Antisemitisme in Apeldoorn: politie weigert aangifte slachtoffer

Een joods Marokkaans-Nederlandse vrouw uit Apeldoorn voelt zich overvallen, verlamd, verdrietig en boos door een anti-semitische actie die tegen haar gericht is. De deur van haar kelderbox werd bekrast met een davidster en het woord ‘hoer’ was er naast gekladderd. Inmiddels hersteld door de woningbouwvereniging.

Over dader en de reden van de actie tast mw. Fatiha Chass Eddine in het duister. Ze durft niet meer alleen in haar appartement te slapen. Toen ze aangifte of melding wilde doen op het politiebureau op de Europaweg in Apeldoorn werd ze weggestuurd. Omdat dit niet in lijn is met onderstaande regels die de politie zelf zegt te hanteren is het onduidelijk waarom de politie haar aangifte niet wilde opnemen. Het slachtoffer begrijpt niet dat wat haar overkomt zomaar in Nederland kan gebeuren. Haar veiligheidsgevoel is behoorlijk aangetast.

Foto: Schermafbeelding van voorwaarden om aangifte of melding te doen bij de politiek van geweld, bedreiging of discriminatie.

Keulse politie: Noord-Afrikanen maken zich snel verdacht

De Duitse publieke omroep doet verslag van de persconferentie van de Keulse politie over de gebeurtenissen op oudejaarsavond die Europa deden schrikken. Het grote aantal Noord-Afrikaanse en Arabische daders, de brutaliteit van de aanrandingen en het gebrek aan respect voor de politie riep de vraag op hoe zich dat tot de welkomscultuur en de vluchtelingenstroom naar Europa verhield. Politici betoogden dat de instroom van meer dan 1 miljoen vluchtelingen per jaar capaciteits- en sociaal-psychologische opnameproblemen geeft.

Tot nu toe zijn volgens het OM 652 aangiften gedaan wegens straatroof en zedendelicten, vooral aanranding van vrouwen. De politie ziet een snelle toename van het aantal Noord-Afrikaanse daders die zich bezighouden met tasjesdiefstal en straatroof. Dit relativeert deels de betrokkenheid van de recente stroom vluchtelingen bij de gebeurtenissen in Keulen. Maar onduidelijk blijft onder welke voorwendsels precies deze mannelijke Marokkanen, Algerijnen en Tunesiërs naar Duitsland kwamen en hoe hun status van asielzoeker zich verhoudt tot die van vluchteling. De registratie van zowel Keulse daders als vluchtelingen laat nog veel vragen open.

Als het vooral gaat om klassieke criminaliteit die door aanwas met andere groeperingen en overmoed op oudejaarsnacht zo  ontspoorde in diverse Duitse, Zwitserse en Zweedse steden, dan opent dat de weg naar beheersbaarheid. De Noord-Afrikaanse  criminelen met een voorlopige status van asielzoeker die sociaal meer onthecht lijken dan de doorsnee vluchteling kunnen teruggestuurd worden naar hun landen van herkomst. En nieuwe aanvragen uit die landen kunnen extra kritisch bekeken worden en alleen gelden voor migranten van wie verwacht kan worden dat ze zich sociaal weten te gedragen. De grenzen kunnen en hoeven niet dicht, maar de naïviteit om iedereen maar toe te laten die daarom verzoekt lijkt na Keulen definitief achterhaald.

Ben Hoffschulte ziet zichzelf als normaal en homoseksualiteit als afwijking

Het opinieartikel ‘Heilige Ziekte’ over homoseksualiteit van de Vlaamse katholiek en rechtsfilosoof Ben Hoffschulte op het Katholiek Nieuwsblad heeft geleid tot een aangifte bij de politie en het Meldpunt Discriminatie door journalist Mark Wagemakers. In een tweet meldt hij dat de aangifte is opgenomen. Zoals katholiek.nl inventariseert heeft de column tot afkeuring op (sociale) media geleid. Het past in een patroon van behoudzucht. In 2013 gaf Hoffschulte in een column zijn opinie over vrouwen in de katholieke kerk.

