Roy Moore verliest in Alabama van de Democraat Doug Jones. Hij wil zijn verlies niet toegeven en beroept zich op God

Roy Moore heeft de senaatsverkiezing in de Zuidelijke staat Alabama verloren van zijn Democratische opponent Doug Jones. Dat brengt de Republikeinse meerderheid in de Senaat terug naar 51-49 zetels. Het verschil tussen de twee kandidaten was met 1,5% klein, maar de winst van een Democraat in de rode staat Alabama is opvallend. Republikeinen hebben er doorgaans een meerderheid van 10 tot 20%. Moore had moeite om zijn verlies toe te geven en toonde zich een slechte verliezer en een beroerde vertegenwoordiger van de rechtsstaat door zich te beroepen op God. President Trump die Moore voor de Republikeinse nominatie niet steunde heeft Jones in een tweet gefeliciteerd. Moore wacht nog op een wonder van de God van Alabama.

Veel gematigde en conservatieve Republikeinen namen tijdens de campagne afstand van Moore die door de alt-right beweging van Steve Bannon werd gesteund. Al splijtzwam binnen de partij. Alt-right heeft een nederlaag geleden. Het verstand heeft gezegevierd en Alabama stuurt geen idioot naar de Senaat van wie het nog maar de vraag was of hij de leiding van meerderheidsleider Mitch McConnell zou volgen. Met deze uitslag is de Republikeinse partij aan een gevaar ontsnapt. Anti-democraat, racist, christelijke kwezel en ooit jager op minderjarige meisjes Moore was bij tussentijdse verkiezingen van 2018 in de Senaat een blijvend uithangbord voor onverdraaglijkheid geweest, als hij daar al niet door de ethische commissie buiten spel was gezet.

Gecoördineerde actie zet Trump onder druk. Doel is om de beschuldigingen van zijn seksueel wangedrag serieus te nemen

Een dag voor de belangrijke verkiezing van een senator in Alabama met de controversiële Republikeinse kandidaat Roy Moore geven vrouwen die president Trump van ongewenst seksueel gedrag beschuldigen een persconferentie, aldus een bericht in The Hill. Ze komen voor het eerst verenigd naar buiten en zullen het congres oproepen om actie tegen Trump te ondernemen. De persconferentie wordt georganiseerd door Brave New Films. Het bracht in november een documentaire over dit onderwerp uit. Uit een tweet van talkhost Megyn Kelly blijkt dat drie vrouwen, te weten Jessica Leeds, Samantha Holvey en Rachel Cooks vandaag in haar show Megyn Kelly TODAY optreden. De druk op president Donald Trump wordt via de publiciteit opgevoerd.

Should Al Franken resign? What does it solve? What is a real repair of the U.S. political system?

My combined reactions to an article on Politico about the Democratic senator Al Franken who is under fire because of inappropriate sexual behavior. There are worse violations of politicians who are not making the move to voluntarily leave. How the Franken issue must be dealt with is the subject of intense debate. Does it make the Democrats vulnerable by sending Franks out, or does it make them invulnerable by looking for the moral highground? And what is the context in which the violations must be placed? My reaction to the article:

Of course senator Al Franken should resign. He has lost his credibility. But more politicians should resign or be required to resign. There are three topics that are reason for dismissal due to a lack of morality of politicians and administrators in public administration: 1) inappropriate sexual behavior; 2)  tax avoidance and a questionable tax morality of individuals (Paradise & Panama Papers etc) in combination with big money (Citizens United case: 2010) and 3) a lack of democratic awareness and insufficient respect for the Constitution and the rule of law.

It is time that a big clean-up is kept in the American party politics and all bad apples are removed from the mouth. Who knows, a good minority will have to leave. But it is undesirable for some to step out and others to remain for heavier offenses.

Concretely, it can not be that Roy Moore who repeatedly sexually assaulted minors is senator on behalf of Alabama and president Donald ‘grab them by the pussy‘ Trump who refuses to publish his tax returns stay on, while Franken is fired. A major ethical cleaning of American party politics only works if the standards are applied equally for all.

