Pleidooi voor oprichting van het ‘United Nations International Committee on the Weighted Election Process’

Zou aan de hand van data en gewogen omstandigheden een wiskundig instrument kunnen worden ontwikkeld om onregelmatigheden in de uitslag van verkiezingen of referenda te corrigeren, bij te stellen en tot een nieuwe uitslag te laten leiden? De zin om een uitslag van een controversieel electoraal proces tegen het licht te houden is tweeledig. Het ondermijnt de geloofwaardigheid van sjoemelende staten die nu weg komen met hun schijn van democratie. Die beeldvorming kan worden doorgeprikt. Dit kan een preventieve werking hebben omdat sjoemelende staten uit vrees voor de slechte beeldvorming hun electorale proces eerlijker inrichten. Het omgekeerde kan ook het geval zijn, namelijk dat gewaarschuwde landen nog gewiekster worden om de publieke opinie te misleiden. Maar een goed instrument neemt ook dat in de weging mee.

Er zijn globaal opererende NGO’s die de democratie willen bevorderen. Zoals de Open Society Foundations van George Soros. Die stichting formuleert in de beleidsnota ‘Towards Elections with Integrity’ uit 2018 zes hervormingsaspecten die van toepassing zouden moeten zijn op het houden van verkiezingen en referenda. Dat loopt van monitoren van het politieke proces tot de voorwaarden waaronder waarnemingsmissies opereren. Opvallend genoeg stopt het bij de verkiezingsuitslag. Dat moet anders kunnen. De omstandigheden waaronder verkiezingen worden gehouden kunnen als invoer voor de weging van het electorale proces dienen.

Aan deze zes aspecten zou een zevende toegevoegd kunnen worden: aanpassing en herberekening van de uitslag. De opzet is om het democratiseringsproces hiermee tanden te geven en vooruit te helpen. Want bestaande aanbevelingen over de begeleiding van het electorale proces zijn weliswaar zinvol, maar ook tamelijk vrijblijvend en braaf als ze geen vervolg krijgen. Ze jagen degenen die een loopje nemen met het electorale proces weinig schrik aan. Daarom moet er een instrument ontwikkeld worden dat dat wel doet.

Voorwaarde is dat zo’n instrument wordt ontwikkeld door en ondergebracht bij een globale, onpartijdige organisatie. Zo is de Open Society Foundations geen optie omdat die in het spervuur van de cultuurstrijd is terechtgekomen en door een deel van de publieke opinie ter discussie wordt gesteld als partijdig. Dat leidt af van het doel. Logisch en wenselijk zou zijn dat het instrument wordt ondergebracht bij een onafhankelijke, nog op te richten VN-organisatie die toezicht houdt op het electorale proces. Noem het UNICWEP: United Nations International Committee on the Weighted Election Process. De grootste uitdaging zal zijn om het niet te beperken tot de westerse democratieën in een idee dat democratie en universele rechten uitsluitend gelden voor westerse landen, maar voor alle landen wereldwijd, inclusief falende staten of autoritaire regimes.

Twee voorbeelden maken duidelijk hoe zo’n instrument kan werken. In Polen won volgens de officiële cijfers gisteren de zittende president Andrzej Duda (PiS) in de tweede ronde de presidentsverkiezingen met 51,2% van uitdager Rafał Trzaskowski van het Burgerplatform met 48,8% van de stemmen. Vraag is of er voldoende onregelmatigheden zijn om deze uitslag aan te passen en opnieuw te berekenen. Dat lijkt inderdaad het geval. De Special Election Assessment Mission (SEAM) van de OVSE die deze verkiezingen heeft gemonitord was kritisch over de toegang van de oppositie tot de publieke media die onder controle van de regerende partij staan. De publieke omroep werd zo tot een campagnetool voor de zittende president. Het eindverslag van de SEAM over Polen verschijnt naar verwachting over twee maanden. Welnu, stel dat een instrument dat aan de hand van een procedurelijst de ernst van de onregelmatigheid weegt als een afwijking in de uitslag van 2%, dan zou uitdager Trzaskowski hebben gewonnen met 50,8%. Feitelijk zou het aan de uitslag niks veranderen, maar in de beeldvorming zou door deze herberekening  een smet aan Duda’s verkiezing kleven.

