Hillary Clinton is de op één na slechtste kandidaat. Op Trump na

Een commentaar van Farron Cousins. Hij toont aan dat Hillary Clinton een zwakke, corrupte kandidaat is die het tegen elke willekeurige andere kandidaat had afgelegd. Maar alleen niet tegen de nog slechtere kandidaat Donald Trump. Dat is haar geluk. Wie in complottheorieën gelooft zou gaan denken dat Trump met de hulp van Clinton is genomineerd. Want zijn kandidatuur is haar enige kans op het presidentschap. Tekenend is dat ondanks alle uitglijders van Trump en de beschuldigingen van verkrachting het nog steeds geen gelopen race is. Donald Trump heeft nog steeds een kans om te winnen. Als hem dat uiteindelijk niet lukt komt dat door zijn slechte organisatie. Daarnaast heeft hij voor een doelmatige ground game te weinig geld opgehaald.

Cousins vreest voor de komende regeerperiode en de volgende verkiezingen in 2020. Haar verleden blijft Hillary Clinton achtervolgen. Terwijl de Democratische partij met Bernie Sanders een populaire kandidaat had die Trump moeiteloos had verslagen. Zo wezen alle peilingen overtuigend aan. Dus haar leugenachtigheid, corruptie en aanschurken tegen het grote geld van Wall Street is nog erger dan het lijkt. Godallemachtig, wat heeft Clinton geluk om het op te kunnen nemen tegen de enige vindbare nog slechtere kandidaat dan haar.

Trump neemt leiding in peilingen. Clinton kamp is in ontkenning

Cenk Uygur van TYT spreekt verstandige taal vanuit zijn hart. In de peilingen heeft Trump in Ohio en Florida een voorsprong genomen op Hillary Clinton, maar de establishment media die op haar hand zijn ontkennen nog steeds dat zij een gerede kans loopt om te verliezen. Hetzelfde gebeurde bij de Brexit waar establishment media in hun bubble de stemming in het Verenigd Koninkrijk niet aanvoelden. Statistische site 538 schetst in een artikel het scenario hoe Trump kan winnen ondanks het feit dat hij niet de meeste stemmen krijgt. Niets is zeker in deze verkiezingen met twee historisch impopulaire kandidaten. Uygur refereert enkele malen aan Bernie Sanders die wel populair is en een betere kans had om Trump te verslaan. De Democratische partij heeft nu eenmaal Clinton genomineerd. Volgens Uygur is zij de enige kandidaat die van Trump kan verliezen.

Daarbij komt de vraag wat Clinton wil als ze president is. Gaat het om meer dan het nastreven van de ambitie om president te worden en het verlies van 2008 tegen Obama recht te zetten? Niemand weet het. Hoe dan ook is het een aangekondigde ramp. Of Clinton wint of Trump. Omdat Trump nog erger en onberekenbaarder is, verdient Clinton toch de voorkeur. Echter alleen om die reden. Nodig is dat ze zich in de campagne realistisch opstelt en niet blijft handelen vanuit de eigenwaan waarin ze tot nu toe verstrikt zit. En haar wereldvreemd en kil maakt. Of Clinton en haar team zich kunnen herpakken is twijfelachtig. Media dienen dat door te prikken.

Nominatie Hillary Clinton was blunder. Maar ze nomineerde feitelijk zichzelf

Jimmy Dore gaat lekker tekeer over Hillary Clinton. In peilingen staat ze op achterstand tegen Donald Trump. Dat werd al voor de Nationale Democratische Conventie van juli 2016 in Cleveland voorspeld. Trump wordt door velen als een ramp voor de VS en de wereld beschouwd als hij president wordt. Daarom is deze presidentsrace ook van belang voor Nederland. Of Clinton zoveel beter zal zijn als president is de vraag.

