De psychologisering van Trump. Wat beoogt het lek van Russische documenten in The Guardian?

Schermafbeelding van deel artikel ‘Kremlin papers appear to show Putin’s plot to put Trump in White House‘ van Luke Harding, Julian Borger en Dan Sabbagh in The Guardian, 15 juli 2021.

Het werd eind 2020 voorspeld dat op het moment dat voormalig president Trump geen waarde meer had voor het Kremlin omdat hij zijn macht kwijt was het gegevens over de controle die het over Trump had gehad zou laten lekken naar de Westerse pers om de geloofwaardigheid van de politiek van de VS verder te verzwakken.

Dat moment was blijkbaar een paar maanden geleden aangebroken toen er Russische documenten naar buiten kwamen, zoals een artikel van The Guardian zegt. President Joe Biden had als opvolger van Trump zijn macht gevestigd en Trump had zichzelf met onbewezen claims over verkiezingsfraude (‘The Big Lie‘) op een zijspoor gemanoeuvreerd.

Omdat het lek beperkt van omvang is voedt dat de speculatie dat het een Russisch lek is. Het draait om de psychologie van Trump en niet om doelen die nog steeds de kern van de Russische strategie vormen, zoals de NAVO, EU of Oekraïne. Trump heeft op dit moment zijn waarde verloren voor het Kremlin dat blijkbaar inschat dat het niet realistisch is om te veronderstellen dat hij weer spoedig aan de macht komt. Uiteraard ontkent de Russische woordvoerder Dmitri Peskov de authenticiteit van de documenten en noemt het artikel van The Guardian ‘geweldige pulpfictie’.

Dat artikel spitst toe op een bijeenkomt in het Kremlin op 22 januari 2016 onder leiding van president Vladimir Poetin en met aanwezigheid van alle belangrijke adviseurs van krijgsmacht en inlichtingendiensten. Er werd volgens de gelekte Russische documenten besproken hoe Trump als toenmalige koploper voor de Republikeinse nominatie als uitdager van Hillary Clinton het beste de strategische doelen van de Russische politiek kon dienen. Trump wordt in een korte psychologische beoordeling omschreven als een ‘impulsief, mentaal onstabiel en onevenwichtig persoon die lijdt aan een minderwaardigheidscomplex’.

Via Trump en inmenging in de Amerikaanse politiek hoopten de Russische leiders de sociale onrust aan te wakkeren, de verdeeldheid binnen de Amerikaanse samenleving te vergroten en de onderhandelingspositie van de Amerikaanse president te verzwakken. Daarin zijn ze tot op de dag van vandaag wonderwel geslaagd. De VS is tot op het bot verdeeld en zo’n 30% van de bevolking gelooft Trumps complottheorieën die afleiden van de binnenlandse eenheid en het weerstaan van buitenlandse vijanden, zoals China en de Russische Federatie.

Hoe serieus de bevestiging in het document opgevat moet worden dat het Kremlin beschikt over ‘kompromat’ of potentieel compromitterend materiaal over Trump door zijn eerdere bezoeken aan de Russische Federatie valt te bezien. Er wordt verwezen naar een bijlage waarin dat omschreven staat, maar die wordt niet gelekt. Dat geeft te denken. Westerse inlichtingenexperts als John Schindler zien de verwijzingen naar ‘kompromat’ als een typische werkwijze van Russische inlichtingendiensten om te verwarren door de Westerse publieke opinie een spiegelpaleis in te voeren.

Ook is het niet onmogelijk dat de herkomst van de tamelijk accurate conclusies van de voormalige MI6-spion Christopher Steele in zijn Trump dossier over ‘kompromat’ over Trump valt te herleiden tot de Russen zelf in het kader van een afleidingsoperatie. Die bestaat eruit dat door psychologisering en aandacht voor smeuïge sex de aandacht afgeleid wordt van de meer prozaïsche werkelijkheid in de relatie tussen Trump en het Kremlin, zoals witwassen, belastingontduiking, diefstal uit de Russische staatskas, vastgoedfraude en de relatie tussen Russische maffia en regering.

De psychologisering van Trump ook in het Guardian-artikel lijkt de logica van het Hollywood-drama te volgen waarin de structuren verborgen blijven en Trumps karakter en gedrag centraal staan. Het lijkt te toevallig en te goed voorspelbaar om helemaal waar te zijn.

