ‘You are right about John Schindler who is spreading allegations without proof about Snowden who should be in the pocket of the Kremlin. The only references he gives are 1) Franz Klintsevitch, Russian senior and deputy chairman of the defense and security committee who is part of the Russian security industry and therefore by definition not impartial and 2) Former head of the German BND Gerhard Schindler who calls Snowden a traitor, but not a Russian agent (‘Ich habe gesagt, dass Snowden ein Verräter ist und sich in die Hand der russischen Geheimdienste begeben hat. Dabei ist er zu ihrem Handlanger geworden’). http://www.berliner-zeitung.de/25148756‘. Het laatste woord over Snowden is nog niet gevallen.

Foto: The Mira Hotel, Hong Kong.

Aantijging dat Snowden Russische spion is wacht nog steeds op publieke onderbouwing. Charlie Savage antwoordt Jay Epstein

Sargasso verwijst in een bericht naar een bespreking door Charlie Savage in The New York Review of Books van ‘How America Lost Its Secrets: Edward Snowden, the Man and the Theft’ van Jay Epstein. Savage is kritisch op Epstein die stelt dat Snowden een Russische spion is. Hoewel Epstein toegeeft dat Snowden kan zijn begonnen als klokkenluider om te eindigen als spion. De wrok en verbittering die in sommige geledingen van de Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten bestaat over de onthullingen van Snowden in The Guardian en andere media in 2013 kan niet onderschat worden. Epsteins boek is er de weerslag van. Mijn commentaar:

Het blijft vooral speculatie of Edward Snowden een Russische spion is. Harde bewijzen ontbreken, maar ook ondersteunend bewijs. Van de andere kant valt evenmin te bewijzen dat Snowden geen Russische spion is. Maar zolang er geen harde bewijzen zijn is het onterecht om Snowden een Russische spion te noemen.

Dat hij in Moskou is gestrand is valt vooral ex-president Obama en zijn toenmalige Justitieminister Eric Holder te verwijten die Snowdens paspoort introkken op diens vlucht naar Latijns-Amerika. Juist op het moment dat hij in Moskou moest overstappen. Zij leverden hem over aan de Russen. Wat je noemt een uitermate domme manier van handelen. Wat is de logica dat ze hem kwijt wilden in het land dat Snowden het meest onbereikbaar maakte en het best beschermde? ik wacht nog op een verklaring hiervoor.

Tekenend voor de makkelijke manier van argumenteren van de Snowden-bashers is de gezaghebbende informatie-analist John Schindler die op z’n site ‘The XX Committee’ de erkenning door de hoge spion Franz Klintsevich als bewijs geeft.

Schindler verwijst ook steeds naar het hoofd van de Duitse BND Gerhard Schindler als bewijs dat Snowden een spion is die gerund zou worden door het Kremlin. Maar Gerhard Schindler komt helemaal niet met hard bewijs. Hij noemt Snowden een verrader. Dat is een mening of observatie, geen bewijsvoering.

Snowden kan als een ethische spion gezien worden die met zijn onthullingen naar buiten kwam om de geheime massaspionage van burgers door de NSA te openbaren. Dat hebben de westerse informatiediensten Snowden nooit vergeven. Ze doen er alles aan om hem via de media in diskrediet te brengen. Snowden heeft meermalen aangegeven dat hij tegen zijn zin in de Russische Federatie verblijft. Hij wil zich voor een Amerikaanse rechtbank verantwoorden als hem een openbaar en eerlijk proces wordt toegezegd. Niet een enkele reis naar de kerker onder verwijzing van de Espionage Act 1916 zonder recht op weerspraak. Maar de regering-Obama wilde hier niet aan.

Zo weten we nog steeds niet 100% zeker of Snowden een held of een verrader is. De te simpele bewijsvoering van de Snowden-bashers doet vermoeden dat ze met hun goed georganiseerde netwerk na 3,5 jaar nog steeds niet bewezen hebben dat Snowden een Russische spion is. Terwijl inlichtingen hun expertise is. Dat laat voorlopig de optie open dat Snowden waarschijnlijk geen Russische spion is.

Foto: Schermafbeelding van deel van boekbespreking door Charlie Savage van Jay Epstein. ”How America Lost Its Secrets: Edward Snowden, the Man and the Theft’ in The New York Review of Books, 9 februari 2017.

