Komt onderste steen boven bij getuigenverhoor over Demmink?

Demmink, opnieuw Demmink. Deze kwestie van deze voormalige hoogste ambtenaar van Justitie gaat maar niet over. De kans dat er nu eindelijk duidelijkheid komt is vandaag echter toegenomen. De Rechtbank Utrecht heeft besloten om een getuigenverhoor toe te staan waar de Stichting De Roestige Spijker om had gevraagd. In een toelichting zegt advocaat Matthijs Kaaks van De Roestige Spijker de uitspraak van de Utrechtse Rechtbank bemoedigend te vinden: ‘Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie en zijn voorgangers Hirsch Ballin en Donner hebben zich altijd fel verzet tegen waarheidsvinding in deze zaak. Deze ernstige misstand kan nu mede dankzij de uitspraak van de Utrechtse rechter alsnog publiekelijk aan de orde worden gesteld. De getuigenverhoren kunnen ertoe leiden dat in deze affaire de onderste steen boven komt.’

Velen hebben zich er de afgelopen jaren over verbaasd dat ondanks geruchten, aantijgingen, documenten en getuigenverklaringen nooit een diepgaand onderzoek naar Joris Demmink is ingesteld. Hij wordt niet alleen in verband gebracht met seksueel misbruik van minderjarigen -onder ander in Turkije-, maar ook met obstructie van de rechtsgang en chantage van hooggeplaatsten. De relatief nieuwe De Roestige Spijker ziet het als haar taak om op te komen voor de persvrijheid. Want het meent dat intimidatie van journalisten in Nederland wel degelijk voorkomt. Het is ‘opgericht om die vorm van intimidatie tegen te gaan en wil zich beijveren voor onderzoek naar en berichtgeving over onderwerpen waarover niet geschreven mag worden.’ Juist door het uitblijven van een feitenonderzoek dat meer was dan oriënterend is de kwestie Demmink van seksueel misbruik uitgebreid naar obstructie van de rechtsgang en de inperking van de (onderzoeks)journalistiek.

Er zitten zoveel merkwaardige kantjes aan de kwestie Demmink dat het gewenst is dat deze zaak voor eens en altijd tot op de bodem uitgezocht wordt. Dat geldt zowel voor het geval Demmink schuldig als onschuldig is. Zo betaalt de staat de juridische kosten van Demmink, terwijl het die verplichting helemaal niet heeft. Dat komt nooit voor. Feitelijk werd het verzoek bij de Rechtbank Utrecht verbonden met de verspreiding van de documentaire ‘Dutch Injustice: when child traffickers run a nation’ door De Roestige Spijker. Deze film gaat in op het misbruik door Demmink. De Stichting wil hiervoor geen proces aan de broek krijgen, want Demmink vond verspreiding onrechtmatig. Door getuigen te horen die bevestigen wat in deze documentaire gezegd wordt wil het Demmink juridisch de pas afsnijden. Wanneer getuigen gehoord gaan worden is nog onduidelijk.

Foto: Joris Demmink, 28 augustus 1989. Credits: ANP/ Paul Stolk.

Een man en een vrouw: Nathan en Nancy

Nathan heeft zelfmoord gepleegd omdat-ie zich niet thuis voelde in een vrouwenlichaam. Nathan heette 42 jaar lang Nancy. Zelfs drie geslachtsoperaties hielpen niet. Nathan zag geen andere uitweg meer dan euthanasie. Als jongen geboren in een meisjeslichaam en als man gestorven in een lijf dat-ie niet wilde. Of dat niet kon worden hoe hij het wenste. Hln.be bericht.

Een bericht om ontzettend triest van te worden. Waarom kon Nancy niet slagen als Nancy? En waarom kon Nathan niet slagen als Nathan? Zo vaak gaat alles van een leien dakje. Maar soms zijn de rampen niet te overzien. En is het vanzelfsprekende niet vanzelfsprekend. Zoals het feit dat een vrouw of een man zich lekker voelen in hun lijf. Er zelfs volop plezier aan ontlenen.

Waarom de keuze voor dit onderwerp? Vaak komen hier onderwerpen aan de orde die tamelijk abstract zijn. Over privacy, spionage, politiek, cultuurpolitiek, religie of andere moeilijke dingen. Het zal wel, denken sommigen wellicht. Het is allemaal zo uitermate ernstig, maar raakt niemand direct. Het leven gaat verder. Elk kruispunt biedt weer nieuwe wegen. Bij dit onderwerp niet. Daar biedt de dood de oplossing. En da’s onherroepelijk.

