Greenwald stapt op bij The Intercept vanwege censuur in artikel over Biden. Tekenend voor de grens aan activistische journalistiek?

De radicalisering van de gelauwerde in Brazilië wonende Amerikaanse journalist Glenn Greenwald eindigt voorlopig in meningsverschil tussen hem en nieuwsblog The Intercept waarvan hij in 2013 een van de oprichters was na zijn vertrek bij The Guardian. Hij en eigenaar Pierre Omidyar zijn leeftijdsgenoten. Greenwald stapt op omdat hij zich beperkt voelt omdat een kritisch stuk over Joe Biden niet integraal gepubliceerd werd. In antwoord daarop dient The Intercept hem in een redactioneel (zie boven) van repliek.

Het is lastig om het geschil op waarde te schatten. Ondanks verschillen doet het denken aan 2016 toen Wikileaks-oprichter Julian Assange in Russisch vaarwater terechtkwam en Hillary Clinton frontaal aanviel. Hij probeerde aan de linkerkant stemmen weg te snoepen van Clinton. Assange wordt ervan verdacht dat hij door geldnood gedreven gekocht werd door het Kremlin. Dat promootte ook Bernie Sanders en de linkse Jill Stein van de Groene partij met de opzet om verdeeldheid te zaaien en Democratische stemmers weg te houden bij de stembus. Dat was een succesvolle strategie die tot Trumps verkiezing leidde. Pikant is dat het eind 2010 Pierre Omidyar was die als eigenaar van eBay en dochterbedrijf PayPal zich er niet tegen verzette dat er geen geld meer kon worden overgemaakt naar WikiLeaks. Dat dreef Assange in de armen van het Kremlin.

Greenwald treedt wel eens op als gast bij het door het Kremlin gecontroleerde RT (Russia Today) dat het er vooral om te doen is om de verdeeldheid in en zwakte van het Westen te benadrukken en de verdeeldheid in en de zwakte van de Russische Federatie te verzwijgen. Het verwijt aan gasten van RT is dat ze weliswaar de vrijheid nemen om terechte kritiek te uiten op het Westen, maar tegelijk in het frame van het Kremlin stappen en zich bewust de vrijheid laten ontnemen om kritiek op de Russische Federatie en de ondermijnende acties tegen het Westen te uiten. Dat wordt niet als evenwichtig gezien en het wordt hun aangerekend dat ze ermee het recht van spreken verspelen. Wie kan geloofwaardig zijn onder acceptatie van zo’n dubbele standaard?

Toch zou men Greenwald een ethische journalist kunnen noemen die net als Matt Taibbi en Jeremy Scahill geen concessies wil doen aan de eigen integriteit. Ze zijn het geweten van de progressieve journalistiek en houden niet op om zich als zodanig te profileren. Dat roept trouwens misnoegen op bij collega-journalisten die vinden dat bij het professionalisme van hun vak samenwerking, teamgeest en geen egotripperij past.

Journalisten als Greenwald passen eerder bij kleinere nieuwsmedia als The Young Turks van Cenk Uygur of Democracy Now! van Amy Goodman, dan bij het grote MSNBC dat hoewel het zich in de meeste programma’s verzet tegen Trump een centristische koers vaart die afstand houdt tot de progressieve vleugel van de Democratische partij. Een journalist met radicale meningen en een hoogstaand idee van ethiek is slecht in te passen in een breed nieuwsmedium dat rekening heeft te houden met de eigen economische positie.

Bij die koers past geen frontale aanval op Biden. De ontmanteling van de democratische instituties en het steeds verder oprekken van de interpretatie van de grondwet door Trump vraagt alle hens aan dek. Het is toch al zo verbazingwekkend dat een minderheid van tussen de 40 en 45%  Trump ondanks alles wat God en de Founders van de Amerikaanse Republiek hebben verboden trouw blijft. Aan Greenwald blijft het verwijt kleven dat hij niet goed kan weerleggen dat hij de campagne van Trump dient door dubieuze claims van Trumps politieke campagne over te nemen en dat als onafhankelijke journalistiek te presenteren. Vooral de timing is opmerkelijk. Als het Greenwald om de waarheid en het principe van onafhankelijke journalistiek ging, dan had hij ook met publicatie kunnen wachten na de beslissing over de verkiezing van de volgende president. Tegelijk heeft Greenwald een punt dat delen van de Amerikaanse journalistiek zich mee hebben laten trekken in de politieke stammenstrijd. Maar hij lijkt niet langer de meest geloofwaardige journalist om die kritiek te uiten.

