Video’s met Granate Vienna zijn een levenszaak

Granate Vienna kan als geen ander de leegte verbeelden. Dat doet ze onbeschroomd in haar video’s van doorgaans enkele minuten lengte die ze op haar YouTube-kanaal plaatst. Soms 35 op een dag. Op de site patreon.com waar volgens eigen zeggen de verdiensten (van velen) zijn opgelopen tot 2 miljard dollar laat ze tegen betaling meer van zichzelf zien. Voor liefhebbers van deze frivole chic.

Granate Vienna is omhulde leegte die telkens anders, maar toch hetzelfde uitgedost wordt. Zoals Granate leest niemand een boek. Of dat Russisch, Duits of Engels is, ze weet de indruk te wekken dat het aan haar niet besteed is. Alles is een attribuut, gedachteloos en verstard.

Over zichzelf zegt ze op haar YouTube-kanaal: ‘Hallo, ik ben Granate, het eenvoudige buurmeisje, die zich aan jou voorstelt. Ik hou ervan om me voor elke gelegenheid een beetje anders te kleden dan andere meisjes, ik hoop dat je mijn stijl leuk zult vinden. Al mijn video’s zijn geproduceerd door mijn geliefde echtgenoot, en ze zijn natuurlijk zonder enige technische of optische verbeteringen. In dit kanaal zul je me zien zoals ik ben. Ik wil graag veel momenten uit mijn dagelijks leven met je delen, ik hoop dat je geniet van deze “reality soap”‘.

Botox, benen en borsten, dat is Granate’s manier van werken. Haar uitrusting. Ze wandelt in het openbaar op haar witte, blauwe of zwarte leren laarzen door musea, parken, kastelen en straten van Wenen en omgeving. Het perspectief van Granate is het perpectief op Granate. Ze is een zwaar gestileerde stokfiguur in wie de contouren haar kader zijn. Granate is absurd theater dat blijft steken in de eerste akte waarvan de clou is dat het telkens weer opnieuw begint.

Granate Vienna is een over de top geproduceerde selfie voor wie de term narcisme tekortschiet omdat haar zelfbewondering een verdienmodel is.

Valt er aan de reeks video’s van Granate een conclusie te verbinden over de tijdgeest, de arbeidsmigranten die van Oost- naar Centraal-Europa trekken of sociale media die dol in hun eigen bubbel ronddraaien? Moellijke zaken dus. Ongetwijfeld, maar het voegt weinig toe aan het verhaal dat zij en haar echtgenoot ons willen doen geloven. Ze verdienen hun brood door te herhalen waar ze goed in zijn. Tot vervelens toe.

Door het perspectief op Granate valt al het andere weg. De megalomanie maakt het aandoenlijk omdat de worsteling erachter en de wanhoop om de maatschappelijke mislukking uit de weg te gaan erin doorschemeren. De stilering van de BV Granate Vienna is een levenszaak.

Online cursus religiewetenschap op edX

Wat is in hemelsnaam religie? Waarom is het ontstaan en welk belang dient het? Wie of wat omsluit het en wie of wat sluit het uit? Wat is de oorsprong van religie? Bij welke menselijke behoefte sluit religie aan? Waarom groeperen mensen zich rond duizenden religies die ze alle afzonderlijk als uniek beschouwen? Als het waar is dat religie slecht begrepen wordt, zit dat ingebakken in het kenmerk ervan? Anders gezegd, is het de opzet van religie om slecht begrepen te worden omdat het dan beter doorvoeld kan worden? Omdat zo de werking ervan op het gedrag van mensen krachtiger wordt? Maar zijn de vaag omschreven uitgangspunten niet tegelijk de zwakte? Want het maakt religie over de ruggen van de gelovigen kwetsbaar voor misbruik en manipulatie.

Religie verdient het om als ‘naturalistisch fenomeen’ beter begrepen en empirisch onderzocht te worden volgens de wetenschappelijke methode zoals die gangbaar is in de wetenschap. Vanaf 15 maart 2017 geeft The University of British Columbia een gratis online cursus ‘The Science of Religion‘ op edX. Het YouTube-kanaal van MIT en Harvard. Zie hier voor meer informatie. Het containerbegrip religie wacht op afbakening.