Wat voor onderzoek komt er naar Demmink: toe- of ontdekken?

De affaire-Demmink gaat maar niet liggen. Een kwestie van vertraging, misleiding en ontkenning. Centraal staat Joris Demmink de tot 1 november 2012 hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie. Hij wordt al jarenlang in verband gebracht met het seksueel misbruik van minderjarigen. Maar ook met machtsmisbruik, obstructie van de rechtsgang, intimidatie van de media en chantage van hooggeplaatsen. Omdat er nooit een diepgaand onderzoek is verricht naar de beschuldigingen bestaat er al jaren een patstelling. Met als gevolg onzekerheid over wat Demmink precies aangewreven kan worden. Dit is een ongewenste situatie die de opeenvolgende ministers van Justitie door een aanwijzing om deze zaak te onderzoeken hadden kunnen voorkomen. Ze deden dat niet en hebben de schijn gewekt Demmink in bescherming te hebben genomen.

Vandaag meldt het AD dat het OM een onderzoek is gestart naar Demmink. Vraag is of het deze keer eindelijk om een diepgaand onderzoek gaat dat probeert alle feiten boven water te krijgen. Aanleiding is een brief van het Turkse OM waarin staat dat ‘Demmink op 20 juli 1996 Turkije is ingereisd’. Een onbetekend feit ware het niet dat Demmink en z’n advocaat altijd hebben ontkend dat Demmink in de jaren ’90  in Turkije was. Waar-ie minderjarigen misbruikt zou hebben. De Rijksrecherche heeft afgelopen jaar een oriënterend feitenonderzoek naar de reisbewegingen van Demmink in Turkije gehouden. Dat kwalificeerde minister Opstelten als gedegen onderzoek. Hiermee introduceerde hij een onderzoekscategorie tussen oriënterend en diepgaand. Wat gedegen betekent is onduidelijk. Hoe dan ook is er nooit een diepgaand onderzoek verricht.

Gezien de voorgeschiedenis is het de vraag of er vertrouwen valt te ontlenen aan de nieuwste ontwikkelingen. Is de tijd rijp voor een onderzoek dat ontdekt, en niet toedekt? Henk Rijkers van het KN weet het deze keer zeker. Hij noemt de instelling van een onderzoek door het OM een doorbraak in de affaire-Demmink. Maar dat valt nog maar te bezien. Vraag is of het gezien de betrokkenheid van allerlei ministers, hooggeplaatsten en politieke partijen al tijd is voor een niet-gestuurd, onafhankelijk onderzoek. Dus zolang betrokkenen als Ivo Opstelten en Piet Hein Donner nog hoge posities in het openbaar bestuur bezetten. Mogelijk moeten we nog enige jaren wachten op de echte waarheid over Demmink. Hoewel sommigen het antwoord al weten.

Foto: Joris Demmink. Credits: NRC/Maarten Hartman.

Zie hier voor alle stukken van dit blog over Joris Demmink.

Vreemdgaan is volgens SGP bedrog. Het keurt reclame ervoor af

De SGP heeft het niet op de commerciële ‘dating site‘ Second Love dat het ‘overspel site’ noemt. Lidmaatschap voor twee maanden kost € 69,95. ‘Mannen en vrouwen, die willen vreemdgaan of een spannende affaire of avontuur zoeken‘ kunnen elkaar hier vinden, aldus Second Love. SGP wijdt er een afkeurende tekst aan en brengt een verschijnsel terug tot de kop: ‘Vreemdgaan dupeert kinderen‘. Het stelt: ‘Vreemdgaan is bedrog en berokkent ook schade aan kinderen.‘ De partij vindt het bizar dat reclame voor dit soort sites toegestaan wordt. SGP meent dat politiek Den Haag de andere kant opkijkt. Da’s onjuist, Den Haag denkt er anders over.

