Rutte en Willem-Alexander naar Sochi. Regering redeneert onzuiver

Premier Rutte heeft bekendgemaakt dat koning Willem-Alexander, minister Schippers van Sport en hijzelf naar de Olympische Winterspelen in het Zuid-Russische Sochi gaan. Deze opvallend sterke vertegenwoordiging valt niet anders dan op te vatten als pro-Putin gebaar. De Spelen in Sochi liggen gevoelig vanwege de haperende democratisering in Rusland en de anti-homowetten die ook de Olympische sporters treffen. Daarbij komen de extreem hoge kosten, de corruptie die met de bouw van accomodaties samengaan, de vernietiging van sociale infrastructuur en natuur en een onlogisch subtropisch klimaat als locatie voor Olympische Winterspelen.

Rutte redeneert onzuiver in de toelichting van dit besluit. Merkwaardig is het dat Rutte net doet of het niet gaan van de hoogste Nederlandse politieke vertegenwoordigers een boycot betekent. Dat is het echter niet. Het is immers geen wetmatigheid dat een staatshoofd of regeringsleider naar Olympische Spelen gaat. De presidenten van Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd niet te gaan. Ook de Belgische premier Di Rupo blijft thuis, evenals EU-commissaris Reding. President Obama en vice-president Biden gaan evenmin naar Sochi. Dat kan makkelijk verklaard worden door een drukke agenda. Wegblijven van Willem-Alexander of Rutte had geen boycot betekend als minister Schippers van Sport gewoon Nederland had vertegenwoordigd.

De keuze van het kabinet-Rutte laat de bezwaren tegen een afvaardiging van regeringsleider en staatshoofd niet zwaar wegen. Rutte zegt ‘in gesprek te willen blijven met de Russen’. Hiermee suggereert Rutte dat bijvoorbeeld de VS, Duitsland, Frankrijk, België en alle landen die niet hun hoogste vertegenwoordigers afvaardigen niet in gesprek willen blijven met de Russen. Maar die landen blijven gewoon in gesprek met Rusland. Dit geeft al aan dat de argumenten van premier Rutte niet kloppen. Ze klinken onzuiver en vals.

Advertentie

Bestaande macht blokkeert ontstaan fundamentele kritiek: EU

De kritiek van ‘acht bestuurders en wetenschappers‘ op Thierry Baudet en Bastiaan Rijpkema lokte kritiek uit. Ook van mij. Ik vond dat de acht zonder kennis van zaken over de werking van de nieuwsmedia op internet spraken. Dat detail gaf me weinig vertrouwen in hun andere inzichten. Een van de acht Peter Verhaar plaatste op m’n blog een reactie, maar antwoordde jammergenoeg niet meer op m’n riposte. Ook niet in de e-mail die ik ‘m stuurde. De kern van het  debat ging over het verwijt van de acht dat Baudet en Rijpkema zonder kennis van zaken over Europa schrijven. Ze vonden de bewering ‘dat de democratie wordt uitgehold‘ een ‘schrijnende onjuistheid‘ is. Wie heeft er gelijk in deze discussie tussen de tien min of meer deftige heren in de NRC?

De stellingnames van beide partijen in het geschil over de EU passen in een patroon dat zich in 2013 in allerlei westerse landen aftekende. Aangejaagd door de onthullingen van Edward Snowden die de verhoudingen op scherp zette en iedereen ertoe dreef om kleur te bekennen en voor of tegen de status quo te kiezen. Voor het eerst sinds de in de jaren ’60 (vdve) in gang gezette democratisering tekende zich weer op grotere schaal een tweedeling af tussen de verdedigers van de bestaande macht en de aanvallers daarvan vanaf beide flanken.

Een oud modewoord ‘establishment‘ werd weer van stal gehaald. Ofwel, ‘dat om tegen te schoppen‘. In een hoefijzermodel raken conservatieven en progressieven elkaar. Niet door het midden, maar over de flanken. In de VS waren het Julian Assange en Ron Paul die elkaar vonden. Of de rebellen tegen het establishment van de gevestigde politieke partijen. Zodat Amy Goodman van Democracy Now! en de conservatieve Glenn Beck van Fox ondanks zichzelf in hetzelfde kamp belandden. Niet dat ze nu ineens in alles gemeenschappelijk waren. Verre van dat. Maar beslissend was dat hun afwijzing van president Obama met z’n inperking van privacy en de opbouw van de controlestaat met behulp van een ondersteund conglomeraat van bedrijven en overheden groter was geworden dan hun onderlinge afkeer. In Nederland vinden SP en PVV elkaar soms op de flanken.

Is het zo simpel om de ‘acht bestuurders en wetenschappers‘ als verdedigers van de bestaande macht te zien en Baudet en Rijpkema als aanvallers? Ik denk het wel. De acht geven zich bloot als ze zeggen: ‘Wij als burgers zijn echter gebaat bij ordentelijke uitwisselingen van argumenten‘. Da’s altijd de argumentatie van de macht om de lijnen van die door de macht vastgestelde regels te volgen. Maar buitenstaanders hebben daar niks bij te winnen en zoeken a-synchrone middelen om zowel die debatregels als de vanzelfsprekendheid van de macht te vervangen. In hun gespeelde naïviteit, geniale domheid of ultieme geslepenheid doen de acht alsof ze dat niet begrijpen. Ze eisen dat er gediscussieerd wordt binnen de piketpaaltjes die zij helpen neerzetten.