Recycling van een bericht over een provocatie met een ‘Arbeit Macht Frei’-bord in Detroit

In de voormalige en leegstaande autofabriek ‘The Packard Automotive Plant’ (ontwerp Albert Kahn) in Detroit was volgens een bericht van de lokale pers op 5 februari 2013 de spreuk ‘Arbeit Macht Frei’ te zien. Bekend van de toegangspoort van het Duitse concentratiekamp Auschwitz en andere kampen zoals Sachsenhausen, Dachau en Theresienstadt. Volgens Wikipedia is het prompt door buurtwerkers weggehaald. Naar de opzet van de daders kan alleen maar gegist worden. Aldus de geschiedenis van 2013 die verwijst naar 1939-1945.

Het wordt vaker beweerd, een bericht dat eenmaal op sociale media is gepubliceerd kan nooit meer ongedaan worden gemaakt. Als een Vliegende Hollander blijft het eeuwig over de oceanen van het internet zwalken. Zo verbrokkelen archeologische digitale lagen die niet of nog slechts met moeite zijn te herkennen. Waarom publiceert Penny Gaff een item uit 2013 van Fox 2 op 25 september 2016 op haar You Tube-account? Zonder enige toelichting en duiding. Hoe merkwaardig is het om te waarschuwen voor een wantoestand die van 3,5 jaar daarvoor dateert en te doen alsof het een recente gebeurtenis is die er op wacht om opgelost te worden? Terwijl de spreuk per omgaande is weggehaald omdat velen zich eraan stoorden. Inclusief de journalist die het item afsluit. Penny Gaff wil waarschuwen, maar zet daartoe de recente geschiedenis op z’n kop.

Nog kwalijker is het dat zij en Fox 2 het hebben over ‘History’s most controversial work of art’. Dat slaat de plank mis. Zowel in de Duitse concentratie- en vernietigingskampen als in de Packard Plant gaat het niet om een kunstwerk. Maar om een politiek symbool. Trouwens, de omgekeerde hoofdletter ‘B’ op het bord in de Packard Plant duidt op een citaat van de spreuk zoals zich die bevindt in de toegangspoort van Auschwitz.

Foto: ‘Eingangstor des KZ Auschwitz, Arbeit macht frei (2007)’

Café Weltschmerz biedt geen kwalitatief alternatief voor de gevestigde media. Een gemiste kans. Kan het professionaliseren?

Café Weltschmerz is een YouTube-kanaal dat zichzelf presenteert als ‘een nieuwe initiatief waarbinnen journalisten, wetenschappers, ondernemers en kunstenaars samenwerken aan cultureel-maatschappelijke innovatie. Door experts uit verscheidene disciplines in een open confronterent gesprek te brengen met bestuurders en beleidsmakers, wil Café Weltschmerz een inhoudelijker en informatiever programma creeeren. De huidige interviewers zijn, Erik de Vlieger, Dirk van Weelden, Jens van Trigt en Cesar Majorana.’

Weltschmerz is wat je noemt: confronterent. Confron te rent? Het denkt van zichzelf kritische noten te kraken waarvan het vindt dat die door andere media niet worden gekraakt. En zelfs een informatiever programma te bieden. Maar dat valt te bezien. Weltschmerz kraakt ook valse noten en biedt niet altijd een weergave die uit de feiten blijkt. De redactie van Weltschmerz zou kritischer moeten zijn op de kwaliteit en de voorbereiding van de burgerjournalisten die het in de arm neemt. Als bij de presentator basale kennis over het onderwerp ontbreekt dan wordt het wringen en keert een item zich tegen Weltschmerz. Dat kan de bedoeling niet zijn.

