Ilhan Omar is een morele oplichter die door wit links langs een lagere morele meetlat gelegd wordt die voor minderheden geldt

Oud-kamerlid voor GroenLinks Zihni Özdil schrijft in een NRC-column over afgevaardigde Ilhan Omar in het Amerikaanse Huis: ‘Ilhan Omar is weliswaar Democraat, maar ze is links noch progressief. Ze is een rechts-reactionaire islamiste die progressieve waarden als antiracisme, mensenrechten en social justice gebruikt als stok om wit Amerika mee te slaan. Maar waarom sluiten witte progressieve mensen willens en wetens hun ogen wanneer diezelfde Omar de belangen van de Turkse Trump (lees: Erdogan) dient?’ Een detail van Özdils column is onjuist als hij zegt dat Omar in New York ‘urenlang’ sprak met Erdogan. De vertaling van het (inmiddels verwijderde) artikel van de Tusmo Times van 19 september 2017 zegt: ’Wetgever Ilhan Omar vertelde de Tusmo Times dat ze een uur lang een ontmoeting had met president Recep Tayyip Erdogan.’ Ook een gesprek van een uur tussen een onbeduidende parlementair en de Turkse president is opmerkelijk.

Ilhan Omar laat zich met haar stemgedrag (tegen de veroordeling van de Armeense genocide en tegen sancties tegen Turkije) kennen als de Democratische evenknie van de begin dit jaar afgetreden Republikeinse afgevaardigde uit Californië Dana Rohrabacher van wie het sterke gerucht ging dat hij op de loonlijst van het Kremlin stond. Waar Rohrabacher zand in de machine van de Rusland-politiek probeerde te strooien en daarbij vanaf 2017 president Trump aan zijn kant kreeg, zo probeert Omar zand in de machine van de Turkije-politiek in het Amerikaanse congres te strooien. Ook dat is van alle tijden. Want nu gaan er weer geruchten dat de Democratische afgevaardigde Tulsi Gabbard die nog in de race is als Democratische presidentskandidaat de nieuwe Rohrabacher is die de talking points van het Kremlin in het Huis verwoordt.

Özdil heeft gelijk dat leden van (vooral islamitische) minderheden in politieke partijen langs een lagere morele meetlat worden gelegd. Hij omschrijft wat iemand tegen hem zei tijdens zijn tijd in de landelijke politiek: ‘Minderheden zijn al zo achtergesteld en gediscrimineerd. Daar mogen we best minder streng op zijn.’ Nee. Minderheden moeten niet strenger, maar evenmin minder streng behandeld worden. Politici die afkomstig zijn uit minderheden moeten identiek behandeld worden als andere politici. Zoals Özdil terecht opmerkt is die lagere morele meetlat juist het racisme in deze kwestie. Want dat suggereert dat deze politici die afkomstig zijn uit minderheden niet voor zichzelf op kunnen komen omdat ze zielig, achterlijk en slachtoffer zijn.

Dat meten met een dubbele maat is een belediging voor goede, geharnaste politici als Ahmed Marcouch, Ahmed Aboutaleb, Khadija Arib, Sadet Karabulut, Cem Lacin, Nevin Özütok, Dilan Yesilgöz of Keklik Yucel voor wie dat softe kwezelbeleid dat minderheden pampert en bevoordeelt alleen maar schadelijk is.

Voorzitter Tom Perez van de Democratische partij moet maar eens in gesprek gaan met Huisvoorzitter Nancy Pelosi over Omar. Complicatie is dat de Democraat die in het Huis verantwoordelijk is voor de discipline, te weten ‘whip’ Jim Clyburn een supporter is van Nation of Islam prediker Louis Farrakhan die verdacht wordt van antisemitisme. Dat verklaart wellicht waarom Omar zoveel ruimte gekregen heeft voor haar afwijkende standpunten. In elk geval lijkt de framing van de vier ‘niet-witte’ vrouwelijke Democratische afgevaardigden als The Squad (Omar, Alexandria Ocasio-Cortez, Ayanna Pressley en Rashida Tlaib) Omar teveel dekmantel en eer te bieden omdat zij niet in dit rijtje thuishoort. Het opkomen voor zwakkeren en mensenrechten is niet gemeend en zelfs potsierlijk als het selectief gebeurt en afgewisseld wordt met het steunen van reactionaire krachten. ‘Hoog tijd dat wit links zich niet langer in de luren laat leggen door morele oplichters zoals Ilhan Omar’, zo zegt Özdil. Ik ben het met hem eens. Is het opereren van deze morele oplichters in linkse politieke partijen niet een deel van de verklaring waarom kiezers vol walging afstand nemen van de linkse partijen?

