May treedt af. Welke les valt er te trekken uit de chaos en het chagrijn in de Britse politiek?

Met een brekende stem en wellende tranen kondigde de Britse premier Theresa May vanochtend haar ontslag aan. Ze stapt per 7 juni 2019 op. May was partijleider en premier sinds 13 juli 2016. Ze heeft de drie jaar net niet volgemaakt. De spin draait nu op volle toeren om dit nieuwsfeit een bepaalde kant op te buigen.

Bijvoorbeeld in de richting van haar opvolger. Daarover is binnen de Conservatieve partij een strijd ontbrand. Andrea Leadsom en Boris Johnson zijn de namen die het vaakst worden genoemd. May stapt niet vrijwillig op, maar onder druk. De teneur is dat zij nooit grip op de politiek kreeg en de Brexit-hardliners binnen haar partij haar het leven zuur maakten. Door de tactiek van de verschroeide aarde ligt de geloofwaardigheid van de Britse politiek grotendeels aan gruizelementen. Vooral de twee grootste partijen de Tories en Labour hebben de afgelopen drie jaar onder zwakke leiding onzeker, onevenwichtig en kortzichtig gehandeld.

May liet zich koeioneren door de hardliners en verloor zo aan aanzien en politiek kapitaal om een gematigde oplossing door het midden met Labour, LibDems, SNP, Greens, Change UK en Plaid Cymru te vinden.

Premier May liet zich gijzelen door de Brexiteers binnen en buiten haar partij. Het radicale midden in de Britse politiek is hopelijk niet dood, maar is door een weinig daadkrachtige May en een strategisch zwakke Jeremy Corbyn slecht bediend. Het wachten is op een generatiewisseling waarbij niet de 55-plussers met hun negatieve politiek de politiek domineren, maar de twintigers en dertigers met constructieve en open blik opstomen naar het centrum van de macht en weer aanhaken bij Europa. Nederland weet nu hoe het niet moet.

Het rechts-radicalisme van Jacob Rees-Mogg en het links-radicalisme van Corbyn leidt tot verdeeldheid, stilstand, chaos en een eigen gelijk dat in het eigen domein keer op keer bevestigd wordt, maar de politiek als middel om macht met elkaar te verdelen verkruimelt tot een verzuurde feesttaart van onheilsprofeten.

Foto: Tweet van de Londense burgemeester Sadiq Khan (Labour), 24 mei 2019.

Een volk op drift. Wat is in de kern het probleem van de Britten?

Premier Theresa May leed een historische nederlaag in het Lagerhuis bij de verdediging van de deal die haar regering en de EU over de uittreding van het Verenigd Koninkrijk waren overeengekomen. May gaat door alsof ze geen onderdeel van het probleem is. Maar daar lijkt het toch steeds meer op. Voor het overleg tussen partijen over de Brexit heeft ze de belangrijkste oppositieleider van Labour Jeremy Corbyn uitgesloten. May houdt vast aan haar ‘rode lijnen’ en betrekt andere partijen niet serieus bij de besprekingen over het vervolg. Omdat ze in haar eigen partij geen meerderheid weet te mobiliseren is dat een riskante strategie.

Hoe erg is het om jezelf als land 2,5 jaar voor de gek te houden? Maakt het verschil of dat individueel of collectief gebeurt? Wanneer gaat eigenwaan over in zelfbedrog of abnormaal gedrag? Wie de politieke berichten uit het Verenigd Koninkrijk volgt kan niet anders dan concluderen dat een groot deel van het volk en de politieke klasse mentaal uit de rails loopt. Dat wordt gelegitimeerd door te suggereren dat de ander abnormaal is. In dit geval de EU. In 2016 besloot een kleine meerderheid van de Britten daaruit te stappen.

Wat is in de kern het probleem van de hedendaagse Britten? Want dat het om een lastig op te lossen probleem gaat is de afgelopen 2,5 jaar duidelijk geworden. De bezuinigingen die de afgelopen 10 jaar het land hebben getroffen hebben niks met de EU te maken, maar worden daar door volksmenners aan toegerekend. De waan van de dag heeft de overhand gekregen en is niet meer te bezweren. Het valt te hopen voor de landen van de EU dat het verknipte Verenigd Koninkrijk zo snel mogelijk de EU verlaat. Want in de huidige situatie is er geen repareren aan. Van Labour noch van Tories valt iets realistisch te verwachten. De enige oplossing leidt via de weg van diepgaand zelfonderzoek en daar zijn de Britten op dit moment totaal niet toe in staat.

