May treedt af. Welke les valt er te trekken uit de chaos en het chagrijn in de Britse politiek?

Met een brekende stem en wellende tranen kondigde de Britse premier Theresa May vanochtend haar ontslag aan. Ze stapt per 7 juni 2019 op. May was partijleider en premier sinds 13 juli 2016. Ze heeft de drie jaar net niet volgemaakt. De spin draait nu op volle toeren om dit nieuwsfeit een bepaalde kant op te buigen.

Bijvoorbeeld in de richting van haar opvolger. Daarover is binnen de Conservatieve partij een strijd ontbrand. Andrea Leadsom en Boris Johnson zijn de namen die het vaakst worden genoemd. May stapt niet vrijwillig op, maar onder druk. De teneur is dat zij nooit grip op de politiek kreeg en de Brexit-hardliners binnen haar partij haar het leven zuur maakten. Door de tactiek van de verschroeide aarde ligt de geloofwaardigheid van de Britse politiek grotendeels aan gruizelementen. Vooral de twee grootste partijen de Tories en Labour hebben de afgelopen drie jaar onder zwakke leiding onzeker, onevenwichtig en kortzichtig gehandeld.

May liet zich koeioneren door de hardliners en verloor zo aan aanzien en politiek kapitaal om een gematigde oplossing door het midden met Labour, LibDems, SNP, Greens, Change UK en Plaid Cymru te vinden.

Premier May liet zich gijzelen door de Brexiteers binnen en buiten haar partij. Het radicale midden in de Britse politiek is hopelijk niet dood, maar is door een weinig daadkrachtige May en een strategisch zwakke Jeremy Corbyn slecht bediend. Het wachten is op een generatiewisseling waarbij niet de 55-plussers met hun negatieve politiek de politiek domineren, maar de twintigers en dertigers met constructieve en open blik opstomen naar het centrum van de macht en weer aanhaken bij Europa. Nederland weet nu hoe het niet moet.

Het rechts-radicalisme van Jacob Rees-Mogg en het links-radicalisme van Corbyn leidt tot verdeeldheid, stilstand, chaos en een eigen gelijk dat in het eigen domein keer op keer bevestigd wordt, maar de politiek als middel om macht met elkaar te verdelen verkruimelt tot een verzuurde feesttaart van onheilsprofeten.

Foto: Tweet van de Londense burgemeester Sadiq Khan (Labour), 24 mei 2019.

Advertentie

Een volk op drift. Wat is in de kern het probleem van de Britten?

Premier Theresa May leed een historische nederlaag in het Lagerhuis bij de verdediging van de deal die haar regering en de EU over de uittreding van het Verenigd Koninkrijk waren overeengekomen. May gaat door alsof ze geen onderdeel van het probleem is. Maar daar lijkt het toch steeds meer op. Voor het overleg tussen partijen over de Brexit heeft ze de belangrijkste oppositieleider van Labour Jeremy Corbyn uitgesloten. May houdt vast aan haar ‘rode lijnen’ en betrekt andere partijen niet serieus bij de besprekingen over het vervolg. Omdat ze in haar eigen partij geen meerderheid weet te mobiliseren is dat een riskante strategie.

Hoe erg is het om jezelf als land 2,5 jaar voor de gek te houden? Maakt het verschil of dat individueel of collectief gebeurt? Wanneer gaat eigenwaan over in zelfbedrog of abnormaal gedrag? Wie de politieke berichten uit het Verenigd Koninkrijk volgt kan niet anders dan concluderen dat een groot deel van het volk en de politieke klasse mentaal uit de rails loopt. Dat wordt gelegitimeerd door te suggereren dat de ander abnormaal is. In dit geval de EU. In 2016 besloot een kleine meerderheid van de Britten daaruit te stappen.

Wat is in de kern het probleem van de hedendaagse Britten? Want dat het om een lastig op te lossen probleem gaat is de afgelopen 2,5 jaar duidelijk geworden. De bezuinigingen die de afgelopen 10 jaar het land hebben getroffen hebben niks met de EU te maken, maar worden daar door volksmenners aan toegerekend. De waan van de dag heeft de overhand gekregen en is niet meer te bezweren. Het valt te hopen voor de landen van de EU dat het verknipte Verenigd Koninkrijk zo snel mogelijk de EU verlaat. Want in de huidige situatie is er geen repareren aan. Van Labour noch van Tories valt iets realistisch te verwachten. De enige oplossing leidt via de weg van diepgaand zelfonderzoek en daar zijn de Britten op dit moment totaal niet toe in staat.