Een gesprek tussen Ancilla Tilia en Arjan Kamphuis maakt inzichtelijk wat er fout is aan Weltschmerz. Het kent de constructie van een kaartenhuis dat op foute aannames wordt gebouwd. Gaandeweg het gesprek wordt daar steeds meer uit afgeleid en aan toegevoegd. Dat laat de geïnformeerde, kritische kijker met verbazing achter. Ongetwijfeld bedoelen Tilia en Kamphuis het serieus en hebben ze zelfs goede punten te pakken, maar door de slechte voorbereiding en hun houding om overal een complot in te zien kletsen ze uit hun nek en geven de indruk niet exact te weten waarover ze het hebben. Als Weltschmerz een alternatief wil zijn voor ‘establishment media‘ die op de hand van het bedrijfsleven en de zittende politiek zijn dan moet de redactie van Weltschmerz het serieuzer aanpakken en beter voorbereide en gekwalificeerde mensen het veld insturen.

Ik plaatste bij bovenstaand item de volgende reactie die vooral verwijst naar wat volgt na 7’55’’ en wat Tilia beweert: ‘Ancilla Tilia heeft zich onvoldoende voorbereid en legt een verband dat niet bestaat. Ze suggereert dat de Oekraïense premier Arseni Jatsenjoek is afgetreden naar aanleiding van de Panama Papers, maar dat is onjuist. Jatsenjoek is om partijpolitieke redenen afgetreden in een confrontatie met president Petro Porosjenko dat in Kiev al enkele maanden tot een patstelling leidde. Het aftreden van Jatsenjoek op 10 april valt toevallig samen met de publicatie van de Panama Papers vanaf 3 april maar heeft daar niets mee te maken. Het is president Porosjenko die in de Panama Papers wordt genoemd vanwege een constructie via de Britse Maagdeneilanden van z’n bedrijf Roshen en zijn belastingaangifte. In de tweestrijd tussen Jatsenjoek en Porosjenko had de publicatie van de Panama Papers juist de positie van Jatsenjoek kunnen versterken als ze een rol hadden gespeeld. Maar die rol speelden ze niet zoals Tilia abusievelijk suggereert.’

Doe aan godslastering. Ontmaskert dat religies? Of juist niet?

‘Doe aan godslastering‘ zegt PeeDeez. Tja, het kan, maar het hoeft niet. Het is grappig omdat het YouTube-filmpjes parodieert waarin christenen islamitisch worden, of moslims christelijk. Alsof zo’n in scene gezette bekering van de ene tot de andere religie iets over de waarde van zo’n religie zegt. PeeDeez zegt van theïst atheïst te zijn geworden. Het valt niet te controleren. Van katholiek naar christelijk, agnost en atheïst? Het kan. De oproep aan gelovigen om de eigen religie uit te dagen en niet alles als feit te aanvaarden wat het vertelt, gaat voorbij aan de kracht van religie. Geloof is juist zo sterk omdat het zich onttrekt aan de feiten.

Los van de feiten kan iedereen fact free met religie aan de haal gaan. De fanaticus, de vrome, de opportunist, de kluizenaar, de terrorist, de leugenaar, de wereldverbeteraar, de idioot of de pleegzuster. Het advies om aan godslastering te doen raakt degenen die in God als schepper geloven. De ontkenning houdt God levend. De echte godslastering speelt op een ander niveau. Het is niet de ontkenning, maar het stilzwijgen dat de macht van religies aantast. En van degenen die religie naar hun hand zetten. God verdient het om daarvan bevrijd te worden. Filmpjes die erop hameren om God te lasteren bereiken het omgekeerde. En daar is niks mis mee.

City Symphonies uit 1958 gemaakt voor Brussel

Motion Vault zet zo’n 15 filmpjes uit 1958 online die werden gemaakt voor de Wereldtentoonstelling in Brussel. ‘Office of the U.S. Commissioner General to the Brussels Universal and International Exhibition. (1957 – 1959)’ staat erbij. De meeste duren 2 tot 3 minuten en laten het moderne leven zien. Vooral van de stad. Promotie voor de VS. Maar zijn ze ook getoond in Brussel? America the Beautiful van Disney ging wel in het Amerikaanse paviljoen in première. Vol patriottisme en sentimentaliteit die nu onverteerbaar aandoet.

