Brede kritiek op voorstel KLM dat 2 miljoen overheidssteun vraagt om bonusplafond bestuurder Elbers te verhogen naar 520.000 euro

KLM wil 2 miljard euro overheidssteun om de gevolgen van de coronacrisis te bestrijden. Het bedrijf wil dat het bonusplafond van CEO Pieter Elbers wordt verhoogd van 75 procent naar maximaal 100 procent van zijn jaarsalaris. Dat is 520.000 euro. Minister Wopke Hoekstra en politieke partijen hebben zich uitgesproken tegen dit voorstel. Hoekstra noemt het ‘onaanvaardbaar‘. Overigens wordt er dit jaar vanwege de coronacrisis geen dividend of bonus aan de bestuurders uitbetaald. Maar het is wel van toepassing in de komende jaren.

De ongevoeligheid van KLM is opvallend en doet denken aan de voorstellen van ING in 2018 om toenmalig topbestuurder Ralph Hamers een loonsverhoging van 50 procent te geven. Ook daar kwam veel politieke en maatschappelijke kritiek op. Terwijl Nederland de broekriem aanhaalt doen bestuurders van bedrijven die aan het overheidsinfuus liggen of gelegd gaan worden aan zelfverrijking. Dit is pervers, ongehoord en gestoord.

KLM’s uitzonderingspositie is onbegrijpelijk. Het voorstel voor een bonusverhoging van Elbers maakt het er niet makkelijk op om de nationale trots financieel te steunen. Mede omdat vliegtuigen voor luchtvervuiling en geluidsoverlast zorgen. Het verdient aanbeveling om de voorgenomen 2 miljard euro overheidssteun aan KLM maatschappelijk zinvoller te besteden. Bijvoorbeeld 1 miljard euro voor zorg en 1 miljard euro voor de kunst.

Blijft het argument van Ton van Dijk in bovenstaande tweet die zegt dat het argument voor de hoge bonus onder meer is dat CEO’s ‘grote persoonlijke risico’s nemen’. Het is onduidelijk wat dat betekent. Want deze bestuurders zijn geen ondernemers die een persoonlijk financieel risico lopen. Ze hebben een goede pensioenvoorziening. Het enige risico dat ze lopen is het publicitaire afbreukrisico door arrogant handelen. Maar dat hebben KLM en Elbers volledig aan zichzelf te wijten, zoals deze ongelukkige episode aantoont.

Foto: Tweet van Ton van Dijk en eigen antwoord, 17 april 2020.

Bancaire pretenties doorgeprikt. De ‘game changer’ van ABN Amro is dat deze bank geen ‘game changer’, maar een spelvervuiler is

Er moet me iets van het hart. Ik heb een geweldige hekel aan banken. Daarmee bedoel ik de gevestigde Nederlandse banken: ING, ABN Amro en Rabobank bij wie ik klant ben. Gedwongen omdat de zogenaamde ethische banken als Triodos Bank of Handelsbanken een te smal scala aan financiële producten aanbieden.

Mijn kritiek richt zich op twee aspecten. De zelfverrijking, zelfoverschatting, zelfingenomenheid en grootspraak van bestuursvoorzitters als Hamers, Van Dijkhuizen of Draijer die zich ten onrechte profileren als ondernemers, terwijl ze werknemers zijn die geen bedrijfsrisico lopen en niet werken met eigen vermogen zoals echte ondernemers. De arrogantie en het verstoorde zelfbeeld van deze pseudo-ondernemers symboliseert de arrogantie van deze banken die zich ontastbaar achten, niet willen hervormen en blijven gokken met de Nederlandse economie. Verder stoort de valse toon van de banken die zich profileren met campagnes rond duurzaamheid. Dat is echter cosmetica en niet meer dan simpel door te prikken marketing. Aantoonbare flauwekul. Dat de banken deze marketing geloofwaardig achten toont opnieuw hun overmoed. Deze banken hebben in de kern geen groen hart, of het moet de liefde van hun bestuursvoorzitters voor de dollar zijn, de greenback. De echte game changer van ABN Amro is dat deze bank geen game changer is.