Foto: Schermafbeelding van deel redactioneel ‘GLENN GREENWALD RESIGNS FROM THE INTERCEPT; A note from the editors’ in The Intercept, 29 oktober 2020.

Eindrapport van commissie Collins uit Lagerhuis beveelt onderzoek naar Russische inmenging in Britse verkiezingen aan

In 2016 werd de wereld opgeschrikt door twee gebeurtenissen: in juni in het Verenigd Koninkrijk de uitslag van het Brexit-referendum waarbij 51,9% stemde voor uittreding uit de EU en in november de verkiezing van Donald Trump tot Amerikaans president. De wereld is hier twee jaar later nog steeds niet van bekomen.

De uitslagen riepen niet alleen de vraag op hoe het had kunnen gebeuren, maar ook of het wel echt gebeurd is. Ging het bij nader inzien wel om geldige uitslagen die op een legitieme manier tot stand waren gekomen?

Die vragen werden wel opgeworpen, maar werden doelmatig gepareerd door de winnaars die de vragenstellers afschilderden als slechte verliezers. Waarbij het de vraag was met assistentie van wie deze verdedigingsmuur werd opgebouwd om kritische vragen over de legitimiteit te neutraliseren. Want het is consistent en logisch om te veronderstellen dat als er buitenlandse inmenging bij het Brexit-referendum en de verkiezing van president Trump bestond die eveneens zou bestaan om het onderzoek hiernaar te blokkeren of ruimschoots van desinformatie te voorzien. Omgekeerd beredeneerd bevestigt een continue desinformatie-campagne na 2016 over de legitimiteit van beide uitslagen dat er iets fundamenteels schort aan die legitimiteit.

Twijfel over de resultaten bestond vanaf het begin toen steeds meer berichten over Russische inmenging in de serieuze journalistiek opdoken, maar ook toen op 6 januari 2017 vlak voor het aantreden van Trump de Amerikaanse inlichtingendiensten het rapport ‘Assessing Russian Activities and Intentions in Recent US Elections’ uitbrachten. Met als kern: ‘We assess Russian President Vladimir Putin ordered an influence campaign in 2016 aimed at the US presidential election. Russia’s goals were to undermine public faith in the US democratic process, denigrate Secretary Clinton, and harm her electability and potential presidency. We further assess Putin and the Russian Government developed a clear preference for President-elect Trump.’

De aandacht ging hierbij uit naar president Trump die geen moeite spaarde om de Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 te bagatelliseren en onderzoeken hiernaar tegen te werken. Toen na het ontslag door Trump van toenmalig FBI-directeur James Comey de toenmalige minister van Justitie Jeff Sessions de benoeming van een speciale aanklager naar de Russische inmenging door verantwoordelijk onderminister Rod Rosenstein niet blokkeerde was Trump ziedend. Speciale aanklager Robert Mueller ging in mei 2017 aan het werk en heeft talloze medewerkers van de Trump campagne aangeklaagd, van wie velen schuld hebben bekend. Ook Russen zijn aangeklaagd. Wanneer zijn eindrapport verschijnt is nog onduidelijk.

Inmiddels heeft het Huis van Afgevaardigden dat sinds januari 2019 een Democratische meerderheid heeft aangekondigd om het Rusland-onderzoek in breedte en diepte uit te breiden, naar onder meer de financiële achtergronden (witwassen via verkoop van vastgoed) van de Trump organisatie. Huis-commissies gaan de rode lijn over die Mueller niet over wilde of kon gaan. Het idee bij velen is dat voor de korte termijn de obstructie van het onderzoek door Trump en zijn medestanders relatief het makkelijkst te bewijzen is, maar ook dat de malversaties die de hechte verweving van Trump met de Russische maffia gedurende tientallen jaren aantonen Trump, zijn familie en zijn organisatie door ontmanteling voorgoed onschadelijk zal maken.

Zelfs als dat Maffia-achtig opereren van Trump aangetoond en door beide partijen geaccepteerd wordt en eindigt met afzetting (impeachment), dan wil dat nog steeds niet zeggen dat Trump zijn presidentschap op onregelmatige manier verworven heeft. Het is opvallend dat tot nu toe de Amerikaanse politiek terughoudend is geweest in het ter discussie stellen van de legitimiteit van Trumps presidentschap. Op progressieve Democraten als Maxine Walters na die over Trump zei ‘incapable of being a legitimate president’. Dat heeft te maken met de positie van een Amerikaanse president die volgens de grondwet een functie heeft die boven alle partijen verheven is. Maar als Trump de grondwet met voeten blijft treden zoals hij nu doet door op valse gronden de noodtoestand uit te roepen voor de bouw van een muur aan de grens met Mexico, dan beschadigt hij niet alleen de functie van het presidentschap, maar ook zijn eigen positie als president. Daarbij komt dat hij door samenwerking met het Kremlin de nationale veiligheid van de VS steeds meer op het spel zet.

