Apple verwijdert app onder druk van China die demonstranten in Hong Kong de beweging van de politie kon laten volgen

Het is moeilijk om niet cynisch te zijn over het gedrag van de Amerikaanse techgiganten, zoals Apple, Google, Facebook of Twitter. Uiteindelijk buigen deze commerciële ondernemingen voor de macht als hun economisch belang in het geding komt. Ze staan niet aan de kant van de machtelozen die de macht ter discussie stellen, maar volgen hun portemonnee. Facebook en Twitter maakten de ondermijning van de presidentsverkiezingen van 2016 in de VS door de Russische Federatie mogelijk. Apple heeft onder druk van de Chinese overheid nu een app verwijderd die de demonstranten in Hong Kong hielp om de bewegingen van de politie te volgen. Vraag is of deze demonstranten met een alternatieve app komen of op andere manieren de bewegingen van de politie kunnen volgen. De conclusie kan echter geen andere zijn dan deze, namelijk dat als het erop aankomt, dan kiezen Amerikaanse techgiganten voor winstgevendheid en laten ze demonstranten stikken. Dat geldt ook voor andere bedrijven. Laat daar geen enkele illusie over bestaan. Zie ook mijn commentaar van juni 2013 waarin ik constateerde dat autoritaire regimes hun naïviteit voorbij zijn en allang weten dat sociale media als katalysator van rebellie geblokkeerd kunnen worden door de techgiganten onder druk te zetten.

Koepel van Turkse moskeeën helpt Wilders met de eis dat hij van Twitter wordt verbannen

Advocaat Ejder Köse eist namens de koepel van Turkse moskeeën Turks-Islamitische Culturele Federatie (TICF) dat Twitter het account van PVV-politicus Geert Wilders opheft. Zo niet, dan stapt de koepel naar de rechter, aldus een bericht van het AD. Opmerkelijk is dat Köse daarnaast aangifte wil doen tegen Twitter in Turkije, Marokko, Pakistan en Indonesië, want volgens hem zijn daar ‘veel van Wilders’ uitspraken strafbaar’. Deze landen met een islamitische meerderheid blinken niet uit in rechtsstatelijkheid en zijn geen voorbeeld van een goed functionerende rechtsstaat. Op de jaarlijkse index 2017-2018 van het World Justice Project staat Turkije op plek 101, Marokko op 67, Pakistan op 105 en Indonesië op 63 van 113 landen wereldwijd. Het is verbijsterend dat Köse meent zijn gelijk te moeten halen in landen die rechtsstatelijk zo slecht scoren omdat Wilders’ uitspraken daar strafbaar zouden zijn. Die strafbaarheid is weinig waard en heeft meer met politieke intimidatie door islamistische minderheden te maken, dan met een afgewogen juridisch oordeel.

Deze landen zijn overigens van geen tot weinig belang voor Wilders functioneren in Nederland, Europa en de VS. Vraag is wat deze actie van de TICF daarom waard is en waarom Köse zich niet richt op de thuishaven van Twitter, namelijk de VS. De vraag die deze actie van de Turkse moskeeën in Nederland oproept is dan ook wat er precies mee beoogd wordt. Het lijkt erop dat deze koepel zich ten koste van Wilders wil profileren en in de gunst wil komen van de Turkse president Erdogan. Want als het echt wil dat Wilders op Twitter tot zwijgen wordt gebracht, dan zou het beter niet de omslachtige omweg via de vier islamitische landen openhouden.

