Nicola Sturgeon zegt af voor evenement waaraan Steve Bannon deelneemt. De BBC lijkt niet te doorzien wie Bannon werkelijk is

In een opzienbarend bericht in The Guardian neemt de Schotse minister-president Nicola Sturgeon afstand van Steve Bannon, en van de BBC. Het gaat om haar deelname aan de tweedaagse conferentie News Xchange in Edinburgh op 14 en 15 november 2018 die ze intrekt omdat de voorman van alt-right Steve Bannon is uitgenodigd. Sturgeon is van mening dat door Bannons aanwezigheid extreemrechtse, racistische opvattingen worden genormaliseerd. Daar wil zij geen deel van uitmaken. Zij neemt ook afstand van de uitleg van de BBC.

Bizar is de uitleg van de BBC die betrokken is bij de organisatie van het evenement. Sturgeon citeert in het Guardian-artikel uit een e-mail die ze van de BBC ontving en waarin Bannon wordt voorgesteld als ‘powerful and influential figure … promoting an anti-elite movement’. Dit is lachwekkend van onwaarachtigheid. Bannon promoot geen anti-elitaire beweging, maar is een vertegenwoordiger van de elite bij uitstek. Hij is een oud-bankier bij Goldman Sachs en een protegé van miljardair Robert Mercer die president Trump hielp bij zijn overwinning in 2016. Bannon is een vertegenwoordiger van de elite die een ander deel van de elite bestrijdt.

Wat de BBC bezielt om Bannon als anti-elitair te positioneren is de vraag. Op de site van het evenement News Xchange wordt hij voorgesteld in een profiel: ‘Mr. Bannon has recently started spending more time in Europe, and has launched The Movement, a foundation seeking to unite anti-establishment factions and forces across the continent. (…) Mr. Bannon will be interviewed by a BBC journalist, who will then moderate an open Question & Answer with our audience.’ Het feit dat Bannon zelf zegt anti-establishment facties en krachten te willen verenigen maakt hem nog niet anti-elitair. Bannon werkt voor het conservatieve deel van de elite.

Het is dezelfde leugen als de Brexit die niet wordt ingegeven door een strijd tegen de elite, maar door een strijd van het ene deel tegen het andere deel van de elite. In dit geval waren pro-Brexiteers gevormd op Eton en deel van de adel. Ze wilden de macht terug. Hun macht. Niet voor het volk, maar voor eigen gewin, macht en prestige. Het is verbijsterend dat de BBC deze leugens niet doorprikt en in de kern niet lijkt te begrijpen waar de Brexiteers en de alt-right beweging van Bannon werkelijk mee bezig zijn. Deze episode maakt opnieuw duidelijk dat gevestigde media in landen als Nederland of het Verenigd Koninkrijk niet de linkse, maar de rechtse kerk vertegenwoordigen. Ze bevestigen de status quo en leunen tegen de zittende macht aan.

Foto: Schermafbeelding van reactie bij FB-posting ‘Nicola Sturgeon quits BBC event over Steve Bannon invitation’ van The Guardian, 21 oktober 2018.

TYT wijst op Exxon-deal tussen Trump en Putin. Buitenlandse Zaken VS als witwaskantoor

TYT volgt al maandenlang het spoor Exxon – Tillerson – Trump – Rosneft – Putin en nu komt er meer duidelijkheid in. Exxon vraagt om ontheffing (‘waiver’) van de sancties om zaken te doen met de Russen. Tijdens zijn campagne bepleitte Trump herhaaldelijk verzachting van de sancties.

Dit komt op het moment dat Trump steeds meer een koers volgt die als traditioneel-conservatief valt te kenmerken. Geen isolationisme, maar inteventie in de buitenlandse politiek. Geen drooglegging van het moeras in Washington DC, maar ruim baan voor het grote geld van Wall Street dat op alle mogelijke manieren wordt gefaciliteerd. Trump neemt hiermee afscheid van zijn zogenaamde anti-establishment standpunten die hij tijdens de campagne innam.

Maar onveranderd blijft de vermenging van zakelijke en politieke belangen in de Exxon – Rosneft deal. Wie het oog op deze bal houdt en zich niet af laat leiden door schijnbewegingen en afleidingen die een verslechterde relatie tussen de VS en de Russische Federatie moeten suggereren weet dat de zaken achter de schermen gewoon doorgaan. Trump zou beloond zijn met een geheim verhandeld pakket Rosneft-aandelen.

