Een jaar na 24 februari 2022: Terugblikken op Russisch – Oekraïense oorlog

Ali Velshi beredeneert dat president Trump tussen 2017 en 2021 de kans voor president Poetin creëerde om Oekraïne onder druk te zetten. Publiekelijk zei Trump in Helsinki in juli 2018 dat hij Poetin meer vertrouwde dan Amerikaanse inlichtingendiensten. Trump vertraagde het leveren van de antitankraket Javelin ondanks brede steun daarvoor in de Senaat, zodat Oekraïne zich niet kon verdedigen tegen Russische tanks die ook toen al Oekraïense appartementengebouwen kapotschoten. Uiteindelijk stond Trump in 2018 toe de Javelins aan Oekraïne te leveren.

Een Amerikaans MSNBC-perspectief van Velshi mist de toenmalige terughoudende, om niet te zeggen naïeve houding van West-Europese landen als Duitsland die wellicht Poetins bedoelingen begrepen om met energie en atoomwapens Europa te bedreigen, maar daar uit economisch gewin, labbekakkerigheid en angst niet naar handelden. Hoe krom en incompetent Trump toen ook handelde door de positie van Joe Biden en zijn zoon Hunter als voorwaarde voor levering van de Javelins te stellen, uiteindelijk was het wel de VS die vertraagd leverde. En West-Europa niet.

Komende week is het op 24 februari een jaar geleden dat de troepen van de Russische Federatie met een grootschalige invasie een nieuw hoofdstuk schreven in de Russisch – Oekraïense oorlog die in 2014 begon met de inname van de Krim en delen van Oost-Oekraïne door Russische troepen.

Die invasie is een militaire mislukking door incompetent handelen van de Russische krijgsmacht, de goede tegenstand van de Oekraïense krijgsmacht en de onmogelijkheid om zo’n groot land als Oekraïne met een strijdbare, trotse bevolking die zich verenigt tegen de buitenlandse agressor onder controle te krijgen. Laat staan voor langere tijd onder controle te houden.

Poetin mikte op de omverwerping in Kyiv van de regering Zelensky, maar dat mislukte omdat Oekraïense en Amerikaanse inlichtingendiensten tijdig van de plannen om Zelensky te vermoorden op de hoogte waren zodat het Oekraïense leger er op kon anticiperen. Feitelijk was Poetins invasie na drie dagen al mislukt. Zelfs als de Russische krijgsmacht professioneler in Oekraïne had geopereerd dan het afgelopen jaar deed, dan nog was de invasie mislukt.

Het is vaker gezegd dat Poetin weinig strategisch inzicht heeft en mede om publicitaire binnenlandse redenen tactische voordeeltjes zoekt die voor zijn land op de langere termijn strategisch averechts uitpakken. Poetin denkt uitsluitend op de korte termijn. Hij mag dan een geslepen, wereldwijze KGB’er zijn, maar als staatsman heeft hij zich niet bewezen. Hij hangt aan de macht en de ontwikkeling van zijn land of het welzijn van andere landen is daaraan ondergeschikt.

Dat is de mentaliteit van de maffia met als enig verschil dat die liefst onzichtbaar opereert om zomin mogelijk op te vallen, terwijl Poetin het omgekeerde doet en zijn misdaden publicitair uitvergroot. Dat doet hij om zijn bevolking onder de duim te houden en het Westen te intimideren. Maar dat laatste lukt steeds minder omdat de Russische krijgsmacht niet geloofwaardig opereert in Oekraïne en Russische wapens tekortschieten tegenover westerse wapens.

Poetin mobiliseert zowel slecht geoefende mobiks die kanonnenvoer in Oekraïne zijn als westerse landen die wakker zijn geworden en beseffen dat het gevaar van een agressieve Poetin die liegt en zich niet aan de regels van de internationale rechtsorde houdt ook hen raakt, zijn afgekickt van goedkoop Russisch gas en olie, en nog steeds met de voet op de rem Oekraïne militair steunen omdat ze in hun achterhoofd bang zijn voor Poetins dreiging met atoomwapens.

Omdat het een jaar geleden is dat de krijgsmacht van de Russische Federatie grootschalig Oekraïne binnenviel zijn er vele documentaires gemaakt om daar bij stil te staan. Vooral de Britse en Duitse publieke omroep en het Frans-Duitse ARTE besteden er aandacht aan.

Ze kiezen verschillende invalshoeken, zoals de macht van Gazprom en energie als Russisch wapen, de internationale diplomatie tussen het Westen en Poetin (inclusief de Europese machteloosheid), de schaduwmacht van de Wagner Groep, de propaganda en de informatie-oorlog, het menselijk lijden van de Oekraïense bevolking, de komende heropbouw van Oekraïne en de volkenrechtelijke complicaties om Poetin en zijn medestanders voor oorlogsmisdaden ter verantwoording te roepen.

