Antwoord op FDF-voorman die zegt ‘Strijders: Prepare for battle’

In de video ‘Vlog van Mark: “Strijders: Prepare for battle” van 15 mei 2023 roept FDF-voorman Mark van den Oever op tot de strijd. Van den Oever is er trots op wat hij allemaal tegenhoudt. Tegenhouden is het kenmerk van FDF.

Actievoeren is een verdienmodel voor Van den Oever. BNR zei in juli 2022 in een artikel het volgende: ‘Actievoeren levert ook geld op. Sinds de oprichting van Farmers Defence Force verkocht de webshop van de belangenorganisatie drie ton aan merchandise. Opmerkelijk: al die betalingen gingen naar de privéonderneming van de voorman, Mark van den Oever.‘

FDF is een dubbele constructie. Het wordt financieel gesteund door de agro-industrie (VanDrie Group, De Heus, Agrifirm, Vion, FrieslandCampina; met een directe toegevoegde waarde van zo’n 30 miljard euro per jaar) en door merchandising pikt het kader van FDF een graantje mee. Mijn reactie bij de video op het YouTube-kanaal van FDF:

Het is krom. FDF zegt niet uitgekocht te willen worden door de overheid, maar heeft zich wel uitverkocht aan de agro-industrie waar het financiering van krijgt. Nu zelfs tot en met de Vlaamse variant van FDF. Wat je een eerlijk Nederlands exportproduct noemt.

FDF heeft geen eigen stem, maar is His Master’s Voice. FDF is een stroman van de agro-industrie van wie het als opdracht heeft om de omvorming naar duurzame landbouw te vertragen en de huidige hoge productie zolang mogelijk in stand te houden. Het is een kwestie van geld. FDF is opgericht om de omzet en winst van de Nederlandse agro-multinationals te verdedigen. 

Nederland is na de VS de tweede landbouwexporteur ter wereld. Iedereen begrijpt dat dat de natuur, water en milieu te zwaar belast en dat dit een onhoudbare situatie is. Vooral wat de veeteelt betreft.

FDF is de rem van de agro-industrie op de verandering. De financiering door de agro-industrie is trouwens ook een verdienmodel voor het kader van FDF. Dat zorgt er met dit filmpjes voor dat de agro-industrie comfortabel op de achtergrond kan blijven. Omdat er niks verandert.

Het is jammer dat FDF zich laat sturen door de agro-industrie en met radicale acties het debat binnen de landbouwsector verstoort. FDF is niet representatief voor de Nederlandse landbouwsector. 

Met dit soort filmpjes probeert FDF boeren te intimideren. Die inzien dat het door de agro-industrie gepromote model van hoge productie de omgeving te zwaar belast. Dat gaat verder dan de aanpak van stikstof en de Natura-2000 gebieden. Met fysieke acties om boeren op eigen erf op te zoeken die kritiek hebben op de opstelling van FDF wordt het er ronduit onaangenaam op.

Het zou voor de duidelijkheid gewenst zijn als de agro-industrie en ook de Rabobank hun eigen verantwoordelijkheid namen en publiekelijk voor zichzelf zouden gaan praten. Maar dat doen ze niet. 

Dan zijn dit soort filmpjes van FDF niet meer nodig. En kan er binnen de landbouwsector een open debat ontstaan. Zodat de sector zich meer verenigd en evenwichtiger kan opstellen zonder FDF als stoorzender.

Pleidooi voor scheiding van staat en landbouwlobby

Schermafbeelding van deel artikel ‘Wij, kiezers en belastingbetalers, worden met open ogen opgelicht door de veelobby‘ van Tim Reijsoo in de Volkskrant, 21 augustus 2022.

Mijn instemmende reactie op het opinie-artikel van Tim Reijsoo in de Volkskrant van 21 augustus 2022:

Eens met het commentaar. Zoals Tim Reijsoo opmerkt is het merkwaardig dat we de deconstructieve macht van de landbouwlobby kennen, maar die merkbaar niet terug kunnen dringen. De landbouwlobby heeft VVD en CDA vooral op regionaal niveau in de zak.

De agro-industrie zal haar verdienmodel van optimaal producerende melkveeboeren niet vrijwillig opgeven. Maar de politiek is onmachtig en heeft met het CDA een verrader van de algemene zaak in het kabinet om dat krachtig te veranderen. Hoewel minister Van der Wal voet bij stuk houdt.