Zo resteert het slechtste van twee werelden. Het algemeen belang van de VS en de Amerikanen wordt ondergeschikt gemaakt aan een zakenelite van Exxon, Goldman Sachs, Trump Org en allerlei Amerikaanse bedrijven die zaken doen met een Russische zakenelite die evenmin de belangen van de Russische Federatie en de inwoners ervan centraal stelt. En in de afleiding om zulke overeenkomsten of schimmige deals aan het gezicht te onttrekken of het karakter ervan te maskeren komt de regering Trump met de meest chaotische en wispelturige maatregelen waarin weinig lijn te ontdekken valt. Begrijpelijk omdat ze secundair zijn aan de belangenbehartiging van Trump en zijn zakenvrienden. De Russische kleptocratie heeft eindelijk een evenknie gevonden. Hoewel de buitenlandse politiek van het Kremlin veel doordachter en consistenter is.

Begripsverwarring over het populisme dat zich in de greep van de pseudo-populisten bevindt

Wat is een populist? In elk geval is iemand die zich populist noemt er niet per definitie een. Donald Trump is geen populist omdat hij geen populistische agenda heeft en niet opkomt voor het volk. Bernie Sanders is wel een populist omdat hij wel een populistische agenda heeft en opkomt voor het volk. Dat gaat samen met de waardering die populisten van het volk krijgen. Sanders is op dit moment de populairste senator van de VS en Trump de in de recente geschiedenis minst populaire president. Een populist die niet scoort is geen populist.

Het begrip populisme is inderdaad breed. Om het te begrijpen kan het best een onderscheid gemaakt worden tussen authentieke populisten en pseudo-populisten. Want iemand als Trump die een volksverzekering wil afschaffen of talrijke bankiers van Goldman Sachs in zijn team benoemt komt niet op voor het volk. Iemand als Trump zou de journalistiek daarom niet langer een populist moeten noemen, maar een pseudo-populist. Dat dekt de lading beter en vermijdt begripsverwarring. Om in Trumps eigen termen te blijven: neppopulist.

Populisme heeft dus te maken met echtheid en oprechtheid. Premier Mark Rutte of CDA-leider Sybrand Buma die zich populistisch uitlaten zijn geen populisten -zonder dat ze dat zelf overigens pretenderen- omdat ze in hun politiek het belang van het volk niet centraal stellen. UKIP-leider Nigel Farage of Tory-leider Boris Johnson zijn evenmin populisten omdat ze geen populistische agenda hebben en slechts in naam opkomen voor het volk. Hun populisme is pure marketing. Bij Geert Wilders of Marine Le Pen is het beeld gemengd. Ze hebben hun agenda via marketing afgestemd op het volk en doen alsof ze dat bedienen. Of ze dat echt doen is echter de vraag. Hun inzet is niet het opkomen voor het volk, maar het volk gebruiken voor het realiseren van hun politieke agenda. In dit geval nationalisme en verzwakking van de EU. Sanders lijkt de enige echte populist.

Stammenstrijd in Witte Huis tussen racisten en corrupten nadert ontknoping. Voorspelling is dat Bannon het veld moet ruimen

In het Witte Huis woedt een strijd tussen racisten en corrupten. Ook nationalisten en gematigden genoemd. Aangevoerd door respectievelijk Steve Bannon en Jared Kushner, getrouwd met Trumps dochter Ivanka. Beide groeperingen zijn extreem, slecht voorbereid en fluisteren Trump hun ideeën in het oor. De racisten willen de VS opschonen en de corrupten willen vooral de eigen zakken spekken. Beide groepen hebben het algemeen belang niet voor ogen. Dat is angstaanjagend. Geruchten wijzen erop dat Bannon zijn machtspositie zal verliezen, zo stelt Axios in een bericht. Het zou er niet om gang of, maar wanneer Bannon door Trump de laan wordt weggestuurd. Gevolg zal zijn dat Trump de steun van rechts-nationalistische media (Breitbart)  verliest en ook van die kant onder vuur zal worden genomen. In 11 weken heeft Trump mislukking op mislukking gestapeld. Hem wachten weinig andere mogelijkheden dan het aannemen van een ‘gematigd‘ profiel. Quasi. 