En de voorgeschiedenis met Trump die Poetin het idee gaf dat het Westen net als in 2014 Oekraïne in de steek zou laten. in 2014 was het trouwens president Obama die Oekraïne liet vallen. Dat gebeurde in 2022 niet. Hoewel aarzelend kwam het Westen Oekraïne te hulp.

Of dat komt omdat Poetin door zijn herhaalde leugens in het Westen zijn geloofwaardigheid en mojo heeft verloren en de afschrikking van de Russische krijgsmacht is uitgewerkt door de slechte resultaten op het slagveld is onduidelijk. Om dat allemaal te begrijpen en de vele losse eindjes met elkaar te verbinden staan we stil bij de Russisch – Oekraïense oorlog die de wereld op zijn kop heeft gezet.

De Russisch-Oekraïense oorlog wordt op verschillende fronten gevoerd

Dit is een typische westerse video over de Russisch-Oekraïense oorlog (2014 – …) die nu al zo lang duurt. De zogenaamde ‘informatie-ruimte’ en de ‘cyberruimte’ waar de Britse geïnterviewde oud-militair naar verwijst zijn onlosmakelijk verbonden met de militaire strijd. Ze zijn niet los te zien van elkaar en lopen in elkaar over.

Wat moeten we nog toevoegen aan de militaire strijd? De Oekraïense krijgsmacht claimt de zuidelijke havenstad Kherson in november 2022 te zullen terugveroveren. Het verloop van die strijd ontwikkelt zich langzaam, maar gestaag in het voordeel van Oekraïne. De inname door het Oekraïense leger zal een grote publicitaire en militaire domper voor Poetin zijn.

Complicaties zijn de dreiging met tactische kernwapens door Poetin en het opblazen van een dam door het Russische leger zodat een watervloed vele dorpen en steden (ook Kherson) zal overspoelen. Gezien de focus van de Russische krijgsmacht op civiele doelen is een gecreëerde watersnood geen ondenkbaar scenario. In de publiciteit zal het een afleiding voor die mogelijke Russische nederlaag zijn. Het aangebroken modderseizoen en het komende strenge winterweer zullen naar verwachting de strijd temperen.

Verwijzingen naar Poetins vermeend slechte gezondheid horen bij het spel in de informatie- ruimte. De geruchten dat hij Parkinson of een andere ziekte heeft zijn niet nieuw en worden periodiek afgestoft. Het idee is dat ze de tegenstander verzwakken.

Ook geluiden over een machtsstrijd in het Kremlin zijn niet van de lucht. Wanneer treedt Poetin af of wordt hij door een paleisrevolutie aan de kant geschoven? Dat is ouderwetse Kremlinologie. Topgeneraals zijn ontslagen en would-be generaals als Kadyrov en Prigozjin (Wagner) lopen zich warm om hun politieke positie te verbeteren.

Opvallend was een bericht op sociale media waarin Prigozjin de Oekraïnse president Zelensky voor Russische begrippen positief omschrijft. Via een tweet van Dmitri (@wartranslated). Voor de duidelijkheid, Oekraïne heeft bij wet bepaald dat er met Poetin niet wordt onderhandeld. Met wie wel? Er wordt al volop voorgesorteerd terwijl de oorlog voortduurt:

Brute Russische beschietingen in Oekraïne. Het rakettenterrorisme van Poetin

Een verslag door het Duitse WELT van de Russische-Oekraïense oorlog op een willekeurige zomerzondag. Dag 144 van de oorlog. Geschiedenis, we zitter er middenin.

Over het rakettenterrorisme van Poetin dat zich doelbewust richt op burgers en burgerdoelen. Dat is een oorlogsmisdaad waar de Russen na de oorlog de rekening gepresenteerd kunnen krijgen. Over de Oekraïense president Zelensky die zegt dat alle door de Russische Federatie bezette gebieden zullen worden terugveroverd. Inclusief de Krim. Over het Oekraïense leger dat steeds meer wordt voorzien van geavanceerde westerse wapens. Over de roof door de Russen van grote hoeveelheden Oekraïens graan dat te gelde wordt gemaakt.

Het leed en de pijn zijn te veel om te bevatten. Hoe denkt de Russische krijgsmacht met een terreurcampagne die burgerdoelen vernietigt het hart en de geest van de Oekraïeners te veroveren? Wat is de logica van een bezetter die het land dat het wil bezetten stukje bij beetje vernietigt? Wat is eigenlijk de strategie van de Russische krijgsmacht?

