Robert Patman wijst op inmenging in Amerikaanse en Britse politiek door Kremlin en de onwettigheid van Brexit-Referendum

Hoogleraar Internationale betrekkingen Robert Patman aan de Universiteit van Otago in Dunedin, Nieuw-Zeeland legt uit wat er mis is met het opschorten van de publicatie van het rapport van de commissie Grieve over de inmenging van de Russische Federatie in de Britse politiek. Het was al in maart 2019 in een eerste versie gereed en is in de maanden daarna door de veiligheidsdiensten gecontroleerd op gevoelige informatie en vrijgegeven. Premier Boris Johnson heeft de publicatie ervan om onduidelijke redenen geblokkeerd. Het vermoeden bestaat dat zijn partij er negatief uitkomt. Volgens gelekte delen uit het rapport zouden de Tories miljoenen ponden van Russische oligarchen uit de kringen van het Kremlin ontvangen hebben. Dit zou vragen oproepen en Johnsons partij kunnen beschadigen in de campagne voor de verkiezingen van 12 december 2019. Johnson wil die banden tussen zijn partij en de Russische regering uit het zicht houden.

Patman legt het verschil tussen de VS en het VK uit aangaande de reactie op het vermoeden van Russische inmenging in hun binnenlandse politiek. De VS hield het tegen het licht in het Mueller-onderzoek. Dat overigens door president Trump tegengewerkt werd en waarvan de resultaten door justitieminister Barr bewust verkeerd werden geframed. Ondanks dat is door rapporten van de Amerikaanse inlichtingendiensten (januari 2017) en de Senaatscommissie voor inlichtingen (oktober 2109) ondubbelzinnig vastgesteld dat er sprake was van Russische inmenging bij de campagne voor de presidentsverkiezingen van 2016.

Daartegenover is de VK volgens Patman ‘in ontkenning’ van de Russische inmenging in de Britse politiek en dan vooral aangaande het Brexit-referendum van 2016. Maar volgens Patman is er steeds meer bewijs van die Russische inmenging. Hij geeft aan dat systematig bedrog bij het Brexit-Referendum de Britten goede argumenten geeft om een tweede referendum te eisen dat gevrijwaard is van de onregelmatigheden van 2016.

De overeenkomst tussen beide landen is duidelijk. Trump ontkent de Russische inmenging omdat het zijn legitimiteit zou ondergraven (naast andere redenen die wijzen op witwassen en crimineel opereren van Trump ORG). Ook daarom ontkennen de voorstanders van de Brexit de Russische inmenging omdat het de legitimiteit van het Brexit-Referendum zou ondermijnen. Over de uittreding uit de EU wordt naar verwachting in januari 2020 in het Lagerhuis besloten. Dat besluit zou op voorhand belast worden, praktisch geblokkeerd en in elk geval geval gecompliceerd worden als in de openbaarheid duidelijk zou worden dat het Brexit-Referendum onwettig was vanwege die Russische inmenging en de vele onregelmatigheden die in strijd met de wet waren.

Samengevat kan worden dat naast de betrokkenheid van de top van de Conservatieve partij die geprofiteerd heeft van illegaal Russisch geld, het vermoeden van ontbrekende legitimiteit van het Brexit-referendum de tweede reden voor premier Johnson is om de openbaarmaking van het Rusland-rapport te blokkeren. Of liever gezegd de publicatie van dat rapport over de verkiezingen en de debatten van januari 2020 heen te tillen. Als er eenmaal besloten is over de uittreding, dan is dat onherroepelijk en kan mogelijk belastende informatie uit het Rusland-rapport geen effect meer hebben op de uittreding die niet meer teruggedraaid kan worden.

