Verwachting is dat de in het nauw gebrachte Trump voor zijn binnenlandse problemen afleiding zoekt in de Syrische oorlog

Wat nu in Washington gebeurt lijkt de schets voor een spannende politieke thriller. De president ligt al twee jaar onder vuur en weigert zijn belastingopgaven te openbaren, opsporingsdiensten doen een inval bij diens persoonlijke advocaat en nemen documenten in beslag die kunnen dienen als doorslaggevend belastend bewijsmateriaal in de zaak tegen de president en vervolgens zoekt die de afleiding van zijn juridische en politieke problemen in een vlucht vooruit door escalatie te zoeken in een oorlog ver weg. Met als detail dat een van de tegenstanders in betreffende oorlog de Russische Federatie is die in de binnenlandse zaak een medestander van de president is. Een ander detail is dat de nieuwe nationale veiligheidsadviseur die bekend staat als havik zijn reputatie als houwdegen moet bewijzen in het Witte Huis. Een complicatie is dat zoals Phyllis Bennis voor Democracy Now! opmerkt het volgens de grondwet niet de president, maar het congres is dat een ander land de oorlog kan verklaren. Het ziet er niet naar uit dat dat gebeurt. Hoeveel wetten worden er geschonden door de president voordat de president geen president meer is? Angstaanjagende misleiding.

Geheime oorlog in Oekraïne. Over trainers en vrijwilligers

Hoe moeten we de oorlog in Oekraïne begrijpen? Of wie een neutralere term verkiest: het conflict. Russen heten betere schakers te zijn, hoewel volgens de ranglijst tegenwoordig de beste schakers uit Noorwegen, Italië/VS, Bulgarije, Nederland of India komen. Maar de Russen die niet meer de top uitmaken maken nog wel het gros van de middenmoot uit. Wellicht zijn de Russen nog wel de betere trainers. Om de oorlog in Oekraïne te begrijpen is daarom het uitgangspunt ‘De Russen zijn de betere trainers’ nog niet zo gek. In Engelstalige media wordt het begrip ‘war by proxy’ veelvuldig gehanteerd. Ofwel ‘oorlog bij volmacht’. Dat lijkt op trainen.

Dat wil zeggen dat een macht vanuit de schermen stiekem een strijdende partij aanstuurt. Niks nieuws onder de zon. Kanselier Adolf Hitler stuurde in 1936 het Legion Condor van zo’n 5.000 manschappen naar Spanje om te vechten in de Spaanse burgeroorlog. Officieel ging het niet om de inzet van het Duitse leger, maar onderdelen van de Luftwaffe, cavalerie en artillerie maakten deel uit van het Legion. Het was een mengvorm van vrijwilligers en officiële legeronderdelen die voor de gelegenheid waren omgekat tot vrijwilligersbataljons. Behalve steun aan de nationalisten van generaal Franco diende de Duitse inzet om gevechtservaring op te doen -inclusief de commandostructuur- en materiaal te testen. Duitsland speelde tot april 1939 in Spanje een trainingswedstrijd voor de wedstrijd die op 1 september 1939 echt begon met de inval in Polen. Van de andere kant steunde Stalin trouwens de Republikeinen. Maar meer met wapenleveranties dan actieve steun.

Volgens de Haagse conventie van 1907 die in 1910 in werking trad en door onder meer Duitsland werd geratificeerd mogen vijandelijkheden niet beginnen zonder ‘voorafgaande en uitdrukkelijke waarschuwing, hetzij in de vorm van een met redenen omklede oorlogsverklaring of een ultimatum met een voorwaardelijke oorlogsverklaring.’ In 1914 begon de Eerste Wereldoorlog met een stroom aan  oorlogsverklaringen. Ook in 1936 was de hybride oorlogsvoering van Duitsland met het Legion Condor echter al in strijd met het oorlogsrecht. Vele geheime oorlogen zouden in de 20ste eeuw volgen, waarbij de VS en de Soviet-Unie zich niet onbetuigd lieten. Soms door steun aan een strijdende partij, soms door actieve -verhulde- deelname.

De oorlog in Oekraïne past in de traditie van de geheime oorlog. De vergelijking van het Legion Condor en het Novo Russia leger van de Pro-Russische separatisten is opvallend. Strijdende partijen ontkennen te zijn wat ze zijn. Die analogie werd voor het eerst zichtbaar toen eind februari 2014 zogenaamde ‘groene mannetjes’ vanaf het Russische vasteland de Krim binnenvielen. President Putin erkende achteraf dat ze onderdeel van het Russische leger waren. Vanaf augustus 2014 vielen duizenden Russische militairen Oost-Oekraïne binnen omdat de separatisten de strijd dreigden te verliezen van Oekraïne. Die invasie ontkent het Kremlin tot op de dag van vandaag. Ondanks vele bewijzen van het tegendeel. Kortom, een oorlog zonder oorlogsverklaring.

