Senator Cruz pleit voor stoppen Nord Stream II. Maar hij negeert de olifant in de kamer: de pro-Kremlin opstelling van Trump

President Donald Trump en Senator Ted Cruz (Republikeinen, Texas) hebben elkaar voor rotte vis uitgemaakt tijdens de campagne van 2016. Nu lijken ze een werkbare relatie te hebben. Trump noemt Cruz niet langer Lyin’ Ted, maar Beautiful Ted. Politiek kan het zich niet veroorloven een geheugen te hebben. Trump is afhankelijk van Cruz als de Senaat naar verwachting volgend jaar over de impeachment van Trump stemt. Als 20 Republikeinse senatoren voor impeachment stemmen, dan kan Trump als president worden afgezet.

Op zijn YouTube-kanaal plaatste senator Cruz op 22 november deze video met de titel ‘TIME IS RUNNING OUT, The U.S. Must Stop Nord Stream 2‘. De Senaat gaat over buitenlandse politiek. Cruz pleit ervoor om de aanleg van Nord Stream II te stoppen. Sancties zijn daarbij het middel. Maar in hoeverre meent Cruz wat hij zegt door omcirkelende bewegingen te maken en niet tot de kern te komen? Die kern is namelijk de pro-Russische opstelling van Trump. In mijn reactie bij de video spreek ik Cruz aan op zijn ontwijkende opstelling:

It is nice what you say, Senator, but you know what the real problem is. Namely the relationship between President Trump and the Kremlin. Trump follows the talk points of the Kremlin closely. Trump defends the interests of the Russian Federation harder than those of the US.

It is absolutely true that there is bipartisan support in the Senate for tackling the Russian Federation. But you only show guts if you go against Trump’s delaying actions in the relationship with the Russian Federation. Do you have that guts?

The role of Germany remains underexposed in the video. This country plays a splitting and malicious role within the EU. That even goes so far that the German embassy in Washington, as the direct mouthpiece for the Kremlin, urges the Trump government to postpone sanctions against Nord Stream II, Gazprom and the Kremlin.

Because Trump is doing the Kremlin bidding, it is not to be expected that he will seriously impose sanctions against the construction of Nord Stream II in 2019. Even if the Congress has decided that by a large majority. So if you want to implement those sanctions, then you have to dismantle Trump’s opposition. For example, by organizing a veto that overrules Trump’s pro-Kremlin attitude.

If you do not go too far and tackle the core of the problem, namely the obstruction of Trump, then you know that you are working cosmetically by playing nicely on social media with your indignation about that perfidious Russian Federation and that hesitant and uncertain EU.

Nord Stream II is not in the interest of the US, but also not in the interest of the EU and the people of the Russian Federation. Nor is it in the interest of our planet because an investment of more than USD 10 billion for the construction is not being written off in the short term.

In short, yes, good that you are against the construction of Nord Stream II. But yes, you also know that the biggest obstacle to sanctions is not the Kremlin, Brussels or Berlin, but your own Washington. President Trump is the biggest obstacle that you must solve if you really want Nord Stream II to be stopped. To stop Nord Stream II, you have to stop Trump. It is that simple. And you know it is that simple.

Do you dare to tackle Trump? Or are you afraid of that?

Oekraïne gaat naar de stembus om een president te kiezen. Wat kan de rol van Zelensky zijn?

Vandaag gaan de Oekraïeners naar de stembus om een president te kiezen. Als niemand meer dan 50% haalt, dan is er op 21 april een tweede ronde. De vooruitzichten zijn somber. Koplopers zijn de ‘oude’ kandidaten Julia Timosjenko en de huidige president Petro Porosjenko. Een ‘dark horse’ is acteur Volodymyr Zelensky die hoe dan ook lijkt door te gaan naar de tweede ronde. Is hij een stroman van oligarch Igor Kolomoyski?

Als het een tweestrijd Zelensky-Porosjenko wordt waar het op dit moment naar uitziet, zou het zo maar kunnen dat een kleine meerderheid met de pest in het lichaam toch voor de zittende president kiest omdat het de Rusland-agenda van Zelensky niet vertrouwt. Als velen in West-Oekraïne thuisblijven omdat ze de kandidaten tweemaal niks vinden, dan kan het dubbeltje de andere kant uitrollen. Kortom, super spannend. Maar hoe lastig is het kiezen tussen drie koplopers die niet aanspreken en elk specifieke nadelen vertonen?

Oekraïne worstelt met haar verleden. En met de oorlog met de Russische Federatie die nu al meer dan vijf jaar duurt en nog dagelijks slachtoffers vergt. Maar Oekraïne worstelt vooral met corruptie, een haperende economie en uitblijvende, krachtige hervormingen. Hoewel er wel wat beweging is in dat immense land.