Patman legt uit hoe de inlichtingendiensten van de vijf Engelssprekende landen (VS, VK, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland), die de Five Eyes genoemd worden, na de Tweede Wereldoorlog tot samenwerking kwamen om de rechtsstaat en de democratische rechtsorde te beschermen. Maar recente ontwikkelingen in de VS en VK waar die rechtsstaat en het electorale proces door respectievelijk president Trump en premier Johnson met voeten worden getreden roept vragen op over de levensvatbaarheid van de samenwerking van de Five Eyes. Daarnaast ondermijnt de band van Trump met de traditionele vijand of tegenstander van de landen van de Five Eyes, te weten de Russische Federatie de uitwisseling van inlichtingen vanwege de vertrouwelijkheid.

Patman pleit voor het herstel van de rechtsstaat en zou graag zien dat leiders als Trump of Johnson zich niet langer gedragen alsof ze boven de wet staan. Hij heeft ook kritiek op de Britse oppositieleiders die afgeleid waren en zich niet sterk genoeg gemaakt hebben over het opschorten door premier Johnson van de publicatie van het Rusland-Rapport. De oppositie bleef zo goed als stil. Wat tamelijk onverklaarbaar en bizar is.

Diagnose Russische inmenging: behandelplan om Amerikaanse democratie weerbaar te maken moet nog geschreven worden

Brian Williams praat met counterintelligence-expert Malcolm Nance over twee rapporten die aantonen hoe Russische diensten die onderdeel waren van het Russische veiligheidsapparaat in 2016 via sociale media de Amerikaanse presidentsverkiezingen konden beïnvloeden. En volgens steeds meer deskundigen op een beslissende wijze. Zeer waarschijnlijk in samenwerking met binnenlandse, Amerikaanse medewerkers die de Russen van informatie voorzagen. Wat is het behandelplan van een zieke, weerloze democratie die met weinig middelen uit evenwicht kon worden gebracht? Wat is hier aan de hand? Aan welke ziekte leidt de Amerikaanse democratie? Is het alleen aan de oppervlakte of in de kern verrot? Ik vermoed het laatste en wees in een reactie bij deze video op de negatieve rol van het grote geld. Hier valt meer te lezen over het arrest Citizens United v. FEC van 2010 dat de poorten voor het grote geld in de Amerikaanse politiek openzette.

Trump must be fired if the results of the Mueller investigation justify it. All directions point more and more in that direction. It is to be hoped that he will not get away with a secret deal without criminal prosecution and public trial. Because the US does not learn anything from that. That concerns the current development.

A more interesting question is why American democracy and the electoral system could become so vulnerable. How could it be that the Kremlin could buy and possess the presidency at relatively low cost. Why is American democracy so defenseless? The answer to that question indicates the way to make American democracy resilient, powerful and strong.

That answer should reflect on the power of social media and the undermining role of companies like Facebook, Twitter or Google that do not take responsibility and need to be dealt with under criminal law. But as instruments they never give the complete and ultimate answer.

This should rather be sought in the participation of citizens at the higher levels of politics and the decisive role of the money in both large parties.

The role of big money must be reduced and the participation of ordinary citizens in politics must be increased. This makes the politics and the electoral system resilient and able to cope with unlawful interference of foreign actors, such as the Russian Federation in cooperation with domestic traitors who surrender their country to a foreign power.

Voorstel voor optie ‘Geen van de bovengenoemden’ op stembiljet. Onderzoek gevraagd

De progressieve, niet herkozen afgevaardigde Alan Grayson (D-Fla.) introduceerde afgelopen week in het Huis van Afgevaardigden zijn ‘None of the Above’ act. In een bericht licht de Orlando Sentinel het toe. Kiezers die vinden dat geen enkele kandidaten door de beugel kan kunnen de optie ‘None of the Above’ aankruisen. Bij de afgelopen presidentsverkiezingen bestond er veel ontevredenheid over de kandidaten van de twee grootste partijen Donald Trump en Hillary Clinton met hun historisch lage populariteitscijfers. Hoe het precies in z’n werk gaat is nog onduidelijk, en wacht op uitwerking. Maar het idee is dat andere kandidaten die nu worden verdrongen een kans krijgen die ze anders nooit kregen. Dat kan het politieke bestel helpen openbreken.