De Democratische partij (DNC) heeft bewust het risico gelopen door de weinig populaire en volstrekt niet overtuigende kandidaat Clinton te nomineren en tegen Trump in het krijt te laten treden. Of eigenlijk is de realiteit dat ze sinds haar nederlaag tegen Barack Obama in 2008 de DNC heeft gekaapt en zichzelf als kandidaat heeft opgedrongen. De progressieve kandidaat Bernie Sanders die veel populairder was en volgens de peilingen een betere kans tegen Trump maakte dan Clinton werd door het door haar gecontroleerde leiderschap van de DNC een eerlijke kans op nominatie onthouden. Die manipulatie breekt Clinton nu op.

Naast haar karakter dat niet wordt vertrouwd is de nagel aan de doodskist van Clinton haar verwantschap met het grote geld van Wall Street. Geen andere kandidaat zit zo in de zak van het grote geld en wordt er zo door gestuurd. Dodelijk voor de geloofwaardigheid van de politiek is hoe president Obama in 2016 Hillary Clinton de hemel in prijst voor exact dezelfde kwaliteiten waarmee hij haar in 2008 met de grond gelijkmaakte.

Cenk Uygur (TYT) interviewt Bernie Sanders

Cenk Uygur van The Young Turks interviewt de Democratische presidentskandidaat Bernie Sanders, de senator van Vermont. De medewerkers van TYT bedrijven activistische politiek en steken dat niet onder stoelen of banken. Ze vinden dat Sanders de enige geloofwaardige kandidaat is die voorbijgaat aan de cultuurstrijd (immigranten, islam, abortus etc.) en serieus aandacht besteedt aan sociaal-economische programmapunten (inkomensverdeling, studieschuld, politieke macht van Wall Street) en daar uitgewerkte plannen over heeft.

Sanders doet het in de strijd tegen Hillary Clinton goed. Ondanks de vooringenomenheid van de gevestigde media (‘corporate media‘) die hem en zijn maatschappijkritiek (‘real issues‘) zo goed als negeren, hem stigmatiseren en niet eerlijk verslag doen van zijn resultaten en programma. Voor Amerikaanse begrippen is Sanders extreem, maar in Europa zou hij een gematigde sociaal-democraat genoemd worden. Cenk Uygur onderbouwt die kleuring van de media met voorbeelden en vraagt Sanders hierover diens mening hier. De vooringenomenheid van de media symboliseert de beslissende rol van het grote geld in de Amerikaanse politiek. Exact het hoofdonderwerp dat Sanders aan de orde stelt in zijn campagne en grondig wil aanpakken.

Sanders houdt de campagne vol om Clinton te dwingen progressieve programmapunten over te nemen. Maar hij vindt dat hij een reële kans op de nominatie maakt. Het verschil in het aantal behaalde gedelegeerden is nu volgens website FiveThirtyEight van Nate Silver 1233 voor Clinton en 929 voor Sanders. Alles is nog mogelijk. Vooral als het een eerlijke strijd zou zijn met media die objectief verslag doen. Maar dat is dus niet zo.

Na Super Tuesday: Race tussen Sanders en Clinton nog niet gelopen

Cenk Uygur van The Young Turks maakt er geen geheim van dat de Democratische presidentskandidaat Bernie Sanders zijn favoriet is. En Hillary Clinton met haar grotere naamsbekendheid en afhankelijkheid van het grote geld van Wall Street dat niet is. Sanders gaat voor verandering en Clinton doet alsof ze voor verandering gaat.

Naar verwachting zullen zowel Sanders als Clinton winnen van Trump als deze Republikeins kandidaat wordt. Een gecompliceerder scenario is als de onafhankelijke kandidaat, multimiljonair en oud-burgemeester van New York Mike Bloomberg in de race stapt om Trump af te stoppen. Hij zal dat minder snel doen als Clinton wint van Sanders. Het wordt nog gecompliceerder als Trump op een ‘brokered’ conventie waar de stemmen staken -maar hij wel de meeste stemmen heeft- uit de Republikeinse partij stapt en zich eveneens presenteert als onafhankelijk kandidaat. Ted Cruz of Marco Rubio worden dan de officiële Republikeinse kandidaat. Zodat er presidentsverkiezingen volgen met vier kandidaten: Clinton of Sanders, Bloomberg, Trump, Cruz of Rubio.