Geert Wilders profiteert van de actie van de TICF die zich van haar intolerante kant laat kennen. De intolerante Wilders en de intolerante TICF zijn inwisselbaar en komen er uitsluitend relatief gunstig uit in de vergelijking met deze zelfgekozen tegenstander die feitelijk hetzelfde nastreeft: ondergeschiktheid en kneveling van de rechtspraak, een einde aan de scheiding der machten en inperking van de vrijheid van meningsuiting. Hoe overtuigend is het trouwens dat een koepel van Turkse moskeeën die verwant is aan Diyanet, het Turkse directoraat voor godsdienstzaken zich hierover uitspreekt? Want het steunt de politiek van de regering Erdogan die journalisten zonder eerlijk proces in de gevangenis laat verdwijnen en Twitter blokkeert als het hem om politieke redenen uitkomt om zijn tegenstanders de voet dwars te zetten. Dat in een land dat op de 101ste van de 113 landen staat wat rechtsstaat betreft en een voorbeeld voor Geert Wilders moet zijn die er door Köse van beschuldigd wordt de grens van de wet te overschrijden. Men zou Geert Wilders een meer geloofwaardige tegenstander toewensen. De tragiek is dat ze beide vanuit hun gemeenschappelijk belang de rechtsstaat ondermijnen. Ze hebben elkaar nodig om hun eigen ongelijk te kunnen relativeren aan de ander.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Moskeeën eisen dat Wilders van Twitter wordt verbannen: ‘Hij is doorgeslagen’’ van Peter Groenendijk in het AD, 5 november 2018.

Turkse minister voorziet heilige oorlog in Europa. Turkse regering vlucht in alternatieve feiten

De Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlut Cavusoglu voorziet een heilige oorlog in Europa, aldus een bericht in Hurriyet Daily News. Europese politici zouden Europa tegen Turkije opzetten. Of tegen de islam. Het is onduidelijk wat de minister precies bedoelt. De Turkse regering is zo gefascineerd en gebiologeerd door Europa dat het niet kan ophouden er tegen te waarschuwen. Als een konijn dat aangetrokken wordt door een lichtbak. Die ferme taal en onheilstijdingen van de Turkse regering moeten de Turkse bevolking motiveren om in een referendum in april ja te stemmen om de macht van de Turkse president Erdogan uit te breiden. Voor de Turkse regering heiligt dat doel alle middelen. Zelfs als het de projectie van eigen onzekerheid en fascinatie met Europa is. De heilige oorlog is in de hoofden van de leden van het Turkse regering uitgebroken.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Turkish FM warns of ‘holy wars’ in Europe in remarks on Dutch elections’ in Hurriyet Daily News, 16 maart 2017. 

Erdogan is de rede voorbij. Voor onverdraagzaamheid, fanatisme en uitzinnigheid

Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind president Recep Erdogan van Turkije een komische figuur. Als ik hem zie schiet ik in de lach. Een paljas die zich altijd gekrenkt voelt. Net als Donald Trump, Vladimir Putin of Kim Jong-un valt hij moeilijk serieus te nemen. Dit zijn de mannen die spelen dat ze hun land dienen en politicus zijn. Maar in werkelijkheid zijn ze met iets anders bezig. Met hun zakelijke belangen, het wegsluizen van geld, hun privileges, hun politieke positie, het oprekken van de rechtsstaat en het uitschakelen van de oppositie.

Erdogan is lachwekkend en mallotig. Een kwibus die cabotineert. Erdogan is een klucht in zichzelf. Hij is ervoor gemaakt om belachelijk te worden gemaakt. Hij lijkt in zijn gedrag dat aspect van zichzelf alleen nog maar te benadrukken. Zijn bizarre uitspraken onderschrijven dat extra. Erdogan is de beste promotor van het merk Erdogan dat staat voor onverdraagzaamheid, fanatisme en uitzinnigheid. Ik besef goed dat hij Turkije en de Turken schade toebrengt en dat dat verre van grappig is, maar juist om te huilen zo ellendig. Maar in de vorm blijft Erdogan grappig. Hij speelt op het effect. Hij schmiert. In dit filmpje maakt de entourage het af. Een soort communistische volkshal met betaalde partijgangers die worden ingehuurd als beroepsklappers.

Foto: Still uit videofragment ‘President Erdogan: Nederlanders maakten 8000 Bosniërs af‘, 14 maart 2017.

