Bladna.nl gebruikt een vermoeden over naamsverandering van Irina Shayk om te spreken over ‘de heersende islamhaat in de wereld’

Bladna.nl is een online uitgave van het bedrijf Websil dat in het Marokkaanse Rabat is gevestigd. Bladna.nl is de Nederlandstalige versie van het Franstalige Bladi.net dat zich afficheert als ‘de eerste virtuele gemeenschap in Marokko’. Hoofdredacteur van Bladna.nl is Saïd Amraoui. Het afficheert zich op haar beurt als ‘belangrijkste nieuwswebsite voor Marokkanen in Nederland en België’. Er is nauwelijks nieuws over die landen op te vinden.

Amraoui is ook verbonden aan Hadjinfo. Dat is een informatieplatform voor de moslimgemeenschap in Nederland en België dat de pelgrimstocht naar Mekka omvat. Het heeft een islamitisch karakter en werkt samen met de Saoedische overheid, maar ook met reisbureaus. Hadjinfo is een project van Atlasbridges.nl dat zegt als missie te hebben ’te zoeken naar Marokkaanse en Arabische islamitische karakteristieken’.

Door de persoon Saïd Amraoui zijn dus Bladna.nl, Hadjinfo en Atlasbridges.nl verbonden. Op deze organisatie lijkt het uitgangspunt van de door beschuldigingen van seksueel overschrijdend gedrag van zijn voetstuk gevallen islamitische denker Tariq Ramadan van toepassing. Namelijk dat hij de moderniteit naar de islam brengt, maar niet de islam naar de moderniteit. Hij was tot zijn ontslag in 2009 verbonden aan de Erasmus Universiteit als gasthoogleraar en bij de gemeente Rotterdam als ‘bruggenbouwer’. Het is vergelijkbaar met de EO dat zich aansluit bij de tekenen van de tijd, maar tegelijk doelbewust de identiteit van een eigen religieuze zuil nastreeft. Ofwel, het moderniseert de vorm, maar niet de inhoud van waaruit het zich blijft voeden.

Het kan dat Atlasbridges welgemeend probeert ‘interactie tussen allochtonen en autochtonen te vergroten om wederzijdse interesse en begrip te stimuleren en zo structurele veranderingen aan te brengen daar waar het noodzakelijk blijkt te zijn’. Maar dit geeft ook gelijk de beperkingen aan van deze visie. Want het ter discussie stellen van de islamitische dogmatiek zal nooit noodzakelijk worden geacht. Deze islamitische organisaties in een modern jasje proberen de moslims in Nederland en België op een indirecte manier vast te houden. Men kan zich afvragen of partners van Hadjinfo, zoals de Rijksuniversiteit Groningen en het Tropenmuseum (NMVW) dit beseffen en waarom ze hieraan nog steeds denken mee te moeten werken. In een eerste fase van emancipatie kan dit een streven zijn dat steun verdient, maar na verloop wordt het een gevangenis die moslims opsluit in een eigen reservaat binnen de open, pluriforme samenlevingen van België en Nederland.

Hoe de islamiserende apartheid werkt bij Bladna.nl maakt een artikel van 4 augustus 2020 over het van oorsprong Russische model Irina Shayk (artiestennaam) duidelijk. Zij heet voluit Irina Shaykholislamova.

Het oorspronkelijke artikel van 3 augustus 2020 van Bladi.net over Irina Shayk bevat de volgende passage:

Terwijl Bladna.nl praat over ‘de heersende islamhaat in de wereld’ heeft Bladi.net waarop Bladna.nl zich baseert het over ‘een “wereldwijde oorlog tegen het terrorisme”, waarbij sommige mensen in anti-moslim paranoia leefden.’ Bladna.nl baseert de uitspraak van ‘heersende islamhaat in de wereld’ niet op het artikel van Bladi.net dat genuanceerder is en de belangrijke beperking geeft dat ‘sommige mensen’ in anti-islam paranoia leefden. Het gebrek aan nuancering van Bladna.nl wordt er nog vreemder op als we kijken naar het artikel in Le Monde waar Bladna.nl naar verwijst en dat blijkbaar de primaire bron is voor de berichtgeving van de artikelen in Bladna.nl en Bladi.net. De koppen van beide Marokkaanse media benadrukken dat Shayk werd gedwongen de islam uit haar naam te verwijderen, terwijl Le Monde het er in de kop bij laat wat de ‘echte naam’ van Shayk betekent. Het wordt er trouwens nog gecompliceerder op omdat Irina Shayk slechts een vermoeden en geen bewijs heeft dat haar volledige naam de reden voor de geweigerde toelating in de VS was.