ING-witwasschandaal: Laat omdat we geen andere middelen hebben, maatschappelijke uitsluiting van bankiers onze reactie zijn

De vanwege een witwasschandaal en fraude opgeofferde financiële topman van ING Koos Timmermans geeft in dit interview met Bloomberg van een maand geleden aan waar het bij banken als ING om gaat: kwantiteit boven kwaliteit. Dat is de valkuil waar de door de markt en de aandeelhouders opgejaagde bank vanzelf invalt. Dat is de weeffout van ING. De structuur en het verdienmodel van de banksector deugen niet. Dat is het probleem. Er zijn goede banken, zoals ASN, Triodos Bank, Handelsbanken, maar die zijn te klein en schieten tekort voor een klant die een breed aanbod aan financiële producten en diensten zoekt. Het mislukken van de Apeldoornse De Financiële Coöperatie geeft aan hoe lastig de banksector voor kleine, onmachtige banken is.

Banken die van de overheid het financieel systeem mogen beheren zijn een probleem omdat we niet zonder ze kunnen, maar ook omdat we evenmin verder met ze willen. Ze hebben sinds de kredietcrisis van 2008 steeds meer weerstand opgeroepen door hun wereldvreemdheid, schandalen, arrogantie en zelfgerichtheid. Ethische banken zijn te klein, en systeembanken zijn niet ethisch. Daarbij komt dat grote financiële instellingen zich aan landgrenzen onttrekken en het initiatief van staten hebben overgenomen. De Nederlandse overheid is niet meer in staat om de burgers die er klant zijn tegen de banken te beschermen of het initiatief van de geldschepping weer terug te nemen. Zoals het in de sector met een teveel aan Angelsaksisch jargon heet, een lose/lose situatie. De winnende, maar gecorrumpeerde bank is uiteindelijk ook een (morele) verliezer.

Het begin van verandering is bewustwording bij het publiek over banken en het gedrag van bankiers. Laten we niet ophouden de slechte bankiers kritisch te benaderen en niet meegaan in hun powerplay, onzinverhalen en puberachtig gedrag. Deze bankiers zijn klojo’s, onvolwassen kinderen die hun verantwoordelijkheid niet nemen, onvoldoende maatschappelijk besef tonen, geen geweten hebben en verstrikt zijn geraakt in hun eigen wereld van de kwartaalcijfers en daar zonder veel zelfkennis razend en opgejaagd in rondtollen.

Deze bankiers verdienen onze hoon, spot en volle minachting. Laat omdat we geen andere middelen hebben, hun maatschappelijke uitsluiting onze reactie zijn. Ze zijn uitschot als de beulen van de Franse revolutie die de guillotine bedienden en door het volk met de nek werden aangekeken. Ze hebben zich ontastbaar gemaakt, maar dat betekent niet dat we hun gedrag aanvaarden. Zo’n type als ING-topman Ralph Hamers denkt boven de wet te staan en positioneert zich als ondernemer, terwijl hij gewoon een werknemer is die evenals de loketbediende in dienst van het bedrijf is. Hij loopt geen ondernemersrisico, maar probeert samen met de commissarissen uit het zelfde old boys network zoveel mogelijk poen binnen te harken. Types als Hamers gijzelen de bank en de samenleving. Laten we daarom elke dag opnieuw zijn geloofwaardigheid en autoriteit ter discussie stellen totdat hij of zijn opvolgers eindelijk maatschappelijk aanvaardbaar gedrag gaan vertonen.

Wat in de kwestie van de illegale witwaspraktijken van de ING Group die tussen 2010 en 2016 speelde nog tamelijk onderbelicht blijft is waarom de regeringscommissarissen Lodewijk de Waal (tot 2013), Peter Elverding (2014) en Tineke Bahlmann (tot 2014) die door het kabinet naar ING werden gestuurd niet aan de bel hebben getrokken. Zaten ze in verkeerde commissies of hebben ze jaren zelfgenoegzaam zitten slapen?

Salarisverhoging naar 3 miljoen euro van ING-bestuursvoorzitter Hamers beschadigt positie en draagvlak van ING

Bij het artikel ‘Salaris ING-topman van bijna twee naar drie miljoen euro: ‘Hij is Eredivisie, maar werd Jupiler League betaald’ van Sikko Debbenhof voor WNL op 8 maart 2018 plaatste ik onderstaand commentaar:

De kritiek op de forse salarisverhoging van 50% van ING-topman Hamers komt niet voort uit emotie, zoals president-commissaris Jeroen van der Veer het in al zijn simplisme probeert te framen, maar uit een rationele argumentatie.