Over homoseksualiteit zegt Hoffschulte: ‘Het is in elk geval een afwijking, zoals het syndroom van Down.’ Waarna hij toevoegt dat het een leerrijke afwijking kan zijn die we moeten aanvaarden, maar die in elk geval niet voor normaal kan doorgaan. Hoffschulte geeft zijn mening en verwoordt het conservatieve geluid in de katholieke kerk. Zijn woorden hebben de verdienste dat ze duidelijk uit laten komen hoe verkrampt er binnen de katholieke kerk over homoseksuelen en vrouwen wordt gedacht. We mogen hem dankbaar zijn omdat hij ingaat tegen de marketing van de katholieke paus die zo goed de ware aard van deze religie weet te verhullen.

Maar methodologisch maakt Hoffschulte dezelfde fout die hij ook met de column over vrouwen binnen de katholieke kerk maakte. Ik omschreef dat zo: ‘Hij leidt uit de rol die vrouwen volgens hem binnen de Rooms-Katholieke kerk wacht ook uitspraken af voor vrouwen buiten de kerk.’ Voor homoseksuelen doet Hoffschulte nu hetzelfde door zijn katholieke dogma’s ook buiten de kerk te laten gelden. Dat is de onzin eraan.

Stel je voor dat zijn woorden worden getransformeerd: ‘Maar als je zegt dat katholicisme een ziekte is die genezen kan worden, dan stijgt er een gebrul op alsof je je hebt bezondigd aan majesteitsschennis. Het is in elk geval een afwijking, zoals het syndroom van Down. Er is iets mis met een samenleving die er geen been in ziet mongooltjes te elimineren, maar wel eist dat katholieken dezelfde huwelijksrechten kunnen genieten als niet-katholieken. Het gaat immers om de afwijking van het katholicisme.’ Laat duizend Hoffschultes spreken die de ware aard van het Vaticaan blootleggen. Volgens velen een afwijking. Leve religie die zich zo intolerant en niet-menslievend uitlaat en zichzelf onmogelijk maakt. Ben Hoffschulte knapt het werk van religiecritici op.

Foto: Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965).

Cultuurstrijd op Facebook tussen ‘Ik doe GEEN aangifte tegen Wilders’ en ‘Stop de racistische Pagina’s’

Cultuurstrijd op Facebook tussen ‘Ik doe GEEN aangifte tegen Wilders’ en ‘Stop de racistische Pagina’s’. De eerste waarschuwt in de hierboven gekopieerde posting voor laatstgenoemde omdat die mensen aan de schandpaal zou nagelen vanwege ‘racistische uitspraken’ waarvan ‘ze screenshots zouden maken om deze naar de werkgever van de mensen te sturen’ die weer op een andere pagina, te weten ‘Racistische uitspraken’ worden geplaatst. Zo waarschuwt iedereen voor iedereen. Dat houdt mensen van de straat. Zolang het een woordenstrijd blijft over meningen en opinies is er weinig aan de hand. Hoe verderfelijk die meningen door anderen ook bevonden worden. Racisme wordt door beide partijen trouwens verward met discriminatie.

De waarschuwing van ‘Ik doe GEEN aangifte tegen Wilders’ oogt opmerkelijk, want waarom zou iemand bang moeten zijn dat een mening die op een openbaar toegankelijk sociaal medium wordt geplaatst wordt gedeeld?

Foto: Schermafbeelding van posting op Ik doe GEEN aangifte tegen Wilders

Antisemitisme van supporters FC Utrecht bij TYT. Wat te doen?