Er zijn nog drie aspecten die genoemd hadden kunnen worden:

1) De media zitten ook steeds meer in de zak van de radicale boeren en de agro-industrie. Als de boeren een overleg hebben met Remkes dan besteedt het NOS Journaal daar zoveel zendtijd aan zonder enige kritische duiding dat het sterk lijkt dat de NOS promotie voor boeren en agro-industrie maakt. De publieke omroep laat zich intimideren en houdt de rug uit lafheid niet langer recht. Als de natuur- en milieuorganisaties een week later ook zo’n overleg hebben met Remkes dan doet het NOS Journaal dat af in 30 seconden.

2) De invloed van de boeren en boerenorganisaties doet zich op het laagste democratische niveau vooral gelden in besturen van waterschappen die op ondemocratische wijze worden gekozen. Met zetels voor belangengroepen. Daar wordt beslist om het waterpeil in polders en weteringen laag te houden omdat dit de boeren dient, maar niet de burgers en Nederland als geheel. Zie de huidige lage waterstand die daar mede een gevolg van is.

3) De Nederlandse boeren werken voor meer dan 75% voor de export. De voedselvoorziening van Nederland komt met het reduceren van de veestapel met 50% dus niet in gevaar. Duurzaam producerende boeren zouden meer steun van politiek, media en publieke opinie moeten krijgen. Ze geven het voorbeeld voor de toekomst van de Nederlandse landbouwsector: kwaliteit boven kwantiteit. Het bovenproportioneel beslag dat vooral de melkveeboeren leggen op de grond is onhoudbaar en niet meer van deze tijd in een zich ontwikkelend Nederland (Ruimtelijke Ordening) waar woningbouw, infrastructuur, bedrijven en natuur en ontspanning hun plek moeten kunnen vinden.

Gedachten bij de foto ‘Obstination’ met een koppige ezel (1896)

Deze foto zou wel eens het idee van velen over onze eigen, verwarde tijd kunnen verbeelden. Het is een photogravure/heliogravure uit 1896 van de Franse fotograaf J. Mantélier, getiteld ‘Obstination’ ofwel koppigheid. Maar het kan ook vertaald worden als vasthoudendheid of volharding, en dan krijgt het gelijk een ander perspectief. De ezel is niet halsstarrig, maar eerder hardnekkig en standvastig. De ezel laat zich niet van de wijs brengen door wat mensen willen. Zo te zien een moeder en haar twee kinderen. En laten we nou realistisch zijn, de ezel zou wel gek zijn om zich in de richting van het water te laten trekken. Om wat te doen? Badderen, drinken of verdrinken? Het is trouwens heel wat dat er geen stokslagen aan te pas komen.

Het gezegde luidt ‘Zo koppig als een ezel’. De ezel uit 1896 moest eraan geloven om dat te verbeelden. Een ezel wordt als dom voorgesteld. Maar zijn de vrouw en de twee kinderen niet nog dommer door zich voor de uitbeelding te lenen? Ten koste van de ezel die toch dom is en daarom niet beter kan weten. In onze eigen tijd symboliseert de ezel de voortgaande lijn van een ontwikkeling door de tijd heen. De ezel van 1896 is dezelfde ezel van 2019 of 1777. Als er in onze tijd trouwens nog ezels te vinden zijn in onze leefomgeving. De mensen en de omgeving verschillen. Zij maken het verschil. De ezel is de toetssteen van menselijk gedrag. Laten we de ezel eerbiedig in zijn waarde of niet? Waardigheid die we de ezel gunnen bepaalt onze eigen waardigheid.

Wederkerigheid is de les. Mensen, dieren en natuur zijn onderling verbonden. Om die relaties te omschrijven zijn grote woorden nodig. Het kan niet anders. We geven iets en we krijgen iets. Mensen trekken koppig de ezel door de tijd. Vraag is of de koppigheid van de ezel de reactie was op dat menselijk gedrag of er vooraf aan ging. In het eerste geval is de mens koppig en in het laatste geval de ezel. Onze tijd kent ontelbare ezels die uit het verleden overgeleverd zijn en waarvan onduidelijk is of ze oorzaak of gevolg van menselijk gedrag zijn. Ieder zal een favoriete ezel hebben. Natuur, saamhorigheid, democratie, bezinning, waarheid. Zijn wij koppig als we de ander koppig noemen? Het vergezicht van een 19de eeuwse foto die terloops een gezegde uitdrukt is de zienswijze van een standpunt dat vastgeroest lijkt maar bij nader inzien wankel is. Dat zijn wij. 

