Robert Patman wijst op inmenging in Amerikaanse en Britse politiek door Kremlin en de onwettigheid van Brexit-Referendum

Hoogleraar Internationale betrekkingen Robert Patman aan de Universiteit van Otago in Dunedin, Nieuw-Zeeland legt uit wat er mis is met het opschorten van de publicatie van het rapport van de commissie Grieve over de inmenging van de Russische Federatie in de Britse politiek. Het was al in maart 2019 in een eerste versie gereed en is in de maanden daarna door de veiligheidsdiensten gecontroleerd op gevoelige informatie en vrijgegeven. Premier Boris Johnson heeft de publicatie ervan om onduidelijke redenen geblokkeerd. Het vermoeden bestaat dat zijn partij er negatief uitkomt. Volgens gelekte delen uit het rapport zouden de Tories miljoenen ponden van Russische oligarchen uit de kringen van het Kremlin ontvangen hebben. Dit zou vragen oproepen en Johnsons partij kunnen beschadigen in de campagne voor de verkiezingen van 12 december 2019. Johnson wil die banden tussen zijn partij en de Russische regering uit het zicht houden.

Patman legt het verschil tussen de VS en het VK uit aangaande de reactie op het vermoeden van Russische inmenging in hun binnenlandse politiek. De VS hield het tegen het licht in het Mueller-onderzoek. Dat overigens door president Trump tegengewerkt werd en waarvan de resultaten door justitieminister Barr bewust verkeerd werden geframed. Ondanks dat is door rapporten van de Amerikaanse inlichtingendiensten (januari 2017) en de Senaatscommissie voor inlichtingen (oktober 2109) ondubbelzinnig vastgesteld dat er sprake was van Russische inmenging bij de campagne voor de presidentsverkiezingen van 2016.

Daartegenover is de VK volgens Patman ‘in ontkenning’ van de Russische inmenging in de Britse politiek en dan vooral aangaande het Brexit-referendum van 2016. Maar volgens Patman is er steeds meer bewijs van die Russische inmenging. Hij geeft aan dat systematig bedrog bij het Brexit-Referendum de Britten goede argumenten geeft om een tweede referendum te eisen dat gevrijwaard is van de onregelmatigheden van 2016.

De overeenkomst tussen beide landen is duidelijk. Trump ontkent de Russische inmenging omdat het zijn legitimiteit zou ondergraven (naast andere redenen die wijzen op witwassen en crimineel opereren van Trump ORG). Ook daarom ontkennen de voorstanders van de Brexit de Russische inmenging omdat het de legitimiteit van het Brexit-Referendum zou ondermijnen. Over de uittreding uit de EU wordt naar verwachting in januari 2020 in het Lagerhuis besloten. Dat besluit zou op voorhand belast worden, praktisch geblokkeerd en in elk geval geval gecompliceerd worden als in de openbaarheid duidelijk zou worden dat het Brexit-Referendum onwettig was vanwege die Russische inmenging en de vele onregelmatigheden die in strijd met de wet waren.

Samengevat kan worden dat naast de betrokkenheid van de top van de Conservatieve partij die geprofiteerd heeft van illegaal Russisch geld, het vermoeden van ontbrekende legitimiteit van het Brexit-referendum de tweede reden voor premier Johnson is om de openbaarmaking van het Rusland-rapport te blokkeren. Of liever gezegd de publicatie van dat rapport over de verkiezingen en de debatten van januari 2020 heen te tillen. Als er eenmaal besloten is over de uittreding, dan is dat onherroepelijk en kan mogelijk belastende informatie uit het Rusland-rapport geen effect meer hebben op de uittreding die niet meer teruggedraaid kan worden.

Patman legt uit hoe de inlichtingendiensten van de vijf Engelssprekende landen (VS, VK, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland), die de Five Eyes genoemd worden, na de Tweede Wereldoorlog tot samenwerking kwamen om de rechtsstaat en de democratische rechtsorde te beschermen. Maar recente ontwikkelingen in de VS en VK waar die rechtsstaat en het electorale proces door respectievelijk president Trump en premier Johnson met voeten worden getreden roept vragen op over de levensvatbaarheid van de samenwerking van de Five Eyes. Daarnaast ondermijnt de band van Trump met de traditionele vijand of tegenstander van de landen van de Five Eyes, te weten de Russische Federatie de uitwisseling van inlichtingen vanwege de vertrouwelijkheid.