Cenk Uygur (TYT) stemt op Hillary Clinton. Alles behalve fascist Trump

Cenk Uygur die in Californië woont stemt op Hillary Clinton. In een stemverklaring legt hij uit waarom. Simpelweg omdat een presidentschap van ‘fascist’ Donald Trump een ramp voor de VS en de wereld zal zijn. Uygur levert zich met zijn stem voor Hillary niet uit aan haar, maar belooft tegen haar te blijven vechten als ze president is. Als activistische journalist of journalistieke activist. Om het grote geld uit de politiek te halen. Waar zij een exponent van is. Trump is trouwens geen haartje beter, maar weet het anders voor te stellen.

Volgens de projectie van de statistische nieuwssite FiveThirtyEight van Nate Silver heeft Trump op dit moment een kans van 33,6% om president te worden. Florida, Ohio en North Carolina lijken voor Trump  te kiezen. Een ramp van groteske proporties kondigt zich aan. Hoe kon het zover komen? The Plot Against America van Philip Roth lijkt 76 jaar later alsnog realiteit te worden. De gedachte alleen al. Wat staat de wereld te wachten?

Als Trump wint, dan is dat mede dankzij radicaal-links dat zich tegen Clinton en niet tegen Trump keerde (Julian Assange), zich op de vlakte hield en niet uitsprak of hem onderschatte. Een strijd over de schuldvraag tussen realistische progressieven en the loony left kondigt zich aan. Om daarop een voorschot te nemen mijn tweet aan de in Brazilië wonende onderzoeksjournalist Glenn Greenwald die in 2013 de onthullingen van Edward Snowden in de openbaarheid bracht. Greenwald heeft een positie tussen realistisch progressief en loony left in. Progressief Amerika moet kiezen en door de zure appel heen bijten die Hillary Clinton heet:

Foto: Eigen tweet aan Glenn Greenwald, 4 november 2016.

Bestuur Piratenpartij stapt over naar Forum voor Democratie. Partij is in rechtse richting bijgebogen. Hoe nu verder?

Het schip van de Nederlandse Piratenpartij (PPNL) heeft ernstige averij opgelopen. De NOS bericht dat alle bestuursleden zijn overgestapt naar het Forum voor Democratie (FvD). Het vehikel dat Thierry Baudet rond zich opgetrokken heeft en nu meedoet aan de komende verkiezingen voor de Tweede Kamer. Het bevestigt mijn vermoeden dat de PPNL de afgelopen jaren in rechts vaarwater verzeild was geraakt. De overstap van leden van de in beginsel toch links-liberale of links-anarchistische PPNL naar de rechts-populistische FvD is een politieke oversprong die vrijdenkende Piraten het schaamrood naar de kaken jaagt. Of lijsttrekker Ancilla van de Leest die interviews afneemt voor Café Weltschmerz in politiek opzicht zoveel anders is betwijfel ik.

Op 15 juli 2012 maakte ik hier in een commentaar bekend dat ik lid was geworden van de PPNL. Tegen mijn natuur in omdat ik een natuurlijk wantrouwen heb jegens politieke partijen. Het was de toenmalige lijsttrekker Dirk Poot die me over de streep trok. Hij is een voormalig VVD-stemmer met een links-liberaal wereldbeeld. Iemand die als een wetenschapper bleef uitgaan van de feiten en geen complottheorieën optuigde door feiten te verdraaien. Vanaf 2013 analyseerde hij in de media scherp en deskundig de gebeurtenissen rond Edward Snowden en de NSA. Mij bleef het een raadsel waarom Poot met zijn genuanceerd beoordelingsvermogen en digitale expertise niet ingelijfd werd door de journalistiek of een NGO. Of door de overheid die liever met Bas Eenhoorn in zee ging. Maar bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer van 12 september 2012 had de PPNL niet meer dan een halve zetel gehaald. Mijn stem en steunbetuiging aan de partij hadden niet geholpen.