De tegenprestatie van het Kremlin voor de hulp die Trump de Russen geeft kan niet anders dan hulp bij zijn verkiezing zijn. Quid pro quo, ofwel ‘voor wat, hoort wat’. Afgelopen jaren is hierover overvloedig bericht en is de rol van de Russische Trol-fabriek Internet Research Agency in Sint Petersburg en de sociale media overvloedig belicht. Het Wikipedia lemma ‘Russian interference in the 2016 United States elections’ geeft de details en bijna 500 voetnoten met verwijzing naar publicaties. Maar dan nog is het niet glashard aan te tonen dat Trump dankzij de inmenging van het Kremlin president is geworden. Het is zeer aannemelijk omdat de marges klein waren met slechts 77.000 stemmen verschil die in drie swing states (Pennsylvania, Wisconsin en Michigan) Trump over de drempel hielpen. Opmerkelijk is dat de Groene kandidaat Jill Stein die in december 2015 met Putin (en Mike Flynn) aan tafel zat in Moskou in twee van deze drie staten meer stemmen behaalde dan het verschil tussen beide belangrijkste kandidaten Clinton en Trump bedroeg.

Aandacht voor de legitimiteit van het Brexit-referendum is zowel in media als in politiek kleiner geweest dan de aandacht voor de legitimiteit van Trumps verkiezing tot president. Dat kan verklaard worden door de kortzichtigheid en chaos waarin de Britse politiek is beland waardoor het nog uitsluitend aandacht heeft voor zichzelf als partij, en het Brexit-proces. In de journalistiek hebben The Guardian en openDemocracy wel volop kritische aandacht besteed aan alle onregelmatigheden rond de Leave-campagne in het Brexit-referendum, en dan in het bijzonder de rol van miljonair en UKIP-sponsor Arron Banks. Lees hier de onderzoeken daarnaar van openDemocracy. Het vermoeden bestaat dat tegen de wet in Banks buitenlands (Russisch) geld heeft doorgesluisd en dat de Leave-campagne door oneigenlijke constructies meer besteed heeft dan wettelijk was toegestaan. Dat roept de vraag op hoe legitiem het Brexit-referendum is en de bijkomende vraag of dat geen tweede referendum rechtvaardigt die de onregelmatigheden uit 2016 kan overstemmen. Het ging om een kleine meerderheid van 1,270 miljoen stemmen op een totaal van 33,55 miljoen uitgebrachte stemmen.

Vandaag is het eindrapport ‘Disinformation and ‘fake news’: Final Report’ van de Digital, Culture, Media and Sport Commissie onder voorzitterschap van Damian Collins (Conservatieven) van het Britse Lagerhuis verschenen waaruit hierboven enkele afbeeldingen zijn te vinden. Paragraaf 273 is een oproep aan de regering May om een onafhankelijk onderzoek in te stellen naar de Russische inmenging bij de algemene verkiezingen van 2017, het Brexit-referendum van 2016 en het Schotse referendum in 2014. De toelichting waarom dat gewenst is leest als een waslijst van onregelmatigheden en een relativering van de legitimiteit van de uitslag van deze verkiezingen, waaronder het Brexit-referendum. Het leest ook als een verwijt aan de regering May waarom het niet net als in de VS onafhankelijke onderzoeken heeft ingesteld naar de Russische inmenging bij verkiezingen. Het lijkt erop dat het Verenigd Koninkrijk een fikse achterstand heeft opgelopen bij de VS dat door benoeming van speciale aanklager Robert Mueller al sinds mei 2017 diepgaand onderzoek verricht. Wat ook als les voor de toekomst onderzocht kan worden benoemt de commissie Collins pijnlijk en onomwonden: ‘buitenlandse beïnvloeding, desinformatie, financiering, manipulatie van kiezers en het delen van gegevens’.

Foto’s: Schermafbeeldingen van delen uit het eindrapport ‘Disinformation and ‘fake news’: Final Report’ van de Digital, Culture, Media and Sport Commissie van het Britse Lagerhuis, publiekspublicatie 18 februari 2019.

