Hoe echt is Zomergast Aboutaleb? WeAreChangeRotterdam antwoordt

De Marokkaans-Nederlandse burgemeester van Rotterdam Ahmed Aboutaleb was afgelopen zondag bij de VPRO de eerste Zomergast van 2015. Op sociale media en in mijn omgeving hoorde ik uitsluitend lovende woorden over hem. Op de vraag wat ik ervan vond aarzelde ik, mede omdat ik zijn poseren niet kon aanzien en het programma daarom niet had uitgekeken. Ik antwoordde Aboutaleb een goede burgemeester te vinden, maar tegelijk een niet geheel geloofwaardig persoon die echter wel het tegendeel goed acteert. De vraag is dan wanneer het wezen de schijn overvleugelt en hij echt wordt. Ik geloof dat mijn kritiek niet begrepen werd.

Aboutaleb valt te prijzen voor zijn rechtsstatelijke opstelling. Maar hij handelt zo overduidelijk strategisch in onder meer zijn aanhangen van de islam dat dat ongeloofwaardig toont. Hij zet bij herhaling zijn geloof in en doorbreekt daarmee de scheiding van kerk en staat. Hetzelfde zou van een SGP’er niet gepikt worden, maar hij komt ermee weg. Bij Aboutaleb wordt het door eigen spin en onvoorwaardelijke steun van de gevestigde media juist in zijn voordeel uitgelegd. Hij komt hiermee overeen met zijn rivaal bij de PvdA Lodewijk Asscher.

Ook de vice-premier is een en al doelmatige politieke marketing geworden van wie geen surplus meer rest die eigenheid doet vermoeden en niets toelaat buiten de positionering van het eigen imago om. Zoals zo vaak komt WeAreChangeRotterdam met een portret van Aboutaleb dat tegen de gevestigde mediastroom ingaat.

Advertentie

Burgerinitiatief pleit voor de Scheiding van Banken en Staat

‘In de Middeleeuwen probeerde je de Kerk en de Staat te scheiden en nu proberen we de Banken en De Staat te scheiden’, aldus acteurs Pierre Bokma en Victor Löw. Op 21 april bood George van  Houts namens 113.878 ondertekenaars, De Verleiders, Ad Broere en Ons Geld een burgerinitiatief aan aan Helma Neppérus, voorzitter van de commissie burgerinitiatieven in de Tweede Kamer. Doel ervan is bewustwording over geldschepping door een commerciële partij, de banken en vragen stellen over de vanzelfsprekendheid. We Are Change Rotterdam doet verslag en sprak met Pierre Bokma en Victor Löw over de scheiding tussen Banken en Staat.

De verwijzing van Bokma en Löw naar William Shakespeare is interessant. De historische stukken stelden de vraag wat macht is, hoe het werkt en hoe machtspolitiek zich aan ons voordoet. En treft. Op een terloopse en onderhoudende wijze, maar vol voedsel voor kritiek. In de goede vorm gebracht dienen oude verhalen om na te denken over de eigen tijd. Want de mechanismen van de macht veranderen niet. Het theaterstuk ‘De Verleiders, door de bank genomen’ bevraagt de macht. En is zoals politieke partijen en Raden voor Cultuur willen dat kunst is: relevant, geëngageerd en professioneel. De politiek staat op een tweesprong. Of het neemt het burgerinitiatief en de kunst serieus. Of het gaat over tot de orde van de dag en doet kunst af als franje.

Boekverbod: Rabobank, George van Houts, rechter Biesma. Recht?

Update: Correctie: George van Houts laat in een reactie op zijn FB-pagina weten dat rechter Biesma niet de voorzieningenrechter in Den Haag is die uitspraak deed over het verbod van De Verpanding. Biesma was rechter in een andere zaak waarbij de Rabobank betrokken was. De bronnen waarop ik me baseerde bleken niet te kloppen. Complicatie is dat de uitspraak van 1 april 2015 van de voorzieningenrechten bij de Rechtbank Den Haag op rechtspraak.nl niet is terug te vinden. Desondanks blijft het boekverbod opvallend. 

Theatermaker en acteur George van Houts bindt in onder druk van de Rabobank. Zo lijkt het. Hij verwijderde een filmpje van zijn FB-pagina waarin hij namen van Rabobank-medewerkers van de afdeling Bijzonder Beheer noemt. Dat zijn volgens Quote: ‘Martijn Ewalds, Bijzonder Beheer Rabobank Maastricht. Roel Dreesen, Bijzonder Beheer Rabobank Maastricht. Ruud Spierenburg, medewerker Rabobank in Sas van Gent, afdeling Bijzonder Beheer. Gijs Hol, collega van Spierenburg bij de Rabobank in Sas van Gent. Jaap Luteijn, Intern Accountmanager Bijzonder Beheer a.i. bij Rabobank Hart van Brabant.’ Zijn dit criminelen in krijtstreep?

