Waarom ontspringt Trump de dans in het #MeToo-debat?

De wetmatigheid is dat wie zich ooit fout heeft gedragen, zich koest houdt en wel oppast als tegenstanders eenzelfde soort verwijt krijgen. Want voor je het weet trek je met je reactie op de beschuldiging van de ander aandacht voor de eigen overtreding. En komen de slachtoffers van toen alsnog met hun beschuldigingen naar buiten. Bijvoorbeeld over seksuele intimidatie of verkrachting. Wie zich opvallend stilhoudt -maar zich anders te pas en te onpas uitspreekt over van alles en nog wat- trekt trouwens indirect ook de aandacht. Waarbij het trouwens een taboe binnen een taboe is om onderscheid te maken in het soort overtreding. Het verwijt van goedpraten ligt op de loer. Is het onvrijwillig kussen of betasten van een volwassen vrouw in het openbaar, hoe verkeerd en verwerpelijk ook, echter niet van een andere orde dan het aanranden van een minderjarige? Het raadsel van het recente #MeToo-debat is waarom president Trump niet voor de bijl gaat. Hij heeft heel wat op zijn kerfstok wat onsmakelijk en grensoverschrijdend gedrag tegenover meer dan 12 vrouwen betreft.