NRC blundert over afwikkeling zaak-Flynn en herstelt de fout niet

Op 7 mei 2020 plaatste NRC niet in de papieren editie, maar uitsluitend online het artikel ‘Rechtszaak tegen Trumps ex-veiligheidsadviseur Flynn plots ten einde’ van Floor Bouma. Zij is een freelance journaliste. Het gaat over de aanklacht tegen de ex-nationale veiligheidsadviseur Mike Flynn dat het ministerie van Justitie (DOJ) ineens had laten vallen. Dit terwijl Flynn schuld had bekend. Het artikel gaat zowel in de kop als in de tekst de fout in als het zegt dat de rechtszaak tegen Flynn ten einde is. De interpretatie door Bouma van de door haar geciteerde bronnen als CNN is incorrect. Een dag later verscheen op 8 mei 2020 in de papieren editie opnieuw een in vergelijking met het artikel van 7 mei licht gewijzigd artikel van Floor Bouma dat in de kop zegt ‘Zaak tegen Flynn, oud-veiligheidsadviseur van Trump, onverwachts gesloten’ en in de tekst ‘De Amerikaanse justitie heeft donderdag plots de strafzaak laten vallen tegen Michael Flynn’. Dat laatste is in de tekst minder incorrect dan de eerdere visie van 7 mei, maar gaat in de kop opnieuw de fout in.

Het idee voor de opstelling van het DOJ was dat Flynn met zijn kennis over de contacten van Trump met het Kremlin tijdens de campagne en de transitieperiode van 2016 Trump chanteert. Het is in Trumps belang dat Flynn niet uit de school klapt. Daarom moet Flynn tegen alle logica en juridische regels in in vrijheid worden gesteld. Maar is met het intrekken van de aanklacht de zaak afgedaan? Nee, want er is de U.S. District rechter Emmet Sullivan die de zaak behandelt. Het zat eraan te komen dat de door president Clinton benoemde Sullivan zich niet zomaar opzij zou laten duwen door het powerplay van Trump en DOJ-minister Barr.

Wat vervolgens gebeurde doorkruiste niet alleen het plan van Trump en Barr om Flynn vrij te laten en de informatie van de contacten van Flynn met de Russen binnenskamers te houden, maar werkte averechts omdat het nieuwe publiciteit trok. Afgelopen week kwam de zaak in een stroomversnelling en keerde zich tegen Barr en Trump. Op 12 mei nodigde rechter Sullivan ‘geïnteresseerde partijen’ uit om hun lezing van de zaak te geven, zoals een bericht in The Hill uitlegt. Ofwel, hij wilde de zaak niet sluiten. Op dezelfde 12 mei verscheen een opinie-artikel in The Washington Post met de titel ‘The Flynn case isn’t over until the judge says it’s over’ met de volgende zinsnede over wat de rechtbank kan doen: ‘It can appoint an independent attorney to act as a “friend of the court,” ensuring a full, adversarial inquiry, as the judge in the Flynn case has done in other situations where the department abdicated its prosecutorial role.’ Het sluitstuk was dat rechter Sullivan een van de auteurs van dit artikel, te weten oud-rechter John Gleeson op 13 mei benoemde als onafhankelijk onderzoeker om te pleiten tegen het laten vallen van de Flynn-zaak en onder meer uit te vinden of Flynn moet worden veroordeeld wegens meineed, aldus onder meer een bericht in Raw Story.

Bouma had op 7 mei moeten en op 8 mei kunnen weten dat wat ze zei juridisch niet klopte, namelijk dat de zaak tegen Flynn gesloten was. Want dat bepaalt de aanklager niet, maar de rechter aan wie de zaak is toegewezen. Op 7 mei om 23.37 uur stuurde ik Bouma deze tweet. Ze heeft er (nog) niet op geantwoord.