In vertaling zegt Le Monde: ‘Ze probeerde een jaar lang tevergeefs een visum voor de Verenigde Staten te krijgen, maar realiseerde zich dat haar achternaam, “Leider van de  Islam”, de oorzaak was. Dit is de tijd van de “wereldwijde oorlog tegen het terrorisme”, die vaak overgaat in antimoslim paranoia’. De versie van Bladi.net komt overeen met die van Le Monde, waarbij eerstgenoemde het specifieker maakt door het te hebben over ‘sommige mensen’ terwijl Le Monde het algemeen houdt. Hoe dan ook wijkt de versie van Bladna.nl op het aspect van de reden voor Irina Shayks weigering om in de VS toegelaten te worden af van de versies van Bladi.net en Le Monde. Bladna.nl introduceert zonder dat daarvoor in beide artikelen een reden te vinden is de veroordelende en niet onderbouwde uitspraak over ‘de heersende islamhaat in de wereld’.

Daarnaast is het al een eeuw normaal dat publieke figuren die in de VS een carrière in de kunsten of de amusementsindustrie nastreven hun naam aanpassen. Zoals Irina Shayk deed. Het geldt overigens ook niet-publieke individuen. Dat kan door de naam te veramerikaniseren, te versimpelen of op te poetsen zodat die aansprekender, herkenbaarder en beter uitspreekbaar wordt. Dat betreft immigranten en leden van etnische minderheden die in de VS zijn geboren. De onlangs overleden acteur Kirk Douglas heette oorspronkelijk Issur Danielovitch Demsky, jazzsaxofonist Stan Getz werd geboren als Stanley Gayetsky en de Egyptische acteur Omar Shariff als Michel Demitri Shalhoub. Uitzonderlijk is de naamaanpassing van Irina Shaykholislamova niet.

Foto’s 1 en 4: Schermafbeelding van delen artikel ‘La top-model russe Irina Shayk, de son vrai nom « Chef de l’Islam »’ van 2 augustus 2020 op Le Monde:

Foto 2: Schermafbeelding van deel artikel ‘Irina Shayk gedwongen Islam uit naam te halen’ van 4 augustus 2020 op Bladna.nl.

Foto 3: Schermafbeelding van deel artikel ‘Irina Shayk contrainte d’effacer l’islam de son vrai nom’ van 3 augustus 2020 op Bladi.net.

Zeeland: Eilandbewoners slaan terug met petitie ‘Eilandvisum voor overkanters’

Bij deze petitie staat onderaan: ‘Deze petitie is satire. Je hoeft dus niet te tekenen. Bedankt voor het lezen, hopelijk vind je het een leuke grap..’ Die vermelding neemt een deel van de grap weg. Want goede satire hoeft zichzelf niet uit te leggen of te excuseren. Bij satire ontstaat de twijfel of het toch niet serieus bedoeld is. Tegenwoordig wordt satire gemarginaliseerd door nepnieuws dat het nieuws dat zich baseert op de feiten binnendringt. In een mediawerkelijkheid waar complotdenkers niet uitgaan van de feiten, maar van hun deelwaarheid die gelegitimeerd wordt door een beroep op een moreel gelijk. De satiricus is niet veel anders.