In 2014 en 2015 raakte de PPNL uit mijn gezichtsveld. Ik hield me verre van partijbijeenkomsten. De partij haalde nauwelijks de media nog. Tot ik in oktober 2015 een nieuwsbrief van de PPNL las en me doodschrok. Erin stond: ‘De opstelling van de PP t.o.v. de GeenPeil actie is besproken en er is besloten hieraan steun te verlenen omdat alle uitbreidingen van de democratische inspraakmogelijkheden welkom zijn.’ Dat was in de periode dat Geen Peil (voor het commercieel aanjagen van Geen Stijl) in de zomer van 2015 het Oekraïne-referendum had opgestart. Met partners zoals FvD. Naar nu achteraf valt te reconstrueren gebruikten de voormannen Jan Roos (Geen Stijl) en Baudet (FvD) dit referendum als carrière-opstapje naar de partijpolitiek.

Ik schreef op 30 oktober 2015 een brief naar het partijbestuur en vroeg om opheldering: ‘Deze opstelling van de PPNL treft me onaangenaam. Niet alleen omdat ik de campagne van GeenPeil als een conservatief en rechts-populistisch geluid inschat en de PPNL daartoe geen afstand houdt, maar juist omdat de PPNL het nog ondersteunt ook. De reden die wordt gegeven komt me eerlijk gezegd tamelijk naïef voor en doet me opnieuw twijfelen aan het politiek-strategisch inzicht van de leiding van de PPNL. Waar staat de PPNL nou eigenlijk voor als het steun geeft aan een conservatieve EU-scepticus als Thierry Baudet die de belangrijkste geestelijke vader van de campagne tegen het Associatieverdrag met Oekraïne is? (..)// Graag nodig ik het bestuur uit om duidelijk te maken wat de overwegingen waren van de PPNL om steun te verlenen aan genoemde campagne van GeenPeil. Van het antwoord laat ik mijn besluit afhangen of ik mijn lidmaatschap opzeg. Dit laatste bedoel ik niet als dreigement, maar eerder om aan te geven welk belang ik aan deze kwestie hecht. Een lidmaatschap van een politieke partij vat ik op als een afspraak van twee kanten. Ik meende in juli 2012 lid geworden te zijn van een links-liberaal-anarchistische beweging met mooie kernpunten over internetvrijheid, bestuurlijke transparantie, democratisering en andere onderwerpen die me aan het hart gaan en waarin ik me helemaal kan vinden. // Sinds 2012 bespeur ik weinig voortgang in de opbouw van de PPNL en het doordringen van het Piratengeluid in de publiciteit. Op een incidenteel optreden van Dirk Poot na waarvan het me trouwens meestal onduidelijk is of hij voor de partij of op eigen titel optreedt. Ik begrijp de organisatorische en financiële  problemen van de PPNL en wil daar niet te hard over vallen. Maar als de PPNL nu ook al steun verleent aan de campagne van GeenPeil dat ik inschat als een vehikel om de democratie en de EU te verzwakken dan voel ik me niet meer thuis bij zo’n PPNL. Ik zie het als een teken van het wegglijden van de PPNL in een richting die niet de mijne is. Hoe dat dan ook komt. Een halszaak is het allemaal niet. Zo gaat het nu eenmaal. Mensen ontmoeten elkaar en nemen weer afscheid. Vat dit schrijven dan ook niet op als kritiek, maar als een tussenbalans, als een teken van een buitenstaander die hoe dan ook constructief staat tegenover de PPNL.’ 

Constructief was ik tot vandaag. Ik heb dit 11 maanden laten rusten. Maar nu het bestuur van de PPNL in zijn geheel overstapt naar het FvD en ik evenmin vertrouwen heb in de koers van de huidige lijsttrekker voel ik me niet meer gebonden om te zwijgen. De top van de partij heeft de eigen denkbeelden verloochend.