The beginning of a solution lies in the reform of the financing of campaigns and the reduction of the power of business and financial institutions. Cross-border sexual behavior is a reason for dismissal, but is not the main issue that needs to be addressed first. That is the wrong structure of the private financing of politics that partly follows from the tax avoidance by big sponsors who determine politics.

Sexually wrong behavior must be tackled, but can not be a reason to maintain the wrong structure of the American political system. Then the resignation of senator Franken and some of his colleagues does not yield anything and it is no reason to act, but rather a pretext for not acting.

If someone is accused of unaccaptable sexual behavior, this must be demonstrated credibly. Vague accusations without details and testimonies are too few. There are now four allegations by four women against Franken in the past week. From two of them the names are known (Leeann Tweeden, Lindsay Menz) and two spoke on condition of anonymity. The stories are remarkable similar, grab women at the buttocks.

It strongly seems Leeann Tweeden and Lindsay Menz tell a plausible story about the behavior of senator Franken. It has to be checked and double checked. But proven true, then a consequence must be given to it. For someone with transgressive sexual behavior, there should be no place in the DNC.

Of course, the allegations agianst Roy Moore or Donald Trump are much more serious and involve far more serious offenses than against Al Franken. And the RNC is another organization than the DNC.

So, how can that be synchronized, so that politicians with worse behavior will not stay with one organization, while politicians with lighter violations will be dismissed from the other organization? In the end it’s a political decision, as the Roy Moore issue clearly shows. Despite overwhelming, credible and irrefutable evidence, Moore is supported locally and by radical media and ultimately also by Trump. That gives exactly the wrong signal to women, society and young adults seeking their way through examples.

Synchronization is not to be expected in a corrupted and rotten political system where humanity and legality are subordinate to electoral success and influence. Influence exerted by sponsors who do not have political responsibility or are under political supervision and of whom the general public has little knowledge. In short, the most powerful can not be tackled at all.

How can a broken train be repaired during the ride? Because the American political system is certainly broken at the national level and actually too broken to be repaired with minor interventions.

It is not about Al Franken who did wrong in another time. It is about the credibility and ethics of politics. At the sexual, financial and legal level. It is not about incidents, but about a broken structure. That should be the real subject of debate. It is not about pinching bottoms or a predator that searches out shopping centers in Alabama in search of young girls. It is about the ethics of politics that should give direction to Franken, Moore and Trump.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Poll: Half think Franken should resign’ van Steven Shepard voor Politico, 22 november 2017.

Foto 2: ‘Bonus Army vets heading for Washington by “riding the rails“

Waarom ontspringt Trump de dans in het #MeToo-debat?

De wetmatigheid is dat wie zich ooit fout heeft gedragen, zich koest houdt en wel oppast als tegenstanders eenzelfde soort verwijt krijgen. Want voor je het weet trek je met je reactie op de beschuldiging van de ander aandacht voor de eigen overtreding. En komen de slachtoffers van toen alsnog met hun beschuldigingen naar buiten. Bijvoorbeeld over seksuele intimidatie of verkrachting. Wie zich opvallend stilhoudt -maar zich anders te pas en te onpas uitspreekt over van alles en nog wat- trekt trouwens indirect ook de aandacht. Waarbij het trouwens een taboe binnen een taboe is om onderscheid te maken in het soort overtreding. Het verwijt van goedpraten ligt op de loer. Is het onvrijwillig kussen of betasten van een volwassen vrouw in het openbaar, hoe verkeerd en verwerpelijk ook, echter niet van een andere orde dan het aanranden van een minderjarige? Het raadsel van het recente #MeToo-debat is waarom president Trump niet voor de bijl gaat. Hij heeft heel wat op zijn kerfstok wat onsmakelijk en grensoverschrijdend gedrag tegenover meer dan 12 vrouwen betreft.

Houden christenen van pedofilie? Satanisten beweren van wel

De verdediging van vele Amerikaanse evangelische christenen van grensoverschrijdende seksueel gedrag van politici is opvallend. Het is sterk in conflict met de christelijke waarden die ze zeggen na te streven. Maar politiek lijkt het te winnen van ethiek. Dat maakt van godsdienst een wegwerpproduct dat een lege huls wordt.