De SGP citeert een onderzoek van TNS NIPO waartoe het opdracht heeft gegeven. Zeventig procent van de bevolking zou sites als Second Love afkeuren, aldus de SGP. Omdat het de bron niet geeft evenmin als de media die aandacht besteden aan de grieven van de SGP valt niet te controleren of de interpretatie van de onderzoekscijfers door de SGP klopt. Daarom kan de partij in alle gelijkhebberigheid stellen dat ‘Een meerderheid van de Nederlanders ook niet onwelwillend staat (positief of neutraal) tegen het aanpakken  van reclames voor vreemdgaan’. Maar de formulering ‘neutraal niet onwelwillend staan’ tegenover het aanpakken van dit soort reclames geeft al aan hoe de SGP de onderzoekscijfers van TNS NIPO naar zichzelf toerekent.

Op die voorstelling van zaken en claim op de beeldvorming en dat moralisme en gebrek aan openheid over de bron bouwt fractievoorzitter Kees van der Staaij zijn ongenoegen verder uit: ‘Ik ben dus niet de enige die zich ergert als er reclame voor overspel wordt gemaakt op radio of in de krant.‘ Nee, dus? Ook als 70% van de Nederlanders werkelijk dit soort dating sites zou afkeuren hoeven ze nog niet verboden te worden. Zo werkt democratie. Als 70% van de Nederlanders de SGP afkeurt is er nog geen rechtsgrond om de partij te verbieden. Zo is het ook met Second Love. Wat de SGP ook zegt en hoe het met onderzoek en zedelijkheid goochelt.

Foto: Vragen van Hamid el Kanbouhi op tentoonstelling ‘La Vache Qui Rit‘ in de Hallen, Haarlem, 2012.

Burgerschap betekent ook opkomen voor pedofilie

Gisteren plaatste ik een posting van twee jaar geleden tijdelijk voorop: Politie kijkt de kat uit de boom. Met de strekking dat groeperingen van omvang voor zichzelf op kunnen komen. Voor zwakkeren en kwetsbaren ligt dat moeilijker. Op zichzelf aangewezen hebben ze steun en bescherming nodig. Dat betreft hoogbejaarden, geestelijk gehandicapten, kinderen, chronisch zieken, minderheden en andersdenkenden. Het principe van rechtsgelijkheid garandeert iedereen grondrechten. Dat staat los van enige persoonlijke voorkeur. De iman die scheldt op homo’s, het bedrijf dat dierproeven houdt, de pedofiel, de abortus-activiste, de nertsenfokker of de homo-activist. Allen hebben ze er recht op om te leven als ieder ander. De overheid kan hierover geen mening hebben, maar dient de rechten te waarborgen die voor iedereen gelden. Niets meer en niets minder.

Naar aanleiding van bovengenoemde posting reageerde Marthijn Uittenbogaard, voorzitter van de Vereniging Martijn. Deze organisatie ligt de laatste jaren publicitair en juridisch onder vuur ligt omdat het een positief standpunt ten aanzien van pedofilie zou innemen. Wat echter de doorslag geeft in de rechtsstaat zijn niet de emoties of de voor- en afkeuren van burgers, maar is het recht. De ontbinding van vereniging Martijn is in april 2013 in hoger beroep teruggedraaid. Het hof zag er geen aanleiding in omdat ‘ontwrichting van de samenleving‘ niet aan de orde is. Vereniging Martijn mag dus bestaan zoals elke vereniging, de bestuursleden mogen in de openbaarheid functioneren en ze hebben recht op bescherming zonder voorwaarden vooraf. Uittenbogaard heeft trouwens geen strafblad en heeft nooit sexueel contact gehad met minderjarigen. Dus?

Marthijn Uittenbogaard schetste me in aanvullende informatie dat de veiligheid van hem en z’n partner in zijn woonplaats Hengelo niet optimaal beschermd wordt. Incidenten met bakstenen door de ruiten, eieren tegen de ramen, scheldpartijen en fysieke bedreigingen komen herhaaldelijk voor. Essentieel daarbij is dat de politie, het openbaar bestuur en de bedreigden proberen op een lijn te komen en goed samenwerken. Dat ontbreekt. Incidenten zijn niet uit te sluiten, maar kunnen wel opgevangen worden. De burgemeester heeft als eindverantwoordelijke voor de veiligheid hierbij een leidende rol die hij serieus moet nemen. De ridder in de Orde van het Heilig Graf Sander Schelberg dient het initiatief te nemen voor de beveiliging en bescherming van de woning, voorzorgsmaatregelen, advies over het gedrag van de bedreigden en politionele bijstand.