Trump aanhanger Cesar Sayoc in Florida geïdentificeerd als afzender van bompakketten aan Democraten

President Trump zegt het een en doet het ander. Dader Cesar Sayoc die bompakketten aan belangrijke Democratische politici, miljonair George Soros, filmster Robert DeNiro, CNN en mogelijk nog onderweg zijnde doelen stuurde en de afgelopen dagen voor een nerveuze sfeer zorgde is geïdentificeerd als een volbloed aanhanger van Trump. Zijn in beslag genomen witte busje dat is volgeplakt met Trumpiaanse en rechts-nationalistische parafernalia, en Democratische doelwitten in het vizier laat geen twijfel bestaan over zijn politieke overtuiging. Opvallend is de Groene kandidaat Jill Stein die Trump in 2016 de overwinning bezorgde door stemmen van Clinton af te snoepen als doelwit wordt gezien door Sayoc. Dankzij snel en passend optreden van zowel de United States Postal Service als de binnenlandse veiligheidsdienst FBI is de dader opgespoord en aangehouden. Afgelopen dagen zochten Republikeinen en harde alt-right supporters de afleiding door te spreken over een zogenaamde ‘false flag’ operatie die door de Democraten zelf zou zijn georganiseerd om de Republikeinen in diskrediet te brengen. Dat is nu definitief ontzenuwd als een fabeltje.

Met de tussentijdse verkiezingen over 2 weken in het verschiet valt te bezien hoe in de komende weken de ‘spin’ uitpakt van deze terroristische dreiging door de witte suprematist Cesar Sayoc. Het busje kwam zo.

Foto’s: Afbeeldingen van het busje van Cesar Sayoc.

Wat is er nodig om benoeming van Trump in Electoral College te blokkeren?

Heeft president-elect Donald Trump te vroeg gepiekt? In de zin dat hij zich te hard heeft gekeerd tegen de Amerikaanse inlichtingendiensten voordat hij officieel benoemd is door het Electoral College op 19 december? John Schindler spreekt in een artikel zelfs over de oorlog die Trump aan deze inlichtingendiensten verklaard zou hebben. En herinneren we ons de uitspraken van ex-generaal Michael Hayden in februari 2016 in de show van Bill Maher dat de krijgsmacht president Trump zou negeren als hij de nationale veiligheid in gevaar zou brengen? Mogelijk in reactie op die dreiging benoemt Trump historisch veel generaals in zijn kabinet. Achter de schermen is het nu in ieder geval oorlog. Welke Republikeinen durven Trump de voet dwars te zetten?

Er is een beweging op gang gekomen -de Hamilton Electors– om Trump niet te benoemen, maar het lijkt niet dat veel Republikeinse kiesmannen aan deze oproep gevolg zullen geven. Maar de kritiek is ongekend.

Het is een chaotische overgang van Obama naar Trump. Er zijn de vele onverklaarbare onregelmatigheden bij de verkiezingen. Zo bericht The Detroit News dat in 37% van de districten meer stemmen werden geteld dan er geregistreerd stonden. Gevolg van technische defecten, bestuurlijke manipulatie op lokaal niveau of van hacks in opdracht van het Kremlin? De door de Groene kandidaat Jill Stein geïnitieerde hertellingen in de sleutelstaten Wisconsin, Michigan en Pennsylvania komen niet serieus van de grond. Zie hier voor de details.

In juni 2016 waren er hacks in de kiessystemen in Arizona, Florida en Illinois die zijn herleid naar Russische hackers en relatief weinig publiciteit kregen. Op 9 december is in opdracht van president Obama een ‘volledig onderzoek‘ gestart door de inlichtingendiensten naar de Russische inmenging bij de verkiezingen. In de Senaat maken Republikeinse hardliners John McCain en Lindsey Graham zich hard om de benoeming van de huidige baas van oliegigant Exxon Rex Tillerson met uitgesproken pro-Russische standpunten tot minister van Buitenlandse Zaken te blokkeren. En dan is er nog de vermenging van zakelijke en politiek belangen op nationaal en internationaal niveau van Trump. Hij wil die belangen niet in een blind trust onderbrengen.

Cenk Uygur (TYT) stemt op Hillary Clinton. Alles behalve fascist Trump

Cenk Uygur die in Californië woont stemt op Hillary Clinton. In een stemverklaring legt hij uit waarom. Simpelweg omdat een presidentschap van ‘fascist’ Donald Trump een ramp voor de VS en de wereld zal zijn. Uygur levert zich met zijn stem voor Hillary niet uit aan haar, maar belooft tegen haar te blijven vechten als ze president is. Als activistische journalist of journalistieke activist. Om het grote geld uit de politiek te halen. Waar zij een exponent van is. Trump is trouwens geen haartje beter, maar weet het anders voor te stellen.

