Jamieson stelt in ‘Cyberwar’ dat Trump zonder hulp van Kremlin de verkiezingen niet had gewonnen. Analyse van Mayer in New Yorker

Jane Mayer gaat in een uitgebreid artikel in The New Yorker in op de vraag of president Trump zonder hulp van de Russen de presidentsverkiezingen in 2016 had gewonnen en haar antwoord is ontkennend. Trump heeft uitsluitend door manipulatie van de Russen kunnen winnen. Mayer baseert zich op het boek ‘Cyberwar: How Russian Hackers and Trolls Helped Elect a President—What We Don’t, Can’t, and Do Know’ van hoogleraar communicatie Kathleen Hall Jamieson dat op 18 oktober 2018 verschijnt bij Oxford University Press, twee weken voor de tussentijdse Congres-verkiezingen. Mayer beeldt Jamieson af als een neutrale en onpartijdige wetenschapper die zich uitsluitend baseert op feiten en nauwgezet forensisch onderzoek heeft gedaan.

Pikant is de rol van voormalig FBI-directeur James Comey die vlak voor de verkiezingen met beschuldigingen over Hillary Clinton naar buiten kwam. Dit was zonder precedent omdat de FBI zich hiermee actief in de verkiezingen mengde en omdat minister van Justitie Loretta Lynch door Comey werd gepasseerd. Volgens analisten heeft Comey’s interventie Trump de overwinning opgeleverd in swingstates Michigan, Pennsylvania, Wisconsin en Florida waardoor hij met een kleine marge van 80.000 stemmen het Electoral College won, ondanks de bijna 3 miljoen stemmen meer stemmen voor Clinton. De ironie is dat Comey die een grote bijdrage geleverd zou hebben aan Trumps overwinning in 2017 door hem ontslagen werd. Waarom Comey zo opvallend buiten zijn boekje handelde in oktober 2016 beschrijft Mayer. Comey zou zich gebaseerd hebben op valse informatie van de Russen die door de inlichtingendiensten tijdig als vals was ontmaskerd, maar ondanks dat gehandeld hebben vanwege de optiek in de verkiezingsstrijd van deze Russische desinformatie.

Mayer laat wetenschappers en opinie-leiders aan het woord die betwijfelen of de Russen de verkiezingen doorslaggevend ten gunste van Trump hebben beïnvloed. Niemand betwijfelt overigens dat de Russen zich gemengd hebben in de verkiezingsstrijd ten gunste van Trump. Jamieson lijkt dit als enige nauwgezet bestudeerd te hebben, terwijl anderen eerder een houding hebben van ‘we zullen het nooit kunnen weten’. Mayer wijst ook op data van onder meer Facebook die nog niet zijn vrijgegeven en Jamiesons theorie verder zouden kunnen onderbouwen. Uiteraard roept dit de vraag op hoe legitiem Trumps presidentschap is als hij tegen de grondwet in door een buitenlandse macht aan het presidentschap is geholpen. Die vraag komt met de publicatie van Jamiesons boek ‘Cyberwar’ vermoedelijk weer centraal in het publieke debat te staan.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘How Russia Helped Swing the Election for Trump’ van Jane Mayer in The New Yorker (October 1, 2018 Issue). 

Foto 2: Schermafbeelding van omslag van boek ‘Cyberwar; How Russian Hackers and Trolls Helped Elect a President – What We Don’t, Can’t, and Do Know’ van Kathleen Hall Jamieson. Verschijnt op 18 oktober 2018 (verwachting) bij Oxford University Press.

Foto 3: Schermafbeelding van passage uit artikel ‘How Russia Helped Swing the Election for Trump’ van Jane Mayer in The New Yorker (October 1, 2018 Issue). 

Advertentie

Donald Trump is niet normaal, dus normaliseer hem niet

Normalisering is het woord waar het om draait. President-elect Trump wordt vanwege de wil van mensen en instituties om in harmonie met hun omgeving te zijn als normaal beschouwd. Naast ‘deskundigen’ die zich naïef op het verkeerde been laten zetten. Maar Trump is niet normaal, hij is abnormaal. Hij is onvergelijkbaar met ‘gewone’ conservatieve presidentskandidaten als Richard Nixon, John McCain of Mitt Romney. Donald Trump overtreedt de lijn van de normaliteit en sleept de VS daarin mee. Vanuit een rechts-nationalistische overtuiging, opportunisme of een psychisch verdedigingsmechanisme wordt Trump als normaal voorgesteld.

BBC Newsnight praat met David Remnick die in de nacht van Trumps verkiezing het artikel ‘An American Tragedy’ schreef voor The New Yorker. Het deed stof opwaaien. Remnick denkt er nu nog steeds hetzelfde over. Donald Trump wordt genormaliseerd en zijn kwaadaardig nationalisme ten onrechte gebagatelliseerd.