Voor Nederland lijkt de ‘None of the Above’ act niet toepasbaar. Ze kennen een uitgebreide keuze aan partijen en kandidaten. De meeste kiezers weten altijd wel een acceptabele keuze te maken. De optie zou echter wel om een andere reden ingevoerd kunnen worden op het stembiljet. Namelijk als vervanging van de ‘Blanco’ optie waarvan de status dubbelzinnig is. De optie ‘Geen van de bovengenoemden’ geeft wel aan wat het is.

Toch verdient het serieuze overweging om elk stembiljet bij Nederlandse verkiezingen te voorzien van de optie ‘Geen van de bovengenoemden’. Afgesproken kan worden dat een bepaald percentage voor deze optie tot een herverkiezing met deels andere kandidaten leidt. Verkiezingen worden er nog op een andere manier zuiverder door omdat proteststemmen niet of in mindere mate over partijen worden verspreid. Het effect is dat de optie ‘Geen van de bovengenoemden’ kiezers twee keuzes geeft. Uit positivisme kiezen voor een partij of kandidaat naar eigen keuze. Of uit negativisme kiezen voor de optie ‘Geen van de bovengenoemden’. Het is aan de politieke wetenschap om dit idee verder uit te werken en met een oriënterend verslag te komen. In het vervolg kunnen politieke partijen het dan oppakken en desgewenst in een wetsvoorstel verwerken.

Clinton sluit voorverkiezingen winnend af. Sanders wil strijd voortzetten tot op conventie als ‘backup’ en ‘lobby’ kandidaat

Hillary Clinton claimt een historische overwinning in de voorverkiezingen van de Democratische partij. Omdat ze een vrouw is. Met alleen District Columbia nog voor de boeg op 14 juni heeft ze volgens een bericht van nieuwssite ‘538’ 2178 gekozen gedelegeerden (pledged delegates) achter zich, terwijl de meerderheid 2026 is. Omdat er echter ook 751 supergedelegeerden zijn die niet door de kiezers gekozen worden, maar bestaan uit benoemde partijprominenten is de meerderheid voor nominatie 2382 gedelegeerden. Die horde heeft ze  niet genomen, zodat de theoretische mogelijkheid bestaat dat als alle supergedelegeerden overlopen naar Sanders hij de meerderheid heeft en genomineerd wordt. Supergedelegeerden die lange tijd in het voordeel van Clinton spraken, zijn nu omgekeerd in haar nadeel. Hoewel het in de praktijk uiterst onwaarschijnlijk is dat deze partijprominenten ook daadwerkelijk hun stem aan Sanders geven op de Democratische conventie.

Sanders heeft in een toespraak aangegeven de strijd voor te zullen zetten tot op de Democratische conventie in Philadelphia op 25-28 juli. Zo op het eerste gezicht zijn er drie beweegredenen voor hem om door te gaan. 1) Hij wil land en partij blijven confronteren met zijn progressieve agenda over minimumloon, studieschuld, de macht van het grote geld in de politiek en inkomensongelijkheid; 2) Hij wil concessies van Clinton die hij op de Democratische conventie kan verzilveren; 3) Hij wil Trump vanuit eigen perspectief blijven aanvallen.

Maar er is nog een andere reden die Sanders zelf nooit naar voren brengt, namelijk de dreigende aanklacht (indictment) tegen Clinton vanwege het in gevaar brengen van de nationale veiligheid en spionage als gevolg van een nu al een jaar lopend onderzoek door de FBI naar haar privéserver. Niemand weet hoe dat uitpakt. Wegens het niet willen beïnvloeden van het electoraal proces heeft de FBI de voorverkiezingen afgewacht om met bevindingen naar buiten te komen. Als het zover komt dient de regering Obama te beslissen of het ook werkelijk een zaak tegen Clinton begint. Als Sanders in de race blijft, dan geeft hij Obama geen excuus om vanwege het ontbreken van een alternatief de zaak te seponeren. Tevens kan Sanders via de publiciteit druk blijven zetten op de leiding van de Democratische partij. De druk op Sanders door partijelite, Obama, Clinton en de gevestigde media zal enorm zijn om zich na de voorverkiezingen in Washington DC terug te trekken.