Op 21 december 2015 kreeg ik een mailtje van de nieuwbenoemde penningmeester als reactie op het mailtje waarin ik om opheldering vroeg. Het antwoord bevatte zinsneden die me tegen de haren in streken. Zoals ‘Wie denk jij wel dat je bent als jij de mening van zeer veel Nederlanders kan afdoen als populair of conservatief’ en ‘In een (politieke)discussie is er geen foute mening, maar vrijheid van mening’. Ik laat het hier maar bij, ik vond het niet van het niveau dat ik verwachtte van het hoofdbestuur van een politieke partij. Ik antwoordde op 21 december 2015: ‘Hierbij zeg ik per 1 januari 2016 mijn lidmaatschap op de PPNL op. Ik verzocht via de secretaris om een uitspraak van het bestuur en krijg een in mijn ogen kwalitatief bedenkelijk antwoord van de penningmeester dat naar mijn idee ook nog eens persoonlijke opmerkingen bevat. Dat alles was niet wat ik voor ogen had en verwacht van het landelijk bestuur van een politieke partij. Bestuurlijk en politiek-inhoudelijk voel ik me niet thuis bij de huidige PPNL.’ Ik heb nooit antwoord gekregen van het bestuur.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Het rommelt binnen de Piratenpartij’ van de NOS, 26 september 2016.

De Russische connectie van Jill Stein. Na Trump en Clinton. Presidentskandidaten laten zich manipuleren door het Kremlin

Update 22 december 2018: De rol van de Groene kandidaat Jill Stein in de presidentsverkiezingen van 2016 voor de Russische machthebbers was al duidelijk, maar wordt nu onderbouwd door feiten, zoals NBC News in een bericht uitlegt. Dat nut bestond eruit dat ze in een Russische campagne op sociale media stemmen weg moest snoepen bij de Democratische kandidaat Hillary Clinton. Stein liet zich die Russische steun aanleunen. Veelzeggend is dat zij of haar woordvoerders NBC geen commentaar willen geven. Deze episode achtervolgt Stein al meer dan twee jaar zoals bij de reacties met nieuwsberichten van de afgelopen jaren te lezen valt. Heeft ze zich naïef in de val laten lokken door het Kremlin? Daar lijkt het sterk op. Als ze enig politiek besef had gehad, dan had ze kunnen weten dat met hun machtspolitiek Russen niets met haar hadden, maar haar gebruikten om Trump te helpen. Haar geloofwaardigheid en die van haar partij zijn flink beschadigd. 

Er zijn twee soorten links. De eerste categorie gaat uit van een politiek programma en probeert dat uit te voeren. Het zet de eigen ethische kompas voorop en neemt zoveel mogelijk afstand van retoriek en machtspolitiek. Hiertoe behoren onder meer Bernie Sanders en het Nederlandse GroenLinks. Klokkenluider Edward Snowden lijkt ook tot dit kamp te behoren. De tweede categorie zoekt bondgenoten volgens het motto ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ en neemt het niet zo nauw met wie het in zee gaat en hoe het haar doel bereikt. Hiertoe behoort de presidentskandidaat van de Amerikaanse Green party Jill Stein en de Britse Labour-leider Jeremy Corbyn. De voorman van WikiLeaks Julian Assange behoort tot de tweede categorie.

Over Jill Stein komen onthullingen naar buiten die haar kunnen schaden. Het gaat over een reis in december 2015 naar Moskou ter gelegenheid van een jubileum van de door het Kremlin gecontroleerde zender Russia Today. Eerder kreeg Mike Flynn een adviseur van Donald Trump kritiek dat hij deze bijeenkomst bijwoonde. Ook Putin was aanwezig op een diner waar Stein en Flynn waren. Andrew Weiss doet in enkele tweets verslag.

Het verwijt is dat Stein zich heeft laten inpakken door de Russische propaganda en dat dit wijst op een gebrek aan oordeelsvermogen en politieke onafhankelijkheid. Weiss wijst er in een tweet op dat Steins running mate Ajamu Baraka claimt dat Rusland onterecht werd beschuldigd van het neerschieten van de MH17. Stein scoort in de peilingen zo’n 4% steun. De video die opgevat kan worden als kruiperig lijkt Stein geen goed te doen.

Eerder werden Donald Trump (via de naaste medewerkers Paul Manafort, Mike Flynn en Carter Page) en Hillary Clinton (via de Clinton Foundation) met een Russische connectie in verband gebracht. Van de vier landelijke kandidaten lijkt libertariër Gary Johnson nu nog de enige kandidaat zonder connecties met het Kremlin of Russische oligarchen. Dat zegt alles over het opereren van de Amerikaanse politiek waar kandidaten met geld te koop zijn. Ook met buitenlands geld. Deze klaarblijkelijke manipulatie van presidentskandidaten kan leiden tot een fundamenteel debat om de macht van het grote geld in de Amerikaanse politiek terug te dringen. Een debat waar niet alleen progressieven op aandringen, maar ook een Republikeinse Senaatskandidaat in New Hampshire als Jim Rubens. Wellicht helpt de manipulatie van Trump, Clinton en Stein de bewustwording.