De Russen lijden aan een combinatie van frustratie, onkunde in het veld, gedateerd materiaal en gebrek aan een haalbaar strategisch doel. Hun leger is zwakker dan het leek, en is door de oorlog verder verzwakt. Uit hoeken en gaten wordt personeel geworven dat met oud materiaal uit de mottenballen de strijd wordt ingestuurd. De oorlog die Poetin is begonnen is niet alleen gericht tegen Oekraïne dat hij van de kaart wil vegen, maar ook tegen de eigen bevolking.

Kritiek op Duitse president Steinmeier wegens diens welwillende Rusland-politiek houdt aan

Het panel van het rechtse BILD onder leiding van Hans-Ulrich Jörges is er duidelijk over dat de Duitse president Frank-Walter Steinmeier (SPD) moet aftreden vanwege zijn Rusland-politiek die volgens hen te eenzijdig pro-Kremlin was en dat feitelijk nog steeds is. De leden betwijfelen of de SPD inclusief kanselier Olaf Scholz (SPD) werkelijk tot inzicht is gekomen over de eigen Rusland-politiek of nog steeds economische en politieke lijntjes openhoudt naar het Kremlin van de toekomst als de Russisch-Oekraïense oorlog voorbij is.

Jörges verbaast zich erover dat Steinmeier blijkbaar de bui al zag hangen en als staatshoofd van het belangrijke Duitsland niet alleen naar Kyiv durfde afreizen. Hij zou door dekking te zoeken in een gemeenschappelijke bezoek met Oost-Europese regeringsleiders hebben gehoopt dat Kyiv hem niet zou weigeren. De anderen lieten hun bezoek doorgaan toen bleek dat Steinmeier niet welkom was.

Dat is geen inbreuk op Europese solidariteit, maar een bevestiging ervan. Want het was Duitsland dat jarenlang met haar Rusland-politiek een Alleingang ging die haar niet in dank werd afgenomen en de Europese solidariteit verstoorde. Inclusief het ten koste van Europese tegenstand doorzetten van de aanleg van gaspijplijn Nord Stream II dat Duitsland niet als politiek project wilde zien.

Het past niet bij de statuur van Duitsland dat de president ervan wegduikt en niet alleen op bezoek durfde gaan bij de Oekraïense president Zelensky. De SPD wordt nu mede afgerekend op wat het de afgelopen decennia in haar Rusland-politiek verkeerd heeft gedaan. Dat is nu niet zomaar met wat mooie woorden van een president hersteld. Waarvan de vraag blijft hoe gemeend ze zijn.

Er is oud-kanselier en voormalig SPD-leider Gerhard Schröder niet eens voor nodig om de rot in de SPD aan te tonen. Hij heeft zich ‘opgewerkt’ tot vriend van Poetin die in de SPD en in Duitsland de pro-Kremlin belangen verdedigt. Oekraïne beschouwt Schröder als vijand. De SPD heeft hem nog steeds niet geroyeerd als lid.

Jörges meent dat Duitsland tot de idioten van Europa behoort. Idioot in beleid, idioot in moraal en idioot in diplomatieke status. De Duitse idiotie is in de kern een geloofwaardigheidsprobleem.

De inschatting is dat de SPD met president Steinmeier en kanselier Scholz niet van koers is veranderd, maar zich uit opportunisme nu tijdelijk anders opstelt omdat de politieke en diplomatieke omgeving waarin hun leiders opereren veranderd is. Van harte gaat het niet. Het is gespeeld. Dat werd in Kyiv zo opgevat en daarom was Steinmeier niet welkom. Dat zou dus niet alleen vanwege zijn vroegere opstelling zijn, maar ook vanwege zijn huidige opstelling die in de kern nog steeds pro-Kremlin is. Het tegendeel dat het niet zo is kan hij niet aantonen. Dat tekent zijn geloofwaardigheidsprobleem.

Het valt niet te verwachten dat Steinmeier aftreedt. De Duitsers zijn in meerderheid verbolgen dat hun president in Kyiv niet welkom was. Maar zijn opstelling inzake de Russisch-Oekraïense oorlog is een probleem dat de relaties met andere Europese landen en de VS blijft beschadigen. Hetzelfde geldt voor kanselier Scholz die net als Steinmeier mentaal nog redeneert vanuit een voorgoed voorbij verleden. Als die redenering al te volgen is en klopt, wat nog maar helemaal de vraag is. Dat alles beschadigt Duitsland.

Het is niet alleen dat de SPD-leiders opportunistisch zijn en zaken willen blijven doen met de agressor Poetin die de Europese veiligheidssituatie en het bestaan van de soevereine staat Oekraïne bedreigt, het is dat Duitsland als belangrijkste land van de EU moreel corrupt is en geen zelfbewustzijn en ruggengraat heeft. Zo’n Duitsland kan geen voorbeeld voor andere landen zijn. Het disfunctioneren van de Duitse regeringsleiders is ook een Europees probleem.