Patman pleit voor het herstel van de rechtsstaat en zou graag zien dat leiders als Trump of Johnson zich niet langer gedragen alsof ze boven de wet staan. Hij heeft ook kritiek op de Britse oppositieleiders die afgeleid waren en zich niet sterk genoeg gemaakt hebben over het opschorten door premier Johnson van de publicatie van het Rusland-Rapport. De oppositie bleef zo goed als stil. Wat tamelijk onverklaarbaar en bizar is.

Ministerie van Buitenlandse Zaken schat in reisadvies voor VS de veiligheidsrisico’s als vergelijkbaar met Nederland in. Klopt dat?

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken geeft reisadviezen en publiceert die op de eigen site. Het brengt de veiligheidsrisico’s in kaart voor toeristen en zakelijke reizigers. Over de VS plaatst het bovenstaande mededeling. Maar blijkbaar is dit nog niet verwerkt in onderstaande tekst die na doorklikken opgeroepen wordt, want daar valt te lezen: ‘In de Verenigde Staten zijn de veiligheidsrisico’s vergelijkbaar met wat u in Nederland gewend bent’. Dat betekent volgens Buitenlandse Zaken dus dat in Nederland door het hele land kans bestaat op terroristische aanslagen, dat sommige delen van grote steden onveilig zijn en geweld door vuurwapens in het hele land voorkomt. Dat is de bizarre werkelijkheid van Buitenlandse Zaken over Nederland.

Opmerkelijk is trouwens ook de opmerking over criminaliteit die zegt ‘Er zijn incidentele gevallen van massale schietincidenten. Deze gevallen zijn niet gericht op toeristen’. Dit is een opmerkelijke toevoeging omdat de massale schietincidenten in onder meer straten of winkelcentra willekeurig zijn en tot willekeurige slachtoffers leiden. Andere landen waarschuwen wel voor het geweld door vuurwapens in de VS, zoals Uruguay dat in een verklaring spreekt over ‘groeiend willekeurig geweld’ (‘creciente violencia indiscriminada’). Dat staat haaks op het reisadvies van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken. De LA Times zegt in een bericht dat ook Venezuela en Japan waarschuwen voor de schietincidenten in de VS. Uit het bericht blijkt ook dat Duitsland, Nieuw-Zeeland en Frankrijk al eerder waarschuwden voor het risico van massale schietpartijen.

Foto 1: Schermafbeelding van deel reisadvies voor de VS van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken, gewijzigd 5 augustus 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van deel veiligheidsrisico’s van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken voor de VS.

Reactie op schietpartij in Christchurch van Trump én NOS was ondermaats

De reactie op een tragische gebeurtenis kan onthullend zijn. Neem de schietpartij in een moskee in het Nieuw-Zeelandse Christchurch waarbij 49 moskeebezoekers om het leven kwamen. Waarschijnlijk allen moslims. De dader is een Australische witte nationalist die zich op het beleid van president Trump beroept.

Juist daarom was de reactie van Trump van belang en werd ernaar uitgekeken. Maar net als de tragische gebeurtenis in Charlottesville waarbij een linkse demonstrant om het leven kwam liet de president na het witte nationalisme ondubbelzinnig te veroordelen. Door er zelfs een tirade (‘rant’) voor zijn achterban over immigratie van te maken, probeerde hij van de dader een slachtoffer te maken. De zoveelste gemiste kans op moreel leiderschap van Trump en de zoveelste kniebuiging voor zijn electorale en politieke marketing.

Niet heel veel beter was de opstelling van de NOS in de journaals en in het programma Nieuwsuur. Het reduceerde de schietpartij tot het slachtofferschap van Nederlandse moslims. Ze werden in de hoek gestopt van een minderheidsgroep die klappen ontvangt. Dat zou nog enige logica hebben als Nederlandse kerkgangers op dezelfde manier wordt gevraagd om te reageren op de reeks aanslagen op kerken met vele slachtoffers in Egypte, Pakistan, Indonesië, de Phillipijnen, Turkije of het Midden Oosten. Maar dat gebeurt niet. Het is ook niet zo zinvol omdat de situatie van Nederlandse christenen of moslims te veel verschillen kent met de situatie van hun geloofsgenoten in die uiteenlopende landen.