Foto: J. Mantélier, ‘Obstination’, photogravure/heliogravure uit 1896.

Kabinet wil beschermde status natuurgebieden schrappen. Lijstje met voorstellen voor andere regelingen en zaken om te schrappen

Aldus een paragraaf in een brief van 13 november 2019 van minister Schouten aan de Tweede Kamer die als onderwerp ‘Maatregelenpakket voor de stikstofproblematiek in de woningbouw- en infrastructuursector en voor de PFAS-problematiek’ heeft. De redenering is dat als een Natura 2000-gebied te klein en structureel te zwak is serieus bekeken moet worden of het opgegeven moet worden. Dat is een interessante redenering die volop ruimte laat voor andere maatregelen. Op deze passage is overigens volop politieke, maatschappelijke en juridische kritiek gekomen. GroenLinks heeft er een petitie aan gewijd, die hier getekend kan worden.

01: de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit schrappen omdat ze klein en structureel zwak is.

02: de politie schrappen omdat het de criminaliteit niet onder de knie krijgt.

03: de boerenbedrijven schrappen omdat ze de vervuiling met stikstof niet beteugelen.

04: de politiek schrappen vanwege de onzin die (partij naar keuze) uitkraamt.

05: de religie schrappen omdat nog maar een minderheid van de Nederlanders zich erdoor laat inspireren.

06: de cabaretprogramma’s schrappen omdat ze een vorm van pseudo-religie zijn (zie: 05).

07: de media schrappen vanwege de onzin die (medium naar keuze) uitkraamt.

08: de Nederlandse natuur schrappen vanwege de oerbossen die uit Nederland verdwenen zijn zodat de Nederlandse natuur geen natuur (meer) is.

09: het onderzoek naar minder succesvol bestreden ziekten schrappen omdat het te weinig oplevert.

10: terminale patiënten die structureel zwak zijn de beschermde status van ‘mens’ ontnemen.

11: tijdmeting via klokken, horloges en zandlopers schrappen omdat die de tijd laat voorbijgaan.

12: de Nederlandse literatuur van voor 1940 schrappen omdat nog nauwelijks iemand die leest.

13: de humoristische programma’s op de Nederlandse televisie (op Lubach na) schrappen omdat ze het tegendeel van humor zijn.

14: de ethische regels bij de Nederlandse banken schrappen omdat ze toch niet nageleefd worden.

15: de hoffelijkheid in Nederland schrappen omdat het door de meeste Nederlanders niet begrepen en nageleefd wordt.

16: de hedendaagse kunst schrappen omdat de politiek en de meerderheid van de Nederlander het onzin vindt en niet steunt.

17: de buitenlandse berichtgeving van Nederlandse media schrappen omdat het grotendeels de Engelstalige media napraat.

18: de verkeers- en verbodsregels voor fietsers schrappen omdat niemand ze naleeft.

19: de Nederlandse films schrappen omdat ze niet kunnen concurreren met Deense en Belgische films.

20: de lijstjes met de 20 leukste, opmerkelijkste of meest bizarre verschijnselen op sociale media schrappen omdat ze toch niet kloppen.

Foto: Schermafbeelding van deel uit brief van minister Carola Schouten aan de Tweede Kamer, 13 november 2019.

RTV Utrecht maakt programma over vismigratie en noemt rol van waterschap (Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden) niet

RTV Utrecht zendt het natuurprogramma ‘Natuurlijk Zoëy’ uit dat door Eddy Zoëy wordt gepresenteerd. De uitzending van 21 februari 2019 besteedde aandacht aan vismigratie. Het is een positief verhaal. Zoëy gaat in de buurt van Langbroek op stap met Nikki Dijkstra die wordt voorgesteld als ‘waterschapsecoloog’. Een weinig gangbare term. Uit haar Twitter-account blijkt dat zij werkzaam is als adviseur bij het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR), een waterschap in Midden-Nederland. Aan het einde van de uitzending blijkt dat het programma wordt ondersteund door HDSR, zoals bovenstaande schermafbeelding toont. De kijker voor wie deze lettercombinatie cryptisch overkomt zal niet vermoeden dat dit een waterschap betreft. Andere ondersteuners/ sponsors zijn de Rijksoverheid via Stroomgebied Rijn-West en UP Life IP, en het ecologisch bureau VisAdvies. Hendry Vis die ook in de uitzending optreedt is projectleider bij VisAdvies. Net als bij Nikki Dijkstra wordt zijn functie genoemd, maar niet concreet gezegd voor welke organisatie hij werkzaam is.

