Deze recensent van Trouw heeft een beperkt begrip van atheïsme en christendom

In een recensie van Leonie Breebaart in Trouw van 7 augustus 2019 van het boek ‘The Four Horsemen’ met Richard Dawkins, Christopher Hitchens, Daniel Dennett en Sam Harris komt onderstaande passage voor. Het is onduidelijk wat Breebaart meent te zeggen met de zin: ‘Bovendien kent deze wereld waarschijnlijk evenveel haatdragende atheïsten als gelovige betweters; denk alleen al aan Noord-Korea, en aan de recente racistische aanslag in El Paso’. Is volgens haar ‘haatdragend’ hetzelfde als door geweld om het leven brengen?

De dader van de schietpartij in El Paso is Patrick Crusius. Hij wordt in het bovenstaande bericht van Baptist News Global (in vertaling) een ‘trots-liefhebbende christen’ genoemd. De politieke opkomst van Trump is krachtig gesteund door de leiders van de Evangelicals en is volgens theoloog Reza Aslan omgeslagen in een cult. Fundamentalistische christenen zijn een gevaarlijke religieuze sekte die dankzij Trump de kern van de macht hebben bereikt. Dat is een macht die westerse atheïsten in de westerse wereld nergens hebben bereikt.

Probeert Breebaart steun en gelijkhebberigheid van fundamentalistische christenen die in El Paso ontaardde in een blinde moordpartij door een fundamentalistische christen te neutraliseren door te verwijzen naar Noord-Korea? Ze is onduidelijk en vaag. Is haar uitgangspunt dat daar haatdragende atheïsten aan de macht zijn en probeert ze dat tot een argument om te bouwen door associaties en losse verwijzingen? Breebaart strooit met woorden maar zet ze niet in een dwingend betoog. Breebaart is de impressionist van de flodderigheid. Als dat het niveau van haar betoog in het van oorsprong christelijke Trouw moet zijn dat dient om atheïsten lik op stuk te geven, dan roept ze vooral een recensie van haar recensie op. Wat hebben westerse atheïsten in hemelsnaam te maken met een bewind in Noord-Korea waar ieder zinnig mens afstand van heeft genomen?

Breebaart zou beter de associatie van het fundamentalistisch christendom met geweld en machtsvorming kunnen maken als ze dan toch zo nodig in een recensie over vier atheïsten wil verwijzen naar gelovige betweters. Het besef dat een wereld zonder religie een betere is, begint met het zo eerlijk en sec mogelijk benoemen van de nadelen en uitwassen van religie. Zonder oneigenlijke relativering die alles gelijkschakelt.

Foto 1: Schermafbeelding van deel bericht ‘El Paso shooting puts Christian nationalism on trial’ van Bob Allen in Baptist News Gobal, 5 augustus 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van deel recensie ‘Deze vier atheïsten hebben een beperkt begrip van waarheid’ van Leonie Breebaart in Trouw, 7 augustus 2019.

In navolging van Kremlin drukt Trump met zijn leugens iedereen in de onwaarheid. En ontneemt ons de kracht van de verbeelding

Wie sites bezoekt die de op Europa en de VS gerichte Russische propaganda doorprikken begrijpt beter waar president Donald Trump zijn leugens vandaan haalt. De Toronto Star houdt het aantal leugens van Trump bij en komt tot 2029 ‘valse claims’ tijdens zijn presidentschap. Het telt steeds sneller op. De leugens dienen als afleiding voor wat Trump bedreigt. Zo moeten leugens die zelfs zonder schroom als klaarblijkelijke leugens worden gepresenteerd koste wat kost afleiden van de ontmoeting in Helsinki met president Putin die door vriend en vijand als een knieval (kowtowing) wordt gezien en een teken voor de ondergeschiktheid van Trump aan het Kremlin. Die sites zijn onder meer Myth Detector, Polygraph.info, StopFakeEnglish en Disinfo Portal.