Foto: Tweet van Andrew Weiss met een foto van een diner in december 2015 in Moskou ter gelegenheid van een jubileum van Russia Today waar onder meer Mike Flynn, Jill Stein en Vladimir Putin aanwezig waren.

Petitie aan het IOC: Klokkenluidster Stepanova verdient geen straf, laat haar toe tot Spelen in Rio

Een petitie op Change.org roept IOC-voorzitter, de Duitser Thomas Bach op om de Russische atlete Julia Stepanova niet te straffen, maar deel te laten nemen aan de Olympische Spelen in Rio. In een onnavolgbaar besluit van het bestuur van de IOC werd klokkenluidster Stepanova uitgesloten omdat ze ooit  betrapt is op doping. Dit gaat niet om sport, dit gaat niet om de Russische Federatie en dit gaat niet om sportpolitiek en anti-dopingmaatregelen. Dit gaat om de geloofwaardigheid van klokkenluiders. Als ze vanwege het algemeen belang hun nek uitsteken, dan verdienen ze bescherming. Het voelt onrechtvaardig om ze te straffen.

Klokkenluiders zijn kwetsbaar zoals ook het geval Edward Snowden onderstreept naar wie de petitie verwijst. Door intrekking van zijn paspoort door de regering Obama strandde hij in in 2013 in Rusland toen hij de massale spionage door de NSA in de openbaarheid bracht. Dat werd hem niet in dank afgenomen door het Amerikaanse economische, politieke en militaire establishment. Bij Julia Stepanova is iets soortgelijks aan de hand. Deze keer is het de Russiche politiek van het Kremlin en de internationale sportwereld zoals die wordt vertegenwoordigd door Bach die menen een klokkenluider te moeten straffen in plaats van te belonen.

Foto: Petitie ‘Do not punish the whistleblower – Julia Stepanowa (Yuliya Stepanova) for Rio’ van Kaj Beuter.

Kritiek op Julian Assange. Hij zou marionet van het Kremlin zijn

In de marge van de Amerikaanse verkiezingsstrijd en de nationale conventies is op sociale media de strijd verhevigd. Het lijkt erop dat iedereen eenzijdig partij kiest. Heatstreet geeft in een artikel een overzicht. Het gaat om het vermeend antisemitisme van Julian Assange die vermoedelijk het account @wikileaks beheert. Er zijn antisemitische tweets verwijderd. Maar er is meer zoals bovenstaande tweet samenvat.

Opvallend is hoe eenzijdig @wikileaks is in de selectie van de onderwerpen. Nou moet iedere gebruiker van sociale media dat zelf weten. Maar al voor zijn verbroken samenwerking met The Guardian beweerde Assange over zichzelf in de eerste plaats journalist te zijn. Die pretentie maakt Assange op dit twitteraccount niet waar. Hij is net als Glenn Greenwald een activist die zich dwangmatig vastbijt in bepaalde onderwerpen en daarbij geen objectiviteit nastreeft. Uiteraard is dat toegestaan en kan dat journalistiek in bepaalde gevallen tot goede resultaten leiden, maar die selectie en beperkte focus kleurt wel de soort journalistiek die eruit volgt.

Assange wordt verweten in de zak van Putin te zitten en zich te laten gebruiken door het Kremlin. Zo maakt hij in 2012 voor de door het Kremlin gecontroleerde zender Russia Today de serie interviews ‘The Julian Assange Show’. Vanuit zijn situatie een verklaarbare reactie. Hij wordt stelselmatig door de Amerikaanse en Zweedse overheid tegengewerkt en bedreigd, terwijl zijn rechten worden geschonden. Dat doet iemand die in de isolatie van de Ecuadoriaanse ambassade in Londen verblijft radicaliseren. Assange wordt er door de jaren steeds minder geloofwaardig op als hij in allerlei interviews een steeds eenzijdiger blik op de realiteit geeft. Zo verklaarde hij in een interview voor Peston on Sunday Donald Trump te verkiezen boven Hillary Clinton.

