Hedendaags ‘Black Friday’

Tips voor maximaal rendement op Black Friday. Marketingtribune, 24 oktober 2020.

Wat moeten we in Nederland met het begrip ‘Black Friday’ of ‘Zwarte Vrijdag‘? Het is geen begrip dat leeft of begrepen wordt. Het is in Nederland een uitgevonden traditie die onbeschaamd en onbeschroomd de commercie dient. De vrijdag na Thanksgivingsday zegt ons niks omdat we dat feest dat teruggrijpt op de Amerikaanse 17de eeuwse geschiedenis niet vieren.

In het uitvinden van traditie staat Black Friday niet alleen. Dat gebeurde ook met het Sinterklaasfeest midden 19de eeuw. Het tijdperk dat in vele landen tradities werden uitgevonden om de nationale identiteit te vormen. Het verschil is wel dat het Sinterklaasfeest aansloot bij de toenmalige cultuur van Nederland en dat bij Black Friday niet zo is. Het is duidelijk een geparachuteerde Amerikaanse traditie die in Nederland door het bedrijfsleven is gedropt. Met marketing wordt het er ingeramd.

Als de hedendaagse cultuur van Nederland omschreven wordt als consumeren, genotzucht, koopdwang die onderhorig is aan de doordraaiende 24-uurs-economie, dan past Black Friday als Amerikaanse traditie die in de jaren 1960 uitgevonden werd goed bij Nederland.

Interessant is dat daar ook weer een reactie op komt uit het bedrijfsleven zelf. Door niet mee te doen aan Black Friday kan een bedrijf zich profileren. De Nieuws BV zegt: ‘De winkelketen Dille & Kamille doet niet mee aan Black Friday. Zij staan namelijk voor duurzaam consumeren en consuminderen. De vraag is: is het greenwashing, of past het bij het DNA van het bedrijf? En: is Black Friday niet juist de uitkomst voor aankopen voor mensen met een kleine portemonnee?‘

Er zijn in de geschiedenis vele Black Fridays, zoals die in 1921 toen in het Verenigd Koninkrijk mijnwerkers alleen kwam te staan in hun staking en de vervoers- en spoorwegbonden afhaakten. Uiteindelijk kwam het goed in 1925 toen de regering een subsidie verstrekte aan de mijnindustrie om het mijnwerkersloon op peil te houden. Een linkse krant noemde dat ‘Red Friday.’

Het Schotse Aberdeen werd op vrijdag 12 juli 1940 gebombardeerd door Duitse vliegtuigen. Dat wordt lokaal ‘Black Friday’ genoemd.

Afbeelding op www.blackfridayshops.nl/black-friday-2022

Op donderdag 24 oktober 1929 crashte de Amerikaanse beurs en op dinsdag 29 oktober stortten de koersen definitief in elkaar. Het begin van de depressie van de jaren 1930. De gebeurtenissen worden door Angelsaksen respectievelijk ‘Black Thursday‘ en ‘Black Tuesday‘ genoemd.

Volgens het Wikipedia-lemma ‘Schwarzer Donnerstag spreekt men in Europa over ‘Zwarte Vrijdag’ vanwege het tijdsverschil omdat de Europese beurzen pas op vrijdag 30 oktober 1929 openden en .. instortten. Dit lemma meldt ook (vertaald): ‘Twee jaar eerder, op vrijdag 13 mei 1927, was er plotseling een forse koersdaling in de aandelenindex van het Reichsstatistical Office op de Berlijnse beurs, ook wel Black Friday genoemd. In de VS verwijst Black Friday naar de beurscrash van 24 september 1869.’

De meest bekende en wijdverspreide betekenis van Black Friday is dus historisch een financiële crisis. Daarom is het opvallend dat de naam van een beurskrach die toch als negatief ervaren wordt later in het taalgebruik is overgenomen en overruled werd door de huidige betekenis van Black Friday: kopen, kortingen en koopjes. Het geeft aan hoe flexibel, creatief, maar ook opportuun taalgebruik kan zijn.

NB: Ik heb afgelopen week bij webwinkels een overhemd, een broek en drie T-shirts besteld. Sommige met korting vanwege Black Friday.

Devaluatie van het begrip ‘depressie’ is een modeverschijnsel

Het is een feit dat studenten en jongeren te lijden hebben onder de coronamaatregelen. Zoals dat ook voor bewoners in verpleeghuizen geldt en thuiswonende mobiele ouderen die zich vanwege hun veiligheid isoleren. Het is zaak dat de overheid al deze groepen verzachting van hun situatie biedt. Door financiële tegemoetkomingen, doelmatige en snelle uitvoering van het vaccinatieprogramma en het tonen van compassie.