De namen komen uit het boek ‘De Verpanding; hoe de Rabobank op de kunst van haar klanten jaagt’ dat hier is te lezen. Het is door rechter J. E. Biesma uit de handel genomen omdat er namen worden genoemd van Rabo-medewerkers die bedrijven zouden hebben benadeeld toen ze aanklopten bij de afdeling Bijzonder Beheer. John Patrick zegt op FB: ‘Grappig weetje: Biesma zit in de raad van commissarissen van Rabobank Leeuwarden/NW Friesland.’ Een bezoldigde functie. Dit klinkt niet echt onpartijdig. Leeuwarder Jurgens Redczus heeft aangifte tegen Biesma gedaan omdat de rechter zich in deze zaak niet verschoond heeft.

Van Houts wordt door de Rabobank onder druk gezet. Op zijn FB-pagina staat: ‘DE VERPANDING. Beste FB Frienden en alle anderen: Op nadrukkelijk verzoek van de RABOBANK heb ik mijn video over het verboden boekje: “De verpanding” om 07:15 verwijderd. Ik denk dat jullie wel begrijpen waarom….. Ik heb vanmiddag om 13:00 een onderhoud met een paar van hun bankmeneren op het hoofdkantoor te Utrecht. Als ik om 17:00 niet terug ben wil iemand dan komen zoeken?’ Het laatste woord is hierover nog niet gezegd. Vraag is of het handelen van de Rabobank handig is en niet averechts werkt. Door de gang naar de rechter en het onder druk zetten van Van Houts genereert het vooral negatieve publiciteit over de afdeling Bijzonder Beheer. 

Ewald Engelen voelt zich monddood gemaakt in het publieke debat

Sociaal-geograaf Ewald Engelen heeft gelijk over Europese integratie, scherpere begrotingstekortcontrole van de Europese Commissie, het bezuinigings- en lastenverzwaringsbeleid van Nederlandse regeringen, het aanpakken van de bancaire sector en de huizenzeepbel. Maar krijgt het niet. Zo meent hij in een persoonlijk gesprek op 10 maart 2015 met WeAreChangeRotterdam. Terugkijkend op zijn eigen opereren in de media leidde dat er de afgelopen twee jaar toe dat hij steeds feller en scherper werd in het publieke debat. En gefrustreerder omdat hij monddood werd gemaakt. Engelen werd er rond het uitkomen van zijn boek De Schaduwelite in oktober 2014 overspannen van. Nu neemt hij meer afstand tot sociale media en journalistiek.

Engelen legt uit hoe hij in zijn boek uiteenzette hoe de Nederlandse financiële elite voor de crisis bereikte dat Nederlandse banken geen strobreed in de weg werd gelegd. Maar na de crisis werd de rekening van vele miljarden euro’s van wat er was misgegaan met goedvinden van een meerderheid van de politiek eenzijdig bij de belastingbetaler gelegd. Engelen merkt op dat het de bancaire sector goed uitkomt dat zijn kritische stem in het publieke debat feitelijk niet meer klinkt. Hij weet niet of het bewuste strategie was om hem pootje te lichten, maar hij kan zich goed voorstellen dat het links laten liggen van hem de financiële sector wel uitkomt.

Engelen is door de ontvangst van zijn boek erg negatief geworden over de Nederlandse journalistiek die hem afviel over een schaduwlijst (‘ledenlijst’) van hoofdrolspelers die onderdeel uitmaakte van zijn boek. NCRV’s Altijd Wat liet hem in de val lopen, zo denkt hij achteraf. Voorheen zag hij de pers als een noodzakelijke tegenmacht die vanuit maatschappelijk belang namens de burgers in het democratische proces sprak. In deze visie is het de functie voor wetenschappers en journalisten om achter de macht te kijken met het doel om de belangen en het wangedrag van machthebbers te openbaren. Nu suggereert Ewald Engelen dat journalistiek een instrument van de macht is dat niet de intentie heeft om de macht bloot te leggen en te openbaren, maar juist te bevestigen. De argumenten uit zijn boek ziet hij door de gevestigde media zo goed als genegeerd.

Willem Middelkoop over financiële elite die politiek aftroeft. En Rusland

Mooie analyse van Willem Middelkoop over ons financiële systeem waarop de politiek geen enkele invloed heeft. Dus degenen die niet naar de stembus gaan hebben opnieuw gelijk. Over Oekraïne is Middelkoop duidelijk. Rusland en China trekken niet samen op tegen de VS. Dat eindigt met het vertrek van president Putin of met een oorlog waarin de VS zich mengt. Waarbij het de vraag is van wat Putins vertrek het begin is.