Volgens de projectie van de statistische nieuwssite FiveThirtyEight van Nate Silver heeft Trump op dit moment een kans van 33,6% om president te worden. Florida, Ohio en North Carolina lijken voor Trump  te kiezen. Een ramp van groteske proporties kondigt zich aan. Hoe kon het zover komen? The Plot Against America van Philip Roth lijkt 76 jaar later alsnog realiteit te worden. De gedachte alleen al. Wat staat de wereld te wachten?

Als Trump wint, dan is dat mede dankzij radicaal-links dat zich tegen Clinton en niet tegen Trump keerde (Julian Assange), zich op de vlakte hield en niet uitsprak of hem onderschatte. Een strijd over de schuldvraag tussen realistische progressieven en the loony left kondigt zich aan. Om daarop een voorschot te nemen mijn tweet aan de in Brazilië wonende onderzoeksjournalist Glenn Greenwald die in 2013 de onthullingen van Edward Snowden in de openbaarheid bracht. Greenwald heeft een positie tussen realistisch progressief en loony left in. Progressief Amerika moet kiezen en door de zure appel heen bijten die Hillary Clinton heet:

Foto: Eigen tweet aan Glenn Greenwald, 4 november 2016.

Lichtman voorspelt presidentsverkiezingen: Trump wint, maar de ‘sleutels’ zijn onzeker en de marges klein

Hoogleraar Geschiedenis Allan J. Lichtman voorspelt dat zoals de zaken er nu voorstaan Trump op 8 november tot president gekozen wordt. Maar de marges zijn klein en het kan nog veranderen. In een interview in The Washington Post legt hij zijn model uit dat sinds 1984 elke president correct voorspelde. Hij baseert zich niet op peilingen of inschattingen van het Electoral College, maar op 13 ‘sleutels’ (keys). Als 6 ervan niet waar zijn, dan verliest de zittende partij. Volgens Lichtman scoren de Democraten nu op 6 sleutels als onwaar.

De sleutel van de sleutels van Lichtman lijkt nu in handen te zijn van de ‘derde’ Libertarische kandidaat Gary Johnson die tegen Clinton telt als hij meer dan 5% behaalt. Volgens de statistische nieuwssite FiveThirtyEight van Nate Silver scoort Johnson nu 4,9% en kalft z’n steun door onvast opereren snel af. Johnsons VP Bill Weld kondigde afgelopen week aan op Clinton te stemmen. Het lijkt een herhaling van het scenario met Ralph Nader dat Al Gore in 2000 in Florida de verkiezingen kostte. Hoe dan ook, de marges lijken kleiner dan de peilingen uitwijzen. Als Hillary Clinton wint, dan komt dat omdat de potentiële kiezers op Gary Johnson of Jill Stein in ‘swingstates’ uiteindelijk toch voor haar kozen. Niet uit liefde, maar om Trump uit het Witte Huis te houden. Lichtman zegt ook de historische onberekenbaarheid van Donald Trump niet goed in zijn model te kunnen vangen. Dan verandert de opvatting van politiek. En juist dat lijkt in deze campagne te gebeuren.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Prof correct on 30 years of elections: Trump will win’ in The Hill, 28 oktober 2016.

Gary Johnson heeft weer Aleppo-moment. Hij kan geen enkele buitenlandse leider noemen

Chris Matthews van MSNBC vroeg presidentskandidaat Gary Johnson van de Libertarian Party wie zijn favoriete buitenlandse leider is. Johnson moest het antwoord schuldig blijven. Zelfs de leiders van de buurlanden Justin Trudeau (Canada) of Enrique Peña Nieto (Mexico) bij wie Donald Trump laatst met veel ketelmuziek op bezoek ging wist Gary Johnson niet te noemen. Hij merkte op dat hij opnieuw een Aleppo-moment had. In een ander interview bleek hij geen idee te hebben wat ‘Aleppo’ was. Johnson heeft nu in de peilingen zo’n 6-8% steun.

Dit is triest. Niet zozeer omdat dit Johnson diskwalificeert die blijkbaar geen elementaire kennis heeft van buitenlandse politiek, maar omdat dit iets zegt over het Amerikaanse politieke systeem en het mentale isolationisme van de Amerikanen. Ze achten zich exceptioneel en de ‘leider van de vrije wereld’. En dat zijn ze ook door hun gigantische militaire overmacht en hun krachtige economische en culturele positie. Maar ook lopen ze soms met gebrek aan kennis als olifanten door de porseleinkast van de wereld. Denk aan president George ‘W’ Bush die in het Midden-Oosten een ramp veroorzaakte door de invasie van Irak. Uiteraard is er in de VS bij universiteiten en politieke instituten nog ruimschoots de beste specialistische kennis over de wereld voorhanden, maar als dat door de politiek steeds minder ingezet wordt dan ontstaat een gevaarlijke situatie.