Trump kiest voor Goldman Sachs en laat zijn achterban in de steek

Het kan niet genoeg herhaald worden, leden van het establishment die zeggen op te komen voor de werkende klasse en beloven het establishment aan te pakken als ze de macht hebben zijn ongeloofwaardig. En breken hun beloften. Zoals Donald Trump die in een campagnefilmpje verwees naar geld dat verdwijnt ‘in de zakken van grote bedrijven’. Onder wie de CEO van Goldman Sachs Lloyd Blankfein (na 1’ 14’’). De investeringsbank  representeert alles wat verkeerd is aan de macht van grote banken. En is daarin nog een factor tien erger. Goldman Sachs is de firma list & bedrog die landen in gevaar brengt, economieën kapotmaakt, de belangen van klanten niet dient en politici koopt met miljoenen dollars. En zich daarmee onkwetsbaar maakt. Oud-bankier Greg Smith laakte in 2012 de bedrijfscultuur van Goldman en noemde het ‘een giftige cultuur’.

Vandaag heeft Trump Steven Mnuchin tot minister van Financiën benoemd. Hij werkte 17 jaar als bankier bij Goldman Sachs. En dan zijn er ook nog de huidige nummer 2 van Goldman Sachs Gary Cohn die naar verluidt minister wordt op het Bureau voor Management en Budget en oud-bankier van Goldman Sachs Steve Bannon (nu: Breitbart en Alt-right) die meesterstrateeg van Trump in het Witte Huis wordt. Onder Trump is Goldman Sachs weer helemaal terug in het centrum van de macht. Sinds de kredietcrisis van 2008 vond de politiek het uit cosmetische redenen gepast om enige afstand te bewaren tot de graaicultuur van Goldman Sachs. Nu krijgen de bedriegers en bedreigers van de wereldeconomie het voor het zeggen in de regering-Trump.

Trump bedriegt de werkende klasse en de middenklasse door niet alleen zijn belofte te breken afstand te nemen van de grote bedrijven die geld van gewone mensen in hun zakken laten verdwijnen, hij promoveert die bankiers die de Goldman Sachs bedrijfscultuur in hun genen hebben tot het centrum van de macht. Zodat hun diefstal extra wordt gelegitimeerd. Trump trapt tegen het establishment door het te omhelzen, te knuffelen en er zich onderhorig aan te verklaren. Trump dient het eigenbelang van zijn eigen klasse.

Het was te verwachten voor wie Trump kent als iemand die niets heeft met feiten en liegt om bestwil. Hoelang het duurt voordat deze waarheid is doorgedrongen tot de sociaal achtergestelden en de helft goedwillende ‘deplorables’ uit zijn achterban die op Trump stemden is de vraag. Of moet een opgeklopte culturele strijd over moslims, Black Matters of abortus deze economische diefstal verhullen? Dat zal het plan wel zijn.

Obama vraagt Trump om het Kremlin te weerstaan terwijl hij dat zelf heeft nagelaten

Laten we er geen doekjes om winden, president Obama heeft in zijn buitenlands beleid mooi weer gespeeld. En blijft dat doen. Hij vraagt president-elect Donald Trump zich ferm op te stellen tegenover de Russische Federatie, terwijl hij dat zelf heeft nagelaten. Obama is hypocriet. Hoe meent hij er in hemelsnaam mee weg te kunnen komen anderen iets te vragen wat hij zelf heeft nagelaten? Vertrouwt hij zozeer op een welwillende houding van de establishment media dat hij dat straffeloos meent te kunnen zeggen? Obama’s gebrek aan zelfkennis en zelfreflectie zijn immens. Zijn intellectualisme heeft hem wereldvreemd gemaakt. Benauwd voor buitenlandse avonturen heeft hij de grootste en duurste militaire macht ter wereld de handen op de rug gebonden. Het is een wonder waarom Obama publiekelijk niet meer kritiek op zijn veiligheidsbeleid krijgt.

John Schindler toont in een opinie-artikel voor de Observer overtuigend aan dat Obama door zijn aarzelend, zwalkend en weinig doortastend buitenlands beleid president Putin onnodig veel ruimte heeft gegeven in Oekraïne, Syrië of Kaliningrad. Door toedoen van de afwachtende houding van Obama is vooral in Europa de instabiliteit nodeloos vergroot. Door dit gebrek aan tegenspel ontstond geen stabiel evenwicht tussen de VS en de Russische Federatie. Putin kon steeds meer initiatief naar zich toe trekken en zich steeds agressiever gedragen. Ondanks de Amerikaanse handtekening onder het Boedapester Memorandum 1994 weigerde   Obama in maart 2014 de daad bij het woord te voegen. De Russische Federatie bezette na een gemanipuleerd referendum in maart 2014 de Krim dat Oekraïens territorium is. Dat memorandum garandeerde de territoriale integriteit van Oekraïne in ruil voor het opdoeken van het weliswaar verouderde, maar wel zeer omvangrijke Oekraïense kernwapenarsenaal. Het maakte Oekraïne kwetsbaar. Obama maakte zichzelf ongeloofwaardig.