Waarom verklaart Oekraïne dan de Russische Federatie niet de oorlog? Oekraïne heeft er niks bij te winnen en is zelf niet zuiver op de graat wat sancties en verdragen betreft. Het zou zich met een oorlogsverklaring aan Rusland -dat als kernmacht altijd een extra geweldsniveau achter de hand heeft- publicitair, militair en politiek onmogelijk maken. ‘Under certain circumstances, a war fought between proxies may also be seen as an international armed conflict’ zeggen de rechtsgeleerden Paulus en Vashakmadze. In het niet-verklaarde asynchrone gewapende conflict tussen Rusland en Oekraïne, past nog een ander asynchronisme omdat de betrokkenheid van de VS kleiner is dan die van Rusland. Maar wat de omstandigheden zijn om het een oorlog te noemen is onduidelijk. Daarom blijft het diplomatiek hangen, en zijn de VS schuchter omdat onduidelijk is of ze het oorlogsrecht wel aan hun kant hebben bij levering van defensieve niet-dodelijke wapens aan Oekraïne. Zo kunnen de Russen ongestoord verder trainen in Oekraïne. Dat voelt ook een beetje als winnen.

Foto: ‘Sonderheft zum Einsatz der “Legion Condor” im Spanischen Bürgerkrieg’, Berlin, 31. Mai 1939. Credits: Deutsches Historisches Museum, Berlin; Inv. Nr.: 1990/1292.1.

Resolutie 758 veroordeelt Russische agressie in Oekraïne. That’s it

Russische propaganda, haar mantelorganisaties en trollen op sociale media werken op volle toeren om de op 4 december door het House of Representatives aangenomen resolutie 758 voor te stellen als oorlogshitserij. Zonder op de oorzaak voor de resolutie in te gaan. Omdat het de senaat nog moet passeren is het nog geen wet. De Russisch-Canadese pro-Kremlin publicist Michel Chossudovsky van Global Research doet alsof de VS een WOIII zijn begonnen: ‘Its main thrust consists in portraying Russia as an “Aggressor Nation”, which has invaded Ukraine and calling for military action directed against Russia.’ Hoe waar zijn deze woorden?

Resolutie 758 valt te lezen als een oproep van het Huis aan president Obama om de Russische agressie jegens Oekraïne, Georgië en Moldavië in te dammen. Het omgekeerde van wat Chossudovsky of Ron Paul beweren. Hun claim dat het Amerikaanse antwoord op het verbreken van afspraken (Helsinki Akkoord 1975, Boedapester Memorandum 1995, Minsk Protocol 2014) disproportioneel is valt in de resolutie niet terug te vinden. Het uitspreken van ongerustheid over Russische agressie is immers nog geen Amerikaanse agressie: ‘strongly condemning the actions of the Russian Federation, under President Vladimir Putin, which has carried out a policy of aggression against neighboring countries aimed at political and economic domination.’

De resolutie roept niet op tot militaire actie tegen de Russische Federatie. Na het opsommen van wat het beschouwt als daden van Russische agressie en ondermijning van andere landen passeert vanaf pagina 9 de bevestiging van het recht op soevereiniteit van Oekraïne, Georgië en Moldavië, de oproep Oekraine te steunen, de oproep aan Rusland de bezetting van de Krim te beëindigen, de veroordeling van Rusland voor militaire acties en het verzoek aan de president om samenwerking met partners wereldwijd te zoeken. Pas op pagina 12 -zie hierboven- wordt de resolutie concreet als het de president oproept om Oekraïne -opdat het zich tegen de Russische agressie kan verdedigen- van zogenaamde lethale (=dodelijke) wapens en informatie te voorzien. Het is een wens van delen van de Amerikaanse politiek die al sinds het begin van de zomer 2o14 bestaat en wordt beschouwd als zelfverdediging tegen de Russische agressie.

De VS hoeven niet vertrouwd te worden op de mooie blauwe ogen. Als wereldmacht heeft het eigenbelang. Onmiskenbaar hebben de VS er belang bij om het Rusland zo lastig mogelijk te maken en op kosten te jagen in de Oekraïense oorlog. Daar de Russische handen zo lang mogelijk te binden en het leger uit te putten. Zoals Rusland er belang bij heeft om de EU op kosten te jagen bij de steun om de Oekraïense economie op orde te brengen. Zo cynisch is wereldpolitiek: het neerleggen van de kosten bij de ander. Maar resolutie 758 is niet wat de Russische propaganda ervan maakt, namelijk een Amerikaanse oorlogsverklaring. Het is een benoemen van Russische agressie en een oproep tot indamming van de oorlog door een passend antwoord.