Petitie ‘Internationalisering onderwijs’ is kritisch op het bestuur van de Radboud Universiteit Nijmegen

Een ongelofelijke en kenmerkende petitie op Petities.24.com van studenten Psychologie aan de Nijmeegse Radboud Universiteit met drievoudige kritiek. Ze voelen zich voorgelogen en belazerd omdat de universiteit de afspraak schendt en geen Nederlandstalig maar Engelstalig onderwijs aanbiedt. Tevens vinden ze dat de universiteit daar onvoldoende over heeft gecommuniceerd. Tenslotte vinden ze het niveau van het Engelstalig onderwijs dat de docenten geven onder de maat, mede omdat het niet onafhankelijk getoetst wordt. De studenten merken op dat ze zich hadden aangemeld voor Nederlandstalig onderwijs ‘met het oog op een baan in Nederland (vaak in de zorg), waarbij het van groter belang is de juiste termen te kennen in het Nederlands’.

De meesten reageren anoniem, maar enkelen spreken zich uit en geven aan teleurgesteld te zijn in hun universiteit. Jette: ‘Ik teken omdat de kwaliteit van onderwijs echt onderuitgaat door het internationaliseren van de studie.’ Judith G.: ‘Ikzelf 2ejaars psychologie studente ben en hier last van ervaar. Als ik van tevoren had geweten dat het zo liep op de Radboud universiteit had ik me misschien wel aangemeld bij een andere universiteit in Nederland.’ Judith S.: ‘Ik teken dit. omdat ik boos ben dat ons onderwijs (psychologie Radboud Universiteit Nijmegen) ontzettend achteruit gaat in kwaliteit, doordat cursussen zo nodig in het Engels gegeven moeten worden, terwijl het overgrote deel later in Nederland aan de slag gaat…….’. Liz: ‘Ik teken omdat dit probleem al veel te lang speelt en de universiteit zich er gemakkelijk van af maakt door de problemen bij de student te leggen. Het wordt tijd dat de kwaliteit weer voorop komt, in plaats van het geld.’

Nederlandse universiteiten hebben geen vijand nodig, want ze helpen zichzelf om zeep. Zoals Liz opmerkt, universiteiten zetten niet de kwaliteit van het onderwijs voorop, maar het geld. Daarnaast gaat het erom dat zoals de studenten beweren ze zijn voorgelogen. Dat is ontoelaatbaar omdat het studenten schaadt en de geloofwaardigheid van de Radboud Universiteit beschadigt. De internationalisering van het onderwijs is prima, maar moet op een serieuze manier gebeuren. Met moedertaal sprekers van het Engels en geen Nederlandse docenten die hun variant van Steenkolenengels spreken en daarbij geen nuances kunnen overbrengen, laat staat als het al lukt om de grote lijn over te brengen. Overigens zijn deze docenten eveneens slachtoffer omdat ze voor de leeuwen worden gegooid door een onverantwoord opererend universiteitsbestuur.

Een andere taal kan het Nederlands niet vervangen. Evenmin is er noodzaak voor als het gaat om studenten die naar verwachting in een Nederlandstalige omgeving in Nederland werk zullen vinden. Internationale oriëntatie moet niet vermeden worden, maar het kan het onderwijs in het Nederlands niet vervangen en moet goed voorbereid worden. Dat gebeurt nu niet zoals dit voorbeeld aan de Radboud Universiteit verduidelijkt. Terwijl het probleem van slecht Engelstalig onderwijs door Nederlandse docenten toch al jaren geleden is geconstateerd. Dat laten gebeuren is onverantwoord gedrag van het universiteitsbestuur. Een bijkomend nadeel van Engelstalig onderwijs is trouwens dat oriëntatie op het Engels andere moderne talen als Chinees, Russisch, Spaans, Frans of Duits wegdrukt. Universiteitsbestuurders verliezen de essentie van een universiteit uit het oog in hun blindstaren op bedrijfsmodellen, rendement, marketingplannen, groei, internationalisering en de drang ‘om bij de tijd te zijn’ en de concurrentie met andere universiteiten niet te verliezen.

Foto: Schermafbeelding van deel petitie ‘Internationalisering onderwijs’ van Amber Albrecht en Eileen Markmann op Petities24.com, 10 november 2018.

