Frank Bosman betreurt het dat rooms-katholieken zich uitschrijven

Antwoord op ‘cultuurtheoloog’ Frank Bosman die vanuit de achterhoede van een zich terugtrekkend religieus leger de positie van de Nederlandse religieuze organisaties probeert te verklaren, soms zelfs te verdedigen. Dat doet hij onder andere als commentator voor de EO. In zijn verdediging neemt hij half-verklarend, half-politiserend godsdienst als fenomeen in bescherming en probeert het als noodzakelijk, onherroepelijk en onvermijdbaar voor te stellen. Onder meer als hij zegt: ‘Je kan wel uit de kerk stappen, maar de kerk stapt niet uit jou. De kerk laat in principe niemand gaan.’ Dat betekent dat iemand die gedoopt is nooit definitief uit de kerk kan stappen. Dat is een dogmatisch standpunt dat mensen buiten de kerk tegen hun zin opgedrongen wordt. Want ook buiten de kerk worden ze nog geclaimd door de kerk. Het is duidelijk dat dit standpunt er niet aan meehelpt om kerken het beetje sympathie en reputatiewaarde dat ze nog bezitten te laten behouden.

Foto: Schermafbeelding van FB-post van Frank Bosman met eigen reactie, 18/19 september 2018.

Rector Kuipers hanteert een cirkelredenering om de katholieke God van Nederland te duiden

‘We kunnen niet stil blijven als het gaat om God‘, zegt rector Patrick Kuipers voor katholiekleven.nl. ‘We kunnen niet het zwijgen ertoe doen, want als wij niet meer over God spreken in onze tijd, wie doen het dan nog wel?’ zo vervolgt hij. Waarom katholieken als Kuipers niet over God kunnen zwijgen ligt voor de hand. Maar op een andere manier dan hij bedoelt. Hij is deel van een instelling waar hij zijn functie, inspiratie en loon aan ontleent en heeft er belang bij dat die instelling in stand blijft. Daarom moet hij over God spreken.

Kuipers geeft toe dat hij eigenlijk niet weet wie God precies is. Want God is een groot mysterie voor de mensen. Daarom is het lastig om op de juiste manier over God te spreken. Kuipers introduceert de bijbel als ‘bewijsplaats’ om de beweegredenen van God te duiden. ‘Maar er zijn wel dingen in de bijbel die ons duidelijk maken hoe Hij voor mensen wil zijn’, zegt hij. Dat is echter een cirkelredenering. Ga maar na, 1) eerst geeft Kuipers toe dat mensen niet weten wie God precies is. En 2) de bijbel is eveneens geschreven door mensen die niet precies weten wie God is. Dus 3) zijn bewering dat er ‘dingen in de bijbel’ zijn die wel duidelijkheid geven over de beweegredenen van God is op niets gebaseerd omdat de bijbel ook is geschreven door mensen.

Kuipers probeert door te verwijzen naar de bijbel een hogere waarheid in zijn betoog te introduceren. Dat zou binnen de interne logica van zijn religieuze instelling passen als de leer verkondigde dat God de bijbel heeft geschreven, ‘door Zijn inspiratie heeft gedicteerd’ of iets in die orde. Maar dat is niet langer het geval. De katholieke kerk erkent gewoon dat de bijbel mensenwerk is. Kuipers zondigt met zijn geloof tegen de logica.

Zweedse priester: homoseksuelen zijn te genezen. Religie benadrukt eigen overbodigheid

Daar is er weer een, zo’n uitspraak van een vertegenwoordiger van een religieuze organisatie die zegt dat homoseksuelen van hun psychische stoornis genezen kunnen worden. Wat homoseksualiteit zou zijn. Deze keer is het de Zweedse priester Ingvar Fogelqvist die zich uitspreekt in Smålandposten, overgenomen door Local.se. Mag deze katholieke priester dit zomaar zeggen? In elk geval past het in het patroon van religies die uitsluitend kunnen bestaan door zich te isoleren en af te sluiten voor andersdenkenden.

Religie ontstond ooit vanuit de behoefte van mensen om zich met elkaar te verenigen. Het is een prima middel om groepen mensen te binden, en onder de duim te houden. Zo’n groep moet vanwege de claim op de macht niet te klein, maar vanwege dreigende verdeeldheid ook niet te groot zijn. Homoseksuelen vallen erbuiten. Ze passen niet bij religie. Onverdraagzame priesters uiteraard wel. Da’s al vele eeuwen duidelijk. De remedie?