Op Super Tuesday heeft Sanders volgens Uygur goed gepresteerd door te winnen in Oklahoma, Colorado en Minnesota. Naast zijn thuisstaat Vermont. Omdat de zuidelijke staten waar Clinton om niet geheel duidelijke redenen op de Afro-Amerikaanse stem kan rekenen voor het grootste deel achter de rug zijn zou haar perspectief voor het vervolg minder gunstig zijn dan het lijkt. En een commentaar in NRC niet geheel logisch voorspiegelt. In gedelegeerden ontlopen Clinton en Sanders elkaar weinig. Hoewel de ongebonden ‘supergedelegeerden’ onder wie verkozenen en partijleiders in overgrote meerderheid voor Clinton kiezen.

Naast die electorale race worden er nog twee races gehouden: de fondsenwerving en de opstelling van de media. Uygur merkt op dat Sanders goed presteert in de fondsenwerving. Dit betekent dat hij zijn campagne kan voortzetten. Niet zozeer om de nominatie te winnen, maar om veranderingen af te dwingen waar Clinton uit zichzelf niet mee komt. De gevestigde media zijn duidelijk op de hand van Hillary Clinton. Interessant is dat Uygur oproept om de strijd voor Sanders op internet voort te zetten. Maar ook als progressieve en jonge kiezers elkaar op sociale media weten te mobiliseren in hun steun voor Sanders schiet dat naar verwachting tekort om de macht van de gevestigde media te breken die nauw verbonden zijn aan het bedrijfsleven dat op de hand van Clinton is. Maar het is veelzeggend dat het internet als alternatief medium wordt gepresenteerd.

Wensdenken en framing: Clinton, Sanders, Trump en Rubio

Donald Trump heeft de primary in South Carolina gewonnen met 32% voor Marco Rubio en Ted Cruz met 22%. Nate Silver wijst in een posting op twee scenario’s voor het vervolg: a) Trump! en b) Rubio. Deze laatste is de kandidaat van het partij-establishment. Bij de Democraten won de partijkandidaat Hillary Clinton de caucus in Nevada met een verschil van 5% van Bernie Sanders, en sprokkelde 7 meer gedelegeerden bij elkaar. Sanders wint langzaam aan kracht, maar zal het waarschijnlijk toch afleggen tegen Clinton en de partij-elite.

Zo kondigt zich een ramp af als het vervolg zich ontwikkelt zoals het er nu op lijkt: de onberekenbare Trump tegenover de berekenbare Clinton. De a-politieke Trump tegenover de politieke Clinton. Beide aangestuurd door het grote geld. Voor vele Amerikanen worden de presidentsverkiezingen zo een voetbalwedstrijd tussen Bhutan en de Malediven. Met geen van de partijen kan men zich identificeren. Het zal wel. Nederlanders zou het ook niets kunnen schelen als de VS politiek, economisch en militair niet zo machtig waren. Kiezen tussen Mussert en Moskou. De Amerikaanse kiezers zijn niet te benijden. Of gloort toch nog de strijd Rubio-Sanders?

Cenk Uygur valt verdediger van Hillary Clinton aan en neemt het op voor Bernie Sanders

Wellicht zijn voor niet-Amerikanen niet alle details te volgen over de verkiezingsstrijd tussen Hillary Clinton en Bernie Sanders. Maar Cenk Uygur is geweldig in vorm en gaat tekeer tegen een column van de Afro-Amerikaanse Keli Goff voor het centrum-rechtse The Daily Beast. Met close reading ‘breekt hij het down‘. De achtergrond van de aanval van Uygur op Goff is dat het establishment via endorsements, superdelegates en de gevestigde media op oneigenlijke gronden Hillary Clinton bevoordeelt. Bernie Sanders wil net als Uygur –met burgercomité Wolf Pac– het grote geld uit de Amerikaanse politiek halen, terwijl Clinton door het grote geld van onder meer Wallstreet in het zadel geholpen wordt en zich met beloften verplicht aan de geldschieters die hun steun niet voor niks geven. Maakt Sanders door de tegenwerking van het establishment een kans op de Democratische nominatie? Waarschijnlijk niet, maar het feit dat Hillary Clinton al haar hulptroepen moet inzetten om Sanders af te stoppen geeft aan dat de strijd opener is dan ze wil toegeven. Grootse televisie.