De filmpjes zijn 56 jaar later nog weinig verouderd. Het kon een experimentele film van Stan Brakhage zijn, een feature met John Cassavetes, de city symfonie A Bronx Morning uit 1931 van Jan Leyda of voorbeelden uit de filmgeschiedenis van Anton von Barsy, Joris Ivens, Walter Ruttmann of Jean Vigo. Muziek en geluid ontbreken, de kleur rood domineert en het beeld moet het doen. Toen iconisch, nu nostalgisch. We zien wat we zien. Zo was het natuurlijk ook in 1958 niet, maar we kunnen dat best geloven. Film werkt absoluut.

Doorvoer Russisch materiaal naar Oekraïne in Sukhodilsk

Russische machthebbers ontkennen betrokkenheid bij de levering van militair materiaal en manschappen aan de separatisten in Oost-Oekraïne. In de geheime oorlog vol mist zijn feiten soms lastig vast te stellen. Hoe de separatisten dan wel aan materiaal en financiering komen is het raadsel dat de ontkenners van de Russische betrokkenheid niet kunnen beantwoorden. Het Oekraïense leger is beter georganiseerd dan drie maanden terug en laat de separatisten allang geen materiaal meer ontvreemden. En dat wat ooit ontvreemd is verklaart onvoldoende de bewapening van de separatisten. Moderner en beter inzetbaar dan wat het Oekraïense leger ter beschikking heeft. In analogie met de oorlog in Irak waar ISIS moderner bewapend is dan het Iraakse leger of de Koerden. Opvallend hoe in beide oorlogen de rebellen betere middelen ter beschikking weten te krijgen.

De You Tube-video laat een colonne Russische KAMAZ-vrachtwagens met manschappen en artillerie zien dat vandaag 18 augustus 2014 rond 12.50 uur door de Shosseynayastraat in het grensstadje Sukhodilsk passeert naar Loehansk. Burkonews.info meldt het in een bericht met aanduiding van de geo-locatie van de opname. De transfer van manschappen en materiaal vanuit Rusland geeft aan dat deze oorlog een uitputtingsslag is geworden waarin Oekraïners en Russen materiaal blijven pompen. Het is dweilen met de kraan open omdat de oorlog elke ochtend zo goed als opnieuw begint. Met hopeloos grof geschut. Nieuwe kansen, nieuwe doden.

Complicatie is dat de ontkenning van (militaire) betrokkenheid in Oekraïne door de Russen een diplomatieke oplossing blokkeert. Oekraïne zegt bij monde van buitenlandminister Pavlo Klimkin onder voorwaarden een tweezijdige wapenstilstand te aanvaarden. Gisteren waren er in Berlijn gesprekken tussen beide landen met Duitsland en Frankrijk. Buitenlandminister Laurent Fabius van Frankrijk steunt in een tweet de soevereiniteit van Oekraïne. Een voorwaarde van Oekraïne voor een wapenstilstand is -naast uitruil van krijgsgevangenen en toezicht door de OVSE- dat Rusland de aanvoer van militair materiaal en manschappen naar Oekraïne stopt.

‘That Jew died for you’ past in concurrentiestrijd tussen religies

Religieuze misleiding is aan de orde van de dag. Religies concurreren met elkaar en proberen elkaar van de markt te verdrijven. De sterkste wint. Katharen of Albigenzers werden in de 12de en 13de eeuw door de katholieken bestreden. De Inquisitie ging door met de vervolgingen tot er geen katharen meer waren. In het Midden-Oosten vechten shiitische moslims tegen soennitische moslims. Of tegen Alevieten, Ahmaddiya of Quranisten. Hindoes vechten met moslims. De islam concurreert met het jodendom. Christendom concurreert weer met jodendom. De islam maakt korte metten met christenen. De religieuze markt is blijkbaar een lucratieve markt waarop veel te winnen valt. Zieltjes, geld, macht en invloed. Dat doel heiligt de middelen. 

