Radicale boeren en radicale dierenactivisten claimen met oogkleppen op het eigen gelijk. Het is een heilloze handelwijze

Er zijn boeren en boeren. Een meerderheid van de Nederlandse boeren is gematigd, een minderheid is radicaal. Datzelfde geldt voor de dierenactivisten. Waar de gematigde boeren zijn verenigd in de LTO, zo zijn de democratische, gematigde activisten die opkomen voor dierenwelzijn onder meer verenigd in de PvdD.

Het is begrijpelijk dat de acties van de geradicaliseerde boeren reacties oproepen. Want de geradicaliseerde boeren gingen de afgelopen maanden meermalen over de schreef. Dat heeft bij delen van de Nederlandse bevolking kwaad bloed gezet. Daar kwamen bizarre, niet te verdedigen uitspraken over de Holocaust bovenop die niet goed te praten waren, maar toch binnen kringen van de FDF tegen beter weten in goedgepraat werden. Een meer tekenende manier op aan te tonen dat daar de redelijkheid zoek was is nauwelijks mogelijk.

Maar het is niet logisch dat nu de gematigde boeren bedreigd worden. Zij hebben zich welwillend, maar passief opgesteld bij de blokkades van snelwegen en het negeren van aanwijzingen van de politie. Vraag is hoe talrijk de radicale dierenactivisten zijn. Is het een splintergroep of een kleine minderheid van zo’n 10 of 20% van het totaal aantal dierenactivisten? Het is dezelfde vraag die over de radicale boeren wordt gesteld.

Zo bereikt de actie van de radicale dierenactivisten het omgekeerde van wat het beoogt. Terwijl de boeren verschillend reageren op het stikstofprobleem. Het gooit namelijk alle boeren op één hoop. Zodat ze partij voor elkaar kiezen. Zoals de acties van de radicale boeren de Nederlanders verenigden in hun afwijzing van de blokkades van wegen, vliegvelden en bedrijventerreinen. Boeren zijn zowel daders als slachtoffers van een milieubeleid dat door de agro-industrie, de banken, de landelijke politiek van CDA, VVD en PvdA en de landbouwlobby zelf in de steigers is gezet. Als onverantwoord en onhoudbaar krediet op de toekomst.

De conclusie is dat radicalisme van zowel de boeren van de FDF als het radicalisme van de dierenactivisten ongewenst is omdat het in strijd is met de democratische rechtsstaat. Deze dierenactivisten en boeren zijn twee kanten van dezelfde medaille. Beide radicale groeperingen die alleen op zichzelf gericht zijn en geen oog hebben voor de samenleving als geheel blijven met oogkleppen op vanuit het eigen gelijk op elkaar reageren.

De les is dat gematigde boeren en redelijke dierenactivisten niet zozeer afstand moeten nemen tot wat ze als vanouds als traditionele vijand zien, maar tot de geradicaliseerden in eigen kring. Er moet geprobeerd worden radicalen in eigen kring tot de orde te roepen. Niet in het minst om de cyclus van actie-reactie te doorbreken.

Foto’s: Schermafbeelding van deel artikel ‘Agractie: Boeren in Nederland ernstig bedreigd met vernieling, sabotage en brandstichting’ op melkveebedrijf.nl met een brief van radicale dierenactivisten (met door de geadresseerde zwartgelakte passages).

Wethouder Steenbergen schuwt dreigement van burger niet

De spin van de dag die bestuurders zo graag naar buiten brengen is dat ze bedreigd worden door de burger. Die steeds kwader en mondiger lijkt te worden. In een wereld waarin het belang van sociale media toeneemt, zo wordt er steevast bijverteld. Gedraai in de media hoort bij het afbakenen van wederzijdse machtsposities.

Gewenst nieuws is dus dat kamerlid, raadslid, burgemeester, wethouder of ambtenaar worden bedreigd. De vraag waarom dat zo is wordt nauwelijks gesteld, en al helemaal niet beantwoord. Maar dat de leden van het openbaar bestuur ook best hun mannetje weten te staan en de burger kunnen bedreigen leert dit filmpje.