Foto: Ontmoeting in New York achter gesloten deuren op 18 september 2017 van Ilhan Omar met de Turkse president Erdogan. Bron: Het in het Somalisch uitgegeven Tusmo Times.

De koning is nar geworden

Wat is de optimale verhouding tussen koning en nar? Onder die eerste categorie moeten vorsten worden verstaan die regeren over een werkelijkheid die ze hun omgeving opleggen. Type Trump, Putin, Xi, Erdogan, Duarte, Kim, Bolsonaro.

Ik denk dat het antwoord te maken heeft met het begrip ‘afleiding’. Ooit verzorgden narren de afleiding van de koning. De betekenis van dit begrip is niet toevallig. Het betekent zowel ‘amusement’, ‘afwending’ als ‘herkomst’.

Die noties begrenzen de relatie tussen koning en nar. De contouren ervan worden inhoud. Inhoud volgt vorm. De afspraak is klassiek. De nar zorgt door vermaak voor een omleiding van het alledaagse. Nar en koning beogen hetzelfde en krabben elkaars rug, maar spelen afwijkende rollen.

Nu werkt dat niet meer. Niet omdat er geen narren meer zijn, die zijn er zelfs in overvloed, maar omdat de koningen zelf hun afleiding zijn geworden. Ze verzorgen afleiding met nepnieuws, met alternatieve feiten, met mannetjesmakerij (ja, het zijn geen vrouwen), kortom met de constructie van een schijnwerkelijkheid. Die schijn is zo dwaas dat de dwaasheid van de nar overbodig is geworden.

De koning krijgt wel degelijk tegenspraak. Zelfs meer en feller dan ooit. Maar die tegenspraak komt van buitenaf en kan geen doel treffen. Tegenspraak wordt niet meer tot de kern van de macht toegelaten.

Het volk kan zich niet meer oriënteren op de werkelijkheid omdat die aan het zicht onttrokken wordt. Het volk moet zich verdwaasd verlaten op de schijnwerkelijkheid die de koningen voor zichzelf én het volk hebben gebouwd. Om afstand te scheppen en om te schitteren.

Narren lopen tegenwoordig verweesd en beteuterd rond op zoek naar een tegenwicht. Als in een stuk van Luigi Pirandello. Ze zijn verbannen naar de marges van het cabaret en het lichte vermaak. De vergoeding voor hun dwaasheid wordt niet meer betaald zoals vroeger. Die tijden zijn voorbij. De koning is nar geworden.

Foto 1: Jost Ammans, Der Schalcksnarr (1568). 

Foto 2: ‘Russian President Vladimir Putin bathes in ice-cold water on Epiphany neat St. Nilus Stolobensky Monastery on Lake Seliger in Svetlitsa village, Russia (AP image)‘

Foto 3: Montage Trump-Fool

Zie ook posting op FB van Olphaert den Otter die de inspiratie voor bovenstaande tekst gaf.

Democratische presidentskandidaten debatteren met en tegen elkaar. Het risico bestaat dat de radicalisering te ver doorschiet

Gisteren was het eerste debat tussen de presidentskandidaten van de Democratische partij. Het brede veld van zo’n 20 kandidaten was opgedeeld in tweeën. Vanavond is het tweede debat met de resterende tien kandidaten. In het eerste debat was Elizabeth Warren de koploper. Zij voldeed aan de verwachtingen. In het tweede debat zijn er meer koplopers, te weten de leider in de peilingen Joe Biden, Bernie Sanders, ‘Mayor’ Pete Buttigieg en Kamala Harris. Joe Biden is tot nu toe slechts mondjesmaat opgetreden in de media. Trumps aanvallen op Biden hebben diens positie verstevigd. Ze voeden de suggestie dat Trump bang is voor Biden die de werkende klasse in de oude Westelijke industriestaten voor zich kan winnen. Trump met zijn constante 43% steun kan alleen winnen als de onafhankelijke en Democratische kiezers niet naar de stembus komen.

