Berenschot levert Mondriaan Fonds positieve tussenbalans over ‘Samenwerking Musea’

Het valt tegen dat het Mondriaan Fonds doet aan bestuurlijk witwassen via de WC-Eend constructie. Ook wel genoemd het Droste-effect of ‘de slager keurt z’n eigen vlees’. Dat geeft aan onder hoeveel politieke druk het Mondriaan Fonds opereert. Het zoekt zelfbevestiging via zichzelf. De opzet is geslaagd als media een positief persbericht als neutraal nieuws overnemen en lezers de kleuring niet doorhebben. Dat gebeurde vandaag, bijvoorbeeld in De Telegraaf. Het gaat over een evaluatie van de ‘Bijdrage Samenwerking Musea’ dat in totaal tot 1 januari 2017 8 miljoen euro verdeelt om innovatieve samenwerking tussen musea te bevorderen.

De ambtelijke Antillenroute van het Mondriaan Fonds loopt via adviesbureau Berenschot dat van alle markten thuis is als het om cultuurbeleid gaat. Berenschot ontwikkelt, stelt op, beoordeelt, beveelt aan, evalueert, concludeert en oordeelt. En stuurt een rekening aan de opdrachtgever. Zoals in de hele ambtelijk-bestuurlijke wereld van rapporten, tussenbalansen en evaluaties draait Berenschot wat opdrachtgever Mondriaan Fonds vraagt: een positieve tussenbalans voor het Mondriaan Fonds. Met zicht op een vervolgopdracht. Opzichtig. 

Foto: Schermafbeelding van persbericht ‘Positieve tussenbalans Bijdrage Samenwerking Musea’ van het Mondriaan Fonds, 9 juli 2015.

Houten Brug Internationaal zonder grenzen: satire of ernst?

Waarom weet dit filmpje zo goed de tijdgeest te vatten? Van adviseurs die het goede bedoelen, maar het verkeerde doen. Omdat tot op het eind onduidelijk blijkt of het wel of niet satire is. De ingehouden humor, het Amsterdamse accent, de non-naam ‘Woodbridge‘,  de cliché’s (‘moderne technologie, eigen researchteams in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Azië‘) en de vlotte, maar toch houterige presentator overtuigen onvoldoende om het een of het ander te concluderen. Bij ‘Woodbridge‘ doet zich het wonder voor dat het duizenden potentiële kopers van een bedrijf discreet weet te benaderen. Een wonder in deze tijden waar bij het minste alles op straat ligt. Zaken worden aan ondernemingen verkocht waar de verkoper nog nooit van heeft gehoord. Dat stelt Woodbridge voor als aanbeveling. Er kan ook een volkomen losgeslagen financieel-economische sector in gezien worden. Die gewoon het verkeerde bedoelt en het verkeerde doet.

Burgers vertrouwen Nederlandse elite niet: Edelman Trust

Edelman Trust ‘’s werelds grootste onafhankelijke PR-bureau’ meet in de Barometer 2013 in Nederland groot wantrouwen in de elite. Dat hebben de bestuurders binnen het bedrijfsleven en de overheid aan zichzelf te danken. Opvallend in de Barometer is dat nergens de kloof tussen elite en burgers zo groot is als in ons land. Slechts 1 op de 10 Nederlanders ‘gelooft dat zakelijke leiders en overheidsfunctionarissen de waarheid vertellen wanneer ze geconfronteerd worden met een moeilijke kwestie. Minder dan 20 procent vertrouwt erop dat de zakelijke en bestuurlijke elite problemen oplost in sectoren die het moeilijk hebben.‘ Niet best.

Een PR-bureau denk vanuit zichzelf en komt om de hoek kijken met een vervolgvraag: ‘hoe het vertrouwen terug te winnen?‘ Reparatie daarvan is de kerntaak. Daarom moet eerst gemeten worden dat het beschadigd is. Annemieke Kievit, ‘General Manager‘ van Edelman Nederland weet hoe het zit: ‘Om het vertrouwen te herstellen, moeten, (..) CEO’s en overheidsfunctionarissen in Nederland een nieuwe cultuur binnen hun organisaties bevorderen. Een cultuur die minder gericht is op traditionele hiërarchieën en waarden, maar meer op waarden als ‘inclusiviteit’, betrokkenheid, transparantie en (maatschappelijke) verantwoordelijkheid.’

Slechts 11 procent van de Nederlanders zou vertrouwen ‘dat bestuurlijke leiders competent genoeg zijn om maatschappelijke vraagstukken op te lossen.‘ In andere ontwikkelde landen is in 2012 het vertrouwen in de overheid hersteld, maar in Nederland is dat bleven steken. Nog opvallender is dat in Nederland het vertrouwen in het bedrijfsleven gedaald is, terwijl dat in andere landen juist gestegen is. Het vertrouwen in de banksector is sinds 2006 onder opinieleiders met meer dan 40% gedaald, tot 31% vertrouwen nu. Een nieuw dieptepunt.

De Barometer 2013 besluit met een opgave die ook hoop en belofte biedt: ‘Zakelijk en bestuurlijk Nederland staan voor de zware opgave om het vertrouwen terug te winnen van steeds kritischere, mondigere en zelfverzekerde burgers en dat in een tijdperk van hyperconnectiviteit.’ Het is de vraag of de zakelijke en politieke elite het in zich hebben om dat vertrouwen te herwinnen. Want de economie zit tegen en cadeautjes aan de burger zitten er niet meer in. De elite moet het op eigen kracht doen. En dat wordt niet vertrouwd.

Foto: Omslag Barometer 2013 van Edelman