Keert de wal eindelijk het schip van de Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, Wit-Rusland en de EU?

Voorzitter van de House Intelligence Committee Adam Schiff is in gesprek met CNN’s Dana Bash over de inmenging van het Kremlin in de campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen, de afstemming en gelijkschakeling van de campagne van president Trump met de Russen en de leugens én de nalatig handelen van de Amerikaanse regering en overheidsdiensten die onder controle van die regering staan. De Amerikaanse democratie staat er mede door het autoritair, ongrondwettelijk handelen van Trump beroerd voor.

Net als de Democratische kandidaat voor het vice-presidentschap Kamala Harris acht Schiff het theoretisch mogelijk dat de Russische desinformatiecampagne succesvol is en Trump opnieuw het presidentschap oplevert. Schiff acht openheid over het Russisch handelen het beste middel om de Amerikaanse kiezers te waarschuwen voor de Russische inmenging en Trumps samenwerking met het Kremlin. Dat streven naar openheid is een verschil met 2016, maar uiteraard valt niet te voorspellen of het tot een ander resultaat leidt.

Tegelijk komt het Kremlin mede door de vergiftiging van de Russische oppositieleider Alexei Navalny en de inmenging in de politiek van Wit-Rusland wereldwijd steeds meer onder druk te staan. Onder leiding van EU-voorzitter Duitsland worden sancties voorbereid en dreigt de aanleg van gaspijplijn Nord Stream II uitgesteld of zelfs definitief gestopt te worden. Eindelijk lijkt het punt bereikt dat de Russische bemoeienissen krachtig worden beantwoord. De uiterste consequentie is dat het land uitgesloten wordt. De Russische Federatie is economisch een dwerg en heeft geen machtsmiddelen om terug te slaan. Dat maakt het des te merkwaardiger en onverklaarbaarder waarom het Kremlin in de afgelopen jaren zoveel ruimte heeft kunnen nemen.

Gevestigde media gaan bijna collectief de fout in door een ANP-bericht over Trump over een lab in Wuhan kritiekloos na te praten

Er is iets fundamenteel fout met de gevestigde media als ze zonder dubbelcheck een bericht brengen. Ook nog eens groot. Dat toont deze schermafbeelding van Google Nieuws aan van 1 mei om 09.55 uur. De werkwijze van deze media klopt niet. Overigens volgen ze dan evenmin hun eigen journalistieke code die uitgaat van twee bronnen die een feit los van elkaar moeten bevestigen. Tientallen media brengen het bericht van het ANP dat president Trump meent of claimt dat het virus uit een lab in Wuhan afkomstig is. Hij is de enige bron die ook nog eens bekend staat als hoogst onbetrouwbaar. Dit is het niveau ‘van horen zeggen’. Ook de NOS brengt het op het radiojournaal, zonder zelfs de flinterdunne nuancering van het ANP.

Trump zegt dat hij bewijs gezien heeft, zonder dat bewijs te geven. Waarom wordt dat op deze wijze gemeld door het ANP? De berichten doen er pas in de vijfde alinea melding van dat wat Trump beweert in strijd is met wat Amerikaanse inlichtingendiensten en wetenschappers hebben gevonden. Trumps mening is nepnieuws dat dient in de presidentscampagne. Media zeggen te hoop te lopen tegen nepnieuws, maar laten zich kennen als de grootste verspreiders ervan. Leren ze het dan nooit om de bron en de feiten op waarheid te toetsen, de nuance te zoeken en dat vervolgens gepast en correct weer te geven? Zo wordt het nooit wat met de Nederlandse gevestigde media. Ze staan al zo maatschappelijk en economisch onder druk en maken daarnaast nog eens een journalistieke kwaliteitsslag omlaag. Het geeft geen zin om deze media nog te volgen.

Helemaal bont maakt het op Suriname gerichte culturu.com het met de volgende kop: ‘Coronavirus afkomstig uit lab in Wuhan’. Ook in het bericht gaat dit medium de fout in als het zegt dat experts sceptisch zijn over beide theorieën die worden onderzocht door Amerikaanse inlichtingendiensten. Dat is desinformatie. Het is misleidend omdat de Amerikaanse inlichtingendiensten de theorie dat het virus afkomstig is uit een lab in Wuhan hebben afgewezen. Trump is opnieuw verwikkeld in een strijd met zijn inlichtingendiensten. Trump gebruikt die strijd als profilering en als middel om ze tot zwijgen te brengen. De inlichtingendiensten weten dat Trumps beweringen over het lab in Wuhan niet kloppen en afleiding zijn voor zijn mismanagement van de coronacrisis in eigen land die tot onnodig veel doden heeft geleid en de economie zwaar heeft beschadigd.