Nederlanders zijn niet gewend dat hun overheid glashard liegt. Ze beseffen dat politici en bestuurders hun zwakheden hebben, soms om de waarheid heen draaien, af en toe feiten verzwijgen en fouten proberen te verdoezelen, maar dat is wat anders dan een overheidsbeleid van georkestreerde leugens als verlengde van de buitenlandse politiek. Zo’n beleid kent Nederland niet. Hoewel men kan zeggen dat de afstand tussen liegen en niet vertellen klein is. De reden voor steun aan banken (ABN in 2007, kosten ?? miljard) en multinationals (dividendbelasting: Shell, Unilever) is nog steeds niet geopenbaard. Juist vanwege dit opaak beleid zou de Nederlandse overheid in tijden van nepnieuws en de ondermijning van de waarheid afstand moeten nemen tot landen en buitenlandse leiders die liegen tot onlosmakelijk onderdeel van hun beleid hebben gemaakt.

President Donald Trump wordt vaak afgebeeld als iemand die geen geduld heeft voor overleg zoals dat vooral in internationale organisaties als een klimaatakkoord of handelsverdrag, de VN of NAVO vorm krijgt. Daarbij meent Trump als leider van ‘het machtigste land ter wereld’ sterker te staan als hij overlegt met individuele landen afzonderlijk. Keerzijde daarvan is dat hij allianties die 70 jaar lang de humus voor Amerikaans welzijn en welvaart zijn geweest verwaarloost en onderwaardeert. De negatieve neveneffecten schuift hij voor zich uit. Maar nu al treffen zijn leugens doel als hij die 70 jaar economische, culturele en politieke voorspoed van zijn land ontkent en Amerikanen als het ware hun verleden ontneemt. Dat drukt iedereen in de onwaarheid.

Putin, Trump of de Noord-Koreaanse leider Kim Jung-Un vinden elkaar niet zozeer in hun geloof in autoritair leiderschap, het terugdringen van de democratie en het onttakelen van de rechtsstaat, maar in hun geloof in de werking van leugens. Leugens zijn het cement waarmee ze de façade van hun Potemkin-dorp bouwen. Dat is een hedendaagse variant van de slagzin uit 1968 dat de verbeelding aan de macht is. Maar het is niet de verbeelding die door het volk als strijdmiddel tegen de autoriteiten werd ingezet. Het is de verbeelding die door de autoriteiten tegen het volk wordt ingezet. Onder de straatstenen ligt niet langer het strand (‘Sous les pavés, la plage!), maar de verloren illusie van strand. Gevaar van politieke leiders als Putin of Trump die liegen tot speerpunt van beleid en positionering maken is niet zozeer dat ze feiten verzinnen of bewust verkeerd voorstellen of het begrip ‘waarheid’ ondermijnen, maar dat ze het volk de verbeelding ontnemen. Ze snijden de mogelijkheid af om te dromen en de realiteit te betoveren. Daarom ziet met name de jeugd het somber in.

Foto: Beroemde straatposter van het tegenprotest van 1968 met tekst: ‘une jeunesse que l’avenir inquiète trop souvent’ (‘Een jeugd die te vaak door de toekomst wordt gestoord’). Zie ook ‘May 1968’ van Navya Ashokkumar.

Trump steunt autoritaire leiders, verfoeit bondgenoten en beschadigt de nationale veiligheid. Hoelang wordt dat getolereerd?