Rick Santorum stapt uit race en maakt weg vrij voor Mitt Romney

Republikeins presidentskandidaat Rick Santorum kiest eieren voor zijn geld. Voordat het partijestablishment hem kan verwijten de eenheid te beschadigen schort-ie zijn campagne op. Wat hij ervoor terugkrijgt is gissen. Er zijn volop speculaties over zijn toekomst. Een post in de regering Romney? Een voorkeurspositie in de races van 2016 of 2020? Met 53 jaar is Santorum nog relatief jong. Maar zoals Nate Silver in de NY Times opmerkt kan de nominatie 2012 achteraf het hoogtepunt van zijn politieke carrière blijken te zijn geweest.

De concurrentie is groot. Met senator Marco Rubio (41) van Florida, vertegenwoordiger Paul D. Ryan (42) van Wisconsin, ex-gouverneur Jeb Bush (59) van Florida, gouverneur Bobby Jindal (41) van Louisiana, gouverneur Chris Christie (49) van New Jersey, nieuwe sterren die de komende 4 of 8 jaar opkomen en mogelijk de vice-president van Mitt Romney. Kroonprinsen rollen niet bij voorbaat de rode loper voor Rick Santorum uit.

Zeker niet omdat Santorum zich buiten de hoofdstroom van de partij beweegt omdat-ie zich op conservatief-evangelische kiezers richt en daardoor een te smalle basis heeft. Middengroepen bereikt-ie niet. Hij zaait verdeeldheid met controversiële standpunten over euthanasie, abortus of andersdenkenden. De katholiek Santorum zei over te moeten geven van de katholieke  president Kennedy die 50 jaar geleden maatschappelijk de weg voor hem baande. Amerikanen respecteren hun presidenten, schuwen kritiek niet, maar zullen in dit soort extreme verkiezingsretoriek weinig evenwichtigheid en staatsmanschap herkennen.

Santorum verloor de staten Michigan, Illinois, Florida en Ohio waar hij had moeten winnen om een kans te maken. Hij probeerde er een strijd over normen en waarden van te maken, terwijl Mitt Romney focuste op de economie. Vanaf het begin had Santorum een krakkemikkige organisatie die niet op kon tegen de gevulde kas van Romney die hem publicitair weg kon blazen waar-ie dat wenste. Om deze redenen stopt Santorum nu uit de race. Hij heeft met een sterke tegenstander Romney, een vijandig partijestablishment, een slechte organisatie en onvoldoende fondsen, en extreme standpunten en uitspraken het optimale binnengehaald.

Newt Gingrich heeft eind maart zijn staf ingekrompen, maar zegt door te gaan tot de Conventie in Tampa van 27-30 augustus. Al is het maar om het Romney moeilijk te maken. Ron Paul voert meer een campagne voor zijn libertarische programma dan voor zijn kandidatuur. Geruchten dat zijn staf afspraken met de staf van Romney heeft gemaakt over een niet-aanvalsverdrag zijn hardnekkig. Naar verwachting wordt de strijd formeel beslist op 3 juni wanneer er 299 gedelegeerden op het spel staan. De hoop van Gingrich en Paul om ongebonden gedelegeerden voor zich te winnen is theoretisch. Vanaf nu is de focus president Obama.

Foto: Rick Santorum kondigt in een persconferentie aan dat hij zijn campagne opschort, 10 april 2012

Trouw legt Amerikaanse voorverkiezingen langs religieuze meetlat

Dagblad Trouw is als het over religie gaat nooit te beroerd om lekker uit te pakken met details. Zelfs als het de waarheid niet dichterbij brengt. Laten we eens kijken. Trouw begint: Bij voorverkiezing in de Amerikaanse staten Alabama en Mississippi maakten evangelicalen dinsdag de dienst uit. Misschien komt dat omdat er in die staten voornamelijk evangelicalen wonen? Trouw gaat voorbij aan het feit dat Romney er 25 van de 90 gedelegeerden wint. Santorum wint er 32. Da’s 7 gedelegeerden meer. Maakten evangelicalen de dienst uit?