Foto 1: Schermafbeelding van deel voorpagina van Google Nieuws op 1 mei 2020 om 9.55 uur.

Foto 2: Schermafbeelding van deel bericht ‘Coronavirus afkomstig uit lab in Wuhan’ op culturu.com.

Impeachment procedure tegen Trump roept gedachten op om na te denken over de toekomst van de Republikeinse partij

In een hoofdredactioneel is de radicaal-rechtse DDS duidelijk, als Trump heeft ‘gekonkelfoesd’ in zijn contacten met president Zelenski van Oekraïne, dan verdient Trump ‘dubbel en dwars’ een impeachment procedure. Dat is duidelijk. DDS zegt over zichzelf dat het vanaf het eerste uur een criticus van Trump was: ‘Het zou een soort politieke soap worden, met de ene knotsgekke plotwending na de andere. Affaires met pornosterren, een flirt met Noord-Korea en altijd maar weer die tax returns die altijd binnenkort vrijgegeven worden maar nooit vandaag. En dan hebben we het nog niet eens gehad over grab them by the pussy. We zaten er niet naast. Trump bleek inderdaad de klunzige president te zijn waarvan we al glimpsen opvingen tijdens de verkiezingscampagne.’ Als een andere criticus van Trump van het eerste uur geef ik graag mijn instemmende commentaar op de recente ontwikkelingen rond Trump bij dit hoofdredactioneel van DDS:

Het is waar dat de Republikeinse partij onder president Trump tamelijk eensgezind is, maar dat is wel ten koste van de breedte ervan gegaan. Niet moet worden vergeten dat dit met intimidatie door Trump en zijn samenwerking met rechtse media als Fox News of Sinclair is afgedwongen. Vele gematigde én traditioneel-conservatieve Republikeinen zijn in de innerlijke emigratie gegaan of hebben de partij verlaten. Met als gevolg dat de partij eensgezind oogt, maar in de breedte is ingekrompen. De tussentijdse verkiezingen van 2018 waarin de Republikeinen fors verloren is daarvoor een aanwijzing.

Donald Trump is een ramp voor zijn land en de wereld. Hij had zelf nooit verwacht om president te worden en was niet op de functie voorbereid. De hoop van sommigen dat hij in zijn ambt zou groeien is niet bewaarheid. Integendeel, Trump is in de afgelopen 2,5 jaar steeds eigenzinniger en doldriester geworden en omdat ‘de volwassenen’ zijn regering hebben verlaten luistert Trump naar geen enkel advies meer. Hij denkt boven de wet te staan, respecteert de grondwet niet en navigeert van incident naar incident. Zijn onverklaarbare goede relatie met autoritaire leiders en zijn even onverklaarbare slechte relatie met traditionele bondgenoten en bondgenootschappen laat iedereen al bijna 3 jaar gissen wat hier eigenlijk precies aan de hand is.

Speaker Nancy Pelosi heeft lang weerstand geboden aan de roep uit haar partij om een impeachment procedure op te starten. Reden was haar inschatting dat er te weinig steun voor was in het land. Door de Oekraïne-kwestie die Trump volledig aan zichzelf te wijten heeft is de inschatting in de top van de Democratische partij dat dat veranderd is omdat er duidelijk en goed aantoonbaar sprake is van onwettig gedrag van Trump.

Het is onduidelijk of de Republikeinen in de Senaat Trump door dik en dun zullen blijven steunen. De verkiezingen zijn over 14 maanden en vele Republikeinse senatoren die verkiesbaar staan zullen de inschatting maken dat als ze de niet populaire Trump ondubbelzinnig blijven steunen dat negatief op hen afstraalt. Ze zullen naar het centrum moeten bewegen. Daarnaast zijn er Republikeinse senatoren als Romney of Burr die staan voor een idee van rechtsstatelijkheid in hun partij en daarom Trump niet steunen als hij tegen de grondwet in opereert.