Bij genoemde online artikelen in NRC van 7 mei en van 8 mei is op 14 mei 2020 nog steeds geen correctie verschenen die de fout herstelt. Evenmin is verslag gedaan van de recente ontwikkelingen van 12 en 13 mei, te weten de opstelling van rechter Emmet Sullivan die de zaak niet sluit en de benoeming van John Gleeson om te pleiten tegen het laten vallen van de Flynn-zaak door het DOJ. Een en ander roept vragen op over zowel de deskundigheid van de verslaggeving in NRC over de zaak Flynn als over de eindredactionele begeleiding van online artikelen die aantoonbare fouten bevatten. Na respectievelijk zeven en zes dagen zijn die fouten nog steeds niet gecorrigeerd of is er een toevoeging bij verschenen die de fout van commentaar voorziet.

Naschrift 14 mei 2020: Iemand wees me erop dat op 13 mei op NRC.nl een artikel is verschenen van Frank Kuin dat de correcte lezing van de feiten geeft. Het artikel is bij mijn weten uitsluitend online verschenen en niet in de papieren of digitale editie. Kuin verwijst niet naar de eerdere berichtgeving van Floor Bouma over deze zaak. Ook na plaatsing van het artikel van Kuin zijn beide artikelen van Floor Bouma van 7 en 8 mei 2020 nog niet van corrigerend commentaar voorzien. Zodat NRC online tot op heden twee verschillende versies van de afloop van de zaak Flynn aanbiedt. De vraag is of NRC hiermee de eigen richtlijnen volgt.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Rechtszaak tegen Trumps ex-veiligheidsadviseur Flynn plots ten einde’ van Floor Bouma in NRC, 7 mei 2020.

Foto 2: Eigen tweet aan Floor Bouma, 7 mei 2020.

Oproep van Rauch en Wittes tot boycot van de Republikeinse partij

In het politiek gematigde maandelijkse tijdschrift The Atlantic publiceren Jonathan Rauch en Benjamin Wittes een artikel met de titel ‘Boycott the Republican Party’. Ze zijn geen lid van de Democratische of Republikeinse partij. Hun redenering is dat als in een tweepartijenstelsel één van de partijen het grondig laat afweten en de democratische rechtsstaat en de nationale veiligheid in gevaar brengt de kiezer weinig anders te doen staat dan de andere partij te steunen. Zelfs als dat in strijd is met de eigen politieke voorkeur: ‘We’re suggesting that in today’s situation, people should vote a straight Democratic ticket even if they are not partisan, and despite their policy views. They should vote against Republicans in a spirit that is, if you will, prepartisan and prepolitical. Their attitude should be: The rule of law is a threshold value in American politics, and a party that endangers this value disqualifies itself, period. In other words, under certain peculiar and deeply regrettable circumstances, sophisticated, independent-minded voters need to act as if they were dumb-ass partisans.‘

Dit is een aanvaardbaar standpunt, maar het valt niet in te zien hoe conservatieve Republikeinen die zich associeren met het belastingplan en de steun van (evangelische) kerken voor Trumps beleid op het gebied van sociaal-medische onderwerpen en immigratie zich door Rauch en Wittes laten overtuigen. Ofwel, hoe kunnen deze conservatieven ervan overtuigd worden dat Trumps beleid tegen hun belang ingaat? Dat beweegt zich op tamelijk abstracte beleidsterreinen als nationale veiligheid en rechtsstaat. Conservatieven zullen niet denken dat ze negatief getroffen zullen worden door Trumps beleid. En als ze uiteindelijk wel getroffen worden omdat de democratische instituties en het vangnet zijn afgebroken, dan is het te laat om er nog iets aan te doen.

De oproep lijkt beter besteed aan geregistreerde Democraten die dit eigenlijk niet nodig hebben. Maar is nog meer bedoeld voor onafhankelijke kiezers en gematigde Republikeinen die wel afstand wensen te nemen van Trumps beleid en de koers die de partijleiding van de Republikeinse partij onder Trump is ingeslagen. De oproep gaat echter verder en roept op om voorbij te gaan aan een afwachtende houding en actief -en mogelijk met tegenzin- op de Democratische partij te stemmen. Of het succesvol zal zijn is onzeker, maar een oproep tot een boycot van de Republikeinse partij door twee gematigde, partijloze opinieleiders kan het gedrag van een klein deel van het electoraat beïnvloeden. Tegelijkertijd versterkt het de bunkermentaliteit van Trump die zich op een krimpende basis van het electoraat beroept. Deze boycot probeert in elk geval de oppositie tegen Trumps beleid dat zo de rechtsstaat en de Amerikaanse instituties verzwakt te mobiliseren.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Boycott the Republican Party’ van Jonathan Rauch en Benjamin Wittes in The Atlantic, maart 2018.