Antisemitische spreekkoren van supporters van de Bunnikside van FC Utrecht in de wedstrijd  op 5 april tegen Ajax hebben het internationale nieuws gehaald. Er werd gezongen: ‘Me vader zat bij de commando’s, me moeder zat bij de SS, en samen verbrandden zij Joden, want Joden die branden het best.’ Dat van ‘Hamas, aan het gas’ hebben The Young Turks verkeerd, dat werd eerder gezongen. Ook deze twee Amerikanen vinden het afschuwelijk, maar wat eraan te doen? Joodse organisaties hebben aangifte tegen FC Utrecht gedaan, aldus de NRC. Maar haalt dat wat uit, behalve het uitspreken van ongenoegen over de spreekkoren? Name and shame, dus het achterhalen van betrokkenen en het publiceren van hun naam en beeltenis kan helpen. Maar het kan mogelijk ook omgekeerd uitpakken omdat ze er bekende hooligans door worden. Haatspraak gaat nooit weg omdat het iets van alle tijden is. Inperken ervan lijkt het hoogst haalbare. Een somber stemmende gedachte.

Rare raadszaak in Alphen van Wil Verschuur en Pauline Heijkoop

Joke Mizée (tankgirl) wees in een reactie op de veroordeling van een raadslid uit Alphen ‘omdat ze iemand uitschold, tijdens een vergadering nota bene, en dat gebeurde ook door de politierechter.’ Dat betreft dus een strafzaak voor de enkelvoudige kamer waarin de overheid zich mengt. Het raadslid werd afgelopen vrijdag 14 november door de politierechter in Den Haag wegens belediging (= scheldwoord) een geldboete van 150 euro opgelegd. Op basis van artikel 266 Sr. De eis van het OM was 400 euro. Da’s niet niks. Dan moet er iets aan de hand zijn dat onomstotelijk is bewezen, maatschappelijk belang heeft, binnen de reikwijdte van artikel 266 Sr valt en buiten de vrijheid van meningsuiting (EVRM artikel 10). Is dat aan de orde? Het lijkt er niet op.

Het gaat om Wil Verschuur die collega-raadslid Pauline Heijkoop (D66) bedreigd en beledigd zou hebben tijdens een overleg tussen vier fractievoorzitters op 16 juli 2014. Heijkoops aangifte werd opgepakt door het OM. De politierechter ziet geen bewijs voor bedreiging, maar wel voor belediging. Verschuur blijft de belediging echter ontkennen. Op FB schrijft ze: ‘Ik lees vandaag het AD. De scheldwoorden die daar genoemd worden, heb ik NOOIT gezegd. Dat heeft Heijkoop verzonnen om mij pootje te lichten. Het enige wat ik heb gezegd is “leugenachtig Rotwijf”. Ik ben veroordeeld op een feit wat door haar gepleegd is! Schande.‘

Volgens deze politierechter in Den Haag mag het ene het andere raadslid tijdens een besloten overleg dat als openbaar wordt beschouwd niet de kwalificatie ‘leugenachtig Rotwijf’ (of: ‘gemeen leugenachtig rotwijf’) toevoegen. Verschuur ontkent Heijkoop een ‘klerewijf’, ‘kutwijf’ of ‘teringwijf’ genoemd te hebben. De getuigen zijn volgens de uitspraak niet eensluidend in hun herinnering. Toch acht de politierechter bewezen dat Verschuur aangeefster Heijkoop heeft toegevoegd: ‘ “vuile leugenaar en/of klerewijf en/of tyfuswijf”, althans woorden van gelijke beledigende aard en/of strekking’. Wat is er eigenlijk onomstotelijk vastgesteld? 

De uitspraak wordt des te opmerkelijker als politierechter Elianne van Rens verwijst naar fatsoensnormen: ‘Ook binnen de setting van het politieke debat – en misschien juist wel daar – dienen door personen met een publieke functie zoals verdachte fatsoensnormen in acht genomen te worden. Door de wijze waarop verdachte zich in woord en gedrag tegenover aangeefster heeft opgesteld, heeft zij die normen overschreden.’ Maar artikel 266 Sr. verwijst niet naar fatsoensnormen. De politierechter concludeert door de strafoplegging dat de beledigingen van Verschuur ‘onnodig grievend zijn en Heijkoop aantasten in haar waardigheid’.