Een ander voorbeeld is de gouverneursverkiezing van 2018 in de Amerikaanse staat Georgia. Volgens de officiële cijfers won de Republikein Brian Kemp de verkiezing met 50,2% van de Democratische kandidaat Stacey Abrams met 49,8%. Na 10 dagen erkende Abrams vanwege de wet dat Kemp gouverneur werd, maar ze erkende niet (‘concede’) dat ze een nederlaag had geleden vanwege de talloze onregelmatigheden die volgens haar in haar nadeel waren. Zoals kiezersonderdrukking en ontbrekende toegang tot de stembus. Onder meer in de counties Fulton en DeKalb werd een deel van Abrams achterban het stemmen onmogelijk gemaakt. Stel dat een instrument de ernst en moedwilligheid door het Republikeinse staatsbestuur van de onregelmatigheid weegt als een afwijking in de uitslag van 1%, dan zou Abrams hebben gewonnen. Dit is een actueel voorbeeld omdat in de aanstaande presidentsverkiezingen van 3 november 2020 hetzelfde soort rechteloosheid en ontmoediging van Democratische kiezers door Republikeinse lokale besturen op grote schaal wordt verwacht.

Er is nog geen organisatie als de UNICWEP en evenmin een wiskundig instrument dat het electorale proces weegt en grove onregelmatigheden ervan corrigeert en herberekent. Het is een gevoelig onderwerp omdat staten graag de schijn van democratie ophouden, zelfs als van ver duidelijk is dat het niet meer dan een façade is. Staten laten niet graag in de keuken kijken. Denk aan Turkije, de Russische Federatie, Hongarije, Polen, de Filipijnen, Egypte of de VS. Staten als Noord-Korea of China lijken zelfs al te ver gevorderd in de misleiding en onderdrukking van de eigen bevolking om vanuit een idee van burgerparticipatie nog naar het pad richting een regelmatig electoraal proces geleid te kunnen worden. Voor staten die nog voor rede vatbaar zijn zou de stok achter de deur van de UNICWEP het verschil kunnen maken. Wie pakt de uitdaging op?

Foto 1: ‘Een TV-ploeg verscheen voor het stembureau in de woonwijk Paderewski in Katowice. De cameraman had een sticker “Duda 2020” op de camera. De politie kwam tussenbeide’ In: Wyborcza.pl, 12 juli 2020.

Foto 2: De uitslagen van de eerste naoorlogse verkiezingen worden groot getoond op de gevel van de Beurs van Berlage aan het Damrak. 16 mei 1946. Credits: ANP Photo.

Moskouse politie zet meer dan 1400 demonstranten vast. Navalny naar ziekenhuis vanwege onverklaarbare allergische reactie

De Russische Federatie is in naam een democratie. Maar de leiders van dit land maken het voor onafhankelijke waarnemers onmogelijk om dit nog langer te geloven. Het land zinkt weg in autoritarisme. Meer dan 1400 demonstranten werden in Moskou op zondag met geweld door de oproerpolitie gearresteerd. Ze gingen de straat op in reactie op het besluit van de stedelijke autoriteiten om onafhankelijke kandidaten niet toe te laten tot de lokale verkiezingen op 8 september. Overigens is dat niks nieuws. Oppositieleider Alexei Navalny die afgelopen woensdag tot 30 dagen gevangenisstraf werd veroordeeld omdat hij zou hebben opgeroepen tot protest is overgeplaatst naar een ziekenhuis. Hij kreeg een ‘acute allergische reactie’ en heeft last van ‘opzwellingen in het gezicht en rode huiduitslag’, aldus een bericht op Nu.nl. De leiders in het Kremlin lijken de schaamte voorbij en klampen zich vast aan de macht. De Russische Federatie is nu ook in schijn niet langer een democratie. De dalende populariteit van president Vladimir Putin voedt de paniek bij de autoriteiten.

Robert Mueller is op één punt glashelder: Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen gaat tot op de dag van vandaag door

De voormalige speciale aanklager Robert Mueller die de Russische inmenging in de verkiezingen onderzocht was in twee Huiscommissies waarvoor hij verscheen niet erg toeschietelijk. Hij hield op alle terreinen de boot af en nam niet de moeite zich te verdedigen tegen aanvallen van Republikeinen. Mueller is een Republikein.

Mueller was op één gebied duidelijk en ondubbelzinnig. Hij waarschuwde op vragen van verschillende ondervragers voor Russische inmenging in de verkiezingen en wist zeker dat die inmenging tot op de dag van vandaag doorgaat. Hij wees ook op de optie dat andere landen dit Russische voorbeeld van inmenging volgen.