Oproep aan adverteerders om steun aan Voetbal Inside te stoppen is aanvaard actiemiddel. RTL Boulevard wil het niet snappen

Ik kijk niet lineair naar programma’s van de commerciële omroep, dus evenmin naar Voetbal Inside. Niet uit principe trouwens. maar gewoon door wat ik zie als het ontbreken van kwaliteit. Het gaat aan me voorbij. Alleen bij een relletje zoek ik desgewenst via sociale media even op waar het over gaat. Er is op 19 december door documentairemaker Sunny Bergman op Facebook een oproep geplaatst die onder meer zegt: ‘Voetbal Inside wordt mede mogelijk gemaakt door Amstel Bier, Gillete en Toto. Willen deze merken ook homofobie mede mogelijk maken? Zo nee: waarom sponsoren deze merken Voetbal Inside dan nog?’ Bergman spreekt deze merken aan op hun maatschappelijke verantwoordelijkheid. Dit is een aanvaard actiemiddel dat in de VS of in Nederland onder meer met gemengd succes tegen de alt-right websites Breitbart, De Dagelijkse Standaard of The Post Online wordt gevoerd. Zo zag Breitbart vanwege de benadering van adverteerders door actiegroepen de reclame inkomsten in mei 2017 met 90% dalen, aldus een bericht in The Hill.

Bergmans oproep aan de adverteerders om vanwege ‘homofobie’ te overwegen hun steun aan Voetbal Inside te beëindigen is een aanvaard actiemiddel. Het zet adverteerders onder druk. Het roept niet op om het programma te stoppen of presentatoren te ontslaan die onder het mom van satire gewraakte uitspraken van homohaat of racisme doen. Het roept enkel op om de financiële steun aan het programma te stoppen.

Zowel Voetbal Inside als RTL Boulevard zijn programma’s van RTL. Het commentaar van RTL Boulevard op Voetbal Inside heeft daarom een hoog ‘de slager keurt het eigen vlees’ gehalte. De commentatoren van RTL Boulevard zoeken de afleiding door te verwijzen naar de Russische Federatie of Turkije, terwijl het bij Voetbal Inside gaat om een Nederlands programma in de Nederlandse taal met Nederlandse onderwerpen dat gericht is op een Nederlands publiek. Waarom moeten kijkers als het lastig wordt zich dan ineens druk maken over buitenlands onrecht, terwijl zowel Voetbal Inside als RTL Boulevard bijna volledig op de Nederlandse publieke opinie zijn gericht? De vrouwelijke presentator verwoordt perfect de domheid en het selectieve kijken naar de werkelijkheid en zichzelf binnen de Nederlandse RTL-tak door op te merken dat men niet naar Voetbal Inside hoeft te kijken. Nee, uiteraard niet. Maar het staat actievoerders volledig vrij om de adverteerders van Voetbal Inside op te roepen om hun financiële steun aan dat programma vanwege homohaat of racisme te beëindigen.

Gecoördineerde actie zet Trump onder druk. Doel is om de beschuldigingen van zijn seksueel wangedrag serieus te nemen

Een dag voor de belangrijke verkiezing van een senator in Alabama met de controversiële Republikeinse kandidaat Roy Moore geven vrouwen die president Trump van ongewenst seksueel gedrag beschuldigen een persconferentie, aldus een bericht in The Hill. Ze komen voor het eerst verenigd naar buiten en zullen het congres oproepen om actie tegen Trump te ondernemen. De persconferentie wordt georganiseerd door Brave New Films. Het bracht in november een documentaire over dit onderwerp uit. Uit een tweet van talkhost Megyn Kelly blijkt dat drie vrouwen, te weten Jessica Leeds, Samantha Holvey en Rachel Cooks vandaag in haar show Megyn Kelly TODAY optreden. De druk op president Donald Trump wordt via de publiciteit opgevoerd.