Het is niet het Kremlin dat door hacks en lekken via WikiLeaks Hillary Clinton de verkiezingen liet verliezen. Het is Obama met zijn slechte veiligheidsbeleid en gebrek aan durf om banken en bedrijven aan te pakken die het verlies van Clinton grotendeels op zijn geweten heeft. Hoewel Clinton niet het antwoord op Trump was  zoals ik in juni 2016 schreef: ‘Clinton is de aangekondigde ramp, zoals Cameron dat voor zijn land was. De Democratische partij heeft als backup kandidaat Bernie Sanders achter de hand die nog steeds niet uit de race voor de Democratische nominatie gestapt is. Hij houdt vermoedelijk vol om twee redenen. Om punten van zijn progressieve agenda op de Democratisch conventie van 25-28 juli binnen te halen en zo het progressive platform te versterken. En om in te stappen als het onwaarschijnlijke, maar niet onmogelijke scenario zich voordoet: een aanklacht tegen Clinton vanwege spionage in verband met haar privé server aan de hand van een FBI-onderzoek. Het feit dat over de timing van het naar buiten komen ervan de gezagsgetrouwe, maar ook Republikeinse FBI-chef James Comey beslist is het schrikbeeld voor allen die het populisme een halt willen toeroepen. Als dit pas na de Democratische conventie gebeurt in het midden van de campagne dan is de ramp niet meer af te wenden’. De ramp was aangekondigd en iedereen kon hem aan zien komen komen.

Corporate Democraten als Obama hebben het verlies van het presidentschap op hun geweten. Het zou Obama sieren als hij voortaan zijn mond hield. In de acht jaar van zijn presidentschap kon hij handelen en liet dat na. Nu zitten de VS opgezadeld met een semi-fascist als Trump en kan Putin ruimte van anderen inpikken.

Robert Reich ziet onderstroom van ongenoegen in de Amerikaanse samenleving. Met een les voor de Nederlandse politiek

‘In a Gallup poll taken in mid-July, before the conventions, 82 percent said America was on the wrong track. In an NBC News/Wall Street Journal poll just before that, 56 percent said they preferred a candidate who would bring sweeping changes to the way the government functioned, no matter how unpredictable those changes might be.’ Aldus Robert Reich in een artikel voor thruthdig. Hier voor een debat van Reich met Chris Hedges.

Reich wijst erop dat er een onderstroom in de Amerikaanse samenleving is die zich steeds meer keert tegen economische ongelijkheid en de macht die banken en mega-ondernemingen naar zich toe getrokken hebben. Burgers worden steeds bozer en cynischer. In een rationalisering vanuit een old school sociaal-democratisch vooruitgangsdenken dat afstand neemt van zowel rechts-nationalisten als wereldverbeteraars meent Reich dat economische ongelijkheid de mensen meer raakt dan racisme of terrorisme. Niets in plaats van boter.

In deze cyclus wordt dat ongenoegen verwoord door Bernie Sanders die vanuit het niets en zonder steun van big money van Wall Street 13 miljoen stemmen in de voorverkiezingen behaalde. En uiteraard door Donald Trump die 14 miljoen stemmen verzamelde en de Republikeinse partij kaapte. Reich waarschuwt dat zij niet de uitzondering, maar de regel zijn. Daarom heeft de kandidaat van het establishment Hillary Clinton het lastig om steun te verwerven. Ondanks het feit dat Trump een ongedisciplineerde en ongekwalificeerde kandidaat is die niet naar zijn campagneteam luistert heeft hij nog steeds een redelijke kans om te winnen.

Reich pleit voor de aanpakken van de economische ongelijkheid en het terugdringen van de macht van de mega-ondernemingen. Als oud-minister van Arbeid in de regering Clinton staat hij welwillend tegenover Hillary Clinton, maar hij waarschuwt dat zonder de structurele aanpak van een verziekt systeem zij niets zal kunnen veranderen: ‘Hillary Clinton has a long list of good proposals for helping average working people, but none of them is going anywhere if Washington stays the same and the economic game remains rigged.’