Waarom wordt in de uitzending over vismigratie de achtergrond van de gasten niet vermeld? Chris Aalberts geeft antwoord in een commentaar van 24 februari 2019 voor TPO over een programma van RTV Rijnmond. Het heeft te maken met de naderende waterschapsverkiezingen van 20 maart 2019 die onder de aandacht van het publiek moeten worden gebracht zonder dat de sponsoring en/of medewerking door de waterschappen wordt genoemd. Ook bij deze uitzending van RTV Utrecht gebeurt dat. Aalberts: ‘RTV Rijnmond maakt zo’n serie dus alleen als waterschappen er geld voor neerleggen. Nieuw is dit soort sponsoring natuurlijk niet, maar bij verslaggeving over openbaar bestuur is het toch zeldzaam. Openbaar bestuur is nog steeds het domein van de traditionele journalistiek en niet zonder reden. Om te bepalen of waterschappen nuttige dingen doen, heb je als maker een onafhankelijke blik nodig. Dat lukt niet als het waterschap je – al dan niet deels – betaalt. Bij RTV Rijnmond vinden ze nu dat het waterbeheer werkelijk fan-tas-tisch geregeld is. Tja.‘

Het merkwaardige aan het programma van RTV Utrecht is niet dat de onafhankelijke blik ontbreekt en de kijker niet naar een onafhankelijk journalistiek product kijkt of de organisaties waarvoor de gasten werkzaam zijn niet worden vernoemd, maar dat het woord ‘waterschap’, op de functie van Dijkstra na, niet één keer valt. Dat is gezien het onderwerp opmerkelijk. Het lijkt erop dat het begrip ‘waterschap’ of elke nadrukkelijke verwijzing ernaar krampachtig wordt vermeden. Zowel in de gesprekken, de informatie die in beeld verschijnt als de informatie op de eigen site komt het woord waterschap niet voor. De rol van het waterschap komt zo door extra-journalistieke overwegingen zo in de lucht te hangen dat het de journalistieke blik in de weg staat. HDSR is daar zoals uit onderstaande schermafbeelding blijkt minder terughoudend in, maar verduidelijkt evenmin als RTV Utrecht waar de samenwerking met en/of sponsoring door HDSR feitelijk uit heeft bestaan.

Foto 1: Schermafbeelding van aankondiging programma ’Natuurlijk Zoëy’ over vismigratie van 21 februari 2019, RTV Utrecht.

Foto 2: Schermafbeelding van Twitter-profiel van Nikki Dijkstra, 24 februari 2019.

Foto 3: Schermafbeelding van aankondiging programma ’Natuurlijk Zoëy’ over vismigratie van 21 februari 2019, Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR).

Over oude en nieuwe borsten. Naaktfoto’s van Mathilde Grafström verwijderd, maar busreclames niet

Is dit naakt, natuur of kunst? Of feministische zelfverzekerdheid? Of een beetje van dat alles? Het zijn in elk geval foto’s van de Deense kunstenaar Mathilde Grafström die vanaf klein formaat (50 x 40 cm) te koop zijn vanaf 1140 euro. Er is een controverse over ontstaan of over gecreëerd. Dat laatste weet je nooit zeker bij kunsthandel waar publiciteit onmisbaar is voor de verkoop. The Local werkt er grif aan mee in een artikel dat kopt: ‘Politie stopt naakt fototentoonstelling in Kopenhagen’. Het geval wil dat de politie de vertoning van foto’s uit de serie ‘Vrouwelijke Schoonheid’ (Female Beauty) op het Nytorv plein in het centrum van de Deense hoofdstad heeft afgebroken met als reden dat ze onfatsoenlijk zouden zijn. Aanstootgevend dus.