Vraag is of Zelensky het in zich heeft om een vergelijkbare rol te spelen die president De Gaulle vanaf 1958 op zich kon nemen. Zelensky’s politieke kwaliteiten én onafhankelijkheid lijken niet erg ontwikkeld. De generaal werd met de steun van de kolonisten (colons) gekozen, maar begon vervolgens onderhandelingen met de rebellen die resulteerde in Algerijnse onafhankelijkheid in 1961. Hij werd door de hardliners als verrader bestempeld. Komt er ooit een deal waarin het Russische leger en de speciale troepen zich terugtrekken uit het oorlogsgebied Oost-Oekraïne en het Kremlin de territoriale integriteit en soevereiniteit van Oekraïne voortaan ondubbelzinnig erkent en van zijn kant Oekraïne de Krim met pijn in het hart aan de Russische Federatie laat? Ook in dat geval zullen hardliners moord en brand schreeuwen en Zelensky én Putin als verrader bestempelen.

Wat te vinden van het Marrakesh Pact? Politiek noch media geven onpartijdig en volledig antwoord

Ik kan het gemist hebben, maar op sociale media en online versies van nieuwsmedia heb ik geen onpartijdig, objectief en volledig verslag met opsomming van de voor-en nadelen over het ‘Mondiale pact voor veilige, ordelijke en reguliere migratie op het gebied van ontwikkelingssamenwerking‘ ofwel het Marrakesh Pact kunnen vinden. Het is zelfs als lastig om daar verwijzingen naar de oorspronkelijk tekst te vinden. In België dreigt er een regering over te vallen en in Nederland profileren radicaal-rechtse partijen zich ermee.

Wat zijn nou de feiten voor de nieuwsconsument aan de hand waarvan die zich een mening kan vormen? Is het pact juridisch bindend of niet-bindend? Maakt het pact een onderscheid tussen politieke vluchtelingen en economische migranten? Hoe zit het met de bescherming van migranten die door Europese landen worden teruggestuurd naar dictatoriale landen? Zo wordt het ongemak over het pact het ongemak over de journalistiek dat zich óf de ene of de andere kant uit laat sturen óf uit onvermogen maar helemaal zwijgt.

Het debat bij DW English is een voorbeeld van de partijdigheid. Het panel lijkt te eenzijdig pro-pact samengesteld om objectief te zijn. Nadelen komen onvoldoende over het voetlicht. Maar met tegenstanders erbij dreigt het debat met oneliners en alternatieve waarheden verstoord te worden. Ook over het verslag van VRT Nieuws twijfel ik of het onpartijdig is. Ik blijf met twee vragen zitten: wat moet ik van het pact vinden en waarom kunnen de media er geen onpartijdig, inzichtelijk en volledig verslag van geven? Dat brengt me op de vraag waarom de burger niet serieus wordt genomen door de politiek en als nieuwsconsument door de media.

Kan Turkije winnen bij de verkiezingen van 24 juni?

Turkije gaat op 24 juni naar de stembus om zowel een nieuw parlement als een president te kiezen. Wat op het spel staat is de overgang van een parlementair maar een presidentieel systeem. Critici van de huidige Erdogan vrezen dat dat hem te veel macht geeft, mede omdat hij zich autoritair gedraagt. Het verloop van de campagne is verre van eerlijk, staatsmedia bevoordelen Erdogan en de AK partij, en benadelen de oppositie.

De oppositie bestaat uit de Koerdische HDP die de kiesdrempel van 10% hoopt te halen en een oppositioneel blok dat elkaars kandidaat in de tweede ronde steunt. Hier wordt uitgelegd hoe het werkt. Vermoedelijk wint Erdogan beide verkiezingen met een nipte meerderheid, maar als hij ondanks de oneerlijke campagne en verwachte vervalsing van uitslagen toch verliest, dan wordt gevreesd dat hij met een staatsgreep de macht grijpt. Zo verwijdert Turkije zich snel van het secularisme, de democratie en het lidmaatschap van de EU.

Zie hier voor het artikel ‘Kan de Turkse oppositie deze keer Erdogan echt verslaan?’ van 5 juni 2018 in NRC.

Waarom is het Kremlin zo bang voor Alexei Navalny dat hij uitgesloten wordt van de presidentsverkiezingen in maart 2018?