Juist door zijn terughoudendheid op andere terreinen kwam de duidelijke uitspraak over Russische inmenging aan als een harde waarschuwing aan het Congres. De uitnodiging van Trump aan de Russen om zich te mengen in de Amerikaanse politiek is het grootse raadsel van Trumps presidentschap. The Hill bericht dat de Republikeinse senator Cindy Hyde-Smith namens haar partij twee wetten voor de veiligheid van verkiezingen en een cyberbeveiligingsmaatregel blokkeerde. De rol van de FBI en de Federal Election Commission zouden er bij buitenlandse inmenging mee versterkt worden. Senator Hyde-Smith lichtte haar weigering niet toe.

Donald J. Trump beëdigd als 45ste president van de VS. Zucht ….

Het is een feit. Donald J. Trump is beëdigd als de 45ste president van de VS. Voor zolang het duurt. Een als filosofisch aangekondigde toespraak was revanchistisch, onwaarachtig en plat. Trump is een handige jongen, maar niet meer dan dat. Hij heeft zijn zaakjes niet op orde. De transitie is een chaos. Vele functies zijn nog niet ingevuld. Trumps vooruitzichten zijn slecht. Hij zit klem. Niet alleen in de greep van zijn sponsors. Want de inlichtingendiensten en de Senaat zijn een onderzoek begonnen naar de relatie met het Kremlin. Veel duidt op beïnvloeding vanuit Moskou die opgevat kan worden als landverraad. Dat eerste onderzoek kan door de nieuwe president eigenhandig in de doofpot gestopt worden, dat laatste niet. Dat tikt genadeloos door.

In analyses wordt gewezen op de relatie tussen de twee handige jongens Putin en Trump die meester in de tactiek zijn, maar strategische brekebenen. Dat wil zeggen dat de toekomst van hun land bij hen niet in goede handen is. Ze vreten het algemeen belang uit ten koste van hun eigenbelang. Ze weigeren er rekenschap over af willen leggen door het weg te praten met bravoure en een vlucht in nooit in te lossen vergezichten. Trump heeft het Kremlin in verlegenheid gebracht door het beginsel van Maskirovka te onthullen. Manipulatie moet verborgen blijven. De binnen- en buitenlandse tegenkrachten van Trump staan op scherp en wapenen zich. Ze wachten hun kans af om hem te dumpen. Dat wordt 2018. Trump is niet gekwalificeerd om president van de VS te zijn. De tragiek is dat hij door het falen van zijn tegenstrevers de kans heeft kunnen grijpen. Een corrupt systeem is vandaag bevestigd. Dat failliet is. Een dag om te huilen. Niet om Trump, maar om het systeem.

FBI-onderzoek naar Clinton toont opnieuw aan dat de Democratische partij de verkeerde kandidaat heeft genomineerd

De FBI overweegt het nooit gesloten onderzoek naar de emails van Hillary Clinton weer op te pakken. Dat verklaarde de Republikeinse directeur van de FBI James Conway in een brief aan het congres die op vrijdag werd verzonden. 11 Dagen voor de verkiezingen. Het geeft Trump wind in de rug. Dit beïnvloedt de campagne aanzienlijk en Comey laadt de verdenking van partijpolitiek handelen op zich. Hij verdedigt zich dat hij zich ‘verplicht’ voelde om deze brief te sturen, zo citeert de New York Times, maar dat valt te bezien. Watergate aanklager Nick Akerman meent dat Comey deze brief nooit had mogen sturen zo citeert The Hill: ‘He had no business writing to Congress about supposed new emails that neither he nor anyone in the FBI has ever reviewed. It is not the function of the FBI Director to be making public pronouncements about an investigation, never mind an investigation based on evidence that he acknowledges may not be significant.’

Het zou mogelijk om drie emails gaan die op een laptop van Antony Weiner zijn gevonden naar wie de FBI een onderzoek wegens sexting heeft geopend. Weiner ligt in scheiding met de rechterhand van Clinton Huma Abedin, maar onduidelijk is of de emails van of naar Hillary Clinton zijn. Evenmin zouden ze iets te maken met het onderzoek naar de privé server van Clinton. Of de emails van gevoelige aard zijn is evenmin vastgesteld.