De film ‘That Jew died for you‘ past in het patroon van mededinging tussen godsdiensten. De kritiek erop is dat de historische Jezus ingelijfd wordt als christen, terwijl-ie jood was. Het wordt zelfs de meest smakeloze YouTube-video ooit genoemd. Nu al met meer dan 1 miljoen hits. ‘That Jew died for you‘ is geproduceerd door de conservatief-christelijke organisatie ‘Jews for Jesus‘. Religieuze organisaties eigenen zich de verhalen van andere religies toe. Ze annexeren die alsof ze onderdeel van de eigen bron uitmaken. De herkomst is het patina van religie. Om de vraag naar de menselijke constructie ervan nog meer aan het zicht te onttrekken. Religie is een vechtmarkt vol smakeloosheid, meedogenloosheid en hardheid. Opdat de eigen groep wint.

Behendig schuiven over de weg in Tunesië

En dan nu iets volledig anders. Of toch niet. Surfen op de weg in Tunesië. Het land zonder premier Hamadi Jebali dat in de twee jaar sinds het begin van de opstand niets opgeschoten is met de democratisering. Op de weg is meer beweging. Wat verbeeldt de bravoure achter een Tunesische brommer? De onafhankelijkheid? Het protest? Een uitlaatklep? Jeugdige overmoed? Levenslust? De verveling? De lange neus naar de politiek? De kunst van het brommer onderhoud? Het You Tube-kanaal waarop dit filmpje te zien is heet islam tunisie. Vol nieuws met talking heads die hun boodschap zenden. En dit. Godzijdank: eigen initiatief, ondernemingszin, actie. Plezier en branie tonen een blik achter de schermen van de façade. Als koppeling naar de werkelijkheid.

Of is dit in Pakistan? Of een ander land? Dan wordt het perspectief anders en de uitleg afwijkend. Dan rijst de vraag waarom dit geplaatst wordt. Uiteindelijk komt de verklaring op hetzelfde neer. Maar is actie verder weg.

Bloggers roosteren Obama terwijl de gevestigde media zwijgen

Het is een oud verhaal: de gevestigde media schurken tegen de macht aan en zijn te berekenend om kritisch te zijn. Ze verzaken hun plicht om de macht te  controleren. Cenk Uygur van The Young Turks memoreert dat president Obama in een Google Hangout met (conservatieve) bloggers kritische vragen krijgt over de inzet van drones en de rechtsstaat die journalisten van de gevestigde media hem nooit en te nimmer stellen.

Cenk Uygur en zijn jonge Turken hebben hun eigen positie. Met een online programma op YouTube en een programma op Current TV. Die los van elkaar staan. Omdat Al Gore Current TV heeft verkocht aan Al Jazeera English bezinnen progressieve programmamakers zich. Vinden ze elders onderdak? Bill Press vermoedt dat Al Jazeera alle bestaande programma’s zal vervangen. Uygur geeft zichzelf een bedenktijd van drie maanden om te zien wat Al Jazeera met Current TV doet. In dat spanningsveld zet Uygur zich af tegen de gevestigde media.

De tragiek van de hedendaagse media is het gebrek aan gelijktijdigheid. Afgezien van de uitwassen aan beide kanten is de situatie dat de nieuwe online media en blogs de goede mentaliteit hebben, maar de middelen en het bereik missen. Terwijl de gevestigde media de middelen en het bereik hebben, maar de goede mentaliteit om kritisch te zijn missen. Elk voorzien ze de nieuwsconsument op dit moment onvoldoende van nieuws.

Wat betekent zo’n Amerikaans onderonsje voor Nederland? Hoe dan ook een begin in de bewustwording van de Nederlandse media en politiek om zich te ontworstelen aan de mentale druk van de VS. President Obama en het huidige Amerika zijn immers geen voorbeelden die navolging verdienen in hun buitenlandse politiek. Het is hier herhaaldelijk gezegd, de lakmoesproef van de hervonden vrijheid van denken en het bereiken van de adolescentie is als de Nederlandse politieke klasse zich durft op te werpen als bemiddelaar in de zaak Assange. Minister Frans Timmermans moet ertoe in staat worden geacht als-ie van de VVD de ruimte krijgt.