Een motief van dit blog zijn de burgerrechten. Als daarop een uitzondering wordt gemaakt verliest het z’n waarde. Zoals de vrijheid van meningsuiting geen waarde heeft als men die alleen gunt aan medestanders. Burgerschap betekent dat een burger opkomt voor de rechten van degenen waarmee men het per definitie niet eens is. Hoe moeilijk dat ook is en hoeveel zelfoverwinning het innemen van een standpunt kost dat de ander iets gunt. In de pluriforme, open samenleving moet iedereen die binnen de wet opereert zich veilig kunnen wanen en bij bedreigingen blindelings kunnen vertrouwen op steun en bescherming van de overheid.

Marthijn Uittenbogaard is er niet het enige voorbeeld van dat de relatie tussen openbaar bestuur en burger niet vanzelf tot stand komt. Door alle betrokkenen moet oplossingsgericht gewerkt worden als er een probleem geconstateerd wordt. Het openbaar bestuur moet bezuinigen en heeft geen makkelijke opdracht. Hoe lastig de afweging van ongelijksoortige taken op diverse beleidsterreinen is kan iedereen beseffen. Maar de overheid moet er zonder onderscheid des persoons voor alle burgers zijn. Niet alles is trouwens een kwestie van geld of hoeft veel te kosten. Burgemeester Schelberg en een vaste contactpersoon bij de politie kunnen vanuit hun opdracht en plicht Uittenbogaard en z’n partner veiligheid en bescherming geven. En aan de inwoners van de gemeente  via voorlichting duidelijk maken wat het principe van de rechtsstaat inhoudt.

Foto: I Was Borm, But– van Yasujiro Ozu,. Japan, 1932.

Regering-Rutte steeds verder onder druk vanwege zaak Demmink

Er zijn drie ontwikkelingen in de zaak Demmink. 1) Op de video getuigt op een hearing over mensenhandel in het Amerikaanse congress de Republikeinse afgevaardigde uit New Jersey en voorzitter van het Subcomittee waaronder de mensenrechten vallen Chris Smith van de obstructie door de regering-Rutte. Het weigert een diepgaand onderzoek naar de voormalige secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink in te stellen. Smith dreigt niet alleen met een resolutie om het Internationaal Gerechtshof uit Den Haag weg te halen, Nederland dreigt ook te duikelen op de lijst die aangeeft of landen een goed mensenrechtenbeleid hebben, de Tier Ranking. Minister Ivo Opstelten geeft telkens ontwijkende antwoorden op kamervragen van onder andere CDA-er Pieter Omtzigt en hij houdt zich doof voor kritiek op zijn lakse aanpak. De druk die via parlementen en media in het buitenland wordt opgebouwd beschadigt het beeld van Nederland als volwassen en open land.

2) Deze week vertrekt een delegatie van 11 personen naar de VS onder leiding Herman Bolhaar, voorzitter van het college van procureurs-generaal. Ook voorzitter van de taskforce mensenhandel. Volgens hem krijgt het steeds meer grip op de mensenhandel. Ongetwijfeld zal de delegatie door de Amerikanen aangesproken worden op de lakse houding van de Nederlandse regering. Rudie van Meurs constateert in een stuk voor de Bakker Schut Stichting dat de reden voor het sturen van de delegatie is dat onze zakelijke belangen in het geding zijn: ‘Want nu zijn niet alleen maar de kinderen in het geding, onze belangen staan op het spel.’

3) Robert Rubinstein van Stichting De Roestige Spijker voert de interne druk op minister Opstelten op door aanvullende vragen op zijn WOB-verzoek te stellen over de overheidssteun aan Joris Demmink in de juridische procedure tegen het AD. Hij vraagt om ‘afschriften van alle schriftelijke besluiten, stukken, correspondentie en documenten, als ook een kopie van geluidsopnames‘ die betrekking hebben op deze zaak.

Vraag is hoelang de regering-Rutte nog weerstand kan bieden aan deze externe en interne druk. Wanneer neemt de PvdA afstand? Hoe langer weerstand wordt geboden, hoe raadselachtiger de zaak Demmink wordt. Door het ontkennen van Opstelten dat er iets aan de hand is en het uitblijven van een diepgaand onderzoek naar Demmink wordt de reputatie van Nederland steeds verder beschadigd. En dat van een regering die mensenrechtenbeleid heeft ingewisseld voor handelsbelangen. Als de positie van de minister van Justitie blijkbaar belangrijk genoeg is om die druk te weerstaan dan kunnen daarvoor verschillende redenen zijn. Of minister Opstelten stelt zich eigenwijs en met misplaatste trots op, of de regering heeft de reputatieschade onderschat of het bevestigt de complottheorie dat de zaak Demmink vertakkingen heeft naar hooggeplaatste personen die koste wat kost beschermd moeten worden. Dat mag dan de reputatie van Nederland schaden.