Duitsland begrijpt nog steeds het eigen recente verleden niet en weet daar voor de praktische politiek van de 21ste eeuw niet de juiste conclusies uit te trekken. Dat wreekt zich vooral bij de Rusland-politiek, maar ook de relatie met de VS is moeilijk. Wellicht moet Duitsland wachten op een jongere generatie politieke leiders die meer in hun eigen tijd staan om definitief met het eigen verleden in het reine te komen.

Theo Hiddema verlaat FvD voor zoveelste keer

Weerhuisje, 1952.

Theo Hiddema is de Heintje Davids van de ultrarechtste politiek. Dit Eerste Kamerlid neemt telkens afscheid van FvD, komt na verloop weer terug, en neemt daarna weer afscheid. Waarna hij weer terugkomt. Hoe vaak gaat hij dat nog herhalen?

Theo Hiddema is zo veranderlijk als het weer. De ene dag schijnt de zon en is het 20 graden, de volgende dag ligt er een laagje sneeuw op straat. Theo Hiddema is op zichzelf zijn eigen weerhuis. Hij heeft alle soorten weer in huis.

Zolang Hiddema centraal in de belangstelling kan staan maakt het voor hem niet uit wat voor weer het is. Of FvD nou naar radicaal- of extreem-rechts buigt maakt hem niet uit. Op termijn komt hij weer terug op het basisstation. Terug gezwiept door het elastiek waar hij aan is verbonden.

Deze keer was voor Hiddema de aanleiding om uit FvD te stappen het gedrag van de FvD-fractie in de Tweede Kamer dat de toespraak via een videoverbinding van de Oekraïense president Zelensky niet wilde bijwonen. Daar was Hiddema het niet mee eens.

In een gezamenlijke verklaring met Paul Frentrop die ook om deze reden uit de FvD-fractie in de Eerste Kamer stapte en partijleider Baudet wordt een en ander toegelicht:

Gezamenlijke verklaring van Hiddema, Frentrop en Baudet, 30 maart 2022.

Inhoudelijk lijkt er weinig te veranderen. Want Hiddema en Frentrop zeggen te blijven samenwerken met de FvD-fractie in de Eerste Kamer. Want het is duidelijk, Hiddema moet weer kunnen schuilen onder de paraplu van FvD als het politieke weer omslaat.

Hiddema houdt vol dat de kiezer voor ‘democratische vernieuwing’ bij FvD moet zijn. Hij blijft zich daar buiten FvD samen met FvD sterk voor maken. Begrijpt u het nog? Of heeft Hiddema zijn bril niet goed op zijn hoofd staan en dacht hij dat er ‘democratische vernieling’ stond?

Wees realistisch, niets is zo veranderlijk als het weer. En Theo Hiddema.

Van de 12 zetels uit mei 2019 heeft FvD drie jaar later nog 1 zetel over. Dat is een wanprestatie van formaat. Hiddema blijft de nederlaagstrategie van FvD omarmen. De afstand van zijn omarming varieert.

Poetin is in Oekraïne niet aan de winnende hand. Wie stopt hem?

Na vier dagen is het duidelijk. De invasie van Russische en Wit-Russische troepen in Oekraïne is tot nu toe geen succes. Het is geen walkover voor het Kremlin. Integendeel, er tekent zich steeds meer een scenario af dat de Russische krijgsmacht grote verliezen leidt. Het sterk geachte Russische leger dat naar verluidt 75% van haar capaciteit rond Oekraïne heeft verzameld lijkt kwetsbaarder dan vooraf werd ingeschat. Maar de strijd is nog niet gestreden.

De tijd lijkt in het voordeel van Oekraïne te werken. Mede door de internationale steun, de sancties en de isolatie van de Russische Federatie. Zelfs traditionele bondgenoten van het Kremlin schatten in dat ze zich vanwege de publieke opinie die sterk op de hand van Oekraïne is niet onverkort achter de Russische invasie kunnen stellen en nemen er afstand van. Dat geldt zelfs voor radicaal-rechts in Europa. Ze doen voorzichtig en waarschijnlijk tijdelijk de oogkleppen af. De coalitie die Poetin in jaren heeft opgebouwd is binnen een week gefragmenteerd.

De Oekraïense krijgsmacht lijkt goed georganiseerd, bewapend, bevoorraad en voorbereid. Mede met hulp van Britten en Amerikanen. Welke geheime leveringen van anti-tank wapens en luchtdoelraketten heeft het Oekraïense leger de afgelopen jaren gehad waar wij geen weet van hebben? De Russische luchtmacht beheerst het luchtruim niet en dat maakt het verschil op het slagveld.