Wethouder van Steenbergen Vincent van den Bosch (D66) bedreigt Vladimir Hornicek. Op een moment dat hij zichzelf verliest. We mogen de wethouder dankbaar zijn dat hij zich van zijn menselijke kant toont en  zich niet verschuilt achter zijn mediatraining die hem tot een robot maakt die de burger op nog meer afstand zet.

Hof oordeelt dat Verschuur beledigde in informele sfeer. Tegen het OM in

De argumenten van advocaat-generaal P. van Zeben namens het Openbaar Ministerie heeft het gerechtshof Den Haag niet gevolgd. Een advocaat-generaal bij een gerechtshof is vergelijkbaar met een Officier van Justitie bij een rechtbank. Het OM pleitte ervoor dat de fractievoorzitter van Beter Alphen Wil Verschuur werd vrijgesproken van belediging van het Boskoopse collega-raadslid Pauline Heijkoop die in november 2014 uit de fractie van D66 werd gezet en nu een eenmansfractie vormt. Advocaat-generaal Van Zeben vindt dat raadsleden politiek onschendbaar zijn tijdens politieke vergaderingen. Maar in een uitspraak oordeelde het hof dat Verschuur geen immuniteit geniet en veroordeelde haar voor ‘eenvoudige belediging’ tot een boete van 150 euro met een strafblad van 5 jaar. In november 2014 veroordeelde de rechtbank Den Haag Verschuur tot dezelfde boete waartegen ze in beroep ging. Ook toen werd zij vrijgesproken van bedreiging. Mogelijk gaan Wil Verschuur en/of OM in cassatie. Het is te hopen, want dit gaat om een principiële kwestie.

De zaak draait om de context waarin de belediging gedaan werd. Gebeurde dat in een politieke of informele sfeer? Verschuur wordt ten laste gelegd dat zij ‘op of omstreeks 16 juli 2014 te Alphen aan den Rijn opzettelijk beledigend [slachtoffer], in diens/dier tegenwoordigheid mondeling heeft toegevoegd de woorden “vuile leugenaar en/of klerewijf en/of tyfuswijf”, althans woorden van gelijke beledigende aard en/of strekking.’ Het hof meent uit de getuigenverklaringen op te kunnen maken dat ‘het overleg van 16 juli 2014 een informeel karakter had’ en dat daarom ‘betreffende vergadering niet aan te merken [valt] als een vergadering van een bestuurscommissie’. Met de gevolgtrekking van de raadsheren L.A.J.M. van Dijk, M.C.R. Derkx en G.J.W. van Oven dat Verschuur tijdens betreffend overleg geen immuniteit had.

Houdt die afweging in cassatie stand? Het ging wel om een besloten vergadering op het stadskantoor met als onderwerp de werkwijze van een commissie, met raadsleden waarbij Heijkoop optrad als voorzitter van de werkgeverscommissie. Is dat echt geen vergadering van een bestuurscommissie volgens artikel 83, lid 1 van de Gemeentewet? Zie hier verdere overwegingen. Volgens sommigen speelt op de achtergrond ook de D66-achtige gezindheid van de rechterlijke macht en het netwerk van Heijkoop dat haar zou beschermen. Zij was van september 2010 tot februari 2015 ambtelijk secretaris van de Tweede Kamerfractie van D66.

Ter aanvulling: Marije van der Laan was in juli 2014 de Officier van Justitie van het Haagse parket die de aangifte van Heijkoop opnam. Zij is kaderlid en fractiemedewerker van D66 in Leidschendam-Voorburg.

Wethouder Van Son (Den Bosch): suggestieve tweets over Jan Roos

Update: Jos van Son laat tegenover het Brabants Dagblad weten geen woord terug te nemen van zijn tweets. Hij beroept zich op zijn vrijheid van meningsuiting en meent als wethouder van Den Bosch een onderscheid te kunnen maken tussen functionele en persoonlijke tweets. Van Son heeft Roos in een tweet dinsdagavond ook uitgemaakt voor ‘goedkope hufter’. Het lijkt er steeds meer op dat Van Son zichzelf niet onder controle heeft. Het moment nadert snel dat de Bossche gemeenteraad moet ingrijpen om hem tot de orde te roepen. 