Nederland verbiedt Turkse minister landingsrechten en begeeft zich in schaduwspel met Turkije. Realisme boven ethiek

De Turkse president Erdogan krijgt van de Nederlandse regering precies wat hij wenst: de slachtofferrol. Den Haag heeft besloten om de landingsrechten van het vliegtuig van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlüt Çavusoglu in te trekken. Hij was van plan om vandaag aanwezig te zijn in Rotterdam op een politieke bijeenkomst met de opzet om bij Turkse-Nederlanders te pleiten voor het Turkse referendum dat Erdogan meer macht geeft. Of Çavusoglu met een lijnvlucht of via België alsnog naar Rotterdam komt is op dit moment onbekend. Feitelijk is dat voor zijn promotie van Erdogan niet nodig, hij heeft zijn punt gemaakt.

Mede door de harde opstelling van de PVV en radicaal-rechts voelt het kabinet zich met het oog op de verkiezingen van 15 maart in het defensief gedrongen. En daarom stelt het zich hard op tegenover de Turkse regering die zich niet aan de spelregels van het diplomatieke verkeer houdt en zelfs eigen regels overtreedt. Turkse politici mogen van de Turkse wet helemaal geen campagne voeren in het buitenland. Maar Çavusoglu trekt zich daar niets van aan en doet alsof hij geen politiek bedrijft, maar voorlichtingsbijeenkomsten geeft. Dat is aantoonbaar onjuist, want het gaat Erdogan wel degelijk om politiek. Hij heeft de Turkse stem in de diaspora hard nodig omdat de peilingen wijzen op een patstelling tussen voor- en tegenstanders.

Turkije was het afgelopen week nog op andere manieren negatief in het nieuws. Zo lobbyde de onlangs ontslagen Amerikaanse Nationale Veiligheidsadviseur in de regering-Trump Mike Flynn tot zijn ontslag als buitenlands agent voor Turkije en ontving daar 500.000 dollar voor. Daarover werd al in november 2016 bericht in de Amerikaanse media, maar het overgangsteam van Trump onder leiding van vice-president Mike Pence nam om onverklaarbare redenen geen maatregelen en handhaafde Flynn. En Turkije zoekt steeds meer toenadering tot de Russische Federatie wat merkwaardig en hoogst ongebruikelijk is voor een Navo-lidstaat.

Krantencommentaren over de opstelling van de Nederlandse regering over een bezoek van Çavusoglu gaan uit van een rechtsstatelijk standpunt. De Turkse regering provoceert, gaat over de rand van het betamelijke en manoeuvreert zich door te speculeren op een reactie van West-Europese landen als Duitsland en Nederland bewust in de slachtofferrol. Het zou door Europa worden tegengewerkt en vanuit superioriteitsgevoel worden gediscrimineerd. Met op de achtergrond de deal over de vluchtelingen die de EU-lidstaten uit de brand helpt. De teneur is dat Nederland beter niet in zou gaan op de provocaties en de eigen normen dient te handhaven.

Dat laatste valt te bezien. Nederland hoeft zich niet als gekke Henkie op te stellen als landen als Turkije of de Russische Federatie een loopje nemen met hun nationale en de internationale spelregels. Straatvechters die over grenzen gaan speculeren op een ethische opstelling van hun tegenstanders die daardoor bij voorbaat inboeten aan kracht en middelen om te reageren. Dat is een gevecht waarbij landen die zich aan de regels houden één hand op de rug gebonden hebben. Maar geen enkel machtig land houdt zich aan de regels.

Hoe triest het ook is, realistische buitenlandse politiek vraagt soms om een onvoorspelbaar antwoord dat overtreders van de rechtsorde een koekje van eigen deeg geeft. De uiteindelijke vraag is hoe die internationale rechtsorde het best en het snelst hersteld kan worden. Voorwaarde is wel dat als de Nederlandse regering in dit specifieke geval van Çavusoglu -die de Turkse politiek naar Nederland exporteert- de grenzen van de wet opzoekt of daar overheen gaat, het tegelijk duidelijk maakt dat het dat enkel en alleen doet om die rechtsorde te herstellen. Een ethische opstelling is voor een hoofdcommentaar of een cursus staatsrecht, een realistische opstelling is voor de praktische politiek tussen landen. In de laatste week van een verkiezingscampagne waar nog veel kiezers zweven. Het Turkse vuile spel moet maar even met Nederlands vuil spel beantwoord worden.