De maatschappijkritiek van de petitie kiest het instrument van de parodie. Het bootst op een herkenbare manier de werkelijkheid na, maar wijkt net genoeg af om te belanden in het domein van de humor. De herkenbaarheid zit ‘m in het debat dat ook in steden als Amsterdam wordt gevoerd en een stop aan de grenzeloze groei van het toerisme wil. Waarbij spanning ontstaat tussen middenstand, horeca, verhuurders van accomodaties en reisorganisaties tegenover lokale bewoners die last ondervinden van het toerisme.

In Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden is het perspectief van ‘De Overkant’ geworteld in het taalgebruik. Elk eiland of deel van de provincie beziet de ander met het perspectief van de verrekijker. Toch is toerisme broodnodig voor Zeeland. Een provincie waar nu gepensioneerden vertrekken om bij hun kinderen elders in Nederland te wonen. Er vertrekken meer ouderen dan dat er komen. Toegangscontrole op bruggen   en dammen naar de eilanden zou uitgebreid kunnen worden met toegangscontrole op bruggen en dammen vanaf de eilanden. Om de krimp van de Zeeuwse bevolking te stoppen. En het provinciebestuur tot een samenhangend beleid te verplichten dat niet alle opties openhoudt en naar de toekomst doorschuift, maar een duidelijk profiel voor Zeeland kiest. Aan wanbeleid kan satire niet tippen. Dat is de les van deze petitie.

Foto: Schermafbeelding van deel petitie ‘Eilandvisum voor overkanters’.

Wordt Turkse premier Davutoglu door Erdogan tot aftreden gedwongen?

Als premier Ahmet Davutoglu door de AK-partij als gematigd gezicht naar Europa opzij wordt gezet, neemt de noodzaak voor de Europese Commissie en het Europese parlement af om hem te steunen in zijn strijd met president Erdogan. En een positieve beslissing te nemen over het afschaffen van de visumplicht voor Turken die in de EU bijna niemand wenst. Zo kan de visum-kwestie door de EU op de lange baan geschoven worden.

Strategisch is het lozen van Davutoglu een domme zet van Erdogan. Vreest hij de concurrentie van Davutoglu werkelijk zo ernstig dat hij bang is voor zijn eigen positie via een paleisrevolutie? Dat pleit niet voor het zelfvertrouwen van Erdogan. Hoe dan ook is het aftreden van Ahmet Davutoglu een buitenkansje voor de EU. De angst van Erdogan voor controleverlies loopt gelijk op met de angst van de EU voor president Erdogan.

Ruslandjaar 2013: Kamerdebat gevraagd om autoritaire landen uit te sluiten van feestjaar

PvdA-kamerlid Michiel Servaes meent dat het Nederland-Ruslandjaar 2013 moet worden stilgelegd naar aanleiding van de mishandeling van de Nederlandse diplomaat  Onno Elderenbosch in z’n appartement waar werd ingebroken door de twee daders. Volgens minister Timmermans maakt de diplomaat het goed. De minister vraagt de Russen om opheldering. De Russische justitie is een strafrechtelijk onderzoek begonnen.

‘Het lijkt een doelgerichte, goed voorbereide aanval wat hier is gebeurd‘ verklaarde Servaes in de pers. D66 voegt zich bij monde van Sjoerd Sjoerdsma bij de opstelling van de PvdA en gaat nog een stap verder door de stekker er nu al uit te willen trekken. De opstelling van de buitenlandwoordvoerders van PvdA en D66 is opvallend. Hoewel het Nederland-Ruslandjaar 2013 van beide kanten een mislukking is omdat de incidenten en wederzijdse irritaties tussen de twee landen zich aaneenrijgen zou het ook een diplomatieke blamage voor Nederland zijn als het Nederland-Ruslandjaar voortijdig wordt afgebroken. Nog voor het bezoek op 9 november van koning Willem-Alexander aan Moskou. Ter afsluiting van het Nederland-Ruslandjaar 2013.