Kortom, de reactie van Trump op de schietpartij in de moskeeën van Christchurch was dat hij het slachtofferschap van de slachtoffers ontkende evenals het witte nationalisme dat tot de daad leidde en de politieke ‘rechtvaardiging’ ervan was. De reactie van de NOS erop was dat het de gebeurtenis terugbracht tot slachtofferschap van (Nederlandse) moslims en zo een buitenlands tot een binnenlands onderwerp maakte met talloze incongruenties. Ook met onvoldoende aandacht voor de achtergrond van de dader. Trump en de NOS spanden op hun manier emoties en identiteitspolitiek voor hun karretje om hun punt te maken. Als ze al denken zo politiek of journalistiek succesvol te kunnen scoren. De waarheid ligt in het midden.

Kerk van het Vliegend Spaghettimonster past binnen secularisme

De aanhangers van de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster geloven in eigen kracht. In Nieuw-Zeeland, Oostenrijk, Nederland of waar dan ook. Ik ben sinds oktober 2015 officieel ingeschreven bij de Nederlandse Kerk van het Vliegend Spaghettimonster en mag me Pastafarian noemen. Of het voor alle Pastafarians geldt weet ik niet, maar de reden dat ik me ingeschreven heb bij de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster is het idee dat hoe meer religies er zijn, hoe beter dat is. Binnen de politieke filosofie van het secularisme.

De religieuze markt is een vechtmarkt met grote economische en politieke belangen. Deze miljardenbedrijven beheersen als multinationals hele landen. Met verwijzing naar hun vermeend verticale ontstaan onttrekken ze zich grotendeels aan horizontale toetsing. Een lucratief gat in de markt. De serieuze bedoelde opmerking die geestig uitpakt van de in 2017 overleden theoloog Harry Kuitert vat de maskerade van godsdiensten samen: ‘Alle spreken over boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van boven te komen’. 

Voor Europa geldt dat op een krimpende markt godsdiensten elkaars concurrent zijn en elkaar bestrijden. Hoewel ze soms ook gelijk opgaan in hun verdediging van de religieuze sector tegen politiek of maatschappij. Ook voor godsdiensten geldt: ‘de één zijn dood is de ander zijn brood’. Uit behoefte of uit een veelheid van redenen die toevallig samenkomen worden godsdiensten door mensen gecreëerd. Hoewel godsdiensten aan degenen die ze zeggen te inspireren het eeuwige leven beloven, geldt dat niet voor de godsdiensten zelf. Ze verdwijnen weer als hun machtspositie is afgebrokkeld, de tegenstand te sterk is of als er geen behoefte meer is aan wat een specifieke godsdienst verkondigt. Godsdienst is dan als de garantie op een wasmachine van een failliete fabriek die geen service meer biedt. Het garantiebewijs heeft dan geen praktische waarde meer.

Als secularisme opgevat wordt als een politieke filosofie die alle godsdiensten en levensovertuigingen op een gelijkwaardige wijze naast elkaar laat bestaan met de garantie van de nationale overheid, dan past de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster daar op exact dezelfde wijze in als al langer bestaande godsdiensten en levensovertuigingen. Het grote misverstand dat traditionele christenen als spookbeeld in de lucht houden is dat secularisme antireligieus is. Dat is het niet. Dat beweren deze christenen alleen om het afkalven van hun oude voorrechten te vertragen. Maar die teruggang is onvermijdelijk. Maatschappelijk zal de strijd van traditionele christenen om hun oude voorrechten te behouden weinig steun krijgen. In een steeds pluriformer wordende samenleving met steeds meer fragmentatie van religieuze en levensbeschouwelijke groepen.

De Kerk van het Vliegend Spaghettimonster is een voorbeeld van zo’n nieuwkomer op de markt. Het past niet in de indeling waar rechters, ambtenaren en politici mee zijn opgevoed. Daarom kunnen ze nieuwkomers op de religieuze markt onvoldoende plaatsen. En hun legitieme plek geven. Dat volgt uit de geesteshouding van beambten en beleidsmakers. Ze kunnen mentaal de ontwikkelingen niet bijbenen om er correct gevolg aan te geven. Zo gaat het altijd. Traditie valt te omschrijven als aangenomen vormen. Een bedacht plan waaraan vervolgens wordt vastgehouden. Totdat de plannen veranderen en mensen weglopen van de voorgeschreven plannen. De meerderheid van de Nederlanders geeft aan zich niet door godsdienst te laten inspireren. 