Amerikanen wacht niets anders dan Trump en zijn medestanders slim en volhardend te bestrijden. Wanhoop  of neerbuigend op hem neerkijken is niet het juiste antwoord. Progressief Amerika -dat overigens niet per definitie door de Democratische partij wordt vertegenwoordigd- moet niet buigen voor Trump, maar de strijd met hem aanbinden. Zoals alle rechts-populisten of -nationalisten de pas moet worden afgesneden. De eerste en beslissende stap is om ze niet als normaal te beschouwen. Dat zijn ze niet en zullen ze nooit worden.

Almere heeft wereldrecord brainstormen. I-vent boven i-deeën?

Almere verbreekt het wereldrecord brainstormen met een sessie over de Floriade 2022. Een i-vent zoals past bij een gemeente van het kaliber Almere. Er zijn liefst 12106 ideeën verzameld wat de vraag oproept wat daar mee gebeurt. Er wordt naar eigen zeggen nu gewerkt aan een ‘goed rapport’ en de ideeën zullen aangeboden worden aan de organisatie van de Floriade. Met het idee van interpreteren, selecteren en herdefiniëren.

Almere is een bijzondere gemeente waarvan de lokale politici het vooral belangrijk vinden om te weten ‘waar ze in het proces staan’. De uitkomst is dan ondergeschikt aan ‘het proces’. Op 1 september 2013 sloot de gemeente het ‘Museum De Paviljoens. Gastheer Guus Döll was er niet over te spreken: ‘Maar Döll heeft geen goed woord over voor het stadsbestuur dat naar zijn mening de ene na de andere blunder maakt. (..)  Kijk het Stedelijk gaat open, veel tam tam, het Rijks heropent, veel tam tam. En hier? Ze hebben er niets voor over, denken dat het niets wordt met cultuur in de polder, maar wel een Floriade die alleen maar kost.’ Döll kon in 2013 uiteraard nog niets weten van het wereldrecord brainstormen over de Floriade. Dat telt nog verder op.

Het openbaar bestuur van Almere is dol op marketing, op brainstormen, op wereldrecords, op sportmetaforen en blijkbaar vooral op het uit de weg gaan van conflict. Voordeel van brainstormen voor het gemeentebestuur is dat het ‘broodnodige kritiek en conflicten’ opschort en niet werkt, aldus Jonah Lehrer in The New Yorker. Nog een citaat, nu van David Burkus voor Forbes: ‘The real genius to brainstorming isn’t the number of ideas listed in a short period of time’ maar: ‘The ideas presented need to be externalized beyond the group and refined based on the collected reactions’. Met andere woorden, Almere kan met een schone lei beginnen door zelf in 12106 ideeën te gaan grasduinen. Met een wereldrecord en een idee over burgerinspraak dat vals oogt.

Vlad Putin, zelfvergoding, Sochi en homoseksualiteit

Homoseksualiteit, heteroseksualiteit, frigiditeit, transgender of diversiteit is om het even. Iedereen zoekt het maar uit. En vindt iets wat bij haar, hem of haar/hem past. Er is nergens een overkoepelende waarheid voor allen te vinden die het een boven het ander stelt. Van het individu. Zodat vrijheid blijheid het motto is. Alleen interne tegenstrijdigheid schuurt. De halfnaakte portretten van de Russische president Vladimir Putin hangen tegen muren van dure hotels in Sochi. Zo blijkt. Als een Adolf Hitler van 1936. Voor gasten die ten minste een afgebouwde hotelkamer met muren hebben kunnen vinden. Een hele troost. The New Yorker meent dat die foto’s van Putin twee miljoen dollar kostten. Over smaak valt niet te twisten. Hoewel Putin het erg bont maakt.

Foto: Vladimir Putin op vakantie. Credits: AFP.

Snowden beantwoordt vragen die de journalistiek laat liggen

Het is vaker opgemerkt, de onthullingen van Edward Snowden is niet alleen een verhaal over de nationale veiligheid en de burgerrechten, maar steeds meer over de journalistiek. In die zin dat de Amerikaanse gevestigde media er gekleurd verslag van doen. Zo zag Snowden zich genoodzaakt om in The New Yorker een weerwoord te bieden aan de Republikeinse voorzitter van de House Intelligence Committee Mike Rogers die hem ervan beschuldigde met de Russen te hebben samengewerkt. Terwijl de feiten overduidelijk de andere kant op wijzen. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken trok eenzijdig Snowdens paspoort in toen-ie in Moskou was wachtend op een vlucht naar Havana. De VS leverden hem zo feitelijk over aan de Russen. Er zijn tot nu toe geen feiten boven water gekomen die de beschuldigingen van Rogers staven.

