Devaluatie van het begrip ‘depressie’ is een modeverschijnsel

Het is een feit dat studenten en jongeren te lijden hebben onder de coronamaatregelen. Zoals dat ook voor bewoners in verpleeghuizen geldt en thuiswonende mobiele ouderen die zich vanwege hun veiligheid isoleren. Het is zaak dat de overheid al deze groepen verzachting van hun situatie biedt. Door financiële tegemoetkomingen, doelmatige en snelle uitvoering van het vaccinatieprogramma en het tonen van compassie.

Maar soms schiet empathie met groepen die het meest te lijden hebben door in slachtofferdenken. Dat is ongelukkig omdat het het tegenovergestelde effect oplevert van wat wordt beoogd. Het is het laatste jaar in de mode om de situatie van jongeren en studenten te psychiatriseren. Heel Nederland lijkt daar in mee te gaan en niemand wil blijkbaar de eerste zijn om dat te relativeren. Via de ernst van COVID-19 wordt jongeren een ziekte aangepraat. Terwijl het in de meeste gevallen gaat om een dipje. Dan gaat het niet om geestelijk lijden, maar om ongemak van een beroerde situatie die tot vervelende inperkingen leidt.

Depressie komt voor onder jongeren. Zo’n 6 tot 7 % van de totale bevolking heeft een ernstige psychiatrische aandoening, zoals psychiater Damiaan Denys in 2018 concludeerde aan de hand van recente cijfers over ziektebeelden. Studies komen lager uit, en menen dat ongeveer 2% van de bevolking een ernstige psychiatrische aandoening heeft. Het is zaak om dat goed in kaart te brengen om deze doelgroep optimale zorg te kunnen bieden.

In de video is de begripsverwarring optimaal en werken de vertegenwoordigers van de welzijnsindustrie er nauwelijks aan mee om duidelijkheid te bieden over de ernst en de aard van het geestelijk lijden. Dat perken ze niet in, maar maken ze breder dan het werkelijk is, Zo ontstaat er begripsvervaging van geestelijk lijden dat een ernstige aandoening is. Dat doet de jongeren onrecht en geeft een verkeerd beeld van wat er nodig is voor een gerichte aanpak van degenen die geestelijke zorg echt nodig hebben.

Advertentie

Kunstmuseum Den Haag doet bewust of onbewust, gewild of ongewild aan marketing: ‘Study In The Hague’

Musea zijn sinds de strapatsen van toenmalig staatssecretaris Halbe Zijlstra 2011 de markt opgejaagd. Dat werkt op twee manieren. Voor de fondsenwerving moeten ze ongeveer de helft van hun budget van de markt halen. Maar dat is inmiddels een overbeviste vijver geworden waar alle musea hun hengeltje uitwerpen. Daarnaast moeten ze met marketing en publieksacties op de populaire toer om het bereik te vergroten.

Sluitstuk van deze ontwikkeling is deze video van een Engelstalige dame die niet tot diepgravende uitspraken over de kunstobjecten komt en bedoeld is om de internationale studenten te bewegen om het Kunstmuseum Den Haag te bezoeken. Daarmee sluit het aan bij de campagne Study In The Hague van de gemeente Den Haag. Men kan alleen maar medelijden hebben met de afdeling communicatie van dit museum dat wordt opgezadeld met dit populisme. Een en ander is weer in strijd met de kritiek die van steeds meer kanten klinkt om het Nederlandse hogere onderwijs te internationaliseren of te verengelsen. Zo zei een woordvoerder van de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) enkele jaren terug: ‘Universiteiten doen er alles aan om zoveel mogelijk internationale studenten aan te trekken, maar houden geen rekening met de consequenties. We roepen de universiteiten op om een pas op de plaats te maken en hun strategie te doordenken’. Bewust of onbewust, gewild of ongewild kiest het Kunstmuseum Den Haag met deze video partij in deze kwestie.

Petitie: ‘Willem de Kooning Academie moet goedkoper’ gaat om meer dan eten alleen

De petitie ‘Willem de Ko(o)ning Academie-kantine moet goedkoper’ vraagt om verlaging van de prijzen in de kantine en een ander cateringbedrijf dan het Schiedamse Césant -‘volwaardige partner op het gebied van bedrijfscatering’- die nu de bedrijfskantine verzorgt. Het gaat om de kunstacademie Willem de Kooning in Rotterdam. De petionist vindt dat het eten niet vers is en zonder liefde bereid wordt. Het is een zinnige klacht.