Er zijn op dit moment drie Republikeinse uitdagers van Trump, te weten Joe Walsh, Bill Weld en Mark Sanford. Maar dat zijn geen uitdagers die voldoende gewicht en draagvlak hebben om de hele Republikeinse partij te verenigen. Vice-president Mike Pence zit op de wip en is niet populair in het Witte Huis. Hij lijkt daarnaast te veel besmet door de scheve schaatsen van Trump waar hij stilzwijgend en soms actief in mee is gereden.

De Republikeinse partij moet zich dus beraden over een reservekandidaat voor het geval Trump om welke reden dan ook afvalt. Zijn psychische gezondheid lijkt ook steeds meer een risicofactor te zijn. In dat geval kan de Republikeinse partij in de luwte werken aan de verwerking van het Trump-trauma die de partij in een religieuze sekte heeft veranderd en zich via zelfonderzoek de vraag stellen hoe het zo ver heeft kunnen komen.

Als de linkse Eilzabeth Warren de kandidaat van de Democratische partij wordt, dan zou John Kasich nog best een kansrijke centrumkandidaat zijn voor de Republikeinen. Als de centrumkandidaat Joe Biden de kandidaat van de Democratische partij wordt, dan zouden de Republikeinen er verstandig aan doen om een relatief jonge kandidaat in het veld te brengen die optimaal contrasteert met de nu 76-jarige Biden en die zich ook warm kan lopen voor 2024. Wie weet, Marco Rubio of Nikki Haley.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Als Trump inderdaad heeft gekonkelfoesd met Oekraïne, dan verdient hij z’n impeachment dubbel en dwars’ van de DDS hoofdredactie op DDS, 25 september 2019.

Waarom plaatsen de Volkskrant en De Morgen de aantoonbare desinformatie van Michael Persson? (in Vlaanderen: Daan van Acht).

Hoe het komt is een raadsel, maar de journalist die voor de Volkskrant schrijft heet in Nederland ‘Michael Persson’, en wordt schrijvend voor De Morgen in Vlaanderen ‘Daan van Acht’ genoemd. Het bericht van 21 september 2019 ‘Wat we tot nu toe weten over ‘Oekraïne-gate’, de zaak waardoor zelfs onder conservatieven de roep om afzetting luider wordt’ in de Volkskrant verschijnt 10 uur en 1 minuut later in de online versie van De Morgen in bijna identieke vorm als ‘Het schandaal te veel voor Trump? Wat we nu weten over ‘Oekraïne-gate’. Onder meer onderstaande passage komt in identieke vorm in beide berichten terug:

Dit is om meerdere redenen een aantoonbaar onjuiste bewering, zoals onder meer onderstaande tweet van Max Boot van 4 maart 2019 aantoont. De conservatieve Boot die al in 2016 tegen Trumps kandidatuur was heeft al meermalen gepleit voor impeachment van de president, zoals in een opinie-artikel in de Washington Post van 3 juni 2019 met een titel die niets aan onduidelijkheid overlaat: ‘Here are seven reasons Trump should be impeached’. Daarnaast wordt alleen Boot bij naam genoemd, terwijl de claim het heeft over ‘veel conservatieve opiniemakers’. Maar wie zijn dan die conservatieve opiniemakers die afgelopen vrijdag 20 september 2019 ‘voor het eerst aandringen op impeachment’? Het is een onjuiste en onlogische bewering, want de kritiek uit de hoek van de conservatieve Never Trumpers klinkt al jaren behoorlijk hard en fel.

Het betoog van Michael Persson, die zich in Vlaanderen Daan van Acht noemt, is nog om een andere reden verwarrend omdat het het Trumpisme gelijkstelt met conservatisme. In een reactie op de FB-pagina van De Morgen bij het artikel van Daan van Acht dat als intro had ‘Nu klinkt zelfs onder conservatieve opiniemakers de roep om een afzettingsprocedure steeds luider’ schreef ik:

De Morgen plaatste het artikel van Michael Persson/ Daan van Acht op FB, maar de Volkskrant deed dat niet. Daarom kon ik niet op de FB-pagina van de Volkskrant op dit artikel reageren. Ik gaf ook onderstaande reactie op een andere versie van hetzelfde artikel van Persson/ Van Acht met de titel ‘Zelfs conservatieven in VS willen Trump nu afzetten’. Het raadsel blijft wie Michael Persson of Daan van Acht is en op welke informatie deze journalist of spookschrijver zich baseert. Het grootste raadsel is echter waarom kwaliteitsmedia als de Volkskrant en De Morgen bereid zijn aantoonbare desinformatie te plaatsen. Ze zouden beter moeten weten.