Grafström heeft tegen de verwijdering een officiële klacht ingediend met het argument dat er niks mis is met het vrouwelijke lichaam. Ze vindt het optreden van de politiek verwerpelijk en ‘een totale onderdrukking van haar kunst’. Ze zegt niet te begrijpen waarom haar foto’s aanstootgevend zouden kunnen zijn. Daarnaast verwijst Grafström naar reclame (nye bryster) op bussen van het openbaar vervoer van de Nygart kliniek voor plastische chirurgie die al lang tot controverse leidden, zoals dit bericht uit 2012 laat zien. Grafström zegt: ‘Nygarts borsten zijn plastic. Mijn foto’s zijn een esthetische uitdrukking. Het is schokkend dat mijn foto’s obsceen zouden zijn, terwijl de reclame dat niet is’. In de handhaving is dit zeker een ongerijmdheid.

Foto’s: Uit de serie ‘Female Beauty‘ van Mathilde Grafström.

Kieskompas provincie Utrecht mist landelijke component. Nuttig?

Het verkiezingsseizoen is definitief geopend. Want er is een Kieswijzer, toevallig in de provincie waar ik woon: Utrecht. In te zien op de site van RTV Utrecht en gemaakt door Kieskompas. De partij waarvan ik lid ben, de Piratenpartij, doet niet mee. De helft van de vragen gaan over natuur en milieu, landschap en ruimtelijke ordening. De stad, de mensen en hedendaagse problemen blijven op de achtergrond in dit Kieskompas. Mijn voorkeur komt het dichtst in de buurt van de PvdA. De partij waar ik het laatst van alle partijen op zou stemmen. Dus hoe overtuigend dit Kieskompas is en wat het exact bevraagt is me een raadsel.

Het Kieskompas kiest voor een benadering die de traditionele taken van de provincie vooropstelt: ruimtelijke ordening, verkeer, milieu, landbouw en cultuur. Een andere taak van de provincie, namelijk bestuur wordt overgeslagen. Zoals de relatie tussen provincie en gemeenten, of provincie en landelijke politiek.

Omdat de landelijke component die volgt uit zowel de provinciale bestuurstaken als de politieke actualiteit volledig ontbreekt is dit Kieskompas over de provincie Utrecht onvolledig. En da’s merkwaardig omdat vele kiezers juist hun stem zullen laten bepalen door hun steun voor het zittende kabinet of de gedoogcoalitie van D66, CU en SGP. Of juist de oppositie daartegen. Niet toevallig heeft premier Rutte de komende provinciale verkiezingen op 18 maart 2015 van landelijk belang genoemd. Het gaat om de meerderheid in de Eerste Kamer die via de provincies getrapt worden gekozen. Op  26 mei 2015 wordt de Eerste Kamer gekozen.

Het Kieskompas bevraagt dus de spreekwoordelijke olifant in de huiskamer niet. Wellicht begrijpelijk omdat daar geen beginnen aan is. Maar de landelijke politiek in de toelichting niet noemen en in geen enkele vraag terug laten komen oogt zo wereldvreemd en toevallig dat het bijna een politieke keuze van de samenstellers genoemd kan worden. Wat is dit Kieskompas als meetlat waard om richting te geven? Die vraag resteert.

Foto: Schermafbeelding van uitslag Kieskompas Provinciale Staten Utrecht 2015.

Wat is de rol van de Russische maffia bij de keuze voor Sochi?

Dat Sochi een verkeerde keuze was voor de Olympische Winterspelen is onderhand op vele manieren duidelijk. Da’s hoogst schadelijk voor de Olympische beweging. Nu zijn er weer geruchten over betrokkenheid van de Russische maffia bij de uitverkiezing. Naast de haperende democratisering in Rusland en de anti-homowetten die ook de Olympische sporters treffen. En de extreem hoge kosten, de corruptie die met de bouw van accomodaties samengaan, de vernietiging van sociale infrastructuur en natuur en een onlogisch subtropisch klimaat als locatie. Daar bovenop de dreiging van terrorisme. De Britse oud-ambassadeur in Oezbekistan en mensenrechtenactivist Craig Murray noemt de Oezbeekse Gafur Rakhimov een gevaarlijke gangster. Bizar.