Eten is belangrijk. Het kan samenbinden zoals het restaurant van de Jan van Eyck Academie in Maastricht laat zien waar met liefde gekookt wordt en het eten niet al te duur is. Het is een open ontmoetingsplek waar iedereen kan binnenlopen. Zodat studenten, kunstenaars, stadsbewoners en belangstellenden zich kunnen vermengen. Dat is bewust beleid dat door de academieleiding op de rails moet worden gezet en niet uitgaat van het bedrijfsresultaat, maar van een mentaliteit van openheid, diversiteit en vermenging. Ook om de monomanie van studenten te helpen doorbreken. Zo kan de kantine een symbool van de academie worden.

Wie valt het kwalijk te nemen dat de kantine van de Willem de Kooning Academie blijkbaar niet aansluit bij de sfeer van de academie? Of anders gezegd, dat de sfeer van de academie blijkbaar te gesloten is? Het is lastig te zeggen, maar het lijkt er sterk op dat de afstand tussen de academieleiding van de Willem de Kooning en de studenten te groot is geworden. Hier lijkt sprake van zowel bestuurlijk onvermogen van bestuur en directie als onverschilligheid en gebrek aan initiatief bij de studenten. Laat de studenten met een plan komen. Laat ze contact opnemen met de studenten en medewerkers bij de Jan van Eyck Academie en andere kunstacademies om daar goede ideeën op te doen. Laat ze die ideeën presenteren aan de directie. Laat ook de studenten uit hun ivoren toren komen zodat ze kunnen helpen de deuren open te zetten, zodat de leiding wel gedwongen wordt om te volgen. Zo levert een nieuwe kantine meer op dan goedkoper, vers en met liefde bereid eten.

Foto 1: Schermafbeelding van petitie: ‘Willem de Kooning Academie-kantine moet goedkoper’.

Foto 2: Schermafbeelding van pagina ‘Bedrijfsrestaurant starten?’ van Césant.

WdKA voor Museum Rotterdam. Concept. Citylab. Bijdetijds!

Het is 2015. Dat betekent hier dat het geen 2015 is. Maar 1970, 1985 of 1940. Of gewoon tijdloos niets. Wel zo makkelijk. Alles behalve conformisme. Stel je voor, het idee alleen al. Vormgeving schuift inhoud voort. Niet als experiment, maar als project van Museum Rotterdam ‘om de stad en haar geschiedenis van meerdere kanten te belichten’. Ziet u al iets van de geschiedenis? Derdejaars studenten van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie ‘hebben een concept ontwikkeld voor een Citylab’. Als onderdeel van een tentoonstelling die begin 2016 wordt getoond. Het is de optelsom: Stad + kunstacademie = Citylab. Alles heet nu lab. Alles is een concept. Zoeken naar betekenis wordt dan maar geshowd. In elk geval kan gezegd worden dat Museum Rotterdam samenwerkt met partners en middenin de maatschappij staat. Subsidiegevers mogen tevreden zijn.

Zingen op straat en een collegezaal vol blonde studenten. Vreemd?

Dubplatform vraagt buitenlandse studenten in Utrecht welke dingen ze opvallend vinden aan Nederland. De Australische filmer en natuurbeschermer ‘Crocodile Hunter’ Steve Irwin werd in 2006 door een pijlstaartrog in de hartstreek gestoken en overleed. De twee studenten zijn er samen met Jim Beam nog erg vol van.

Welk antwoord is het meest opvallend? Zingen op straat, herhaaldelijk van de fiets vallen, een land met goed openbaar transport, een collegezaal vol blonde studenten, drinken in de middag of Bavaria bier dat niets met het Zuid-Duitse Beieren te maken heeft? De antwoorden lijken vooral voort te komen uit cultuurverschillen.

Hoe langer de buitenlandse studenten in Nederland zijn hoe meer dat verschil in perspectief zal kantelen. Hun verwondering verandert dan in gelijkenis, in harmonie met de omgeving. Heet het verschijnsel van het loslaten van de eigen verwondering en het treden in een nieuwe associatie om harmonie te bereiken nou integratie?

Gaan Nederlandse leraren studenten online monitoren?

De toekomst hoe scholen de sociale media van studenten volgen om deze te disciplineren kondigt zich aan in Californië. Somini Sengupta beschrijft het in The New York Times. Eerder besteedde The Huffington Post er aandacht aan. Gaan leraren straks online om studenten te monitoren? In de VS kondigt deze ontwikkeling zich nu aan. Het techbedrijf Geo Listening wordt door scholen betaald om studenten op hun sociale media te volgen. Onder het mom van de veiligheid van studenten. Dat gebeurt volgens GL-directeur Chris Frydrach door een combinatie van technologie en een boel menselijk kapitaal. Een monitorprogramma zoekt naar sleutelwoorden en gevoelens op openbaar toegankelijke berichten (‘sentiments on posts’).