Er is in politiek, maatschappij en het bedrijfsleven zelf, voortdurend aandacht voor de zelfstandigheid van het Nederlandse bedrijfsleven. Er bestaat overeenstemming over dat het ongewenst is dat Nederlandse bedrijven die Nederland symboliseren niet uitverkocht moeten worden aan China, een Saoedische oliesjeik of de investeerders op Wall Street.

Kortom, Nederlandse bedrijven zijn gegroeid en geworteld in de Nederlandse economie, maatschappij en politieke verhoudingen. Hoewel de internationalisering niet aan de bedrijven voorbijgaat. Sommige halen meer dan 50% van hun omzet in de VS.

De logica ervan is dat als Nederlandse bedrijven in Nederland een basis willen blijven houden ze daarvoor Nederlands publiek geld nodig hebben. Zoals van de pensioenfondsen.

In de basis behoren dan deze bedijven volgens een model van matiging te opereren. Ook wel het Rijnlands model genoemd. Daarin worden de belangen van alle betrokkenen (aandeelhouder, bedrijf, personeel, directie, overheid, vakbond) op zo’n manier met elkaar in evenwicht gebracht dat geen enkele betrokkene dominant is.

Met de salarisverhoging van 50% voor bestuursvoorzitter Hamers wordt afstand genomen van dat Rijnlandse model. Het evenwicht raakt er door zoek. Indirect bevordert het de uitverkoop van de Nederlandse bedrijven aan raiders die mentaal of cultureel geen enkele boodschap hebben aan het bedrijf ING. Of aan de economische infrastructuur van Nederland met de systeembank ING.

Daarbij dient opgemerkt te worden dat Hamers geen ‘ondernemer’ is die eigen risico loopt, maar gewoon een werknemer van ING met een loonstrookje (plus bonusregeling) zoals alle andere werknemers van ING. Daarom valt niet in te zien waarom hij een loonsverhoging van 50% moet krijgen, terwijl dat voor de andere werknemers 1,7% is.

Van der Veers vergelijking met een topvoetballer is onterecht omdat Hamers als bestuursvoorzitter van ING niet op het veld staat, maar in de bestuurskamer eindverantwoordlijk is voor het bedrijf. Creatieve, geniale mensen binnen ING zijn eerder te vergelijken met topvoetballers omdat ze unieke kwaliteiten toevoegen. In de dealing room of als chef van een afdeling waar het creatief talent zich verzamelt.

Ralph Hamers is in de kern een bediende die het belang van ING dient. Het is lomp dat hij samen met president-commissaris Van der Veer denkt zijn eigen belang te moeten dienen. Het woord dat hierbij past is hybris. De betekenissen van dit woord, te weten hoogmoed, overmoed, grootheidswaanzin, brutaliteit en onbeschaamdheid vatten de actie van Hamers en Van der Veer goed samen. Ze overschatten hun eigen rol en beschadigen ING met hun solo-actie.

Foto: Schermafbeelding van artikel ‘Salaris ING-topman van bijna twee naar drie miljoen euro: ‘Hij is Eredivisie, maar werd Jupiler League betaald’ van Sikko Debbenhof voor WNL, 8 maart 2018.

RTL bericht over fundraiser Hillary Clinton in Amsterdam. Als amusement. Zonder journalistieke benadering

Nieuws dat volkomen aan de essentie van het nieuws voorbijgaat. Bij RTL Z is het mogelijk in dit item. RTL Nieuws neemt het over in een bericht. Wat resteert is het opsommen van feitjes zonder de minste kritische kanttekening of duiding die het in een begrijpelijke context plaatst. Terwijl het onderwerp zich bij uitstek leent voor systeemkritiek. Sommige nieuwsonderwerpen zijn te serieus om ze te behandelen alsof het amusement of human interest is. Want dat helpt eraan mee om wat mis is recht te praten. Dat doet RTL Z hier. Het lijkt of het niet eens in de gaten heeft dat wat het doet niets meer met journalistiek te maken heeft.