Julian Assanges WikiLeaks kwam recent met lekken over de Democratische partij (DNC), Hillary Clinton en de Turkse president Recep Erdogan en de AK partij. Vermoed wordt dat ze door Russische hackers aan WikiLeaks zijn doorgespeeld die ze publiceert. Clinton en Erdogan zijn politieke doelen van het Kremlin. Want het steunt Trump en heeft een gecompliceerde relatie met Turkije sinds in november 2015 een Russische Sukhoi Su-24M door een Turkse F-16 werd neergehaald. Assange besteedde geen aandacht aan de Republikeinse conventie, aan Donald Trump of Vladimir Putin, maar beperkt zich tot de aanval op die politici die ook door het Kremlin worden aangevallen of te pleiten voor politiek die het Kremlin dient. Zoals een Brexit.

In alle reacties en tegenreacties moet zorgvuldig beoordeeld blijven worden. Een aanval op Assange kan gekleurd zijn en ingegeven door het pro-Hillary kamp dat evenmin objectief is en juiste feiten geeft. Zo verdient Edward Snowden het niet om op een hoop gegooid te worden met Assange. Snowden redeneert niet volgens de spreuk ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ maar probeert vanuit zijn eigen overtuiging te blijven redeneren. Het gaat hem om niet om machtsposities of personen, maar om vrijheid en burgerrechten. Laatst noemde hij de inperking van Russische digitale vrijheden een zwarte dag voor het land. Het vergt moed en intellectuele onafhankelijkheid om de hand te bijten die iemand voedt. Snowden die op weg naar Latijns-Amerika in juni 2013 tegen zijn wil in Moskou strandde omdat de regering Obama zijn paspoort introk bewijst het ongelijk van Assanges eenzijdige opstelling. Dat valt des te meer op omdat beiden op internet leven.

Foto 1: Tweet van George Knight, 25 juli 2016.

Foto 2: Tweet van MsJoanne en reactie, 24 juli 2016.

Obama moet Edward Snowden terug naar de VS halen

De Amerikaanse klokkenluider Edward Snowden reisde drie jaar geleden van Hong Kong naar Latijns-Amerika via Moskou. Daar werd zijn paspoort op 22 juni 2013 door de Amerikaanse regering ingetrokken. Tegen zijn zin gestrand in de Russische Federatie. Hij wil graag naar de VS terugkeren en wil zelfs een straf ondergaan, maar vindt het ministerie van Justitie niet bereid tot onderhandelingen over redelijke voorwaarden. Reden was dat Snowden geheime documenten over spionageactiviteiten van de NSA en GCHQ aan journalisten gegeven had. Onder wie onderzoeksjournalist en activist Glenn Greenwald die toen nog voor The Guardian werkte.

Edward Snowden zei te handelen vanuit het algemeen belang en de nationale veiligheid van de VS en haar bondgenoten niet te hebben geschaad. Bewijzen hiervan zijn de afgelopen drie jaar niet geleverd, maar de beschuldigingen hielden niet op. Zoals de invloedrijke publicist John Schindler die niet ophoudt te beweren dat ‘Snowden is overgelopen naar Moskou’ (defected to Moscow) zonder dat hij daarvoor enig bewijs heeft.

Het bracht me tot de volgende reactie bij een recent artikel: ‘This author is stubborn in the case of Edward Snowden. He knows he is wrong. A flaw in a spotless article. Snowden did not defect to the Russian Federation. His passport was revoked by the American government when travelling to Latin America. Snowden had no intention to stay in the Russian Federation. But due to the decision by president Obama he had to against his will. A rather bad decision which handed Snowden over to the Russians. But Snowden had no secret information with him because he had left it in Hong Kong and handed over to Glenn Greenwald, Laura Poitras and The Guardian. Maybe a correction is appropriate, John Schindler? Or is it asked too much?‘