Foto: ‘The hall of the Imperial Ceremonial Palace (Yıldız)’, 1880-1893. Fotograaf mogelijk Abdullah Frères. Collectie Library of Congress.

Turkse coup mislukt. In het nauw gebracht deed Erdogan via sociale media beroep op volk. Normaal wijst hij dat af

Het is jammer dat de couppoging van een deel van de Turkse strijdkrachten is mislukt. De strijdkracht heeft een traditie om de grondwet en het secularisme te beschermen. De claim dat president Recep Erdogan daar een loopje mee neemt en de democratische rechtsstaat buiten werking stelt is gerechtvaardigd. Kritiek is er eveneens op de regering die aanslagen niet weet te voorkomen. De relatie met IS en Koerden is getroebleerd.

Nog steeds is het onduidelijk wie er achter de coup zaten. Het zou vooral vanuit de luchtmacht gesteund zijn. Vaak is dat het meest Westerse onderdeel van een krijgsmacht. Erdogan verwijst als aanstichter naar de Turks-Amerikaanse islamprediker Fethullah Gülen waarmee hij sinds 2013 op voet van oorlog verkeert. Met deze verwijzing geeft Erdogan de VS een waarschuwing om in te binden. Gülen zou voor de CIA werken.

Door het mislukken van de coup komt Erdogan versterkt uit de strijd. Zo lijkt het. Maar het was op het randje ondanks het feit dat de couppoging slechts gesteund werd door delen van de krijgsmacht. De president heeft ook een deel van zijn geloofwaardigheid ingeleverd. Want uitgesloten van de gevestigde media nam hij zijn toevlucht tot sociale media (FaceTime). In 2013 veroordeelde hij sociale media die nu zijn redding waren als lastpost. Hetzelfde geldt voor Erdogans oproep aan het volk om te protesteren tegen de coup, terwijl hij anders volksprotest hard afwijst en neerslaat. Niets is tegenstrijdiger dan de logica van een autoritaire leider.

Rechter verbiedt passages uit satire Jan Böhmermann. Zwarte dag voor Duitse democratie

Het is een zwarte dag voor de Duitse democratie. Volgens een bericht van Der Spiegel heeft het Landgericht Hamburg bijna alle passages uit het smaadgedicht over de Turkse president Erdogan van Jan Böhmermann verboden. Ze zouden volgens de rechter ontoelaatbaar zijn. Böhmermanns advocaat zegt in beroep te gaan.

Het is een merkwaardig om sommige delen van een satire toe te staan en andere niet. Het is alsof van een schilderij  delen moeten worden afgeplakt, maar andere zichtbaar mogen blijven. Of dat van een film van 100 minuten 95 minuten op zwart moeten. Doorgaans wordt dan het hele schilderij of de hele film verboden. Maar de Hamburgse rechter kiest voor een compromis wat geen compromis is, maar een beschamende vertoning.

Als deze uitspraak in hoger beroep niet wordt vernietigd dreigt het einde van de argeloze omgang met de vrije kunst of satire in Duitsland. Zelfs als het artikel over majesteitsschennis waarop dit kort geding was gebaseerd uit het wetboek wordt geschrapt, dan is de vanzelfsprekende vrijheid weg. De uitspraak van de Duitse rechter steekt des te meer omdat president Erdogan de vrijheid van meningsuiting in een ander land probeert te onderdrukken. En voorlopig lijkt het hem nog gelukt ook. Het is absurd dat een autoritair leider als Erdogan zich succesvol mengt in het tot zwijgen brengen van satire in een Westerse democratie. Het is een dwaze uitspraak die de Duitse politiek, kanselier Merkel en de Duitse justitie te kijk zet en voor de hele wereld belachelijk maakt. Dit is geen toepassing van de beginselen van de rechtsstaat, maar het verwerpen ervan.