Geef religie wat het toekomt en zelf oproept: overbodigheid. Voor mensen van nu is religie niet langer noodzakelijk. Mensen kunnen zonder. Vraag is of onverdraagzame priesters de eigen overbodigheid beseffen en daarom zulke flinke uitspraken doen om dat nog eens extra te benadrukken. Ach, ze zijn niet te genezen.

Foto: Schermafbeelding van ‘Swedish priest: Gay people can be ‘cured’’ in Local.se, 7 april 2015.

Parodie op Jezus door Hendrik Jan Bökkers met Bobbi Eden

Ze gaf me een foto / En toen had ik ‘m door
Met zijn stomme sandalen / En zijn vatterige baard

Die denkt toch niet dat ik gek ben/ Ik ben toch geen idioot
’t Is een smerige hippie / Of misschien zelfs een Jood

Ze drinkt ineens geen bier meer / Ze drinkt alleen nog maar wijn
En ze bidt voor haar zorgen / Maar vergeet die van mij

’t Is me allemaal een toestand / Waar ik me gruwelijk voor schaam
Want laatst bij het vrijen / Toen riep ze zelfs zijn naam

Een clip ‘Jezus’ van boerenrocker Hendrik Jan Bökkers met pornoactrice Bobbi Eden. Voor katholiek.nl geeft Frank G. Bosman een analyse die het christendom in bescherming neemt: ‘De vraag is natuurlijk: wat betekent deze ‘Jezus’ van Bökkers. Het is gemakkelijk om er een kritiek op het ‘kleffe’ christendom in te zien, een christendom dat bestaat uit het afleggen van alles wat het leven leuk en aangenaam maakt, met name seks. Christenen zijn dan suffe preutse kwezels waar je eigenlijk alleen medelijden mee kan hebben. Wellicht is dat ook de intentie van Bökkers zelf geweest.’ Bökkers reageert op deze recensie van Bosman en bedankt hem voor de uitgebreide analyse, en: ‘We zien het inderdaad ook als parodie, en wie zich hierdoor gekwetst wil voelen moet dat vooral niet laten, maar dan ben je wel een behoorlijke suffe, preutse kwezel… 😉’

Tekst opgeschreven door Frank Bosman, zie ‘Bobbi Eden is verliefd op Jezus’.

Volgens Femen is God een vrouw. Hoe valt dat te bewijzen?

Acties van de feministes van Femen tegen de kerk roepen medelijden op met onmachtige vertegenwoordigers van een kerk die niet om weet te gaan met maatschappelijke veranderingen en directe tegenspraak niet is gewend. Afgelopen week nog in de Madeleine van Parijs en gisteren in de Dom van Keulen. Activiste Josephine sprong tijdens de mis op het altaar. In de gebruikelijke halfnaakte outfit. Ze werd met veel duwen en trekken door een menigte katholieke ordebewaarders weggevoerd. Eentje kon zich niet beheersen en sloeg Josephine keihard in het gezicht. Koren op de molen van Femen. Opvallend genoeg gaan de activistes met de kreet ‘God is een vrouw‘ niet voorbij aan de vraag wat het bestaan van een god uitmaakt. Een kwestie van perspectief?

Cultuurstrijd in Parijse kerk met Femen en een rode trui

Een actie van de nieuwe feministes van Femen: Kerstmis wordt afgeschaft. Van het Vaticaan tot Parijs. Een vrouw zit op het altaar van de  Parijse La Madeleine. Haar protest is een antwoord op de antiabortus-campagne in landen die onder de katholiek invloedssfeer vallen. Gevoed vanuit het Vaticaan. Zoals Spanje dat met strikte abortus-wetgeving afgelopen week de klok zo’n 30 jaar terugdraait. Dat gaat niet zonder protest.

De grote politiek gaat voorbij aan de man in de rode trui die naar fotograaf Jacob Khrist wijst. Z’n hoofd staat er niet naar. Is hij een koster van de Madeleine? Of een vrijwilliger die orde moet handhaven? In rustige tijden gaat dat vanzelf. Nu ziet de man zich ineens gedwongen in een bres te springen. Vanwege een ideologisch geschil tussen z’n kerk en haar tegenstrevers. Wat anders aan hem voorbij was gegaan. Als die activiste van Femen niet juist zijn kerk voor haar protest had uitgezocht. Notabene op het altaar. Niet te geloven.

