Gisteren besteedde ik aandacht aan de kwestie-Bert van der Roest. De Utrechtse acteur en het PvdA-raadslid heeft als penningmeester van de Stichting Straatnieuws Utrecht mogelijk zo’n 40.000 euro verduisterd uit de kas van de daklozenkrant. Het bestuur maakte bekend geen aangifte te doen, maar er wel op te rekenen dat Van der Roest het verduisterde geld tot op de laatste cent terugbetaalt. Hij is door de PvdA uit de Utrechtse raad gezet, Independer en het reclamebureau dat hem inhuurde voor commercials zeggen niet meer met hem samen te werken en media met voorop De Telegraaf, GeenStijl en het lokale DUIC lieten niet na de misstap te belichten en het uitblijven van een aangifte door de Stichting Straatnieuws Utrecht ter discussie te stellen.
Gisteren mengde ik me hier en op DUIC in de discussie. Ik kreeg van alles naar m’n hoofd geslingerd omdat ik er begrip voor toonde dat het bestuur geen aangifte tegen Van der Roest deed. Ik vond dat-ie door de hoon die hem trof en de publieke beschimping genoeg gestraft was. Juridische vergelding hoefde daar van mij niet bij te komen. Daarbij is het het autonome besluit van een bestuur om aangifte te doen voor verduistering. Voorwaarde is wel dat betrokkene schuld bekent. Dat heb ik nog niet gezien. Kritiek is niet erg, want wie niet tegen de hitte van de keuken kan moet geen blog beginnen. Maar enkele zaken vielen me op die naar mijn idee juist de politieke partijen in de kaart spelen. En dat stoort me meer dan het gescheld en de rancune.
1) Een debat is een uitwisseling van standpunten tussen mensen in een specifieke omgeving. Argumenten dienen om de ander te overtuigen. De argumentatieleer kent logische, individueel-gezaghebbende en emotionele aspecten. Aristoteles noemt ze logos, ethos en pathos. Wie denkt dat het naar voren brengen van logische argumenten volstaat om de ander te overtuigen mist de essentie van wat een debat is. Maar wie van de andere kant denkt om er alleen met emoties te komen door hartstocht of niet-onderbouwde claims achter elkaar te zetten begrijpt het evenmin. Een debat vereist heen-en-weer schakelen tussen de verschillende aspecten waarin geloofwaardigheid van de spreker, argumenten en beroep op emoties nauw samengaan.
2) Er is naar mijn mening een onderscheid tussen het aanvallen van mensen, en structuren of ideeën. Het standpunt dat politieke partijen, religies, grootbedrijven, de overheid of het koningshuis niet deugen neem ik graag voor m’n rekening. Maar zeggen dat een persoon niet deugt die onderdeel van die structuren uitmaakt is in mijn ogen wat anders. Waarmee niet gezegd is dat iemand niet voor gold digger, zakkenvuller of onbenul uitgemaakt kan worden. De mens is per definitie eindig, deel van een geheel en op zichzelf aangewezen. Daarom moeten we ons altijd terdege realiseren wat het grotere effect is als we een individu bekritiseren.
3) Nu en dan toon ik me kritisch op het functioneren van politieke partijen. Ik vind dat ze in hun huidige vorm hun doel voorbijgeschoten zijn en eerder met hun voortbestaan en personeelsbeleid dan het landsbelang bezig zijn. Hoewel ook dat betrekkelijk is, in de VS is het nog verder ontspoord. Ik zou graag de burger weer een centrale plaats in het politieke systeem geven. Maar dat vraagt van die burger wel organisatie, discipline, realiteitszin en binding met anderen. Zolang (de meeste) burgers niet begrijpen hoe een debat gevoerd moet worden en emoties alleen niet kunnen overtuigen blijven de politieke partijen eenogen in het land der blinden.
Foto: Cycloop (reus met een oog), illustratie uit 1680.