Verenigd Koninkrijk heeft een politieke klasse nodig die geestelijk gezond is. Dat ontbreekt en leidt tot Brexit, chaos en verval

Hoe erg is het om jezelf voor de gek te houden? Maakt het verschil of dat individueel of collectief gebeurt? Wanneer gaat eigenwaan over in zelfbedrog of abnormaal gedrag?

Wie de politieke berichten uit het Verenigd Koninkrijk volgt kan niet anders dan concluderen dat een groot deel van het volk en de politieke klasse mentaal uit de rails loopt. Dat wordt gelegitimeerd door te suggereren dat de ander abnormaal is. In dit geval de EU. In 2016 besloot een kleine meerderheid van het Britse volk uit de EU te stappen.

Wat is in de kern het probleem van de Britten? Want dat het om een lastig op te lossen probleem gaat is de afgelopen twee jaar duidelijk geworden.

Het is de pikorde van land en politiek die steekt. Binnen die vastgeroeste machtsstructuur denkt niemand echt na. De waan van de dag heeft de overhand gekregen en is niet meer te bezweren.

Het valt te hopen voor de landen van de EU dat het verknipte Verenigd Koninkrijk dat geen stabiel zelfbeeld heeft zo soepel mogelijk de EU verlaat. Want in de huidige situatie is er geen repareren aan. Noch van Labour of Tories valt iets realistisch te verwachten.

De Britten zijn goed in het maken van drama en in het oppoetsen van een roemrijk verleden en eigen prestaties. Bij de Brexit zijn met hulp van buitenlandse actoren (Trump, Poetin) die karakteristieken in hun tegendeel verkeerd.

Mijn reactie bij het artikel ‘Labour and Brexit: a ‘sensible’ deal’ van Mary Kaldor op Open Democracy. Mijn advies is dat de Britse politieke klasse collectief in psychotherapie gaat.

Foto’s: Schermafbeeldingen van delen van artikel en reactie bij artikel ‘Labour and Brexit: a ‘sensible’ deal?’ van Mary Kaldor in Open Democracy, 19 november 2018.

Psycho Pastorale cursus Vrijheid en Herstel met Heilige Geest

‘Veel mensen leven in gebondenheden, zitten vast in patronen waaruit ze niet lijken te kunnen ontsnappen. Wij geloven dat Jezus openbaring zal geven en dat hij u zal overtuigen waar de blokkades in uw leven zitten. Waardoor je op dit moment misschien niet de vreugde en liefde ervaar die hij zou willen. Waardoor je niet in je bestemming lijkt te kunnen komen. ‘ Een oproep om de cursus ‘Vrijheid en Herstel‘ in Drachten bij te wonen. In het Psycho Pastoraal Centrum. Er wacht de cursisten dan een belangrijke  vraag. Namelijk, hoe kan iemand vrij worden door zich te verbinden en te identifceren met religieuze personages zoals Jezus Christus?

Hulpverlening draait om de Heilige Geest die als hulpverlener wordt gepresenteerd: ‘Het is de Heilige Geest die tijdens de gebeden bepaalt welk gebied er aangeraakt moet worden en naar welke wortels we mogen gaan, zodat er erkenning, vergeving en bevrijding mag gaan komen in die gebieden. U bepaalt zelf wat u wel of niet wilt vertellen en hoe diep u wilt gaan‘. De doelgroepen aan wie hulp verleend wordt zijn: ‘Volwassenen en jongeren met: -Depressies -Angsten -Occulte belasting -Trauma’s -Burnout/stress -Seksueel misbruik -Identiteitsproblemen -Bindingen -Psychiatrische stoornissen -Psycho-sociale klachten voortkomend uit paranormale gaven’. De zorg in Nederland heeft niet te klagen over keuzevrijheid. Wellicht ter geruststelling ‘Counselors zijn mensen met een pastorale achtergrond en pastorale ervaring‘. En: ‘De co-counselors ondersteunen de counselor, luisteren mee, bidden mee, geven input en maken notities tijdens het gebed‘.

Foto: Albrecht Dürer, ‘The Holy Family‘. gravure, circa 1495. Royal Collection Trust London.