Wat moet de man doen? Hoe kan-ie zich een houding geven? Is-ie als de politieman Matteo uit de film La meglio gioventù die de macht moet verdedigen tegenover studenten uit rijke gezinnen? Met tegenzin wacht hem een rol die hij niet ambieert. Waar grote en kleine geschiedenissen elkaar kruisen ontstaat soms inzicht over de tegenstrijdigheden die het leven zo rijk maken. Het leven dat door abortus wordt vermoord. Of gered. Hoe dat gezien wordt is een kwestie van perspectief. Maar intussen loop je daar in je rode trui. Weg daar.

Foto 1: Protest door activiste van Femen: Kerstmis wordt afgeschaft van Vaticaan tot Parijs!

Foto 2: Hemelvaart van de Maagd Maria, Madeleine kerk te Parijs.

Controverse in campagne van Diesel. Burka en bisschopsmantel

Twee plaatjes van het Italiaanse kledingmerk Diesel. Onderdeel van de #DieselReboot campagne. De een neemt met geleende beelden uit een specifieke traditie katholieken op de korrel, de andere moslims. Op de laatste komt kritiek op MTVDesi.com van Shruti Parekh: ‘Putting a white, non-Muslim woman in a burqa in our current global context is one level of disrespect, but making her topless takes it to a level that is hard for me to comprehend’. Maar Ameena Meer die aan de campagne meewerkte kan het drie dagen op MTVDesi.com best begrijpen, want we zijn allen vechters met meerdere identiteiten:  ‘The idea behind the #DieselReboot campaign is that today we are all slashers  – Accountant/Musician, Coffee shop worker/Instagram star, Bank teller/Director, Insurance salesperson/travel writer – we have multiple identities and multiple lives. (..), but social media has freed us to express and explore our talents in ways we never realized were possible.’

Waar gaat het uiteindelijk om? Om het verkopen van zoveel mogelijk kleding door een Italiaans bedrijf. Zelfs kritiek helpt hier bij en kan een vorm van reclame zijn. Want het vestigt de aandacht. Hele boekenkasten worden leeggeschud om met mooie woorden aan te kleden hoe vrouwen aangekleed kunnen worden. Sociale media bevrijden ons. Echt? Niemand is wat-ie blijkt te zijn moet de verantwoording van de campagne zijn. Van vechters uit de creatieve klasse die het voorbeeld stellen. Een blanke vrouw in een burka mag. Een Oost-Aziatische vrouw in een bisschopsmantel mag. Maar de veroordeling van een blanke vrouw in een burka mag ook, of die van een Oost-Aziatische vrouw in een bisschopsmantel. Terloops zorgt de relativering ervoor dat culturele grenzen vervagen. De scherpslijpers verliezen hun zeggenschap over het beeld. Als het maar past.

Foto: Beelden uit de Diesel-campagne #DieselReboot.

Ophef over exotische ramadan staat emancipatie in de weg

Deel van de Nederlandse moslims viert deze maand ramadan. Gedurende de dag vasten ze. Niet iedereen echter. Zo doet eenderde van de van oorsprong Turkse moslims niet mee. Jonge kinderen, zieken, zwangere vrouwen, soldaten in de oorlog, reizigers en anderen voor wie het vasten een bedreiging vormt zijn dat niet verplicht. Aldus Wikipedia. Maar zelfs degenen die aan de ramadan meedoen zijn niet op voorhand belijdend moslim. Hetzelfde effect als ‘christenen’ die naar de kerstdienst gaan en het daar voor een jaar bij laten.

In de NRC ontstond een debatje tussen gelijkgezinden toen schrijver Hafid Bouazza reageerde op een open brief van vrijdenker Anton van Hooff. De laatste roept uit: ‘Stop ophef over de Ramadan‘. En: ‘Ik herinner me niet dat er indertijd zoveel aandacht voor de katholieke veertigdaagse vasten was. Roomsen liepen gewoon niet zo te koop met hun versterven, moslims doen dat wel.‘ Historisch hebben de moslims het vasten van de joden en christenen afgekeken. Van Hooff begrijpt dat toen moslims zich in Nederland vestigden er stil werd gestaan bij de Ramadan omdat het exotisch was. Maar: ‘nu is het zo gewoontjes dat het tijd is maar eens de spot te drijven met die hovaardige en soms schadelijke vorm van groepswaan.’ Bouazza onderschrijft dat en ziet in de reacties van de inheemse Nederlanders sentimentaliteit en verrukking over de heilige nobele wilden.