De Oekraïeners hebben twee voordelen die de Russen missen. De Oekraïnse krijgsmacht die door burgers wordt ondersteund vecht voor het eigen land en heeft een hoge moraal. Het kan ook niet anders, want het staat met de rug tegen de muur. Verder kennen de Oekraïeners het gevechtsterrein beter dan de Russen die er door povere communicatie en haperende logistiek verloren raken. Oekraïne blaast bruggen op en verwijdert de wegbewijzering zodat de Russische troepen geïsoleerd raken en niet meer weten waar ze het moeten zoeken. Vaak zijn ze onder valse voorwendsels en onder het mom van een oefening naar Oekraïne gestuurd.

Het gevaar is dat een ontketende president Poetin zijn verlies niet neemt. Dat is vanuit zijn optiek gezien logisch omdat voor autoritaire leiders politieke macht, economische rijkdom en leven samenhangen. Als Poetin zijn politieke macht verliest, dan raakt hij tegelijk zijn puissante rijkdom en leven kwijt. Denk aan Ghadaffi, Saddam Hoessein of Hitler. Ze konden niet rustig met pensioen gaan. Nu steeds duidelijker wordt dat de Russische troepen in zijn opdracht oorlogsmisdaden in Oekraïne begaan is er ook voor Poetin geen weg terug. Hij kan alleen nog maar zwaardere middelen inzetten om zijn positie, gezicht en leven te redden. De inzet van kernwapens hoort daarbij.

Een paleisrevolutie in het Kremlin waarin Poetin opzij wordt gezet zou de beste oplossing zijn. Dat kan vastgelegd worden in een vredesverdrag tussen Oekraïne, de Russische Federatie en de twee landen van de Minsk-akkoorden: Duitsland en Frankrijk. Poetin zou een vrije uittocht gegund kunnen worden naar een land als Venezuela, de Russische en Wit-Russische troepen zouden zich terug moeten trekken van het gehele grondgebied van Oekraïne, inclusief de Krim en de pseudo-separistische ‘Volksrepublieken’ Loehansk en Donetsk, de Russische Federatie zou Oekraïne als soevereine staat moeten erkennen en de Russische Federatie zou Oekraine herstelbetalingen moeten betalen voor de aangebrachte schade.

Of dit een realistische uitkomst is van een oorlog die nog geen week oud is, valt te bezien. Het zou wel de beste uitkomst zijn. Voor de lange termijn ook voor de Russische bevolking die het eigen land de verkeerde kant van revanchisme, wrok, grootheidswaan en grenzeloos militarisme ziet uitgaan. Maar voor de korte termijn natuurlijk vooral voor de bevolking van Oekraïne die nu zo lijdt onder de Russische agressie, voor de Oost-Europese landen die zich bedreigd voelen door de retoriek van Poetin en voor de veiligheid en het welzijn van Europa en de wereld als geheel.

Leon de Winter zit nog steeds gevangen in zijn radicale standpunten over Trump

Leon de Winter, Column ‘Wachten op excuses voor fakenieuws‘. De Telegraaf, 10 november 2021.

Het is triest om te lezen hoe diep Leon de Winter het konijnenhol is ingedoken. Daarin leeft De Winter met zijn medestanders die hem naar de mond praten in zijn eigen surrealistische werkelijkheid. De Winter die ooit een beloftevolle cineast en schrijver was is verworden tot een complotdenker aan wie de nuance niet is besteed, maar de opruiing en de leugen des te meer.

Het is nog om een andere reden triest om te zien, want De Winter schaart zich in zijn Telegraaf-columns steevast aan de kant van Trump die in november 2020 met groot verschil de presidentsverkiezingen verloor en steeds meer in het nauw wordt gebracht door lopende civiele, publiekrechtelijke en strafrechtelijke rechtszaken.

Om het in voor hem gepaste termen te zeggen, De Winter is de troonhemel, de marquee van radicaal-rechts Nederland. Hij geeft legitimatie en zichtbaarheid aan het complotdenken. De haat van links overschaduwt zijn denken en inschattingsvermogen. Het is een dubbele gijzeling. De Winter wordt gegijzeld door zijn radicale denkbeelden en daarmee gijzelt hij de publieke opinie van rechts-radicaal Nederland.

In zijn column ‘Wachten op excuses voor fakenieuws‘ in De Telegraaf van 10 november 2021 associeert De Winter er in zijn konijnenhol uitgebreid op los. Hij neemt het feit van een FBI-onderzoek en knoopt daar met halfslachtige koppelingen zijn onwaarheden aan vast. De leugens en insinuaties zijn te talrijk om ze allemaal te behandelen.