Edward Snowden is niet eens verbaasd over de laster van types als Mike Rogers of afgevaardigde Peter King. Hij verbaast zich wel over de media uitingen die verklaringen brengen waarvan die sprekers zelf toegeven dat ze pure speculatie zijn. (‘It’s that outlets report statements that the speakers themselves admit are sheet speculation‘). Zo nam De Volkskrant in een nieuwsartikel onder de kop ‘Rusland hielp Snowden bij onthullingen‘ afgelopen zondagavond zonder enige context de speculaties van Rogers over. Waarom treedt De Volkskrant als waterdrager op voor een conservatief als Rogers en nuanceert het in hetzelfde artikel zijn laster niet? Wat is dat voor journalistiek die op speculaties drijft en niet meer uitgaat van de feiten? Tegen zo’n overmacht van gekleurde media moet Snowden vechten om gehoord te worden. De gevestigde media in de VS zijn kwaadwillend en in een land als Nederland onbenullig. Zoals dat stuk in De Volkskrant akelig aantoont.

Omdat de gevestigde media hun taak om het publiek objectief te informeren grotendeels laten liggen, moeten onderzoeksjournalisten zelf hun publiciteit verzorgen. Glenn Greenwald trad afgelopen vrijdag na de toespraak van president Obama over de NSA op in programma’s om tegenwicht aan hem en z’n waterdragers te bieden. Nieuwsorganisatie First Look Media van Pierre Omidyar waaraan Greenwald meewerkt komt eraan. Het zegt het anders dan de andere nieuwsorganisaties te gaan doen. Opener te zijn en kritischer op de macht.

Edward Snowden trad vorige week toe tot het bestuur van de Freedom of the Press Foundation dat ijvert voor journalistiek die het algemeen belang dient. Snowden moet ook aan de bak in de slag om de publiciteit. Hij beantwoordt morgen vragen op z’n officiële steunpagina Freesnowden.is. Vragen kunnen gesteld worden via Twitter op #AskSnowden en de antwoorden verschijnen op http://www.freesnowden.is/asksnowden.

Foto: Schermafbeelding van steunsite voor Edward Snowden ‘Free Snowden‘, 22 januari 2014.

Banken kunnen niet vertrouwd worden in zelfregulering

Zegt Boele Staal nu dat de miljarden die de Nederlandse staat in de banken heeft gestopt door deze banken worden terugbetaald? Dat suggereert-ie zonder te zeggen. Maar hoe rijmt dat met de uitspraak van oud-minister van Financiën Gerrit Zalm over de steun aan de banken ABN, Fortis en verzekeraar ASR dat het ‘moeilijk haalbaar [zal] zijn die € 30 mrd terug te halen’, aldus BNR Nieuwsradio? Zalm gaf ‘uiteindelijk toe dat de Nederlandse belastingbetaler een deel van het in ABN Amro gestoken geld waarschijnlijk kwijt is.’ Niets aan de hand volgens Staal, want Nederlandse banken zijn nooit ongezond geweest. Staal is niet te volgen.

De Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) behartigt de gemeenschappelijke belangen van de Nederlandse banken. Voorzitter en D66’er Boele Staal legt in het jaarverslag 2011 de schuld van de financiële crisis bij de landen en niet bij de banken. Kees van Dijkhuizen, de voorzitter van de commissie Toezicht stelt: ‘Sluitend toezicht op Europees en nationaal niveau draagt bij aan het herstel van vertrouwen in de banken.’ Welk vertrouwen? Grootschalige, langdurige fraude met de LIBOR-rente doet niet vermoeden dat er een begin van sluitend toezicht is. Twee voormalige Rabobank-handelaren zijn geschorst voor hun werk bij de Rabobank.

Wie heeft het toezicht op het toezicht van de banken? Een belangenbehartiger als de NVB heeft per definitie andere belangen dan de Nederlandse staat of belastingbetaler. James Surowiecki verbaast zich in The New Yorker naar aanleiding van de LIBOR-fraude over de vrije hand van de banken: ‘The most striking thing about this scandal is that it was predictable—the way LIBOR was designed practically invited corruption—yet no one did anything to stop it. That’s because, for decades, regulators and people in the financial industry assumed that banks’ desire to protect their reputations would keep them honest’. De zelfregulering is uitgewerkt.

Het ‘gentleman’s-club ethos‘ van Boele Staal en Kees van Dijkhuizen is niet langer geschikt voor de financiële wereld. Bankiers blijken niet altijd eerlijk te zijn en de financiële industrie is te omvangrijk geworden. Naast de voor de hand liggende financieel-technisch inhaalslag die zowel de buffers als de transparantie vergroot, is er een nieuwe aanpak nodig die het toezicht op de banken aanscherpt, een zero tolerance beleid voor bankiers en handelaren met forse sancties instelt en de Boele Staals van deze wereld niet langer weg laat komen met halve waarheden en een houding dat heren onder elkaar het wel zullen regelen. De politiek is nodig aan zet.