Een wetmatigheid van campagnes is dat partijen radicaliseren. De Republikeinen trekken naar rechts en de Democraten naar links. In absolute en relatieve zin zijn beide partijen sinds het midden van de jaren 1960 niet meer zo geradicaliseerd geweest. Na de campagne trekken dan de kandidaten weer naar het centrum om zoveel mogelijk kiezers te trekken, maar kunnen radicale of zelfs controversiële uitspraken uit de campagne de genomineerden blijven achtervolgen. Hoewel dat voor Trump en Biden niet lijkt te gelden. Kansloze kandidaten kunnen straffeloos zeggen wat ze willen en de vuurtjes opstoken, maar voor serieuze kandidaten die kans maken om presidentskandidaat te worden is dat lastig omdat ze hier niet in mee kunnen gaan.

Vertegenwoordiger Tim Ryan uit Ohio was de meest gematigde deelnemer aan het eerste debat. Hij verwijst in het gesprek met Stephanie Ruhle naar de Democratische senator voor Ohio Sherrod Brown. Eveneens een gematigde politicus. In politieke zin is Ryan de stand-in voor Brown die naar teleurstelling van velen besloot om zich niet in de race te begeven. Koploper Joe Biden met roots in zowel Delaware als Pennsylvania is ook een gematigde kandidaat. Hij is afgelopen weken onder vuur genomen door onder meer senator Cory Booker omdat hij badinerend gesproken zou hebben over samenwerking met Republikeinse hardliners die hem ooit ’son’ noemden. Vele oudere, Democratische politici namen het vervolgens voor Biden op. Hoewel onhandig opereren nog geen racisme is, kan het wel voor problemen zorgen, zoals de ‘flapuit’ Biden ondervond.

De opdracht voor de Democraten is om president Trump te verslaan. Dat lijkt gezien de peilingen een fluitje van een cent. Want de koplopers Biden, Warren, Sanders, Buttigieg, Harris en Booker winnen op dit moment allen ruim van Trump. Maar de vraag is wat die peilingen waard zijn. Daarnaast worstelt de Democratische partij met een radicalisering die ongekend is en de partij electoraal kan schaden in de swing states waar de werkende klasse de doorslag geeft. Die koopt niks voor identiteitspolitiek die het in de kuststaten California en New York zo goed doet. Evenmin is de ‘impeachment’ van Trump er een populair onderwerp. Dat gevaar zien de voorzitter van het Huis Nancy Pelosi en Joe Biden. Achter de schermen proberen ze de radicalisering terug te dringen, maar de vraag is of de dynamiek tussen 20 zich profilerende kandidaten te beteugelen valt.

In het eerste debat werd niet op (de afwezige) Biden ingehakt. Maar anderzijds kwam Ryan niet ver met zijn oproep tot matiging. Ook Trump werd niet aangevallen, en daar hadden de ‘pundits’ weer commentaar op. Mogelijk kunnen ze leren van de succesvolle campagne voor het burgemeesterschap van Istanboel van Ekrem İmamoğlu die president Erdogan in zijn campagne negeerde en zich bewust, direct richtte op zijn achterban. Dat lijkt ook de beste tactiek voor de campagne van de Democraten die de Trump-cult niet willen voeden.

Er wordt vol belangstelling naar uitgekeken hoe Biden het vanavond in het tweede debat doet. De verwachting is dat hij terughoudend en verdedigend opereert. Vooral belangrijk om te zien is hoe senator Kamala Harris zich opstelt. Ze wordt gezien als de gedoodverfde kandidaat voor vice-president onder Biden. Is daarover een stilzwijgende overeenkomst gesloten of liggen nog alle opties open? Het succesvol opereren van Elizabeth Warren en haar gestage opmars in de peilingen maakt het er voor de ticket Biden-Harris niet makkelijk op.

Lubach: De lange arm van Turkije in Nederland. Wat doet de Nederlandse politiek?