Foto’s 1 en 2: Schermafbeelding van delen van artikel ‘Wat we tot nu toe weten over ‘Oekraïne-gate’, de zaak waardoor zelfs onder conservatieven de roep om afzetting luider wordt’ van ‘Michael Persson’ in de Volkskrant, 21 september 2019, 7:52.

Foto 3: Tweet van Max Boot van 4 maart 2019.

Foto 4: Schermafbeelding van artikel ‘Media VS: ‘Trump zette Oekraïne onder druk om onderzoek naar Joe Biden te starten’ met reactie op FB-pagina van De Morgen

Foto 5: Schermafbeelding van artikel ‘Zelfs conservatieven in VS willen Trump nu afzetten’ met reactie op FB-pagina van De Morgen.

Trump onder vuur door tegenwerking van klokkenluider en belofte aan buitenlandse leider. Een kwestie van dringende bezorgdheid

In de politiek en journalistiek van de VS vraagt iedereen zich af wat de belofte was die president Trump aan een buitenlandse leider heeft gedaan. Dit werd door een klokkenluider als zo ernstig gezien dat hij of zij een klacht indiende bij de Inspector General of the Intelligence Community Michael Atkinson. Deze stuurde de klacht die hij ‘geloofwaardig en dringend’ noemde door naar waarnemend Director of National Intelligence die verplicht is om die binnen een week door te sturen naar de Huis en Senaat Intelligence Committees. Maar DNI Joseph Maguire deed dit niet, of werd door het Witte Huis en ministerie van Justitie buiten de besluitvorming gehouden. Met als gevolg dat het Congres geen inzage heeft in informatie waar het zegt recht op te hebben.

Veel is vaag in een kwestie die sommigen als game changer zien die een impeachment procedure tegen Trump onvermijdelijk maakt. De ernstige kwestie betreft waarschijnlijk niet het onthullen van geclassificeerde informatie door Trump. Dat voorrecht heeft de president. De buitenlandse leider zou de Oekraïense president Volodymyr Zelensky zijn en de belofte zou eruit bestaan dat Trump toezegt militaire hulp ter waarde van 250 miljoen dollar door te zenden als Oekraïne in ruil een onderzoek wegens corruptie tegen de zoon van de Democratische presidentskandidaat Joe Biden niet sluit. Koehandel dus, voor wat, hoort wat. Dat is illegaal.

Media als MSNBC, CNN, Washington Post en New York Times zitten er bovenop en houden het venster van de democratie open dat door Trumps obstructie gesloten dreigt te worden. Het aarzelend en weinig zelfbewust opereren van Democraten en het laf wegkijken van Republikeinen dient de weerbaarheid van de democratie evenmin. Trump ontkent iets verkeerd te hebben gedaan, maar heeft de schijn tegen. Wie de klokkenluider is en hoe hij of zij aan deze informatie is gekomen is evenmin duidelijk. Deze kwestie zet alles op scherp.

Lukt het de Democraten om Trump als landverrader en bedreiging voor de nationale veiligheid af te beelden?

Wat valt er na 29 maanden presidentschap nog meer over Trump te zeggen dan dat hij een fantast, leugenaar, opportunist, narcist en leeghoofd is? Hij is het allemaal en nu in het Witte Huis de volwassenen de kamer hebben verlaten en hij in zijn rol is gegroeid als president is zijn inbeelding (in dubbel opzicht: verwaandheid en fantasie) er alleen maar groter op geworden. Die diskwalificaties spelen op het gebied van voorbereiding op de functie en geestelijke gezondheid. Daarin faalt Trump zo grandioos dat een vergelijking met arrogante en sjoemelende bankiers die de overheid gijzelen in het oog springt: ‘too big to fail’. Trump lijkt zijn eigen idiotie te benadrukken met een continue stroom kletspraatjes als bewijs voor het feit dat hij onaanraakbaar is.