George Knight 
@George, ook ik ben onderhevig aan hartstochten en emoties zoals je inmiddels begrepen zult hebben. Maar ik zou wel graag helder willen hebben of deze inbreng in mijn reacties gerechtvaardigd zijn. Naar aanleiding van het gegeven dat er tegen van der Roest geen strafvervolging ingezet wordt schrijf je:
“Van der Roest pakte van de gemeenschap en gaf aan de gemeenschap. Als een warrige Robin Hood die de weg in het bos kwijt was. Hij had het niet moeten doen omdat het uitermate stom was, maar we moeten het hem maar niet zwaarder aanrekenen dan het is.¨
In dit citaat kan ik geen enkel argument aanwijzen. Het is een mening, zoals er zovele zijn. En buiten dat; Wie zijn die ‘we’ die het hem maar niet zwaarder moeten aanrekenen dan het is.? Hiermee roep je iedereen op inzake van der Roest het hand over het hart te strijken. Hoeveel ruimte biedt dat voor een discussie?
LikeLike
@Jan
Het uit een context lichten van enkele zinnen is ook een manier van willen overtuigen. Je weet dat ik over dit onderwerp meer gezegd heb. Eigenlijk wil ik het niet meer te veel over de persoon hebben, want ik denk dat er een groter belang speelt. Dat heb ik geprobeerd in bovengenoemd stukje te vangen.
Ik ben tot mijn mening gekomen geen aangifte te doen door uit te gaan van wat ik als het belang van de stichting zie die benadeeld is en waar het geld verduisterd is. Mij lijkt dat het met een aangifte niks opschiet. Vergelding is naar mijn idee niet aan de orde omdat er geen direct benadeelden zijn in de zin dat ze leiden onder de verduistering en het niet juridisch vervolgen. De maatschappelijke onrust lijkt me een onvoldoende reden voor vergelding.
Ik vat samen: 1) het bestuur van Straatnieuws Utrecht is een zelfstandige stichting, mag haar eigen besluit nemen en is wettelijk niet verplicht tot aangifte; 2) in de publiciteit is de afgelopen dagen ruim aandacht besteed aan de misstap van Van der Roest en dat kan als straf opgevat worden; 3) mits herhaling niet kan optreden, betrokkene volmondig en ondubbelzinnig schuld bekent en het verduisterde geld tot op de laatste cent terugbetaalt zie ik niet in wat aangifte daaraan nog toe kan voegen.
Sommigen merken terecht op dat een gemeenteraadslid of een kaderlid van een politieke partij een voorbeeldfunctie heeft. Maar dat werkt twee kanten op. De straf en de val worden door de publiciteit ook uitvergroot. Betrokkene wordt voor het zicht van allen met alle persoonsgegevens maatschappelijk geïsoleerd en gestigmatiseerd. Daar behoort een einde aan te zijn. Feitelijk gaat het om een individu dat niet lichter en niet zwaarder gestraft hoeft te worden dan een willekeurige burger. Dit raakt aan de vraag over de zwaarte van de straf van politici, dat onder andere bij het proces tegen Geert Wilders en het Waalse parlementslid Daniel Feret aan de orde was.
http://www.nrc.nl/rechtenbestuur/2009/07/28/uitspraak-35-straf-voor-een-politicus-die-de-islamisering-aanviel/
LikeLike
George, ik heb deze zinnen uit de context gehaald omdat de context van het artikel geen argumenten geeft waarom een eventuele strafvervolging niet nodig is.
De situatie is zo dat er geen strafvervolging is. Dat is een voldongen feit. Je mening zoals je die hier weergeeft en waarin je pleit voor geen stafvervolging is valide. Tot op zekere hoogte.
In de meeste gevallen wordt bij verduistering wél overgegaan tot strafvervolging. Een belangrijk argument om wél tot strafvervolging over te gaan is dat een misdaad vaak niet op zichzelf staat. Door strafrechterlijk onderzoek kunnen bepaalde zaken aan het licht komen die nu onbekend blijven. Heeft betreffende persoon in het verleden bij andere instellingen geld verduisterd, zijn er handlangers in het spel, hoe komt de instelling waar geld verduisterd is aan zoveel geld?
De reden waarom tot strafvervolging overgegaan wordt kan een vergeldende maatregel zijn. Maar strafvervolging heeft ook een dienende rol namelijk het aan het licht brengen van zaken die de maatschappij ondermijnen.
LikeLike
@George
Die link is een goeie. 250 uur taakstraf lijkt me wel gepast voor jouw Robin Hood. Overigens heb ik hem al eens eerder gezien. Hier wordt hij geholpen door ‘politici:’
LikeLike