Luuk van Middelaar erkent deconstructie van status quo door Sanders niet als constructief. En neemt Clinton in bescherming

Het valt me tegen van commentatoren in Nederlandse gevestigde media dat ze Bernie Sanders op een hoop gooien met Donald Trump en afficheren als een kandidaat die de partij kaapt of bestormt. Zoals Luuk van Middelaar in zijn column in NRC. Van Middelaar ziet dat verkeerd. Het is exact andersom. Hillary Clinton heeft de Democratische partij bestormd. Op zo’n manier dat elke kans van een ‘redelijke’ kandidaat bij voorbaat smoorde in haar almacht. Die bestond eruit dat ze haar pionnen op centraal en lokaal niveau parachuteerde. In het landelijk partijbestuur waren dat types als Debbie Wasserman Schultz of Donna Brazile die hadden gewerkt voor de Clinton-machine. Op lokaal niveau gebeurde dat door de benoeming van aan Clinton loyale partijmensen. Dat werd zichtbaar door de rol van de supergelegeerden bij de Democratische voorverkiezingen die al maanden voordat Sanders zich kandideerde in overgrote meerderheid hun steun uitspraken voor Hillary Clinton. Het is tekenend dat Van Middelaar niet over zijn lippen krijgt dat Clinton de partij heeft gekaapt.

Hillary Clinton is een in de ogen van velen verwerpelijke kandidaat van Wall Street, de veiligheidsindustrie en de neoconservatieven die de belangen van het establishment vertegenwoordigt. Dat houdt niet in dat Sanders een anti-establishment kandidaat is die buiten het politieke bestel en de grondwet treedt. Dat is een te simpel idee van dualisme. Sanders valt eerder te omschrijven als een anti-uitwassen kandidaat. Wat hij beoogt is het grote geld uit de politiek bannen om het politieke bestel te democratiseren en de samenleving rechtvaardiger en minder ongelijk te maken. Dat is een in Europa tamelijk gangbare positie die in de Amerikaanse politiek als exotisch wordt bestempeld. Zelfs door politieke opponenten het etiket ‘communistisch’ of ‘socialistisch’ krijgt opgeplakt. Dat zegt vooral iets over een Amerikaanse perspectief van wereldvreemdheid. Het is absurd als Nederlandse commentatoren dat etiket overnemen of stilzwijgend meegaan in redeneringen die de beleidsplannen van Sanders afdoen als radicaal. Hij is een sociaal-democraat van het Scandinavische type. Met nog een extra pluspunt. In tegenstelling tot de overgebleven kandidaten van de grotere partijen (Trump, Clinton, Johnson, Stein) heeft hij geen enkele relatie met de Kremlin die hem in diskrediet kan brengen.

Sanders is niet meer een ontwrichtende kracht of tegenkracht dan Clinton. Zolang opinieleiders in de media door framing blijven beweren dat de gedeeltelijke deconstructie van de status quo door types als Sanders niet constructief kan zijn en de constructie van Clinton niet deconstructief is, dan blijven ze een vooringenomen voorstelling van zaken geven. Van Middelaar en zijn collega’s moeten dan niet gek opkijken als ze door steeds meer burgers ook als een ontwrichtende kracht worden gezien die het allemaal niet echt helder voorstelt.

Foto: Schermafbeelding van slotalinea column ‘Het Waalse verzet is een Brexit van links’ van Luuk van Middelaar in NRC, 27 oktober 2016.