Uitbesteden aan bedrijven door scholen om studenten te monitoren is big business. Zo betaalt het Glendale schooldistrict in Californië Geo Listening 40.500 dollar (30.000 euro). Voorstelbaar is dat deze ontwikkeling binnen enkele jaren naar Nederland overwaait. En schoolbesturen particuliere bedrijven inhuren om hun studenten op Facebook, Twitter, Instagram, Hyves of in welk programma dan ook te volgen. Waar in de VS wapengebruik een reden is om pro-actief in te grijpen, zijn dat in Nederland vooral pesten en zelfmoord.

Digitale monitorprogramma’s die studenten volgen kunnen in strijd komen met de vrijheid van meningsuiting. Big Brother volgt Little Brother. Daarom moeten de politiek en schoolbesturen goed nadenken voordat ze aan de slag gaan met de privatisering van een deel van het onderwijs. Van de andere kant  bepalen Facebook en Google nu al de manier van denken en de keuzes die studenten maken zonder dat ze dit beseffen. Dus hoe hypocriet is de opwinding over een ontwikkeling die hiermee in lijn is? Echte oplossing zijn niet programma’s die studenten monitoren, maar lesprogramma’s die studenten mediawijsheid bijbrengen. Nog steeds een ondergeschoven kindje in het Nederlands onderwijsprogramma. Nu kan de omslag nog gemaakt worden.

Foto’s: Schermafbeeldingen van Geo Listening.

Brussel buigt voor intimidatie op straat door allochtonen

De Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) wil mannelijke studenten verbieden zich te verkleden als vrouw, en andersom. Directe aanleiding is de verkrachting door een groep allochtonen van de student Sam die als vrouw was verkleed. Een Belgisch gebruik dat met de ontgroening te maken heeft. Sam deed aangifte op 15 oktober en pas een maand later werd de eerste verdachte opgepakt. Naar verluidt verkrachtten de allochtonen in de tussentijd nog een tweede slachtoffer. De studenten zijn ongerust en vragen zich af waarom de Brusselse politie niet sneller heeft ingegrepen. Des te meer omdat de aanwijzingen overtuigend waren.

In een verklaring zegt studentenbegeleider van de HUB Marc Ophalvens dat het afgelopen moet zijn dat mannen zich bij de ontgroening als vrouwen, en vrouwen als mannen verkleden. ‘Want bepaalde groepen ervaren dat als provocerend‘, aldus Ophalvens. De Brusselse staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bruno De Lille reageert afwijzend op de maatregelen van de HUB. De Lille vindt dat de schuld niet bij de slachtoffers, maar bij de daders ligt. De maatregel houdt in dat de slachtoffers zich moeten aanpassen, en niet de daders.

Het standpunt van de HUB is onbegrijpelijk, defensief en verwart oorzaak en gevolg. De HUB doet een knieval voor de macht op straat van allochtonen die met name ’s avonds en ’s nachts studenten bedreigen, in plaats van samen met politie en de gemeente de confrontatie over de macht op straat te zoeken. Het verre van adequate optreden door de politie doet vermoeden dat daar nog veel winst te halen valt. De Lille merkt verder terecht op dat vrouwen en transgenders hun identiteit geweld aan moeten doen om de straten bij nacht te kunnen blijven betreden. Aanpassing aan allochtonen die worstelen met een gestoorde sexuele ontwikkeling kan niet de oplossing zijn die minderheidsgroepen als transgrenders, studenten en vrouwen raakt.

Dit incident staat niet op zichzelf. Sofie Peeters toonde de sexuele intimidatie op de Brusselse straten door voornamelijk allochtone mannen in haar documentaire ‘Femme de la rue’ die in juli 2012 in première ging. Volgens Peeters een complex probleem dat vaak mannen uit lagere sociale klassen betreft. In haar reactie was ze terughoudend om naar allochtonen te verwijzen. Wegkijken en aarzelen om man en paard te noemen tekent de koudwatervrees die een gerichte aanpak in de weg staat. Het geeft aan dat de emancipatie van een bepaalde groep allochtonen in België nog in de kinderschoenen staat. Mannenvoeten in pumps ingesloten.

Foto: ‘Het thema bij dopen waarbij mannen zich in vrouwen verkleden en vrouwen in mannen, mag niet meer’ Brussel 2012. Credits: Belga

Oh Oh SGP: ‘Barbie’s baby’ en ‘College Tour’

Roelof Bisschop is sinds twee weken het derde kamerlid van de SGP. Met de opvallend katholieke achternaam. Hij stelt kamervragen aan de ministers Opstelten en Van Bijsterveldt over de inhoud van tv-programma’s. Doorgaans een terrein waar politici geen vragen en antwoorden over menen te moeten hebben. Maar Bisschop gaat direct op de inhoud in: ‘De TV-serie Barbie’s baby en het bericht ‘Holleeder-geknuffel moet stoppen’?‘

‘Criminelen een podium bieden via de publieke omroep en een pasgeboren baby tentoonstellen om er geld mee te verdienen, de SGP vond en vindt dit bizar. Daarom wil de SGP van de regering weten of, en zo ja, wat er gedaan kan worden om zulke programma’s te voorkomen of aan te pakken‘, aldus de SGP op haar site onder het kopje ‘Bizarre Uitzendingen‘. De SGP toont haar verontwaardiging over wat het als bizar ziet.