In de Russische Federatie is oppositiepoliticus Alexei Navalny door de Centrale Kiesraad uitgesloten van de komende presidentsverkiezingen in maart 2018. Als reden wordt een oude veroordeling in een vermeende fraudezaak aangevoerd. Volgens velen een smoes van het Kremlin om Navalny niet toe te laten tot het politieke proces. Het is een raadsel waar het Kremlin precies bang voor is. In de peilingen heeft Navalny op dit moment niet meer dan 2% steun onder de bevolking. Het is overigens de vraag hoe representatief peilingen in een autoritaire staat kunnen zijn als burgers zich geremd voelen om hun mening frank en vrij te geven.

Dat de Russische Federatie geen democratie is blijkt uit Navalny’s oneigenlijke uitsluiting. Het Kremlin dat sinds 2012 zoveel kritiek heeft op het vermeende onrecht in westerse landen en dat op staatsmedia actief uitdraagt laat zich hier van haar zwakste kant zien. Het kent geen eerlijke landelijke verkiezingen waarbij de uitslag niet vooraf vaststaat. In een verklaring wijst de EU de uitsluiting van Navalny af: ‘Politiek gemotiveerde aanklachten mogen niet worden gebruikt tegen politieke deelname. Wij verwachten van de Russische autoriteiten dat zij zorgen voor een gelijk speelveld, ook bij de presidentsverkiezingen die op 18 maart zullen plaatsvinden.’ Dat wordt lang wachten. Zo’n verklaring zonder consequentie maakt nergens enige indruk.

Dag van schermutselingen in Kiev leidt tot een breed gedeelde conclusie dat Porosjenko de verkeerde man is voor Oekraïne

Gisteren was de dag van de schermutselingen in de Oekraïense hoofdstad Kiev. In de ochtend werd de voormalige Georgische president en oud-gouverneur van Odessa Mikheil Saakashvili gearresteerd door de politie. Hij werd van het dak van het appartementengebouw waarin hij woont gehaald waarop hij zijn toevlucht had gezocht. Toen zat hij enkele uren in een politieauto die voor de deur van zijn woning stond. In een straat vol oproerpolitie en demonstranten. Met geduw en getrek. Door de mensenzee kon de auto niet vertrekken. Uiteindelijk wist Saakashvili met hulp van zijn aanhangers uit de wagen te komen. Het was opvallend dat de oproerpolitie zich aan de verkeerde kant had opgesteld, zoals uit de beelden van zijn ‘bevrijding’ blijkt.

Intussen kwam procureur-generaal Yuri Lutsenko vandaag in het Oekraïense parlement met de beschuldiging in de vorm van een geluidsopname die zou moeten aantonen dat Saakashvili samenspant met de in 2014 uit Oekraïne gevluchte Serhiy Kurchenko. Een gasoligarch en bondgenoot uit de entourage van de Kremlin-gezinde en naar de Russische Federatie gevluchte oud-president Viktor Janoekovitsj. In bovenstaande video spreekt Saakashvili de beschuldiging tegen en suggereert hij dat het gefabriceerd ‘bewijs’ is dat hem in een kwaad daglicht moet stellen. De beschuldiging is verre van logisch omdat Saakasvili en het Kremlin elkaar niet goed liggen. Lutsenko is een naaste politieke bondgenoot van president Petro Porosjenko.

De verliezer van de dag was Porosjenko. Met het Kremlin als lachende derde. De kop van een bericht van Bloomberg spreekt boekdelen: ‘The West Backed the Wrong Man in Ukraine’. Aanleiding voor de recente onrust is dat Porosjenko Lutsenko een oorlog tegen het Nationale Anti-Corruptie Bureau NABU heeft laten beginnen. Uit de jaarlijkse index 2016 van Transparancy International blijkt dat Oekraine samen met de Russische Federatie het meest corrupte land van Europa is. Maar dat niet alleen, de voortgang sinds 2014 is te weinig en de perspectieven zijn te slecht om te hopen dat het onder dit bewind goedkomt. Oekraïne-watchers in VS en EU hebben het vertrouwen in Porosjenko verloren. Saakashvili heeft goede Amerikaanse contacten. 

Wat nu? Een volgende revolutie ligt voor de hand. Porosjenko die in 2015 al in de Panama Papers fungeerde lijkt niet voor verbetering vatbaar. Het Westen heeft hem sinds 2014 gesteund, maar zal die steun naar verwachting niet continueren. Zoals Bloomberg zegt: ‘Poroshenko, however, would have gotten nowhere (..) without Western support. No amount of friendly pressure is going to change him. If Ukrainians shake up their apathy to do to him what they did to Yanukovych — or when he comes up for reelection in 2019 — this mistake shouldn’t be repeated. It’s not easy to find younger, more principled, genuinely European-oriented politicians in Ukraine, but they exist. Otherwise, Western politicians and analysts will have to keep acting shocked that another representative of the old elite is suddenly looking a lot like Yanukovych.‘