Het blijft onverklaarbaar waarom de Amerikaanse president Donald Trump ruzie maakt met bondgenoten als Canada, Duitsland en Frankrijk en autoritaire leiders van landen als China, de Russische Federatie en Noord-Korea de hemel in prijst. Waar komt Trumps bewondering voor autoritaire leiders vandaan? Dat moet een verklaring in zijn psyche hebben omdat strategische verklaringen tekortschieten. Vooral Trumps benadering van de Russische president Putin is opvallend. Door de inlichtingendiensten en het politieke establishment wordt Putin als bedreiging voor de Amerikaanse democratie beschouwd, maar Trump blijft hem uit de wind houden en heeft nog nooit iets negatiefs over hem gezegd. De ontmoeting met de Noord-Koreaanse leider Kim Jung-un wijst op  een publiciteitsstunt, een decor zonder fundament. Buitenstaanders zien met verbazing aan hoe Trump de westerse alliantie kapot probeert te maken en dictators steunt. Hoelang kan dat goed gaan en kan de Republikeinse partij Trump blijven steunen die de Amerikaanse belangen zo beschadigt en de nationale veiligheid van zijn land steeds meer in gevaar brengt? Dat is in strijd met zijn eed op de grondwet.

Trump laat mislukken G7 in Canada afschuiven op Trudeau

Trumps economische adviseur Larry Kudlow probeert het mislukken van de G7 in Canada in de schoenen te schuiven van de Canadese premier Justin Trudeau. Kudlow onderbouwt dat met het argument dat Trudeau de waarheid sprak over het gedrag van Trump. Deze framing werkt niet. Is Trudeau die zichzelf redelijk noemt een verrader? Als er een leider is die andere landen zijn binnenlands beleid op wil leggen dan is het president Trump. Niet voor niets is zijn credo ‘America First’. Kudlow maakt er een potje van als hij het slotcommuniqué van de G7 verbindt met de top met de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un in Singapore. Hij suggereert dat Trumps positie door Trudeau’s verraad verzwakt is. Het lijkt er echter eerder op door zijn oncollegiaal en onbeheerst optreden Trump zijn positie in Singapore heeft ondermijnd. Kim weet nu dat Trump kwetsbaar is en publicitair geen twee mislukte toppen achter elkaar kan verteren. Zo kan Kim zijn eisen verhogen.

Het grootste misverstand over het tekort van de VS in de handel met andere ontwikkelde landen is dat het door Trump en waterdragers als Kudlow selectief geïnterpreteerd en gepresenteerd wordt. De inkomsten van de VS worden voor meer dan 70% binnen de dienstverlenende sector behaald. Maar Trump verwijst naar de staal- en aluminiumindustrie of zuivelindustrie en laat het internationale belang van Apple, Facebook, Google, Microsoft, AT&T, Amazon, de financiële industrie en de muziek-, film-, en media-industrie met multinationals als de Walt Disney Company, Comcast, 21st Century Fox, CBS, Viacom of Netflix buiten beschouwing. Als die sectoren worden meegeteld zijn de Amerikaanse handelsstromen met Canada en Europese landen min of meer in evenwicht. Vaak zelfs met een surplus voor de VS. Dat is ook logisch omdat als dat niet zo zou zijn dit de internationaal opererende Amerikaanse ondernemingen een brevet van onvermogen zou geven.

‘CBS 60 Minutes’ memoreert dat het Kremlin chaos had kunnen creëren op dag van de presidentsverkiezingen 2016

CBS 60 Minutes besteedde in de uitzending van 8 april in een segment van 13 minuten aandacht aan de hack door Russen van het electorale systeem bij de presidentsverkiezingen in 2016. Bovenstaand fragment met de senatoren Harris en Lankford is daar het sluitstuk van. Uit het transcript blijkt dat de regering Obama een maand voor de verkiezingen genoeg bewijs had om de Russen een halt toe te roepen. Vanwege angst om de verkiezingen te beïnvloeden gebeurde dat buiten de publiciteit via een directe cyber hotline met het Kremlin die voor het eerst gebruikt werd. Die waarschuwing weerhield het Kremlin er waarschijnlijk van om door te zetten en op verkiezingsdag chaos te zaaien door het manipuleren van het electorale systeem waar het al maanden daarvoor in had ingebroken. Zeker is dat niet omdat niet alle details zijn achterhaald. Wat toen niet gebeurde kan echter bij volgende tussentijdse verkiezingen in november 2018 of de presidentsverkiezingen van november 2020 wel gebeuren. Door de Russische Federatie, maar ook door China, Iran of Noord-Korea.