Jean-Luc Mélenchon is geen Bernie Sanders. Maar in de optiek van vele Amerikanen wel. Obama steunt Macron, oei …

Het valt niet mee om een Amerikaans publiek uit te leggen hoe de hazen in de Franse presidentsverkiezingen lopen. Vooral over de radicaal-linkse kandidaat Jean-Luc Mélenchon bestaat veel misverstand. Voor wie het interesseert, hier een debatje erover in de reactieruimte van TYT. Mélenchon wordt door velen gezien als een soort Franse Bernie Sanders. Dus aanvaardbaar. Maar dat is Mélenchon naar mijn idee niet vanwege zijn buitenlandse politiek, vooral zijn vijandigheid jegens Duitsland en de EU en zijn verregaande vriendschap met de Russische Federatie. De EU moet de EU zijn. Geen afgeleide van de VS, de Russische Federatie of China.

Maar een Amerikaans publiek begrijpt niet wat een EU is die voor zichzelf opkomt. Niet zo vreemd, want vele inwoners van EU-lidstaten begrijpen dat evenmin of willen het belang van een sterke, autonome EU inzien. Mark Weisbrot maakte het in een opinie-artikel voor The Hill zo bont dat hij president Obama indirect verwijt om op te komen voor centrumkandidaat Emmanuel Macron. Dat kon niet onweerlegd blijven. Mijn reactie:

Weird analysis by Mark Weisbrot which can only be made in a country which has no real interest in the EU.

Weisbrot totally ignores the foreign policy of Jean-Luc Mélenchon. This radical-left politician wants to break up the EU and is hostile towards Germany. While the axis France-Germany is essential for the EU. Mélenchon is a conservative-left politician who stands with his back to the future.

Weisbrot doesn’t understand anything from European politics and the interest of a strong and balanced EU for the USA in blaming president Obama not supporting Mélenchon and more or less endorsing Emmanuel Macron.

In Europe former Trotskyist Mélenchon is seen as a radical-left politician who offers no answer to contemporary problems. For France with a more than average government debt the answer is not more spending, but becoming more competitive by reforming society and government.

Northern European countries like The Netherlands and Germany started their reforms at the end of the nineties and completed that in the first half decade of 2000. So, already more than 12 years ago. France is limping behind and has not yet started those reforms which must increase the competitiveness of French economy.

Macron is the only candidate which sees the urgency of 1) the EU and the relation with Germany; 2) the competitiveness of French economy and 3) the modernisation of French society.

As a European I don’t understand the relation which a part of US politics -especially opportunists in the GOP who in two years time changed from foe into a naive friend- seeks with the Russian Federation. It looks like stupid submission. Weisbrot may not know, but Marine Le Pen, Francois Fillon and Jean-Luc Mélenchon are in the pocket of the Kremlin and supported by Putin and his palls, Macron is the only main candidate who does not make EU’s importance subordinate to that of the Russian Federation.

Does Weisbrot know the implications and details of the various candidates? After reading his article I hardly can see he knows. He seems to follow his American sources and examples without knowing the primary sources and real facts.

I’m no fan of president Obama and I accuse him of having Bernie Sanders opposed and making the hijacking of the DNC by Hillary Clinton possible, but in the case of France for someone who goes for realism in politics Emmanuel Macron is the only plausible candidate. And certainly not Jean-Luc Mélenchon who would be a disaster for France, the EU and the relation with the US.

Foto: Schermafbeelding van deel opinie-artikel ‘Obama plants himself on the wrong side of French elections’ door Mark Weisbrot, 26 april 2017 in The Hill.

Hoe moet het Kremlin manoeuvreren in beïnvloeding van de Franse presidentsverkiezingen?