Foto: Hillary Clinton in Californië, 7 juni 2016. Credits: Getty Images.

Wat is het belang van NRC om een vertekend beeld van de Amerikaanse verkiezingsstrijd te geven?

Onderstaand bericht in NRC over de Amerikaanse voorverkiezingen is aantoonbaar onjuist. Het zegt in de kop dat Hillary Clinton na de laatste voorverkiezingen in Puerto Rico nog 28 gedelegeerden nodig heeft ‘om te winnen‘. In werkelijkheid heeft ze nog 215 gedelegeerden nodig. Zoals Cenk Uygur in bovenstaand fragment beredeneert is het onjuist om gekozen gedelegeerden en door de partij aangewezen supergedelegeerden op een hoop te gooien. De eersten zijn als uitkomst van het electoraal proces definitief ‘toegezegd’ aan een kandidaat, de laatsten niet. Zoals Uygur zegt liggen de stemmen van de supergedelegeerden pas vast op de conventie op 25-28 juli. In 2008 switchten zo’n 100 supergedelegeerden van Clinton naar Barack Obama.

Dat de Amerikaanse gevestigde media op de hand van het establishment zijn en de hand prijzen door wie ze gevoed worden is logisch. Deze media zijn bezit van grote ondernemingen en hebben er belang bij om de kandidaat te steunen die de gevestigde orde in stand wil houden: Hillary Clinton. Maar het electoraal proces is vertekend. Al 8 maanden voordat de eerste voorverkiezingen plaatsvonden had een grote meerderheid aan supergedelegeerden zich aan de kant van Clinton geschaard. Media telden deze supergedelegeerden die feitelijk bobo’s van de Democratische partij zijn vanaf het begin mee in de totaalstand. Zodat de positie van Clinton rooskleuriger leek dan het was en de media actief meewerkten om die vertekening te benadrukken.

Dat de vooringenomenheid overslaat naar Nederland is onbegrijpelijk. Wat is het belang van Nederlandse media om bewust een vertekend beeld van het Amerikaanse electoraal proces te geven? De NRC die zich in de marketing ooit opwierp als de ‘slijpsteen van de geest’ volgt de vertekening door de Amerikaanse gevestigde orde zonder noodzaak. Via persbureau AP. Waarom? Dit is onbegrijpelijk en een journalistieke doodzonde. Het kan ook niet voortkomen uit naïviteit omdat Amerikaanse progressieve media al maandenlang kritiek hebben op deze bewuste vertekening van de stand tussen Clinton en Sanders door de gevestigde media.

Als de NRC niet langer wenst uit te gaan van de feiten, dan kan het maar beter duidelijk maken dat het niet langer doet aan journalistiek, maar aan politiek activisme. Andere Nederlandse media als de NOS of De Telegraaf zijn trouwens geen haar beter en volgen dezelfde lijn van onzorgvuldigheid. Ze verschuilen zich achter onwetendheid, maar doen verregaande uitspraken die ze feitelijk niet voor hun rekening kunnen nemen. Dit soort pseudo-Amerikaanse journalistiek  is een slecht voorbeeld voor de Nederlandse media.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Clinton weer dichter bij nominatie door winst op Puerto Rico’ in NRC van Joram Bolle, 6 juni 2016.

Kroniek van een aangekondigde ramp: verkiezingsstrijd tussen Trump en Clinton

De strijd om het Amerikaanse presidentschap gaat vermoedelijk tussen Donald Trump en Hillary Clinton. De laatste is nog niet genomineerd en heeft in Bernie Sanders een geduchte concurrent. Het is een strijd tussen twee impopulaire kandidaten met historisch lage favorability ratings. Een bericht in de Huffington Post noteert dat voor Trump op 60% en voor Clinton op 54%. Sinds peilingen er in 1952 onderzoek naar doen zijn zulke lage waarden nog nooit gemeten. Dit betekent dat deze verkiezingsstrijd bijzonder is en derde kandidaten kans maken om ‘in te breken’. De libertarische presidentskandidaat Gary Johnson peilt zonder een campagne nu al op 10% steun en moet 15% halen om tot de landelijke verkiezingsdebatten toegelaten te worden.