Arjen Lubach legt uit hoe Turkse-Nederlanders worden beïnvloed door de lange arm van Turkije. Het blijkt dat Nederland hier aan heeft meegewerkt door in het verleden nationalistische Turken te steunen. Hedendaagse praktijk is dat Turkse-Nederlanders via Turkse staatsmoskeeën wekelijks een nationalistisch-Turks verhaal krijgen te horen en opgezet worden tegen Nederland of westerse waarden. Door de Turkse regering worden ze geïsoleerd gehouden van de Nederlandse samenleving waar ze zijn geboren. Dat is absurd. Lubach vraagt zich af hoe zich dat verhoudt tot de in de Nederlandse grondwet gegarandeerde scheiding van kerk en staat. Die bestaat niet in deze Turkse staatsmoskeeën in Nederland. De vraag die Lubach niet stelt, maar direct uit zijn betoog volgt is waarom de Nederlandse politieke partijen dit hebben helpen ontstaan en nooit hebben ingegrepen om de scheiding van kerk en staat te garanderen. Hetzelfde verhaal kan ongetwijfeld voor andere buitenlandse staatsmoskeeën in Nederland worden gehouden. Het gaat niet om gelovigen die samenkomen om in vrijheid een geloof te belijden, maar om gelovigen die onder druk worden gezet. De politiek is aan zet. Vraag is of het durft om op te treden om de Turkse-Nederlanders te bevrijden uit de greep van Ankara.

Wie de recente geschiedenis van de afgelopen 40 jaar en de actuele spanningen van Nederland met Turkije overziet zal moedeloos tot de conclusie komen dat de politiek de macht van buitenlandse staatsmoskeeën op Nederlandse bodem ook in de toekomst zal tolereren. Een grote groep conservatief-islamitische Turkse-Nederlanders zal blijvend worden opgezet tegen progressieve Turkse-Nederlanders die kritiek op het regime van Erdogan uiten. De Nederlandse politiek laat het gebeuren en grijpt niet in. Deze schroom is beschamend.

Aangepaste wet beschermt namen ‘universiteit’ en ‘hogeschool’. En kan discriminatoire gedragingen en uitlatingen aanpakken

Er is wetgeving in de maak die namen ‘universiteit’ en ‘hogeschool’ of vertalingen daarvan beschermt. Dat is voortaan voorbehouden aan bepaalde instellingen van hoger onderwijs. Een nieuwsbericht van februari 2016 zegt: ‘Minister Bussemaker wil met het voorstel een einde maken aan de praktijk dat instellingen zich ten onrechte universiteit, university (of applied science) of hogeschool noemen en studenten daardoor misleiden. Met het wetsvoorstel wordt onterecht gebruik van de namen verboden.’  Zo’n 40 opleidingsinstituten in Nederland inclusief de ‘Islamitische Universiteit Rotterdam’ moeten op zoek naar een nieuwe naam.

Artikel 1.3, vijfde lid gaat in op discriminatie: ‘De instellingen voor hoger onderwijs schenken mede aandacht aan de persoonlijke ontplooiing van hun studenten en de bevordering van hun maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef. De bevordering van maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef houdt ten minste in dat de instellingen, met inbegrip van degenen die hen formeel of informeel vertegenwoordigen, zich onthouden van discriminatoire gedragingen en uitlatingen. De instellingen richten zich in het kader van hun werkzaamheden op het gebied van het onderwijs wat betreft Nederlandstalige studenten mede op de bevordering van de uitdrukkingsvaardigheid in het Nederlands.’

Hoe in Nederland gevestigde opleidingsinstituten die met buitenlands geld worden gefinancierd kunnen worden aangepakt is onduidelijk. Ook is het ongewis wanneer artikel 1.3, vijfde lid wordt overtreden. In een toelichting zegt het voorstel: ‘Er is ook sprake van een onmiskenbare verzaking van voornoemde plicht indien bijvoorbeeld intolerantie jegens bepaalde bevolkingsgroepen wordt uitgedragen op de website van de instelling. Er is nadrukkelijk geen sprake van strijd met artikel 1.3, vijfde lid, wanneer het gaat om wetenschappelijk of toegepast onderzoek. In het kader van de academische vrijheid moeten instellingen immers onderzoek kunnen doen. Onderzoek kan ook bijdragen aan het maatschappelijk debat. Dat is niet het geval wanneer wordt opgeroepen tot discriminatie. In dat geval wordt de grens overschreden van wat toelaatbaar is voor een instelling die deel uitmaakt van ons hoger onderwijs.’ Gezien de academische vrijheid zal de overheid terughoudend zijn met ingrijpen. In situaties van herhaalde discriminerende uitlatingen zoals door de rector van de Islamitische Universiteit Rotterdam biedt de wet voortaan een handvat om op te treden.