De Winter is de meester van de geprefabriceerde mening waarmee zijn columns in elkaar worden gezet. De Winter schrijft al jaren dezelfde column met dezelfde strekking. Het is niet de bedoeling dat zijn lezers nieuwe inzichten worden voorgehouden. Laat staan dat het de opzet is dat De Winter tot nieuwe inzichten komt. Het is juist de bedoeling dat de lezers oude standpunten krijgen voorgeschoteld die ze herkennen en kunnen herkauwen.

In een commentaar van 30 oktober 2019 ging ik in op een andere column van De Winter die ook ging over het Steele dossier. Daarin schreef ik: ‘De Winter verwijst naar het Steele Dossier. Het is onjuist dat alle constateringen eruit niet kloppen. Wel is door deskundigen op het gebied van inlichtingendiensten zoals John Schindler vanaf de publicatie geopperd dat de uitleg dat de Russen compromitterend materiaal van Trump met prostituees in een Moskouse hotelkamer hebben vermoedelijk Russische desinformatie is om Trumps werkelijke rol te verdonkeremanen. Die bestond uit het witwassen van illegaal geld van Russische criminelen en politici uit de kringen van het Kremlin via Westers vastgoed.’

Als analist Igor Danchenko gelogen heeft tegen de FBI, dan moet hij daarvoor aangeklaagd worden. Dat gebeurt ook, want inmiddels is hij daar vorige week donderdag voor aangeklaagd en in hechtenis genomen. De Democratische volksvertegenwoordiger Adam Schiff heeft afgelopen week in de media onderschreven dat dat de juiste gang van zaken is.

De door Trump benoemde speciale onderzoeker John Durham die al sinds april 2019 bezig is en langer onderzoek heeft verricht dan Robert Mueller maakt gezien de uitkomsten zijn claim niet waar. Het onderzoek zou leiden tot aanklachten tegen topfunctionarissen van de inlichtingendienst uit het Obama-tijdperk en zou beweringen beamen dat het Rusland-onderzoek een politieke ‘heksenjacht’ was. Maar dat maakt Durham niet waar door nu op de proppen te komen met een kleine vis als Danchenko.

Voor de zoveelste keer herhaalt De Winter in zijn column de onwaarheid dat speciale aanklager Robert Mueller in zijn onderzoek niets gevonden heeft. Dat is onjuist. Mueller heeft in zijn rapport 11 gevallen van potentiële obstructie opgesomd. Door die obstructie en de tegenwerking in het onderzoek door Trump die overal rode lijnen aanbracht die Mueller niet mocht overtreden is de onderste steen over de samenwerking van Trump met het Kremlin nog niet boven gekomen.

Het is stemmingmakerij als De Winter over Mueller zegt: hij ‘leidde de jacht’. Mueller kreeg juist het verwijt van Democratische zijde dat hij te bestuurlijk-correct en terughoudend opereerde. Nogmaals, dat kwam mede omdat Trump en toenmalig onderminister Rod Rosenstein rode lijnen bleven trekken die Mueller niet mocht overtreden zodat er van een breed onderzoek nooit sprake kon zijn.

De Winter maakt er een potje van als hij zegt dat de elites zich tegen Trump keerden. Het omgekeerde is waar. De elites spanden Trump voor hun karretje. Dat resulteerde in belastingwetgeving die de vermogenden en bedrijven financieel bevoordeelde en de regelgeving afzwakte. Daarvan profiteerde ook Trump de zakenman. Dat gaf sponsors als Robert Mercer, de toenmalige Koch Broers en Sheldon Adelson de financiële tegenprestatie die ze van Trump eisten. Ook nu nog ondersteunen de grotere Amerikaanse bedrijven de Republikeinse politici die op 6 januari 2021 deelnamen aan de planning om de Republiek omver te werpen. Hoewel de bedrijven dat niet publiekelijk toegeven en lippendienst bedrijven aan de democratie. Wellicht dat de Winter daardoor in verwarring wordt gebracht.

Logisch klopt het evenmin als De Winter beweert dat de Democraten is veranderd in een partij van hoger opgeleiden en beter gesitueerden. Als dat werkelijk zo was, dan zouden de Republikeinse bestuurders in staten als Texas, Arizona, Pennsylvania, Georgia en nog een handvol andere ‘rode’ staten niet alle moeite nemen om de toegang van minderheden en jongeren tot de stembus te onderdrukken omdat ze kiezersonderdrukking als de enige mogelijkheid zien om in de toekomst verkiezingen te winnen.

Het bontst maakt De Winter het in zijn konijnenhol als hij zegt dat Mike Flynn een onkreukbare man is. Hij zou volgens De Winter ‘een onschuldig slachtoffer in de jacht op Trump zijn’. Dat is klinkklare onzin. Flynn moest onder druk van Trump aftreden als Nationaal Veiligheidsadviseur omdat hij gelogen had tegen vice-president Mike Pence. Flynn zei onlangs in de show van Tucker Carlson dat hij Trumps gratie niet verdiende. Flynn ziet zichzelf niet als onkreukbaar. Verder handelde Flynn in strijd met de wet door te lobbyen voor buitenlandse overheden (onder meer Turkije) zonder dat tijdig te melden. In 2017 heeft Flynn toegegeven dat hij heeft gelogen tegen de FBI.