Clinton sluit voorverkiezingen winnend af. Sanders wil strijd voortzetten tot op conventie als ‘backup’ en ‘lobby’ kandidaat

Hillary Clinton claimt een historische overwinning in de voorverkiezingen van de Democratische partij. Omdat ze een vrouw is. Met alleen District Columbia nog voor de boeg op 14 juni heeft ze volgens een bericht van nieuwssite ‘538’ 2178 gekozen gedelegeerden (pledged delegates) achter zich, terwijl de meerderheid 2026 is. Omdat er echter ook 751 supergedelegeerden zijn die niet door de kiezers gekozen worden, maar bestaan uit benoemde partijprominenten is de meerderheid voor nominatie 2382 gedelegeerden. Die horde heeft ze  niet genomen, zodat de theoretische mogelijkheid bestaat dat als alle supergedelegeerden overlopen naar Sanders hij de meerderheid heeft en genomineerd wordt. Supergedelegeerden die lange tijd in het voordeel van Clinton spraken, zijn nu omgekeerd in haar nadeel. Hoewel het in de praktijk uiterst onwaarschijnlijk is dat deze partijprominenten ook daadwerkelijk hun stem aan Sanders geven op de Democratische conventie.

Sanders heeft in een toespraak aangegeven de strijd voor te zullen zetten tot op de Democratische conventie in Philadelphia op 25-28 juli. Zo op het eerste gezicht zijn er drie beweegredenen voor hem om door te gaan. 1) Hij wil land en partij blijven confronteren met zijn progressieve agenda over minimumloon, studieschuld, de macht van het grote geld in de politiek en inkomensongelijkheid; 2) Hij wil concessies van Clinton die hij op de Democratische conventie kan verzilveren; 3) Hij wil Trump vanuit eigen perspectief blijven aanvallen.

Maar er is nog een andere reden die Sanders zelf nooit naar voren brengt, namelijk de dreigende aanklacht (indictment) tegen Clinton vanwege het in gevaar brengen van de nationale veiligheid en spionage als gevolg van een nu al een jaar lopend onderzoek door de FBI naar haar privéserver. Niemand weet hoe dat uitpakt. Wegens het niet willen beïnvloeden van het electoraal proces heeft de FBI de voorverkiezingen afgewacht om met bevindingen naar buiten te komen. Als het zover komt dient de regering Obama te beslissen of het ook werkelijk een zaak tegen Clinton begint. Als Sanders in de race blijft, dan geeft hij Obama geen excuus om vanwege het ontbreken van een alternatief de zaak te seponeren. Tevens kan Sanders via de publiciteit druk blijven zetten op de leiding van de Democratische partij. De druk op Sanders door partijelite, Obama, Clinton en de gevestigde media zal enorm zijn om zich na de voorverkiezingen in Washington DC terug te trekken.

Foto: Hillary Clinton in Californië, 7 juni 2016. Credits: Getty Images.

Wat is het belang van NRC om een vertekend beeld van de Amerikaanse verkiezingsstrijd te geven?

Onderstaand bericht in NRC over de Amerikaanse voorverkiezingen is aantoonbaar onjuist. Het zegt in de kop dat Hillary Clinton na de laatste voorverkiezingen in Puerto Rico nog 28 gedelegeerden nodig heeft ‘om te winnen‘. In werkelijkheid heeft ze nog 215 gedelegeerden nodig. Zoals Cenk Uygur in bovenstaand fragment beredeneert is het onjuist om gekozen gedelegeerden en door de partij aangewezen supergedelegeerden op een hoop te gooien. De eersten zijn als uitkomst van het electoraal proces definitief ‘toegezegd’ aan een kandidaat, de laatsten niet. Zoals Uygur zegt liggen de stemmen van de supergedelegeerden pas vast op de conventie op 25-28 juli. In 2008 switchten zo’n 100 supergedelegeerden van Clinton naar Barack Obama.

Dat de Amerikaanse gevestigde media op de hand van het establishment zijn en de hand prijzen door wie ze gevoed worden is logisch. Deze media zijn bezit van grote ondernemingen en hebben er belang bij om de kandidaat te steunen die de gevestigde orde in stand wil houden: Hillary Clinton. Maar het electoraal proces is vertekend. Al 8 maanden voordat de eerste voorverkiezingen plaatsvonden had een grote meerderheid aan supergedelegeerden zich aan de kant van Clinton geschaard. Media telden deze supergedelegeerden die feitelijk bobo’s van de Democratische partij zijn vanaf het begin mee in de totaalstand. Zodat de positie van Clinton rooskleuriger leek dan het was en de media actief meewerkten om die vertekening te benadrukken.