Onduidelijk aan de uitspraak blijft hoe belediging en beledigde bij elkaar komen. De politierechter meent van de ene kant dat Verschuur ‘het (?) opzet had om aangeefster te beledigen’, maar het tevens niet ging om een ‘kritische uiting als onderdeel van een politiek debat maar om iemand die woedend is en al scheldend op haar opponent wegloopt uit dat debat’. Daarom blijft het in het midden hangen of Verschuur zichzelf verloor en de opzet had om Heijkoop te beledigen en opzettelijk minachting toonde jegens Heijkoop. Maar bovenal is het onbegrijpelijk waarom bij oplopende capaciteitsproblemen het strafrecht voor een uit de hand gelopen woordenwisseling binnen een semi-gesloten overleg tussen lokale politici wordt ingezet. Daarmee geeft het OM aan Pauline Heijkoop een strafrechtelijke bescherming die door alle publiciteit uitpakt in haar nadeel.

Smits Alvarez en Van der Roest: A Tale of Two Cities

Laatst maakte ik een vergelijking tussen twee PvdA-raadsleden uit de provincie Utrecht die ongunstig in het nieuws waren. De Utrechtse Bert van der Roest die 45.000 euro uit de kas van de daklozenkrant verduisterde en de Amersfoortse Ramón Smits Alvarez van wie toen bekend was dat er met een pinpas die hij beheerde 4.000 euro van de rekening van de lokale PvdA-fractie was opgenomen. Op maandag 21 oktober maakte Smits Alvarez in Spanje een eind aan z’n leven door van een brug te springen. Daarvoor al nam iemand me de vergelijking kwalijk: ‘wat is dit nu voor een stom verhaal om een verband te leggen tussen van de Roest en deze vermissing. Het is al erg genoeg zo, want de voortekenen zijn niet erg goed.’ Wat voor stom verhaal?

De voortekenen waren niet goed en het zou tragisch eindigen met Smits Alvarez. Maar er komen steeds meer feiten boven water die de vergelijking onderbouwen. RTV Utrecht zet het op een rijtje: Er zijn niet 4.000, maar tienduizenden euro’s uit de kas van PvdA Amersfoort verdwenen. De PvdA hult zich in stilzwijgen, maar bevestigt dat er aangifte is gedaan. De omroep geeft aan dat er twee onderzoeken lopen. Eén naar het lekken van vertrouwelijke informatie over het functioneringsverslag van burgemeester Bolsius en één naar het verdwenen PvdA-geld. Het imago van Smits Alvarez brokkelt nu dus ook af. Bemoeilijkt door de tragische afloop die het lastig maakt er voluit over te praten. Zo zou de Amersfoortse PvdA’er een rekening van een partijbijeenkomst nooit hebben voldaan. Zoals dat ook gebeurde met het imago van de joviale Van der Roest.

Foto: Amersfoort-Utrecht.

Independer schenkt daklozenkrant 10.000 euro vanwege Van der Roest

In een update gaat Suzanne Persoon van Independer in op de kwestie Bert van der Roest. Het tot voor kort Utrechtse raadslid voor de PvdA dat zo’n 45.000 euro van de Utrechtse daklozenkrant heeft verduisterd. Nog onduidelijk is of het OM Van der Roest gaat vervolgen. De jongerenpartijen van VVD en PvdA hebben aangifte gedaan. Acteur Van der Roest treedt op in enkele commercials van deze Nederlandse vergelijkingssite voor financiële producten en gezondheidsinstellingen. Hij wordt door Independer niet meer opnieuw ingehuurd.