Oekraïne krijgt internationale steun voor territoriale claim op de Krim. Maar Zelensky schetst een scheef beeld

Mijn reactie bij een video van AFP News Agency van 23 augustus 2021 waarvan The Rutendo News hierboven een kopie geeft die wel ingevoegd kan worden in andere sociale media. Voor AFP vertaald in het Engels.

De opmerking van de Oekraïense president Zelensky dat voor het eerst op internationaal niveau de bezetting van de Krim door de Russische Federatie wordt erkend, is onjuist. Op 9 december 2019 riep Resolutie 12223 van de Algemene Vergadering van de VN bijvoorbeeld de Russische Federatie op om haar tijdelijke bezetting van het grondgebied van Oekraïne onverwijld te beëindigen. Resolutie 68/262 van 27 maart 2014 benadrukte hetzelfde in algemene termen, benadrukte dat de bezetting “geen waarde” had en riep de Russische Federatie op om de territoriale integriteit en internationale grenzen van Oekraïne te respecteren.

Waarom president Zelensky het opzettelijk verkeerd voorstelt, is een raadsel. Misschien wil hij het feit verbergen dat de internationale gemeenschap en Oekraïne in zeven jaar niet in staat zijn geweest om iets tegen de Russische bezetting te doen of een politieke oplossing voor de bezetting dichterbij te brengen door overleg met het Kremlin. Wellicht wil hij geen krediet geven aan de succesvolle diplomatieke inspanningen van zijn voorganger president Porosjenko.

Het einde van de Russische bezetting is nog niet nabij, maar het is onvermijdelijk. Wellicht is daarvoor op termijn een regimewisseling nodig, waardoor de Russische Federatie, net als de Sovjet-Unie in 1990, door economische en mentale stagnatie in de richting van de democratische rechtsstaat zal opschuiven, omdat de samenleving verlamd is.

Fossiele brandstoffen zoals olie en gas zijn financieel de steunpilaar van de staat. Volgens de klimaatafspraken moet de uitstoot van broeikasgassen in 2050 met 95-100% zijn verminderd. Deze Russische energiemix past niet in de energietransitie. Afhankelijkheid van fossiele brandstoffen is de bom onder de Russische Federatie, omdat het nog steeds de broodnodige valuta biedt om te blijven functioneren die binnen 30 jaar verloren zal gaan. Zonder dat hangt het af van het Westen en China. Het is dan ook niet vergezocht om aan te nemen dat de terugkeer van de Krim naar Oekraïne in de toekomst een van de voorwaarden zal zijn waarop het Westen de Russische Federatie wil ontmoeten.

De Duitse bondskanselier Angela Merkel verwees enkele jaren geleden naar de bezetting van de DDR door Russische troepen die pas na 45 jaar eindigde. Het vergt geduld om dat af te wachten. De bezetting van de Krim door de Russische Federatie wordt niet erkend door de internationale gemeenschap en is dus per definitie tijdelijk als dit land in de toekomst goede betrekkingen wil opbouwen met de internationale gemeenschap.

Het is wachten op externe gebeurtenissen totdat de Krim automatisch terugkeert naar Oekraïne, zoals een appel van de boom valt.

President Trump aangeklaagd voor impeachment in Huis. Het vervolg van het proces in de Senaat bevat nog onduidelijkheden

Het Huis van Afgevaardigden heeft ingestemd om president Donald Trump op twee aanklachten aan te klagen voor impeachment. Hij wordt beschuldigd van machtsmisbruik en obstructie van het Congres. Dit is pas de derde keer in de geschiedenis van de VS dat een president voor impeachment wordt aangeklaagd. Trump is de 45ste president. Vanwege een snel en duidelijk vervolg hebben de Democraten in het Huis de criminele activiteiten van Trump buiten de aanklacht gelaten. Van hun kant hebben Republikeinen geen verdediging op inhoudelijke gronden gevoerd wat de video goed laat zien. Dat wekt de suggestie dat ze geen steekhoudende argumenten hebben om Trump vrij te pleiten, maar zich gefocust hebben op het verstoren en belasteren van de procedure. Het meest logische en best verdedigbare standpunt voor Republikeinen was om Trumps fouten in zijn contact met de Oekraïense president Zelensky toe te geven, maar om dat vervolgens te beoordelen als onvoldoende voor impeachment. Maar Trump blokkeerde deze strategie omdat hij nooit fouten toegeeft.