De brief van Conway en de opschudding die het veroorzaakt maakt duidelijk dat Hillary Clinton een kwetsbare kandidaat is. Ze is bijna even impopulair als de historische impopulaire Trump. Ondanks alle schandalen die Trump omringen en de establishment media die op haar hand zijn heeft ze geen definitieve afstand van hem weten te nemen in de peilingen. Elke kandidaat was beter geweest dan Clinton. Bernie Sanders had volgens de peilingen die tot in het begin van de zomer werden gehouden Trump weggevaagd omdat hij niet gezien werd als onbetrouwbaar noch als een kandidaat van het establishment, inclusief de veiligheidsindustrie.

Het is hier meermalen gezegd, de Democratische partij is corrupt en heeft een gigantisch risico genomen door Hillary Clinton te nomineren. Als Trump president wordt, dan is dat de schuld van de Clinton-machine die de Democratische partij met behulp van big money van Wall Street kaapte, maar zelf geen geloofwaardigheid aan de partij wist toe te voegen. Er euthanasie op pleegde. Ook als het kantje-boord wordt en Clinton met de hakken over de sloot wint, dan nog heeft de Democratische partij onverantwoord en onverstandig gehandeld door de sterkere kandidaat Sanders door manipulatie uit te rangeren. Zelfs als hij minder steun had genoten, zouden zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid een reden geweest moeten zijn om hem te nomineren.

Brexit leert: Hillary Clinton is niet het antwoord op Donald Trump

Donald Trump vergaat het de laatste anderhalve maand slecht, maar doet het goed. Zijn fondsen drogen op, er blijft weerstand tegen hem bestaan in de Republikeinse partij en de media meten zijn blunders uit. Tot voor kort droegen ze hem op handen omdat hij hoge kijkcijfers had en hielpen ze hem aan de Republikeinse nominatie. Opmerkelijk is dat het monster niet gedood kan worden, zegt Bill Maher. Trump dreigt te winnen.

Het is de combinatie van krachtig rechts-nationalistisch populisme en een ongeloofwaardige centrumpolitiek met slechte politici die in het Verenigd Koninkrijk tot een Brexit leidde. Hetzelfde scenario is in de VS in de maak. De David Cameron van de VS is Hillary Clinton. Ze mist overtuiging, wisselt voortdurend van standpunt en krijgt geen vertrouwen van de kiezers. Op symbolische issues voor de bühne na voert ze een Republikeinse agenda. Haar favorability ratings zijn met -15 historisch laag, hoewel die van Trump met -26 nog lager zijn. Maar Trump is de anti-establishment kandidaat die de sfeer in het land aanvoelt. Wat het nog erger maakt is de verbetenheid die aan Clinton kleeft. Cameron werd nog gezien als een zondagskind in de politiek.

Clinton is het verkeerde antwoord op Donald Trump. Ze is tot de tanden gewapend en heeft haar campagne die loopt als een geoliede machine door en door georganiseerd. Maar dat werkt niet in 2016. Het gaat in deze cyclus om karakter, overtuiging en emotie. Dat alles mist ze. Haar referentie blijft de van president Obama verloren campagne voor de nominatie van 2008. Die probeert ze in 2016  alsnog te winnen. Dat campagne apparaat heeft ze met Bill Clinton in decennia opgebouwd en is de mammoettanker die niet meer valt bij te sturen. Maar sinds 2008 zijn de tijden veranderd. Het volk is de afbraak van de voorzieningen, de kwalijke effecten van het globalisme en de richtingsloosheid van hun land beu. De Brexit en de opkomst van de Europese rechtse populisten en van Trump verduidelijken dat. Over de oceaan heen inspireren ze elkaar.

Clinton is de aangekondigde ramp, zoals Cameron dat voor zijn land was. De Democratische partij heeft als backup kandidaat Bernie Sanders achter de hand die nog steeds niet uit de race voor de Democratische nominatie gestapt is. Hij houdt vermoedelijk vol om twee redenen. Om punten van zijn progressieve agenda op de Democratisch conventie van 25-28 juli binnen te halen en zo het progressive platform te versterken. En om in te stappen als het onwaarschijnlijke, maar niet onmogelijke scenario zich voordoet: een aanklacht tegen Clinton vanwege spionage in verband met haar privé server aan de hand van een FBI-onderzoek. Het feit dat over de timing van het naar buiten komen ervan de gezagsgetrouwe, maar ook Republikeinse FBI-chef James Comey beslist is het schrikbeeld voor allen die het populisme een halt willen toeroepen. Als dit pas na de Democratische conventie gebeurt in het midden van de campagne dan is de ramp niet meer af te wenden.