Dat is een te welwillende houding. Hillary Clinton wijst er voor de bühne weliswaar op dat de economie verziekt is als gevolg van het politieke bestel dat door big money wordt gekocht. Maar het is ongeloofwaardig dat zij als president dat systeem zal kunnen veranderen omdat juist zij een pion van big money is die in het Witte Huis wordt geplaatst. Die positie van haar gaat samen met het tonen van goede bedoelingen om de onderstroom van ongenoegen tegemoet te komen, maar met minimale verandering van het economische systeem. Big money eist voor de honderden miljoenen dollars die het Clinton toeschuift deregulering, en fiscale en anti-kartel maatregelen terug. Precies het uitblijven van die belofte door Trump is er de reden voor dat de traditionele geldschieters van de Republikeinse partij, de Koch broers, hem niet steunen.

In Nederland is de situatie niet zo radicaal als in de VS. Dat komt mede door de regulerende invloed van de EU die uitwassen en monopolies dempt. Mede door de stroperige en trage besluitvorming die in dit geval in het voordeel van de burger werkt. En er zijn overlegmodellen zoals de SER en de Stichting van de Arbeid waar werknemers, werkgevers en overheid samen praten. Maar de invloed van de vakbeweging is wel afgenomen. Banken en mega-ondernemingen hebben in Nederland minder macht over de economie dan in de VS, maar het zijn internationale ondernemingen die op dezelfde wijze winstmaximalisatie nastreven en nationaal opereren. Het consumentenvertrouwen van de Nederlandse consument behoort volgens een onderzoek van het CBS tot de top zes in de EU. Maar wel: hoe lager het inkomen hoe lager het consumentenvertrouwen.

De onderstroom waarnaar Reich verwijst bestaat ook in Nederland. En wordt vooral door de PVV en de SP aangesproken die zich als anti-establishment partijen profileren. Volgens de peilingen doet de PVV dat succesvol met een politiek handige leider, terwijl de SP met een minder aansprekende leider minder succesvol is. De PVV combineert als een ideaal antwoord op de Amerikaanse situatie als verdediging een linkse sociaal-economische met als aanval een rechts-populistische culturele agenda, zoals uit een onderzoek van NRC bleek. Ook in Nederland is de economische situatie het belangrijkst en worden moslims of vluchtelingen pas echt als een bedreiging  ervaren als ze als bedreiging voor de eigen economische positie worden gezien.

Dat is de les voor partijen zoals PvdA, GL, D66, CDA die nu wellicht twijfelen hoe ze de accenten moeten leggen op sociaal-economische (inkomensgelijkheid, belastingen/lastenverzwaringen) en culturele (islam, integratie, vluchtelingen) programmapunten. Om de onderstroom van sociale achterblijvers aan te spreken doen ze er verstandig aan zich optimaal te richten op de verbetering van de economie en het terugdringen van de macht van banken en mega-ondernemingen. Zo beantwoorden ze de aanval van de PVV op de islam en vluchtelingen met een aanval op de economie. In een asynchrone campagne. Over de islam en vluchtelingen kunnen ze dan een verdedigende positie in te nemen die net voldoende is om de PVV te weerstaan.

Foto 1: ‘Een dergelijke stoommachine was het eerste mechanische werktuig waarvoor de Gebroeders Nefkens in 1884 toestemming kregen van de burgemeester te Amersfoort.’

Foto 2: ‘Politiek, gemeenteraden, raadsleden. Amsterdamse gemeenteraadsleden uit 1909. Van links naar rechts: Jos. Loopuijt, W. H. Vliegen, J. H. Scheltema en jhr. mr. W. F. Roëll. Nederland, Amsterdam, 1909.‘

Uitsluitsel over aanklacht FBI tegen Hillary Clinton binnen twee weken verwacht. Media proberen beeldvorming te beïnvloeden

Dit fragment van CNN bevat een verslag van twee medewerkers die elkaar tegenspreken. Ze volgen een andere beeldvorming. Het geeft aan hoe de media feitenvrij ‘spinnen’ en ‘framen’. Onderzoeksjournalist Chris Frates doet verslag van het interview van Hillary Clinton door de FBI. Er loopt een onderzoek naar haar vanwege de privé server die ze in haar huis had geïnstalleerd toen ze minister van Buitenlandse Zaken was. Hiervoor had ze geen toestemming en het zou de nationale veiligheid hebben beschadigd. Volgens oud-Defensieminister Robert Gates is de kans groot dat Rusland, China en Iran in deze privé server ingebroken hebben. Frates citeert anonieme bronnen die menen dat het zo’n vaart niet loopt en Clinton niet aangeklaagd zal worden.