In Sochi zijn veiligheid, privacy en mensenrechten in het geding

De Russische onderzoeksjournalist Andrei Soldatov waarschuwt voor aanslagen in Rusland die dienen om de aandacht af te leiden van Sochi. Zodat de Russen hun middelen verspreid moeten inzetten. De duurste en meest beveiligde en bedreigde Olympische Spelen ooit worden van 7 tot 24 februari gehouden. Door de toekenning door het Olympische establishment van de spelen aan Sochi is de vermenging van politiek en sport in de hand gewerkt. Daarbij kwamen als klap op de vuurpijl nog eens de anti-homo wetten die vele leiders ertoe brachten om thuis te blijven. Of ze dat besloten vanwege de schending van de mensenrechten of ook vanwege de slechte veiligheidssituatie is de vraag. Als de zware Nederlandse delegatie doelwit van een aanslag wordt, dan kan het Nederlandse kabinet achteraf niet volhouden dat het niet gewaarschuwd was.

Op Agentura.ru wijst Soldatov met collega-onderzoeksjournalist Irina Borogan nog op een ander aspect van de spelen van Sochi. De grootscheepse schending van de privacy. In oktober 2013 wezen ze in The Guardian al op de ongekende surveillance door de Russische inlichtingendiensten. De bouw van de accomodaties en de opbouw van de spionage zijn volledig geïntegreerd. Soldatov en Borogan wijzen  op de geïnstalleerde techniek die leidt tot de interceptie van alle digitale berichten van bezoekers, atleten en officials. Wellicht ook een reden voor president Obama, president Hollande en kanselier Merkel om weg te blijven. Naast de dreigende aanslagen en de schending van de mensenrechten. Zie ook hier (na 16′ 45”) wat Soldatov zegt over Sochi.

Foto: Commandocentrum in Sochi met veiligheidspersoneel dat het geïntegreerde systeem van camerabewaking overziet.  Januari 2014. Credits: Corinne Seminoff/CBC.

NRC mist de nuance met kritiek op delegatie in Sochi: dubbele moraal

Moet Nederland niet met een zware delegatie naar de Olympische Winterpelen van Sochi gaan vanwege de homorechten? Zelfs politici van VVD en PvdA spreken zich er tegen uit. Hoewel ze niet in het kabinet zitten dat tot nu toe de rijen gesloten houdt. Ook mensenrechtenactivisten en bezorgde burgers zijn kritisch. NRC steunt in een commentaar van 13 januari de beslissing van premier Rutte om zo zwaar mogelijk vertegenwoordigd te zijn. Da’s een politieke stellingname die verdedigbaar is. Met goede argumenten.

Maar precies daar maakt de NRC er een potje van. Van de argumentatie klopt weinig omdat het commentaar de tegenstanders een dubbele moraal verwijt: ‘Gelet op de vele culturele en andere uitwisselingen in het Nederland-Ruslandjaar en de economische belangen die er ook toen werden gediend, getuigt die kritiek vooral van een dubbele moraal.’ Maar dat klopt niet. Want de tegenstanders die tegen een zware delegatie zijn spraken zich ook uit tegen het Ruslandjaar en ageren al jaren tegen het mensenrechtenbeleid van Putin. Zoals NRC-columnist Bas Heijne. Als iets deze tegenstanders te verwijten valt dan is het hun weinig flexibele en vasthoudende opstelling. Niet het opportunisme en de dubbele moraal die de NRC er meent in te lezen.

Dat een commentator van NRC in de eigen ivoren toren de rust meent te bewaren door tegen de mode van de dag in te gaan valt te prijzen. Niet in het minst omdat het het debat verbreedt. Maar er zijn grenzen aan de middelen om dat gelijk te halen en anderen het ongelijk toe te bedelen. Hoewel er in zakenwereld en politiek opportunisten zijn die hun protest als handelswaar in onderhandelingen inzetten. Maar het is een andere nuance om alle tegenstanders van een zware delegatie een dubbele moraal te verwijten. Het publieke debat anders weergeven en inkleuren dan het in werkelijkheid is gevoerd is ongelukkig omdat het niet bij een afstandelijke analyse past. Plat gezegd, de NRC zakt door de poten omdat het de feiten verkeerd voorstelt. 

Zie hier voor de filmverslagen van VICE.