Foto: Schermafbeelding uit House resolutie 758, 4 december 2014.

Identitair Verzet zoekt onze identiteit. Hoe geloofwaardig is dat?

Vandaag werden bij de Rotterdamse Ibn Ghaldoun school toegangshekken met kettingsloten afgesloten. Deze islamitische school kwam de laatste weken in het nieuws door examenfraude. Leerlingen die opkwamen om hun examen over te doen moesten de school via een achteringang bereiken. Aanhangers van Identitair Verzet eisen de actie op. Jongeren uit Rotterdam en Haaglanden zouden er achter zitten. De meeste publiciteit ging trouwens naar een 17-jarige leerling van Ibn Ghaloun die doordraaide en cameramannen aanviel. Wat is de relatie tussen identiteit en verzet? Vindt Identitair Verzet haar identiteit in het verzet of omgekeerd?

Identitair Verzet baseert zich op het Franse Génération Identitaire dat in oktober 2012 publiciteit zocht door in Poitiers een moskee te bezetten. Is Génération Identitaire een rechtse Occupy-beweging? Gevoed door de woede van het buitengesloten zijn? Ik vroeg het me af: ‘Dus in de maatschappijkritiek van de jongeren kan ik me vinden. (..). Interessant is dat die kritiek voor een groot deel identiek is met wat de Occupy-generatie, ‘mavericks’ als de Amerikaanse libertarier Ron Paul of echt onafhankelijke (..) critici en journalisten zeggen. Namelijk dat het individu wordt vermalen in de samenwerking tussen grote bedrijven en overheden. En dat dit door media nauwelijks wordt gemeld omdat ze tot onderdeel van de macht zijn gemaakt.’ Identitaire jongeren zoeken de verklaring in de uitverkoop van de nationale identiteit door het establishment. Omdat moslimhaat publicitair slecht scoort spreekt het immigranten indirect aan. Ze zeggen de samenleving terug te willen veroveren en hun identiteit terug te willen vinden. Maar da’s positivisme dat veel negativisme in zich bergt.

Op de eigen website ziet Identitair Verzet zich als ‘een Groot-Nederlandse actiegroep welke zich weert tegen de toenemende immigratie en islamisering, maar bovenal vóór behoud van de Nederlandse identiteit. Wij zijn de generatie die zich niet langer laat passeren, die zich niet langer monddood laat maken. Wij treden in het verzet, en brengen ons woord de straat op.‘ Op Facebook afficheert de actiegroep zich als ‘de Groot-Nederlandse actiegroep voor Nederland en Vlaanderen‘. Het Franse voorbeeld leert dat het betoog verpakt moet worden in een positief betoog. Hoe brengt het dat in praktijk en hoe handelbaar is dat thema identiteit?

Identitair Verzet is een actiegroep die zich richt op het voeren van acties. Nergens op de Facebook-pagina of de website wordt verwezen naar een doelstelling of kernprogramma. Sowieso is het lastig om onze nationale identiteit in positieve termen te omschrijven zoals ook bleek uit een uitzending van het Filosofisch Kwintet over geschiedenis en identiteit met vragen als: ‘Wie zijn wij Nederlanders, wat heeft ons gemaakt tot wat wij zijn, wie zijn wij aan het worden en waarom zijn we juist dezer dagen toch zo op zoek naar onze identiteit?’ Identitair Verzet gaat met haar woede en gevoel van buitengesloten zijn de straat op zonder deze vragen te kunnen beantwoorden. Zoals niemand deze vragen kan beantwoorden. Dit roept de vraag op of de focus op identiteit handig is voor een actiegroep die zo naar positivisme verlangt, en wat het uiteindelijke doel is.

Foto 1: Hendrick Avercamp, Winterlandschap met ijsvermaak. Omstreeks 1608. Collectie Rijksmuseum Amsterdam.

Foto 2: Affiche ‘Stop de Oost-Europese Invasie’ tegen het ‘Polenhotel’ Boskoop. Credits: Identitair Verzet.

Tegenbeweging met Occupy en Génération Identitaire zoekt een oplossing

Joris Luyendijk heeft in zijn column BankingBlog in The Guardian een antropologische blik op de banksector. Interessant was zijn recente column: Occupy, the global brand. Op reis in Duitsland ontmoet-ie in Frankurt Thomas Werner die deel uitmaakt van Occupy Money. De vraag of Occupy een wereldmerk kan worden zoals Greenpeace staat erin centraal. In de reacties klinkt volop scepsis. Want zo’n Occupy zal de structuren niet veranderen. Zoals Greenpeace evenmin een paradigmaverandering voor het milieu heeft kunnen bereiken.