Analist wetshandhaving en oud-medewerker van de FBI Tom Fuentes zegt echter dat niemand kan weten hoe het onderzoek tegen Clinton zal aflopen omdat de FBI dit soort gegevens niet lekt en de beslissing nog niet genomen is. Hij acht de kans op een aanklacht 50% en verwacht dat binnen twee weken. Dat is nog voor de Democratische conventie die op 25 juli in Philadelphia begint. Het ministerie van Justitie beslist erover, maar Attorney General Loretta Lynch heeft al gezegd de aanbeveling van de FBI te volgen. Of ze dat werkelijk doet is de vraag. Gezien de ernst van Clintons overtreding en het principe van rechtsgelijkheid lijkt de kans op een aanklacht groter dan 50%. Oud-medewerkers van veiligheidsdiensten als Thomas Drake werden voor minder aangeklaagd wegens spionage. De sfeer in de VS die zich tegen het establishment keert maakt een dubbele standaard voor Clinton minder waarschijnlijk. De FBI heeft met haar eigen geloofwaardigheid rekening te houden. Als Clinton na een onderzoek van een jaar hiermee wegkomt zal zich dat tegen de dienst keren.

De zaak die verborgen moest worden is de corruptie bij de Clinton Foundation. Dat is een vehikel om geld op te halen bij geldschieters in en buiten de VS. Dat wil Clinton verbergen. Regeringen zoals die van Saoedi-Arabië stortten geld in de kas van de Clinton Foundation en verwachtten daar een tegenprestatie voor terug. Dat mechanisme moest aan het zicht onttrokken worden door de installatie van de privé server. Clintons geloofwaardigheid is tot een dieptepunt gedaald, zoals blijkt uit een artikel in The Washington Post. Haar verdediging dat het gebruik van de privé server diende voor haar gemak (convenience) is onderuit gehaald omdat zij en haar medewerkers bewust een systeem wilden hebben dat verder ging dan gemak alleen.

Als er in de loop van de week van 18 juli een aanklacht van de FBI tegen Clinton komt die wel of niet door het ministerie van Justitie wordt overgenomen, dan is haar politieke positie weg. Want de sfeer in het land is er niet naar dat Clinton ermee wegkomt als Loretta Lynch of president Obama Clinton in bescherming nemen. Trouwens Obama en Clinton staan niet bekend als vrienden. In de campagne van 2008 was Clinton agressief en racistisch tegenover Obama. Ze mag ondanks dat hopen op amnestie van president Obama zodat ze niet de gevangenis in hoeft. De andere kandidaat van de Democratische partij Bernie Sanders die zonder dat met zoveel woorden te willen zeggen in de race is gebleven vanwege de aanklacht tegen Hillary Clinton is dan in de leidende positie voor de Democratische nominatie. Vanwege zijn hogere favorability ratings en zijn positionering als anti-establishment kandidaat maakt hij een veel betere kans om Trump te verslaan. Alleen, de banken en mega-ondernemingen van Wall Street willen Sanders niet omdat ze Clinton in de zak hebben.

Brexit leert: Hillary Clinton is niet het antwoord op Donald Trump

Donald Trump vergaat het de laatste anderhalve maand slecht, maar doet het goed. Zijn fondsen drogen op, er blijft weerstand tegen hem bestaan in de Republikeinse partij en de media meten zijn blunders uit. Tot voor kort droegen ze hem op handen omdat hij hoge kijkcijfers had en hielpen ze hem aan de Republikeinse nominatie. Opmerkelijk is dat het monster niet gedood kan worden, zegt Bill Maher. Trump dreigt te winnen.