Jan Roos is een verslaggever van Geen Stijl die tot voor kort bij PowNed werkte. Naar eigen zeggen werd hij op dinsdagavond 11 augustus in Amsterdam-West met staven en stokken aangevallen door een groep van zo’n 12 jonge Marokkaanse Nederlanders. Tegen The Post Online zei hij gisterenavond het volgende: ‘Ik kreeg een stenenregen over mijn heen, ze trokken de stenen uit de stoep. Ze liepen met stokken en stalen staven. Ik heb toen de aanval op ze ingezet en ben op ze afgerend. Daar waren ze van onder de indruk. Ze hadden in de gaten dat deze tata wijkt voor niemand. Toen renden ze weg, godzijdank’. Roos zei geen aangifte te doen want ‘Amsterdam West zit vol met boze en agressieve Marokkanen. Daar ga ik mijn tijd niet aan verspillen, de politie doet er toch niets mee.’  Eind goed, al goed, zo lijkt het. Jan Roos zegt zich niet te laten intimideren.

Sociale media namen het bericht over. Opvallend en afwijkend was de reactie van wethouder Jos van Son (Rosmalens Belang) van Den Bosch. Hij haalde in november 2014 het nieuws omdat hij bedreigd werd. Zie hier. Van Son suggereerde in een tweet dat Roos de ‘charliehebdo’ uithing en voegde hem toe: ‘Ga toch weg‘.

Wat is er met de opvatting over het opereren van de media van Jos van Son aan de hand dat hij als wethouder van Den Bosch meent dit over een journalist te kunnen zeggen? Zelfs als hij gelijk heeft. Van Son maakt het er nog erger op door in een tweet zijn mening te geven dat het ‘het makkelijkst is dat iemand zich tot slachtoffer van iets maakt’. Pikant is dat Van Son zich door zijn onnodige en suggestieve tweets in een verliezersrol manoeuvreert. Tijd dat hij een bijspijkercursus democratie, omgaan met sociale media en mediakunde krijgt.

Jos van Son krijgt het voor elkaar om door zijn tweets van een kwestie Roos een kwestie Van Son te maken.

Foto’s: Schermafbeelding van tweets Jan Roos en Jos van Son.

Spanningen tussen islamitische en christelijke asielzoekers in AZC’s

Er zijn in asielzoekerscentra (AZC) spanningen tussen islamitische en christelijke asielzoekers. Het vermoeden bestaat dat de leiding van de AZC’s de moslims te veel privileges geeft en politiek correct handelt zonder eigen regels te handhaven. Zodat andersdenkenden in het gedrang komen. In een achtergrondverhaal dat begint met de onheilspellende zin: ‘Christenen in asielzoekerscentra klagen over intimidaties door medebewoners met een islamitische achtergrond’ licht NRC de spanningen toe. Bovenstaand door een christelijke Pakistaanse asielzoeker gemaakt filmpje was op 14 juli al de aanleiding voor kamervragen.

Het is onaangenaam, maar begrijpelijk dat bepaalde migranten anderen hun religie willen opleggen. Maar het is ontoelaatbaar dat de AZC’s waarin de asielzoekers gehuisvest zijn daar geen stokje voor steken. Dat is een kwestie van gebrekkige handhaving en onvoldoende politieke aansturing. Migranten hebben recht op hun eigenheid zoals culturele gebruiken en het praktiseren van een religie of levensovertuiging naar keuze, maar voorkomen moet worden dat ze anderen lastigvallen die daar niet van gediend zijn. Precies dat gebeurde.

Staatssecretaris Klaas Dijkhoff (Veiligheid en Justitie, VVD) moet optreden. Hij dient op korte termijn interne gedragsregels en sancties op te stellen die voor alle AZC’s gelden. Die samengaan met goede voorlichting aan de migranten over de grenzen aan hun handelen en het seculiere karakter van de Nederlandse maatschappij. Met als consequentie dat de asielprocedure van migranten die anderen intimideren of bedreigen wordt stopgezet en ze worden uitgezet. Dit type migranten past niet bij de pluriforme Nederlandse samenleving.

Flemming Rose over vrijheid van meningsuiting

De Deense hoofdredacteur van de Jyllands-Posten Flemming Rose legt uit dat als media beperkt dreigen te worden in hun meningsuiting brede steun in de samenleving noodzakelijk is om angst en intimidatie te overwinnen. Het intrekken van die steun was precies de kritiek op PEN Nederland. Dat trok zich ter elfder ure terug uit een bijeenkomt op 2 mei in de Amsterdamse De Balie voor de vrijheid van meningsuiting. En doorbrak daarmee dat front van eensgezindheid. Aanleiding was het optreden van cartoonist Westergaard.