Foto: ‘The goat on the left has a short goat tail, but the Greek satyr on the right has a long horse tail, not a goat tail (Attic ceramic, 520 BC).’

Wordt Turkse premier Davutoglu door Erdogan tot aftreden gedwongen?

Als premier Ahmet Davutoglu door de AK-partij als gematigd gezicht naar Europa opzij wordt gezet, neemt de noodzaak voor de Europese Commissie en het Europese parlement af om hem te steunen in zijn strijd met president Erdogan. En een positieve beslissing te nemen over het afschaffen van de visumplicht voor Turken die in de EU bijna niemand wenst. Zo kan de visum-kwestie door de EU op de lange baan geschoven worden.

Strategisch is het lozen van Davutoglu een domme zet van Erdogan. Vreest hij de concurrentie van Davutoglu werkelijk zo ernstig dat hij bang is voor zijn eigen positie via een paleisrevolutie? Dat pleit niet voor het zelfvertrouwen van Erdogan. Hoe dan ook is het aftreden van Ahmet Davutoglu een buitenkansje voor de EU. De angst van Erdogan voor controleverlies loopt gelijk op met de angst van de EU voor president Erdogan.

Ebru Umar, Weekendman, Erdogan en de meningenfabriek op sociale media. Het is de rechtsstaat, stupid!

Wie de Weekendman is wist ik niet. Ik had nooit van hem gehoord. Vermoedelijk een Berberse, islamitische, Marokkaanse Nederlander die zich interesseert voor politiek en daar op zijn YouTube-kanaal verslag van doet. Zo werkt de meningenfabriek van de sociale media als multiplier van meningen waar individuen monumenten voor zichzelf oprichten. Het siert hem dat hij op zijn manier een middenweg probeert te vinden tussen het radicalisme in. Maar of het hen dat goed afgaat is een andere vraag die ik onbeantwoord laat. De Weekend Man is interessant als symptoom die op zijn manier wil verbinden en de sociale samenhang wil redden.

Zoals Weekendman leert is het een zware opgave om afstand te nemen van eigen vooroordelen. Wij allen worstelen ermee. Ook ik moet weinig hebben van de opvattingen van Ebru Umar die ik zwart-wit vind, hoewel ik het niet altijd met haar oneens been. Daarom vind ik het lastig om me over haar beweegredenen een mening –daar is ie weer– te vormen. Haar arrestatie in Turkije is echter ongepast en een teken dat de Turkse gedachtenpolitie aan het werk is. Ze moet uiteraard op Twitter kunnen zeggen wat ze beweert over Erdogan, de islam of moslims. Dat gaat nooit verder dan gewone beledigingen. En die kunnen straffeloos uitgesproken worden in de rechtsstaat. Fatsoen is iets voor strikte mensen die met een beroep op waarden veranderingen willen tegenhouden. Of Umars uitspraken de integratie dienen is wat anders. Ze is ook geen politicus, maar columniste. Zij heeft net als Weekendman of George Knight een maatschappelijke rol en opdracht die vrijer is.

Bij bovenstaande video (inmiddels verwijderd) plaatste ik onderstaande reactie: Een tegenstrijdig verhaal. Het gaat niet om het winnen van sympathie of sympathie voor de een of de ander, maar om de werking van de rechtsstaat. In Nederland mag iedere burger als men binnen de wet blijft anderen beledigen. Men hoeft het niet met Ebru Umar eens te zijn om haar het recht op vrije meningsuiting te gunnen. Het doet er dus niet toe of ze het wel of niet met Wilders eens is. En wie vindt dat de ander te ver gaat dan stapt men naar de rechter.

Het voorbeeld over Wilders klopt niet en wijst juist op het omgekeerde van wat u beweert. Hij is nu voor de tweede maal aangeklaagd. En de verwachting is dat hij grote kans maakt om deze keer veroordeeld te worden. Anders gezegd, hij staat niet boven verdenking. Zo werkt de rechtsstaat.