In dit verband is de kanttekening veelzeggend over speciale aanklager Robert Mueller dat hij achteraf toch geen Eliot Ness bleek te zijn die gangster Al Capone succesvol vervolgde. Aanklager Mueller beet niet door en was te netjes als principiële wetsdienaar die niet door het bedrog, de leugens en machinaties van Trump heen wilde breken. Deze profilering van president Trump speelt op het terrein van beeldvorming en misleiding. De president stapelt als afleiding de ene leugen op de andere leugen om zowel een betrekkelijkheid van de waarheid te introduceren als niet vastgepind te worden op zijn fouten en zijn gebrek aan concreet beleid.

Maar er is ook de nationale veiligheid en daar wordt het serieus. Dat gaat over de inmenging van buitenlandse machten in het electorale proces en de reactie van de VS daarop. Dat raakt aan de de soevereiniteit en de integriteit van de democratie, en het vermogen van de Amerikaanse politiek om autonoom te handelen. In de publieksversie van het verslag van het Mueller-onderzoek bleef het aspect van contraspionage buiten beeld. De focus in onderzoek en rapport leek te liggen op het crimineel handelen van Trump en zijn medewerkers.

Het is een raadsel waarom dat aspect van counterintelligence door Mueller niet uitgeplozen zou zijn in het bijna twee jaar lange onderzoek. De New York Times formuleerde dat op 19 april 2019 zo: ‘Maar een contraspionageonderzoek kan nog iets belangrijkers opleveren: een beoordeling door de inlichtingendiensten hoe waarschijnlijk het is dat iemand – in dit geval de president – handelt, bewust of onbewust, onder invloed van of in samenwerking met een buitenlandse macht.’ De suggestie is geopperd dat er in enige vorm van een bijlage of een tweede rapport een geheime versie van het Mueller-rapport bestaat over de contraspionage. Logischerwijze is het gebruikelijk dat dit type onderzoek geheim wordt gehouden om buitenlandse machten niet wijzer te maken. Maar het kan ook dat dit deel van het onderzoek door Mueller nooit is uitgevoerd.

De Huiscommissie Inlichtingen met voorzitter Adam Schiff hield woensdag 12 juni een hoorzitting over de contraspionage implicaties van het Mueller-rapport. De Democraten proberen dit onderwerp met weinig succes in de schijnwerpers te zetten nadat ze de publiciteitsslag om het Mueller-rapport door de bizarre interventie van Justitieminister Barr hebben verloren. Mueller zelf is afwijzend om te getuigen en heeft gezegd als hij daar met een dagvaarding toe gedwongen wordt hij niet meer zal vertellen dan in zijn rapport staat. In de publieksversie wel te verstaan. ABC News’ George Stephanopoulos vraagt in gesprek met Trump of hij contact zou opnemen met de FBI als een buitenlandse macht hem zou benaderen met belastende informatie over een opponent. Dat is wettelijk verplicht. Trump laat dat in het midden en praat erom heen. Dat is hem op het verwijt komen staan dat hij een verrader is. Senator Kamala Harris die de gedoodverfde kandidaat voor vicepresident is op de ticket van Joe Biden, noemt Trump in een tweet nog net geen verrader, maar het scheelt niet veel. Trump als idioot en leeghoofd is niet langer interessant. Trump de landverrader is de nieuwe focus.

Foto: Tweet van Senator Kamala Harris, 13 juni 2019.

Het is niet onmogelijk dat Nigel Farage in opdracht van het Kremlin het pad voor het premierschap van Jeremy Corbyn moet effenen

Het lijkt er steeds meer op dat de Brexit een middel is om de traditionele partijen te vernietigen. Als een virus is het de Britse politiek ingebracht en het lijkt zo geprogrammeerd te zijn dat het elk redelijk compromis uitsluit. Dit roept de vraag op waar dit virus is gefabriceerd. Nigel Farage die onder de bescherming van miljonair Arron Banks in 2016 scoorde met UKIP en in de Europese verkiezingen met de Brexit partij wordt er steeds meer van beschuldigd Russisch geld te hebben geaccepteerd en een Russische ‘asset‘ te zijn, aldus onder meer de voormalige spindoctor van Tony Blair Alistair Campbell. Het is voor het eerst dat dit vermoeden van steun van het Kremlin voor Banks en Farage dat al drie jaar bestaat nu in het openbaar wordt besproken.