Het is teveel gevraagd van Schindler en hardliners die het niet willen begrijpen en graag hun vooroordelen bevestigd zien. Het lot van dissidenten als Julian Assange of Edward Snowden is dat ze door hun eigen land in de steek worden gelaten en geïsoleerd zijn. Ook cultureel. Wat moeten ze doen om zich te handhaven? Het is inzichtelijk hoe verschillend ze ermee omgaan. Ze hebben verschillende uitgangspunten, want Assange heeft in WikiLeaks een organisatie die hij in de lucht wil houden. Dat kost geld en vraagt compromissen. Assange die in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen asiel heeft gekregen zoekt toenadering tot de vijanden van zijn vijanden waarmee hij samenwerkingsverbanden smeedt. Zo maakte Assange in 2012 voor de Russische propagandazender Russia Today een 12-delige serie over dissidenten. Of liever gezegd, anti-Westerse dissidenten. Assange verloor hiermee aan geloofwaardigheid en onafhankelijkheid en werd door onder meer Luke Harding gezien als bruikbare idioot van het Kremlin. Assange gunt Trump het voordeel van de twijfel.

Snowden houdt meer afstand. Hij blijft naar alle kanten kritisch en dat tekent zijn rechtvaardigheidsgevoel. Hij zou een rechtlijnige Nederlandse calvinist kunnen zijn. Hij is onafhankelijk en niet bang te hand te bijten die hem voedt. Zoals hij in bovengenoemde tweet president Putin bekritiseert die opnieuw de mensenrechten inperkt en daarmee zijn land steeds meer de kant van de dictatuur opvoert. The Washinton Post citeert in een bericht Snowdens reactie of hij repercussies vreest: ‘People ask if I fear retaliation for my criticism. I do. But it did not stop me from criticizing the @WhiteHouse, and will not stop me here’ zo schreef hij gisteren.

Snowden is de lakmoesproef van Putin, maar ook van het Westen. Hij heeft zich gepositioneerd als moreel kompas dat zich door niemand laat omkopen of beïnvloeden, maar zijn oordeel over de zaak geef. In zijn geval de opbouw van de controlestaat in zowel de VS als de Russische Federatie. Ondanks de druk van neo-conservatieve politici en media zou de in januari 2017 aftredende president Barack Obama de intellectuele onafhankelijkheid moeten nemen om Snowden een goede pleidooi overeenkomst te bieden met een lichte straf. Iemand als Snowden is te waardevol om geen rol te spelen in de VS. Als moreel geweten voor allen.

Foto: Tweet van Edward Snowden, 7 juli 2016.

Trump wil geen nieuwe moslims. Herhaalt de geschiedenis zich?

Donald Trump wordt door zijn uitspraken steeds meer in verband gebracht met het fascisme van de jaren ’20, ’30 en ’40 van de 20ste eeuw in Italië. Wegens verwarring van historische begrippen bedoelen velen met ‘fascisme’ het Duitse nationaal-socialisme van de NSDAP. Feitelijk een hardere variant van het fascisme. Het is één ding dat iemand zoiets zegt, het is een ander ding dat velen hem daarin steunen. Cenk Uygur van The Young Turks verwijst naar de internering van Amerikaanse staatsburgers van Duitse, Italiaanse en Japanse herkomst tijden de Tweede Wereldoorlog. Een beschamende episode in de Amerikaanse geschiedenis die Trump met zijn uitspraken over moslims opnieuw in herinnering brengt. En zelfs wil laten herleven.

In 2013 citeerde ik in een commentaar over de internering van Japans-Amerikanen -met een bijrol voor de huidige minister Lodewijk Asscher- opperrechter Hugo Black aan wie de volgende uitspraak toegeschreven wordt: ‘the need to protect against espionage outweighed individual rights‘. Dus de noodzaak om tegen spionage te beschermen weegt zwaarder dan individuele rechten. De hedendaagse variant van deze uitspraak luidt: ‘the need to protect against terrorism outweighs individual rights’. Ook politieke modes veranderen.

Spionage dat afgelopen jaren door de regering-Obama tegen de klokkenluiders Chelsea Manning, Edward Snowden en Julian Assange in stelling werd gebracht wordt nu rechts ingehaald door Trump. Een interessante ontwikkeling die de belangstelling voor het ‘Diepe Amerika’ in het centrum van de publieke opinie zet. Is het een reden voor Obama om voor het aflopen van zijn tweede termijn met de oneigenlijke verwijzing naar spionage de vervolging van klokkenluiders te staken? Als dat zo is, dan heeft Trump toch nog zin gehad.