Het is de combinatie van krachtig rechts-nationalistisch populisme en een ongeloofwaardige centrumpolitiek met slechte politici die in het Verenigd Koninkrijk tot een Brexit leidde. Hetzelfde scenario is in de VS in de maak. De David Cameron van de VS is Hillary Clinton. Ze mist overtuiging, wisselt voortdurend van standpunt en krijgt geen vertrouwen van de kiezers. Op symbolische issues voor de bühne na voert ze een Republikeinse agenda. Haar favorability ratings zijn met -15 historisch laag, hoewel die van Trump met -26 nog lager zijn. Maar Trump is de anti-establishment kandidaat die de sfeer in het land aanvoelt. Wat het nog erger maakt is de verbetenheid die aan Clinton kleeft. Cameron werd nog gezien als een zondagskind in de politiek.

Clinton is het verkeerde antwoord op Donald Trump. Ze is tot de tanden gewapend en heeft haar campagne die loopt als een geoliede machine door en door georganiseerd. Maar dat werkt niet in 2016. Het gaat in deze cyclus om karakter, overtuiging en emotie. Dat alles mist ze. Haar referentie blijft de van president Obama verloren campagne voor de nominatie van 2008. Die probeert ze in 2016  alsnog te winnen. Dat campagne apparaat heeft ze met Bill Clinton in decennia opgebouwd en is de mammoettanker die niet meer valt bij te sturen. Maar sinds 2008 zijn de tijden veranderd. Het volk is de afbraak van de voorzieningen, de kwalijke effecten van het globalisme en de richtingsloosheid van hun land beu. De Brexit en de opkomst van de Europese rechtse populisten en van Trump verduidelijken dat. Over de oceaan heen inspireren ze elkaar.

Clinton is de aangekondigde ramp, zoals Cameron dat voor zijn land was. De Democratische partij heeft als backup kandidaat Bernie Sanders achter de hand die nog steeds niet uit de race voor de Democratische nominatie gestapt is. Hij houdt vermoedelijk vol om twee redenen. Om punten van zijn progressieve agenda op de Democratisch conventie van 25-28 juli binnen te halen en zo het progressive platform te versterken. En om in te stappen als het onwaarschijnlijke, maar niet onmogelijke scenario zich voordoet: een aanklacht tegen Clinton vanwege spionage in verband met haar privé server aan de hand van een FBI-onderzoek. Het feit dat over de timing van het naar buiten komen ervan de gezagsgetrouwe, maar ook Republikeinse FBI-chef James Comey beslist is het schrikbeeld voor allen die het populisme een halt willen toeroepen. Als dit pas na de Democratische conventie gebeurt in het midden van de campagne dan is de ramp niet meer af te wenden.

Het grote geld van de Koch broers roept Donald Trump in politiek en media tot de orde. Hij moet hun belang behartigen

Waarom het een gemiste kans is dat Bernie Sanders niet genomineerd wordt namens de Democratische partij, maar ook waarom hij vanwege het systeem van big money in politics niet genomineerd kon worden maakt Cenk Uygur duidelijk in zijn commentaar over Donald Trump en de Koch Brothers. Sanders was de enige kandidaat die daar tegen ageerde. Het maakte hem kansloos. Het is het grote geld achter de schermen dat de politiek bepaalt en journalisten en politici aanstuurt. Dat geldt ook voor de Clintons die volgens onderzoek van de Washington Post in 41 jaar meer dan 3 miljard dollar ophaalden bij geldschieters. Dat gaat niet zonder tegenprestatie. Dit verklaart waarom Hillary Clinton op belangrijke onderwerpen vaak van positie verandert en haar in de beeldvorming het beeld van een draaikont, ofwel flip-flop aankleeft. Zij volgt haar geldschieters.

‘Zwart geld‘ van de conservatieve Koch broers corrumpeert de Amerikaanse politiek en in het bijzonder de Republikeinse partij. Het zet de burger aan de zijlijn omdat Koch en andere geldschieters de deelnemers, de strategie en de hoofdlijnen van de politiek bepalen. Elke poging om dat te veranderen ten gunste van de burger wordt geblokkeerd. Donald Trump moet terug in zijn hok vanwege zijn onafhankelijke koers, zijn onberekenbaarheid en de mogelijkheid dat hij de belasting voor de rijken verhoogt. Daarom hebben de Koch broeders de opinieleiders die ze controleren, zoals Joe Scarborough op MSNBC’s Morning Joe en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Paul Ryan met als voorwendsel het geval rechter Gonzalo Curiel ‘losgelaten’ op Trump. Deze heeft geld nodig om succesvol campagne te kunnen voeren. Dat geld kan hij alleen van de Koch broers en andere geldschieters krijgen. Ze vertellen hem exact hoe hij hun belangen dient te behartigen.