Eerst was er Donald ‘grab them by the pussy’ Trump die vulgaire en vrouwonvriendelijke taal uitsloeg en nu is er de kandidaat-senator voor Alabama Roy Moore die als 32-jarige een 14-jarig meisje probeerde aan te randen. En als volwassene steeds weer het contact met schoolmeisjes zocht. Dat vraagt om een antwoord. De atheïstische Church of Satan die zelf niet vies is van een orgie geeft het in een tweet: ‘Child abuse is directly forbidden in the 11 Satanic Rules of the Earth. Christians however have been abusing children for centuries. They own this.’ Volgens de Satanisten hoort kindermisbruik bij christenen. Religie als onfrisse dekmantel?

Foto: Tweet van de Church of Satan, 14 november 2017.

Maatschappelijk exorcisme van grensoverschrijdend seksueel en fiscaal gedrag kan kloof tussen machtigen en machtelozen dichten

De laatste weken veranderde er in de beeldvorming iets fundamenteels in de houding tegenover autoriteiten. Het aloude voordeel van de twijfel is in zijn tegendeel verkeerd. Eerst was er de beschuldiging van seksuele intimidatie of verkrachting van de Amerikaanse filmproducent Harvey Weinstein die tot onthullingen leidde. Slachtoffers kwamen met beschuldigingen. Aan het adres van acteur Kevin Spacey, islamist Tariq Ramadan, producent Job Gosschalk, acteur Dustin Hoffman en talloze politici. Inclusief de Republikeinse kandidaat-senator voor Alabama Roy Moore. Het wachten is op de onvermijdelijke afrekening met het boegbeeld van seksuele intimidatie en platvloersheid tegenover vrouwen, president Donald ‘grab them by the pussy’ Trump. En er zijn de onthullingen in de Paradise Papers die de Britse koningin, de Ierse popstar Bono, Brexiteers en internationaal opererende bedrijven van hun voetstuk stootten. De schijnheiligheid is onderbouwd met feiten.

Welke les valt te trekken uit die vroomheid in schijn van machtige bedrijven en individuen die niet zijn wat ze zeiden te zijn? Degenen die met religieuze referenties het meest tamboereerden op fatsoen als Roy Moore of Tariq Ramadan dreigen het diepst te vallen. Als de beschuldigingen kloppen, dan hebben zij het meest in strijd met hun in het openbaar beleden overtuiging gehandeld. Maar omdat ze tevens de fanatiekste volgers hebben met een bijna goddelijke toewijding is het nog niet duidelijk hoe diep de vereerders hen laten vallen.

Het sleutelwoord is normaliteit en grensoverschrijdend gedrag. Ofwel, het terugdringen van ontsporingen op het gebied van seksualiteit en belastingontwijking of -ontduiking vraagt een teruggang naar een normale toestand. Naar een gesteldheid die niet zozeer overeenstemt met een norm, maar binnen de marges ervan valt. Streven is niet vervlakking om alles binnen een model te dwingen, maar het voorkomen van uitwassen.

Wat is normaal? Dat is lastig te beantwoorden omdat het ‘volgens de regel’ zijn, in een diverse samenleving in (sub)culturen verschilt. Daar komt de overheid in beeld die normen en voorwaarden moet stellen om gedrags- en handelingsovertredingen te voorkomen of te helpen minimaliseren. Het begrip moraal moet gerestaureerd worden in die zin dat de marges ruimer zijn, maar overtredingen strenger aangepakt worden. Duidelijk moet voor iedereen vastgesteld worden wat handelingen en gedragingen zijn die in een maatschappelijke context als correct en wenselijk worden gezien. Waardering en normstelling moeten grensoverstijgend gedrag op het gebied van seksuele intimidatie en belastingontwijking uitdrijven, als in een maatschappelijk exorcisme.