Overheidssteun van Justitie neemt Demmink in bescherming

Update 7 juli: Stichting De Roestige Spijker eist in kort geding openheid van zaken door het ministerie van Veiligheid en Justitie omdat het ‘weigert stukken te openbaren waarin is besloten de advocatenkosten van haar voormalig secretaris-generaal Joris Demmink te betalen’. Het gaat om al zo’n 37.5000 euro aan juridische kosten dat het rijk in deze zaak heeft gestoken. Opmerkelijk is de berichtgeving over deze zaak in de NRC. Het is uitzonderlijk dat de gevestigde media aandacht aan de kwestie Demmink besteden. 

Stichting De Roestige Spijker die zich beijvert voor onderzoeksjournalistiek en persvrijheid diende een WOB-verzoek in om informatie te verkrijgen naar aanleiding van publicaties in het AD van 6 oktober 2012 over oud secretaris-generaal van het ministerie van Veiligheid en Justitie mr. Joris Demmink. De vraag stond centraal welke financiële en/of juridische ondersteuning Demmink vanuit de overheid krijgt. Directeur-generaal Rechtspleging en Rechtshandhaving G.N. Roes antwoordt namens de overheid. Het ministerie van Veiligheid en Justitie heeft tot op dit moment 37.644,05 euro betaald aan advocaatkosten voor de sinds 1 november 2012 met pensioen gegane ambtenaar Demmink. Wat rechtvaardigt overheidssteun die alle kosten vergoedt?

De Bakker Schut Stichting van advocate Adèle van der Plas merkt op dat Roes zich in zijn antwoord beroept op artikel 69, lid 1 van het Algemeen Rijksambtenarenreglement: ‘Onze Minister kan naar billijkheid de ambtenaar schadeloos stellen, kosten vergoeden of overigens een geldelijke tegemoetkoming verlenen.’ DG Roes meent dat de toepassing ervan aangewezen is ‘omdat moet worden aangenomen dat mr. Demmink voorwerp van de publicaties werd in verband met zijn functie bij het ministerie van Veiligheid en Justitie.’

Roes zegt met andere woorden dat de reden dat de AD publiceerde over Demmink en hem ervan beschuldigde begin jaren ’80 contact te hebben gehad met de jongenspooier Dick Willard en ontucht te hebben gepleegd met minderjarigen direct verband houdt met zijn ambtelijke functie. Het beroep van Roes op billijkheid om de advocaatkosten van Demmink door de overheid te laten betalen kan als volgt uitgelegd worden. Weliswaar ligt de grond van de beschuldiging van het AD volledig in het persoonlijk leven van Demmink en heeft het niks met zijn functie te maken, maar is-ie voorwerp van publicatie -dus kwetsbaar- geworden vanwege die functie.

Deze uitleg van Roes klinkt verre van logisch. In wat de affaire Demmink is gaan heten stond in de publiciteit altijd het persoonlijk leven van Demmink centraal. Dat werd slechts in verband met zijn functie gebracht waar het ging om de vermeende obstructie van de rechtsgang. Maar dat staat los van de aantijgingen over pedofilie en sex met minderjarigen. Zoals De Roestige Spijker opmerkt is het niet aantoonbaar dat het AD de belastende feiten niet zou hebben gepubliceerd als Demmink geen topman van Justitie was geweest. Alsof Nederlandse media een heksenjacht op overheidsdienaren zouden houden. DG Roes beroept zich op de omgekeerde bewijslast dat Demmink slachtoffer is van de media en niet van zijn eigen persoonlijk handelen.

Foto: Vrouwe Justitia zonder blinddoek in de Schepenzaal in het Stedelijk Museum Kampen, Kampen. Met de tekst ‘Justitiae gladio Martis violetia cessit‘ ofwel ‘Voor het zwaard der gerechtigheid wijkt het oorlogsgeweld’. 