Maar soms schiet empathie met groepen die het meest te lijden hebben door in slachtofferdenken. Dat is ongelukkig omdat het het tegenovergestelde effect oplevert van wat wordt beoogd. Het is het laatste jaar in de mode om de situatie van jongeren en studenten te psychiatriseren. Heel Nederland lijkt daar in mee te gaan en niemand wil blijkbaar de eerste zijn om dat te relativeren. Via de ernst van COVID-19 wordt jongeren een ziekte aangepraat. Terwijl het in de meeste gevallen gaat om een dipje. Dan gaat het niet om geestelijk lijden, maar om ongemak van een beroerde situatie die tot vervelende inperkingen leidt.

Depressie komt voor onder jongeren. Zo’n 6 tot 7 % van de totale bevolking heeft een ernstige psychiatrische aandoening, zoals psychiater Damiaan Denys in 2018 concludeerde aan de hand van recente cijfers over ziektebeelden. Studies komen lager uit, en menen dat ongeveer 2% van de bevolking een ernstige psychiatrische aandoening heeft. Het is zaak om dat goed in kaart te brengen om deze doelgroep optimale zorg te kunnen bieden.

In de video is de begripsverwarring optimaal en werken de vertegenwoordigers van de welzijnsindustrie er nauwelijks aan mee om duidelijkheid te bieden over de ernst en de aard van het geestelijk lijden. Dat perken ze niet in, maar maken ze breder dan het werkelijk is, Zo ontstaat er begripsvervaging van geestelijk lijden dat een ernstige aandoening is. Dat doet de jongeren onrecht en geeft een verkeerd beeld van wat er nodig is voor een gerichte aanpak van degenen die geestelijke zorg echt nodig hebben.

Een tragisch verhaal van Finn Winn Bousquet. Over depressies, adolescentie, zelfmoord en transgender

Een tragisch verhaal uit Fairfield, Ohio over de 14-jarige Finn Winn Bousquet die afgelopen juni zelfmoord pleegde door zich voor de trein te werpen. De voorgeschiedenis is complex en heeft te maken met geslachtsverandering. Maar misschien ook niet. Eerst was Finn een meisje en had zelfmoordneigingen vanwege depressies. Toen kwam ze tot het inzicht dat ze zich vanbinnen een jongen voelde en voortaan als jongen door het leven wilde gaan. Zo werd Finn van een jongensachtig meisje een meisjesachtige jongen. De ouders werkten mee, de school werkte mee en alles leek goed te gaan. Finn stortte zich als vlucht op zijn schoolwerk, en werd een voorbeeldige leerling. Maar de depressies bleven. Finn voelde zich vervreemd en verwondde zichzelf. Daarbij kwam dat de ouders in hun laatste gesprek met Finn uitlegden dat de medische behandeling om de vrouwelijke hormonen te onderdrukken duurder werd. Finn voelde dat als een last die op het gezin drukte. Op hun beurt beseften zijn ouders dat onvoldoende. Toen pleegde Finn zelfmoord.

Wat oorzaak en gevolg zijn in deze opeenvolging van gebeurtenissen valt niet makkelijk uit te maken. Het is een verhaal van een liefdevolle omgeving die het beste voor een kind wil. Maar andere krachten kunnen sterker blijken. Welke dat zijn valt niet simpelweg uit te maken. Of de depressies van Finn direct voortkwamen uit het feit of hij jongen of meisje was of dat dat er slechts zijdeling mee te maken heeft is de vraag.

Hoe breed dit onderwerp kan uitwaaieren blijkt uit een artikel in The Guardian van 25 september 2017 over onderzoek naar transgender. Het gaat over politieke correctheid en onafhankelijkheid van universitair onderzoek. De Bath Spa University is een intern onderzoek gestart omdat een onderzoeksvoorstel van psychotherapeut James Caspian dat eerst was toegekend zou zijn afgewezen omdat het kritiek op sociale media zou opleveren, aldus Caspian. Dat onderzoek ging over ‘detransitie’, het terugveranderen van een geslachtsverandering, vooral van vrouwen naar mannen. Vrouwen zouden die verandering achteraf betreuren.

De Amerikaanse transgender activist en directeur van TrueChild Riki Wilchins ziet een politieke onderstroom in de Amerikaanse samenleving die de toegang tot transgender operaties wil beperken. Zij erkent het probleem van detransitie, maar ziet er niet het hoofdprobleem in: ‘Ik probeer niet te zeggen dat het voor hen geen beladen ervaring (‘fraught experience’) is of dat het niet moet worden bestudeerd. Maar het is niet de prioriteit (‘the first place I would put my money’) als ik de problemen van transgenders wilde aanpakken’.

Witchins’ gelijk blijkt uit rechtse media als The Blaze van de conservatieve Glenn Beck die een artikel plaatst dat suggereert dat er een toename is van transgenders die hun geslachtsverandering betreuren. Daarbij wordt verwezen naar de Servische transgender chirurg Miroslav Djordjevic die echter genuanceerder is dan het wordt voorgesteld. Hij wil het transgender-toerisme naar Belgrado reguleren en dringt daarom aan op begrijpelijke garanties van bezinning en een zorgvuldige toets vooraf. Transgender is een onderwerp dat niet gepolitiseerd moet worden. Noch door een universiteit die vreest voor negatieve reacties, noch door rechtse en christelijke media die het belang van transgender en hun omgeving ondergeschikt maken aan hun politieke agenda.