Channel 4 News kwam twee weken geleden met een reportage die vragen stelde bij de snelle opbouw van de Brexit Party en de vraag met welke fondsen de partij gefinancierd werd. Channel 4 News ging in de reportage in op die vraag en kwam uit bij geldschieter Arron Banks die in 2016 ook al sponsor was van de Leave-campagne bij het EU-referendum. De vraag is nog steeds niet beantwoord of Banks zijn eigen geld daaraan besteedde of een doorgeefluik was voor buitenlands geld. In dit gevat Russisch geld. Farage en Banks deden in 2016 schimmig over de herkomst van de financiering en doen dat in 2019 opnieuw over de Brexit Party.

De frontrunner om de conservatieve premier Theresa May op te volgen is op dit moment niet Boris Johnson zoals investeerder en analist Thanos Papasavvas meent, maar minister van Buitenlandse Zaken Jeremy Hunt. Hij meent dat het nastreven van een ‘no deal’ politieke zelfmoord zou zijn, aldus een artikel in The Guardian. Met deze uitspraak probeert Hunt redelijkheid uit te stralen en neemt hij afstand van Johnson die zich als harde Brexiteer doet kennen. Hunt maakt dezelfde inschatting als Papasavvas, namelijk dat het Lagerhuis zoals het al eerder deed een ‘no deal’ opnieuw zal afwijzen en dit tot vervroegde verkiezingen zal leiden. Opmerkelijk is dat de geharnaste minister van Defensie Gavin Williamson die zich hard en kritisch tegenover de Russische Federatie opstelde onlangs werd ontslagen omdat hij vertrouwelijke informatie over het Chinese Huawei zou hebben gelekt. Hij ontkent dit en heeft vergeefs om een diepgaand politieonderzoek gevraagd.

Dit leidt met ‘een grote kans’ naar een premierschap van Labour-leider Jeremy Corbyn van wie eveneens het vermoeden bestaat dat hij een ‘asset’ van het Kremlin is. Weliswaar in een andere periode, namelijk de jaren 1980’s toen hij als spion zou zijn geworven door de Tsjechische geheime dienst StB, maar in zijn uitingen over de NAVO en zijn keuze voor de Brexit heeft Corbyn zich steeds laten kennen als anti-Westers, pro-Russisch en anti-Europees. Corbyn heeft de beschuldigingen ontkend. Zie hier voor mijn commentaar.

Dit draait uit op een scenario dat in een Koude Oorlog-thriller vol raadsels en op het oog tegenstrijdige ontwikkelingen niet zou misstaan. Het  betekent dat de huidige ‘asset’ Farage, of liever gezegd de door het Kremlin aangestuurde ‘asset’ Banks die op zijn beurt de ijdele en verkwistende Farage aanstuurt sinds 2016 door het Kremlin is ingezet om ‘asset’ Corbyn door het creëren van verdeeldheid en chaos premier van het VK te maken. Wat het Kremlin in een onwaarschijnlijk scenario met Donald Trump in 2016 heeft bereikt die net als Corbyn al sinds de jaren 1980s door de toenmalige Sovjet-Unie werd aangestuurd – of op z’n minst als potentieel middel werd gezien om te beïnvloeden – probeert het met Corbyn te herhalen. Juist omdat het niet logisch is dat de rechts-radicale Farage de weg effent voor de links-radicale Corbyn, is het binnen de logica van de contraspionage logisch omdat het zo onwaarschijnlijk en schijnbaar tegenstrijdig is. Het knappe van dit scenario is dat Banks en Farage sterke anti-Corbyn zijn en ondanks zichzelf een kant opgestuurd worden.

Grote groepen bruinhemden onder de gele hesjes in Frankrijk: verdachtmaking of feit?