Persoon maakt bekend dat Independer de commercial  ‘300.000 man’ waarin Van der Roest een rolletje speelt blijft uitzenden. Het maakt deel uitmaakt van een lopende campagne. Als compensatie en gebaar schenkt Independer 10.000 euro aan de Utrechtse daklozenkrant. Persoon zegt dat dat niet opgevat moet worden als ‘een vergoeding voor wat Van der Roest gedaan heeft, maar we proberen juist om wat positiefs in de situatie te brengen’. Het zal Independer niet onwelkom zijn dat deze schenking positief op het eigen bedrijf afstraalt.

Het raadsel van een val: Bert van der Roest

Update 14 januari 2014: Het bestuur van de Stichting Straatnieuws Utrecht (SSU) doet vandaag, dinsdag 14 januari, alsnog aangifte van diefstal tegen Bert van der Roest, de voormalige penningmeester van de stichting. Het bestuur doet dit omdat Van der Roest zich niet houdt aan de afspraken zoals die zijn vastgelegd in een met hem gesloten convenant. Van der Roest stelt dat het gestolen bedrag lager is. 

De damage control van Bert van der Roest maakt het er alleen maar erger op. Waar blijft z’n spijtbetuiging? Hij volgt niet de gouden regel om bij het begin van een crisis diep door het stof te gaan. De acteur en het Utrechts PvdA-raadslid was penningmeester van de daklozenkrant van Utrecht en heeft naar verluidt 40.000 verduisterd. Volgens bestuursvoorzitter Broos Schnetz loopt het bedrag zelfs naar de 50.000 euro, zo zegt-ie op DUIC. Maar tegen Tom Staal van PowNews ontkent Van der Roest (2’50”): ‘Ik heb toch geen 40.000 euro meegenomen‘. Door geen schoon schip te maken verliest Van der Roest ook mijn begrip. De tragedie met een manhaftige held die z’n ondergang voor ogen ziet wordt zo een slecht geregisseerde en rommelige klucht.

Jongerenafdelingen JS en JOVD van PvdA en VVD doen vandaag aangifte tegen Van der Roest. Ze vinden dat-ie niet ongestraft mag wegkomen. De JOVD zegt ook namens de JS: ‘De Utrechtse JS en JOVD hopen door deze aangifte het OM te motiveren om Van der Roest te vervolgen. Het is belangrijk dat er consequenties volgen uit een misdrijf.’ De directe aanleiding voor beide jongerenpartijen voor het laten opmaken van een proces-verbaal is dat een woordvoerder vanochtend verklaarde dat Van der Roest overweegt zijn wachtgeldregeling in te zetten voor terugbetaling van de 40.000 -of meer- euro. Het OM beoordeelt vervolgens of Van der Roest vervolgd moet worden. Het stichtingsbestuur van de daklozenkrant heeft gezegd geen aangifte te doen.

Het schiet de Utrechtse partijen in het verkeerde keelgat dat Van der Roest een beroep lijkt te willen doen op de wachtgeldregeling om het verduisterde geld terug te betalen. Hoewel dat onvoldoende is omdat het in totaal om zo’n 7260 euro gaat. Hun reactie is wat makkelijk nu het om een gevallen collega gaat die de politieke kaste beschadigt. Zo zegt z’n eigen partij in een verklaring: ‘De PvdA Utrecht heeft Bert van der Roest geadviseerd geen gebruik te maken van zijn recht op wachtgeld’. RTV Utrecht ziet de diefstal als een raadsel: ‘Het blijft vooralsnog een raadsel waarom Van der Roest tot de diefstal is gekomen. Buiten een korte verklaring dat hij zijn raadslidmaatschap opgeeft heeft hij nog geen toelichting gegeven.‘ Als Van der Roest verstandig is dan geeft-ie snel uitleg over z’n daad. Of moet het stuk nog geschreven en gerepeteerd worden?

Foto: Living Newspaper: AAA Plowed Under. 1935.

Hoe kunnen burgers omgaan met de eenogige partijpolitiek?

