In de Tweede Wereldoorlog werden in de VS mensen van Japanse origine na de Japanse aanval op Pearl Harbor van 7 december 1941 geïnterneerd in kampen.
Wat de motivatie daarvoor was schreef ik in een commentaar van 2013 over de Japans-Amerikaanse mensenrechtenactivist Fred Korematsu: ‘Fred Korematsu gaat over de internering van Japanse-Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een aan opperrechter Hugo Black toegeschreven uitspraak uit de video blijft resoneren: ‘the need to protect against espionage outweighed individual rights‘. Dus de noodzaak om tegen spionage te beschermen weegt zwaarder dan individuele rechten‘.
Op de foto zien we een orkest. Met drums, piano, klarinet, saxofoon en twee violen. Geen bas, geen gitaar. Welke muziek het speelt is onduidelijk. Waarschijnlijk country, zoals blijkt uit een verwijzing naar I Hang My Head and Cried van Ernest Tubb. Later ook gezongen door Johnny Cash.
Bijzonder aan de foto is dat die niet is genomen in het Minidoka Concentratiekamp waar de muzikanten geïnterneerd waren, maar in de radiostudio KTFI in het nabijgelegen Twin Falls, Idaho. Dat blijkt uit het artikel ‘“Minidoka Matinee” radio program, Minidoka Relocation Center, 1945, sound recordings, etc.’ (2023) van Roy Baugher.
Het bijschrift van de foto: ‘The residents of the Minidoka concentration camp formed numerous musical ensembles to pass the time. Orchestras, bands, and choirs frequently staged performances for entertainment‘ gaat voorbij aan de bijzondere rol van het Minidoka Matinee
Baugher zegt (vertaald): ‘“Minidoka Matinee” was een radioprogramma dat werd geproduceerd en uitgevoerd door Japans-Amerikaanse gevangenen van het Minidoka Relocation Center, Hunt, Idaho, tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het wekelijkse programma van 15 minuten liep van januari tot april 1945 en duurde ongeveer 13 afleveringen. “Minidoka Matinee” werd live uitgezonden vanaf radiostation KTFI in het nabijgelegen Twin Falls, Idaho. Omdat het programma in de studio van KTFI werd uitgevoerd, hadden artiesten toestemming om Minidoka te verlaten om op uitzenddagen naar Twin Falls te reizen.‘
Hero Nishimoto die als tweede van links op de foto staat en als MC wordt voorgesteld (Master of Ceremonies) omschrijft Baugher zo: ‘Hero Nishimoto, een gevangene, lijkt de belangrijkste organisator van het programma te zijn. Ted Shimano, een andere gevangene van Minidoka, was de muziekdirecteur en dirigent van de band.’ Laatstgenoemde staat als vierde van links op de foto. Nishimoto en Shimano staan waarschijnlijk in het orkest opgepropt vanwege de foto.
De uitzendingen zijn spoorloos. Ook de opnames die begin 1945 voor het Japans-Amerikaanse infanterie 442nd Regimental Combat Team werden gemaakt dat waarschijnlijk in Europa was gestationeerd. De logica zal zijn dat Japanners niet tegen Japanners mochten vechten, maar wel tegen Duitsers.
De informatie maakt de foto beter leesbaar. De locatie is niet het kamp, maar een radiostudio. Het ‘Minidoka Matinee Orchestra‘ of ‘Hunt Orchestra‘ had relatieve vrijheid en werd ingezet door het Amerikaanse Bureau voor Oorlogsinformatie, ofwel de Amerikaanse propaganda. Over de vraag wat voor muziek het orkest speelde bestaat onduidelijkheid.