Egypte: een vergelijking tussen Moslimbroeders en Nazi’s

Historicus Khaled Fahmy maakte afgelopen zaterdag in het artikel ‘Weimar Republic or 18 Brumaire?‘ voor het Egyptische Al Ahram English de vergelijking tussen Nazi’s en de Egyptische Moslimbroederschap (MB). Een vergelijking als echo van de opmerkingen waarvoor Geert Wilders een proces aan z’n broek kreeg. Dat-ie won. Wilders trok het breder en vergeleek ‘Mein Kampf‘ en de koran. Fahmy ziet de Egyptische blogger Wael Abbas en Westerse journalisten en analisten sinds afgelopen zomer de vergelijking tussen MB en Nazi’s maken.

Reden is dat critici twijfelen aan het geloof van de MB in het democratisch proces. Evenals de Nazi’s zou de MB nu alleen de democratie omarmen om aan de macht te komen. Eenmaal daar gearriveerd zou het de democratie vervolgens buiten werking stellen. Fahmi vindt de vergelijking zinvol, maar ziet verschillen. De MB heeft een langere voorgeschiedenis, geen charismatische leider en is in het politieke spectrum zelf niet de meest radicale partij. Het grootste verschil is echter -nu aan de macht- dat de MB verkiezingen niet afschaft.

Maar de MB beperkt het democratisch proces door uitsluiting van kiezers. Zij mogen volstaan met het kiezen van vertegenwoordigers. Daarmee zijn ze uitgeschakeld in het politieke proces. Op het wetgevende proces hebben ze geen invloed. Niet het volk spreekt, maar de vertegenwoordigers. Da’s geen echte democratie en wordt ‘ballotocratie‘ genoemd. De term ‘ballotocracy‘ muntte Richard Haass. Nederland is door het ontbreken van vormen van directe democratie en de afstand tussen politiek en burger er een modelvoorbeeld van.

Overeenkomst is dat Nazi’s en MB een houding delen van bewapend en georganiseerd geweld. Via de straat proberen ze hun opposanten te terroriseren. Maar de Nazi’s hadden zich beter voorbereid door eerst de macht over de politie te veroveren voordat ze de politieke macht grepen. Na de verkiezingen in 1933 breidden ze snel hun invloed over het leger uit. De MB is echter niet in staat om de macht over politie en leger te grijpen. Zoals ze dat volgens Fahmi evenmin over de media en de rechterlijke macht weten te doen.

Khaled Fahmy denkt als een historicus langs lijnen van ‘grote’ gebeurtenissen die direct samenhangen met politiek en economie. Om onverklaarbare redenen noemt-ie echter niet het meest in het oog springende verschil. Namelijk het omarmen van de eigen tijd. Waar de Nazi’s naar de toekomst keken, kijkt de MB naar het verleden. Tekenend is hoe verschillend beide bewegingen over de positie van de vrouw denken. Op het Engelstalige Ikhwanweb.com wijst de MB een ontwerpresolutie van de VN over de vrouwenrechten af. Elke economische, juridische of culturele vorm van gelijkheid tussen man en vrouw wijst het af. Conclusie is dat de MB voor de eigen bevolking nog restrictiever is dan de Nazi’s al waren. Zodat interne verschillen aangescherpt worden. De geruststelling is dat de MB de greep naar de macht veel slechter heeft voorbereid dan de Nazi’s.

Foto: ‘Egyptian women wave a flag showing pharaoh Queen Hatshepsut and anti-Muslim Brotherhood banners during a demonstration in Cairo, Egypt, Friday, March 8, 2013, marking International Women’s Day. Arabic reads, “women with revolution,” “women are owner of a message.” (AP Photo/Amr Nabil)’ In The Daily Star, Libanon.

Van der Plas stuurt Helsinki Comité open brief over Demmink

Er komt geen eind aan de zaak Demmink. Deze tot voor kort hoogste ambtenaar van Justitie die in verband wordt gebracht met pedofilie en obstructie van de rechtsgang. Maar het kan altijd absurder. Vele landen zoals Nederland hebben een ngo Helsinki Comité voor Mensenrechten dat weer is aangesloten bij de Internationale Helsinki Federatie van Mensenrechten in Wenen. Op 4 oktober 2012 hield de U.S. Helsinki Commission een briefing over ‘Child Sex Trafficking’. Onderwerp van gesprek: Joris Demmink. Wat blijkt? Op 24 oktober 2012 is Demmink benoemd als lid van het Nederlandse Helsinki Comité. Op z’n minst een opmerkelijk benoeming voor iemand die publicitair onder vuur ligt vanwege schending van de mensenrechten. Hiermee lijkt het establishment met een stiff upper lip te zeggen dat het leven doorgaat en het zich nergens iets van aantrekt. Ook als de bommen vallen. Advocaat en mensenrechtenactivist Adèle van der Plas reageert in een open brief:

Aan de heren I.M. de Jong en H. Hummel

Voorzitter en Directeur van het Nederlands Helsinki Comité

(..) Amsterdam, 11 februari 2013

Ref. : Netherlands Helsinki Committee

Benoeming Joris Demmink

Mijne heren,

Ik schrijf u in de hoedanigheid van advocaat van vier slachtoffers van ernstige mensenrechtenschendingen in Nederland danwel  Turkije, gepleegd door een hoge Nederlandse justitieambtenaar.

Op 4 oktober jl. is door drie Nederlanders waaronder ikzelf, tegenover uw zusterorganisatie de U.S. Helsinki Commission  in Washington  kond gedaan van deze schendingen en de gebleken onmogelijkheid daartegen in Nederland adequaat te kunnen optreden. Centraal in de aanklacht staat de rol van de toenmalig secretaris-generaal van justitie Joris Demmink.  Voor een verslag van de hoorzitting van die datum verwijs ik u naar de website van de U.S. Helsinki Commission:  Zie hier en hier.

De slachtoffers van Demmink en van de anderen die al of niet in zijn opdracht hebben gehandeld, zijn twee Turkse jongemannen, die verklaren op 11 respectievelijk 14 jarige leeftijd door Demmink seksueel te zijn misbruikt en verkracht. Op 24 oktober 2012 zijn door beide jongemannen klaagschriften ex artikel 12 Wetboek van Strafvordering  ingediend bij het Gerechtshof te Den Haag wegens de weigering van het Openbaar Ministerie de kwestie daadwerkelijk te onderzoeken.  De betreffende klaagschriften kunt u downloaden via de website van de Bakker Schut Stichting.   Mocht u behoefte hebben aan inzage in de documenten die als bijlage zijn gevoegd bij de klaagschriften, ben ik bereid u deze ter hand te stellen.

Na indiening van deze klaagschriften en de internationale publiciteit die daarmee gepaard ging, zijn de jongemannen en de Turkse journalist Kazmali die over hun ervaringen had gepubliceerd ernstig bedreigd en fysiek mishandeld. De NVJ heeft hiertegen nog recentelijk geprotesteerd. Voor verdere informatie hierover verwijs ik u wederom naar de website van de Bakker Schut Stichting: http://www.bs-foundation.nl/turkse-slachtoffers-bedreigd-na-verzoek-demmink-te-vervolgen en http://www.bs-foundation.nl/nvj-in-actie-turkse-journalist-kazmali-bedreigd/.

Een derde slachtoffer van Demmink is de Nederlander B. die op 4 oktober 2012 aan uw zusterorganisatie in Washington over zijn ervaringen als jongensprostituee in een Amsterdams bordeel heeft verteld. Ik verwijs u naar het verslag van deze briefing op 4 oktober jl. op de website van de U.S. Helsinki Commission. Het verhaal van B. is ook opgetekend in de documentaire ‘Dutch Injustice, When Child Traffickers Rule a Nation:http://www.arrestdemmink.com/ 

Een vierde slachtoffer van Joris Demmink is de Koerdische activist en zakenman Huseyin Baybasin, die op 31 augustus 2011 officieel aangifte heeft gedaan tegen Joris Demmink wegens onrechtmatige bemoeienis met een vals opgezette strafzaak tegen hem. Ook deze aangifte kunt udownloaden via de website van de Bakker Schut Stichting.  Nu ook deze aangifte zonder enig onderzoek door het openbaar ministerie van tafel is geschoven, zal ook namens Baybasin een artikel 12 Sv. procedure tegen Demmink worden geïnitieerd, tegelijkertijd met een onrechtmatige daad actie wegens de schade die de onrechtmatige bemoeienis van Demmink met de strafzaak en detentiesituatie van Baybasin heeft veroorzaakt. In de door Baybasin aangespannen procedure tot revisie van zijn veroordeling wordt momenteel onderzoek verricht door de advocaat-generaal bij de Hoge Raad naar de ernstige misstanden en corruptie die tot de (fake)veroordeling van Baybasin hebben geleid. Voor het betreffende verzoek tot herziening van 18 april 2011 kunt u kennis nemen via wederom de website van de Bakker Schut Stichting.  Mocht uw comité geïnteresseerd zijn in één van de bij dat verzoek geproduceerde bijlagen dan ben ik bereid u ook daarin inzage te geven.