Foto: Afbeelding van Finn Winn Bousquet in artikel ‘Fairfield parents cope with transgender teen’s suicide’ op KTVO.com, 4 oktober 2017.

Banken zijn de profiteurs van de crisis in de EU. Walgelijk?

Een spotprent van Khalil Bendib op CorpWatch.com zegt meer dan 1000 woorden. De EU is een casino met Duitse, Franse en Frans-Belgische banken die het voor het zeggen hebben. Klopt dat beeld? CorpWatch zegt het met woorden in het rapport ‘The EuroZone Profiteers‘. Europese banken staan aan de bron van de huidige crisis in de EU. Bezuinigingen brachten de bevolking van Spanje, Ierland en Griekenland werkloosheid, een verloren generatie en moedeloosheid. Ze dienden niet om die landen gezond te maken maar om de banken die leningen hadden uitstaan terug te betalen. De absurditeit van de macht bracht de EU en Europeanen aan de rand van de afgrond. Voor het gewin van banken, bankiers en met banken verbonden politici. Kunnen ze nog een slechtere pers krijgen dan ze nu hebben? Het levert spotprenten op. De prijs is hoog: zelfmoorden, stagnatie, mismoedigheid en een depressieve gemoedstoestand. Spleen anno 2013 in het Europese casino.

Foto: Khalil Bendib, Het Europese Casino. Credits: Khalil Bendib.

Psycho Pastorale cursus Vrijheid en Herstel met Heilige Geest

‘Veel mensen leven in gebondenheden, zitten vast in patronen waaruit ze niet lijken te kunnen ontsnappen. Wij geloven dat Jezus openbaring zal geven en dat hij u zal overtuigen waar de blokkades in uw leven zitten. Waardoor je op dit moment misschien niet de vreugde en liefde ervaar die hij zou willen. Waardoor je niet in je bestemming lijkt te kunnen komen. ‘ Een oproep om de cursus ‘Vrijheid en Herstel‘ in Drachten bij te wonen. In het Psycho Pastoraal Centrum. Er wacht de cursisten dan een belangrijke  vraag. Namelijk, hoe kan iemand vrij worden door zich te verbinden en te identifceren met religieuze personages zoals Jezus Christus?

Hulpverlening draait om de Heilige Geest die als hulpverlener wordt gepresenteerd: ‘Het is de Heilige Geest die tijdens de gebeden bepaalt welk gebied er aangeraakt moet worden en naar welke wortels we mogen gaan, zodat er erkenning, vergeving en bevrijding mag gaan komen in die gebieden. U bepaalt zelf wat u wel of niet wilt vertellen en hoe diep u wilt gaan‘. De doelgroepen aan wie hulp verleend wordt zijn: ‘Volwassenen en jongeren met: -Depressies -Angsten -Occulte belasting -Trauma’s -Burnout/stress -Seksueel misbruik -Identiteitsproblemen -Bindingen -Psychiatrische stoornissen -Psycho-sociale klachten voortkomend uit paranormale gaven’. De zorg in Nederland heeft niet te klagen over keuzevrijheid. Wellicht ter geruststelling ‘Counselors zijn mensen met een pastorale achtergrond en pastorale ervaring‘. En: ‘De co-counselors ondersteunen de counselor, luisteren mee, bidden mee, geven input en maken notities tijdens het gebed‘.

Foto: Albrecht Dürer, ‘The Holy Family‘. gravure, circa 1495. Royal Collection Trust London.

Bezuinigen doodt. Over samenleving, gezondheidszorg en cultuur

In Griekenland werd in 2012 de geldkraan dichtgedraaid. Met gevolgen voor het onderhoud van monumenten. Terwijl cultuur bij verstandig beleid geld oplevert vanwege het toerisme. Griekse archeologen startten in 2012 een campagne. Een jaar later zijn ze ontslagen of lamgeslagen. Bezuiniging doodt, austerity kills, blijkt uit een studie van David Stuckler en Sanjay Basu. Bezuinigen kost levens. Zo hard en concreet is het. Sinds overheden hun bezuinigingsprogramma’s invoerden leidden crisis en de crisis van de bezuinigingen tot meer dan 10.000 extra zelfmoorden en meer dan een miljoen extra gevallen van depressie in de VS en Europa. In Griekenland breekt voor het eerst sinds 40 jaar malaria uit. Is het dat waard? Het belang van cultuur bestaat er ook uit dat het burgers herkenning, trots en menselijkheid geeft. Regeringen die dat wegsnijden zijn verantwoordelijk.