Een electoraal proces dat leidt tot twee kandidaten die bij de bevolking vooral negatieve gevoelens oproepen en niet uit genegenheid of populariteit worden gesteund, maar om de ander dwars te zitten is het failliet van dit proces. Hoe kan het politieke systeem deze impopulaire kandidaten opleveren? Kritiek past niet in de laatste plaats de media die dit ‘gevolgd’ hebben zonder Trump en Clinton via onderzoek ‘door te lichten’.

In een reactie op The Hill schreef ik het volgende: ‘Question is Clinton has the capacity to do things that America needs done now. Clinton is right Trump has not. But Trump is also right Clinton does not have the capacity either. So her argument about Trump is irrelevant for the Americans because it says nothing about what she can do for the country. // What to expect if Clinton is the Democratic nominee in July at the convention? A boxing match with two attackers who have no defense. And a report of that fight by pro-Trump and pro-Clinton (fi The Hill) media which claim the other candidate is losing. Both they are right, because both unfavorable candidates are losing. // But why not pointing at other candidates besides Trump and Clinton who can win and unite the country? Isn’t that the responsibility of responsible media?‘

En in een vervolgreactie over een mogelijkheid die kan ontstaan bij een derde kandidaat: ‘I even see the following script. Clinton is indicted because of her private server and harming national security before the DNC convention but nominated because the establishment of the party continues to support her. Or does not know how to make a turn. Yet the evaluation by the bigwigs of the DNC is she has no chance against Trump. And positioning Biden or Kerry is impossible without confronting Sanders. This gives room for a center or center-left candidate which wille be tolerated by the DNC. Type Mike Bloomberg or Elizabeth Warren.’ Alleen is dan het probleem dat zo’n kandidaat niet in alle staten meer mee kan doen omdat de termijn voor de aanmelding verstreken is. Kortom, een eindstrijd tussen Trump en Clinton is een strijd tussen twee verliezers.

Cenk Uygur biedt Bernie Sanders een thuiswedstrijd. Zijn er lessen voor Nederland uit te leren?

Presidentskandidaat Bernie Sanders speelt een thuiswedstrijd bij The Young Turks. Playing softball zoals het heet. Nu de campagne is afgereisd naar Californië treedt Cenk Uygur zelfs af en toe op om Sanders op bijeenkomsten in te leiden en het publiek op te warmen. Op de grens van journalistiek en politiek activisme.

Sanders zal het onder normale omstandigheden niet schoppen tot presidentskandidaat omdat Hillary Clinton een voorsprong van 272 gedelegeerden heeft die hij waarschijnlijk niet kan inhalen. Maar wat abnormale omstandigheden zijn is niet geheel duidelijk. Sanders wil niet speculeren over de mogelijkheid dat Clinton strafrechtelijk aangeklaagd wordt als gevolg van een FBI-onderzoek. Vanwege het in gevaar brengen van de nationale veiligheid. Het is gericht op haar en haar medewerkers vanwege het gebruik van een privé server uit de tijd dat ze minister van Buitenlandse Zaken was. Ook als Clinton niet aangeklaagd wordt zal de veenbrand niet stoppen. Zij is een opvallend impopulaire kandidaat die vooral negatieve gevoelens oproept vanwege een gebrek aan ‘verbinding’ met de bevolking en haar aanleunen tegen Wall Street en het bedrijfsleven.