Er is nog een andere reden waarom het blijven hangen in de aandacht voor bedreigingen ongelukkig is. Een cultuurstrijd komt zo in de plaats van de economische strijd om macht en eigendom. Het dient zelfs als afleiding. Dus hoe meer het front van eensgezindheid over de meningsuiting verbroken wordt, hoe meer dat de krachten in de kaart speelt die de economische machtsverhoudingen in stand willen houden. Of zelfs de fundamentele vragen daarover uit het publieke debat willen weren. Zo schiet cultuurstrijd z’n doel voorbij.

Petitie: Verzoek aan bestuur van PEN Nederland om af te treden

Petitie aan het bestuur van PEN Nederland om per direct af te treden vóór het vrije woord

Was getekend, de uit protest opgestapte PEN Nederland-leden

Elly de Waard, Egmond-Binnen
http://www.ellydewaard.nl
Bart FM Droog, Eenrum
http://www.bartfmdroog.com
Pam Emmerik, Rotterdam
http://www.pamemmerik.nl
Nelleke Noordervliet, Amsterdam
http://www.nellekenoordervliet.nl
Chawwa Wijnberg, Middelburg
http://www.chawwawijnberg.nl

alsmede

Jaap van den Born, Nijmegen
http://www.nederlandsepoezie.org/dichters/b/born.html
Koos Dalstar, Vlissingen
http://www.nederlandsepoezie.org/dichters/d/dalstra.html
Jürgen Eissink, Diepenheim
http://www.nederlandsepoezie.org/redactie/Eissink.html
Johanna Geels, Apeldoorn
http://www.johannageels.blogspot.nl
Natasha Gerson, Balkbrug
http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=gers001
Ton van ’t Hof, Amsterdam
http://www.1hundred1.tumblr.com
Tjitse Hofman, Onderdendam
http://www.tjitsehofman.nl
Lucas Hüsgen, Nijmegen
http://www.lucashusgen.net
George Knight, Utrecht
http://www.georgeknightlang.wordpress.com
Etty Mulder, Maarn
http://www.ettymulder.nl
Cees van Raak, Tilburg
http://www.ceesvanraak.nl
Hedwig Selles, Zwolle
http://www.nederlandsepoezie.org/dichters/s/selles.html
Rense Sinkgraven, Schouwerzijl
http://www.rensesinkgraven.blogspot.nl
Kees Spiering, Noordbroek
http://www.keesspiering.nl
Sarah Verroen, Gargilesse (Frankrijk)
http://www.leveninfrankrijk.wordpress.com
Cornelis van der Wal, Leeuwarden
http://www.cornelisvanderwal.nl
Nachoem M. Wijnberg, Amsterdam
http://www.atlascontact.nl/auteur/nachoem-m-wijnberg/

alsmede

Marc Bouwman, Delft
Egbert van Hees, Amsterdam
J. Molleman, Utrecht
E. van Schaagen, Amsterdam
Paul Zwueste, Edegem (B)

Foto: Schermafbeelding van door Bart Droog vormgegeven petitie ‘Petitie aan het bestuur van PEN Nederland om per direct af te treden vóór het vrije woord’. (versie 28 mei 2015). 

Update 24 mei: De lijst ondertekenaars kan aangepast worden. De petitie is op 24 mei 2015 aangeboden aan het bestuur van PEN Nederland en zal tijdens de vervroegde Algemene Ledenvergadering (‘na de zomer [van 2015]’), opnieuw worden aangeboden. Gelijkgezinde publicisten die deze petitie willen ondertekenen kunnen zich melden bij:
Elly de Waard: info@ellydewaard.nl
Bart FM Droog; droog@epibreren.com
U hoeft hun alleen een mail te sturen, met in de berichtregel ‘petitie’ en in de mail uw naam en woonplaats.

