Intolerantie van radicaal-links en veroordeling via sociale media. Waarom reageert de #MeToo-beweging zo fel op Ian Buruma?

De Nederlands-Amerikaanse publicist Ian Buruma voelde zich gedwongen om vanwege negatieve publiciteit op sociale media ontslag te nemen als hoofdredacteur van de New York Review of Books. Dit vanwege de plaatsing van een essay van de Canadese muzikant, schrijver en voormalige radiopresentator Jian Ghomeshi in een themanummer over #MeToo-daders die niet door de justitie maar door sociale media zijn veroordeeld. In 2016 werd hij vrijgesproken van aanranding in een rechtszaak. In een artikel in VN noemt Ian Buruma het ‘intimidatie in de sociale media en door de universiteitspers.’ Hij geeft overigens toe dat het aankaarten van een gevoelig thema als #MeToo ‘door iemand die is beschuldigd van vrouwenmishandeling niet de ideale vorm om dat thema mee aan te kaarten’ is. Een interview met Buruma in Slate riep bij HuffPost’s Lydia Polgreen in een tweet nog meer woede op dan het artikel van Ghomeshi, zo liet ze weten. De ironie is dat Buruma nu ook zonder tussenkomst van justitie door sociale media wordt veroordeeld en zijn functie verliest.

Hier is overduidelijk een cultuurstrijd aan de gang tussen radicaal-links en humanistisch-progressief waarvan Buruma een vertegenwoordiger is. Opinieleiders en nieuwsmedia kiezen partij en spreken zich uit. Brendan O’Neill van Spiked ziet Buruma als slachtoffer van wat hij het seksuele McCartyisme van de #MeToo-beweging noemt. In de #MeToo-beweging  ziet O’Neill onderhand meer wraak, censuur en hysterie, dan gerechtigheid.

De kwestie #MeToo-Buruma komt op een politiek gevoelig moment met de beschuldiging van Dr. Christine Blasey Ford van een poging tot verkrachting begin jaren ’80 door kandidaat-opperrechter Brett Kavanaugh. De Republikeinen in de Senaat willen hem zo snel mogelijk en zonder FBI-onderzoek van Fords aantijgingen in het Supreme Court benoemen. Een benoeming voor het leven die de politiek en cultuur van de VS voor decennia in conservatieve richting kan doen kantelen terwijl het land zelf progressiever wordt. Onder meer de herroeping van het belangrijke arrest Roe vs Wade (1973) over abortus lijkt in gevaar. Er wordt sterk vermoed dat Kavanaugh het ongrondwettelijk verklaren van een federaal verbod op abortus wil helpen herroepen.

De kwestie Buruma is uiteindelijk een vraag over doel en middelen. Waarom richten radicaal-linkse actievoerders van de #MeToo-beweging zich op dit moment zo fel tegen Buruma, terwijl de toekomst van de VS met de tussentijdse verkiezingen van november en de dreigende benoeming van Kavanaugh op het spel staat? Er valt weinig berekening en politiek realisme in te ontdekken, maar wel veel onbesuisdheid en emotie.

Steubenville en Anonymous: socialisering van de tegenbeweging

Hackersbeweging Anonymous houdt zich vaker bezig met onderwerpen die dicht bij de mensen staan. En wint aan respect bij dat grote publiek. Dat gaat niet om een wet waarmee de overheid de macht op het internet naar zich toetrekt of betrokkenheid bij de oorlog in Syrië of Gaza. Maar ook om optreden als het ter plekke aanpakken van de Westboro Baptist Church. Eigen acceptatie en emancipatie van sociale media gaan gelijk op.

Nu is er Steubenville, Ohio. Een verkrachting van een 16-jarig meisje in augustus 2012 door footballplayers van Steubenville High. Ze zou als ‘dead body’ van feest naar feest zijn meegevoerd. Als trofee om verkracht te worden. Omdat slechts twee verdachten gepakt waren dreigde Anonymous vorige maand een video op internet te zetten. Omdat het geen antwoord kreeg openbaarde het op 1 januari de details. De doofpot werd openbaar. En klonk het signaal naar bestuurders van andere stadjes dat de doofpot makkelijker opengewrikt kan worden in het tijdperk van sociale media. Zo worden deze van invloed op rechtsgang en publieke opinie.

Foto: Activisten van de hackersgroep Anonymous protesteren voor het Jefferson County Courthouse in Steubenville, Ohio, 29 december, 2012. (Steubenville Herald-Star, Michael D. McElwain/AP Photo).

Islamist billijkt kinderhuwelijk, verkrachting en mishandeling

Moslimsmannen in Egypte hebben het moeilijk. Zo voelen ze vol zelfmedelijden. Stel je voor, wellicht krijgen in de nieuwe grondwet kinderen en vrouwen rechten. Maar da’s niet de bedoeling van de islam, zo zegt islamist en volksvertegenwoordiger Mohammad Saad Al-Azhari te weten. Hij maakt voor het islamistische Al-Nas TV duidelijk dat het zo niet bedoeld kan zijn. Pikant is dat moderator Sjeik Khalad Abdallah begin september 2012  een fragment van ‘Innocence of Muslims’ vertoonde. En het vuurtje hoog opstookte.

Minderheden zoals Christenen en liberalen, of vrouwen hebben het in Noord-Afrika door de Arabische lente slechter gekregen. Met voorlopig als gunstige uitzondering Tunesië waar president Moncef Marzouki tegenwicht biedt aan de salafisten. In Egypte ontbreekt dat. De lente is een Arabische winter geworden. Saad Al-Azhari krijgt het voor elkaar het kinderhuwelijk, verkrachting en vrouwenmishandeling goed te praten.

Het gaat ver om te beweren dat de islam achterlijk is. Maar dat islamisten van het kaliber Mohammad Saad Al-Azhari achterlijk zijn in de ogen van een secularist die grondrechten voor allen gewaarborgd wil zien is onontkoombaar. Het valt deze mannen kwalijk te nemen dat ze geen oog hebben voor de rechten van anderen. De buitenwereld kan hun wereldbeeld slecht bestrijden omdat dat tegen dovemansoren gericht is. Maar de buitenwereld kan de tegenkrachten steunen. En dan hopen op een omslag in de Arabische wereld.