Identitair Verzet zoekt onze identiteit. Hoe geloofwaardig is dat?

Vandaag werden bij de Rotterdamse Ibn Ghaldoun school toegangshekken met kettingsloten afgesloten. Deze islamitische school kwam de laatste weken in het nieuws door examenfraude. Leerlingen die opkwamen om hun examen over te doen moesten de school via een achteringang bereiken. Aanhangers van Identitair Verzet eisen de actie op. Jongeren uit Rotterdam en Haaglanden zouden er achter zitten. De meeste publiciteit ging trouwens naar een 17-jarige leerling van Ibn Ghaloun die doordraaide en cameramannen aanviel. Wat is de relatie tussen identiteit en verzet? Vindt Identitair Verzet haar identiteit in het verzet of omgekeerd?

Identitair Verzet baseert zich op het Franse Génération Identitaire dat in oktober 2012 publiciteit zocht door in Poitiers een moskee te bezetten. Is Génération Identitaire een rechtse Occupy-beweging? Gevoed door de woede van het buitengesloten zijn? Ik vroeg het me af: ‘Dus in de maatschappijkritiek van de jongeren kan ik me vinden. (..). Interessant is dat die kritiek voor een groot deel identiek is met wat de Occupy-generatie, ‘mavericks’ als de Amerikaanse libertarier Ron Paul of echt onafhankelijke (..) critici en journalisten zeggen. Namelijk dat het individu wordt vermalen in de samenwerking tussen grote bedrijven en overheden. En dat dit door media nauwelijks wordt gemeld omdat ze tot onderdeel van de macht zijn gemaakt.’ Identitaire jongeren zoeken de verklaring in de uitverkoop van de nationale identiteit door het establishment. Omdat moslimhaat publicitair slecht scoort spreekt het immigranten indirect aan. Ze zeggen de samenleving terug te willen veroveren en hun identiteit terug te willen vinden. Maar da’s positivisme dat veel negativisme in zich bergt.

Op de eigen website ziet Identitair Verzet zich als ‘een Groot-Nederlandse actiegroep welke zich weert tegen de toenemende immigratie en islamisering, maar bovenal vóór behoud van de Nederlandse identiteit. Wij zijn de generatie die zich niet langer laat passeren, die zich niet langer monddood laat maken. Wij treden in het verzet, en brengen ons woord de straat op.‘ Op Facebook afficheert de actiegroep zich als ‘de Groot-Nederlandse actiegroep voor Nederland en Vlaanderen‘. Het Franse voorbeeld leert dat het betoog verpakt moet worden in een positief betoog. Hoe brengt het dat in praktijk en hoe handelbaar is dat thema identiteit?

Identitair Verzet is een actiegroep die zich richt op het voeren van acties. Nergens op de Facebook-pagina of de website wordt verwezen naar een doelstelling of kernprogramma. Sowieso is het lastig om onze nationale identiteit in positieve termen te omschrijven zoals ook bleek uit een uitzending van het Filosofisch Kwintet over geschiedenis en identiteit met vragen als: ‘Wie zijn wij Nederlanders, wat heeft ons gemaakt tot wat wij zijn, wie zijn wij aan het worden en waarom zijn we juist dezer dagen toch zo op zoek naar onze identiteit?’ Identitair Verzet gaat met haar woede en gevoel van buitengesloten zijn de straat op zonder deze vragen te kunnen beantwoorden. Zoals niemand deze vragen kan beantwoorden. Dit roept de vraag op of de focus op identiteit handig is voor een actiegroep die zo naar positivisme verlangt, en wat het uiteindelijke doel is.

Foto 1: Hendrick Avercamp, Winterlandschap met ijsvermaak. Omstreeks 1608. Collectie Rijksmuseum Amsterdam.

Foto 2: Affiche ‘Stop de Oost-Europese Invasie’ tegen het ‘Polenhotel’ Boskoop. Credits: Identitair Verzet.

Sporten en spotten op de Vlissingse boulevard

Schaatser en skeeleraar Crispijn Ariëns uit Wolvega wint Vlissingen on Wheels. Tijdens het interview eist na 8 seconden een in de lucht vliegend voorwerp alle aandacht op. Het verdwijnt in de wolken. Het gaat voorbij aan de cameraman verderop. Is het een vliegtuig, een optische vertekening, een nieuw KPN-logo, een razendsnelle vogel? Of toch een UFO? Dat laatste in ieder geval, een niet-geïdentificeerd vliegend object. Achter de rug van Crispijn Ariëns gebeurt het. Kan het symbolischer voor sport zoals niet-sporters dat doorgaans ervaren?

Rick Santorum praat onzin over euthanasie in Nederland

Een eer voor Nederland om door sociaal-conservatief Rick Santorum op de hak te worden genomen. Zeker als blijkt dat deze Republikeins presidentskandidaat de feiten van euthanasie in Nederland niet op een rijtje heeft. Zo is er geen ‘niet euthanasie‘ armband, ontstaat niet 10% van de sterfgevallen door euthanasie en zoekt slechts 2% van de ouderen een buitenlands ziekenhuis. Ook nog eens om andere redenen dan euthanasie.

Is het erg dat Santorum niet weet waarover-ie praat? Het geeft in elk geval te denken over het niveau van de presidentskandidaten. Valkuil voor Santorum is dat-ie praat over een buitenlands onderwerp zonder enige buitenlandse ervaring. Volgens NY Times blogger Nate Silver op ‘FiveThirtyEight‘ is ‘de verkiesbaarheidskloof‘ tussen Santorum en Mitt Romney niet groot. Met sociale onderwerpen kan Santorum een voorsprong nemen.

Romney wordt in de media meer geassocieerd met economische dan sociale politiek. Bij Santorum is het omgekeerd. Wat trouwens niet betekent dat Romney een gematigder sociaal standpunt heeft. Dat scheelt niet veel met Santorum. Hoewel Romney pratend over Nederland zich tot schaatsen beperkt en geen onzin praat.