Waarom het door het Kremlin gecontroleerde en gefinancierde RT advocaat Hosni Maati commentaar laat geven bij anti-Le Pen relletjes in Parijs is de vraag. Veelzeggend is de reflex van de journalist (‘hoewel ze ook veel steun heeft, nietwaar?’) op Maati’s betoog dat Le Pen een racist is. Zo uitgesproken hoort het Kremlin het niet graag. Maar het wordt wel verspreid via het YouTube-kanaal. Berichten wijzen erop dat het Kremlin er alles aan doet om de Franse en Duitse verkiezingen door hacking en inzet van (sociale) media te beïnvloeden, zoals The Hill en DW berichten. Reden daarvoor is niet de sterkte, maar de zwakte van de Russische Federatie. Het kan niet concurreren met de VS of EU en zoekt daarom de afleiding. De reportage is klassieke RT: relletjes in het Westen die moeten aantonen hoe verdeeld het is. Maati gaat daar uiterst slim mee om door zijn betoog te larderen met verwijzingen die zeggen dat Frankrijk en de Fransen nog steeds gaan voor de democratie.

Vanuit het perspectief van de Russen is het nog helemaal niet zo makkelijk om de juiste strategie te vinden in de ondermijning van Europa. Immers een kwestie van maatvoering. Er bestaat overeenstemming over het idee dat het in het belang van de Russische machthebbers is om de EU te verzwakken. Tegelijkertijd is de EU de afzetmarkt voor gas en olie waarop de Russische economie draait. En een veilige haven om geld te stallen, huizen te kopen, kinderen te laten studeren en vakantie te vieren. Sancties gooien dat schema deels in de war. Verregaande politieke chaos en een teruglopende economie in de EU-lidstaten is echter niet in het belang van het Kremlin. Het is dus hogere kunst om de EU gecontroleerd en met mate te ondermijnen, maar niet te veel.

In de Franse presidentsverkiezingen moge Marine Le Pen de droomkandidate van het Kremlin lijken, maar zij is dat niet. Wel François Fillon omdat het Kremlin liever kiest voor voorspelbaarheid en continuïteit. Aan dat profiel voldoet de conservatieve Fillon beter dan Le Pen. Door schandalen is zijn steun echter geslonken en dreigt hij de tweede ronde te missen. Maar de linkse kandidaat en oud-Trotskist Jean-Luc Mélenchon is met 19% opgestoomd in de peilingen. Hij is net als Fillon en Le Pen een bewonderaar van Putin. De socialistische kandidaat Benoît Hamon zette zich onlangs zelfs af tegen Mélenchon door te wijzen op het verschil dat hij zijn beleid niet af zal stemmen op het Kremlin, aldus Marianne. Het blijft merkwaardig dat van de vier kansrijke kandidaten er drie onder invloed van het Kremlin staan. Als de enige die dat niet doet -Emmanuel Macron- wint, dan blijkt dat het Kremlin de juiste maatvoering heeft gemist. Of gewoonweg tekortschoot in invloed.

Lichtman voorspelt presidentsverkiezingen: Trump wint, maar de ‘sleutels’ zijn onzeker en de marges klein

Hoogleraar Geschiedenis Allan J. Lichtman voorspelt dat zoals de zaken er nu voorstaan Trump op 8 november tot president gekozen wordt. Maar de marges zijn klein en het kan nog veranderen. In een interview in The Washington Post legt hij zijn model uit dat sinds 1984 elke president correct voorspelde. Hij baseert zich niet op peilingen of inschattingen van het Electoral College, maar op 13 ‘sleutels’ (keys). Als 6 ervan niet waar zijn, dan verliest de zittende partij. Volgens Lichtman scoren de Democraten nu op 6 sleutels als onwaar.

De sleutel van de sleutels van Lichtman lijkt nu in handen te zijn van de ‘derde’ Libertarische kandidaat Gary Johnson die tegen Clinton telt als hij meer dan 5% behaalt. Volgens de statistische nieuwssite FiveThirtyEight van Nate Silver scoort Johnson nu 4,9% en kalft z’n steun door onvast opereren snel af. Johnsons VP Bill Weld kondigde afgelopen week aan op Clinton te stemmen. Het lijkt een herhaling van het scenario met Ralph Nader dat Al Gore in 2000 in Florida de verkiezingen kostte. Hoe dan ook, de marges lijken kleiner dan de peilingen uitwijzen. Als Hillary Clinton wint, dan komt dat omdat de potentiële kiezers op Gary Johnson of Jill Stein in ‘swingstates’ uiteindelijk toch voor haar kozen. Niet uit liefde, maar om Trump uit het Witte Huis te houden. Lichtman zegt ook de historische onberekenbaarheid van Donald Trump niet goed in zijn model te kunnen vangen. Dan verandert de opvatting van politiek. En juist dat lijkt in deze campagne te gebeuren.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Prof correct on 30 years of elections: Trump will win’ in The Hill, 28 oktober 2016.