Gisteren besteedde ik aandacht aan de kwestie-Bert van der Roest. De Utrechtse acteur en het PvdA-raadslid heeft als penningmeester van de Stichting Straatnieuws Utrecht mogelijk zo’n 40.000 euro verduisterd uit de kas van de daklozenkrant. Het bestuur maakte bekend geen aangifte te doen, maar er wel op te rekenen dat Van der Roest het verduisterde geld tot op de laatste cent terugbetaalt. Hij is door de PvdA uit de Utrechtse raad gezet, Independer en het reclamebureau dat hem inhuurde voor commercials zeggen niet meer met hem samen te werken en media met voorop De Telegraaf, GeenStijl en het lokale DUIC lieten niet na de misstap te belichten en het uitblijven van een aangifte door de Stichting Straatnieuws Utrecht ter discussie te stellen.

Gisteren mengde ik me hier en op DUIC in de discussie. Ik kreeg van alles naar m’n hoofd geslingerd omdat ik er begrip voor toonde dat het bestuur geen aangifte tegen Van der Roest deed. Ik vond dat-ie door de hoon die hem trof en de publieke beschimping genoeg gestraft was. Juridische vergelding hoefde daar van mij niet bij te komen. Daarbij is het het autonome besluit van een bestuur om aangifte te doen voor verduistering. Voorwaarde is wel dat betrokkene schuld bekent. Dat heb ik nog niet gezien. Kritiek is niet erg, want wie niet tegen de hitte van de keuken kan moet geen blog beginnen. Maar enkele zaken vielen me op die naar mijn idee juist de politieke partijen in de kaart spelen. En dat stoort me meer dan het gescheld en de rancune.

1) Een debat is een uitwisseling van standpunten tussen mensen in een specifieke omgeving. Argumenten dienen om de ander te overtuigen. De argumentatieleer kent logische, individueel-gezaghebbende en emotionele aspecten. Aristoteles noemt ze logos, ethos en pathos. Wie denkt dat het naar voren brengen van logische argumenten volstaat om de ander te overtuigen mist de essentie van wat een debat is. Maar wie van de andere kant denkt om er alleen met emoties te komen door hartstocht of niet-onderbouwde claims achter elkaar te zetten begrijpt het evenmin. Een debat vereist heen-en-weer schakelen tussen de verschillende aspecten waarin geloofwaardigheid van de spreker, argumenten en beroep op emoties nauw samengaan.

2) Er is naar mijn mening een onderscheid tussen het aanvallen van mensen, en structuren of ideeën. Het standpunt dat politieke partijen, religies, grootbedrijven, de overheid of het koningshuis niet deugen neem ik graag voor m’n rekening. Maar zeggen dat een persoon niet deugt die onderdeel van die structuren uitmaakt is in mijn ogen wat anders. Waarmee niet gezegd is dat iemand niet voor gold digger, zakkenvuller of onbenul uitgemaakt kan worden. De mens is per definitie eindig, deel van een geheel en op zichzelf aangewezen. Daarom moeten we ons altijd terdege realiseren wat het grotere effect is als we een individu bekritiseren.

3) Nu en dan toon ik me kritisch op het functioneren van politieke partijen. Ik vind dat ze in hun huidige vorm hun doel voorbijgeschoten zijn en eerder met hun voortbestaan en personeelsbeleid dan het landsbelang bezig zijn. Hoewel ook dat betrekkelijk is, in de VS is het nog verder ontspoord. Ik zou graag de burger weer een centrale plaats in het politieke systeem geven. Maar dat vraagt van die burger wel organisatie, discipline, realiteitszin en binding met anderen. Zolang (de meeste) burgers niet begrijpen hoe een debat gevoerd moet worden en emoties alleen niet kunnen overtuigen blijven de politieke partijen eenogen in het land der blinden.

Foto: Cycloop (reus met een oog), illustratie uit 1680.