Sjoerdsma is op Twitter in de verdediging gedrongen. Hij krijgt de beschuldiging aan z’n broek voortijdig te handelen. ‘Eerst feiten , dan een mening‘ en ‘Niet te stoer willen doen nu!‘, merken twitteraars op. Sjoerdsma antwoordt: ‘heb je gevolgd wat er in dit “feestjaar” allemaal gebeurd is? Homowetgeving, greenpeace, diplomaat mishandeling, visumprobleem‘. Oud-D66-leider Jan Terlouw doet ook een duit in het zakje: ‘Wat heeft de daad van een enkele crimineel met het Ned.-Rusland jaar te maken? Of zat Poetin er achter?‘

Sjoerdsma heeft gelijk dat het geen feestjaar is. Hoewel iets succesvoller voorkwam het Nederland-Turkijejaar 2012 niet dat er eerder dit jaar irritaties ontstonden over het pleegkind Yunus. Wat is dan het nut van zo’n feestjaar? Ik schreef toen: ‘In 2013 worden wel 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Rusland gevierd. Gezien de slechte mensenrechtensituatie in Rusland is hiervoor bij zowel de Nederlandse politiek als het publiek evenmin enig enthousiasme. Een en ander roept de vraag op waarom deze nationalistische feestjes met autoritaire landen als Turkije en Rusland gevierd moeten worden. Door te moeten verkeren met autoritaire leiders als Erdogan of Putin wordt ons staatshoofd onnodig gecompromitteerd. Een democratische toets vooraf door de Tweede Kamer bij dit soort feestjes is gewenst. Zodat een conclusie kan zijn, Japan wel, maar Turkije en Rusland niet.‘ Gewenst is dat de Tweede Kamer daar een fundamenteel debat over houdt.

Foto 1: Tweet Michiel Servaes (PvdA), 15 oktober 2013.

Foto 2: Tweet Sjoerd Sjoerdsma (D66), 15 oktober 2013.

Hornstra krijgt geen Russisch visum in het Ruslandjaar 2013

Waarom is er een Nederland-Ruslandjaar 2013? Irritaties over en weer rijgen zich aaneen tot een patroon. Dolmatov, homorechten, Greenpeace, de Haagse politie die de Russische diplomaat Dmitri Borodin opbrengt en zo de Weense conventie met voeten treedt. Is zo’n jaar een vehikel dat politici uit hun hoge hoed toveren om in de marge van de evenementen de energiepolitiek kracht bij te zetten? Het lijkt er zeker op dat kunst als glijmiddel wordt gebruikt. Dat kan dus misgaan. Ellen Rutten houdt professioneel de moed erin. Ze probeert de aangekondigde publicitaire ramp te verzachten: ‘Rusland anno 2013 kent ongetwijfeld veel donkere kanten. Maar daarom is het juist in deze politiek niet al te luchtige periode, belangrijk om te kijken naar het feestelijke land dat Ruland nu óók is.‘  Tja, als het zo moet dan kan alles rechtgepraat worden dat krom is.

Nu is er gedoe met fotograaf Rob Hornstra wiens werk ik me herinner van een tentoonstelling een paar jaar geleden in de -toen nog- Utrechtse galerie Flatland. Tegen de muur lagen stapels kranten met krachtige foto’s over Sochi die de bezoeker mee mocht nemen. Hornstra en schrijver Arnold van Bruggen krijgen geen visum voor Rusland om een tentoonstelling in het Moskouse centrum voor hedendaagse kunst Winzavod in te richten. In het kader van het Nederland-Ruslandjaar 2013 dat de goede band tussen beide landen moet onderstrepen. Beide makers organiseren nu op vrijdag 18 oktober om 17.00 uur een schaduwopening in de Stadsschouwburg Amsterdam op het moment dat de tentoonstelling in Moskou zou openen. Zoals Ellen Rutten zegt, laten we maar kijken naar het feestelijke land dat Rusland óók is. Laat het maar snel 2014 zijn.

Foto 1: Verklaring Rob Hornstra en Arnold van Bruggen ‘Tentoonstelling The Sochi Project in Moskou afgelast’.

Foto 2: Rob Hornstra, Ballroom, Pitsunda, Abkhazia, 2009. C-print. 50 x 60 cm and 80 x 96 cm © Copyright the artist / Flatland Gallery