Zie hier voor het verhaal van Pastafarian Lachlan uit de video van NZ Herald.

Kunstwerk ‘The Lighthouse’ in Auckland van Michael Parekowhai. Met James Cook

Kwestie van perspectief. Twee berichten geven hun blik op een kunstwerk. Het gaat over The Lighthouse in het havengebied van Auckland, Nieuw-Zeeland. Queens Wharf heet de plek. Een sculptuur in de vorm van de replica van een statengebouw (‘state house’) van kunstenaar en kunsthistoricus Michael Parekowhai.

Het verslag van RNZ (Radio New Zealand) is droog en saai. Doods. Maar in schijnbare objectiviteit onvolledig. Waarom wordt het kunstwerk controversiële kunst genoemd? Vanwege de kosten van 1,5 miljoen NZD (= 1,02 miljoen euro) of omdat bezoekers de sculptuur in de vorm van een huis niet kunnen betreden en van buitenaf moeten bekijken -of: doorkijken-? Of vanwege politieke nuances die het verslag niet noemt? Met de denkende kapitein James Cook. Of omdat makelaar Barfoot & Thompson met anonieme sponsors het financierde?

Het verslag van de openingsavond op 11 februari 2017 geeft de blik van binnen. Vol kleur en levendigheid. Met een muziekuitvoering voor een live publiek. Het toont de handtekening van Michael Parekowhai. Volgens hem betekenen de neonlichten ‘ahi kā’, ofwel in vuur en vlam. Met het idee dat haarden branden en lichten nog aan zijn. Na 250 jaar is de Engelse ontdekkingsreiziger terug in Nieuw-Zeeland. Afgestofte geschiedenis.

Petitie: Amnesty vraagt stop op massale surveillance van burgers

Amnesty International is de campagne ‘UnfollowMe’ gestart die zich richt op de overheden van de Five Eyes die hecht samenwerken op het gebied van spionage: de VS, het Verenigd Koninkrijk, Australië, Canada en Nieuw-Zeeland. Het gaat om een stop op het massaal spioneren van burgers, de ‘mass surveillance’. Amnesty International roept deze overheden in een petitie op om het willekeurige massale toezicht (het ’sleepnet’) vandaag nog te stoppen en in regelgeving vast te leggen hoe de nationale veiligheid wel gegarandeerd moet worden inclusief het parlementaire en juridische toezicht daarop. Tekenen van de petitie kan hier.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘UnfollowMe – Tell governments to ban mass surveillance’ van Amnesty International, 5 juni 2015.

Nederland stabiel op 9 in de Prosperity Index van Legatum

In 2012 schreef ik over de lijst van landen, de Prosperity Index van het Legatum Institute: ‘Economie is niet de truc die het doet. Welvaart omvat ook het gevoel van veiligheid, welzijn en vrijheid. Als voorbeeld kunnen de Nederlandse politiek en samenleving zich daarom beter richten naar het Scandinavische, dan het Angelsaksische model.’ Noorwegen staat nog steeds aan kop. Opvallend is dat in twee jaar tijd Denemarken, Zweden en Finland gezakt zijn. Nederland stond vorig jaar ook op 9 en in 2012 geleden nog op 8. Niet slecht. Economisch presteert Nederland relatief slecht. Dus de economie veronachtzamen is ook weer niet de opzet.

Foto: De bovenste 71 van 142 landen gerangschikt naar welvaart door het Legatum Institute in het rapport ‘The 2014 Legatum Prosperity IndexTM’.

Nederland hoog op Good Country Index. Wat is het doel ervan?

Op The Good Country Index scoort Nederland hoog met een 4de plaats. Na Ierland, Finland en Zwitserland. De index is er een maat voor wat een land aan het algemeen welzijn (‘humaniteit en planeet’) bijdraagt, of eraan afdoet. In dit soort lijstjes over transparantie, persvrijheid of rechtsstaat staan altijd dezelfde landen bovenaan: Noord- en West-Europese landen, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Waarbij Nederland vaak als de beste van de West-Europese landen scoort. En altijd volgen de grote landen op de top. De VS voldoet nooit aan de verwachtingen en aan de eigen pretentie van exceptionalisme, zakt de Russische Federatie grandioos door het ijs (nu: 95ste van de 125 landen) en scoort het semi-ontwikkelingsland China nog lager. Nu plek 107. Costa Rica scoort met de 22ste plaats als beste van de niet-Europese en niet-Engelstalige landen.