Op USUncut verwoordde ik mijn commentaar, ook in reactie op die Amerikanen die Johnson niet te zwaar willen vallen over zijn tweede Aleppo-moment. Ze willen de lat niet hoog leggen. Op de achtergrond speelt de strijd om het presidentschap. MSNBC is op de hand van Hillary Clinton. De Republikeinse Joe Scarborough vecht op Morning Joe zelfs dagelijks een vete uit met Donald Trump. De achtergrond is dat uit peilingen blijkt dat de zogenaamde third-party kandidaten Gary Johnson en Jill Stein meer stemmen wegsnoepen bij Clinton, dan bij Trump. Vooral Johnson. Dus zijn supporters vermoeden dat dat de reden voor de vraag van Matthews is. Mogelijk, maar dat neemt niet weg dat Johnson opnieuw zijn onkunde etaleert en door de mand valt.

No, this is not a cheap shot. Gary Johnson isn’t up to the job and poorly prepared. Even an average citizen with serious interest in foreign affairs could name dozens of foreign leaders. The question was not about rocket science, but about basic knowledge and general development. Elementary. Johnson lacks that knowledge and development. 

How is it possible a candidate who lacks elementary knowledge of global affairs has a 6-8% support in the polls? What does that say about the quality of American politics and the way to select candidates? 

It is weird Clinton, Trump, Johnson and Stein are the best the American people can offer. A four wheel drive with square wheels. All four candidates are disastrous. 

My pick: Angela Merkel (Germany), Justin Trudeau (Canada), Nicola Sturgeon (Scotland), Mohammed VI (Morocco) and Dalia Grybauskaitė (Lithuania).

Gary Johnson weet niet wat Aleppo is. Blunder of niet? Wat zegt dit over het niveau van de Amerikaanse presidentsverkiezingen?

Vaak ben ik het eens met The Young Turks. Het combineert maatschappijkritiek met progressieve politiek zonder sektarisch of eenzijdig te worden. Voor The Young Turks is de vijand van de vijand niet per definitie een vriend. Dat is de valkuil voor objectieve journalistiek. Andere nieuwszenders aan de linkerkant van het politieke spectrum maken vaak de simpele fout door tamelijk kritiekloos dat te omarmen dat ook strijdt tegen datgene waar het ook tegen strijdt. Bijvoorbeeld Democracy Now!, The Real News, Counterpunch of WikiLeaks bezondigen zich vaak aan dat simplisme. The Young Turks doet dat nooit, maar houdt altijd het oog op de bal. Obama verkeerd bezig? Ok, maar dat betekent nog niet dat de tegenstander van Obama goed bezig is.

In bovenstaand item ben ik het oneens met Cenk Uygur van The Young Turks die een fout van Gary Johnson zo meent te kunnen ‘spinnen‘ dat het in diens voordeel uitpakt. Dat is hogere wiskunde die daar mijn idee niets met politiek te maken heeft. Maar alles met wensdenken en goedpraten. Uiteraard is het niet meer dan een verschil van mening. Ik meen dat Gary Johnson door niet te weten wat ‘Aleppo’ is door de mand gevallen is als serieuze presidentskandidaat. Als kandidaat van de Libertarian Party met weinig naamsbekendheid heeft hij een verbazingwekkende 10% steun in de peilingen, aldus een bericht in The New York Times. Met 15% steun in peilingen zou hij door de Democratische en Republikeinse partij toegelaten moeten worden tot de presidentsdebatten. In een reactie op het YouTube-kanaal van The Young Turks verwoordde ik mijn kritiek:

What Cenk is saying in defense of Gary Johnson is utter nonsense. Aleppo is not just a city in Syria. Without knowing what Aleppo is one also does not know the European refugee crisis plaguing and dividing the EU since 2015. Without knowing what Aleppo is one does not know the position of German chancellor Merkel and her ‘Wir schaffen das (We handle it) which met lot of criticism. Without knowing what Aleppo is one does not know the details about the battle including the Russian air force bombing hospitals and residential areas without military importance. Without knowing what Aleppo is one does not know what Hezbollah or Iran is doing in Syria. Without knowing what Aleppo is one also does not know what the Turkish interest in Syria is and why the Turkish government of Erdogan was backing ISIS and fighting the Syrian Kurds (YPG) which are the most loyal allies of the US. Without knowing what Aleppo is Johnson indicates he does not know a lot about geopolitics and foreign policy.