Dat de vooringenomenheid overslaat naar Nederland is onbegrijpelijk. Wat is het belang van Nederlandse media om bewust een vertekend beeld van het Amerikaanse electoraal proces te geven? De NRC die zich in de marketing ooit opwierp als de ‘slijpsteen van de geest’ volgt de vertekening door de Amerikaanse gevestigde orde zonder noodzaak. Via persbureau AP. Waarom? Dit is onbegrijpelijk en een journalistieke doodzonde. Het kan ook niet voortkomen uit naïviteit omdat Amerikaanse progressieve media al maandenlang kritiek hebben op deze bewuste vertekening van de stand tussen Clinton en Sanders door de gevestigde media.

Als de NRC niet langer wenst uit te gaan van de feiten, dan kan het maar beter duidelijk maken dat het niet langer doet aan journalistiek, maar aan politiek activisme. Andere Nederlandse media als de NOS of De Telegraaf zijn trouwens geen haar beter en volgen dezelfde lijn van onzorgvuldigheid. Ze verschuilen zich achter onwetendheid, maar doen verregaande uitspraken die ze feitelijk niet voor hun rekening kunnen nemen. Dit soort pseudo-Amerikaanse journalistiek  is een slecht voorbeeld voor de Nederlandse media.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Clinton weer dichter bij nominatie door winst op Puerto Rico’ in NRC van Joram Bolle, 6 juni 2016.

Clinton gijzelt met haar kandidatuur de Democratische partij en de media. En blokkeert vernieuwing

Robert McChesney is duidelijk, de media beelden de primaries in de Democratische partij af door de ogen van de Clinton-campagne. Terwijl er zoveel interessants gebeurt in het Sanders-kamp waar onafhankelijke en jonge kiezers zich aangesproken voelen door de systeemkritiek van Bernie Sanders. De media zouden kunnen proberen dit tijdsbeeld te vangen, maar ze doen het niet. Ze zijn niet nieuwsgierig, doen er geen objectief verslag van en laten zich door Hillary Clinton en de Democratische partij influisteren wat ze moeten zeggen.

Zodat Sanders’ kiezers zich benadeeld voelen. Media gaan niet zelf op onderzoek uit. McChesney laakt de passiviteit van de gevestigde media die ingegeven wordt door de zakelijke belangen van de bedrijven waar ze deel van uitmaken. Sanders wil die belangen ter discussie stellen, terwijl Clinton de kandidaat van het establishment is. De som is snel gemaakt welke kandidaat door de gevestigde media gesteund wordt.

De teleurstelling is ingebakken. In zowel progressieve online media als de Republikeins gezinde gevestigde media wordt Clinton als ongeloofwaardig, gemaakt en onbetrouwbaar gezien met een lage favoriet rating. Dat laatste geldt trouwens ook voor Donald Trump. Omdat uit polls blijkt dat Clinton het bij de general election  nog nauwelijks wint van Trump, maar Sanders een grotere voorsprong heeft op Trump gaan stemmen op om Sanders te nomineren. Ook met het oog op een FBI-onderzoek dat Clinton hoe dan ook zal beschadigen.

Maar er zijn drie problemen die dit nu onmogelijk maken. 1) Clinton heeft volgens FiveThirtyEight op dit moment een voorsprong van 272 gedelegeerden op Sanders; 2) Clinton heeft de macht in de Democratische partij en grip op de meeste supergedelegeerden en 3) De gevestigde media filteren elk kritisch geluid op de Clinton-campagne weg. Zo beweegt de Democratische partij zich in de richting van de afgrond en dreigen de VS een fascist als president te krijgen en een ongewisse toekomst tegemoet te gaan vanwege de ambities van Hillary Clinton die niet weet te inspireren. En de media en haar land gijzelt uit berekening en machtspolitiek.