Nederland draagt volgens opsteller Simon Anholt van de Good Country Index bij aan het algemeen welzijn. Om trots op te zijn. Andere landen zijn daarentegen een last: ‘Using a wide range of data from the UN and other international organisations, we’ve given each country a balance-sheet to show at a glance whether it’s a net creditor to mankind, a burden on the planet, or something in between.’ Anholt weerspreekt het idee dat de index een rangschikking is van de beste landen om in te wonen. Zie hier in de marge van de TED-beweging een gesprek van Helen Walters met Anholt die ideeën aandraagt over deze index. Met als aanbeveling dat ‘gewone mensen’ -niet: politici- zich er bewust van moeten worden wat goede en slechte landen zijn. Wat niet hetzelfde is als succesvol. Burgers moeten zich met elkaar verbinden. Zou de index daarbij kunnen helpen?

Foto: Schermafbeelding van top 10 van The Good Country Index, 25 juni 2014.

Nederlandse rechtsstaat scoort hoog in World Justice Project

Forbes visualiseert onder de titel ‘Top 10 Countries Where Justice Prevails het World Justice Project rapport. Dus een top 10 van landen waar het recht zegeviert. De stand van de rechtsstaat (rule of law) werd in 99 landen vergeleken. Belangrijk omdat de rechtsstaat door kansen en rechtsgelijkheid gemeenschappen een basis biedt op het gebied van ‘duurzame economische ontwikkeling, verantwoordelijke overheid en eerbiediging van de grondrechten’. In Venezuela is de rechtsstaat er het slechtste aan toe. Rusland staat nog achter China (76ste) op de 80ste plek en de VS is 19de. De lijst geeft een indicatie voor veilig zakendoen. 

De top 5 wordt gevormd door Noord-Europese landen. Voor het gemak rekent Forbes ook Nederland daartoe. Nederlanders beschouwen hun land niet als een Noord-, maar een West-Europees land. Anderen zien dat blijkbaar anders. Waarschijnlijk omdat Nederland in dit soort lijstjes over rechtsstaat, burgerrechten, corruptie en transparantie altijd tussen de Noord-Europese en Angelsaksische landen als Canada, Nieuw-Zeeland en Australië te vinden is. Nederland staat op plek 5 na Finland, Zweden, Noorwegen en winnaar Denemarken.

Nederland scoort relatief het best op ‘Civil Justice‘. Dat criterium zegt iets over de toegankelijkheid en betaalbaarheid tot het rechtssysteem voor burgers. Nederlanders hebben ondanks berichten in de vaderlandse media die af en toe het tegendeel beweren volop vertrouwen in het rechtssysteem en de Nederlandse rechters. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Soms beseffen we te weinig hoe goed Nederland georganiseerd is vergeleken met andere landen. Zelfs Europese landen. Uitgezonderd de Noord-Europese variant ervan dus.

Foto: Schermafbeelding van Nederland in de Top 10 Countries Where Justice Prevails van Forbes, 10 maart 2014.

WikiLeaks onthult geheim concept TPP over intellectueel eigendom

WikiLeaks publiceert vandaag met een publiciteitscampagne die zich ook op Spaanstalige landen richt de geheime concepttekst van het hoofdstuk Intellectuele eigendomsrechten (Intellectual Property Rights) van het TPP-verdrag (Trans-Pacific Partnership). In een persbericht stelt WikiLeaks dat dit verdrag tussen landen die aan de Pacific grenzen van belang is voor Europese landen. Want de TPP is een voorloper van de geheime TTIP onderhandelingen tussen de VS en de EU. TPP en TTIP omvatten 60% van de wereldhandel en sluiten China uit. Door de openbaarheid te zoeken probeert WikiLeaks een publiek debat op gang te brengen over de gevolgen van beide verdragen. President Obama wil de onderhandelingen voor het einde van 2013 afronden. Naast de burgers van betreffende landen die buiten de deur worden gehouden wordt ook het Amerikaanse congres buitengesloten volgens Wikleaks: ‘The Obama administration is preparing to fast-track the TPP treaty in a manner that will prevent the US Congress from discussing or amending any parts of the treaty‘.

Foto: Whatever you say, Mickey!. Overheid en bedrijfsleven van de VS spelen een dominerende rol in de onderhandelingen met de EU en de landen rond de Grote Oceaan.