Boris Johnson valt Obama aan. Maar krijgt koekje van eigen deeg van Nick Cohen

Politici zijn opportunisten en worden door burgers ook zo gezien. Ze worden niet vertrouwd. In het Verenigd Koninkrijk is op 23 juni het referendum over de vraag of het land in de EU moet blijven. Brexit of niet? De conservatieve burgemeester van Londen Boris Johnson voert het ‘Leave’-kamp aan en betwist hiermee het leiderschap van premier David Cameron die het ‘Remain’-kamp aanvoert. Het is een strijd om de hoogste functie in het land. Met als voorwendsel de positie van het Verenigd Koninkrijk in de EU. Boris Johnson is de opportunist die een Brexit als de snelste weg omhoog naar het premierschap ziet. De positie van zijn land is ondergeschikt aan zijn politieke ambitie. Politiek in de vuilste gedaante. Politiek waarbij de feiten niet tellen.

In een commentaar in The Spectator valt Nick Cohen oud-redacteur Johnson frontaal aan. Cohen noemt hem een man zonder principe of schaamte. Een balkende charlatan die niets eens de moed opbrengt een eerlijke ploert te zijn. Aanleiding is het commentaar van Johnson op president Obama die in het Verenigd Koninkrijk op bezoek was en de Britten waarschuwde dat een Brexit allerlei nadelen heeft. Boris Johnson reageerde op Obama’s argumenten volgens Cohen niet met feiten, maar met de tactiek van de lafaard en ‘de trucs van de fraudeur om zijn waardeloze carrière te vervolgen’. ‘In plaats daarvan zonk hij in de goot en bleef daar’, aldus Cohen. Kortom, de aanval van Johnson op Obama wordt beantwoord door Cohen. De politiek van de goot. 

Advertentie

De houdbaarheid van Rutte. Zonder overtuiging over wat verder gaat dan de portemonnee

Regeringsleiders hebben een houdbaarheidsdatum. Hoe bekwaam ze ook zijn. Na 12 jaar Ruud Lubbers die premier was van 1982 tot 1994 was Nederland zijn wolligheid en slimme oplossingen beu. Voor Wim Kok (1994-2002) gingen zijn afwachtende houding en zijn secondair reageren vervelen. Jan Pieter Balkenende (2002-2010) ging vooral tegenstaan door zijn taalgebruik dat te vaak in strijd was met de Nederlandse grammatica en zijn te opzichtig slaafse houding jegens wereldleiders. Nu zien de Nederlanders dagelijks Mark Rutte (2010- …) in de media. Hoelang gunnen zijn partijgenoten en medestanders hem nog de poleposition?

Elke premier past bij de tijdgeest. En wordt daar op afgerekend. Lubbers wist kundig het onverzoenbare te verzoenen, Kok door in wegkijken onoverbrugbare verschillen te overbruggen en Balkenende pareerde kritiek op ideologische emoties door zijn tijd als anti-politiek element door te komen. Van Rutte wordt gedacht dat hij met alle winden meewaait. Maar hij levert nooit financieel-economisch programmapunten voor zijn VVD-achterban in. Rutte is buigzaam in immateriële zaken omdat die voor hem wisselgeld zijn voor het materiële dat hij verdedigt. Geen wonder dat een belastinghervorming onder Rutte niet van de grond is gekomen.

Algemene uitspraken over vrijheid, gelijkheid, democratie en de hele rimram van immateriële waarden zijn in Rutte’s mond ongefundeerd en bodemloos omdat ze niks kosten. Dat is zijn logica. Gekozen selectiviteit, maar geen oppervlakkigheid. De houdbaarheid van Rutte is verlopen als een meerderheid van de Nederlanders inziet dat wat hij zegt niet iets is wat hij meent en waarvoor hij zegt te staan. Dan is het snel met hem gedaan. Zijn uitspraken over vrijheid, gelijkheid en democratie raken hem slechts als afgeleide van iets anders.

In vorm is Rutte de meester die de politiek beheerst. In inhoud is Rutte een hol vat dat reflecteert en spiegelt op wat anderen zeggen. Maar waar overtuiging ontbreekt over dat wat verder gaat dan de portemonnee.

Korte film ‘Premier’ online. Homoseksualiteit als taboe

Een korte film van de 19-jarige Jens Rensdijk. Vandaag online beschikbaar gesteld door ‘Jear Productions‘ na winst in het 48 Hour Film Project in Rotterdam. Een uit de VS overgewaaide competitie die al sinds 2001 bestaat. Makers krijgen een genre, personage, rekwisiet en dialoog toegewezen en moeten ermee binnen 48 uur een film maken. Raymi Sambo speelt de rol van de homoseksuele premier die in het volgen van zijn liefde tegengewerkt wordt door medewerkers en partijtop. ‘Premier‘ gaat door naar de finale in New Orleans. In ons land vindt in 2013 de competitie ook plaats in Amsterdam, Breda, Leeuwarden, Nijmegen en Utrecht.

Het verhaal roept associaties op met de persoonlijke omstandigheden van premier Mark Rutte. Hoewel het ongefundeerd is om te veronderstellen dat het leven dat ‘Premier‘ schetst veel gelijkenis vertoont met het leven van de premier suggereert het intussen overeenkomsten. Zelfs als die er niet zijn, zal een Nederlandse kijker die toch in het achterhoofd construeren. Bij een internationale of Amerikaanse jury speelt dat niet. Dat werpt de film terug op zichzelf. Hopelijk is het goede spel van Raymi Sambo en het ‘gedurfde’ onderwerp van homoseksualiteit voldoende voor een goede klassering. Met de enige vrouw als de dader. Dat dan weer wel.

Gezien de beperkingen heeft Rensdijk gekozen voor de afwisseling tussen lange en korte shots. Dit zorgt voor vertraging en dramatisering van de handeling. En rustpunten. Dit is een beslissing die goed uitpakt. Het 48 Hour concept is op te vatten als vakantie van of voorbereiding op het echte werk. Als een nieuwe stap tussen eindexamenfilm en ‘bioscoopfilm met echt budget‘ voor filmmakers. Vergelijkbaar met de ‘24 Hour Plays‘ voor theatermakers en de oneminutes videos voor kunstenaars. Ook als competisering van onze samenleving.

Foto: Vertellen meisjes elkaar een seksueel taboe?