H.A. Goodman ziet in FBI-onderzoek naar Hillary Clinton reden voor haar om terug te treden ten gunste van Bernie Sanders

Journalist H.A. Goodman die onder meer schrijft voor The Huffington Post is beslist in zijn oordeel. Bij de Democratische partij moet Hillary Clinton zich terugtrekken ten gunste van Bernie Sanders, haar enige mededinger. Hoofdreden is het FBI-onderzoek naar de privéserver van Clinton. Goodman concludeert in een bericht in The Huffington Post: ‘Bernie Sanders is an infinitely better candidate, and everything from matchups against Trump to national favorability ratings prove that Vermont’s Senator does better in a general election than Clinton. Furthermore, Hillary Clinton will be interviewed by the FBI very soon, signifying the last phase of a year-long investigation. Even without indictments, the media firestorm will tarnish her already dreadful image among independents and swing voters. Imagine what takes place after indictments.’

Goodman wijst op de rol van de superdelegates die bestaan om de meest verkiesbare kandidaat te nomineren. De oplossing is de nominatie van Sanders. Alleen wil de Democratische partij die nauw verbonden is met de belangen van de Clintons hier nog niet aan. De Democratisch conventie begint op 25 juli in in Philadelphia. Maar er circuleren al volop berichten over een plan B  dat inhoudt dat de huidige vice-president Joe Biden met de progressieve Eizabeth Warren als zijn VP door de partijleiding van de Democratische partij op de conventie uit de hoge hoed getoverd wordt als Hillary Clinton tegen die tijd verder in de problemen is gekomen. Een ongeloofwaardig scenario omdat dan Sanders gepasseerd zou worden. De Democratische partij dreigt dan te splijten. Leek eerst vanwege Donald Trump de eenheid bij de Republikeinen ver te zoeken, nu kondigt zich het omgekeerde aan, namelijk verdeeldheid in de Democratische partij. Dat vergroot de kansen van Trump.

Hoe verdeeld de Democratische partij is en hoe slecht de rol van de superdelegates wordt begrepen bleek uit een forumdiscussie bij een artikel (klik op Add Comment onderaan) op de site FiveThirtyEight waar ik het op moest nemen tegen Clinton-supporters die mijn mening die overeenkomt met die van H.A. Goodman niet delen. Maar het onwaarschijnlijke wordt werkelijkheid, namelijk dat Hillary Clinton uit de race moet stappen. Er is voor de partijleiding van de Democratische partij nu nog twee maanden tijd om een voor iedereen aanvaardbare oplossing te zoeken. Bijvoorbeeld het koppelen aan Sanders van een Clinton-getrouwe als VP.

Bernie Sanders verkiesbaarder dan Clinton. Waarom kiest de Democratische partij dan niet voor hem?

De Amerikaanse partijpolitiek zit verstrikt in zichzelf. Donald Trump heeft de Republikeinse partij gekaapt en lanceert het ene na het andere slecht doordachte plan dat de VS beschadigt. Uit opinieonderzoeken blijken twee feiten: Trump en Hillary Clinton zijn geen populaire kandidaten. Voor een meerderheid van de kiezers is de reden op hen te stemmen negatief, namelijk voorkomen dat de ander wint. Dat heet volgens politicoloog Larry Sabato van de Universiteit van Virginia ‘negative partisanship’. ‘Als we zouden proberen om dit effect te maximaliseren, konden we geen betere genomineerden dan Trump en Clinton vinden’, zo zegt Sabato. Uit opinieonderzoeken blijkt ook dat Sanders die zich aan dit effect onttrekt en wel positieve respons oproept bij vooral jongere en onafhankelijke kiezers naar verwachting Trump met betere cijfers dan Clinton zal verslaan.