Cenk is wrong Gary Johnson is just making ‘a mistake’ by not knowing what Aleppo is. It is far more than that. Cenk himself is making a mistake by making a comparison with Trump or Clinton. Why? When one talks about Johnson one should talk about Johnson. I don’t understand why Cenk is doing this. He is also not sportsmanlike towards Ana who says she thinks Johnson really made a big mistake. It seems Cenk is overruling her. Should Cenk have behaved more restrained? Of course!

The American presidential race is a sad and painful exercise for journalists and public. All the remaining candidates are under average and lack basic judgement. Hillary Clinton is lying and trying to hide her mistakes, corruption and character. And has a secret Kremlin-connection via the Skolkovo Innovation Center. Donald Trump is a clown without any knowledge, insights and sound opinions about the real world and is preferring the authoritarian Putin above the democratically elected Obama. Gary Johnson does not know what Aleppo is and on May 1, 2014 in an interview with the Russian propaganda station Russian Today showed understanding for the illegal annexation of Crimea. Jill Stein in December 2015 visited Moscow and attended a jubilee dinner of that same Russia Today where Vladimir Putin and Trump-surrogate Mike Flynn were also present.

FBI bevestigt dat Amerikaans kiesstelsel kwetsbaar is. Computers gehackt en kandidaten gemanipuleerd. Met Russische inmenging

Cenk Uygur van TYT verwijst naar een artikel van Michael Isikoff voor Yahoo News! van 29 augustus 2016. Volgens deze onderzoeksjournalist die zich baseert op informatie van de FBI zijn afgelopen weken hackers de verkiezingsdatabases van de staten Illinois en Arizona binnengedrongen. En zijn data gestolen. De FBI heeft betrokken verkiezingsbeambten in de VS gewaarschuwd om de veiligheid van hun computersystemen te vergroten. Isikoff citeert Rich Barger van cyberveiligheidsbedrijf ThreatConnect die door Yahoo werd gevraagd om zijn oordeel. Hij brengt de diefstal van data in verband met Russische daders: ‘He also said the method of attack on one of the state election systems (..) appears to resemble methods used in other suspected Russian state-sponsored cyberattacks, including one just this month on the World Anti-Doping Agency.’

De FBI zegt tegen Isikoff dat niet vastgesteld dat het Kremlin betrokken is, het kunnen ook ‘gewone’ cybercriminelen zijn. Maar er is voldoende ondersteunend bewijs dat het Kremlin zich actief mengt in de Amerikaanse verkiezingsstrijd. Het heeft er alle belang bij dat Donald Trump de verkiezingen wint. Trump is zakelijk afhankelijk van Russische leningen en er is volop reden om te veronderstellen dat hij min of meer door het Kremlin wordt aangestuurd. In tegenstelling tot Hillary Clinton neemt Trump geen hard standpunt tegenover de Russische Federatie in inzake de annexatie van de Krim en de inmenging in Oost-Oekraïne. Het establishment van de Republikeinse partij en Republikeinen uit de veiligheidsindustrie hebben afstand genomen van Donald Trump omdat ze menen dat hij de nationale veiligheid van de VS op het spel zet.

Julian Assange van WikiLeaks vertelde afgelopen week in een interview met Megyn Kelly van het op de hand van Trump zijnde Fox News dat WikiLeaks kort voor de presidentiële debatten (het eerste is op 26 september) met onthullingen over Clinton komt die voor een game changer zullen zorgen. Het vermoeden is dat WikiLeaks de gehackte data krijgt aangeleverd van Russische bronnen om de verkiezingsstrijd te beïnvloeden. Opvallend is dat WikiLeaks uitsluitend kritisch is op Clinton en niet komt met onthullingen over Trump.

In de peilingen ligt Clinton voor op Trump, maar afgelopen weken is haar voorsprong gehalveerd. Nate Silver van de site FiveThirtyEight schat in een update in dat het nog te vroeg is voor Clinton om zich veilig te voelen. Probleem voor beide kandidaten blijft hun historisch hoge unfavorability ratings (Clinton 53,4% en Trump 60,4%) waardoor ze aangewezen zijn op een negatieve campagne om hun opponent zwart te maken. Juist dat geeft buitenlandse machten de kans om zich in de strijd te mengen. Beide partijen DNC en RNC hebben zich door de nominatie van Clinton en Trump kwetsbaar gemaakt en zijn afhankelijk geworden van inmenging.