Het Kremlin vreesde onlangs bij de presidentsverkiezingen overigens voor Amerikaanse inmenging. Ook die bleef uit. De les is dat de middelen aan alle kanten beschikbaar zijn om chaos bij de ander te creëren in deze cyberoorlog zonder bloed. Wederzijdse afschrikking weerhoudt beide kanten er vooralsnog van om die chaos bij de ander ook daadwerkelijk te creëren. Hoe dan ook moeten landen zich hier krachtig tegen wapenen. Conclusie van CBS 60 Minutes is dat de regering Trump tot nu toe onvoldoende maatregelen heeft genomen. Terwijl Obama te slap en bangelijk was, is Trump te nonchalant en rommelig. Hopelijk is de Nederlandse regering voldoende voorbereid op robuuste verdediging van het electorale systeem tegen kwaadwillenden.

Foto: Schermafbeelding van deel transcript van uitzending ‘When Russian hackers targeted the U.S. election infrastructure’ van CBS 60 Minutes van 8 april 2018.

Trump zoekt de afleiding. Wat brengt Stormy Sunday? Ontslag of oorlog, chaos of ontreddering?

Zijn we in gevaarlijke tijden aangeland die vergelijkbaar zijn met die van oktober 1962? Tijdens de Cuba-crisis stonden de VS en de toenmalige Sovjet-Unie aan de rand van een kernoorlog. Nu is er president Trump die zich steeds meer omringt met haviken, zoals de gisteren benoemde Nationale Veiligheidsadviseur John Bolton. Een neoconservatieve, gevaarlijke gek die niet te remmen valt. Daarnaast zijn er de beschuldigingen door pornoactrices en Playboy-modellen dat ze geïntimideerd zijn door media en mensen uit de omgeving van Trump om te zwijgen over hun relatie met Trump. Maar ze zoeken hun recht in de openbaarheid en dat vormt een bedreiging voor Trump. Er is ook de chaos in het Witte Huis. En er is het Rusland-onderzoek van speciale aanklager Robert Mueller die steeds dichterbij komt en concrete aanwijzingen voor de samenwerking van Team Trump met het Kremlin in 2016 vindt. Het gevaar dat dreigt is het Wag the Dog-scenario. Een oorlog als afleiding voor interne problemen. Deze keer niet een oorlog met Albanië, maar met Iran of Noord-Korea.

Aanstaande zondag zendt CBS het interview van de voormalige pornoactrice Stormy Daniels uit die in 2006 en 2007 een affaire met Trump had. Het wordt Stormy Sunday genoemd. Hoe gaat Trump deze slechte publiciteit neutraliseren? Met het ontslag van stafchef John Kelly? Ruzie met de leiding van de Republikeinse partij over het budget? Een handelsoorlog met China? Ontslag van onderminister van Justitie Rod Rosenstein dat de weg vrijmaakt voor Muellers ontslag? Of een oorlogsdaad volgens het Wag the Dog-scenario? Gevaarlijke gekken in het Witte Huis maken de wereld onveilig. Vijanden van de VS zoals China en de Russische Federatie worden op hun wenken bediend door een verzwakt, chaotisch en in paniek geraakt Amerikaans leiderschap. Met een gecorrumpeerde Republikeinse partij die elk moreel leiderschap heeft verspeeld. Het zijn gevaarlijke tijden.