Het gaat om een fundraiser van de Democratische presidentskandidaat Hillary Clinton gisterenavond in Amsterdam. Men zou denken dat dat voor de media een aanleiding is om fel van leer te trekken tegen het Amerikaanse politieke bestel dat sinds de veel bekritiseerde uitspraak in de zaak Citizens United in 2010 alle ruimte geeft aan het grote geld. Met als gevolg dat banken en bedrijven van Wall Street kandidaten ‘runnen’ en niet het landsbelang, maar hun bedrijfsbelang voorop zetten. Immers de logica van Voor wat, hoort wat.

Het belang van fondsenwerving in de campagnes heeft ongewenste neveneffecten die ernstig genoeg zijn om genoemd te worden. Zo hield Clinton zich in augustus voornamelijk bezig met fondsenwerving en haalde 143 miljoen dollar op. Ze was in die maand bijna onzichtbaar voor het grote publiek of de media en schermde zich af. De laatste persconferentie hield ze op 5 december 2015. Onder invloed van het grote geld is ze naar de neo-conservatieve kant van het politieke spectrum opgeschoven. Ook dat is een gevolg van het grote geld in de Amerikaanse politiek. Hillary Clinton wordt als geen ander als de kandidaat van big money gezien.

Ik plaatste het volgende commentaar bij het bericht van RTL Nieuws:
Leuk zo’n sfeerimpressie, maar het gaat voorbij aan de hoofdzaak. Namelijk dat het grote geld de Amerikaanse politiek koopt. De kritiek daarop was het speerpunt in de campagne van Bernie Sanders. Hillary Clinton zit nog meer dan Donald Trump in de zak van Wall Street en moet zich er door laten sturen. Want sponsors verwachten wel een tegenprestatie. Zo bepalen de sponsors het beleid. De fundraiser in Amsterdam is een onderdeel van dat systeem dat volgens critici om die reden ‘rigged’ is. 

Moet Amsterdam trots zijn op dit evenement of zich er juist voor schamen? Die vraag wordt niet gesteld. Dat gaat voorbij aan de essentie van het probleeem dat het grote geld in de Amerikaanse politiek vormt. En de impressie gaat voorbij aan de analyse en de meningsvorming die samengaat met gedegen journalistiek.

Wie als journalist of als sturende directie van een nieuwsmedium waardenvrij meent te kunnen constateren dat werknemers van ING of Philips en andere geldschieters ‘zonder last en ruggenspraak’ bijdragen aan de campagne van een Amerikaanse presidentskandidaat is of naief, of slecht geïnformeerd over de Amerikaanse politiek of te kwader trouw. Nederland heeft terecht volop aandacht voor het niet introduceren van Turkse toestanden, maar slaapt als het om Amerikaanse toestanden gaat. RTL Nieuws: wordt wakker.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Hillary Clinton houdt vanavond fundraiser in Amsterdam’ van RTL Nieuws, 6 september 2016.

George van Houts is kritisch op Het Financieele Dagblad. Over geldschepping

Theatermaker, politiek activist en initiatiefnemer van het burgerinitiatief Ons Geld George van Houts wil een publiek debat over de geldschepping door banken. Hij vraagt zich af of dit nog wel bij deze tijd past. Waarom zou de overheid of een door de overheid de geldschapping niet coördineren? In een hoorzitting op 14 oktober in de Tweede Kamer was hij een van de insprekers. Waarom wordt geldschepping uitbesteed aan commerciële banken die ook nog eens het verwijt treft dat ze door hun hoogmoedigheid en risicovol gedrag de economie in gevaar brengen en sinds de kredietcrisis van 2007 hun gedrag niet fundamenteel hebben veranderd?

George van Houts is kritisch op de opstelling van gevestigde kranten zoals NRC en Het Parool, maar richt zijn pijlen vooral op het Het Financieele Dagblad (FD) dat gericht is op economie en bedrijfsleven. De winst van FD Mediagroep dat zichzelf afficheert als ‘Partner van ondernemend Nederland’ waarvan het FD onderdeel is bedroeg in 2014 64 miljoen euro. Eigenaar is HAL Investments met 98,25% van de aandelen. Een Nederlandse investeringsmaatschappij van de Rotterdamse familie Van der Vorm. Van Houts meent dat gevestigde media de belangen van de banken dienen en daarom een open debat over de geldschepping uit de weg gaan of zelfs torpederen. Een logische conclusie voor wie ziet hoe eigenaren van deze media zijn verbonden met banken.