Om het beeld er nog gecompliceerder en onoverzichtelijke op te maken wordt ook gewezen op  een ‘geheime’ Kremlin-connectie van Hillary Clinton via het Skolkovo Innovation Center. In een artikel meent de veiligheidsjournalist John Schindler dat zij te lichtzinnig is geweest door samenwerking te zoeken met Skolkovo: ‘Hillary Clinton should have been more careful about partnering with the Kremlin in a sector that’s so important to our national security’. Opzienbarend is dat behalve Bernie Sanders alle presidentskandidaten banden hebben met het Kremlin die de toets der kritiek niet kunnen weerstaan. Ook Jill Stein en Gary Johnson die in mei 2014 voor Russia Today begrip toonde voor de Russische annexatie van de Krim. Er is iets fundamenteel mis met de Amerikaanse presidentskandidaten die zich laten manipuleren door het Kremlin.

De Russische connectie van Jill Stein. Na Trump en Clinton. Presidentskandidaten laten zich manipuleren door het Kremlin

Update 22 december 2018: De rol van de Groene kandidaat Jill Stein in de presidentsverkiezingen van 2016 voor de Russische machthebbers was al duidelijk, maar wordt nu onderbouwd door feiten, zoals NBC News in een bericht uitlegt. Dat nut bestond eruit dat ze in een Russische campagne op sociale media stemmen weg moest snoepen bij de Democratische kandidaat Hillary Clinton. Stein liet zich die Russische steun aanleunen. Veelzeggend is dat zij of haar woordvoerders NBC geen commentaar willen geven. Deze episode achtervolgt Stein al meer dan twee jaar zoals bij de reacties met nieuwsberichten van de afgelopen jaren te lezen valt. Heeft ze zich naïef in de val laten lokken door het Kremlin? Daar lijkt het sterk op. Als ze enig politiek besef had gehad, dan had ze kunnen weten dat met hun machtspolitiek Russen niets met haar hadden, maar haar gebruikten om Trump te helpen. Haar geloofwaardigheid en die van haar partij zijn flink beschadigd. 

Er zijn twee soorten links. De eerste categorie gaat uit van een politiek programma en probeert dat uit te voeren. Het zet de eigen ethische kompas voorop en neemt zoveel mogelijk afstand van retoriek en machtspolitiek. Hiertoe behoren onder meer Bernie Sanders en het Nederlandse GroenLinks. Klokkenluider Edward Snowden lijkt ook tot dit kamp te behoren. De tweede categorie zoekt bondgenoten volgens het motto ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ en neemt het niet zo nauw met wie het in zee gaat en hoe het haar doel bereikt. Hiertoe behoort de presidentskandidaat van de Amerikaanse Green party Jill Stein en de Britse Labour-leider Jeremy Corbyn. De voorman van WikiLeaks Julian Assange behoort tot de tweede categorie.

Over Jill Stein komen onthullingen naar buiten die haar kunnen schaden. Het gaat over een reis in december 2015 naar Moskou ter gelegenheid van een jubileum van de door het Kremlin gecontroleerde zender Russia Today. Eerder kreeg Mike Flynn een adviseur van Donald Trump kritiek dat hij deze bijeenkomst bijwoonde. Ook Putin was aanwezig op een diner waar Stein en Flynn waren. Andrew Weiss doet in enkele tweets verslag.

Het verwijt is dat Stein zich heeft laten inpakken door de Russische propaganda en dat dit wijst op een gebrek aan oordeelsvermogen en politieke onafhankelijkheid. Weiss wijst er in een tweet op dat Steins running mate Ajamu Baraka claimt dat Rusland onterecht werd beschuldigd van het neerschieten van de MH17. Stein scoort in de peilingen zo’n 4% steun. De video die opgevat kan worden als kruiperig lijkt Stein geen goed te doen.

Eerder werden Donald Trump (via de naaste medewerkers Paul Manafort, Mike Flynn en Carter Page) en Hillary Clinton (via de Clinton Foundation) met een Russische connectie in verband gebracht. Van de vier landelijke kandidaten lijkt libertariër Gary Johnson nu nog de enige kandidaat zonder connecties met het Kremlin of Russische oligarchen. Dat zegt alles over het opereren van de Amerikaanse politiek waar kandidaten met geld te koop zijn. Ook met buitenlands geld. Deze klaarblijkelijke manipulatie van presidentskandidaten kan leiden tot een fundamenteel debat om de macht van het grote geld in de Amerikaanse politiek terug te dringen. Een debat waar niet alleen progressieven op aandringen, maar ook een Republikeinse Senaatskandidaat in New Hampshire als Jim Rubens. Wellicht helpt de manipulatie van Trump, Clinton en Stein de bewustwording.

Foto: Tweet van Andrew Weiss met een foto van een diner in december 2015 in Moskou ter gelegenheid van een jubileum van Russia Today waar onder meer Mike Flynn, Jill Stein en Vladimir Putin aanwezig waren.