Barbie’s baby is een RTL-programma over de baby van Samantha, oftewel Barbie. Een afsplitsing van de populaire realityserie Oh Oh Cherso. Volgens de SGP wordt het belang van het kind opgeofferd aan commercie en kijkcijfers. Want zegt de SGP: ‘De moeder van de baby heeft gezegd dat zij nooit mee zou hebben gedaan aan deze tv-serie als er geen geld voor was geboden’. Daarom vindt de partij Barbie’s baby van RTL5 kwalijk.

Heineken-ontvoerder Willem ‘de Neus’ Holleeder is volgende week onderwerp van College Tour, een programma van de NTR. Het presenteert zichzelf als ‘hét interviewprogramma voor studenten: College Tour! Drie- tot negenhonderd studenten interviewen samen met presentator Twan Huys een grootheid uit binnen- of buitenland.’ Oud-hoofdinspecteur Kees Sietsma die de leiding over het politieonderzoek in de Heinken-zaak had ziet ‘de verheerlijking‘ van oud-ontvoerder Willem Holleeder met lede ogen aan, aldus De Telegraaf.

Waartoe dienen de vragen van de SGP in hemelsnaam? Er zijn duizenden programma’s op tv of sociale media waar elke dag uit kan worden gekozen. Het kost weinig moeite om ze niet te zien. Holleeder heeft z’n straf uitgezeten en verdient als vrij man een nieuwe start. Trouwens, Bisschops verontwaardiging over Barbie’s baby is groter dan over College Tour vanwege de rol van de baby. Want Barbie verdient ‘een lekkere boterham’ met haar baby. Feit dat de vragen van Bisschop ideologisch en niet praktisch bedoeld zijn blijkt eruit dat de vragen over de Arbeidstijdenwet niet gericht zijn aan de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

Foto: Barbie en haar man Michael. Credits ANP

Met Dirk Poot als lijsttrekker begint campagne Piratenpartij

Volgens verwachting is voorzitter Dirk Poot de lijsttrekker van de Piratenpartij geworden. Dat maakte de partij vandaag in een persconferentie bekend. De leden konden op 10 juni hun stem uitbrengen op een Algemene Ledenvergadering. De laatste maanden meldt Poot in de publiciteit dat de Piraten 2 of 3 zetels kunnen halen. Zoals op een VPRO-site: De vorige keer moest alles hals over de kop; nu staat er een organisatie. Daarnaast hebben we naam gemaakt als een club die opkomt voor burgerrechten en in opstand komt tegen private lobbyclubs als Brein. We worden tegenwoordig serieus genomen: mensen krijgen door dat we zijn geen pubers zijn, die alleen maar gratis willen downloaden. Daarvoor worden we nu beloond in het publieke debat.

Maar het is de vraag hoe groot die beloning wordt en hoe krachtig en doelgericht de organisatie kan zijn. Mede doordat de verkiezingen onverwachts kwamen lijkt de organisatie de zwakke plek van de Piratenpartij. In de afweging tussen centrale sturing en basisdemocratie lijkt het eerste ten koste van het laatste te gaan. Het overzicht dat de partij van de eigen structuur op de piratenpartij wiki heeft geplaatst oogt ingewikkeld, kent overlappingen en bevat veel vraagtekens. Nog niet bekend is wie er na Poot op de tweede plek komt.

Toch is de Piratenpartij een goede toevoeging met programmapunten die geen enkele andere partij agendeert. De Piratenpartij kan straks dezelfde rol spelen die de Partij voor de Dieren de afgelopen jaren had. En wordt haar belangrijkste rol om onderwerpen hoog op de agenda te zetten en andere partijen scherp te houden. Waarbij naar verwachting de partij bondgenoten kan vinden bij GroenLinks en D66. Maar in de verkiezingen zijn dat tevens de concurrenten omdat ze ook onder studenten, de nieuwe vrijgestelden en de creatieve klasse werven. In ieder geval ligt de Piratenpartij met de realistische Dirk Poot op schema. Nu dat beetje extra nog.

Foto: Dirk Poot, de lijsttrekker van de Piratenpartij voor de verkiezingen van de Tweede Kamer op 12 september 2012