Het vervolg is dat de voorzitter van het Huis, Nancy Pelosi (Dem.) de aanklachten naar de Senaat stuurt waar het onder leiding van de door president George ‘W’ Bush benoemde opperrechter John Roberts, de voorzitter van het Supreme Court, als jury tot een uitspraak komt. De verwachting is dat er geen of onvoldoende Republikeinen tegen impeachment stemmen. Ze controleren de Senaat en een 2/3de meerderheid die nodig is voor Trumps afzetting lijkt onhaalbaar. In elk geval op dit moment. De Republikeinse meerderheidsleider, de Republikeinse Senator Mitch McConnell had in de agenda van januari 2020 tijd vrijgemaakt voor dat vervolg.

Complicatie is dat voorzitter Pelosi heeft gezegd de aanklachten nog niet door te sturen naar de Senaat omdat volgens haar uitspraken van belangrijke Republikeinse Senatoren als McConnell en Lindsey Graham er een aanwijzing voor zijn dat het niet tot een eerlijk proces zal komen. Ze zeiden niet eens de stukken te zullen lezen, maar Trump hoe dan ook vrij te pleiten. Pelosi probeert nu druk te zetten op de Republikeinen in de Senaat om tot een proces te komen dat serieus naar de zaak kijkt en waarin de relevante getuigen uit de entourage van het Witte Huis kunnen worden gehoord. Trumps weigering om dat toe te staan of relevante documenten te overleggen is zonder precedent. De paradox is dat Trump in tegenstelling tot McConnell juist wel een groots proces in de Senaat wil zodat hij naar hij hoopt in een mediaspektakel wordt vrijgepleit. Dat is geen verschil van mening tussen Democraten en Republikeinen, maar tussen Republikeinen onderling.

Desinformatie van Trump, Republikeinse congresleden, rechtse media en propaganda van Kremlin is grootschalig en georkestreerd

Het is verbijsterend om te zien hoe de waarheid geweld aangedaan wordt. De desinformatie van Fox News over het Horowitz rapport sluit naadloos aan bij de desinformatie van RT (voorheen Russia Today). Het is een klontering van nepnieuws die de feiten over Trump probeert te vervangen met leugens. Opzet is niet om een debat met de beste argument te winnen, maar door gebrek aan eigen argumenten voor optimale verwarring te zorgen. Zodat de nieuwsconsument volkomen de weg kwijtraakt, niet tot een conclusie kan komen en afhaakt.

In die desinformatie zijn president Trump, de Republikeinse congresleden, de rechtse media en de Russische propaganda van het Kremlin tamelijk succesvol. Ze binden niet in nu ze in de kwestie van impeachment en de chantage van de Oekraïense president Zelensky om een onderzoek tegen de Democratische kandidaat Joe Biden aan te kondigen de feiten niet aan hun kant hebben, ze gaan juist in de versnelling. Ofwel, double down on it. Het is zo langzamerhand een tamelijk grootschalige en goed georkestreerde operatie geworden waarvan het de vraag is hoe niet te stoppen valt. Moderator Peter Lavelle die sinds 2005 op de loonlijst van Russia Today staat omgeeft zich met de air van de journalist, maar is een politieke activist in dienst van het Kremlin. Hij wil de waarheid niet ontdekken, maar verhullen. Dit item is typerend voor de pseudo-journalistiek van RT. Mijn commentaar bij de video:

Heaven, is this meant as serious journalism or as a satire on journalism? The moderator with the bow tie is laughable and extremely biased. He would fit better in a studio in Moscow where the lie rules. He leads the debate in a partisan and unbalanced way. The selection of the three participants does not match the mood and the proportions in the political system of American society.

This again indicates that Russia Today is not a journalistic medium, but a propaganda tool for the Kremlin and a defender of the interests of Putin and his business friends.

Russia Today says in the explanation: “The IG report clearly demonstrates the FBI abused its powers when targeting Trump world.” This is not true. Try to be an adult editor of Russia Today if you cannot be objective or may not be objective by order of editor-in-chief Simonyan or the propaganda minister of the Kremlin. The IG Michael Horowitz report shows exactly the opposite, namely that the FBI has not abused any power and had no political motives for starting the investigation into the Kremlin’s interference in the American elections. Russia Today makes up the facts.

I would like to give an advice, Russia Today. Deception works better if the reporting contains some truth and the moderator does not betray himself in advance by bias. With this deception that tries to deny interference with American public opinion, but looks all too clear as deception and therefore interference with American public opinion, the propaganda of the Kremlin primarily damages itself. This does not work because it is not credible and lacks the appearance of objectivity.

But also a true word: “Ideological obsession is the name of the game.” But not by the US Congress, but by the Kremlin and its acolytes of Russia Today.