King Billy geeft in een reactie ondersteundend bewijs voor het gelijk van Baudet en Rijpkema en het ongelijk van de acht bestuurders en wetenschappers: ‘Deze heren maken zich druk over de wijze waarop een debat over de toekomst van Europa wordt gevoerd? Waar is überhaupt inhoudelijk publiek debat in Nederland?‘ Dat debat wordt door de bestaande macht de nek omgedraaid. Tekenend is dat de Europese Commissie sinds 20 december 2013 de financiële steun aan het kritische en grenzen overstijgende website Presseurop staakte.

Zijn topbestuurders van de EU bang voor feiten? Presseurop is voorbeeld van een nieuwsmedium op internet dat de acht heren van bestuur en wetenschap afdoen als de illusie van een debat zonder draagvlak. Maar de echte werkelijkheid is precies andersom. De EU gaat voor de illusie van publieke steun door het publiek debat te blokkeren. Lees hier de hartekreet van José Ignacio Torreblanca over een Europees establishment dat bang is voor de publieke opinie zoals dat ook verwoord wordt door Baudet en Rijpkema: ‘Een unie van regels is goed, maar wat we echt nodig hebben, is een unie waar politiek wordt bedreven. Wie is bang voor politiek?‘

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘To @VivianeRedingEU: Save @Presseurop!‘ tegen het stopzetten van de steun aan Presseurop, 26 december 2013. Tekenen kan hier.  

Bij Winterspelen Sochi past een minister als vertegenwoordiging

Het is geen wetmatigheid dat een staatshoofd of regeringsleider naar Olympische Spelen gaat. Ze hebben wel iets belangrijkers te doen dan een sportwedstrijd bijwonen. De presidenten van Duitsland en Frankrijk hebben aangekondigd niet naar de Winterspelen in het Russische Sochi te gaan. Ook de Belgische premier Di Rupo gaat niet. Evenmin als EU-commissaris Reding. President Obama en vice-president Biden blijven ook weg.

Minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken verklaart desgevraagd dat Nederland de Winterspelen niet wil boycotten. Het is een verdedigbaar standpunt dat Nederland niks bij een boycot te winnen heeft. Evengoed valt het goed te verdedigen om de Winterspelen wel te boycotten. Vraag is hoe zwaar de schending van de mensenrechten, inclusief de homorechten moet tellen. Duitsland, Frankrijk, België, de EU of de VS boycotten de Winterspelen niet. Alleen, ze laten hun hoogste vertegenwoordigers niet afreizen. Dat voelt als een halve boycot die een middenweg bewandelt tussen opkomen voor mensenrechten en de betrekkingen met Rusland.

Moet koning Willem-Alexander dan wel gaan? Minister Frans Timmermans stelt zich diplomatiek op door te verklaren dat de regering op een later moment beslist hoe Nederland vertegenwoordigd zal worden in Sochi. Maar als vele landen een stap achteruit doen met hun vertegenwoordiging, dan kan Nederland niet net doen alsof het gebruikelijk is dat het Nederlandse staatshoofd aanwezig moet zijn. Want dat is het niet en is het trouwens nooit geweest. Daarbij komt dat nu Willem-Alexander koning is z’n tijd als pilsdrinkende en met hockeymeisjes hossende prins voorbij is. Elke herinnering daaraan kan-ie maar beter vermijden. Nederland hoeft de Winterspelen in Sochi niet per se te boycotten. Met de aanwezigheid van de minister van Sport Edith Schippers of minister van Emancipatie Jet Bussemaker kan Nederland passend vertegenwoordigd zijn. 

Foto: ‘The Bolshoy Ice Dome, to be used in the 2014 Winter Olympics in Sochi, Russia, seen during sunrise on October 25, 2013. Credits: Thomas Peter/ Reuters.

Nederland maakt in EU voorbehoud over privacy. Begrijpt u het?

Zomaar een berichtje dat inzichtelijk maakt hoe Europa, de nationale media en Nederland werken. Zoekend naar nieuws over wat er gisteren precies besloten is in het Europarlement over privacy kwam ik terecht bij een AFP-bericht op het Franse L’Informaticien. Onder de kop ‘Persoonsgegevens: het Europees Parlement keurt de sanctievoorstellen goed’ worden de Ierse, Nederlandse en Britse regering genoemd: ‘Sommige landen (het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Ierland), hebben echter enkele voorbehouden gemaakt, omdat ze de sancties te streng vinden voor kleine bedrijven.’ (Quelques pays (le Royaume-Uni, les Pays-Bas, l’Irlande) ont cependant émis certaines réserves, jugeant les sanctions trop pénalisantes pour les petites entreprises.’)

Welk verhaal zit hier achter? Is de bescherming van kleine ondernemingen de echte reden van Nederland om een voorbehoud te maken over de bescherming van de privacy van persoonsgegevens van Europese burgers? Het valt bijna niet voor te stellen omdat het zo als een gelegenheidsargument klinkt. Ook de opstelling samen met de meest Atlantische landen Ierland en het Verenigd Koninkrijk geeft te denken. In de Nederlandse pers valt erover niets terug te vinden. Kamervragen zijn er niet over gesteld. Voor mij valt het niet te begrijpen.

Foto: EU-commissaris Viviane Reding justitie en mensenrechten in Europarlement, 21 oktober 2013.