Foto: Cuba-crisis, 1962 (p.286)

‘Morning Joe’ vreest en waarschuwt dat onberekenbare en in het nauw gebrachte Trump als afleiding een oorlog kan beginnen

Het panel van MSNBC’s nieuwsshow ‘Morning Joe’ maakt zich ernstige zorgen over de geestelijke stabiliteit van president Trump. En tot welke gevolgen die instabiliteit kan leiden. De analyse en waarschuwing is dat Trump in een chaotisch Witte Huis geïsoleerd en in het nauw gedreven (‘cornered’) is geraakt en losgeslagen (‘unmoored’) dreigt te worden. Als het spreekwoordelijke losse kanon op het dek van een slingerend schip dat onherstelbare schade kan aanrichten. Het gevaar is dat Trump als een kat in het nauw een afleiding voor en een uitweg uit zijn benarde situatie zoekt die tot rampzalige gevolgen kan leiden. Speciale aanklager Robert Mueller lijkt in het Rusland-onderzoek ook Trumps zakendeals die het daglicht niet kunnen verdragen, bloot te leggen. De analyse krijgt er meer diepte door omdat Joe Scarborough, Donny Deutsch en Willie Geist Trump persoonlijk kennen en hem kunnen ‘lezen’. Forceert Trump een oorlog met Noord-Korea of Iran? In for a joke?

Trump is de laatste dagen ontketend. Voor wat zoekt hij afleiding?

New York Times’ Maggie Haberman meent dat president Trump de laatste dagen ontketend (‘unleashed’) is. Hij heeft op Twitter de trossen losgegooid. In de verklaring noemt Haberman ook dat ze een afleiding kunnen zijn. De laatste dagen is door verschillende bronnen gemeld dat de voormalige Nationale Veiligheidsadviseur Michael Flynn omgedraaid (‘flipped’) is. Hij zou meewerken aan het Rusland-onderzoek van speciale aanklager Robert Mueller. Omdat Flynn tijdens de campagne, in de overgangsperiode en na Trumps inauguratie een centrale rol speelde zou het de president in paniek hebben kunnen gebracht. Vandaar de afleiding van de anti-moslim tweets die niet oproepen tot debat of beleid, maar tot haat en uitsluiting. En ook nog Trumps relatie met het Verenigd Koninkrijk en premier Theresa May beschadigden. Trump lijkt voorgoed de weg kwijt.

The Trouble with Donald. De VS als duistere komedie

Donald Trump vervreemdt zich van iedereen die er in Washington toe doet en probeert dat vervolgens om te draaien. Anderen zouden zich van hem vervreemden. Zoals senator Bob Corker of minister van Buitenlandse Zaken Rex Tillerson. Trump is de spookrijder die anderen verwijt de regels te overtreden. Die opstelling komt als een boemerang naar hem terug. Want een president heeft parlementaire steun nodig om zijn wetten door het congres te loodsen. Over de hervorming van het gezondheids- of belastingstelsel. Trump haalt bruggen op en presenteert dat alsof hij ze neerlaat. Nog zo’n paradox is dat de ‘kinderjuffrouwen’ toezicht op Trump houden om het te weerhouden van ernstige misstappen. Zoals het beginnen van een oorlog met Noord-Korea of het opblazen van de afspraken met Iran. Tegelijk leest Trump de berichtgeving die hem schetst als een kleuter onder toezicht en dreigt het gevaar dat hij zich daar als een kleuter weer aan probeert te onttrekken.

Nederlandse overheid beseft urgentie van cybersecurity en cybercrime niet

De wereldvreemdheid van de Nederlandse overheid en politiek is immens. Het doet er alles aan om te suggereren dat Nederland een eiland is. Neem het onderwerp cyberveiligheid. Afgelopen woensdag 13 september hield Director of National Intelligence Dan Coats een toespraak op de Billington Cybersecurity Summit in Washington. Hij schetst een beeld van bedreigingen van de kritische infrastructuur of het hacken van bedrijfsnetwerken van de Amerikaanse defensie-industrie en technologiebedrijven. Tegelijk verdedigde hij zich tegen zijn voorganger James Clapper (‘former officials’) die kritisch is op de aanpak van cyberveiligheid door de regering-Trump en houdt hij een pleidooi voor hechte samenwerking met het bedrijfsleven.