Bart Droog reconstrueert kwestie Westergaard en PEN Nederland

Bart FM Droog komt op zijn site met een verdienstelijke reconstructie van de affaire Westergaard die op 2 mei in de publiciteit kwam toen uit een uitzending van Nieuwsuur bleek dat PEN Nederland zich op 30 maart uit de organisatie van het Festival van het Vrije Woord in de Amsterdamse De Balie had teruggetrokken. PEN Nederland kreeg daar kritiek op van onder meer Balie-directeur Yoeri Albrecht en burgemeester Eberhard van der Laan, maar ook van Elly de Waard, Afshin Ellian, Pam Emmerik, Nelleke Noordervliet, Nausicaa Marbe, Bart FM Droog, ondergetekende en vele anderen waaronder PEN-bestuurslid Maartje Duin die de opstelling van het PEN-bestuur onjuist vond en aftrad. Maar PEN Nederland kreeg ook steun van vooral journalisten bij kranten.

Zo ontstond een waterscheiding tussen critici en verdedigers van het PEN-bestuur. Het was opvallend dat toen de storm in de week na 2 mei losbarstte slechts twee bestuursleden prominent naar buiten traden, namelijk voorzitter Manon Uphoff en secretaris Aleid Truijens. Zij deden dat indirect door een column (Truijens) of een ingezonden brief (Uphoff) zodat de indruk ontstond dat ze geen verantwoording wilden afleggen in een interview of debat. Omdat PEN op Twitter, Facebook en de website zweeg bleef een bestuursstandpunt uit. Wim Jurg, Job Degenaar, Ronald Bos en Alexis de Rood mengden zich niet in de publiciteit evenmin als de onder protest afgetreden Maartje Duin. Ofwel, twee bestuursleden domineerden op afstand de publiciteit.

De kern van de kritiek op het PEN-bestuur is dat het zich om oneigenlijke redenen en in een te late fase terugtrok uit de organisatie van het festival op 2 mei in De Balie waar Kurt Westergaard optrad en de twee overgebleven vrouwen in het bestuur het er achteraf nog erger op maakten door het aanbrengen van een rookgordijn. Dat bestond eruit dat ze schermden met de veiligheid van bedreigde auteurs uit landen als Bahrein, Cuba, China of Vietnam die gevaar liepen als ze geassocieerd zouden worden met Westergaard.

Opstelling en argumentatie van Uphoff en Truijens waren om allerlei redenen onwaarachtig: 1) Ze hechtten te veel belang aan de veiligheid van zichzelf en hun gasten bij het Festival in De Balie; 2) Ze lieten zich niet overtuigen door De Balie of de politie dat het Festival voldoende beveiligd kon worden; 3) De bedreigde auteurs uit Bahrein etc waren niet aanwezig in De Balie zodat de vraag was hoe direct de associatie met Westergaard kon zijn; 4) Uphoff en Truijens stelden het in hun verdediging achteraf voor alsof de associatie met Westergaard de bedreigde auteurs in gevaar zou brengen, maar werden op geen enkel moment concreet hoe dat in de praktijk uit zou werken en om welke auteurs het ging; 5) Westergaard is geen scherpslijper, maar een vreedzame cartoonist die ongevraagd en tegen zijn wil agressie van radicale moslims oproept.

Hoe verder? De positie van Manon Uphoff en Aleid Truijens is lastig geworden. Zelfs als de verdedigers op alle punten gelijk hebben is toch de realiteit dat ze afgelopen weken de publicitaire schade aan PEN Nederland niet hebben kunnen voorkomen of kritiek hebben weten af te zwakken. Hun schadecontrole maakte het er eerder erger op. Het is aan de leden van schrijversvereniging PEN Nederland of ze hiermee kunnen leven en welke normen ze willen stellen aan hun vereniging en bestuursleden. Maar PEN Nederland opereert niet in een maatschappelijk vacuüm. Een concept beleidsnota uit 2011 geeft als grondslag: ‘Het bevorderen van de vrijheid van meningsuiting en literaire expressie.’ Dat is tweerichtingverkeer, zoals communicatie altijd is.

Hier voor reconstructie ‘Het PEN Nederland-bestuur en de (on)verdediging van het vrije woord’ van Bart FM Droog.

Foto: De Duitse kanselier Angela Merket feliciteert de Deense cartoonist Kurt Westergaard bij de uitreiking van een internationale prijs voor meningsvrijheid. Potsdam, 2010.