Valt uit dit fragment iets te leren voor Nederland? In elk geval dat het de politiek niet moet ‘Amerikaniseren’ en het essentieel is dat het grote geld geen kans krijgt om door te dringen tot de kern van de Nederlandse politiek. Daartoe moet de overheidssubsidie van politieke partijen eerder verhoogd dan verlaagd worden. Nederland heeft in Geert Wilders en in mindere mate de SP ook partijen die de populistische kaart trekken. Donald Trump is volgens velen een man zonder eigenschappen die onvoorspelbaarheid paart aan slecht doordacht en onuitvoerbaar beleid. Een leider die oplossingen belooft in de wetenschap dat hij die praktisch nooit kan invoeren. Ook dat kan een les zijn voor supporters van Wilders die hechten aan praktische politiek.

Tegelijk biedt de redelijk succesvolle opkomst van Bernie Sanders een links-liberale of progressive partij als GroenLinks een blauwdruk voor succesvol opereren. Met positivisme, ambitie, zelfvertrouwen en het benoemen van de verknoopte relatie van gevestigde politiek en bedrijfsleven heeft het goud in handen om bij de landelijke verkiezingen in maart 2017 de kiezers voor zich te winnen. De strategen van GroenLinks, maar ook van PvdA en D66 weten wat ze kunnen doen. Leren van de campagne van Sanders. En veel steviger dan tot nu toe afstand nemen van banken en bedrijven en de kloof met de burger verkleinen. Het Amerikaanse voorbeeld dat Sanders omschrijft als een schrikbeeld leert dat politici geen twee meesters kunnen dienen. Als ze de gevestigde belangen van bedrijven dienen, dan gaat dit direct ten koste van de belangen van de burger.

De opstand van onderop die nu in de VS vaart lijkt te krijgen kan ook nog op een andere manier effect op Nederland hebben. Want als Bernie Sanders op de een of andere manier de politieke macht van banken en bedrijfsleven weet terug te dringen, zal dat een weerslag hebben op de in Nederland opererende ondernemingen die zich vaak -mentaal- richten op wat in de VS gebeurt. Doorgaans doen ze dat in dreigende zin door te waarschuwen iets te doen of te laten. Maar als in de VS de macht van de mega-ondernemingen wordt teruggedrongen zijn ze in elk geval de verwijzing kwijt van een onbekommerd opereren dat ze in de Nederlandse politiek maar al te vaak gebruiken om dezelfde ruimte te claimen.

Clinton verliest van Trump in de peilingen. Sanders doet het beter, maar mag nog geen kandidaat worden van het ‘establishment’

De belangrijkste strijd in de Amerikaanse politiek vindt op dit moment plaats binnen de Democratische partij. Tussen de kandidaten Hillary Clinton en Bernie Sanders. Ze achten zich allebei het meest verkiesbaar tegenover de Republikeinse kandidaat Donald Trump. Clinton heeft bijna even lage populariteitscijfers als Trump. Dit negativisme is tamelijk uniek. Ze heeft op dit moment een voorsprong in gedelegeerden van 272, en moet nog 255 gedelegeerden halen voor een meerderheid. Maar Bernie Sanders doet het in de peilingen veel beter dan Clinton. Zij verliest nu van Trump, Sanders wint. De presidentsverkiezingen zijn op 8 november 2016. Kandidaten van andere partijen zijn Jill Stein (Green Party) en vermoedelijk Gary Johnson (Libertarian Party). Ze maken geen kans. Mogelijk treedt nog een gematigde Republikeinse kandidaat toe tot de strijd.

Progressieve journalisten als Cenk Uygur en H.A. Goodman stellen zich activistisch op voor Sanders. Naar ze zeggen omdat hij de enige kandidaat is die het politiek bestel wil veranderen en de macht van de grote ondernemingen en geldschieters in de politiek wil terugdringen. Ze verbloemen hun stellingname niet, maar verwijten juist de journalisten van de zogenaamde ‘establishment media’ om onder het mom van een neutrale opstelling gekleurd nieuws te brengen. En de campagne te beïnvloeden ten gunste van Hillary Clinton.