Verenigd Koninkrijk heeft een politieke klasse nodig die geestelijk gezond is. Dat ontbreekt en leidt tot Brexit, chaos en verval

Hoe erg is het om jezelf voor de gek te houden? Maakt het verschil of dat individueel of collectief gebeurt? Wanneer gaat eigenwaan over in zelfbedrog of abnormaal gedrag?

Wie de politieke berichten uit het Verenigd Koninkrijk volgt kan niet anders dan concluderen dat een groot deel van het volk en de politieke klasse mentaal uit de rails loopt. Dat wordt gelegitimeerd door te suggereren dat de ander abnormaal is. In dit geval de EU. In 2016 besloot een kleine meerderheid van het Britse volk uit de EU te stappen.

Wat is in de kern het probleem van de Britten? Want dat het om een lastig op te lossen probleem gaat is de afgelopen twee jaar duidelijk geworden.

Het is de pikorde van land en politiek die steekt. Binnen die vastgeroeste machtsstructuur denkt niemand echt na. De waan van de dag heeft de overhand gekregen en is niet meer te bezweren.

Het valt te hopen voor de landen van de EU dat het verknipte Verenigd Koninkrijk dat geen stabiel zelfbeeld heeft zo soepel mogelijk de EU verlaat. Want in de huidige situatie is er geen repareren aan. Noch van Labour of Tories valt iets realistisch te verwachten.

De Britten zijn goed in het maken van drama en in het oppoetsen van een roemrijk verleden en eigen prestaties. Bij de Brexit zijn met hulp van buitenlandse actoren (Trump, Poetin) die karakteristieken in hun tegendeel verkeerd.

Mijn reactie bij het artikel ‘Labour and Brexit: a ‘sensible’ deal’ van Mary Kaldor op Open Democracy. Mijn advies is dat de Britse politieke klasse collectief in psychotherapie gaat.

Foto’s: Schermafbeeldingen van delen van artikel en reactie bij artikel ‘Labour and Brexit: a ‘sensible’ deal?’ van Mary Kaldor in Open Democracy, 19 november 2018.

Voelen en het denken voorbij met coach Tura Gerards

Tura Gerards kiest een tegenovergestelde opvatting van wat gangbaar is. Hij meent niet dat de mensen gevangen zitten in emotie, maar in het denken. De klacht die veel gehoord wordt als mensen naar de hedendaagse samenleving kijken is dat mensen zich op sociale media en in het menselijk contact tamelijk emotioneel uiten. Dus hun emotie te veel de vrije loop laten. Gerards denkt er faliekant anders over, hij vindt dat mensen hun gevoel te weinig gebruiken. Deze afwijkende mening verdient nadere beschouwing.

Uit de video wordt niet direct duidelijk tot welke doelgroep Gerards zich richt. Hij praat alsof hij zich tot alle Nederlanders richt, maar uit de website blijkt dat hij zich richt tot ‘mensen met psychische problemen’. Hij heeft een centrale visie waarvan het laatste punt luidt: ’Vrijwel ieder mens met psychische problemen kan de volgende vier algemene kenmerken in zichzelf herkennen. Hij of zij: (..) zit gevangen in het denken.’ De toelichting bij deze video op You Tube geeft een nadere omschrijving: ‘door na te denken over gevoelens blijf je er feitelijk van weg’.

Gerards brengt een tweedeling aan tussen denken en voelen. Het uiterste gevolg van Gerards woorden is dat hij met zijn betoog waarschuwt voor zijn eigen betoog. Dat is het meest verstandige eraan omdat het kletskoek is. Want Gerards redeneert er behoorlijk op los met zijn gepsychologiseer waarin hij denken en voelen zo combineert en vermengt dat wat hij beweert per definitie ontoetsbaar is. Zoals dat tegenwoordig heet, Tura Gerards beschouwt zich als inclusief. Wat geldt voor de ander geldt niet voor hem.

Gerards heeft zich in Amsterdam gevestigd als coach. Wie bij hem een langdurig traject wilt doen, kan een aangepaste financiële regeling treffen. De sessies worden niet vergoed door de verzekering. Gerards is het denken voorbij en probeert zijn klanten hetzelfde bij te brengen. Wie denkt ervoor te voelen is gewaarschuwd.

Is het geval Thierry Baudet voer voor psychologen? Of toch gewoon voor politicologen?