PEN Nederland communiceert over kwestie Westergaard! Afdoend?

Update: Inmiddels heeft PEN Nederland de column van Aleid Truijens online gezet. Met een verrassende conclusie: ‘Wij proberen de vrijheid van meningsuiting van iedereen te verdedigen, van links en rechts, gelovig en ongelovig, satirisch of bloedserieus, welgevallig of niet. Dat vraagt om behoedzaam, tactvol optreden.’

Er is iets merkwaardigs aan de hand met de communicatie van het bestuur van PEN Nederland en de omgang met de sociale media. Die is niet op orde. Het bestuur lijkt eerder te vertrouwen op een persoonlijk netwerk dan dat het direct met het publiek in contact treedt. Het bestuur kondigde deze week aan op zaterdag met een column in De Volkskrant (secretaris Aleid Truijens) en een ingezonden brief in de NRC (voorzitter Manon Uphoff) uitleg van zaken te geven over de beslissing om zich terug te trekken uit een bijeenkomst in De Balie waar de Deense cartoonist Kurt Westergaard sprak. Maar vervolgens worden deze column en brief niet geplaatst op de FB-pagina, Twitter-account en website van PEN Nederland en verdwijnen ze achter de betaalmuren van De Volkskrant en NRC. Zodat het bestuur de zelfgekozen semi-openbaarheid blijft zoeken.

Voorzitter Manon Uphoff schrijft een brief in de NRC en ondertekent met ‘Voorzitter PEN Nederland’ zodat aangenomen kan worden dat ze het bestuursstandpunt vertegenwoordigt. Deze brief is teleurstellend omdat het weliswaar zegt dat Westergaard ‘onvoorwaardelijke steun en bescherming verdient’, maar die steun niet gegeven kon worden vanwege ‘een project (..)  waarin vijf Nederlandse auteurs correspondeerden met een paar schrijvers uit landen waar het vrije woord niet bewaakt wordt, maar uiterst moeizaam tot stand komt’.

Uphoff vervolgt: ‘Te laat heb ik/hebben wij beseft dat ons programmaonderdeel vanwege de aandacht voor zijn aanwezigheid ook gevaarlijke aandacht zou kunnen betekenen voor deze auteurs uit landen waar strenge censuur heerst. Want die risico’s voor een naar buiten tredende auteur zijn groot en zorgen in sommige landen zelfs voor levensgevaar. Als een schrijver uit Bahrein in één zin genoemd kan worden met Kurt Westergaard’, is dat vrijwel zeker een doodvonnis. Hiermee geeft PEN Nederland aan een inschattingsfout gemaakt te hebben en niet voldoende beseft te hebben waar het was ingestapt. Of dat een uitleg is die de beslissing van het PEN-bestuur ondersteunt of veroordeelt is de vraag. Uphoffs brief verklaart nog steeds niet waarom PEN Nederland Kurt Westergaard niet onvoorwaardelijk steunde bij de bijeenkomst in De Balie.

Foto: Schermafbeelding van brief Manon Uphoff in NRC van 9 mei 2015 (achter betaalmuur).

Writer’s block bij PEN Nederland vanwege kwestie Westergaard?

Is het bestuur van PEN Nederland ondergedoken? In paniek na kritische geluiden in de media nadat het zich had teruggetrokken uit de organisatie van een lezing met de Deense cartoonist Kurt Westergaard? Noch op Facebook of Twitter reageert het bestuur. Op zijn minst resteert door de radiostilte een beeld van verwarring.

Hoe goed is PEN Nederland georganiseerd? Dat het schort aan het contact met het publiek is geen verrassing. Een concept beleidsnota uit 2011 zegt: ‘Het bestuur zal onderzoeken op welke wijze PEN Nederland zich in de toekomst kan manifesteren in de sociale media, met name op Facebook en Twitter.’ Is het blijven steken in de onderzoeksfase? Wat weer wel aardig is hoe wars van publicitaire druk het PEN-bestuur zich opstelt. Dat soort wereldvreemdheid is anno 2015 best bijzonder. Of het met zwijgen de eigen doelstelling dient is de vraag.

Foto: Schermafbeelding van FB-pagina van PEN Nederland, 3 mei 2015.