Mijn vraag aan uw comité is wat uw beweegredenen zijn geweest om de heer Demmink op 24 oktober 2012 als lid van uw comité te benoemen, terwijl op dat moment al deze feiten en nog vele andere over Joris Demmink genoegzaam publiek bekend waren gemaakt.  Met de benoeming van deze door meerdere slachtoffers van corruptie, wederrechtelijke vrijheidsberoving en verkrachting van minderjarigen beschuldigde ex-overheidsambtenaar, geeft u in feite een signaal af, lak te hebben aan de idealen waarvoor u zegt te staan. Het kan toch niet zo zijn dat uw drijfveer in deze puur en alleen is geweest dat uw comité wordt gesponsord door het Ministerie van Buitenlandse Zaken en  het Ministerie van Justitie en naar ik heb begrepen de afdeling Dienst Justitiële Inrichtingen van dit ministerie? In dat geval draagt uw comité ten onrechte (nog) de naam Helsinki Comité en ‘non-governmental organization’. Voor het dragen van deze naam is toch een minimale onafhankelijkheid van de Staat vereist alsmede een minimale respectering van de idealen –bescherming van mensenrechten waaronder die van kinderen – waarvoor men zich zegt in te zetten.

Deze brief  zal worden gepubliceerd op de website van de Bakker Schut Stichting, een stichting die haar research overigens verricht zonder enige subsidie van buitenaf.

Gaarne van u vernemend,

Hoogachtend, A.G. van der Plas

Foto: Greensboro mensenrechten demonstratie, 1960. ‘In early February 1960, people demonstrate to oppose racial segregation outside the Kress department store in Greensboro, NC. Some hold signs reading “WANTED: EQUAL RIGHTS” and “ELIMINATE THE DOUBLE STANDARD.” The protest began as a sit-in at the nearby Woolworth lunch counter, when four African-American students from A&T College sat in seats designated for whites.‘

Globaal protest tegen sexisme tegen Egyptische vrouwen

In Egypte staan vrouwenrechten onder druk. Door doelgerichte acties die de opzet hebben om vrouwen te ontmoedigen te protesteren tegen de islamisten van president Morsi is het Tahrir-plein een extra gevaarlijke plek. Vrouwen worden betast, uitgekleed of verkracht door hitsige groepen mannen. Deels ingegeven door hun verstoorde relatie met vrouwen, deels door een conservatieve politieke agenda. Zo wordt de positie van de vrouw de lakmoesproef van het gehalte van de Egyptische democratie. Af te meten aan de vrouwen gaat het niet de goede, maar de verkeerde kant op. Het ontbreekt de islamisten aan democratisch besef en enige urgentie van pluriformiteit. Hun onverzoenlijke houding tegenover minderheden, gevoegd bij een slechte economische politiek die besluiten op de lange baan schuift doet de volkssteun in snel tempo afnemen.

Egyptische vrouwen nemen het initiatief en laten zich niet afschrikken. Maar ze kunnen steun, solidariteit en bewondering gebruiken. Op 12 februari is er een wereldwijd protest tegen wat de initiatiefnemers sexueel terrorisme tegen de demonstrerende vrouwen noemen. Alia al Mahdi ging met vrouwencollectief FEMEN vooraf aan dit protest, toen ze in december 2012 voor de Egyptische ambassade in Stockholm uit de kleren ging. Het protest tegen het kapen van de revolutie door president Morsi en de Moslimbroederschap is nu breder. Ook in Den Haag is een demonstratie. Plek is de Egyptische ambassade, Badhuisweg 92. Tijd: 18.00 uur. Eva Ruijters is de Facebook-pagina ‘Manifestatie voor de bescherming van vrouwelijke demonstranten in Egypte‘ gestart:

Foto 1: Schermafbeelding affiche protestactie HarassMapEgypt tegen bejegening Egyptische vrouwen.

Foto 2: Schermafbeelding Nederlandse Facebook-pagina Manifestatie voor de bescherming van vrouwelijke demonstranten in Egypte.