Cherry slaat opnieuw toe met een onbegrijpelijke uitspraak. Thierry Baudet zegt in een interview voor Bernie Magazine dat ‘meer dan de helft van de Nederlanders het in principe met hem eens is‘. Waar hij dat op baseert is onduidelijk. Het wordt er pas echt bizar op als hij dat vertaalt naar 80 tot 90% van de zetels. In potentie zou Baudet dan in de Tweede Kamer 120 tot 135 zetels behalen.

Merkwaardig is dat hij weet dat wat hij zegt onzinnig en onjuist is, maar het toch zegt. Wat beoogt een politicus als Baudet met een uitspraak waarvan hij weet dat die onjuist is? Hoe denkt hij hiermee zijn eigenbelang of dat van zijn partij te dienen?

Interessant is dat deze en andere aantoonbare onjuiste uitspraken van Baudet de vraag oproepen of hij  zichzelf nou wel of niet onder controle heeft. Is het hem naar het hoofd gestegen en gaat het met hem op de loop? Of is het bewuste tactiek die hij schaamteloos leent van zijn voorbeelden uit de Amerikaanse alt-right beweging? Die ernaar streeft om door liegen en het schetsen van een alternatieve waarheid de samenleving te deconstrueren.

Dat is Baudets paradox: in de vorm is hij deconstructivist en naar de inhoud een 19de eeuwse nostalgische romanticus. Feitelijk bestrijdt hij zijn eigen modernisme dat hij niet wil erkennen. Ligt hier de kiem van een heus complex van zelfoverschatting, narcisme en een misplaatst zelfbeeld? Dobbert Baudet weg in zijn eigen bubbel als een bal op de golven aan het strand? Het is tijd dat de psychologie zich over dit geval uitspreekt:

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Thierry Baudet: Een Haagse Dandy’ in Bernie #2 (december 2017).

Foto 2: Tweet van Jaap Jansen (BNR Nieuwsradio) van 5 december 2017, met eigen reactie.

Online cursus religiewetenschap op edX

Wat is in hemelsnaam religie? Waarom is het ontstaan en welk belang dient het? Wie of wat omsluit het en wie of wat sluit het uit? Wat is de oorsprong van religie? Bij welke menselijke behoefte sluit religie aan? Waarom groeperen mensen zich rond duizenden religies die ze alle afzonderlijk als uniek beschouwen? Als het waar is dat religie slecht begrepen wordt, zit dat ingebakken in het kenmerk ervan? Anders gezegd, is het de opzet van religie om slecht begrepen te worden omdat het dan beter doorvoeld kan worden? Omdat zo de werking ervan op het gedrag van mensen krachtiger wordt? Maar zijn de vaag omschreven uitgangspunten niet tegelijk de zwakte? Want het maakt religie over de ruggen van de gelovigen kwetsbaar voor misbruik en manipulatie.

Religie verdient het om als ‘naturalistisch fenomeen’ beter begrepen en empirisch onderzocht te worden volgens de wetenschappelijke methode zoals die gangbaar is in de wetenschap. Vanaf 15 maart 2017 geeft The University of British Columbia een gratis online cursus ‘The Science of Religion‘ op edX. Het YouTube-kanaal van MIT en Harvard. Zie hier voor meer informatie. Het containerbegrip religie wacht op afbakening.

Pubers moorden namens Islamitische Staat. Overheden willen niet dat geweld met de islam in verband wordt gebracht. Waarom niet?

President Barack Obama sprak zich februari 2015 uit over IS. Deze ‘Islamitische Staat’ zou volgens hem niets met de islam te maken hebben. Onzin uiteraard, want Obama kan dat helemaal niet weten. Hij is een politieke leider die zich met dit onderwerp helemaal niet moet bemoeien. De wereldgemeenschap van moslims moet onder elkaar maar uitmaken wie zich wel of niet moslim kan noemen. Het zelfde geldt voor organisaties die claimen islamitisch te zijn. Zoals IS. Obama moet zich niet bemoeien met de interne zaken van een religie. In september 2014 stelde Obama evenals de Britse premier Cameron ook dat IS niet islamitisch is. Ik stelde toen in een commentaar vast dat ze de plank missloegen en de islam voor eigen doeleinden misbruikten.