Ecuador heeft internetverbinding Assange afgesloten

Verrassend, maar begrijpelijk nieuws. Ecuador heeft de internetverbinding van Julian Assange afgesloten. Hij verblijft in de Ecuadoraanse ambassade in Londen waar hij in 2012 is heen gevlucht omdat hij vreesde voor uitwijzing door de Britse regering naar de VS. Een secret jury bereidde in 2010 een aanklacht tegen hem voor. Eerder vandaag waren er speculaties over zijn dood en het land (state party) dat zijn internet had afgesloten.

Assange heeft zich met onthullingen over Hillary Clinton actief gemengd in de campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Dit zijn de Podesta Emails. Eerder kondigde hij een zogenaamde Oktober-verrassing aan die Clinton ernstig zou beschadigen. Assange publiceert alleen gehackte emails van de Democratische partij en niet van kandidaten van andere partijen. Vanuit het Witte Huis, de inlichtingendiensten, het congres en de teams van beide kandidaten van de grote partijen -Trump niet, maar Pence wel- wordt beweerd dat het Kremlin met Assange onder een hoedje speelt. De Amerikaanse politiek neemt deze inmenging zwaar op.

In dit zich ontwikkelend verhaal is nog niet alles duidelijk. Het lijkt er sterk op dat de Ecuadoraanse regering door de Amerikaanse regering onder druk is gezet om de stekker uit de internetverbinding van Assange te trekken. In de vier jaar sinds 2012 is Assange geradicaliseerd. Hoewel hij zich presenteert als journalist wint de kritiek terrein dat hij dat niet is. Zo dumpt hij hele bestanden zonder rekening te houden met de privacy van onschuldige burgers die in de documenten worden genoemd. Dat wijst op een gebrek aan middelen en medewerkers om zorgvuldig te werken. Het is goed mogelijk dat Ecuador in haar maag zit met Assange en zich niet mee wil laten slepen in zijn radicalisering. Een compromis dat zich aankondigt is dat hij asiel houdt in de Ecuadoraanse ambassade, maar Ecuador hem niet meer de ruimte laat om zich te mengen in de interne politiek van andere landen. Als dat zo is dan is duidelijk dat Assange zijn hand heeft overspeeld.

Foto: Schermafbeelding van artikel ‘WikiLeaks: Ecuador cut off Julian Assange’s internet’ in The Hill, 17 oktober 2016.

Mediastrategie van Hillary Clinton landt niet. En raakt Trump niet

“She’s not up more because she’s disliked and distrusted,” said GOP consultant Rick Wilson, who is working with independent presidential candidate Evan McMullin. “With any other candidate than [Clinton], Trump would be down by 25 percent.” Aldus de Republikeinse consultant Rick Wilson over Hillary Clinton in een artikel in The Hill. Hij werkt voor de kandidaat Evan McMullin die door Republikeinen wordt gesteund.

De boodschap is tweeledig. De tot nu toe bijna 100 miljoen dollar die Clinton aan zendtijd heeft besteed is niet doelmatig omdat ze niet vertrouwd wordt en velen een hekel aan haar hebben. Trump besteedde slechts 17,3 miljoen dollar. Maar Clinton neemt geen afstand van hem. Zij is een ongeloofwaardige kandidaat en de boodschap van de reclame ‘landt’ niet. Daarbij is ze saai en als vertegenwoordiger van het establishment een referentie van het verleden die het evenmin moet hebben van free publicity. Volgens insiders zou Trump het tegen elke andere kandidaat afleggen, maar maakt hij alleen tegen Clinton een kans. Dat is ontluisterend.