In de NRC verschijnt wekelijks een Nederlandse bewerking die losjes gebaseerd is op de Guardian-column. Deze week onder de titel : ‘Zou het kunnen, een rechtse Occupy?‘ Luyendijk beantwoordt de vraag niet, maar probeert zich serieus in de tegenbeweging te verplaatsen. Hij wisselt zijn zoektocht naar Occupy uit de Guardian-column in voor cynisme over het functioneren van de bankensector. Dat ook toezichthouders wegkoopt en ‘politici die het financiële kartel in stand houden, weten dat hun straks lucratieve posities wachten als bankier, ‘speciaal adviseur’, commissaris of bestuurder’. Hoe dat werkt bewees in een andere sector afgelopen week de voormalig nummer 2 van de PvdA Nebahat Albayrak die door Shell ingelijfd werd.

Door de vermenging van politiek en bedrijfsleven heeft dat laatste de belangen in dat eerste veilig gesteld. En is zo goed als ontastbaar geworden. Wat blijkt uit het uitblijven van structuurwijzigingen die het financiële kartel inperkt. Het conglomeraat van bankiers, politici, toezichthouders, accountants, journalisten en wetenschappers is een gesloten en in zichzelf gekeerde wereld waar de burgers niet toegelaten worden. Maar het conglomeraat wordt wel op kosten van die burger in stand gehouden. Hoe dat te doorbreken?

Gisteren schreef ik begrip te hebben voor Franse rechtse jongeren van de Génération Identitaire: ‘Dus in de maatschappijkritiek van de jongeren kan ik me vinden. (..). Interessant is dat die kritiek voor een groot deel identiek is met wat de Occupy-generatie, ‘mavericks’ als de Amerikaanse libertarier Ron Paul of echt onafhankelijke -niet pseudo-progressieve- critici en journalisten zeggen. Namelijk dat het individu wordt vermalen in de samenwerking tussen grote bedrijven en overheden. En dat dit door media nauwelijks wordt gemeld omdat ze tot onderdeel van de macht zijn gemaakt’. Luyendijk probeert zijn collega’s te corrigeren.

Het gaat bij het zoeken van een verklaring voor de malaise niet om immigranten of nationale identiteit. De bankier is de oorzaak van de crisis. En waar-ie voor staat in zijn onmaatschappelijkheid. In een omgeving die doorgaans even blank, westers en geïntegreerd is als de Identitaire Generatie zelf. Maar onnoemelijk lastiger te bestrijden valt dan een willekeurige immigrant. Maar de analyse klopt dat het belang van de burger is uitverkocht door de elite. Greenpeace of revolutie? Nu de oplossing nog. Die in ieder geval uit de marge komt.

Foto: Omslag van boek : ‘Eléments pour une contre-culture identitaire‘ van Philippe Vardon-Raybaud

Jongeren van de Génération Identitaire kondigen herovering aan

Update: De bezetting van de in aanbouw zijnde moskee in Poitiers door de jongeren van Génération Identitaire is iets voor 13.00 uur beëindigd. Drie organisatoren zijn door de politie in bewaring gesteld. 

Franse jongeren pleiten met een oorlogsverklaring voor een Reconquista. In vrijheid leven of sterven. Dat staat er op het spel, zo menen ze. Een verwijzing naar de herovering van middeleeuws Spanje op de islamieten. Op www.generation-identitaire.com wordt verwezen naar Karel Martel die in 732 bij Poitiers een islamitisch leger versloeg. Het begin van de herovering en de verdrijving van de islam uit Europa. Om dat symbolisch te onderstrepen hebben 100 jongeren vanochtend om 6 uur het dak van de Grote Moskee van Poitiers bezet.

Rechtse jongeren van Génération Identitaire zijn op zoek naar een gestolen identiteit. Zo zeggen ze. Modern en Amerikaans ogen de publicitaire middelen. Ongebruikelijk dat Franse sites beginnen met een Engelstalige verklaring. Donaties kunnen gestuurd worden naar NorthWestFront in Seattle. Type Aryan Nation. Sinds de lancering op 5 oktober is de video ’n succes. Het staat in vele vertalingen op YouTube. Ook in het Nederlands.

In de week dat Twitter in Frankrijk vanwege anti-semitisme op verzoek van een Joodse studentenvereniging en de in het filmpje genoemde SOS-Racisme de account #unbonjuif uit de lucht haalde nemen deze jongeren het recht in eigen hand. Of doet een Amerikaanse organisatie dat in hun naam. Ze willen niet dat de Franse regering, Amerikaanse bedrijven of om het even wie door censuur of gedragsregels bepaalt wat ze wel of niet mogen. Door zich met deze gecoördineerde actie op de kaart te zitten, hebben ze zich ook gefixeerd.

Foto: Bezetting Moskee Poitiers door jongeren van Génération Identitaire, 20 oktober 2012