Van Hooff en Bouazza hebben sterke argumenten. Ze proberen een debat op gang te brengen. De in Marokko geboren Bouazza stelt uitdagend: ‘De moslims -en laten we eerlijk zijn: vooral Marokkanen zijn hieraan schuldig- hebben constant de behoefte, de uitzonderlijke, overheersende, onredelijke behoefte aan erkenning van onhebbelijkheden en tradities die zij zelf niet eens begrijpen.’ Bouazza begrijpt waarom de Nederlandse moslims zich in deze positie laten drukken: ‘in welk islamitisch land krijgt men subsidie voor een iftar?’

Tot wat voor misverstanden en onzinnige uitspraken de ramadan bij inheemse Europeanen leidt maakt een toespraak van de Britse premier David Cameron duidelijk. Hij ziet er spiritualiteit en humanisme in. En plakt moslims het etiket van hulpbehoevendheid, inertie en slachtofferschap op. Vrijheid van godsdienst geeft in Europa alle moslims de vrijheid om de ramadan te vieren. Zoals iedereen met een geloof of levensovertuiging zo’n vrijheid heeft. Da’s een kostbaar goed dat gekoesterd moet worden. Maar het is absurd dat van al deze groeperingen alleen degenen die aan ramadan doen daarvoor door de samenleving beloond moeten worden.

De niet-slijtende aandacht voor het exotisme van de ramadan is merkwaardig en wordt tot inheemse folklore als antwoord op uitheemse folkore. Nodig is emancipatie van niet-moslims die stoppen om die moslims die aan ramadan doen schouderklopjes te geven. Dat doet God wel. Pas dan kunnen moslims volwassen worden.

Foto: Pieter Bruegel (de Oude), Het gevecht tussen Carnaval en Vasten. 1559.

Michaela Biancofiore ontslagen omdat ze homo’s kleineert

De Italiaanse staatssecretaris voor Gelijke Kansen, Sport en Jeugd Michaela Biancofiore heeft een nieuw post gekregen in de regering-Letta vanwege controversiële uitspraken die stof deden opwaaien. Ze zei: ‘Voor een keer, zou ik graag verenigingen van homo’s, in plaats van zich in een getto op te sluiten … iets zien zeggen om de recente golf van moorden op vrouwen (in Italië) te veroordelen … Alles wat ze doen is hun eigen belangen verdedigen‘ Aldus deze staatssecretaris die lid is van Berlusconi’s partij ‘Il Popolo della Libertà’.

Premier Enrico Letta zag zich genoodzaakt om Michaela Biancofiore over te plaatsen naar het ministerie van Ambtenarenzaken. Gelijke Kansen en Emancipatie draagt ze duidelijk niet in haar hart. Het is trouwens een geluk bij een ongeluk voor Michaela Biancofiore dat ze niet opmerkte dat ambtenaren discriminatie over zich afroepen en zich in een getto opsluiten. Haar uitspraak past in een patroon van discriminerende opmerkingen over homo’s. Zo riep paus Benedictus XVI in z’n kersttoespraak van 2012 andere religies op om de krachten tegen het homohuwelijk te bundelen. De vorige premier Mario Monti zei eerder dit jaar hetzelfde.

Italiaanse politici die zich zelfs in een coalitieregering niets aantrekken van pluriformiteit en tolerantie komen in de ogen van Noord-Europeanen ouderwets over. Ze zouden mogelijk tot inzicht komen als anderen het volgende zeiden: ‘Voor een keer, zou ik graag katholieke verenigingen, in plaats van zich in een getto op te sluiten … iets zien zeggen om de recente golf van moorden op vrouwen te veroordelen … Alles wat ze doen is hun eigen belangen verdedigen.’ Juist in het verdedigen van hun eigen belang zijn Italiaanse politici sterk. Door anderen iets te verwijten wat ze zelf doet is Biancofiore nog hypocriet ook. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat iemand die zulke domme uitspraken doet staatssecretaris van Gelijke Kansen kon worden?

Foto: Michaela Biancofiore met Silvio Berlusconi.

Hoe word je paus? Vrouwen kunnen het vergeten

Vandaag houdt paus Benedictus XVI het voor gezien als hoofd van de Rooms-Katholieke kerk. Hoewel-ie vast blijft houden aan de uiterlijkheden van het pausschap, zoals kleding en naam. De emeritus-paus betreedt een gebied waarin-ie niet kan zeggen paus te zijn en niet paus te zijn. Hij komt met zichzelf in tegenspraak. Hoe kan iemand met ambitie paus worden? Wat zijn de voorwaarden voor zo’n loopbaan? C.G.P. Grey legt uit.