Turkije: Petitie Amnesty vraagt gerechtigheid in zaak vermoorde Tahir Elçi

In Turkije liggen de mensenrechten onder vuur. En de opponenten van president Erdogan. Op 28 november 2015 werd de advocaat en mensenrechtenactivist Tahir Elçi op straat doodgeschoten. Onder nog steeds niet opgehelderde omstandigheden. Hij had het opgenomen voor de Koerdische zaak. Amnesty International vraagt om een diepgravend en onafhankelijk onderzoek naar de dood van Tahir Elçi. Teken hier de petitie.

Foto: Petitie ‘Gerechtigheid in zaak vermoorde Tahir Elçi’ van Amnesty International.

Turkse internetvrijheid bedreigd door politiek. Teken petitie

Het gaat niet goed met de Turkse democratie. En de grondrechten. Naast een teruglopende economie. Dat vraagt om een petitie. Access Now wijst erop dat deze week het Turkse parlement de toch al strenge internetcensuur wettelijk nog verder wil gaan aanscherpen. Het gaat om amendementen op Wet nr. 5651. Mensenrechten- en belangengroepen maken zich zorgen. Zoals Reporters Without Borders. Het leidt tot minder rechten, meer censuur door de autoriteiten en benadeling van lokale bedrijven. Kortom, tot het einde van het open internet. Alleen president Abdullah Gül heeft de macht om de voorstellen te blokkeren zodat ze geen wetskracht krijgen. Abdullah Gül van wie beweerd wordt dat-ie een sympathisant van Fethullah Gülen is met wie premier Recep Erdogan de confrontatie zoekt. Dat maakt het verzoek aan president Gül extra pikant.

Tekenen van de petitie ‘Tell President Gül: Protect the internet!’ kan hier.

Foto: Schermafbeelding van petitie op Access Now, 4 februari 2014.

Ruslandjaar 2013: Kamerdebat gevraagd om autoritaire landen uit te sluiten van feestjaar

PvdA-kamerlid Michiel Servaes meent dat het Nederland-Ruslandjaar 2013 moet worden stilgelegd naar aanleiding van de mishandeling van de Nederlandse diplomaat  Onno Elderenbosch in z’n appartement waar werd ingebroken door de twee daders. Volgens minister Timmermans maakt de diplomaat het goed. De minister vraagt de Russen om opheldering. De Russische justitie is een strafrechtelijk onderzoek begonnen.

‘Het lijkt een doelgerichte, goed voorbereide aanval wat hier is gebeurd‘ verklaarde Servaes in de pers. D66 voegt zich bij monde van Sjoerd Sjoerdsma bij de opstelling van de PvdA en gaat nog een stap verder door de stekker er nu al uit te willen trekken. De opstelling van de buitenlandwoordvoerders van PvdA en D66 is opvallend. Hoewel het Nederland-Ruslandjaar 2013 van beide kanten een mislukking is omdat de incidenten en wederzijdse irritaties tussen de twee landen zich aaneenrijgen zou het ook een diplomatieke blamage voor Nederland zijn als het Nederland-Ruslandjaar voortijdig wordt afgebroken. Nog voor het bezoek op 9 november van koning Willem-Alexander aan Moskou. Ter afsluiting van het Nederland-Ruslandjaar 2013.