De straatprotesten in Frankrijk nemen in hevigheid toe. Inclusief de reactie erop van de ordetroepen. Het lijkt onmiskenbaar dat de beweging van de gele hesjes (‘les gilets jaunes’) in meerderheid bestaat uit politiek bewuste, brave burgers die gebruik maken van hun recht om te demonstreren. De aanleiding voor het protest lijkt eerder emotie en een diep gevoel van malaise dan de hoogte van brandstofprijzen. Want de adviesprijs per liter Euro95 is volgens opgave van de ANWB in Nederland 19 cent hoger dan in Frankrijk. Na een stijging van de gewraakte ‘groene belasting’ van 4 cent per liter benzine per januari 2019 zijn de prijzen nog steeds 15 cent lager dan in Nederland. Die prijzen gaan voortdurend op en neer en volgen voornamelijk de olieprijs waar de regering Macron geen invloed op heeft. Ook daarom is het protest tegen de regering merkwaardig en secundair. De ordetroepen reageren hard, mede omdat de regering stelt dat rechts-extremisten geïnfiltreerd zijn in de beweging. Kortom, de bruinhemden zouden zich verschuilen onder de gele hesjes.

Het conflict gaat om de beeldvorming en speelt zich af in de media. De regering stelt dat rechts-extremisten het protest aangrijpen om de macht van de president Macron terug te dringen. In welke mate is vooralsnog onduidelijk. Via verkiezingen kon het rechts van Marine Le Pen niet winnen en daarom zou het het nu via de straat proberen. De ontevreden burgers die vreedzaam demonstreren stellen dat ze eerzame, goedwillende burgers zijn die gewoon hun Republikeinse plicht doen. Wat ook waar is. Vermoedelijk zijn de Franse inlichtingendiensten er nu gewiekst op om de infiltratie van de gele hesjes door extreem-rechts, en mogelijk extreem-links, vast te stellen en via de regering te laten lekken naar de gevestigde media. Wordt vervolgd.

Nepnieuws van Karel van Wolferen en Kees van der Pijl voor Café Weltschmerz. Rug naar de toekomst en een gesloten wereldbeeld

Is dit satire over twee complotdenkers die niet zouden misstaan in The Muppet Show en zo graag hun eigen waarheid uitventen? Ik begrijp goed waarom Café Weltschmerz in financiële moeilijkheden verkeert. De oplossing ligt voor de hand: verjongen, het verbinden over grenzen heen van verschillende segmenten uit de samenleving, en een open blik naar de toekomst.

Hoe denkt Café Weltschmerz een hedendaags publiek aan te kunnen spreken met deze twee mopperende, gepensioneerde witte heren die bijna 30 jaar na de val van de Berlijnse muur nog gevangen zitten in hun gesloten wereldbeeld van weleer?

De GROe liet in april 2018 in Den Haag steken vallen, vier medewerkers ervan met een diplomatiek paspoort werden op heterdaad betrapt en beide heren uit The Muppet Show van Café Weltschmerz katten het om tot satire. Zodat we iets te lachen hebben. Over hen wel te verstaan.

Het echte nepnieuws van dit item is dat beide heren nepnieuws verkondigen. Als de vier door de MIVD in de kraag gevatte medewerkers van de Russische inlichtingendienst GROe toegang hadden tot het gebouw en het volledige informatiesysteem van de OPCW, dan is het des te opmerkelijker dat ze vanuit een kofferbak hun apparatuur bedienden. Waarom was dat? Dat de werkwijze van de GROe naar buiten werd gebracht door het hoofd van de MIVD heeft een duidelijk doel. Namelijk het vertragen en bemoeilijken van de operaties van de GROe. Met als bonus dat de Nederlandse inlichtingendiensten de Russische inlichtingendiensten de baas kunnen zijn.

Het is vaker gezegd, fascisme begint door de media die verslag doen aan te vallen met de bedoeling om het idee van waarheid te ondermijnen. Dat proberen beide heren, maar hun argumenten zijn vastgeroest en verre van soepel. Het is jammer dat Café Weltschmerz meegaat in dit vastgeroeste gesloten wereldbeeld en niet wat meer bij de tijd is. Maar enfin, wie de Koude Oorlog opnieuw wil beleven is aan het juiste adres.

(Hoe valt het te rijmen dat Erik Veld van Design bureau Megavolt die de vormgeving verzorgt van sociale projecten van De Regenboog Groep, Vluchtelingenwerk of de Kunstvlaai deze aflevering van Café Weltschmerz heeft geadopteerd? Beseffen de opdrachtgevers en Erik Veld dat?)

Foto: Schermafbeelding van toelichting bij video ‘Nepnieuws van de overheid en de slapende journalistiek; Kees van der Pijl en Karel van Wolferen’ op Café Weltschmerz, 11 oktober 2018.