In Nederland is de overheid hiertoe niet in staat of niet toe bereid, zoals afgelopen week uit twee voorbeelden bleek. De overheid neemt het niet op voor de zwakkeren, maar stelt zich aan de kant van de machtigen. Uit de jaarlijkse Global Gender Gap Index 2017 van het World Economic Forum blijkt dat de positie van van vrouwen in Nederland is verslechterd. Nederland is op die ranglijst van de 16de naar de 32ste plek gezakt. En het lijkt er sterk op dat het nieuwe kabinet Rutte III zich niet teweer kan stellen tegen de lobby van de werkgevers en multinationals. Zonder dat het in het politiek programma van één van de coalitiepartijen was opgenomen is de dividendbelasting afgeschaft wat het internationale bedrijfsleven een bonus van 1,4 miljard euro opleverde.

Hoe kunnen de machtigen die misbruik van hun machtspositie maken tot de orde geroepen worden als de overheid het via wetgeving en handhaving niet opneemt voor de zwakkeren, maar zich aan de kant van de machtigen blijft stellen? Wat als de overheid nalaat om voorwaarden te stellen aan de macht van de machtigen zonder die te willen inperken? Of wat erger is: zonder die te kunnen inperken omdat de machtigen bepalen wat het beleid van de partijpolitiek is. Door miljardensteun aan banken, belastingvoordeel voor multinationals of uitblijvende maatregelen die de maatschappelijke positie van vrouwen versterkt en wettelijk vastlegt.

Burgers moeten met maatschappelijke organisaties gelegenheidscoalities vormen om de beeldvorming van de masculine en fiscale moraal via overheidsmaatregelen bij te kleuren zoals wenselijk is en de samenleving optimaal dient. Meer is er nu niet omdat eerst economische machtsposities van bedrijven, de vervlechting ervan met delen van de partijpolitiek en hardnekkig seksueel en fiscaal gedrag van individuen moet worden afgebroken. Maar als deze morele contouren eenmaal staan kan de rest in de jaren erna ingekleurd worden.

Foto: Protest ‘We are better than this!’

‘Christen in der AfD’ Anette Schultner verlaat partij wegens radicalisering

De relatie tussen het rechts-nationalisme en witte etnocentrisme en christenen die zich verlaten op de boodschap van het christendom is groot. En tamelijk onbegrijpelijk. In de VS zijn de evangelische christenen trouwe aanhangers van president Donald Trump, zoals afgelopen weekend weer eens bleek op de manifestatie Value Voters Summit in Washington DC. Radicaal-rechtse sprekers als Michele Bachmann, Roy Moore, Steven Bannon, Sebastian Gorka en president Donald Trump worden daar toegejuicht. In een commentaar heeft Tom Boggioni het zelfs over ‘zogenaamde’ christenen die hun ziel verkopen. Hoe kunnen deze christenen anders genoemd worden? In Trump juichen ze alles toe wat de leer van het christendom principieel veroordeelt.

In Duitsland bestaat binnen de naar rechts schuivende rechts-nationalistische AfD de groepering Christen in der AfD. Voorzitter Anette Schultner zet de stap om als christen afstand te nemen van het rechts-extremisme en verlaat de AfD. ‘Het lijkt mij uitgesloten dat de AfD opnieuw het pad van de realpolitiek inslaat en opnieuw een burgerlijk-conservatieve partij wordt. Wij laten ons met Christen in der AfD niet als een soort vijgenblad gebruiken om de partij een fatsoenlijk gelaat te geven’ zo citeert kathpress.at haar. Ze lijkt over te willen stappen naar de nieuwe beweging ‘Blaue Wende’ van Frauke Petry die de dag na de parlementsverkiezingen aankondigde uit de AfD-fractie te stappen, en daarna ook de partij verliet. Plaatsvervanger Joachim Kuhs zegt Anette Schultner te begrijpen, maar haar niet te volgen. Hij verlaat de AfD niet. Kuhs heeft een andere kijk op de ontwikkeling van de AfD en zegt: ‘Het partijprogramma wordt gekenmerkt door christelijke principes’.