Nominatie van Hillary Clinton wegens EmailGate nog geenszins zeker. Ze ligt van vele kanten onder vuur

De primaries van de Democratische partij zijn voorbij, de race is nog niet gelopen. Er zijn twee kandidaten: Hillary Clinton die de ‘veronderstelde’ genomineerde is en Bernie Sanders. Pas op de conventie op 25 juli wordt door de beslissende stem van de supergedelegeerden beslist wie het opneemt tegen de kandidaat van de Republikeinse partij. Waarschijnlijk is dat Donald Trump. Maar de kandidatuur van Clinton is nog niet zeker vanwege een FBI-onderzoek naar haar privé server en onregelmatigheden bij de Clinton Foundation. Vraag is of president Obama het ministerie van Justitie opdracht geeft om Clinton aan te klagen als het onderzoek van de FBI daartoe aanleiding geeft. John Schindler zet het in een artikel voor de Observer op een rijtje. Met welke onthullingen komt Wikileaks-oprichter Julian Assange die Clinton in gevaar kunnen brengen? Of wordt het Republikeinse hoofd van de FBI James Comey vanwege ‘Orlando’ voortijdig de laan uitgestuurd in een poging Clinton te redden? Maar stopt dan het lekken vanuit de FBI? Hoe zwaarwegend moeten de onthullingen zijn dat Obama zijn steun aan Hillary Clinton intrekt? Mede met het oog op zijn eigen positie in de geschiedenis.

Clinton sluit voorverkiezingen winnend af. Sanders wil strijd voortzetten tot op conventie als ‘backup’ en ‘lobby’ kandidaat

Hillary Clinton claimt een historische overwinning in de voorverkiezingen van de Democratische partij. Omdat ze een vrouw is. Met alleen District Columbia nog voor de boeg op 14 juni heeft ze volgens een bericht van nieuwssite ‘538’ 2178 gekozen gedelegeerden (pledged delegates) achter zich, terwijl de meerderheid 2026 is. Omdat er echter ook 751 supergedelegeerden zijn die niet door de kiezers gekozen worden, maar bestaan uit benoemde partijprominenten is de meerderheid voor nominatie 2382 gedelegeerden. Die horde heeft ze  niet genomen, zodat de theoretische mogelijkheid bestaat dat als alle supergedelegeerden overlopen naar Sanders hij de meerderheid heeft en genomineerd wordt. Supergedelegeerden die lange tijd in het voordeel van Clinton spraken, zijn nu omgekeerd in haar nadeel. Hoewel het in de praktijk uiterst onwaarschijnlijk is dat deze partijprominenten ook daadwerkelijk hun stem aan Sanders geven op de Democratische conventie.

Sanders heeft in een toespraak aangegeven de strijd voor te zullen zetten tot op de Democratische conventie in Philadelphia op 25-28 juli. Zo op het eerste gezicht zijn er drie beweegredenen voor hem om door te gaan. 1) Hij wil land en partij blijven confronteren met zijn progressieve agenda over minimumloon, studieschuld, de macht van het grote geld in de politiek en inkomensongelijkheid; 2) Hij wil concessies van Clinton die hij op de Democratische conventie kan verzilveren; 3) Hij wil Trump vanuit eigen perspectief blijven aanvallen.

Maar er is nog een andere reden die Sanders zelf nooit naar voren brengt, namelijk de dreigende aanklacht (indictment) tegen Clinton vanwege het in gevaar brengen van de nationale veiligheid en spionage als gevolg van een nu al een jaar lopend onderzoek door de FBI naar haar privéserver. Niemand weet hoe dat uitpakt. Wegens het niet willen beïnvloeden van het electoraal proces heeft de FBI de voorverkiezingen afgewacht om met bevindingen naar buiten te komen. Als het zover komt dient de regering Obama te beslissen of het ook werkelijk een zaak tegen Clinton begint. Als Sanders in de race blijft, dan geeft hij Obama geen excuus om vanwege het ontbreken van een alternatief de zaak te seponeren. Tevens kan Sanders via de publiciteit druk blijven zetten op de leiding van de Democratische partij. De druk op Sanders door partijelite, Obama, Clinton en de gevestigde media zal enorm zijn om zich na de voorverkiezingen in Washington DC terug te trekken.

