Controlestaat onder surveillance door affaire-Petraeus

Volgens Glenn Greenwald in The Guardian is de controlestaat het echte schandaal in de affaire Petraeus. Het verdient een grondig onderzoek hoe de regering-Obama dat op allerlei niveaus, met allerlei partners en allerlei systemen (‘TrapWire‘) doorvoert. David Patraeus, de inmiddels vertrokken chef van de CIA werd digitaal doorgelicht door de FBI. De ene veiligheidsdienst bespioneerde de baas van de andere. Als daartoe al geen schroom bestaat, dan kunnen we ons voorstellen hoe wij als machteloze burgers worden bespioneerd door de staatsveiligheidsdiensten. Laat vanaf nu bij niemand meer enige illusie bestaan dat het niet zo zou zijn.

Dit brengt de New Yorker tot de prachtige titel bij een artikel van Patrick Radden Keefe: The surveillance state takes friendly fire. Heel vrij vertaald: ‘Obama schiet in eigen voet’. Dat kan nooit meer ongenoemd worden.

De tegenbeweging, Occupy, Anonymous, WikiLeaks en progressieve internetmedia nemen de controlestaat al lange tijd als afschrikwekkend op de korrel. Maar tot nu toe bleef het stil in de samenleving omdat de bekommernis over de inperking van de burgerrechten niet doorsijpelde via de gevestigde media. Deze staan per definitie aan de kant van de zittende macht. Het voert te ver om nu al van een omslag in de opstelling van zowel media als publiek te spreken. Daar zijn meerdere incidenten zoals de Petraeus-affaire voor nodig. Maar onder het motto ‘Frappez Toujours‘ zal het op de deur blijven kloppen ooit tot bewustwording moeten leiden.

Foto: Generaal David Petraeus in functie

Banken kunnen niet vertrouwd worden in zelfregulering

Zegt Boele Staal nu dat de miljarden die de Nederlandse staat in de banken heeft gestopt door deze banken worden terugbetaald? Dat suggereert-ie zonder te zeggen. Maar hoe rijmt dat met de uitspraak van oud-minister van Financiën Gerrit Zalm over de steun aan de banken ABN, Fortis en verzekeraar ASR dat het ‘moeilijk haalbaar [zal] zijn die € 30 mrd terug te halen’, aldus BNR Nieuwsradio? Zalm gaf ‘uiteindelijk toe dat de Nederlandse belastingbetaler een deel van het in ABN Amro gestoken geld waarschijnlijk kwijt is.’ Niets aan de hand volgens Staal, want Nederlandse banken zijn nooit ongezond geweest. Staal is niet te volgen.

De Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) behartigt de gemeenschappelijke belangen van de Nederlandse banken. Voorzitter en D66’er Boele Staal legt in het jaarverslag 2011 de schuld van de financiële crisis bij de landen en niet bij de banken. Kees van Dijkhuizen, de voorzitter van de commissie Toezicht stelt: ‘Sluitend toezicht op Europees en nationaal niveau draagt bij aan het herstel van vertrouwen in de banken.’ Welk vertrouwen? Grootschalige, langdurige fraude met de LIBOR-rente doet niet vermoeden dat er een begin van sluitend toezicht is. Twee voormalige Rabobank-handelaren zijn geschorst voor hun werk bij de Rabobank.

Wie heeft het toezicht op het toezicht van de banken? Een belangenbehartiger als de NVB heeft per definitie andere belangen dan de Nederlandse staat of belastingbetaler. James Surowiecki verbaast zich in The New Yorker naar aanleiding van de LIBOR-fraude over de vrije hand van de banken: ‘The most striking thing about this scandal is that it was predictable—the way LIBOR was designed practically invited corruption—yet no one did anything to stop it. That’s because, for decades, regulators and people in the financial industry assumed that banks’ desire to protect their reputations would keep them honest’. De zelfregulering is uitgewerkt.

Het ‘gentleman’s-club ethos‘ van Boele Staal en Kees van Dijkhuizen is niet langer geschikt voor de financiële wereld. Bankiers blijken niet altijd eerlijk te zijn en de financiële industrie is te omvangrijk geworden. Naast de voor de hand liggende financieel-technisch inhaalslag die zowel de buffers als de transparantie vergroot, is er een nieuwe aanpak nodig die het toezicht op de banken aanscherpt, een zero tolerance beleid voor bankiers en handelaren met forse sancties instelt en de Boele Staals van deze wereld niet langer weg laat komen met halve waarheden en een houding dat heren onder elkaar het wel zullen regelen. De politiek is nodig aan zet.