Of de Amerikaanse regering goed, niet goed genoeg of verkeerd bezig is valt te bezien, maar in elk geval zegt Coats de ernst van de dreiging van landen als de Russische Federatie, China, Iran of Noord-Korea te beseffen. Zijn waarschuwing is duidelijk: ‘We have not experienced yet a catastrophic attack. But I think everyone in this room is fully aware of the ever-growing threat to our security.’ De klap kan elke moment komen, in elk land. Ook in Nederland. Overigens is de Amerikaanse overheid niet alleen in de verdediging, maar valt het andere landen aan, zoals de geschiedenis met het Israëlisch-Amerikaanse Stuxnet verduidelijkt. In 2009 werd met fataal gevolg een virus geplaatst in ultracentrifuges die deel uitmaakten van de Iraanse nucleaire industrie.

Nog in juni 2017 was er de kwaadaardige software van het Petya-virus die was bedoeld om de Oekraïense economie schade toe te brengen. Het verspreidde zich door heel Europa en bracht vele bedrijven schade toe. Terwijl de aanval niet eens op die bedrijven was gericht. Gezien de sinds 2014 woedende oorlog tussen Oekraïne en de Russische Federatie die niet alleen op het slagveld in Oost-Oekraïne, maar ook in de publiciteit en de digitale wereld wordt uitgevochten bestaat het sterke vermoeden dat het virus met medewerking van het Kremlin vanuit de Russische Federatie werd verspreid. Als het tegen een NATO-lid was gericht en er cruciale schade aan de infrastructuur van betreffend land was aangebracht, dan had het als een oorlogsdaad opgevat kunnen worden dat artikel 5 in werking zette. Een voor allen, allen voor een. Zonder dat een aanval op Nederland is gericht kan ons land door een digitale aanval dus in een oorlog betrokken worden.

Cyberveiligheid is niet hetzelfde als cybercriminaliteit, maar er zijn raakvlakken. Terroristen hebben vaak vanuit hun verleden contact met criminele netwerken opgebouwd. Dat geldt voor een land als de Russische Federatie waar directe lijnen lopen van overheid naar maffia. Ook in de VS is dat het geval waar president Trump voor zijn vastgoedprojecten contacten had met de Russische (Semjon Mogilevitsj) en de Russisch-Amerikaanse maffia (Felix Sater). Overheidsdiensten moeten nauw samenwerken om de digitale dreiging te weerstaan. Want elke zwakke plek wordt opgezocht en kan worden afgestraft. De gevolgen kunnen desastreus zijn. Bovenwereld en onderwereld, criminaliteit en traditionele oorlogsvoering zijn vermengd geraakt.

Is Nederland er klaar voor en beseft het de urgentie van de situatie? Nee, het lijkt er in de verste verte niet op. Gerrit van der Burg is als voorzitter van het College van procureurs-generaal specifiek verantwoordelijk voor cybercrime. In die hoedanigheid gaf hij vandaag een interview aan het AD dat de Volkskrant in een bericht samenvat. Er ontstaat een ontluisterend beeld van het OM. ‘We trekken er hard aan, maar we zijn er nog niet klaar voor’ en ‘We zijn van oorsprong geen digitale organisatie’. Nee, allicht niet, geen enkel OM in geen enkel land is van oorsprong een digitale organisatie. De verplichting rust op de leiding van het OM om dat als de wiedeweerga te worden. ‘Het onvoorstelbare wordt voorstelbaar, als het gaat om cybercrime’, zo zegt Van der Burg. Maar wat hij zich nou precies voorstelt blijft raadselachtig. Naar verluidt wil het komende kabinet 25 miljoen euro vrijmaken voor de bestrijding van cybercriminaliteit. Dat is veel te weinig en het komt erg laat.

Foto: ‘Foto: ‘Dutch Visit: Col. Jeff Schilling, of G-5/7, briefs Brig. Gen. Hans Hardenbol, along with Dutch military delegation, during a visit to the Army Cyber Command.‘ Op de site van de U.S. Army Cyber Command/ U.S. 2nd Army is deze foto uit 2012 niet meer terug te vinden, hier wel bij een commentaar.