Burgerinitiatief over geldschepping ontvankelijk verklaard

In een Nieuwsbrief laat Luuk de Waal Malefijt namens Ad Broere, De Verleiders en Stichting Ons Geld weten dat het burgerinitiatief op 2 juli 2015 door de Tweede Kamer ontvankelijk is verklaard. Het wordt nu in behandeling genomen door de Vaste commissie voor Financiën. De initiatiefnemers hebben kritiek op de geldschepping door commerciële partijen zoals banken, waarvan ze vinden dat het de democratie en de samenleving niet dient. Wie het initiatief wil steunen, kan hier een donatie geven. Om op de hoogte te worden gehouden kan men zich hier inschrijven voor het ontvangen van de nieuwsbrief. De eerste horde is genomen.

Foto: Schermafbeelding van Nieuwsbrief Burgerinitiatief Ons Geld.

Twee filmpjes over geldschepping. Bewustwording en informatie

Ons Geld probeert een maatschappelijk debat op te starten om het taboe op de geldschepping door banken te doorbreken. Onderdeel ervan was een burgerinitiatief dat het samen met De Verleiders en Ad Broere op 9 januari 2015 lanceerde. Het was succesvol en leverde in korte tijd meer dan 105.000 handtekeningen op. Het burgerinitiatief was zowel bedoeld om de bewustwording over geldschepping te vergroten als druk op de politiek in de Tweede Kamer te zetten. De filmpjes geven informatie over hoe geldschepping in zijn werk gaat en maakt voor de doelgroep zichtbaar dat het maatschappelijk debat over geldschepping van de grond komt.

George van Houts interviewt Wouter Koolmees over macht banken

Theatermaker en monetair activist tegen wil en dank George van Houts in gesprek met D66-kamerlid en financieel woordvoerder Wouter Koolmees. Over het uiteenlopen van de reële economie en geldschepping, de macht en het gebrek aan ethiek van banken, de financiële crisis van 2008 en de rol van de politiek. Van Houts houdt Koolmees kort wat tot een essentieel, maar een voor niet ingewijden niet al te makkelijk debat leidt. (En warempel, na 27 minuten blijkt dat George van Houts net als ik ook D66 inwisselde voor de Piratenpartij).

Burgerinitiatief pleit voor de Scheiding van Banken en Staat

‘In de Middeleeuwen probeerde je de Kerk en de Staat te scheiden en nu proberen we de Banken en De Staat te scheiden’, aldus acteurs Pierre Bokma en Victor Löw. Op 21 april bood George van  Houts namens 113.878 ondertekenaars, De Verleiders, Ad Broere en Ons Geld een burgerinitiatief aan aan Helma Neppérus, voorzitter van de commissie burgerinitiatieven in de Tweede Kamer. Doel ervan is bewustwording over geldschepping door een commerciële partij, de banken en vragen stellen over de vanzelfsprekendheid. We Are Change Rotterdam doet verslag en sprak met Pierre Bokma en Victor Löw over de scheiding tussen Banken en Staat.

De verwijzing van Bokma en Löw naar William Shakespeare is interessant. De historische stukken stelden de vraag wat macht is, hoe het werkt en hoe machtspolitiek zich aan ons voordoet. En treft. Op een terloopse en onderhoudende wijze, maar vol voedsel voor kritiek. In de goede vorm gebracht dienen oude verhalen om na te denken over de eigen tijd. Want de mechanismen van de macht veranderen niet. Het theaterstuk ‘De Verleiders, door de bank genomen’ bevraagt de macht. En is zoals politieke partijen en Raden voor Cultuur willen dat kunst is: relevant, geëngageerd en professioneel. De politiek staat op een tweesprong. Of het neemt het burgerinitiatief en de kunst serieus. Of het gaat over tot de orde van de dag en doet kunst af als franje.