Volgens Trouw haalt Santorum ‘ruim’ een derde van de stemmen. In Alabama 34,5% en in Mississippi 32,8%. Hoezo ruim? Romney blijft rond de 30% steken. Een verschil van nog geen 4%. De volgende passage is grappig: De staten vallen niet alleen op vanwege hun religiositeit, meldt persbureau AP. Nergens in het land ligt het aantal hoogopgeleiden zo laag. Raken we aan een diepere waarheid? Gaat religiositeit samen met een lage opleiding? Of is een lage opleiding wellicht een voorwaarde voor religiositeit? Trouw suggereert veel.

Maar Trouw moet nog op stoom komen: Romney scoort slecht in staten met een overwegend christelijk electoraat. Conservatieve christenen hebben weinig op met zijn mormoonse geloofsovertuiging. Velen zien het mormonisme als een vreemd en onbekend geloof, sommigen noemen het een theologische dwaalleer. Oei. Trouw suggereert dat het mormonisme slecht scoort bij christenen. Inclusief de miljoenen mormonen die in Utah, Colorado, Nevada, New Mexico en andere staten het verschil maken door op Romney te stemmen?

Trouw zegt dat supporters van Romneys tegenstanders zich negatief uitlaten over het mormonisme. Tweederde van de protestanten ziet mormonen als christenen. Onder evangelicalen is dat één derde. Wat verklaart het en welk verschil maakt het in de verkiezingen? Maakt het iets uit dat Santorum in de staten op de dunbevolkte prairies en in het zuiden wint waar Romney nauwelijks campagne voert? Trouw geeft geen idee.

Foto: Mitt Romney spreekt op campagne in Liberty, Missouri, 13 maart 2012. Missouri gelooft. 

Mitt Romney gaat voor de meeste gedelegeerden op Super Tuesday

Op Super Tuesday proberen de kandidaten zoveel mogelijk gedelegeerden te verzamelen. Er zijn er 416 te winnen. Georgia (76), Idaho (32), Massachusetts (38), North Dakota (25), Ohio (63), Oklahoma (40), Tennessee (55), Vermont (17) en Virginia (46) samen met de Alaska Caucus (27) die twee weken duurt. Onder de grens van 20% krijgt een kandidaat niks. Daarnaast zijn er staten als Ohio waar het prestigieus is om te winnen.

Mitt Romney heeft tot nu toe met 203 de meeste gedelegeerden achter zich, Rick Santorum heeft er 92, Newt Gingrich 33 en Ron Paul 25. Het aantal om te winnen is 1144. Een projectie van FiveThirtyEight verwacht dat Romney 224, Santorum 76, Gingrich 87 en Paul 25 gedelegeerden wint. Gunstig voor Romney is dat Gingrich in de race blijft en in zuidelijke staten als Georgia en Tennessee stemmen bij Santorum wegsnoept. Deze mist door gebrekkige organisatie kansen. Paul kan als kandidaat overstappen naar de Libertarische Partij.

Als de projectie klopt dan komt Romney op kop met 427 en vergroot-ie de voorsprong op Santorum die blijft steken op 168. Staten die op Super Tuesday op het spel staan zijn divers en verspreid over het land. Ze geven een idee van de verkiesbaarheid van een kandidaat. Afgelopen week schaarden belangrijke Republikeinen als meerderheidsleider Eric Cantor zich achter Romney. Het scenario dat een witte ridder als Jeb Bush inspringt is afgewend. Verwachting is dat Romney na vandaag definitief op koers ligt, de economie tot speerpunt en Obama tot mikpunt maakt. Na de valse start in Iowa en alle sociaal-conservatieve aanvallen van Santorum.

Foto: Romney op campagne in Ohio