Foto: Hillary Clinton in Californië, 7 juni 2016. Credits: Getty Images.

Wat is het belang van NRC om een vertekend beeld van de Amerikaanse verkiezingsstrijd te geven?

Onderstaand bericht in NRC over de Amerikaanse voorverkiezingen is aantoonbaar onjuist. Het zegt in de kop dat Hillary Clinton na de laatste voorverkiezingen in Puerto Rico nog 28 gedelegeerden nodig heeft ‘om te winnen‘. In werkelijkheid heeft ze nog 215 gedelegeerden nodig. Zoals Cenk Uygur in bovenstaand fragment beredeneert is het onjuist om gekozen gedelegeerden en door de partij aangewezen supergedelegeerden op een hoop te gooien. De eersten zijn als uitkomst van het electoraal proces definitief ‘toegezegd’ aan een kandidaat, de laatsten niet. Zoals Uygur zegt liggen de stemmen van de supergedelegeerden pas vast op de conventie op 25-28 juli. In 2008 switchten zo’n 100 supergedelegeerden van Clinton naar Barack Obama.

Dat de Amerikaanse gevestigde media op de hand van het establishment zijn en de hand prijzen door wie ze gevoed worden is logisch. Deze media zijn bezit van grote ondernemingen en hebben er belang bij om de kandidaat te steunen die de gevestigde orde in stand wil houden: Hillary Clinton. Maar het electoraal proces is vertekend. Al 8 maanden voordat de eerste voorverkiezingen plaatsvonden had een grote meerderheid aan supergedelegeerden zich aan de kant van Clinton geschaard. Media telden deze supergedelegeerden die feitelijk bobo’s van de Democratische partij zijn vanaf het begin mee in de totaalstand. Zodat de positie van Clinton rooskleuriger leek dan het was en de media actief meewerkten om die vertekening te benadrukken.

Dat de vooringenomenheid overslaat naar Nederland is onbegrijpelijk. Wat is het belang van Nederlandse media om bewust een vertekend beeld van het Amerikaanse electoraal proces te geven? De NRC die zich in de marketing ooit opwierp als de ‘slijpsteen van de geest’ volgt de vertekening door de Amerikaanse gevestigde orde zonder noodzaak. Via persbureau AP. Waarom? Dit is onbegrijpelijk en een journalistieke doodzonde. Het kan ook niet voortkomen uit naïviteit omdat Amerikaanse progressieve media al maandenlang kritiek hebben op deze bewuste vertekening van de stand tussen Clinton en Sanders door de gevestigde media.

Als de NRC niet langer wenst uit te gaan van de feiten, dan kan het maar beter duidelijk maken dat het niet langer doet aan journalistiek, maar aan politiek activisme. Andere Nederlandse media als de NOS of De Telegraaf zijn trouwens geen haar beter en volgen dezelfde lijn van onzorgvuldigheid. Ze verschuilen zich achter onwetendheid, maar doen verregaande uitspraken die ze feitelijk niet voor hun rekening kunnen nemen. Dit soort pseudo-Amerikaanse journalistiek  is een slecht voorbeeld voor de Nederlandse media.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Clinton weer dichter bij nominatie door winst op Puerto Rico’ in NRC van Joram Bolle, 6 juni 2016.

H.A. Goodman vermoedt dat Clinton spoedig aangeklaagd wordt door de FBI. Hij adviseert Sanders daarom in de race te blijven

Columnist H.A. Goodman die onder meer schrijft voor The Huffington Post blijft Hillary Clinton achtervolgen. Hij is beslist in zijn oordeel. Vanwege het strafrechtelijk FBI-onderzoek naar de privéserver van Clinton is het raadzaam voor Bernie Sanders om in de race voor de Democratische nominatie te blijven. Als reservekandidaat omdat Clinton naar alle waarschijnlijkheid voor de Democratische conventie van 25 juli in Philapelphia wordt aangeklaagd en haar campagne vervolgens zal ontsporen. Goodman voorspelt dat als Sanders niet wordt genomineerd en Joe Biden of John Kerry door de Democratische partij uit de hoge hoed getoverd worden de partij waarschijnlijk splijt. In een progressieve en conservatieve vleugel. Het is de vraag welke timing de door de Republikeinse James Comey geleide FBI nastreeft. Goodman geeft details van de aanklacht tegen Clinton.