The Young Turks laten niet na om te benadrukken dat Sanders een betere kandidaat dan Clinton is. Niet alleen is Clinton in de greep van het het bedrijfsleven en de banken, maar ze benadrukken dat Sanders electoraal een betere uitgangspositie heeft om Trump te verslaan. Deels idealiseren ze Sanders die in zijn buitenlandse politiek weinig afstand neemt van president Obama, zoals Jeremey Scahill toelicht voor Democracy Now!. Wat de binnenlandse politiek betreft heeft Sanders een socialer beleid te bieden dan Clinton die feitelijk een Republikeinse agenda heeft. Sanders’ programma heeft raakvlakken met de Europese sociaal-democratie.

Cenk Uygur vraagt zich af wat buitenlanders van een campagne tussen de twee kandidaten Trump en Clinton moeten  denken. En wat voor beeld van de Amerikaanse politiek beklijft. Deze kandidaten die vooral negatieve gevoelen oproepen bij de kiezers. Daarbij komt de keuze van de Democratisch partij om niet Sanders, maar Clinton te steunen. Op het gevaar af dat Trump de winnaar wordt. Zeker als Clinton een FBI-aanklacht aan de broek krijgt en ze de controle over haar campagne zal verliezen. Het is een keuze die betwist kan worden.

De Democratische partij speelt dus met vuur door de 712 supergedelegeerden die per definitie niet aan een kandidaat gebonden zijn niet de richting van Bernie Sanders op te sturen. Ook is het nog mogelijk dat de Republikeinse partij scheurt en zich een andere Republikeinse kandidaat aankondigt, zoals Rand Paul of Paul Ryan. Dan hoeft de Democratisch partij Sanders niet naar voren te schuiven omdat de kansen van Trump afnemen. Maar door aan te blijven sturen op Hillary Clinton als tegenkandidaat van Trump gedraagt de Democratische partij zich als een konijn dat verblind is door de lichtbak en zo de realiteit uit het oog verliest. De Democraten kunnen er door vast te blijven houden aan de nominatie van Clinton er medeverantwoordelijk voor zijn dat de VS met Trump de meest rampzalige president sinds Warren Harding (1921-1923) krijgt. Tijdens zijn leven populair, maar achteraf gewaardeerd als een van de slechtste Amerikaanse presidenten ooit.

Democraten hanteren perfide kiessysteem en manipuleren uitslag. Sanders wint Wyoming, maar Clinton krijgt de meeste kiesmannen

Bernie Sanders won de primary in Wyoming met 12% van Hillary Clinton. Hij kreeg 56% van de stemmen en Clinton 44%. Een duidelijke winst. Maar door de rol van de partijbobo’s die opereren als supergedelegeerden kreeg Clinton 11 kiesmannen en Sanders slechts 7. Dat is op zijn minst merkwaardig en oneerlijk tegenover de kiezers in Wyoming en feitelijk bedrog van de leiding van de Democratische Partij. Progressieve supporters van Sanders, maar ook objectieve beschouwers als Joe Scarborough van Morning Joe omschrijven die uitslag als ‘rigged’. Ofwel, vervalste verkiezingen. Maar eerder is het systeem oneerlijk dat tot deze onrechtvaardige uitslag leidt. Zowel de Republikein Scarborough als Sanders-supporter Jimmy Dore concluderen dat de verkiezingen bij de Republikeinen eerlijker verlopen dan bij de Democraten. Een goede les voor iedereen die verwijst naar het Amerikaanse electorale proces als toppunt van democratie. Dat denken alleen Amerikanen zelf. Het heeft elementen van bedrog in zich die niet goed zijn uit te leggen. Het lijkt er sterk op dat Clinton ondanks alles genomineerd moet worden. Zelfs als de Democratische kiezers daar anders over denken.