Natuurlijk zijn samenlevingen selectief. Veel Turkse Nederlanders kijken weg voor het onrecht dat president Erdogan minderheden in zijn land aandoet. Erdogan ontwikkelt zich tot een lichtgeraakte despoot die geen kritiek kan velen. Hij maakt zich daarmee in de ogen van velen alleen maar lachwekkend. Ook autochtone Nederlanders kijken weg voor het onrecht dat ze anderen aandoen. In Nederland bestaan vormen van discriminatie die etnische minderheden geen eerlijke kansen biedt. Dat moet inderdaad aangepakt worden om die minderheden niet te laten vervallen in de rol die hun door de discriminatie als het ware opgelegd wordt. Dat moet voorkomen worden.

Kortom, de samenleving is niet perfect en bevat vele systeemfouten. Er moet aan gewerkt worden om dat te corrigeren. Maar dat praat het handelen van de Turkse overheid niet goed die in Nederland kliklijnen opent en een Turks-Nederlandse journaliste oppakt vanwege enkele Erdogan-kritische tweets. Het is uw en mijn opdracht om voorbij te gaan aan onze eigen selectieve verontwaardiging en ons oog op de bal te houden: de democratische rechtsstaat.

Beledigingen over Erdogan aan Turks consulaat melden! Help de Turkse Nederlanders met invoer voor hun kliklijn

De Turks-Nederlandse nieuwssite Zaman Vandaag die verbonden is aan de Gülen-beweging meldt in een bericht dat het Turkse consulaat in Rotterdam Turken in Nederland heeft opgeroepen beledigers van president Erdogan aan te geven bij het consulaat. Deze oproep heeft in de Nederlandse media tot veel aandacht geleid.

In de Tweede Kamer hebben Joram van Klaveren en Louis Bontes (VNL) kamervragen gesteld aan de minister van Binnenlandse Zaken en van Buitenlandse Zaken. Ze beoordelen het als een ‘trieste oproep’ en zien er de afkeurenswaardige ‘lange arm van Ankara’ in die ze zien als ‘storende bemoeienis’ van de Turkse overheid.

Om het Turkse Nederlanders niet al te moeilijk te maken en niet teveel tijd te laten verspelen door gezoek op internet hier de kans om punten te scoren door het doorgeven van onderstaande beledigingen. Ook om duidelijk te maken dat in  Nederland de vrijheid van meningsuiting zonder problemen beledigingen toestaat:

• Erdogan is een despoot die het Turkse volk en de Turkse natie opzadelt met zijn gekrenkte trots
• Erdogan is een onverdraagzame persoon die wel klappen wil uitdelen, maar ze niet wenst te ontvangen
• Erdogan bezoedelt door zijn kinderachtig gedrag de nationale trots van Turkije
• Erdogan heeft zulke lange tenen dat hij de nagel aan zijn eigen doodskist is
• Erdogan heeft veel eigendunk omdat hij teveel geprezen is, beledigingen kunnen dat rechtzetten
• Erdogan zit zo hoog te paard dat hij niet meer begrijpt wat er in de echte wereld gebeurt
• Erdogan heeft zoveel vingers in de pap van de Europese publieke opinie dat hij zich in de vingers snijdt
• Als Erdogan een vrouw was zou hij met zijn hoofddoek in de wolken lopen
• Erdogan geeft door zijn lichtgeraaktheid volop aanleiding voor beledigingen
• Erdogan is voor Armeniërs, Koerden, Alevieten, Christenen een leider die zijn snor drukt
• Erdogan wil de EU de les lezen, maar benadrukt er vooral zijn eigen kleingeestigheid mee
• Van Erdogan wordt beweerd dat hij pietluttig is, maar hoe kleinzielig zijn benepenheid is blijft de vraag
• Erdogan wil Kemal Atatürk zo graag overtreffen dat hij een moeder voor alle Turken wil zijn
• Erdogan is een open boek dat pas wordt dichtgeslagen als hij weet hoe hij zichzelf op de vingers kan kijken

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Oproep Turks consulaat Rotterdam: ‘Meld belediging Erdoğan’’ op Zaman Vandaag, 21 april 2016.