De Democratische partij (DNC) heeft een gigantisch risico genomen door niet de populaire Bernie Sanders, maar Clinton te nomineren. Dat werd trouwens voor de Democratische conventie in juli al geconstateerd. Met de kans dat er met Trump een clown, een onevenwichtig persoon en een gevaar voor de wereldvrede in het Witte Huis komt. Als dat gebeurt, dan zou het bestuur van de DNC voor een tribunaal berecht moeten worden.

En geld besteed aan televisiereclame landt hoe dan ook niet meer bij de kiezers. Dit soort reclame lijkt over de geldigheidsdatum heen omdat kiezers er cynisch over zijn geworden. Door het zo vaak gezien te hebben kunnen ze niet meer geloven wat erin gezegd wordt. Of dat in dezelfde mate voor Nederland geldt lijkt niet het geval, maar dat de doelmatigheid van traditionele verkiezingsfilmpjes is afgenomen is iets waar de campagneteams rekening mee moeten houden. Omdat televisiereclame een sleutelrol moest spelen in de mediastrategie van Clinton, maakt dit een overwinning van Trump mogelijk. Omdat dit niet blijkt te werken.

Springtime For Trump. Psychogram van een verkiezingsstrijd

Bij het overlijden van Gene Wilder werd de filmkomedie The Producers (1967) van Mel Brooks in herinnering gebracht. Het verhaal heeft actuele waarde, zoals blijkt. Het gaat om theaterproducent Max Bialystock (Zero Mostel) die met boekhouder Leo Bloom (Gene Wilder) een constructie bedenkt om de verliesgevende productie ‘Springtime for Hitler’ -die grenst aan de wansmaak en daarom niet kan slagen- op de planken te brengen. Maar de productie slaat aan ondanks de verwachtingen en de calculatie van Bialystock en Bloom en wordt een financieel succes. Alleen niet voor de producenten die een verlies nodig hadden om winst te maken.

Het verhaal van The Producers doet denken aan Donald Trump. De grandioze overdrijving, de slechte smaak, de pogingen om te mislukken die in hun tegendeel verkeren omdat het publiek het volstrekt anders opvat dan de initiatiefnemers het bedoelen. Ondanks alle moeite die Trump steeds weer doet om zijn eigen glazen in te gooien. Het sterke vermoeden bestaat dat Trump om twee redenen in de presidentsrace is gestapt. Om er financieel beter van te worden en om aan prestige te winnen die de statuur van de vastgoedmagnaat doet vergeten. Het plan van Trump was dat hij zou winnen door te verliezen. Verliest Trump straks door te winnen?

Amerikaanse media zijn vol van complottheorieën, zoals een commentaar van Brent Budowsky voor The Hill. Maar omdat het ook dient om Trumps kandidatuur in diskrediet te brengen is het toch minder eenduidig dan het op het eerste gezicht lijkt.  Evenmin is het onmogelijk dat Trump zich halverwege de race heeft bedacht. Of twijfelt of hij wil winnen of verliezen. Er zit daarom geen plan achter omdat elke uitkomst hem uitkomt.

Het onmogelijke gebeurt. Eerst wint Trump tamelijk gemakkelijk de nominatie van de Republikeinse partij door in te zetten op wansmaak, persoonlijke emotie, overdrijving en interne tegenstrijdigheid en al zijn opponenten te vermorzelen. En nu maakt hij een redelijke kans om president te worden. Zijn tegenstander Hillary Clinton is bijna even impopulair als Trump en kan in de peilingen geen afstand van hem nemen.

Clinton heeft een ijzer in het vuur door een goede voorbereiding van de ground game in de afzonderlijke staten. Zij heeft lokale kantoren geopend die de kiezers naar de stembus moeten brengen, terwijl Trump dat aspect verwaarloost. Hij hoopt op de blanke kiezer en op onthullingen over de Clinton Foundation en haar privé email server waar de FBI en het ministerie van Buitenlandse Zaken onderzoek naar instelden. Het is in alle opzichten een asynchrone strijd. Terwijl Trump wansmaak, wispelturigheid en overdrijving tot zijn handelsmerk heeft gemaakt en er niet door wordt beschadigd is dat bij Clinton anders. Zij zet in op ernst en het uitstralen van ervaring en deskundigheid. Beide kandidaten kunnen ondanks zichzelf (mis)lukken.