Sjoerdsma is op Twitter in de verdediging gedrongen. Hij krijgt de beschuldiging aan z’n broek voortijdig te handelen. ‘Eerst feiten , dan een mening‘ en ‘Niet te stoer willen doen nu!‘, merken twitteraars op. Sjoerdsma antwoordt: ‘heb je gevolgd wat er in dit “feestjaar” allemaal gebeurd is? Homowetgeving, greenpeace, diplomaat mishandeling, visumprobleem‘. Oud-D66-leider Jan Terlouw doet ook een duit in het zakje: ‘Wat heeft de daad van een enkele crimineel met het Ned.-Rusland jaar te maken? Of zat Poetin er achter?‘

Sjoerdsma heeft gelijk dat het geen feestjaar is. Hoewel iets succesvoller voorkwam het Nederland-Turkijejaar 2012 niet dat er eerder dit jaar irritaties ontstonden over het pleegkind Yunus. Wat is dan het nut van zo’n feestjaar? Ik schreef toen: ‘In 2013 worden wel 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Rusland gevierd. Gezien de slechte mensenrechtensituatie in Rusland is hiervoor bij zowel de Nederlandse politiek als het publiek evenmin enig enthousiasme. Een en ander roept de vraag op waarom deze nationalistische feestjes met autoritaire landen als Turkije en Rusland gevierd moeten worden. Door te moeten verkeren met autoritaire leiders als Erdogan of Putin wordt ons staatshoofd onnodig gecompromitteerd. Een democratische toets vooraf door de Tweede Kamer bij dit soort feestjes is gewenst. Zodat een conclusie kan zijn, Japan wel, maar Turkije en Rusland niet.‘ Gewenst is dat de Tweede Kamer daar een fundamenteel debat over houdt.

Foto 1: Tweet Michiel Servaes (PvdA), 15 oktober 2013.

Foto 2: Tweet Sjoerd Sjoerdsma (D66), 15 oktober 2013.

Bogey met lege handen in Turkije. Alcohol aan banden

De Turkse regering beperkt het gebruik van alcohol. De BBC bericht dat het door de islamitische AK-partij gecontroleerde Turkse parlement wetgeving heeft goedgekeurd dat de verkoop van en reclame voor drank beperkt. Volgens critici is de wetgeving in lijn met de geheime agenda die premier Erdogan volgt om Turkije te islamiseren. Dat laat secularisten met lege handen. En van 10 uur ’s avonds tot 6 uur ’s ochtends met lege glazen. Dan is winkelverkoop van alcoholische drank verboden. De maatregelen gelden ook niet-moslims. Inclusief toeristen. De wetgeving gaat ver. Zo mag er sowieso binnen 100 meter van moskee of school geen alcohol verkocht worden. En beelden van alcoholische dranken op televisie moeten wazig gemaakt worden. Dat laat Humphrey Bogart ook met lege handen. In Turkije wordt de filmgeschiedenis herschreven.

Foto: Humphrey Bogart, Ingrid Bergman en Dooley Wilson in Casablanca van Michael Curtiz (1942).

Veroordeling Fazil Say tekent gebrekkige rechtsstaat Turkije

De Turkse pianist en componist Fazil Say is gisteren in Turkije veroordeeld tot 10 maanden voorwaardelijke gevangenisstraf. Hij hoeft de gevangenis niet in, maar kan de uitspraak als waarschuwing opvatten. Als-ie binnen vijf jaar de islam opnieuw beledigt, moet-ie alsnog zitten. De atheïst Say ziet niet in wat-ie verkeerd gedaan heeft. Hij ontkent alle aanklachten en maakt zich zorgen over de vrijheid van meningsuiting en de geloofsvrijheid in Turkije: ‘The fact that I have been charged with punishment despite being totally innocent is alarming not only on a personal level but in terms of freedom of expression and beliefs in Turkey‘.

De islamitische AK-partij van premier Erdogan stelt zich steeds onverdraagzamer tegenover andersdenkenden op. Zowel de Europese Commissie als Amnesty International veroordelen de uitspraak. De vraag wie de islam meer beledigt geeft uitsluitsel over de vraag wie zich op een dwaalspoor bevindt: Fazil Say of Recep Erdogan? Opmerkelijk is dat de Turkse minister van Cultuur Ömer Çelik de uitspraak betreurt. Nog maar enkele jaren geleden werd de Turkse islam-democratie als voorbeeld voor de regio gezien. Dat model ligt aan scherven.

Foto: Supporters van de Turkse pianist Fazil Say demonstreren op de stoep van het gerechtsgebouw in Istanbul bij de behandeling van zijn zaak op 18 oktober 2012. Credits: Reuters.