Hun vrees is dat Clinton die nu de macht in de Democratische partij heeft en de ondernemingen die haar steunen -en alles bij het oude willen laten- er niet van overtuigd kunnen worden dat zij terug moet treden ten gunste van Sanders die meer kans maakt om Trump te verslaan. Progressieven als Uygur en Goodman worden steeds wanhopiger in het vooruitzicht dat de Democraten niet met de beste kandidaat de strijd aangaan tegen Trump die ze een ramp voor hun land vinden. De strijd in de Democratische partij is nog niet gestreden.

H.A. Goodman vermoedt dat Clinton spoedig aangeklaagd wordt door de FBI. Hij adviseert Sanders daarom in de race te blijven

Columnist H.A. Goodman die onder meer schrijft voor The Huffington Post blijft Hillary Clinton achtervolgen. Hij is beslist in zijn oordeel. Vanwege het strafrechtelijk FBI-onderzoek naar de privéserver van Clinton is het raadzaam voor Bernie Sanders om in de race voor de Democratische nominatie te blijven. Als reservekandidaat omdat Clinton naar alle waarschijnlijkheid voor de Democratische conventie van 25 juli in Philapelphia wordt aangeklaagd en haar campagne vervolgens zal ontsporen. Goodman voorspelt dat als Sanders niet wordt genomineerd en Joe Biden of John Kerry door de Democratische partij uit de hoge hoed getoverd worden de partij waarschijnlijk splijt. In een progressieve en conservatieve vleugel. Het is de vraag welke timing de door de Republikeinse James Comey geleide FBI nastreeft. Goodman geeft details van de aanklacht tegen Clinton.

H.A. Goodman ziet in FBI-onderzoek naar Hillary Clinton reden voor haar om terug te treden ten gunste van Bernie Sanders

Journalist H.A. Goodman die onder meer schrijft voor The Huffington Post is beslist in zijn oordeel. Bij de Democratische partij moet Hillary Clinton zich terugtrekken ten gunste van Bernie Sanders, haar enige mededinger. Hoofdreden is het FBI-onderzoek naar de privéserver van Clinton. Goodman concludeert in een bericht in The Huffington Post: ‘Bernie Sanders is an infinitely better candidate, and everything from matchups against Trump to national favorability ratings prove that Vermont’s Senator does better in a general election than Clinton. Furthermore, Hillary Clinton will be interviewed by the FBI very soon, signifying the last phase of a year-long investigation. Even without indictments, the media firestorm will tarnish her already dreadful image among independents and swing voters. Imagine what takes place after indictments.’

Goodman wijst op de rol van de superdelegates die bestaan om de meest verkiesbare kandidaat te nomineren. De oplossing is de nominatie van Sanders. Alleen wil de Democratische partij die nauw verbonden is met de belangen van de Clintons hier nog niet aan. De Democratisch conventie begint op 25 juli in in Philadelphia. Maar er circuleren al volop berichten over een plan B  dat inhoudt dat de huidige vice-president Joe Biden met de progressieve Eizabeth Warren als zijn VP door de partijleiding van de Democratische partij op de conventie uit de hoge hoed getoverd wordt als Hillary Clinton tegen die tijd verder in de problemen is gekomen. Een ongeloofwaardig scenario omdat dan Sanders gepasseerd zou worden. De Democratische partij dreigt dan te splijten. Leek eerst vanwege Donald Trump de eenheid bij de Republikeinen ver te zoeken, nu kondigt zich het omgekeerde aan, namelijk verdeeldheid in de Democratische partij. Dat vergroot de kansen van Trump.

Hoe verdeeld de Democratische partij is en hoe slecht de rol van de superdelegates wordt begrepen bleek uit een forumdiscussie bij een artikel (klik op Add Comment onderaan) op de site FiveThirtyEight waar ik het op moest nemen tegen Clinton-supporters die mijn mening die overeenkomt met die van H.A. Goodman niet delen. Maar het onwaarschijnlijke wordt werkelijkheid, namelijk dat Hillary Clinton uit de race moet stappen. Er is voor de partijleiding van de Democratische partij nu nog twee maanden tijd om een voor iedereen aanvaardbare oplossing te zoeken. Bijvoorbeeld het koppelen aan Sanders van een Clinton-getrouwe als VP.