Mijn reactie bij de passage: ‘How may Obama know who is a muslim and who is not? Is is none of his business to speak about the internal affairs of a religion. Obama is mixing up politics and religion. He should better keep silent on the subject of islamic terrorism. Separation of church and state, remember? It seems he forgot.‘

Ik moest aan dit fragment denken bij lezing van de Parool-column van vandaag van Theodor Holman. Hij constateert dat overheden niet willen horen dat het gewelddadig jihadisme iets met de islam te maken heeft. De gemeente Amsterdam heeft daartoe de Britse psychoanalyticus David Kenning ingehuurd die in zijn advies dat jihadisme reduceert tot ‘de psychologische gesteldheid van twijfelende pubers’. Jihadisme teruggebracht tot een puberprobleem. Holman: ‘Waarom heet Islamitische Staat Islamitische Staat? Omdat het niets met het geloof te maken heeft? Omdat het pubers zijn? Is Abu Bakr al-Baghdadi een puber? Was Bin Laden een puber? Bestaat de leiding van Al Nusra of Boko Haram uit pubers?’ Het is weer eens iets geheel anders, complexe geopolitieke, religieuze en sociaal-economische problemen ondergebracht bij het domein van de geestelijke gezondheidszorg. Zodat die problemen niet aangepakt hoeven te worden en plotsklaps zijn verdwenen. Obama, Cameron en Kenning denken dat een probleem verdwijnt als ontkend wordt dat het bestaat. Freaky. 

John Oliver over televangelisten. Ze komen overal mee weg

John Oliver van Last Week Tonight gaat kritisch in op een fenomeen dat in Nederland nauwelijks voorkomt: de televangelisten. Religie als perfecte zwendel en als Big Business. Via het beroep op God worden mensen weerloos gemaakt om ze vervolgens geld uit de zak te kloppen. Zoals gewoonlijk combineert Oliver humor met een scherpe analyse. Het is wonderlijk dat het de televangelisten voor de wind gaat. Nog onbegrijpelijker is dat mensen erin trappen. John Oliver geeft aan hoe we ons tot religie kunnen verhouden. Niet met respect en overgave, maar met humor en spot. Dat zet de God van de televangelisten met een klap terug op aarde.

Voorstel deltaplan ‘Gleufdier’: geestelijke genezing van bankiers

Tussen de natuurvoedingswinkel en de groene slager viel bij mij het kwartje. De bestuurders van banken en multinationals zijn de ware gleufdieren. Door een verkeerd zelfbeeld, een foute focus en zelfoverschatting zijn de bestuurders verslaafd geraakt aan geld en prestige dat zich uitdruk in geld. Ze komen er niet meer los van omdat ze verslaafd zijn. Leidinggevende bestuurders die gewone medewerkers zijn zonder ondernemersrisico lijden aan narcistische grootheidsfantasieën en zijn verslaafd. Ze moeten geholpen worden in de geestelijke gezondheidszorg om met zichzelf, hun omgeving en de samenleving weer in het reine te komen.

Dat gaat lastig wegens ontbrekende bewustwording in de samenleving en de politiek. Weliswaar bestaat er ongenoegen over de graaicultuur van leidinggevende bankiers en bestuurders, maar daar blijft het bij. Zodat er niets verandert of verandering tergend langzaam verloopt. De diagnose dat bankiers en bestuurders zorg nodig hebben wordt onvoldoende of zelfs helemaal niet gesteld. Nodig is een herkenningspunt, een beeld, een icoon om het gedrag van de soort te vangen. Da’s het begrip gleufdier. Een gedragstypering van de laat-20ste eeuwse soort van de grote graaier die zich niet meer kan beheersen vanwege geestelijke afhankelijkheid en preoccupatie met geld, prestige en de eigen positie tegenover andere bankiers en bestuurders.

Neveneffect van de herijking van het begrip gleufdier is dat het de betekenis met seksistische ondertoon zoals die is ontstaan in rechts-corporeel milieu naar het tweede plan probeert te drukken. Immers een omschrijving die vrouwen opzadelt met een negatieve en onverdiende associatie. De soort van de graaiende bankiers en bestuurders  kan verantwoordelijk gesteld worden voor het eigen gedrag. Voorzover dat bij verslaafden van toepassing kan zijn. Er is een psychologisch deltaplan nodig om de Nederlandse leidinggevende bestuurders hun zelfbeeld dat losstaat van de werkelijkheid te helpen herstellen. Deltaplan Gleufdier als aanzet tot herstel.

Foto: ‘In a 1950 experiment, one of Skinner’s pigeons matched a colored light with a corresponding colored panel in order to receive a food reward.‘